Niet zo'n mooi cijfer gehaald
Laatst klaagde mijn zoon dat hij een natuurkunde-opdracht niet snapte, hij moest een grafiek maken van meetpunten. Omdat ik natuurkunde gestudeerd heb, mocht ik er even naar kijken. Normaal moet ik me echt niet met zoons huiswerk bemoeien, maar omdat hij het echt niet snapte moest het maar.
Gelukkig zag ik direct zijn denkfout. Ik heb hem de opdracht laten voorlezen en daarna hem laten vertellen wat hij in zijn grafiek had gezet en toen ontdekte hij zelf dat dit niet overeen kwam.
Dus alles verbeterd en een paar dagen later riep hij trots: ik heb het mijn andere klasgenoten uitgelegd, die snapten het ook niet. Dus ik ook blij.
Nu heeft hij uiteindelijk een 5.8 gekregen, het laagste cijfer van de klas. Dus was ik wel benieuwd hoe dat nu kan, wat hij had fout gedaan. Dat kon zoon mij niet vertellen, hij mocht het maar heel even bekijken aan het eind van de les en mocht het niet naar huis meenemen. Verder wilde zoon er geen probleem van maken, "het telt toch maar weinig mee". Maar ik ben wel erg nieuwsgierig waarom het cijfer zo laag was (moet ik weer terug naar de universiteit?!), maar ook vind ik het weinig leerzaam dat hij nu niet weet wat er fout ging. Een lager cijfer halen is tot daar aan toe, maar als je niet weet waarom, dan leer je toch niet hoe het wel moet?
Zoon wil niet dat ik contact opneem met de leraar, want dat is maar zeuren omdat het toch weinig meetelt...
Zijn ding
Als hij tevreden is met zijn 5,8 en hij wil niet terug naar de leraar, zou ik het erbij laten. Voor de gemiddelde middelbare scholier is een 5,8 een dikke voldoende 
inderdaad, zijn ding
Hoe oud is je zoon?
Ik vind dat leerlingen (in principe) echt zelf verantwoordelijk zijn voor het 'leren van hun fouten'. Als moeder een leerkracht mailen wat er fout is gegaan? Mwah, wat mij betreft alleen een optie als je kind er zelf niet uitkomt. Ik zou hem stimuleren om zelf naar de leerkracht te stappen om de toets in te kijken. En wil hij dat niet, dan maar niet. Begrijp ik hieruit dat hij normaal (veel) hogere cijfers haalt? Dan zou ik mij er zeker geen zorgen over maken. Dit hoort bij het leerproces.
Wil je
Weten of JIJ het goed gedaan hebt? Of wil je weten wat je zoon fout heeft gedaan. Bij het eerste zou ik toch wel een mail sturen aan de docent en zeggen dat je nieuwsgierig bent of je het zelf goed hebt begrepen. Als je dat op een vrolijke toon doet, (beetje zoals hierboven) zal zo een docent dat ook nog leuk vinden.
Als het voor je zoon is, zou ik het laten, 5.8 is ook voldoende, kan je altijd nog het tien minuten gesprek bij deze docent doen.
nou
Los van het feit dat moeder natuurkunde heeft gestudeerd en ik de frustratie en het niet begrijpen waarom laag cijfer wel snap, vind ik het veel belangrijker dat als een kind een laag/matig cijfer haalt, niet weet wat er fout is gegaan, dat met het kind besproken moet worden c.q. moet kunnen zien wat er dan niet goed was (en waarom). Daar leer je wat van. Nu leert hij er niks van en weet dus ook niet hoe het dan anders zou moeten.
Bibi
vloeiende lijn
Toevallig net van dochter gehoord dat ze een grafiek niet in vloeiende/rechte (???) lijn getekend had. Ze had de meetpunten heel (te?) precies genomen waardoor het er "hakkerig" uit zag. De metingen kunnen afwijkingen hebben die dit veroorzaken. Het zou toch zomaar zoiets kunnen zijn?
Overigens, als mijn kinderen mopperen over onterecht lage cijfers ed, en ze daarmee niet naar de docent terug gaan, krijg ik zo'n onderbuikgevoel dat het verhaal wel iets anders kan zijn.
(waarom trouwens niet helpen, wil hij dat niet?)
eens met MarSy
Als je het zelf graag wil weten (kan ik me best voorstellen) zou ik onder eigen naam een e-mail naar de docent sturen. Je zoon is er al klaar mee zo te zien, of die wil er in elk geval niet naar vragen bij zijn leraar. Kan nog best zijn dat als je het zelf hebt nagevraagd, je zoon het alsnog wel wil weten
maar
Ik vind het altijd maar 'eng' dat een kind niet wil dat zijn ouders zich met het huiswerk bemoeien. Vreemde situatie eigenlijk. Wat is bemoeien? 'Mag' je nooit eens overhoren? Is dit werkelijk de eerste keer dat je hulp werd ingeroepen?
Mams
Moedermop heeft natuurkunde gestudeerd. Die weet echt wel dat je geen connect-the-dots moet spelen als je een grafiek tekent. Een mooie lijn door de puntenwolk heen met ongeveer evenveel punten boven als onder de lijn.
Overigens ben ik het met bibi eens dat fouten besproken moeten worden (al dan niet klassiekaal) zodat de leerlingen leren van de gemaakte fouten.
Oh echt?
Ik vind het wel zo zuiver om een lijn door de meetpunten te zetten. Je wilt toch de werkelijkheid laten zien? Dat is dus niet de bedoeling? Raar!
katniss
Grappig, ik had het er net over met mijn oudste: bij wiskunde gelden hier andere regels dan bij natuurkunde inderdaad. Bij wiskunde een grafiekje tekenen is toch hele andere koek dan je meetgegevens bij natuurkunde verbinden.
'Connect the dot' vond mijn puber overigens erg grappig.
Katniss
Nee, de meetpunten zijn nooit exact, daar kunnen allerlei afwijkingen inzitten. Een goede wetenschapper kent ook de statische karakteristieken van die afwijkingen (hangt dus af van het experiment en de gebruikte instrumenten). Het is uiterst onwaarschijnlijk dat wen grafiek die precies door alle meetpunten gaat een goede beschrijving is van de werkelijkheid. Een rechte lijn of kromme die door de punten wolk heen gaat (rekening houdend met de de verwachtte afwijkingen van de meetpunten) heeft een veel grotere kans een goede beschrijving van de werkelijkheid te zijn.
uitleg
Ik weet niet of moedermop het uiteindelijke resultaat ook gezien heeft...
En juist omdat je gestudeerd hebt zie je misschien dingen anders dan het nu op school op dit niveau verwacht wordt. ?
Eens met Bibi
Ik moet zeggen dat ik het totale eindresultaat niet heb gezien, maar volgens mijn zoon was zijn grafiek fout. Hij had in elk geval wel een lijn door de punten getrokken, niet "connect the dots" dus.
Maar als ik het hem niet kan uitleggen, maar hij begrijpt ook niet wat hij fout heeft gedaan, het ook niet mee mag nemen naar bijles om hulp te vragen, hoe moet hij de voor de volgende keer dan weten hoe het wel moet? En het gaat niet alleen om het cijfer, het gaat me ook om te kort schietende kennis.
En dat ik mag helpen is inderdaad een grote uitzondering, dat was altijd de manier om ruzie te krijgen. En gezien het resultaat, zal het ook wel de laatste keer zijn.
haha moedermop
Het zal inderdaad wel weer even duren voor je zoon je hulp inroept...
BIbi
"dreigen"
Bij mijn kind zou ik gewoon duidelijk aangeven dat het verder gaat dan dit cijfer, er mist een stuk basis. Daar kan hij dan zelf achteraan of IK doe het ( dat is dan helemaal schamend !!).
Wel vreemd..
..dat de vragen van dat proefwerk niet worden besproken in de klas.
Dan snappen de leerlingen wel wat ze fout hebben gedaan en daar leren ze dus weer van!
Hier ook vaak
Ik heb Nederlands gestudeerd en ben journalist/tekstschrijver/redacteur van beroep. Ik schrijf ook vaak betogen en recensies. Dochter zit soms zo in tijdnood dat ik bij hoge uitzondering mag helpen. Dat loopt meestal niet goed af. Vorig jaar een drie voor een betoog, omdat ze 'de opdracht niet goed had gevolgd'. En het jaar ervoor een mager zesje voor een krant, we zijn er nooit achter gekomen waarom dat zo laag was. Out of the box denken (om maar eens een mooie Nederlandse kreeg te gebruiken) wordt op haar school niet echt op prijs gesteld.
toch moet het kind het doen
Weet je, ieder kind loopt er wel eens tegenaan dat een toets 'heel snel' besproken wordt. Met dit soort onzekerheid tot gevolg. Wat kinderen moeten leren, is dat ze zelf zo nodig om meer uitleg vragen. Dat vinden jonge kinderen vaak lastig. maar toch moeten ze die vaardigheid aanleren. De meeste leerkrachten zijn gewoon bereid om meer toelichting te geven, soms geven ze dat ook in de les aan. "we hebben nog maar 5 minuten, wil je daarna meer tijd, dan moet je maar even bij mij langs komen".
Dat is wat mij betreft de kern van dit draadje: hoe zorgt een kind er zelf voor dat het genoeg toelichting/tijd krijgt om te leren van de fouten? Een moeder die gaat mailen met de leerkracht, lost dit niet op. Je kind stimuleren naar de leerkracht te gaan (of een mail te sturen) lijkt mij veel effectiever. E als het kind dat (nu) niet wil: prima. Een volgende keer valt het kwartje misschien wel en wil/durft hij wel actie te ondernemen.
Out of the box denken en feedback vragen
Ik vind dat een docent tijd vrij hoort te maken om feedback te geven. Ikzelf doe dat altijd, om studenten de gelegenheid te geven zich te verbeteren en te zien wat er fout is gegaan.
Er wordt heel weinig gebruik van gemaakt, maar de gelegenheid is er wel. Ik vraag studenten wel eens waarom ze niet komen, en dan is het antwoord meestal "ik had het niet geleerd dus ik weet zo wel wat ik fout heb gedaan" of "ik heb geen zin om er na de les nog tijd in te steken". OK, dat is dan hun eigen keus. Maar de gelegenheid is er wel.
Iets anders is het out of the box denken, wat Neerlandica noemt. Het helpt wel als je als leerling weet wat het doel is van de opdracht. Dus niet alleen wat er concreet gevraagd wordt, maar ook waaróm het op die manier moet. Als het een oefening is in exact werken, dan kun je een prachtig creatieve opdracht gemaakt hebben maar dan word je daar meestal niet voor beloond.
Verder trek ik zelf punten af voor niet voldoen aan vormvereisten, zoals je naam op het werkstuk zetten of de vragen nummeren. Na 15 jaar ervaring weet ik dat dat de enige manier is om er voor te zorgen dat mensen dat ook daadwerkelijk doen, en als je 80 opdrachten moet nakijken is er geen beginnen aan om uit te zoeken wat van wie was en welk antwoord bij welke vraag hoort.
Out of the box
Out of the box denken is best leuk maar leer eerst maar eens in the box te denken. Creatief zijn is prima maar beantwoord de vraag zoals hij gesteld wordt. Eigen inbreng wordt niet altijd op prijs gesteld. Wat ik bij studenten merk (en die zijn toch wat ouder dan de gemiddelde middelbare scholier) is dat ze heel vaak de vraag beantwoorden die ze denken dat ik stel maar niet de vraag die ik eigenlijk stel. Heel veel onvoldoendes zouden kunnen worden vermeden als de opdracht echt zou worden gelezen en men gewoon de opdracht uitvoert zoals daarin geschreven staat.
Misschien bewust?
"Eigen inbreng wordt niet altijd op prijs gesteld. Wat ik bij studenten merk (en die zijn toch wat ouder dan de gemiddelde middelbare scholier) is dat ze heel vaak de vraag beantwoorden die ze denken dat ik stel maar niet de vraag die ik eigenlijk stel. Heel veel onvoldoendes zouden kunnen worden vermeden als de opdracht echt zou worden gelezen en men gewoon de opdracht uitvoert zoals daarin geschreven staat."
Mijn collega volgt naast haar werk een studie en heeft binnenkort een mondeling examen. Toen we het daarover hadden zei ze dat ze hoopte dat ze het bij moeilijke vragen zo kon draaien dat ze iets zou zeggen over een onderwerp waar ze veel vanaf weet, en dat die docent dan niet doorheeft dat ze de vraag niet beantwoordt Dat gebeurt hoogstwaarschijnlijk op middelbare scholen ook. Scholier weet het antwoord niet en schrijft maar gewoon zoveel mogelijk op in de hoop dat hij toch wat puntjes raakt.
Jaina
"is dat ze heel vaak de vraag beantwoorden die ze denken dat ik stel maar niet de vraag die ik eigenlijk stel."
ROFL. Dat ja. Niet te geloven soms.
Vraag: Wat is het adres van organisatie X?
Antwoord: Tram 82 stopt voor de deur.
Ik verzin dit voorbeeld niet, ik heb letterlijk die vraag gesteld en letterlijk dat antwoord gekregen. Het antwoord is misschien heel out of the box, maar niet het antwoord op de vraag. Tja, dan helpt het toch echt om eens te lezen wat de vraag nu eigenlijk is.
Was het een toetsvraag geweest, dan had die persoon een onvoldoende gekregen ook al is het antwoord feitelijk correct en best creatief.
Katniss
Oh ja dat komt ook veel voor. Dan vraag je bijvoorbeeld naar Heinz en dan gaat iemand alles opschrijven wat ze over ketchup weten (ik noem maar wat natuurlijk). Alleen dat werkt niet zo. Bij een eerste jaars geef je dan inderdaad nog wel wat punten met een vriendelijke doch duidelijke waarschuwing dat ze voortaan de vraag moeten beantwooren maar bij hogere jaars geef ik geen punten meer. Het kan nog zo'n mooi, geweldig, fantastisch en doorwrocht antwoord zijn maar je krijgt er dan geen enkele punt meer voor. Dat is soms ook wennen. Dat je antwoord op zich goed is maar dat je er geen punten voor krijgt.
out of the box
Met out of the box bedoelde ik in dit geval dat de gegevens die moeten worden verwerkt niet per se afgeturfd hoeven te worden op de volgorde van het lijstje in de opdracht. Begin je inleiding is met iets onverwachts, niet zoals iedereen het doet. Vergelijk een uitspraak eens met iets uit de actualiteit.
Doe ik dat in mijn werk, dan verdien ik er goed geld mee. Doet mijn dochter dat op school, dan wordt ze afgestraft met een slecht cijfer. De stukken die worden beloond met mooie cijfers zijn allemaal eenheidsworst. In de echte wereld verdien je daar geen stuiver mee.
oeps
Wij grappen hier altijd: doe IS (in plaats van EENS). Iets te vaak gegrapt... schrijf ik het zelf op.
Jaina
"Bij een eerste jaars geef je dan inderdaad nog wel wat punten met een vriendelijke doch duidelijke waarschuwing dat ze voortaan de vraag moeten beantwooren maar bij hogere jaars geef ik geen punten meer."
Waarom geef je dan tóch punten bij die eerstejaars? Dat vind ik ook niet logisch. Ze zullen het dan een volgende keer toch weer proberen (ze heeft vast niet onthouden dat ik het was en beter iets dan niets....).
Barvaux
Omdat je met eerstejaars nu eenmaal in alle opzichten wat soepeler bent. Althans hier op de universiteit zijn we dat. Als ze bijvoorbeeld hun essay niet helemaal volgens de geldende methodologie hebben geschreven krijgen ze toch nog wel wat punten maar hogere jaars krijgen dan niks meer. Eerstejaars moeten vaak nog wennen aan het systeem en dan ben je wat soepeler. Maar uiteraard krijgen ze niet zoveel punten als ze zich niet helemaal aan de opdracht hebben gehouden maar ik geef ze dan nog geen 1. Dat doe ik wel in de latere jaren. Je wilt tenslotte ze niet helemaal onderuit halen gelijk in het eerste jaar. Een beetje moed laten behouden dat ze het echt wel kunnen. Het eerste jaar is al zwaar genoeg.
Ook niet logisch
Eerlijk gezegd vind ik het systeem om soepeler om te gaan met de eerstejaars ook niet logisch. Het is immers een selectiejaar en je wilt juist kijken of je de studie aankan. Als je makkelijker je punten haalt in het eerste jaar dan in latere jaren, is de kans groter om dan alsnog te struikelen. De toon zetten in het eerste jaar lijkt mij logischer. Je weet tocj juist niet dan of ze het echt wel kunnen? Betekent wel dat je heel duidelijk moet zijn met wat je van de studenten verwacht bij hun opdrachten.
precies zus
Als je van tevoren zegt dat je het niet accepteert dat ze a, b of c doen (raap de voorbeelden uit het verleden op en zet het op papier) dan weten ze dat. Hoef je ook niet coulant te zijn. Ik vind het maar vreemd.
Het is toch heel logisch
Dat je mbt een essay if andere schrijfopdracht soepeler bent in het eerste jaar! Als je in het eerste jaar net zo normeert als in het derde zouden ze al klaar zijn na een jaar.
Je bent er om iets te leren. Ook een eerstejaars hoeft niet te kunnen wat een derdejaars kan. Het is een vaardigheid, geen kennis stampen . Want dat mag van mij in elk jaar even streng genormeerd worden
