Narrige opmerkingen op rapport (groep 5)

Hier ook

Hier ook vooral aardige en neutrale dingen op het rapport: met rekenen ben je veel met breuken bezig geweest, je maakt makkelijk vrienden in de klas. Of als het 'slecht nieuws' is: je werkschrift is niet altijd even netjes, je vindt het spannend in de kring iets te vertellen... dat soort dingen.

Ik zou het raar vinden als er alleen maar (of vooral) negatieve dingen op het rapport staan. Zeker bij 'n kind dat gewoon B's en negens haalt. Dat zou een hartstikke mooi rapport moeten zijn!

positief

Hier ook vooral positieve opmerkingen maar zeker niet altijd. Discrepantie tussen methode toetsen en cito kan komen doordat ze iets anders meten.

methode toetsen kijken of je wat je net hebt geleerd kan herhalen (kan je de 20 woordjes uit het woordpakket foutloos opschrijven).

Cito toetst of je de kennis kan toepassen (kan je de de geleerde spellingsregel op willekeurige woorden toepassen)

Niet alleen negatief

Zelfs als er niks goeds zou zijn te vermelden zou je bij zulke jonge kinderen toch altijd iets op het rapport moeten zetten wat wel positief is. Overigens een vrij onrealistisch scenario want over alle kinderen valt wel wat leuks te zeggen. Ik mag hopen dat je als leerkracht van alle kinderen ook wel iets ziet wat leuk/goed/positief is. Mocht het nou gaan om de ultieme rampleerling waar alles mee mis is dan lijkt me dat je serieus in gesprek gaat met de ouders en dat er een heel traject van start gaat.
In elk geval zou ik wel verwachten van een leraar dat ze er een leuk verhaaltje van maken. Natuurlijk mag er ook best iets tussen staan wat opbouwend kritisch is of wat opvallend is (zoals van die cito toetsen) maar daarnaast meld je dan ook wat dingen die wel goed gaan.

Jasam

Beide juffen zijn al een eind in de 50 dus hebben het volgens mij nog wel 'goed' geleerd Naarmate ik er meer over nadenk word ik ook eigenlijk een beetje boos. Het lijkt er echt op of ze zich ergeren aan dochters laksheid en slordigheid, terwijl het natuurlijk hun taak is om haar bij de les te houden. En ik denk ook niet dat dochter het expres doet, want die wil heel graag dingen goed doen.

Katniss

Ach die rapporten. Ik kan er zo een boek over schrijven.

Dochter hier inmiddels in groep 7 is een zeer goede leerling. "Een potentiële 0 fouten eindcito leerling "
Toch heeft ze een vrij gemiddeld rapport. Een ruim voldoende voor begrijpend lezen met 0 fouten op de Cito M7 en de methodetoetsen structureel een 10. Snap jij het? Enlighten me! Want ik snap het niet.

Ik hoop maar dat die RV niet mee telt voor het schooladvies We gaan volgende week naar het 10 minuten gesprek maar ik weet echt niet hoe ik dit moet aanpakken.

kritiek op leerkrachten

Ik vind het echt heel moeilijk om iets te zeggen tegen een leerkracht. Je komt al snel over als een "pusherige" ouder. Of vissend naar complimenten. Of ze voelen zich aangevallen. Daarom wik en weeg ik elk woord altijd. Zeer vervelend.

tekst versus gesprek

Je kan tekst op verschillende manieren lezen. Hoe meer je er over nadenkt, hoe meer je het uitvergroot. Je kan het ook lezen als een juf die schrijft dat wat zij denkt dat er in je dochter zit, nog niet uitkomt. Zelf heb ik liever een leerkracht die zoiets signaleert dan een die het wel snel goed vindt. In jouw situatie zou ik een gesprek aangaan met de juf en vooral luisteren. Ik zou er van uit gaan dat ze het beste met dochter voor heeft en dat ze dat misschien niet op de best mogelijke manier voor jou op het rapport heeft gezet.

juf

Soms verbaas ik me op dit forum hoe negatief over juffen wordt geschreven ("leren ze nog wel iets op de pabo" etc.) We kennen de context toch niet. Je kunt gerust naar de juf. Je zegt gewoon wat je is opgevallen en of je je zorgen moet maken. Als het goed is krijg je dan een normaal gesprek.

Het is wel de toon die de muziek maakt. Als jij je thuis al zit op te vreten, boos wordt, op dit forum gevoed wordt met reacties dat het inderdaad allemaal belachelijk is, kom je misschien te opgefokt bij de juf binnen......

Nadeel

Het nadeel van alleen maar positief geformuleerde feedback kan zijn, dat kinderen (en ouders) de onderliggende problemen niet snappen. Mijn pleegdochter kreeg een rapport met alleen maar voldoendes, dat die voldoendes op een lager niveau lagen was voor haar niet duidelijk, dan moest je een uitklapblad erbij halen en de lettertjes en cijfertjes ontleden. Het gevolg was, dat zij haar eigen mogelijkheden onvoldoende kon inschatten en vervolgens niet begreep waarom zij bepaalde dingen niet kon.
Het is natuurlijk vreemd om te denken dat leerkrachten je dochter kunnen veranderen. Zij signaleren het probleem, je mag ervan uit gaan dat ze dat ook in de klas zien en er dan ook iets mee doen. Nu doen ze in elk geval één ding: ze geven het signaal door. Jij kunt je dochter ook niet veranderen, maar je weet nu wel dat er een probleem is met concentratie en netjes schrijven (fijne mototiek?).

Tsjor

Eens met Tsjor en Suus

Als er meer in een kind zit dan er op school uitkomt en je treft een juf die dat signaleert, communiceert en met de ouders gezamenlijk aan wil pakken, pak dat met twee handen aan. Dat kan alleen maar in het voordeel van je dochter zijn, lijkt mij. Ruzie maken kan je ook komende week nog. Vooralsnog zou mijn leidraad zijn wat vindt de juf dat dochter nodig heeft en hoe kunnen wij dat bereiken met elkaar (school, ouders, kind en eventuele anderen).

Het is niet makkelijk om op een goede manier kritiek te geven, misschien kan de juf dat nog leren (maar niet van jou, op dit moment) en het is nog moeilijker om die te horen (vooral als het waar is). Maar boos worden kan betekenen dat ze voortaan wel nalaat het (duidelijk) te vermelden met als gevolg dat je je er niet goed bewust van bent.

Geen nieuws

Maar we wisten natuurlijk al dat de concentratie niet geweldig en het handschrift slecht is (hoewel het nu na van 6 naar 5,5 naar 5 gegaan is). Dat nu de cito's veel slechter zijn vind ik natuurlijk veel 'erger' dan een beetje kriebelig handschrift. Ik zal wel vragen of dochter met blokletters mag gaan schrijven zodat ze in ieder geval leesbaar schrijft.
We gaan het horen, maar ik vind wel dat ik iets mag zeggen over het feit dat er geen enkele positieve opmerking op het rapport staat (eerste en tweede rapport).

Katniss

En je hebt natuurlijk helemaal gelijk met die laatste zin. Denk ook aan de volgende kinderen van deze leerkracht. Er zit echt wel wat fout in het hoofd van een leerkracht als die niets positiefs weet te zeggen over een kind!

Kritiek is prima

Natuurlijk is het niet erg als er in het rapport ook gewezen wordt op wat niet goed gaat en als er kritische opmerkingen tussen staan.
Maar alleen negatief is overbodig. Er valt vast ook wel wat positiefs te zeggen. Zelfs volwassenen worden er niet vrolijk van als ze een hele lading aan negatieve kritiek over zich heen krijgen dus laat staan een basisschoolleerling. Naast wijzen op wat niet goed gaat kun je altijd wijzen op wat wel goed gaat. Niemand krijgt meer motivatie als hij/zij alleen maar negatieve dingen te horen of te lezen krijgt.

Signaal

Als een leerkracht niets positiefs weet te melden over een kind, dan vind ik dat een verontrustend signaal. Ik zou het nooit meer negeren.
Bij onze zoon was dat het begin van een verschrikkelijke periode. Wij dachten in dat begin nog net zo naief als suus36.
Man man man, als ik de tijd terug kon draaien, zou dat het eerste zijn, wat ik zou veranderen. Niet alle leerkrachten zijn goed bezig. Sommige leerkrachten beschadigen kinderen. Hun zelfbeeld, hun leerproces, hun levenslust. En dat kan ook een ervaren leerkracht zijn. Die hebben juist nogal de neiging om last te hebben van tunnelvisie.
Als ouder ben jij de aangesproken persoon om daar alert op te zijn en op te komen voor de belangen van je kind.

Handschrift

Ik weet niet welk handschrift je kind leert op school, maar mijn ervaring is dat zowel concentratie als netheid enorm kan verbeteren met het handschirft. Je zou je kind dan schuinschrift moeten leren, waarbij alle lussen, zowel omhoog als omlaag, evenwijdig lopen. Geen gekke krommingen bij de -o- en de -a-, maar een lijn die omhoog en weer terug gaat.
Mijn zoon heeft het zichzelf geleerd en hij verbeterde enorm. De basis daarvoor was het advies van de psycholoog om cirkels te gaan maken met zijn handen in verband met lichte dyslectie. Die cirkels lijken op de lussen die ik zelf vroege leerde in mijn handschrift. De juf van de school (school was inmiddels helemaal van het schuine handschrift afgestapt) vermeldde trots dat zij dat probleem (beter samenwerkende hersenhelften door het maken van cirkels met de handen) hadden opgevangen door een keer mandela-tekenen te doen.
Juf snapte blijkbaar niet dat een uurtje mandela-tekenen niet opweegt tegen een goed, regelmatig en aaneengesloten handschrift, waar je elke dag in schrijft.
Dus wellicht kun je voor je dochter een schrijft met tramlijntjes kopen, mooie letters opschrijven en haar laten oefenen, eventueel met het opschrijven van kleine gedichtjes als ze daarvan houdt.
Bespreek dan wel met de juf dat je haar een ander handschrift aan gaat leren, want anders vindt de juf alles fout. Mocht je achtergrondinformatie nodig hebben voor de juf, zoek dan publicaties op internet, er zijn er genoeg.

Tsjor

Handschrift

Dat slechte handschrift is wel een opvallend dingetje. Het lijkt er ook op alsof het alleen maar slechter wordt i.p.v. beter. Als je iets van haar leest wat spontaan geschreven is, dus zonder netjes op te letten, zou je denken dat het het schrift van een dyslect is, compleet met rare spelfouten. Als ze een beetje secuur werkt haalt ze tienen voor spelling, en ze was al AVI uit in groep 4, dus het lijkt me heel onwaarschijnlijk dat ze dyslectisch is. Misschien heeft het deels te maken met dat ze linkshandig is.
En eigenlijk vind ik haar concentratie ook niet slecht als je er een beetje bovenop zit, maar als je haar loslaat komt er inderdaad weinig uit haar handen. In hoeverre is dat normaal voor een 9-jarige?
Morgen het 10-minutengesprek, dus als jullie nog goede ideeën hebben...

ik zou

Meestal schrijf ik al m'n vragen op en cluster ze. Bijv hoe de concentratie verbeterd kan worden en hoe je het schrijven kan verbeteren (thuis, op school of naar de ergotherapeut). Zit het 'm ook in ordening of zit het in iets anders, oa? En vraag haar ook wat zij ziet als sterke kanten van je dochter. Het rapport is een goede leidraad maar zelf heb je misschien ook vragen. Bedenk wat je doel is: dat dochter verder komt met de punten die haar (mogelijk) achterhouden op dit moment of een beter begrip voor dochter of wil je voorlopig niets. De leerkracht heeft vast ook haar vragen en punten.
Mocht je teveel te bespreken hebben om met een praktisch plan (als je dat al wilde) weg te gaan, vraag dan om een vervolggesprek.

Rapport/op de hoogte zijn

Op de basisschool van mijn zoon werd je prima op de hoogte gehouden of dingen goed of minder goed verliepen. Als de kinderen wat ouder waren wisten ze zelf ook prima wat hun sterke of hun zwakkere punten waren. Het rapport werd altijd positief benaderd. Kritiek in een opbouwende vorm. "Je handschrift is niet zo netjes, ik weet dat je beter kan", of "rekenen gaat de goede kant op, breuken vind je nog wat moeilijk" of "het lezen gaat al een stuk beter, goed blijven oefenen!."
Opmerkingen op de manier zoals bij de dochter van ts : 'Je schrijven blijft slecht. Het is onleesbaar.'vind ik werkelijk niets toevoegen. Vooral niet voor een jong kind. Als de leerkracht het idee heeft dat er een aandachts- concentratie- of motoriek probleem is kan ze dit ook tijdens een gesprek met de ouder bespreken.
Zodra je kind naar het VO gaat vind je niets meer terug van dit soort opmerkingen. Er komt hoogstens een toets mee naar huis met een opmerking erop over het handschrift, bedoeld voor de leerling zelf. Niet dat het dan altijd positief is maar deze toetsen bewaar je dan ook niet als herinnering voor later en kunnen in de kliko.

Vragen stellen!

Katniss, je vroeg nog tips voor het 10-minutengesprek morgen.

Mijn belangrijkste tip, gezien jouw (begrijpelijke!) ergernis is: niet "opmerkingen maken" maar ga "vragen stellen". Dat is in elk geval al minder bedreigend dan vragen stellen. Al moet ik er eerlijkheidshalve bij vermelden dat er juffen zijn die zich ook door vragen aangevallen voelen..

Dus bijv: het is ons opgevallen dat er in het rapport (dit keer) geen enkele positieve opmerkingen stond? Ben je je daarvan bewust? Had je hier een bedoeling mee?

En inderdaad, vooral veel laten praten en doorvragen. Een vraag zou kunnen zijn: Heb je de indruk dat dochter expres zo slordig schrijft? Hopelijk is antwoord: nee, natuurlijk niet. En dan zou je kunnen vragen: Heb je al dingen geprobeerd om haar handschrift te verbeteren?

En bijv: heb je een idee wat WE (je bedoelt dus: juf en ouders!) aan dit of dat probleem kunnen doen? En wat jij daaraan kan doen en wat wij daaraan kunnen bijdragen? Zoiets...

In zijn algemeenheid: probeer (oprecht!) nieuwsgierig te zijn waarom juf het zo gedaan heeft en wat zij voor problemen ziet bij dochter en wat zij over die problemen denkt en hoe zij die denkt te verbeteren. Als je oprecht nieuwsgierig bent, blijkt hopelijk je ergernis niet.

Las hier op OO nl. ook eens: "Ik ben gestopt me te ergeren. Tegenwoordig verbaas ik me over dingen." Ik denk dat dat een goede is als je bozig bent .

En gaat je man/partner mee? Van OO begrepen dat juffen de vaders vaak serieuzer nemen dan de moeders, helaas...

Succes ermee! Laat je weten hoe het gegaan is?

Karmijn

Ik ken je verhaal niet maar ook wij hebben geen (blinde) vertrouwen meer in leerkrachten. Mag ik vragen waarom jullie dat vertrouwen hebben opgegeven?

amy

Onze zoon is depressief geworden door een verkeerde wisselwerking met een leerkracht. Zij had ook alleen maar negatieve dingen over hem te vertellen. Achteraf gezien was dat het eerste signaal dat het mis ging. Ik wilde dat wij toen al ingegrepen hadden, doorgevraagd hadden.

In eerste instantie probeerden wij te vertrouwen op haar kennis en kunde. Ze is namelijk een zeer ervaren leerkracht en volgens de directie van de school, kon zij juist erg goed omgaan met kinderen met een stoornis (onze zoon heeft adhd).

Het ging razendsnel (adhd he) bergafwaarts met onze zoon. Wij moesten ingrijpen en hem uit haar klas halen, omdat hij suicidaal werd van haar benaderingswijze. Dat is ons door haar, maar ook door de rest van het team, enorm kwalijk genomen. En het is zoon, de rest van zijn carriere daar nagedragen. Hij kon niet van school wisselen, omdat hij zulke gedragsproblemen had ontwikkeld (door de depressie), dat geen andere school hem zou accepteren. Het ging mentaal ook zo slecht met zoon, dat wij het niet aandurfden om hem bloot te stellen aan een verandering van school. Hij had het sociaal wel naar zijn zin. Het was echt een verschrikkelijke situatie.

Leerkrachten/scholen kunnen kinderen en hun gezin kapot maken.

Ons geval is een extreem geval. Onze zoon reageerde extreem op haar. Maar ik ken minstens zeven kinderen die ook bij haar in de klas onzeker werden, een negatief zelfbeeld kregen, over zelfmoord gingen praten, nachtmerries kregen, schoolangst kregen. En al die ouders kregen van school de boodschap, dat het niet aan deze juf ligt, maar aan hun kind (en hun opvoeding uiteraard).

Deze juf wordt door collega's en directie op handen gedragen. Dat kan. Walgelijk maar waar. Ze willen gewoon niet zien, hoe walgelijk slecht zij is, voor een bepaalde groep, gevoelige kinderen. Met brave, streberige, ijverige meisjes schijnt ze een geweldige juf te zijn.

Scholen hebben lang niet altijd belang erbij om goed voor jouw kind te zorgen. Hun belang is te blijven bestaan, met zo min mogelijk inspanning hun inspectiedoelen te halen bij de gemiddelde groep leerlingen. Als een kind met een stoornis daarbij geslachtofferd moet worden, dan zitten ze daar niet mee. Na acht jaar (of eerder, als ze het kind afschuiven naar speciaal onderwijs) zijn ze toch weer van die kinderen af. Even doorbijten en weg zijn ze weer. Met die collega moet je veel langer door een deur kunnen. Logisch dat ze bij conflicten kiezen voor hun collega.

Een slimme ouder, is een beetje achterdochtig en weegt continu af, in hoeverre het belang van zijn of haar kind geschaad wordt door de school.

Kan wel anders

De juf kan dit inderdaad ook wel anders verwoorden. Dochter hier schreef op een gegeven moment ook heel slordig. Juf schreef toen iets in de trant van: D. het schrijven wordt wat slordiger, ik weet dat je het netter kan. Nadat ze bijvoorbeeld ook had geschreven dat dochter zo'n gezellige meid in de klas was en zo goed kon toneelspelen bijv.
Zoon hier schrijft helemaal niet netjes maar kan dat ook echt niet goed, hij krijgt altijd alleen maar te horen dat hij zo goed zijn best doet om zo netjes mogelijk te schrijven.
Lezen ze bij jullie in de klas ook de stukjes voor die juf schrijft? Hier doen ze dat wel, als leerling dit zelf wil, maar het is dan wel erg sneu als er niets positiefs in staat.
Ik ben wel benieuwd naar dat handschrift waar Tsjor over schrijft want ik kan me niets voorstellen hierbij. Voor mijn zoon zou het echt niet haalbaar zijn om alle lussen van letters evenwijdig aan elkaar te schrijven. Blokletters lijkt me dan makkelijker maar hij is inmiddels al zo gewend aan aan elkaar schrijven dat dat ook weer verwarrend is, lijkt mij.

Karmijn

Ik heb met verbazing je verhaal gelezen. Wat heftig! Ik hoop echt dat het nu wel goed gaat met je zoon.

Ik ben ook van mening dat je als ouder altijd alert moet blijven en niet zo maar moet geloven wat een leraar zegt over je kind.

Ook hier in groep 2 een hele heftige tijd gehad. Het rapport was zo slecht dat ik er echt van moest huilen. Er stond o.a. in dat ze dachten dat ze doof was en dat ze haar hadden besproken met de intern begeleider als zorgleerling. En nooit hadden ze ook maar 1 woord tegen ons gezegd terwijl we er elke dag waren.
Enfin, wij met kind naar huisarts, kinderarts, KNO arts. Met het gehoor was niks aan de hand. Daarna moesten we van school kind psychologisch laten onderzoeken omdat het leek alsof ze in haar eigen wereld zat (verdenking van autisme). Wij braaf naar de psycholoog. Ze is uitgebreid gescreend er er werd weer niks gevonden. Er hoorde echter standaard een WISC test bij. En daar kwam een score uit van 131. Hoogbegaafd dus.
De weken van onderzoeken heb ik als een nachtmerrie ervaren. Soms lees ik haar rapport nu nog weleens van groep 2 en ik kan gewoon niet geloven dat ik zo dom was om zo volledig te vertrouwen in de school. Ik dacht namelijk echt dat er iets mis was met haar. Mijn dochter is te vroeg geboren namelijk.
Uiteindelijk zijn we daar weggegaan en ze zit nu inmiddels in groep 7 waar ze op alles een A+ scoort. Het gaat goed met haar.

amy

Het gaat nu goed met hem hoor. Inmiddels al weer een lange slungel van 15. Zit in vwo 3.
Doet zijn huiswerk onder protest. Heel gezond dus...

Zijn emoties blijven thuis een punt van aandacht, maar op school gaat het echt goed er mee.

Die juf vond dat jongens als hij 'niet op een gewone school thuis horen'. En nu zit hij dus al zonder zelfs maar een keertje straf te hebben gekregen in de derde van het vo. Zo zie je maar. Hoe mis ze het kunnen hebben.

Het heeft wel letterlijk jaren geduurd, voordat het weer beter met zoon ging. Deze juf heeft van september tot februari zoveel kapot gemaakt. En wij zijn daar jaren lang druk mee geweest. Met zijn zelfbeeld. Met zijn vertrouwen in volwassenen. Met zijn emoties. Met zijn zin in het leven.

Ik vind het nog steeds schokkend, dat iemand in zo'n kleine periode zoveel kapot kan maken.

zucht rapporten

mijn jongste is vlak voor de herfstvakantie versneld van groep 3 naar 4. in groep 3 had hij een prachtig rapport. qua punten voor vakken maar ook qua ontwikkeling, motivatie etc. Zijn eerste rapport in groep 4 was vreselijk, zijn punten voor de vakken waren best goed, maar de punten voor 'ontwikkeling' waren ronduit slecht. Mijn zoon durfde zijn rapport niet te laten zien, kijk maar naar het rapport van groep 3 zei hij. toen we de juf erop aanspraken zei ze dat ze dit bewust had gedaan want zoon moest maar merken dat zijn gedrag dit veroorzaakt. (terwijl hij absoluut niets echt stouts doet, hij is gewoon nog jong en wat druk) ach ja, volgend jaar weer een andere juf denk ik dan maar en wij hebben zoon de hemel in geprezen

Karmijn

Wij hadden precies zo'n juf. Sommige kinderen maakte ze gewoon kapot. Het team vond haar zo'n goeie, sterke juf, en ging privé ook met haar om. Het rare is dat het bij ons redelijk OK ging met zoon (met rugzakje), maar helemaal mis met ultra-brave dochter. Dat kan dus ook nog. Gelukkig kon dochter direct terecht op een andere school (want geen rugzakje), maar ik heb al die jaren mijn mond moeten houden vanwege zoon. Nu is hij aangenomen op de middelbare school van keuze en ik loop de hele dag te zingen!

nee kan niet

Ik weet niet wat je ermee moet doen hoor, of wat ik er zelf mee zou doen, ik vind het niet kunnen, zo'n negatief rapport. Ik vind eigenlijk dat er helemaal niets negatiefs in een rapport hoort, het is toch niet zo moeilijk om dingen positief te formuleren?
Daarbij vind ik wél dat aandachtspunten in principe voor de leerkracht zijn, en NIET voor kind. Leerkracht moet een manier vinden om kind dat zich lastig kan concentreren bij de les te houden, dat is toch hun werk?? *Je moet je beter concentreren* is echt een enorme dooddoener, kind kan daar helemaal niets mee. Beter kan juf plannetje met kind maken. Op die manier kun je kind echt wel betrekken en mede verantwoordelijk maken voor de aandachtspunten.

constructievere insteek

Misschien bedoelt de juf het allemaal goed, maar komt het een beetje rot haar pen uit. In plaats van 'Je cito blijft achter bij je methodetoetsen' en 'Je moet je beter concentreren' had ze ook kunnen schrijven 'Voor het volgende rapport gaan we er aan werken dat je je cito net zo goed maakt als je methodetoetsen' en 'probeer nog beter op te letten/door te werken, ik zal je steeds helpen herinneren als je wegdroomt'. Dan wordt er niks geflatteerd of gebagatelliseerd, maar wordt evengoed duidelijk waar de problemen liggen en waaraan gewerkt moet worden. En zo wordt het kind niet bestraffend maar opbeurend toegesproken. Lijkt me een stuk effectiever. Ik vind dat je de juf best op de toon van deze muziek mag aanspreken.

skik