Maar weer kleuterverlengen-vervolg
Eind vorig jaar heb ik een draadje gestart over kleuterverlengen zoon (aug 2007). Hij zou dus een vol jaar langer moeten kleuteren, aldus de juffen. Wij hebben toen een brief geschreven met bezwaren en verzoek om handelingsplan.
Afgesproken toen dat de ib-er hem na de kerstvak. zou observeren en dan een gezamenlijk gesprek. Dat is dus gisteren geweest.
Verbazingwekkend hoe anders dat gesprek is gelopen.
Ib-er kon exact benoemen waar de bottle neck zit bij zoon (leren structureren van werk) en ook wat ervoor pleit om wel door te gaan: namelijk zijn motivatie en plezier in leren en werkjes doen. Heel kort wordt er nu in de klas extra aandacht gegeven aan instructie aan zoon (onder begeleiding van IB-er) en komt hij in een RT-groepje voor kleuters die net ff wat meer nodig hebben om naar groep 3 te kunnen.
Alle andere argumenten van de leerkrachten om niet door te kunnen is, zijn niet eens ter sprake gekomen.
kortom: wij zijn tevreden.
Oh...
wat fijn dat ze er toch serieus over nagedacht hebben!
Goeoeoed bezig!
Tjonge!
Zo, dat is even goed nieuws! Gelukkig is de school nog van mening veranderd, goed gedaan.
Niet zo zwaar nemen
Mooi zo.
Maar toch even ter verdediging van de juf het volgende.
Als je als ouder een lange riedel van toch wel deskundig en in ieder geval stevig geformuleerde mening over je kind te horen krijgt, dan schrik je. Je raakt uit balans, denkt dat je de hele wereld overhoop moet halen om het tij te keren, vraagt rond, praat en vormt je eigen stevige mening.
Hoe serieuzer je de opvatting of uitspraken van de leerkracht neemt, hoe meer je het gevoel hebt dat je je moet verdedigen.
Maar in werkelijkheid is wat juffen zeggen vaak niet zo zwaar bedoeld als het overkomt. Juffen zijn ook mensen, uiten hun gedachten, borduren een beetje voort op dat wat op dat moment of van die week in ze opkomt. Heel vaak zijn juffen bijzonder bereid om hun eigen opvatting in te ruilen voor een andere (ja, zo kan het ook). Heel vaak zijn kritische noten over een kind (doet het goed, maar...) zonder al te veel betekenis.
Wij (ouders) zijn het vaak zelf die aan die woorden meer gewicht hechten dan de juffen zelf bedoelen.
Begrijp me niet verkeerd: ik vind dat leerkrachten dat zouden moeten weten en daarmee rekening zouden moeten houden. Maar ik heb er alle begrip voor dat dat ook wel eens verloren gaat in het moment van de dag of beroepsdeformatie waarin zwaar klinkende termen allang gewichtloos zijn geworden.
De les: Het tij keert ook vanzelf. Je hoeft vaak helemaal niet hard te duwen. Onderwijsmeningen zijn vaak zo vloeibaar als water. Het kan alle kanten op.
Ondertussen: ja, het is belangrijk om jezelf te verdiepen in wat er zoal beweerd wordt en wat je eigen opvatting is. Het is helemaal niet erg dat die verdieping gepaard gaat met een beetje angst om tegendraads te moeten zijn. Daar leer je van.
Je kunt ondertussen altijd wel de hoop houden dat er gewoon te praten is. Dat alsnog blijkt dat die door jou als stevig ontvangen opvatting zo houdbaar blijkt als een pak melk.
Wat je volgens mij niet moet doen is daarvan dan weer de juf de schuld geven als in 'suffe juf, eerst zegt ze het een en nu is het weer totaal anders'.
Ik denk dat je dat positiever op kunt vatten. Juf is flexibel en jij hebt weer wat geleerd. Kennelijk hoef je niet alles zo zwaar te nemen als je hebt gedaan. Dat biedt hoop voor een volgende keer.
Groet,
Miriam Lavell
Ander aspect: geen gezichtsverlies
Ging jouw zoon dus "voorwaardelijk" over? De onze wel.
Volgens mij was dat vooral bedoeld om gezichtsverlies voor iedereen te vermijden, terwijl zoon toch op de plek kwam waar hij hoorde: in groep 3.
Ja waar, maar ook...
Miriam, fijn dat je er weer bent! Wat je stelt in je posting is helemaal waar. Je neemt het als ouder vaak heel zwaar op, soms te zwaar. Maar alert zijn is wel nodig.
Jij als ouder bent meestal ook de enige lange termijn pleitbezorger voor je kind. En ik denk dat Mari39 het heel goed heeft gedaan door duidelijk stelling te nemen. Er wordt nu extra hulp geboden en kind mag doorstromen. Je weet niet wat de kleuterjuf ook zou hebben gedaan zonder tegengas.
Gefeliciteerd Mari39! Goed gedaan.
En het is ook heel fijn dat jullie school zo flexibel is dat ze dit zo goed oppakken. Geeft hoop voor de toekomst.
Zonder beweging geen golven
Helemaal waar hoor Marjolein. Je moet wel wat doen. Als je niks doet gaat het allemaal zonder commentaar voorbij volgens de op die ene dag geformuleerde mening.
Ik stel me er altijd een circusartiest bij voor. Zo eentje die bordjes hoog houdt. Die besteedt alleen maar aandacht aan die bordjes die wiebelen. De rest laat ie voor wat ze zijn. Geen tijd voor.
Zo werkt dat met een leerkracht en een klas vol kinderen ook.
Ja, Mari heeft het goed gedaan. Even het bordje laten wiebelen en er is aandacht voor gekomen. Dat is genoeg, maar ook noodzakelijk.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam helemaal waar
Ik realiseer me heel goed dat het zo werkt: als ouder komt een oordeel over je kind hard aan, als dat iets is wat je liever niet wil horen. Ook ik maak me daar schuldig aan. Heb ik geen illusies over.
Echter (tja nu doe ik het weer), de juffen waren eind groep 1 en begin groep 2 wel heel erg stellig in hun mening over marizoon. En ook over hun conclusie: Hij kon echt niet door! Er werden uitspraken gedaan waarvan ik dacht: is het echt zo erg? Zien wij het echt zo verkeerd?
Nu is er nog steeds geen def. uitspraak gekomen over wel of niet naar groep 3, dat hoeft ook niet. Wij hebben nu wel meer concreet wat school vindt over marizoon's ontwikkeling, en vooral hebben we nu veel meer vertrouwen in dat ze er ook echt mee aan de slag gaan. Ipv. een jaar wachten en hopen dat het vanzelf komt. Dat was zonder ons tegengas niet gebeurd. Het feit dat het nu zo wordt aangepakt geeft ons veel vertrouwen in deze school en toekomst van marizoon op die school.
Eind feb is er weer een gesprek gepland
Miriam en ook nog alle anderen: dank voor jullie waardevolle bijdragen.
Miriam
onze berichten hebben elkaar gekruisd.
Tegengas
helpt zeker. Mijn tweeling van september is ook altijd met die zittenblijfogen bekeken, want ja, ze zijn nog zo jong. Elk oudergesprek weer kreeg ik dat te horen. Maar steeds weer gaf ik aan dat zittenblijven echt geen optie was, niet bij de kleuters. en tot op heden nog geen spijt. Ze draaien lekker mee, gewoon gemiddelde scores, geen echte uitschieters, dochter misschien op taal wel, maar verder....De strubbelingen die wel wel tegenkomen liggen vaak in de stoornis van zoon, maar dat was met kleuterverlengen ook niet opgelost. Of dat dochter omdat de rest van de klas zeker een jaar ouder is sociaal wat meer haar best moet doen. Maar verder? Nee, dat extra kleuterjaar zou niks hebben toegevoegd.
Laat nou mijn...
Laat nou mijn zoon moeite hebben met leren structureren van werk en laat hij nu juist in groep 3 helemaal opgebloeid vanwege de structuur van de juf die nodig is in een groep 3. Dat lijkt mij nu juist een reden om wel naar groep 3 te gaan.
Judith t
Ja, dat was ook mijn gedachte. En de IB-er zei zelf dat taal en rekenen op deze school op zeer gestructureerde wijze worden aangeboden, dus dat kan alleen maar goed zijn voor hem.
Anna
Hoe bedoel je dat de rest van de klas zeker een jaar ouder is?
Omdat er
diverse kleuterverlengers in zitten, een enkele zittenblijver, en het gros is aan het begin van 2003 geboren. Er is er maar 1 na hen jarig volgens mij, of was, want die is dan weer doorgestroomd naar groep 7.....
