Middelbare school ineens "gehoorzaamheid zonder tegenspraak" beleid
De school van mijn dochter(15) heeft ineens een beleid dat scholieren zonder enkele tegenspraak moeten doen wat docenten eisen. Dit zit mij echt totaal niet lekker. Het is geen christelijke middelbare school, maar gewoon een openbare school voor voortgezet onderwijs. Wel op het platteland.
Dochter heeft laatste week op schoolreisje tegen gesproken en is direkt verbannen van elke verdere schoolreisje dit schooljaar en moet een week elke dag nablijven... Haar taak voor deze week is leren om aanwijzingen van docenten zonder tegenspraak na te komen. Anders schorsing.
Ik heb haar mentor hierover gemailt dat dit mij niet lekker zit, maar volgens mentor is deze aanpak schoolbreed. Ik heb ook duidelijk gemaakt dat ik als ouder hier totaal niet achter sta. Ik kom uit Duitsland en gezien dat er in de jaren 30 van de vorige eeuw ook een dergelijke aanpak was met alle nare gevolgen vandien... En als je dan nog de politieke situatie erbij neemt en het feit dat er gepraat wordt over herinvoering van de weerplicht...
Nu wil ik graag weten of ook andere scholen de laatste tijd een zulk beleid hebben ingevoerd en wat jullie als ouders hiervan denken.
te fel opkomen
Postduif, jij ziet geen probleem dat kinderen te fel opkomen voor anderen? Ik wel. Dat zijn soms kinderen die menen zich overal mee te mogen bemoeien, hun mening klaar hebben en niet weten wat er aan een situatie vooraf gegaan is of wat er met een leerling die op dat moment op zijn kop krijgt is afgesproken.
Als ik een situatie heb met een kind, los ik dat met het kind zelf op en heb ik geen zin in bemoeienis van andere pubers, hoe goed bedoeld ook.
Het wordt tijd dat je met de mentor of directeur gaat praten. Je zal de eerste ouder niet zijn die erachter komt dat het verhaal dat je lieve puber jou verteld heeft, ietsepietsje anders in elkaar zit dan jij denkt.
Er was al een gesprek kort voor hersenschudding incident
En in deze gesprekken kon ik dus ook observeren hoe de houding van de mentor tegenover mijn dochter was. De mentor komt echt precies zo intimiderend over als zij haar beschreven had. Ook geen beetje begrijp voor jongeren. Mijn dochter sloeg helemaal dicht bij het gesprek en zei bijna niks meer. Dus zo fel is zij nu ook weer niet.
Het is platteland en hier is het niet de bedoeling dat je in welke manier dan ook de kop boven het maaiveld uitsteekt. Standaard zijn is hier de enigste geaccepteerde vorm van bestaan. Dat is gewoon het klimaat hier en als volwassene kan je het relativeren. Gelukkig heeft dochter wel leuke vrienden, maar de situatie op school zit duidelijk dwaars. Dus zij gaat focussen op goede cijfers om zo goed en snel als mogelijk haar diploma te krijgen.
Diversiteit
Ik moedig juist aan dat zij met mensen met verschillende achtergronden en opvattingen praat om zo een breed wereldbeeld te krijgen. Dat is niet altijd even makkelijk hier op het extreem platteland, maar ik doe wel mijn best.
En perfekt is zij zeker niet, deze illusie heb ik niet. Maar respectloos gedrag, nope. Gezien ik van genoeg andere mensen buiten school hoor wat voor een lief meisje zij is durf ik dat wel te beweren. Juist ouderen vinden haar ondanks haar piercings hartstikke lief.
daarom...
...vroeg ik ook nog eens extra of dit beleid echt voor alle leerlingen gold. Wat jij bevestigde.
Ik vraag me af: zijn alle pubers nu meteen heel meegaand en is dit het eerste incident n.a.v. de maatregel?
Voor de duidelijkheid: ik heb geen reden om aan je verhaal te twijfelen, zeker niet na je verhaal over de hersenschudding en jouw contact hierover.
Ik weet overigens niet of zoiets regiogebonden is.
Officieel zijn de nieuwe regels voor iedereen, maar
Ik denk niet dat ze bij alle scholieren even streng gehandhaafd worden.
De kinderen die hier geboren zijn en veel familie hebben kunnen zich waarschijnlijk wat meer veroorloven. Dat is tenminste mijn indruk als ik zo zie wat sommigen van haar leeftijdsgenoten zo uithalen. Speed snuiven op de school wc bijvoorbeeld. Kan allemaal als je uit een goede familie komt. Dochter was nogal ontdaan hierover dat school dit weet van enkele leeftijdgenoten en het gewoon doogt. Zij is echt fel tegen drugsgebruik. Heeft haar vriendschap met het betreffende meisje verbroken toen deze ook haar wilde overhalen. Dat soort dingen vertelt zij mij gewoon en hier ben ik echt heel blij mee.
Zij is wel een beetje een oude ziel en heeft wat andere interesses dan de anderen hier. Bijvoorbeeld kwam zij laatst uit school en was helemaal gefascineerd van een film over de bouw van de Titanic die tijdens geschiedenis les vertoont werd. Zij is ook verslaafd aan documentaires over alle mogelijke onderwerpen en haar muzieksmaak is meer muziek uit mijn jeugd dan wat er nu in is zeg maar.
ik zeg
verhuis naar een stad of groot dorp, ergens waar jullie je wel thuis voelen in ieder geval. Zo te lezen is dat niet daar op het platteland. Dan heb je ook meteen meer keuze in scholen.
Magali
"Het kan heus niet zo zijn dat je dochter een voorbeeldig kind is en school de grote boeman. Voor beiden zitten er altijd twee kanten aan een verhaal."
Die indruk begin ik ook te krijgen...
Allemaal een beetje te himmelhoch jauchzend...
Ad Hombre
Ik heb nooit gezegd dat zij perfekt is. Alleen raar dat ik van andere mensen buiten school alleen positief feedback over haar krijg en alleen van school negatief feedback.
Jippox
Dat het mogelijk zal zijn zal ik het ook direkt doen (verhuizen). Maar helaas is dat niet mogelijk, ook om financiële redenen.
Postduif76
Het zou kunnen dat je van mensen buiten school alleen maar positieve feedback krijgt omdat die niets of niet veel van haar eisen en er dus voor haar ook geen reden is om er tegenin te gaan. School stelt wel eisen, er moet van alles gebeuren en op een bepaalde manier. De leraren hebben een totaal andere relatie met je dochter dan bijv. de buurvrouw, familie en vrienden.
dat is niet uitzonderlijk
"Ik heb nooit gezegd dat zij perfekt is. Alleen raar dat ik van andere mensen buiten school alleen positief feedback over haar krijg en alleen van school negatief feedback.
Ik heb een nichtje van 15. Hele leuke meid. Aardig. Spontaan. Iedereen die haar kent, vindt haar leuk. Ze doet het prima op haar bijbaan. Maar niet op school. Ze zit nu in de eindexamenklas van het VMBO kader. Ze is op school hondsbrutaal. Ze vindt dat ze altijd gelijk heeft. Luistert niet naar leraren. Spijbelt als ze daar zin in heeft. Op school is ze niet dat lieve, leuke meisje. kan dus b est dat ze buiten school heel aardig is maar oo school andere karaktertrekken laat zien.
Je houdt van haar
Postduif, dat is duidelijk. en helaas is het zo dat de rest van de wereld vrijwel zonder enige uitzondering minder van haar houdt dan jij.
'Alleen raar dat ik van andere mensen buiten school alleen positief feedback over haar krijg en alleen van school negatief feedback.' Het kan zijn dat die andere haar alleen kennen als volwassene ten opzichte van een puber (met de moeder, die zij natuurlijk vriendelijk willen bejegenen). Op school ligt het anders, daar zijn leeftijdsgenoten onder elkaar. In jouw beschrijving heeft je dochter de rol van inquisitiemeester op zich genomen: haar gevoel voor wat rechtvaardig is en wat niet legt ze op aan haar leeftijdsgenoten en daarmee aan de hele klas en de hele school. Je dochter bepaalt wat de leerkrachten erg moeten vinden en waar ze op in moeten springen. Het zou kunnen zijn dat dat nogal irritant wordt gevonden, erger dan een puber die een keer speed snuift op de toilet, omdat je dochter daarmee de marges gaat bepalen waarin andere kinderen mogen experimenteren en zich mogen ontwikkelen.
Ik denk dat je geen stap verder komt als je een wij-zij-bril opzet: wij de mensen die wat anders zijn en niks mogen, tegenover de goede families uit de buurt die alles mogen. Daarmee harnas je je dochter alleen nog maar.
Neem wat meer afstand van haar, jij bent haar moeder, niet haar vriendin. Jij moet haar coachen, zij moet inmiddels veel meer zelf haar eigen weg zoeken. Bekijk eerst eens wat voor oplossingen ze zelf kan vinden, begeleid haar om verstandige oplossingen te zoeken (is niet hetzelfde als oplossingen waarin zij gelijk heeft), help haar haar eigen identiteit te ontwikkelen, waarbij het aand e ene kant heel prettig is dat ze zichzelf kan zijn 9oude ziel etc.) maar aan de andere kant ook belangrijk dat ze communiceert met haar omgeving, zodat ze weet wat haar omgeving irriteert of bedoelt of wil zeggen. Ze heeft nog wel wat hulp nodig.
Tsjor
Schattig
Wat leuk dat je zo vierkant achter je dochter staat. Is ze enig kind?
Mijn dochters zijn het ook wel eens niet eens met wat er op school gebeurt, of maatregelen van leerkrachten. Ik heb ze verteld dat op school de leerkracht het voor het zeggen heeft en dat je beter af bent als je op het goede lijstje van je leraar komt. Zonder slijmgedrag natuurlijk 
Een groot rechtvaardigheidsgevoel zoals jouw dochter heeft, leidt vaak tot minder leuke eigenschappen zoals betweterigheid en drammen. De gulden middenweg vinden is lastig als je zo uitgesproken van karakter bent. Komt wel, maar misschien moet je daar eerst 30 voor worden. In de tussentijd leren door schade en schande.
Ik zou haar zeggen dat ze zich een tijdje gedeisd moet houden. Dan maar even een doetje tegen je gevoel in.
Tsjor
Kijk, hier heb ik wat aan. Dochter en ik zijn idd heel erg close. Mede door dingen die in het verleden gebeurt zijn waarschijnlijk hebben wij een wat hechter band ontwikkeld. We zijn gewoon heel beschermend over elkaar.
Zij zegt ook weleens dingen zoals "ik ben bang als jij er een keer niet meer bent, hoe moet ik dan verder" of "jij mag niet voor mij dood gaan".
Vriendje mag zij echter wel omdat hij net zo in elkaar zit als haar, ze snappen elkaar gewoon.
Haar biologische vader is al sinds zij 18 maanden oud is niet meer echt een deel van haar leven. Terwijl ik echt mijn best gedaan heb hiervoor, inclusief hem en zijn vriendin uitnodigen om oud en nieuw te vieren paar jaar geleden. Helaas heeft ook dat niet geholpen om hem meer te betrekken in haar leven. Naardat hij een paar keer niet is komen opdagen zonder te cancelen heeft zij de knop door gehakt en wil nu niet meer met hem te maken hebben.
Ik heb zelfs geen hecht band met mijn ouders en wilde dat altijd anders met mijn eigen kind(eren). Dat is mij dan gelukkig wel gelukt, maar waarschijnlijk probeer ik onbewust toch om moeder en vader gelijktijdig te zijn.
Zij brengt ook meer tijd thuis door dan anderen op haar leeftijd. Terwijl ik altijd tegen haar zeg dat zij ook met vrienden uit moet gaan en van haar jeugd genieten. Het is niet zo dat zij nooit met vrienden op stap gaat, maar toch minder dan anderen voor mijn gevoel. En heel vaak blijft zij gewoon thuis met mij op zaterdag omdat zij het gezellig vind.
oei
Dat klinkt een beetje als 'jullie samen tegen de rest van de wereld'. Lijkt me niet gezond voor een puber (en voor jou ook niet trouwens).
Heb jij zelf genoeg andere contacten? Vriendinnen, kennissen enz. waar je mee afspreekt? Ben je zelf ook regelmatig niet thuis als je dochter dat wel is? Zo nee, dan zou ik daar eens mee beginnen. Als je dochter niet goed durft om zich los te maken van jou, kun je haar er zo een handje bij helpen (door te laten zijn dat jij het ook goed en leuk hebt zonder haar).
Doe ik al
Ik ben dan niet heel erg van het stappen gaan, maar zij weet wel dat zij gewoon kan gaan stappen en met vrienden op pad enzo en dat ik me wel vermaak. Dus het is zeker niet zo dat ik haar hoe dan ook tegen hou. Ik moedig het juist aan. Maar zij kiest dan vaak zelfs ervoor om ipv te gaan stappen thuis te blijven. Ik heb aantal vriendinnen en Vriendlief dus zij hoeft zich ook geen zorgen te maken en weet ook dat ik me alleen ook niet ga vervelen. Dus het is geen misplaatste gevoel van verantwoordelijkheid oid. Maar voor advies komt zij altijd bij mij. Raar genoeg is dat ook over geslaan op haar vriendinnen.
had ik ook
Zo'n sterk rechtvaardigheidsgevoel en daar is helemaal niks mis mee. Ik ervaar dat zelf niet als drammerig maar leerkrachten die met hun neus op de feiten worden gedrukt natuurlijk wel. Ik denk dat je dochter zichzelf enorm veel geweld aan doet als ze hierin ander gedrag moet gaan vertonen. Ik was echt te recht door zee en heb moeten leren dat er verschillende tonen zijn waarop je iets kunt zeggen. Ik was niet echt brutaal in de zin van grof of ergens doorheen praten of iets maar wel recht voor z n raap. Heel veel mensen kunnen daar niet tegen en dat zegt evenveel over henzelf.
Ik heb heel wat uren na moeten blijven. En dat vond ik niet terecht maar ik voelde wel dat dat dan de consequentie was en ondanks die consequentie stond ik gewoon voor wat ik vond.
Wat hoezo kan een leraar lekker uren vertellen over ZIJN vakantie en vervolgens geen tijd hebben om de stof fatsoenlijk uit te leggen vlak voor een toetsweek. Ik heb mijn vinger opgestoken en netjes gevraagd: ik wil graag naar huis om de stof te gaan leren want het is volgende week toets. Die leraar explodeerde.
Ik mocht vanaf toen niet meer in de les. Hoe bedoel je dat je dan op macht jezelf handhaaft? Ik moest van de conrector mijn excuses aanbieden, ik heb dat niet gedaan. Mijn wraak was knalgoede cijfers halen ondanks dat ik de les niet in mocht een paar maanden lang.
Ik zou het nu weer zo gedaan hebben.
Het kan toch niet zo zijn dat dit maar gewoon kan dat leraren zo doen of wel?
Anyway voor mij zou het voelen alsof ik niet mezelf zou mogen zijn als ik dat soort dingen niet ter discussie zou mogen stellen. En dat is iets anders dan door de klas gaan bleren of de boel op stelten zetten. Dat heb ik nooit gedaan. Maar volgens mij trekken leraren het juist niet als je dit fatsoelijk brengt, want ze weten gewoon dat je gelijk hebt en dat doet pijn.
En wat doe ik met dit gedrag? vrijwillige hulpverlening, OR werkzaamheden, medezeggenschapsraad op school. Het is zo slecht nog niet om een kritische meedenker te zijn en dat ook nog te durven uiten.
leerlingenraad
Als ik je dochter was zou ik eens gaan babbelen met de leerlingenraad. Kijken wat die ervan vindt dat dit zo gaat op school en dan een net gesprek organiseren met de leerkrachten om te achterhalen wat nu precies het probleem is en daar dan met elkaar passende maatregelen voor bedenken.
Beleid?
Als een school het beleid wil veranderen in een "zondertegenspraakdoenwatdeleraarzegt"-beleid zullen ze dat toch echt met de ouders en de mr moeten hebben gecommuniceerd. Of je nou tegen dergelijk beleid bent of niet, iedere simpele ziel weet dat dit een hoop röring teweeg brengt in heel veel gezinnen met pubers en dat het geen enkele zin heeft dit zonder uitvoerig informeren en beleid en randvoirwaarden en scholing en de hele rataplan in kunt voeren.
Ik zou achterhalen hoe dat gegaan in op deze school en ook het individuele geval van jou dochter ook met de school precies uitzoeken wat er gebeurd is. Maar dat heb je waarschijnlijk al gedaan lees ik.
Dan kun je bespreken met je dochter hoe de situatie is en dat ze kan kiezen: het uitzingen op deze school en zich voegen naar deze regels of een andere school. Hoelang moet ze nog?
evenzo
Daar schiet je niet altijd wat mee op, met je eigen mening geven, heeft mijn dochter ervaren. Zij had een docent van het type flierefluiter. Je weet wel, lessen niet voorbereid, veel films kijken, lesstof niet afkrijgen, zijn vak niet serieus nemen, veel over de thuissituatie vertellen. De hele klas had de eerste proefwerken slechte cijfers: hoogste cijfer 5,5 voor leerlingen die bij andere vakken 8,5 scoorden. Bij de parallelklas met andere docent was het laagste cijfer een 5,5.
We zijn toen op ouderavond geweest. De docent stak hand in eigen boezem, hij zou het anders aanpakken en zei ook nog dat als dochter aan het einde net onder de 5,5 gemiddeld stond, hij haar zou helpen en een voldoende zou maken, omdat hij het ook niet goed had aangepakt. Hij is op dezelfde voet verder gegaan. Loze woorden. Dochter heeft keihard gewerkt en heeft de 3 gemiddeld opgehaald naar een 5,3 met als laatste proefwerk een 9. Zij had wel een paar keer bij de mentor geklaagd over deze leraar en zelfs een keer gezegd tegen de man, toen hij voor de zoveelste keer op maandagmorgen een film ging laten zien "omdat hij een zwaar weekend had gehad", dat hij beter les kon gaan geven want dat ze ook deze keer de stof weer niet af zouden krijgen en dat dat niet de schuld van de leerlingen was. Jullie voelen hem al hangen, leraar gaf 5 en geen 6, zoals hij eerder beloofd had. Gevolg: toch blijven zitten (ja, ze stond er niet goed voor maar met die 6 was ze wel overgegaan). Nog een aantal gesprekken gehad maar de man kon zich niets herinneren, ook al waren we er ook bij geweest en waren we getuige. Hij vond dat ze een nadrukkelijke eigen mening had. Dochter wilde pertinent nooit meer les van deze man krijgen en is van school veranderd.
En het was een harde les maar ze heeft nu wel door dat ze meer vliegen met stroop vangt dan met azijn. En dat ze harder moet werken voor de eerste proefwerken
Oeps
Ik lees nu pas pagina 2 van deze post 
Onderschat de band met je dochter niet. Dat kan een behoorlijke valkuil zijn.
Ik zat ook op school en in een stad waar ik niet thuishoorde toen ik puber was. No way dat mijn ouders daarvoor gingen verhuizen. Het was voor mij slikken of stikken daar. Ik heb het eerste gedaan en dat heeft me achteraf sterker gemaakt dan mijn leeftijdgenoten toen ik eindelijk eindelijk eindelijk in Amsterdam kon gaan wonen.
Excursie
Tegenspreken tijdens een excursie van aanwijzingen vind ik echt niet kunnen. Als een van mijn leerlingen dat zou doen, zou ik het niet meer verantwoord vinden om de leerling in kwestie mee te nemen. En voor de duidelijkheid: ik ben een docent waarvan al mijn leerlingen vinden dat ik andere meningen respecteer. Het hangt dus van de context af of ik de consequenties overtrokken vind.
Nog 2 jaar
Ik heb dus mentor opnieuw gemailt met voor de zoveelste keer de vraag waarom er geen dokter geïnformeerd werd 2 weken geleden (ik reken niet op antwoord op deze vraag)
Ten tweede heb ik gevraagd of de medezeggenschapsraad dit nieuwe beleid wel goedgekeurd heeft (bedankt Emma!) En waarom ouders nog geen melding gekregen hebben dat het in eerste instantie experimentele beleid nu permanent is.
Ten deerde heb ik gevraagd wat de pedagogische meerwaarde is van dochter urenlang in isolatie te zetten. Dat is dus vandaag gebeurt en dochter raakte hier helemaal in paniek van.
Wij zitten nu serieus te denken aan een schoolwissel. Nog 2 jaar houdt zij dit niet vol. Dan maar elke dag naar het vasteland.
Ik heb haar ook gezegt dat zij soms meer bereiken kan door gewoon haar deel te denken en het niet te zeggen. Dat het niet haar probleem is hoe de leerkrachten deze school verprutsen en dat ze het best maar gewoon op haar eigen cijfers moet letten zodat zij aan haar opleiding in Amsterdam kan beginnen.
Pick your battles
Postduif76, ik denk dat het zeker zinnig is wat je in de laatste alinea hebt gezegd: je dochter zal moeten leren om prioriteiten te stellen en te bekijken wat voor haar het belangrijkste is.
Verder hoop ik dat het lukt om gewoon een gesprek met de mentor aan te gaan. Ik snap dat je alles zwart-op-wit op papier wil hebben, zodat je dingen kunt 'bewijzen', maar daar staat dan tegenover dat mensen niet meer op papier of per email gaan reageren.
een gesprek kun je altijd afsluiten dor thuis de belangrijkste punten en afspraken op een rijtje te zetten, te vragen of het verslag klopt en of de mentor eventueel nog dingen wil aanvullen of wijzigen. Als daar geen reactie op komt mag je ervan uitgaan dat de afspraken staan zoals ze dan op papier staan.
Het doel van het gesprek is in elk geval dat de sfeer rondom je dochter verandert. Het zou goed zijn om eens te luisteren naar de mentor: waar loopt die tegenaan, waardoor worden zulke zware straffen ingezet, welk probleem speelt er? Accepteer wat ze zegt. Het heeft meestal geen zin om te gaan ontkennen. Ter vergelijking: het heeft ook geen zin als de leerkracht tegen jou en je dochter zegt, dat de isolatie niet zo erg is. Ieder beleeft problemen als serieuze problemen en bijna iedereen reageert allergisch als die problemen niet serieus genomen worden. Dat jij je dochter thuis heel anders ervaart is helaas niet relevant: alle kinderen zijn thuis in de ogen van de ouders anders dan op school.
De problemen zijn dus serieus, wat ze ook zijn. Maar dan wordt het wel tijd om samen te kijken naar de gekozen oplossingen: leveren die het gewenste resultaat op of wordt het van kwaad tot erger? Wat wil de school nu precies bereiken.
Ik weet nog niet wat ik zou doen: het eerste gesprek met of zonder dochter. Als je het eerste gesprek met dochter doet is de kans op wij tegen de rest van de wereld groot. Je moet ergens voor jezelf ruimte te creëren om zelf te kunnen begrijpen wat er speelt, waarom je dochter zo in de problemen komt. Je moet het voor jezelf snappen 9zonder het hiermee eens te zijn) wil je serieus kunnen nadenken over een wenselijke oplossing. dus ik denk dat ik dat gesprek eerst alleen zou voeren. Maar als er daarna oplossingen en afspraken komen, dan zou ik dat samen met dochter doen.
Twee jaar is inderdaad te lang om vol te houden en elke dag de oversteek maken is ook zwaar. Bovendien zou dit een zeer zinnig leerproces kunnen zijn. Je kunt het nu nog uitproberen allemaal.
Tsjor
Isolatie?
Je schrijft dat je dochter vandaag urenlang in isolatie is gezet en daardoor helemaal in paniek is geraakt.
Urenlang? Dus ze heeft ook flink wat lessen gemist en is ze echt afgezonderd?
Je dochter was helemaal in paniek schrijf je. Wat heeft ze moeten doormaken?
Postduif76
Ik weet niet of je je dochter er een plezier mee doet door - zo te zien - kritiekloos haar kant te kiezen.
"Ik heb dus mentor opnieuw gemailt met voor de zoveelste keer de vraag waarom er geen dokter geïnformeerd werd 2 weken geleden (ik reken niet op antwoord op deze vraag)"
Door blijven drammen over een gebeurtenis uit het verleden geeft niet aan dat je open staat voor een constructieve aanpak. Als het zo ernstig was had je 2 jaar terug op moeten stappen.
"Ik kom uit Duitsland en gezien dat er in de jaren 30 van de vorige eeuw ook een dergelijke aanpak was met alle nare gevolgen vandien... En als je dan nog de politieke situatie erbij neemt en het feit dat er gepraat wordt over herinvoering van de weerplicht... "
Om bij een verschil van mening met een schoolleiding te beginnen over nazi-Duitsland lijkt mij geen goed teken.
Ik zou maar snel een andere school zoeken. En, als je verstandig bent, zou ik tegen de nieuwe school niet beginnen over nazi-Duitsland. Dat zouden ze wel eens als een gigantische rode vlag kunnen zien.
Maar Postduif, ik snap het niet
Je zit toch al op het platteland? Dan kun je toch veel makkelijker van school veranderen?
dit schreef je in je eerste berichtje: "De school van mijn dochter(15) heeft ineens een beleid dat scholieren zonder enkele tegenspraak moeten doen wat docenten eisen. Dit zit mij echt totaal niet lekker. Het is geen christelijke middelbare school, maar gewoon een openbare school voor voortgezet onderwijs. Wel op het platteland."
Plien
Ik kreeg de indruk dat ze - letterlijk - op een eiland woont.
Ja Ad
ik ook, totdat ik het eerste stukje nog eens goed las. Maar misschien snap ik het gewoon niet. Doe ik wel vaker niet
tja...
Ik kreeg de indruk dat Postduif oorspronkelijk geen Nederlandse is. Dan is het misschien wat lastiger om de juiste woorden te vinden.
