Mentor laat niets van zich horen
Onze dochter van 14 (klas 3V) heeft last van depressiviteit en heeft geprobeerd een einde te maken aan haar leven. Dit is verschrikkelijk als ouder. We hebben tegen haar gezegd dat de school waarop ze zit hiervan op de hoogte moet zijn. Nu heb ik vijf dagen geleden gemaild naar de mentor, maar ik heb nog helemaal niks van haar gehoord. Nu weet ik dus niet of de informatie bij de juiste personen terecht is gekomen. Nu ben ik al niet dol op deze mentor, maar dat ze helemaal niks laat horen… wat zouden jullie doen?
Ysenda schreef op 20-03-2024 om 18:51:
[..]
Maar dat zet je dan toch in je out of office naar wie ze toe moeten bij dringende zaken.
Dat klinkt heel logisch, maar eerlijk gezegd was dat niet iets wat ik op dat moment nog kon bedenken.
Ysenda schreef op 20-03-2024 om 18:51:
[..]
Maar dat zet je dan toch in je out of office naar wie ze toe moeten bij dringende zaken.
Ehh nee dat doet niet iedereen, zeker niet bij ( onverwachte) ziekte.
Gingergirl schreef op 20-03-2024 om 19:17:
[..]
Ehh nee dat doet niet iedereen, zeker niet bij ( onverwachte) ziekte.
O, wij zetten na elke werkdag onze ooo aan ook als we de volgende dag er weer zijn. Hoeven ook niet per keer te bedenken naar wie je verwijst, dat is secretariaat of manager.
Ik hoef 'm alleen aan of uit te zetten.
In die van mij staan mijn werkdagen en de melding als het niet kan wachten tot mijn eerst volgende werkdag ze contact op moeten nemen met x of y.
Alleen in mijn vakantie staat er een expliciete datum wanneer ik weer terug ben.
Als een mentor niets van zich laat horen, neem dan contact met de zorgcoördinator.
ik denk eerder eerst zorgteam, vertrouwenspersoon en conrector informeren en overleggen en of zij kunnen vragen of mentor contact met jou opneemt
en verschrikkelijk wat jullie meemaken. Heel veel sterkte 
Dymo schreef op 20-03-2024 om 17:47:
[..]
...
Wat hij nog wel heel leuk heeft gedaan is het verhaal plompverloren in Magister zetten, zodat alle docenten het konden lezen...
Hier zette de mentor de voorbespreking van de rapportvergadering open voor alle klasgenoten. Inclusief cijferlijsten, medische en persoonlijke issues.
Heel veel sterkte voor jullie en dochter.
Poezenmeisje schreef op 21-03-2024 om 08:59:
[..]
Hier zette de mentor de voorbespreking van de rapportvergadering open voor alle klasgenoten. Inclusief cijferlijsten, medische en persoonlijke issues.
Zo, ik ben doorgaans niet echt van lik op stuk beleid maar dat zou voor mij wel echt reden zijn om een officiële klacht in te dienen, wat naar.
Gelebloem schreef op 21-03-2024 om 09:05:
[..]
Zo, ik ben doorgaans niet echt van lik op stuk beleid maar dat zou voor mij wel echt reden zijn om een officiële klacht in te dienen, wat naar.
Voor ons kind viel het mee, dus besloten we om deze keer maar eens niet te reageren.
We hadden al issues genoeg met school.
Een conrector hoeft het niet te weten, maar een mentor heeft het met alle extra taken en les geven etc. vaak te weinig tijd om een onderwerp als zelfdoding op passende manier op te pakken. Een zorgcoördinator kan een luisterend oor aan de ouder te kunnen bieden; deze maakt tijd voor de ouders en filtert de info die voor de mentor en de docenten van belang zijn.
Ook prettiger als je één aanspreekpunt hebt, igv evt. afspraken bij een therapeut.
Wat vervelend Honingvrouw!
Hoe gaat het eigenlijk met je dochter?
Vijf dagen is wel echt extreem lang om niet te reageren op zo’n heftig bericht. Òf het bericht is niet goed overgekomen, òf het is een hork van een mentor. Uitgaande van het eerste zou ik bellen naar school.
Sterkte met je dochter, wat verdrietig voor jullie allemaal.
Dag allemaal, bedankt voor de reacties.
Ik heb uiteindelijk gebeld met de leerlingcoördinator. De mentor had het gelukkig meteen aan de docenten gemeld (dat wilden wij graag), maar ze was even vergeten dat tegen ons te zeggen. Ze had dus wél sneller kunnen reageren richting ons. Als ze ziek was geweest had ik dat heus wel begrepen.
Ik begrijp dat de mentor dit niet kan oppakken. Dat hoeft ook niet, maar een eerdere reactie op zich had ik heel prettig gevonden. Ik werk zelf ook in het onderwijs en kan ook niet altijd meteen reageren, maar ik ben wel sneller dan (uiteindelijk) zes dagen. Ik reageer toch zeker de volgende dag. Ik heb al een vooroordeel over deze mentor, door eerdere gesprekken met haar, dus mijn reactie is misschien niet helemaal fair.
Over onze dochter. De ergste shock is voorbij. We zijn kapot, mijn partner en ik. In de nacht als we niet kunnen slapen van de zorgen, praten we over hoe we anders konden zijn, reageren of doen. We moeten onszelf dwingen om ook goed voor onszelf te zorgen, zodat we er voor haar, maar ook voor onze andere kinderen kunnen zijn. We lopen soms wel op eieren. Je weet niet meer zo goed wat haar wel of niet triggert. Naar het werk gaan is heel erg vermoeiend, maar het geeft afleiding. Tegelijkertijd wil je weer snel naar huis om haar op te vangen en hopen dat ze ook thuis komt. Je bent met alles heel achterdochtig. Wat als ze vandaag…
Omdat ze niet echt wil praten, was de tip om de dag een cijfer te geven. Het lijkt elke dag beter te gaan, maar deze week geeft ze de dag het cijfer 2. Zondag was het nog 0 en maandag was het zelfs 4. Vandaag was het 3. 0 is het in elk geval niet meer geweest.
Ze voelde zich verraden, ook heel logisch, we hebben haar dagboek gezien. Het besef komt wel dat ze gezien wordt en dat ze met iemand mag praten. Een docent die ze heel erg vertrouwt heeft aangeboden een gesprekspartner voor haar te zijn. Ook al is het voor een kletspraatje. Gewoon om gezien te worden. Heel fijn. Gelukkig is ze volgende week al aan de beurt bij een instantie voor jeugdpsychiatrie. Nogmaals bedankt voor de reacties 🙏🏽
Heel veel sterkte en ik hoop dat er snel vooruitgang is voor jullie.
