Niet doortoetsen

Wat wil je bereiken?

Je dochter is 10 en gaat naar groep 7. Ze is slim, heeft mooie resultaten. Waarom wil je doortoetsen? Wil je haar nu naar het gymnasium hebben? Wil je dat ze speciale aandacht krijgt?
Haar faalangst wordt door al die toetsen alleen maar groter.
Wat zie jij als "aanmodderen?"

School is makkelijk voor haar en misschien wat saai. Gelukkig is er ook een leven naast school, laat haar daar nieuwe dingen ontdekken. Niet nog meer van het gewone schoolwerk, dat gaat goed. Een uitlaatklep, iets wat haar interesseert.

School gaat haar nu geen extraatjes bieden, dat is duidelijk intussen, dus wat hebben verdere toetsen voor zin?

Gemakzucht...

Deze school gaat niets voor je dochter doen. Ze hebben al die jaren het gewone programma afgedraaid met schoolwerk en pluswerk voor de slimmere kinderen. Doortoetsen betekent dat je iets met de resultaten moet doen, als ze dat niet willen gaan ze dus niet doortoetsen.

Je dochter loopt haar hele schoolcarrière al te worstelen op school. Er wordt de een na de andere diagnose gesteld en ze blijken allemaal vrij snel veranderd te worden. Dat betekent dat je dochter niet erg duidelijk in een hokje past en dat het juiste hokje nog niet gevonden is.
Mijns inziens wil je geen hokje maar een dochter die een stuk beter in haar vel zit en die eens durft te leren en dingen probeert waarvan ze niet zeker is dat ze het kan.

Als je wil dat je dochter van haar faalangst afkomt, zoek dan een kindercoach die ervaring heeft met hb-kinderen. Ik weet niet of jouw dochter hb is, alleen dat ze flink boven in de grafiek zit. Ik weet wel dat bij hb-kinderen de combi faalangst en perfectionisme vaak voorkomt en dat de hb-kinderen die bij een coach terecht komen daar heel erg vaak last van hebben.
Misschien is het ook mogelijk om eens naar een andere school te gaan kijken, liefst eentje die ervaring heeft met slimme, faalangstige en perfectionistische kinderen. Je zult school hard nodig hebben om haar uit te kunnen dagen en haar te leren dat een foutje maken niet erg is maar dat je dat nodig hebt om te leren.

Dankjewel voor je reactie Fransien!

De huidige psycholoog heeft geadviseerd om met de cognitieve gedragstherapie te starten. Dus over een paar weken begint mijn dochter. Ik ben heel benieuwd of dat mijn dochter een beetje gaat helpen om om te kunnen gaan met d'r perfectionisme en faalangst.

Ik heb begrepen dat een kind die overal een I voor scoort zorgelijk is. Er moeten toch alarmbellen gaan rinkelen op school lijkt me.

Eens met Fransien

In plaats van onderzoeken en therapie zou ik eerst kiezen voor echte uitdaging. Voor sommige zeer slimme kinderen is dat heel effectief. Die zie je opleven en alle klachten verdwijnen dan.
Zie jij je kind nog terug zoals ze was voordat ze naar school ging?
Houd dat kind voor ogen.

Natuurlijk is het prettig als kinderen op de basisschool al leren leren. Sommigen pakken dit alsnog op als ze op het VO zitten, anderen niet.

Maar het grootste probleem is dat het nu niet goed gaat. En daar moet je iets mee. Zoek inderdaad een kindercoach die gespecialiseerd is in HB. Maakt niet uit of je dochter wel of niet HB is. Het gaat om de herkenbare klachten.

Het is goed dat ze veel uitdagingen heeft naast school. Maar soms is dat niet genoeg. Dan moet er echt op school iets gebeuren.

Het verhaal over doortoetsen dat de school vertelt is grote onzin!
Zoek eens op de site van Cito. Volgens mij adviseren die zelf ook doortoetsen als een kind alleen maar I's scoort.

Kijk ook op hb-kind-forum of leg daar je vraag voor.

Hb moeder

ik heb Cito zelf gebeld afgelopen week. Heb m'n verhaal gedaan, en de mevrouw van Cito zei dat het wel logisch zou zijn als ze m'n dochter door zouden toetsen, maar dat de beslissing uiteindelijk toch bij school ligt. Dus daar ben ik mooi klaar mee.

Ik loop nu bij de psychologe. En heb nu eenmaal toegezegd om te starten met de therapie. Maar wat doet een kindercoach anders dan een psychologe? En word dat ook vergoed door de verzekering?

het is geen probleem van school

je moet afstappen van het idee dat iemand of iets jullie 'moet' helpen.
Je moet samen met je man en je dochter de 'regie' hebben en 'eigenaar' zijn van wat jullie als probleem zien. Vandaar uit ga je kijken wat je dochter nodig zou kunnen hebben, en hoe jullie dat met elkaar als gezin voor elkaar kunnen krijgen. Probeer daarbij zo onafhankelijk mogelijk te zijn en áls je bijvoorbeeld op school medewerking zou willen hebben moet je dat bespreekbaar maken zonder ervanuit te gaan dat er iets 'moet'. Dat is namelijk niet zo. Sta zelfstandiger in het leven, zorg bij gesprekken met school dat je uitgaat van goede wil van beide kanten en geef ook aandacht aan wat wel goed gaat op school met je dochter, zodat het een opbouwend geheel wordt.

Een kindercoach of psycholoog kan jouw dochter inhoudelijk helpen om meer grip te krijgen op zichzelf, spelenderwijs of juist soms door gesprekken etc. Zo iemand kan ook jullie als ouders helpen door - zonder indiscreet te zijn over wat je dochter bij hem of haar bespreekt - met jullie te delen en jullie te helpen hoe haar te helpen. Tevens kan een kindercoach of psycholoog als 'derde' persoon mee naar gesprekken op school, om daar te helpen zaken te verduidelijken en soepeler te laten gaan. Hiermee geef je als ouders ook aan dat je zelf de verantwoordelijkheid hebt én organiseert om je dochter zo goed mogelijk te ondersteunen. Dat brengt school dan niet in de positie dat je iets van hen zou 'eisen' ofzo.

gr Angela

wat wil je?

Doortoetsen in groep 7 heeft alleen zin als je iets met die resultaten wilt doen. Wil je haar in haar huidige groep laten, heeft het niet zoveel toegevoegde waarde. Wel als je haar een jaar wilt laten versnellen. Dat had wellicht al eerder moeten gebeuren. Je kan haar ook zonder doortoetsen moeilijker werk geven, maar de kans blijft dat het toch te makkelijk blijft. Ik denk dat school toch wel weet dat ze hoog gaan scoren.

Dochter heeft Chinees, leert Frans en Arabisch. Het kan ook zijn dat haar hoofdpijnklachten heel ergens anders vandaan komen? Heb je haar ogen weleens laten controleren? Heeft ze het naar haar zin in de klas, sociaal gezien? Misschien liggen op dat vlak toch wat problemen gezien haar diagnoses.

Angela67: ik doe m'n best. M'n dochter is nu 10. Sinds haar derde trek ik aan de bel. Ik wil haar zoveel mogelijk helpen. Maar soms weet ik niet meer hoe ik haar kan helpen. Het is misschien m'n onzekerheid. Ik ben een sterke alleenstaande moeder. Maar af en toe toch nog wel bang dat ik de foute beslissingen neem voor m'n kind.

Jippox; een kind wat een I scoort op de Cito's is toch zorgelijk? Dat betekend dat het kind die stof al kent en toe is aan nieuwe nieuwe stof. En als dat niet word aangeboden, gaat het kind zich vervelend. Althans, dat heb ik altijd begrepen. Maar m'n dochter is niet gelukkig op school. Ze gaat maar omdat het moet. Beetje op automatisch piloot. Geen aansluiting op school. Erg eenzaam. Maar dochter geeft zelf wel aan dat ze het prima vind. Ze is liever alleen. Heb wel voor de vakantie nog 2 andere scholen bezocht. Maar heb de beslissing genomen om d'r toch maar niet over te plaatsen. Juist omdat m'n dochter dus totaal niet sociaal is. De kinderen in de klas kennen mijn dochter nu, en laten haar vooral met rust. Hebben haar geaccepteerd zoals ze is. Het is nu nog 2 jaartjes uitzitten.

Marije; ogen heb ik inderdaad ook laten testen. Die zijn dik in orde. Huisarts zei dat ze best ibuprofen mocht omdat haar klachten erg op migraine leken. Maar de ggd vond het onzin, ze is te jong voor ibuprofen zeiden ze. Ggd adviseerde om eerst maar eens te kijken waar de hoofdpijn vandaan komt.

niet altijd een probleem

Mijn dochter heeft nooit iets anders dan een A gescoord sinds groep 1. Ik vond dat wel fijn, zo zorgeloos allemaal - en zij was een stabiel en vrolijk kind. Halverwege groep 6 sprak ze verlangend uit dat ze zo graag niet nog 2,5 jaar zou willen wachten tot ze eindelijk de interessante dingen van de middelbare school zou leren. Ze zou zo graag eerder gaan, kon dat echt niet?
En toen antwoordde ik dat ze dat altijd kon vragen. We hebben toen samen een mail aan haar twee leerkrachten gestuurd dat ze graag sneller wilde en of zij dat misschien wilden overwegen.
Er werd enthousiast gereageerd en we hebben als ouders een gesprek met de adjunct-directrice en haar leerkrachten gehad. Zij vonden het verwarrend, want het kind was niet ongelukkig. Mijn man zei dat we dat ook graag zo wilden houden en op de een of andere manier was het een fijn en constructief gesprek, waarbij mijn man ook de IQ-test voor dochter heeft weten te vermijden (omdat hij er een hekel aan heeft voor kinderen, vindt dat hij dat zelf van zijn kind kan zien en vindt het ook zonde van het geld als het verder duidelijk is). Doortesten was natuurlijk wel een goed idee. De toetsen voor groep 8 maakte ze ook goed (ook A, die school gebruikte toen nog geen I / II / etc) en de entreetoets was 93. Toen dochter nog geen week in groep 7 zat (een 7/8-combinatie) vertelden ze dat ze in groep 8 zat.

Je hoeft er dus niet ongelukkig van te zijn, wil ik maar zeggen.

Het is jammer dat de school moeilijk doet over doortoetsen. Wel is een versnelling niet altijd nodig of wenselijk - je schrijft dat ze al naar de Chinese school gaat op zaterdag. Ze kan ook nog actiever op de viool worden en je schrijft ook dat ze bezig is met Arabisch en Frans. Wat is er dan niet goed, wat is het probleem?
Ik neem aan dat je zelf van Chinese afkomst bent? (Nederlands is supergoed behalve een paar de/het-verwisselingen). Misschien verwacht je te veel van het onderwijs op de Nederlandse basisschool. Als ze zou worden doorgetoetst en ze zien inderdaad dat ze nóg meer aankan, wat kunnen ze dan doen behalve extra werk of eventueel in een hogere klas plaatsen?

Wij vonden in een hogere klas plaatsen vooral een goed idee omdat dochter dan vlugger op de middelbare school op niveau kon leren. Ze was daar heel geinteresseerd in.
Geen idee trouwens of ze hoogbegaafd is hoor, ze haalt niet heel veel hoge cijfers. Gaat tot nu toe wel over, nu naar 4-gym.
Succes!

ontwikkelingsgelijken

Het kan ook zijn dat je kind weinig sociaal lijkt, omdat ze gewoon geen aansluiting heeft met de kinderen om haar heen. Ik herken dat wel van de mijne. Zoals ik al ze zijn die enorm opgeknapt van de overgang naar fulltime HB onderwijs. Ook met name omdat ze nu tussen de kinderen 'zoals zij' zitten. Kinderen die ze begrijpen en die hen begrijpen.

Het kan best zijn dat je dochter erg opknapt als ze naar het gymnasium gaat, juist ook omdat ze daar meer mensen treft die zijn zoals zij. Ik zou er goed over denken of het echt nodig is daar nog 2 jaar op te wachten.

Gee

Nee een kind dat altijd I scores haalt is niet zorgelijk. Er zijn meer kinderen die dat halen en die prima functioneren. Het gaat er meer om hoe je kind in haar vel zit. Dat lijkt niet helemaal in orde. Misschien een idee om met haar naar een kindercoach of psych te gaan? Of juist dit jaar inzetten op het ontwikkelen van sociale vaardigheden zodat zij sterker in haar schoenen komt te staan. Qua schoolse vaardigheden zit het wel goed.

En misschien een bloedonderzoek bij de huisarts? Om eventuele onderliggende lichamelijke oorzaken uit te sluiten?

Een kind wat overal een I op scoort is niet zorgelijk

Ik heb 4 kinderen waarvan de oudste drie overal een I of I+ of in geval van de derde alleen maar I+ scoort op de lvs-cito's.
De oudste heeft altijd flink pluswerk gehad en had daar genoeg aan om zo nu en dan door te moeten bijten. Ze heeft vriendinnen en is niet ongelukkig op school, ze is wel erg blij dat ze nu naar de middelbare kan.
De tweede zit nu in een voltijds hb-klas en is daar opgebloeid. Hij had wel vriendjes maar werd hoe langer hoe ongelukkiger op school, daarom zijn we met school gaan kijken wat hij nodig heeft en hebben we besloten tot een schoolwissel.
De derde heeft overal het plussigste pluswerk en heeft aansluiting bij twee andere meiden in de klas, dat is zo'n hecht driemanschap dat je ze niet uit elkaar wil halen. Ze doen ook het meeste pluswerk samen, dus die aansluiting hebben ze ook.
De vierde heeft weinig aansluiting in zijn klas, daar voorzie ik op termijn ook een schoolwissel, hij loopt ook nogal op de troepen vooruit.

De I is niet zorgelijk, de I in combinatie met niet doortoetsen en een ongelukkig kind wat klaagt over verveling, zich ongelukkig voelt en hoofdpijnklachten heeft.
Twee jaar uitzitten is te veel, dat houdt ze niet vol.

Zorgelijk

Alleen maar enen scoren vind ik op zich niet zorgelijk en zo te zien krijgt ze uitdaging in de talen die ze leert. Ik vind het wel zorgelijk dat een kind niet gelukkig is op school en ik denk wel dat je daar iets mee moet gaan doen. Niet twee jaar uitzitten, dan maakt een hoop kapot. Ik kan me voorstellen, als ik je verhaal zo lees, dat je dochter sociale contacten erg mist. Heb je al gedacht aan een externe plusklas of bijvoorbeeld bijeenkomsten met andere slimme kinderen? Kan ze getest worden en dan misschien naar passend hb-onderwijs?

Egel

O, heel erg bedankt voor je verhaal, en wat fijn dat het zo goed gaat met jullie dochter! Het lijkt me heerlijk als het zo vlekkeloos gaat. Slim kind en sociaal. Super!

Een klas overslaan zou mijn dochter ook wel willen, daar niet van. Ze vraagt vaak genoeg aan me waarom ze het niet mag. Maar het lijkt mij nou niet het allerslimste keuze voor haar. Ze is niet sociaal, flaanangstig en erg perfectionistisch. Ik denk dat mijn dochter echt nog de tijd nodig heeft om daarmee om te gaan.

En nee, ik ben geen Chinees. Wel Turks. Ik ben er wel van op de hoogte dat m'n grammatica niet super is. Chinees wilde mijn dochter gewoon heel graag leren, zodoende heb ik d'r gewoon maar ingeschreven. En ze heeft het heel erg naar d'r zin. Maar ook daar zie ik het. Alles gaat goed, totdat ze pauze heeft. Ze zal zich niet mengen tussen de andere leerlingen. Is daar dus ook alleen tijdens de pauzes.

Jippox

Daar hoop ik echt op.

We hebben het wel vaker over de middelbare school. En ik vraag dan ook; 'met wie uit je klas zou je naar de middelbare school willen gaan?' Ze geeft altijd als antwoord; niemand. Echt helemaal niemand.

Ze wilt helemaal opnieuw beginnen op de middelbare school.

Volgend jaar krijgt ze een hele goede juf (heb ik vernomen uit verhalen van ouders op het schoolplein). Ik zal eens samen met haar aan tafel zitten om te kijken wat de mogelijkheden voor mijn dochter zijn. Plustaken heeft ze. Maar ze wilt meer, en kan ook heel vee meer.

nog even

Eigenlijk begrijp ik niet waarom je nog zoveel bezig bent met scholen, therapeuten, huisarts en GGD (je had toch al advies van de huisarts, waarom dit ook nog aan een GGD-arts vragen van die Ibuprofeen?).
Misschien doet ontspanning van jouw kant uit je dochter ook veel goed. Verwen haar thuis een beetje (met gezelligheid bedoel ik, met af en toe een leuk uitstapje) en stop je aandacht niet in problemen.
Misschien omdat ze zo laat praatte en ze sowieso niet helemaal standaard is, dat je toen zo bezorgd bent geweest dat je daar nooit helemaal meer uit bent gekomen?
Ook kan ik mij voorstellen (maar sorry als ik jou of meelezers hiermee voor het hoofd stoot) dat als je een alleenstaande moeder bent met één kind, dat je je soms ook té veel kunt focussen of je kind.

Even terzijde: als je vioolspeelt, maak je veel kennis met faalervaringen. Ik spreek uit ervaring. En ook als je later heel goed wordt in viool of je bent er al meteen getalenteerd in, heb je heel veel faalervaringen. Dat hoeft niet allemaal op school plaats te vinden.
Overigens wil ik je zorgen heus niet helemáál bagatelliseren hoor, want faalervaringen op viool is vast niet genoeg voor later bij moeilijke schoolstof. Maar dat een I halen sowieso een probleem is, herken ik helemaal niet. Niet bij mijn dochter, niet bij klasgenoten bij haar op de basisschool vroeger en bij mijn zoon, en niet bij allemaal kinderen uit haar klas nu in klas 1/2/3 gym, waar veel slimme kinderen zaten (ook duidelijk slimmer dan mijn dochter), die ook I-en haalden op de basisschool.

Er gaat heel veel goed met je dochter: ze is slim, maakt goede toetsen op school, speelt viool, gaat ook nog zaterdagen naar de Chinese school (wil ze dat?), leert er nog extra's naast (Frans, Arabisch). Ze wordt geaccepteerd op school dus ik vermoed niet gepest. Ze heeft een moeder die veel aandacht aan haar besteedt (hoewel naar mijn mening wat teveel gefocust op negatieve zaken).
En er zijn ook wat zaken minder perfect.

Ik zou het allemaal wat loslaten en thuis veel gezelligheid en ontspanning bieden.

Pluswerk

Kijk inderdaad naar een externe plusklas in de buurt. Dan valt er gelijk een schooldag of dagdeel uit op haar eigen school. Dat scheelt weer.
Je kunt ook zelf pluswerk zoeken dat ze interessant vindt, op het hb-kind-forum vind je tips. Dat kun je meenemen naar school en vragen of ze dat zou mogen doen in plaats van het pluswerk van school. Scholen zijn vaak niet zo goed in het beoordelen van pluswerk. Het is echt de bedoeling dat ze er moeite mee heeft.

Je kunt een afspraak plannen op school waarbij je iemand meeneemt die je ondersteunt. Zo wordt je serieuzer genomen. Dat kan een hb-coach zijn maar een andere ouder is ook goed, zolang het iemand is die wat begrijpt van uitdaging en verveling.

Marije

Psychologe is inderdaad ingezet. Mijn dochter krijgt binnenkort cognitieve gedragstherapie. Hopelijk helpt dat een beetje. Ik ben ooknaar de huisarts geweest, maar die zag geen aanleiding om het verder te onderzoeken. Huisarts gaf alleen maar aan dat mijn dochter ibuprofen mocht hebben omdat haar hoofdpijn erg op migraine leek.

o sorry

Ik zie nu pas de andere reacties en ook jouw reactie op mij. Je klinkt even blij, fijn!
En erg grappig dat je dochter op Chinese school zit terwijl je zelf Turks bent, heerlijk dat mijn beeld even lekker ging wankelen, weg hokje!
Aan je taal en grammatica had ik niets gemerkt hoor, alleen 2 of 3 keer een de/het-foutje en misschien nog 1 klein spellingsdingetje dat iedereen wel eens doet (ik ook).

Maar ik weet het ook niet natuurlijk. Als ze zelf zo graag sneller wil zou ik dat in ieder geval alsnog serieus nemen. Want ze zegt het zelf! Alleen al door mee te gaan in haar wens kan ze zich wat gelukkiger voelen.
En eerlijk is eerlijk: als het nu sociaal niet zo lekker loopt, maakt het dan uit dat het nog steeds niet geweldig loopt maar dan kinderen die een jaartje ouder zijn, gemiddeld?
Vergeet ook niet dat er op een VWO veel minder kinderen 'te laat' beginnen (langer gekleuterd of zo) en vaak ook enkele kinderen versnel zijn. Bij mijn dochter in de klas zaten 2 jongere kinderen dan zij. Het is totaal geen issue meer. En het lekkere is: mocht ze nu toch blijven zitten in de 4e of 5e (of zakken in de 6e), dan is het allemaal echt geen punt.
Dus ik sta er nog steeds achter.

Succes met de goede juf van komend jaar, ik hoop dat jullie eruit komen!

Egel

Ik heb 2 kinderen en ben alleenstaande moeder. Mijn andere dochter heeft weer hele andere aandacht nodig. Ze zit op het vmbo. Het is echt niet zo dat ik alleen maar op m'n jongste ben gefocust. Ik maak me wel erg zorgen om d'r. Maar het is zoals het is, ik kan het niet veranderen. We doen heel veel uitstapjes met z'n 3en. Dus qua ontspanning zit het wel goed. En het is ook niet zo dat ik alles hardop uitspreek waar m'n dochter bij is. Dat zou ik haar nooit aandoen.

Tien

Ik wil haar IQ niet meer laten testen. Ze is àl een aantal keren getest, en met totaal verschillende uitslagen. De verschilden zelf zo erg dat ze de ene keer een harmonisch profiel had, en een aantal jaartjes later een disharmonisch profiel, verbaal hoog, performaal gemiddeld.

Het enige wat ik voor mijn dochter wil is passend onderwijs.

Fransien

Ze houdt al jaren vol. Ach, nu hebben we zoiets van; nog maar 2 jaartjes.
Zou wel mooi zijn als ze passend werk zou krijgen. Dan heeft m'n dochter het gevoel dat ze wat leert op school. Ze leeft helemaal op als ze wat nieuws leert. De meester vertelde ook tijdens het oudergesprek dat hij mijn dochter niet herkende tijdens haar spreekbeurt. Er stond een totaal ander kind voor de klas te vertellen. Heel enthousiast, duidelijk. Ze vindt het prachtig als ze iets weet en die kennis mag delen met de rest van de groep.

Iets meer van dat soort momenten zouden voor mijn dochter wonderen doen.

Hb moeder

Daar heb je een punt!

De plustaken van mijn dochter worden op school niet nagekeken.

Ik ga vol goede moed het nieuwe schooljaar in. Dank jullie wel voor jullie advies en het meedenken. Ben blij met alle reacties.

Mmhh misschien dat?

Je laatste opmerking, misschien kun je daar eens naar kijken?
Je dochter klinkt als een gevoelig meisje.
Het kan heel goed dat ze veel meer oppikt dan je weet. Dingen juist wel gewoon uitspreken kan dan juist bevrijdend werken.
Misschien helpt het haar *gewoon* meer serieus te nemen.
Om te beginnen zou ik gelijk achter een versnelling aan gaan.
Geef haar vertrouwen, focus op haar (enorm) sterke krachten. Dat geeft haar houvast om zelf om te leren gaan met ev zwakkere plekken. Áls die al blijven...

duf

Met laatste opmerking bedoel ik van #23.

Roza

Ik kan en wil het niet hardop uitspreken waar m'n dochter bij is aangezien er toch weinig voor d'r zal veranderen op school. Wat heeft het dan nog voor zin om mijn 'probleempjes' voor te leggen aan m'n dochter?

Het enige waar ik wel vaak met haar over praat is het sociale gedeelte. Soms weet ze op school niet hoe ze moet omgaan met situaties. Dus thuis praten we daar heel vaak over. Gelukkig geeft ze het zelf zo nu en dan aan (niet altijd!)

Egel #22

Een versnelling zou misschien een oplossing voor haar zijn. Maarrrrr, als mijn dochter een 9 haalt voor een toets, doet ze zichzelf pijn. En volgens de meester is ze dan ontroostbaar. Dit gedrag vertoont ze gewoon in de klas he. Ze vindt dat ze dan straf verdiend. Ze krijgt om die 9 van niemand straf, dus doet ze het zelf. Veel gesprekken gehad, maar het helpt niet.

Ik ben zo bang dat als we d'r versnellen, ze met dit gedrag doorgaat op de middelbare school. Ik denk zelf dat ze echt tijd nodig heeft om om te kunnen gaan met bepaalde situaties.

wat ik denk

Ik denk dat je het niet direct bij school moet zoeken, maar bij bijv. een goede therapeut die, heel belangrijk, verstand heeft van autisme spectrum stoornissen! Jezelf straffen bij een negen is geen gezond gedrag en ik vraag me af of ze meer van dit soort trekjes heeft, ook buiten school. Het is wel iets dat vaker voorkomt bij meisjes met zo'n stoornis.

Verder herken ik je zorgen als alleenstaande moeder van iemand met een autistische stoornis. Daar kun je ook wel wat steun bij gebruiken.