Meester Mark draait door

vroeger

Nou, ik vind de sfeer bij mijn kinderen in de klassen, toch wel aanzienlijk beter dan die bij mij vroeger.

Bij mij vroeger werd een klasgenoot door de leerkracht geslagen. Keek ik zo'n beetje hele dagen mezelf stierlijk vervelend naar de kerkklok buiten (als je lang kijkt, zie je de wijzers bewegen, heb ik toen ontdekt) en zaten we veel met onze armen over elkaar.

Afschuwelijk vond ik het.

Nu is het toch wel beter. Mijn zoon is geen enthousiaste schoolganger. En het is voor hem, met zijn stoornis, absoluut niet ideaal op school. Maar wel veel beter dan ik het had. Dat zeg ik niet tegen hem, want het helpt namelijk niets, als hij hoort dat het vroeger nog slechter was, daar heeft hij niets aan. Maar het is wel zo.

maar hoe dan?

"maar leren elkaar te respecteren en met elkaar omgaan."
Dat is dus maar een stukje van het geheel. Zie punten die ik eerder noemde.

Maar hoe dan ook is de vraag: wat kan de leerkracht hieraan doen? Ik denk persoonlijk heel erg veel, maar... dat leert de leerkracht amper op de pabo. Inderdaad, daar wordt ondermeer veel geknutseld, wordt gerekend etc. Ook belangrijk, maar er is zoveel meer. En dat sluit dus ook precies aan op het verhaal van Meester Mark: hoe dan? Hoe gaan je om met groepsdynamiek, maar ook: hoe help je individuele kinderen bij hun sociaal emotionele ontwikkeling? Op de pabo leren ze er te weinig over, en - zoals Miriam ook aangeeft - in de praktijk is helemaal niet duidelijk wat er precies van de leerkracht wordt verwacht.

interessant

Interessant die reactie op de site 'Tranen van het lachen! Ik wil steeds verder lezen. Ik hoop dat veel mensen dit boek lezen en er lering uit trekken.' gezien het feit dat dat een leerkracht is op de school waar meester Mark heeft lesgegeven. Tranen van het lachen? Mensen moeten er lering uit trekken? Waarom heeft die school hem zo losgelaten?

Miriam: die reacties kwamen niet van de krantensite hoor

Je moet het kunnen

Bij ons op school zijn minstens 2 zij-instromers die helemaal gelukkig zijn met hun overstap naar het (basis-) onderwijs. Een van hen heeft nog wel een baan ernaast, omdat er voor nieuwe leraren alleen maar invalbaantjes beschikbaar zijn. Ik denk dat leerkracht zijn ook vooral een kwestie is van doen. Zij-instromers hebben vaak veel ervaring van buiten die ze mee kunnen nemen de klas in. Dan hoef je ze alleen nog vakinhoudelijke bijzonderheden aan te leren (hoe zit een lesmethode in elkaar, verschillende leerstrategieën, etc.).

Machteloos

"Miriam: die reacties kwamen niet van de krantensite hoor "
Wees gerust, dat heb ik geen moment gedacht. Ik schreef dat ze waren uitgekozen door schrijver/uitgever. Dat is niet zomaar. Je kunt je afvragen of de schrijver wel een discussie wil.
Met het grootste gemak waren ee juist wel meer dramatische reacties geplaaatst.

Toen mijn kinderen op de basisschool zaten was het (ook voor hunhagelwitte kakschool) al een crime om leerkrachten te vinden voor groep 7 en 8. Dat is inmiddels ruim15 jaar geleden.

Deze leerkracht is warm ontvangen voor groep 7 (beter iets dan niets) en is subiet in rook opgegaan. Volgens mij zijn scholen op geen enkele manier bij machte om dergelijke drama's af te wenden.
Het is wel knap als je daar een kennelijklachwekkend verhaal over kunt schrijven.

Triest

Ik vind het heel triest dat die Mark een boek uit brengt en daar een boterham mee verdient. Ja, heel lachwekkend maar eigenlijk is het heel triest. Die leerlingen kunnen niet weglopen, die zitten opgescheept met een vertraging in het onderwijs, door het voor de klas zetten van een leerkracht die dit vak niet beheerst. Zijstromers doen een verkorte opleiding. De praktijk moeten zomaar in de praktijk leren. Ondertussen hebben ze wel al een diploma op zak.

Verschil VO-BO

Een docent op het VO geeft 3-4 uren per week les en geeft een cijfer voor het betreffende vak. Als die docent minder goed onderwijs kan leveren, om welke reden dan ook, kunnen ouders hun kind begeleiden zodat het kind het vak te machte blijft. De cijfers van andere vakken kunnen, als gevolg van beter onderwijs door de andere docenten, dat ene vak compenseren.
In tegenstelling tot een docent op een VO, is een leerling op de BO genoodzaakt 2-3 dagen (soms 5), de gehele dag onderwijs te ontvangen van één dezelfde leerkracht. Die achteruitgang is voor ouders niet eenvoudig op te vangen. Het heeft ook een impact op de concentratie en de werkhouding gedurende de hele week, het hele jaar.

Praktijkervaring

Ik sprak een afstuderend pabo-leerling, 30+. Ze was zijstromer met een pedagogische papieren op zak. Om weer aan de slag te gaan in haar oorspronkelijke beroep in het onderwijs , maakte ze meer kans als pabo-er. De theorie vakken in deze verkorte opleiding van 2 jaar , gingen goed. Maar van orde en overwicht en aandacht behouden, had ze geen kaas gegeten. De leerkracht op de bs had het te druk en was weinig genegen haar te begeleiden. Heel teleurstellend voor gemotiveerde zijstromers en jonge pabo-ers. Maar nog erger, een grote aderlating waar vele kinderen mee te maken krijgen, terwijl dit doorzeurt in hun VO-opleiding.

Goedkoop is duurkoop

flanagan

'Een docent op het VO geeft 3-4 uren per week les en geeft een cijfer voor het betreffende vak. Als die docent minder goed onderwijs kan leveren, om welke reden dan ook, kunnen ouders hun kind begeleiden zodat het kind het vak te machte blijft. De cijfers van andere vakken kunnen, als gevolg van beter onderwijs door de andere docenten, dat ene vak compenseren.'

Ben ik het niet mee eens, ouders zijn er voor een beetje hulp bij het overhoren. Meer moet je daar niet van verwachten vind ik en als je dat wel doet gaan daar dus als eerste de kinderen aan onderdoor met allochtone ouders of met ouders met een lage opleiding en dat vind jij blijkbaar acceptabel? Verder: tegenwoordig wordt er streng gekeken of je een vak wel mag kiezen in je profiel en als dat net dát vak is, wat dan? Ligt je hele toekomst in duigen als je dat vak nodig hebt voor dát profiel. Verder MOET je tegenwoordig op wiskunde, nederlands en engels aan eisen voldoen. Mijn zoon ging daar bijna op onderuit met Engels door een, in mijn ogen, slechte docent in havo 1 en 2.

'In tegenstelling tot een docent op een VO, is een leerling op de BO genoodzaakt 2-3 dagen (soms 5), de gehele dag onderwijs te ontvangen van één dezelfde leerkracht. Die achteruitgang is voor ouders niet eenvoudig op te vangen. Het heeft ook een impact op de concentratie en de werkhouding gedurende de hele week, het hele jaar."

Juist de opvang van wat er op de basisschool fout gaat is makkelijker op te vangen in mijn ogen als het gaat om cognitieve zaken. Het gaat juist op andere terreinen mis bij slechte leerkrachten: pesten bijv.

En dus?

We vinden dat er van alles fout gaat. Of we vinden dat soc-emo geen defenitie heeft. Of we vinden.... ( vul maar in).
Maar hoe moet het dan? Moet een leerkracht naast pabo ook psychologie doen? Zet dat zoden aan de dijk? Wat kost het? Moet elk kind apart behandeld/begeleid worden naar z' n persoonlijkheid? Enz enz enz.
Wat is nou de concrete oplossing? Is dat haalbaar? Komt dan wel elk kind tot zn recht en welbevinden?
Bibi

bibi

Ja, met jouw vraag komen we wel wat dieper...

Ik snap dat niet iedereen wat met kleuters heeft maar de bovenbouw is toch vaak wel wat hoog gegrepen maar ja, de oude garde heeft natuurlijk voorrang in hun keuze geloof ik?

Ook vind ik het geen voordeel om in je eentje een klas te doen. Als je vier dagen werkt en 1 dag naar school gaat denk ik dat het beter is om 2 maal 2 dagen op 2 groepen te werken en de overige drie dagen van de week dus aan een ervaren leerkracht over te laten. Parttimebanen genoeg!

Daarnaast moet er echt eens nagedacht worden over al die rapportages maar dat geldt ook voor de zorg. Als het wel moet moet je er dus iemand bijzetten, een onderwijsassistent dus die ook eens wat over kan nemen. Per vijf groepen één assistent, goed voor de werkgelegenheid meteen.

managementcursus?

misschien is dat iets om orde te leren houden in de klas:-p

Nee, flauw. Zou het niet toch ook iets te maken hebben met een veranderde manier van opvoeden? Kinderen zijn mondiger geworden, hoeven niet meer alles aan te nemen van een andere volwassene (hier van de week nog een stoute kleuter te spelen gehad die bij elke correctie van mijn kant -bijvoorbeeld dat hij ergens niet aan mocht zitten- zei: "ja maar dat is niet van jou hè" of "ja maar jij bent mijn moeder niet hè"). Maar goed, daar moet ook wat op te vinden zijn, en er zijn nog altijd leerkrachten die wel overwicht in de klas hebben, en ook nog op een prettige manier.

Verder: wij komen van een school waar een groot sociaal/ordeprobleem was. Heel veel juffen die er lesgaven kwamen net van de pabo (de juf van mijn kind was er zo een en mocht het hele jaar(!) invallen voor groep 5. De andere helft van het team was iets ouder maar zat midden in de kleine kinderen en zwangerschapsverloven. Onervaren leerkrachten werden 'gecoached' door de ib'er die zelf zelden voor de klas stond en daarvoor altijd kleuterleidster is geweest. De kinderen in de klas zullen best wat moeilijker geweest zijn dan gemiddeld (geen überwitte kakschool), maar je kunt begrijpen dat taferelen die meester Mark noemt ook daar geregeld voorkwamen. Zelfs een zij-ingestroomde kleuterjuf had moeite om sommige kleuters in de hand te houden.

waarom die rapportages?

Wat is eigenlijk de zin van die al die rapportages?

Bijvoorbeeld

Scholen mogen zelf weten hoe ze het onderwijs inrichten. Maar ze moeten zich er wel over verantwoorden. Daar zijn die rapportages voor.

Om even bij sociaal-emotioneel te blijven: die term is erin geslopen eind jaren negentig als reden om kinderen te laten blijven zitten. 'Maar ze zijn sociaal-emotioneel nog niet....'
De Inspectie is formeel niet bevoegd en zelfs niet capabel om dat te beoordelen. De school heeft een eigen bevoegd gezag en als op dat gezag de sociaal-emotionele kwestie een zware is, dan is dat zo.

De Inspectie is wel bevoegd om toe te zien op naleving. De Inspectie eist daarom verantwoording van het proces 'sociaal-emotioneel' dat er kennelijk is, dat kennelijk voortgang heeft en waarop de scholen naar eigen zeggen invloed hebben.
Een nul meting, een methode en een leerlingvolgsysteem dat de voortgang registreert.

Methodemakers hebben zich daar gretig op gestort. Schoolbesturen hebben dat braaf ingekocht en dragen hun personeel op er gebruik van te maken. De Inspectie controleert streng of de gebruiksaanwijzing wordt gevolgd.

Rapportages

"Wat is eigenlijk de zin van die al die rapportages?"

Ik heb de indruk dat alle partijen in het onderwijs, inclusief ouders, daar debet aan zijn.

Voor een deel komt het uit de onderwijsbureaucratie: alles moet verantwoord worden. Waarom deze les, waarom dit oordeel, waarom deze toetsuitslag, waarom deze activiteit. De hele wereld vindt het namelijk vreselijk belangrijk dat "kwaliteit" bewaakt wordt, en de onderwijsbureaucratie kent maar één manier om kwaliteit te bewaken: met stapels papier.

Vergis je niet: elke roep uit de samenleving om meer en betere kwaliteit, heeft nauwelijks andere gevolgen dan: meer papier en rapportages. Als de leraar / de school / het bestuur / de staatssecretaris niet met rapporten kan aantonen dát hij iets heeft gedaan, dan wordt hij geacht het niet te hebben gedaan.

Voor een deel komt het ook uit de onderwijsgevenden zelf. Er is een groep leraren die er veel behoefte aan heeft hun observaties en oordelen op te schrijven en door te geven, dan wel die van collega's te lezen bij overdracht van een groep. Ik heb overigens in verschillende kringen de opmerking "we moeten een warme overdracht hebben, ik wil weten wat voor leerling ik voor me heb voor ik zelf opnieuw het wiel ga uitvinden" horen aanhalen als "kijk eens wat een goede leraar" als "kijk eens wat een slechte leraar".

En voor een deel komt het uit de ouders. Zodra er iets misgaat met een kind verwachten veel ouders wel dat de leraar op papier zet wat hij er precies aan doet, wat er onderzocht is en met welke uitslag, wat hij uitprobeert, wat voor begeleiding er gaat komen, of die begeleiding heeft plaatsgevonden, wat er uitgekomen is, wat er besproken is met wie, welke partijen er bij betrokken zijn, etc.

Trouwens, ik ben zelf actief in het HBO, en ik denk dat ik meer dan een kwart van mijn tijd kwijt ben aan rapportages en kwaliteitsdocumenten. De hoeveelheid documentatie is gigantisch, ik durf het gerust krankzinnig te noemen. Maar een deel ervan is wél op verzoek van de studenten. Die al die documenten vervolgens niet lezen, maar ze willen wel dat het beschikbaar is voor wie wil en dus moeten wij het doen.
En een ander deel is allemaal voor inspectie en controle. Er heeft nog nooit een inspecteur een les van mij bijgewoond, maar ze willen wel duizenden pagina's verantwoording.

Tijdsduur en het soc. emotionele effect

@Barvaux, heel vervelend een docent Engels zodat je zoon opeiste had met dit vak. Dat begrijp ik want hier ook kinderen op VO waar een vak in het profiel minder geweldig gaat omdat docent info boek en mate van toetsing niet op elkaar afstemt. Of omdat de uitleg niet altijd even duidelijk is. Om te voorkomen dat het koppie niet gaat hangen, is de snelste methode begeleiden, als je dat kan..
Je zoon had alleen moeite met die leraar Engels , stel je voor dat die leraar ook wiskunde en al de andere vakken doceerde zoals de leerkrachten op een bs. Hoe had je zoon er dan voor gestaan, en zich gevoeld.?

Soc. Emotioneel
Een kind dat zich niet veilig voelt in de klas omdat de sfeer gespannen is, let maar half op. Het is de taak van de leraar om een veilige klas te creeëren oa. door niemand voor te trekken of met de 'flow' mee te gaan. Iets dat zeker gebeurd bij leerkrachten die de controle verliezen of niet bereiken. De leerkrachten, die op integriteit inleveren omdat het beroep hun uitput, laten de kinderen die buiten de groep vallen, alleen.

Men hoeft geen psycholoog te zijn, te begrijpen welk effect dit heeft op de concentratie en het soc. emotioneel welbevinden van een kind. De leerkracht meldt dat een kind niet lekker in zijn vel zit maar schrijft niet hoe de sfeer is de klas is. De inspecteur neemt dit voor waarheid aan want ze kunnen niet zien hoe het in een klas er werkelijk aan toe gaat. Tijdens een rijexamen, ben ik ook assertiever omdat iemand over mijn schouder mee kijkt.

Ondertussen heb je als kind, zware pech wanneer dit niet één jaar maar wel twee jaar duurt. Geregeld gaat een kind dan maar naar een andere school en kan het daar alsnog de achterstand gaan wegwerken. Toch een grote stap die je niet snel neemt.

en dat is denk ik het probleem

De intuitie van de leerkracht, of kennis, inzicht, ervaring, helikopterview enz enz is niet voldoende. En ook niet te bewijzen. De ouder of de inspectie zal nooit weten, zeker niet van te voren, of de leerkracht het goed gezien heeft en de juiste keuze maakt. Maar ook de desbetreffende leerkracht weet het nooit 100%.
Vandaar de papierenhandel waarop getoetst kan worden. Ook dat is absoluut geen garantie, maar wel 'iets' waar je iets aan kan ophangen. Waardoor leerkracht/school later geen verwijten gemaakt kan worden, waardoor inspectie 'iets' heeft om een beslissing te nemen, zoals ook de ouder.
Het is jammer, want goede intuitie en inzicht worden de nek omgedraaid, maar anderzijds worden foute inzichten wel eerder duidelijk.
Verder is het ook jammer dat het begrip sociaal-emotioneel hierdoor gebagatelliseerd wordt, alsof het geen enkele betekenis of waarde heeft en dus dan maar van tafel geveegd wordt: te moeilijk, te vaag enz. Beter om in goed gesprek te blijven.
Bibi

Opeiste = moeite

.....

Wat is het dan

bibi:"Verder is het ook jammer dat het begrip sociaal-emotioneel hierdoor gebagatelliseerd wordt, alsof het geen enkele betekenis of waarde heeft"
Geef het eens waarde dan.
Begin eens met te vertellen wat het is.

miriam

Ik heb geen definitie. En dat er niet echt een definitie is, niet meetbaar en al helemaal niet zwart/wit maakt het ook zo lastig. Voor alle partijen overigens. De gemakkelijkste weg is dan om te zeggen dat het niet bestaat, dus alle kinderen als 1 geheel, op leeftijd en/of geboortedatum. Doorstromen naar de volgende groep is niet alleen voor een volgende stap in het leerproces (lezen,rekenen,schrijven enz). Er wordt ook verwacht van de leerkracht, maar óók van je medeleerling, dat je je aanpast, minder kinderachtig bent, vaardiger bent in je, ja daar is'ie weer, je sociaal-emotionele gedrag en het daaraan gekoppelde welbevinden. Overigens niets mis mee, en w.m.b. ook aan te bevelen, om in groep 2, voor degenen die daaraan toe zijn, dieper in te gaan op lezen en rekenen.
Bibi

Meetbaar

http://195.169.48.3/html/tg/7.pdf
In deze link staat een instrument beschreven om sociaal emotioneele vaardigheden meetbaar te maken. Dit zou gebruikt moeten wordem door leerkrachten, volgens het rapport.

Tadaa

Als ik het goed zie bestaat dat instrument uit een vragenlijst die de leerling over zichzelf moet invullen, en een vragenlijst die de leraar over de leerling moet invullen.

De vragenlijst die de leraar over de leerling moet invullen bestaat uit 44 vragen. Stel dat er 25 leerlingen in een klas zitten, dan moet de leraar 1100 keer een score invullen.

En als jouw kind het oordeel "legt niet gemakkelijk contacten" krijgt of "kan slecht tegen kritiek", dan wil je wel dat die leerkracht dat ook kan onderbouwen. Hoe komt ie daarbij? Heeft hij daar een voorbeeld van?

Reken maar eens uit hoeveel tijd je redelijkerwijs kwijt zou zijn om dit voor één leerling in te vullen. Een kwartier is echt niet lang, met wat nadenktijd en wat aantekeningen maken erbij. Voor een hele klas is dat ruim 6 uur.

Dat is alleen nog maar het in kaart brengen, eenmalig, en dan heb je er nog niks aan gedáán.

Dan heeft de leraar nog geen training gehad hoe hij dit moet interpreteren of invullen, is er nog geen plan gemaakt, geen overleg geweest, geen interventie geweest, geen verbanden gelegd, niet geëvalueerd, en geen vervolgmeting geweest.

Met emotionele ontwikkeling kan ik wel wat

Zoon is onderzocht door psycholoog toen hij 6 was. Daar kwamen ook conclusies uit over zijn emotionele ontwikkeling, inclusief wel of niet passend bij de leeftijd. Onderdelen in de conclusie gingen over inzicht in emoties, kunnen verplaatsen in anderen, emoties en denkwijzen van anderen kunnen inschatten. Ook opmerkingen over manier van verwerken van indrukken en het wel of niet constateren van faalangst.

Het zou fijn zijn als een kind op school bij dit soort dingen geholpen kan worden, zeker als er zaken zijn waar een kind tegenaan loopt. Maar ik denk dat de gemiddelde leerkracht hier niet zo veel mee kan, zeker niet als dit soort onderdelen door de leerkracht geconstateerd zouden moeten worden en daarna begeleid.

Daar word ik gek van

Bibi:"k heb geen definitie. En dat er niet echt een definitie is, niet meetbaar en al helemaal niet zwart/wit maakt het ook zo lastig."

Ondertussen wordt het gemeten, zie #51. Dat kost leerkrachten ontzettend veel tijd, zie #52 en zie meester mark die onder meer aan dit soort gewichtigdoenerij ten onder is gegaan.

bibi:"Er wordt ook verwacht van de leerkracht, maar óók van je medeleerling, dat je je aanpast, minder kinderachtig bent, vaardiger bent in je, ja daar is'ie weer, je sociaal-emotionele gedrag en het daaraan gekoppelde welbevinden."

Ik weet niet precies naar welke plaats en personen "er" verwijst in deze zien. Wie verwacht dat? Waarom? Ik kan me er wat bij voorstellen als je het over de ponyclub hebt. De groepsdrang dwingt je tot iets, ook tot bepaald gedrag al is niet helder welk gedrag dat precies is.

Een meer intelligent georganiseerde omgeving als een school heeft dat soort verwachtingen niet. Nou ja: als die er al zijn ingeslopen, dan zijn die er bij decreet uit te monteren: we verwachten het niet meer, dus meten we het ook niet meer.

bibi:"Het zou fijn zijn als een kind op school bij dit soort dingen geholpen kan worden,"
En daar breekt mijn klomp. Eerst zeg je dat het geen definitie heeft en niet meetbaar is en uiteindelijk meen je dat het voor kinderen fijn is als ze ermee geholpen worden.

Ik verplaats me in meester mark en wordt gek.

M. Lavell,

Dan is het maar goed dat je niet voor de klas staat, want dan trek je ook ca. 26 kinderen mee de diepte in..

Geen hoogwaardige opleiding/ training is nadelig voor de leerkracht, maar ook voor de kinderen in die klas.

huh? Miriam

bibi:"Het zou fijn zijn als een kind op school bij dit soort dingen geholpen kan worden,"
En daar breekt mijn klomp. Eerst zeg je dat het geen definitie heeft en niet meetbaar is en uiteindelijk meen je dat het voor kinderen fijn is als ze ermee geholpen worden.

En nou breekt MIJN klomp.... De door jou aan mij toebedeelde zin ":"Het zou fijn zijn als een kind op school bij dit soort dingen geholpen kan worden," heb ik toch echt niet zo neergezet. Niet dat dat op zich niet fijn zou zijn, maar dat is niet wat ik gezegd heb.
En verder ben ik hélemaal niet voor invul/aankruislijstjes. Integendeel. Ik zie liever inzicht, ervaring en intuitie. En dat maakt het juist lastig (niet meetbaar...). En dat is juist wat ik zeg. En daarmee ook bedoel, dat het feit dat het moeilijk meetbaar is, geen volledige definitie heeft enz, daarom dus niet zomaar gebagatelliseerd moet worden. Te moeilijk, dus het bestaat niet. In de wet staat 'x', dus dan moet school ook 'x' doen. En 'x' staat dan voor leeftijd/geboortedatum, punt, 'y' bestaat niet, is niet beschreven in de wet.
Misschien worden leerkrachten dáár wel gek van: niet hun gevoel kunnen volgen, maar aan de normen van de wet voldoen.
Bibi

Prachtig

Eigenlijk vind ik het een prachtig topic, omdat het precies illustreert waarom meester Mark gek wordt, en met hem vele anderen.

In de ideale wereld weet elke leerkracht in de klas een prettige veilige sfeer te creëren waarin ieder kind optimaal kan leren en zich ontwikkelen.

Maar de wereld is niet ideaal. En de leraar zou het liefst gewoon op zijn eigen manier dat leerklimaat in de klas bewerkstelligen.

Maar de wereld kan er niet op vertrouwen dat dat ook gebeurt en op een juiste manier. De ene leerkracht kan "het" prima zelf, de andere niet.

En waar gaat "het" over? Over iets dat heel moeilijk definieerbaar is, want wat is een prettig leerklimaat en wat is optimaal ontwikkelen?
Maar we kunnen er niet mee leven om dan maar te zeggen: "we weten het eigenlijk niet, dus laat de leraren maar aanmodderen en een kind dat een leraar treft die dat leerklimaat niet in de hand heeft, heeft gewoon pech gehad, volgend jaar beter".

Dus er komen instrumenten. En trainingen om die instrumenten te gebruiken. En plannen, en verbeterplannen, en evaluaties. En intussen is er nog niks gebéúrd. Er is nog steeds niks veranderd, maar er staat wel een hoop op papier en de leraar is er uren tijd mee kwijt.

En meester Mark (en aanverwanten) worden gek, want ze willen gewoon van een ervaren leraar horen wat je moet doen als Pietje en Japie de tent afbreken. En dát horen ze niet, maar ze mogen wel 1100 scores invullen op vragenlijsten.

Niemand wordt er beter van, maar er staat op papier dat er een beleid is en dat er wat gedaan wordt. Da's kennelijk beter dan niks.
Want wie zou het van school accepteren als de leraar zei:"Ik heb geen idee hoe het nu moet, maar over vijf jaar heb ik meer ervaring en een beetje de kunst bij juf Karin afgekeken en hopelijk kan ik het dan wel"?

Wie er beter van wordt

Sorry bibi, ik zie dat ik je inderdaad woorden in de schoenen heb geschoven. Scheef gekeken kennelijk.

"Misschien worden leerkrachten dáár wel gek van: niet hun gevoel kunnen volgen, maar aan de normen van de wet voldoen."

Sociaal-emotionele ontwikkeling staat ook niet in de wet.
De scholen zelf zijn ooit begonnen met beweringen hierover. De Inspectie houdt scholen zelf aan wat zij er zelf over beweren. Leerkrachten zijn eenvoudig van dit gedoe te ontslaan door leerkrachten/scholen zelf. Gewoon de beweringen schrappen.

Theekopje:"Niemand wordt er beter van"
Nou. Er wordt goed aan verdiend. Bij bakken en bergen. Er bestaat een enorme besmetting en herbesmetting van personen met meervoudige petten. Net zo makkelijk én Inspecteur, én voorzitter van het samenwerkingsverband én directeur van een van de scholen én schrijver van het zoveelste boekwerkje of digitale invulprogramma én werkzaam bij een van de uitgeverijen.

Kun je je de poppenvilla's nog herinneren?
http://www.ouders.nl/artikelen/kindermishandelingspoppenhuis-baart-zorgen

Het is in het onderwijs heel makkelijk om in te haken op maatschappelijke wensen (kindermishandeling vaker melden wordt poppenhuis). Zo makkelijk zelfs, dat leerkrachten, IB-ers, schooldirecteuren en of medewerkers van de Inspectie, de behoefte ook zelf kunnen creëren.
Zo ontstaan termen als sociaal-emotioneel.

Precies Theekopje

Dat is in grote lijnen inderdaad de praktijk. En...... eigenlijk ook logisch. Elke leraar is anders én elk kind is anders.
Ik snap ook best dat er richtlijnen moeten zijn, want anders wordt het een nog grotere chaos. Er moet wel ergens een handvat zijn.

Niet zo lang geleden hebben we hier een discussie gehad over doorstromen vanaf de kleutergroep naar groep 3.
Ook zo iets. Er wordt dan verwezen naar regelgeving vanuit het ministerie, bijv. 'binnen 8 jaar de bs doorlopen' of 'voor je 18e een startkwalificatie' enz. In mijn beleving zijn dit handvaten, richtlijnen, maar géén harde wettelijke eisen. Sommigen vinden dat koste wat kost deze regel gehandhaafd moet worden: het staat immers in de wet.... En ander vindt dat het een handvat is, maar wat per kind getoetst moet worden. Beiden m.i., om diverse redenen, geen ideale maatstaven. Maar......... er is geen ideaal. Het zou fijn zijn als ieder (leraar/docent/overheid) z'n gezond verstand en intuitie zou gebruiken en creatieve oplossingen bedenkt. En dan komen we weer bij de meetbaarheid, en die is er dan niet echt. Waarom is iedereen daar zo bang voor? Uiteindelijk kiest bijna iedereen voor hetgeen dat zgn in de wet staat. Zonder zich af te vragen of dat altijd wel zo goed uitpakt. Maar het is wel de makkelijkste weg.....
Bibi