Maantje sterretje zonnetje, 1, 2 of 3 ster
Welke idioot heeft ooit bedacht dat het kwalificeren van leerprestaties in de leerboeken zo overduidelijk beloond moet worden met bovenstaande termen?
Waarom moet een kind dat moeilijk leest of rekent ten overstaan van de gehele groep 1 ster of een maantje krijgen, en degene die het makkelijk afgaat een zon of 3 sterren?
Een zon schijnt harder dan een maan en een ster, en 1 ster straalt minder dan 3. Kinderen hebben verdomd goed door waar dat voor staat.
Je snapt: mijn kind heeft op een onderdeel 1 ster en steeds vaker (groep 4) beginnen vriendjes die hier over de vloer komen hun leerprestaties met elkaar te vergelijken wie welke kwalificatie heeft. En ja, er wordt soms een beetje lachend en ongelovig gereageerd als blijkt dat mijn kind niet bij de beste van de klas hoort. Ze weten precies wie wat scoort en dat 1 ster het "minste is, en 3 sterren het beste". En heb ik later een verdrietig kind in huis dat verdomd goed snapt dat hij met zijn ene ster het minder goed doet en afwijkt van de norm die zijn vriendjes hanteren.
Waarom kunnen ze daar niet gewoon een driehoek, vierkant en rondje van maken om het onderscheid te maken? Of kleuren?
Ik snap ook wel dat uiteindelijk kinderen ook dan na verloop van tijd wel weten waar dat dan weer voor staat, maar ik vind sterren en zonnen zo een waarde-oordeel met zich mee brengen. Doet me denken aan campings en restaurants. Een keurmerk.
Terwijl in mijn ogen mijn kind 3 sterren verdiend omdat hij zo vreselijk hard zn best doet om iets te leren wat hij zo moeilijk vindt en daar dan in het hokje " 1 ster' mee komt, itt een kind dat super makkelijk leert en daar nauwelijks iets voor hoeft te doen maar daar dan wel 3 sterren voor krijgt.
Maar ik geef eerlijk toe: ik ben hier niet objectief in.
Maar zijn er meer ouders die dit niet snappen? Kunnen de makers van die leermethodes dan niet iets anders bedenken om zo een overduidelijk onderscheid in nivo te maken?
Ondertussen vertel ik de vriendjes die hier thuis over beginnen dat leren geen wedstrijdje is, dat elk kind iets heel goed kan en sommige dingen iets minder, en vertel ik mijn kind om zich hier niets van aan te trekken, rijk hem 3 sterren uit omdat hij zo goed zn best doet en vertel hem dat hij goed is zoals hij is. Vooralsnog snuit ie zijn neus en haalt ie even later er zn schouders over op.
Maar ik hoop ondertussen ook heel erg dat in de toekomst schrijvers van leermethoden en ook andere ouders kinderen willen meegeven dat de prestatie-ratrace niet al op de basisschool hoeft te beginnen.
Ach
Je hebt ook nog de raket....
Dit systeem bestaat al zo lang en wat hadden we ervoor? Dertig jaar geleden was het niet zo duidelijk inderdaad maar wat deden ze dan? Openlijk aan Pman naast zijn rapport een witte enveloppe meegeven en iedereen wist FEILLOOS dat dat betekende dat je een slecht rapport had.
Kinderen weten zonder die aanduidingen ook gewoon wie goed is in rekenen of taal en wie niet. In mijn tijd was ik de één na beste in de klas en dat weet ik precies, je wist ook wie er onderaan de 'ranglijst' bungelden.
Kinderen weten het toch wel
Kinderen weten volgens mij feilloos wie de betere en wie de minder sterke leerlingen zijn. Of je het nu zonnetje-sterretje of driehoekje-vierkantje of kastanje-beukenootje noemt.
Bij mijn kinderen hebben ze voor een vak verschillende kleuren boeken. Rood is (geloof ik) basis, blauw extra. En er loopt een juf rond die bij een toets alleen zegt 'je had je dag zeker wel/niet'. Kinderen zijn niet gek, die weten best dat 'je dag niet hebben' een slecht cijfer is.
Het ene kind is beter in een vak dan het andere. Dat hoef je niet te verbloemen. Je werkt alleen op een ander niveau. Inzet belonen moet m.i. ook gebeuren, maar dan op een andere manier. Mijn kind loopt met 1 vak bijna een jaar achter. Dat levert extra huiswerk op wat, als hij z'n best doet, altijd met een plaatje en een lief tekstje van de juf wordt beoordeeld. Maar het rapportcijfer is wel onvoldoende.
Dat is nu eenmaal zou. Als je met hééél veel inzet een onvoldoende haalt is dat helaas gewoon een onvoldoende. Maar dat zegt alleen wat over het eindresultaat. Niets over de inzet.
Als het vergelijken een 'probleem' wordt zou ik eerder investeren in daar tekst en uitleg bij geven en stimuleren dat kinderen inzet ook gaan waarderen.
Klopt, kinderen weten het feilloos
Mijn ervaring is dat kinderen het toch wel feilloos weten. Hier (buitenland) hebben ze een Groen-Rood-Blauw systeem voor lezen vanaf groep 3 en dat is ze even duidelijk als een sterrensysteem of de 1,2,3 die mijn oudste nog had.
Zelfs op de kleuterschool waar de groepen gemengd waren en het verschil in niveau werd aangegeven door dierennamen was het de kinderen duidelijk wie al dolfijn was en verder mocht en wie nog leeuw was en dus nog een jaar moest.
Ik denk dat jij zelf teveel de associatie tussen hoeveelheid sterren en kwaliteit maakt omdat je de link legt tussen het sterrenwaarderingssysteem van restaurants en hotels, maar dat kinderen die vergelijking daarmee juist helemaal niet maken. Ze kijken gewoon wie het verste of de beste is welk systeem dan ook wordt gebruikt. De enige manier om daar van af te komen is weer klassilaal met één soort boek te gaan werken en dat lijkt me ook geen vooruitgang.
Overigens is het zo dat juist kinderen die hun eigen prestaties met die van de rest van de klas vergelijken statistisch het beter doen op het VO en meer kans hebben om deze onvertraagd af te maken.
Ook is de basisschool juist steeds meer een rat-prestatie-race aan het worden. Tot voor kort telden voornamelijk de prestaties in groep 7 en 8 mee voor het schooladvies, nu gaat men ook al naar de cito-uitslagen en prestaties van voorgaande jaren kijken. Ik denk dat het kinderen beter duidelijk kan zijn wat er van ze verwacht wordt ipv net te doen alsof het allemaal zo gemoedelijk gaat, waarop ze dan later onverwachts worden afgerekend. Het lijkt me veel zuurder om er pas later achter te komen dat je een race verloren hebt waarvan je niet eens wist dat je er aan mee deed, noch wat de spelregels waren, zoals nu vaak met kleuterverlengen gebeurd.
Ipv net te doen alsof het verschil in prestaties er niet toe doet lijkt het me beter om er bij kinderen de nadruk op te leggen dat iedereen wel wat heeft wat hem of haar moeilijker afgaat en waar diegene dus veel meer moeite voor moet doen dan anderen en je daar bewondering voor mag hebben ook al is het absolute cijfer niet zo hoog.
In mijn gezin is het absoluut duidelijk dat een 7 voor taal voor mijn dyslectische zoon een hele prestatie is, terwijl als zijn taalgevoelige zus een 7tje haalt dat betekent dat ze de kantjes er van afgelopen heeft. Andersom is een 8 voor rekenen voor zus, die absoluut geen rekeninzicht heeft, een topprestatie, terwijl het voor zoonlief maar matigjes is vergeleken bij zijn gebruikelijke 10.
Systeem
Jopi, welk systeem je ook zou hebben, kinderen weten donders goed wie goed in lezen en wie niet. Dat weten ze in het prille begin van groep 3 al! Beter en eerder dan de ouders. Dus ik denk niet dat het veranderen van de symbolen veel uithaalt. Het is wel belangrijk dat kinderen beloond worden voor hun inzet, ongeacht het cijfer. Daar heb je extra sticker van de juf en complimenten van je juf en ouders voor.
Kinderen zijn trots op hun prestaties en in die zin gaan ze graag wedstrijdjes aan. Ik zou mijn energie niet verspillen in het opvoeden of corrigeren van andere kinderen. Het jouw taak niet is. En zoiets staat niet op zichzelf. Dit soort dingen zijn ingebed in allerlei onverbale boodschappen die een omgeving rijk (of arm) is. Grote kans dat jouw tekst totaal niet aankomt bij de kinderen omdat ze dat thuis niet uitgelegd krijgen maar dat de indruk wordt gewekt dat jij dat zegt omdat jouw dochter niet goed is in rekenen of lezen en dat jij jou dat aantrekt. Onbedoeld geef je misschien juist de boodschap mee die je juist niet wil meedelen.
Investeer in je dochter door de inzet te belonen en laat merken dat ze er niet alleen in staat en dat jullie samen met haar gaan werken. Waar is zij goed in. Ergens niet goed in zijn, is niet erg: je kan er namelijk altijd beter in proberen te worden. Werk dan aan het begrip of kunde van een onderdeel en praat niet over het cijfer of het aanzien van derden.
Onze zoon heeft zo zijn problemen op school en klaagde daarover. Hij was de laatste met iets. Ah, zeiden wij.. met een beetje hulp en wat extra uitleg kan je dus beter worden! Hij was tweede met voetbal en hij had graag de beste willen zijn. Ach, je kan dus nog heel veel leren van nummer 1! Wat leuk! En van wie leert nummer 1 nu veel? Eh.. ja dat was een goeie.
Je kan wel vinden dat het systeem anders hoor. Misschien is er ook wel een veel beter systeem maar dit systeem verander je niet deze maand, dit jaar of net op tijd voor ze groep 8 verlaat. Leer je dochter omgaan hiermee op een luchtige, charmante manier. Dan zal het haar persoonlijk ook niet zo raken en is ze daar haar energie niet aan kwijt. Kijk wat je kan doen om het zelfbeeld op te krikken, samen werken aan de dingen die wat minder goed gaan (let goed op hoe je zoiets brengt, daar zijn kinderen heel gevoelig voor) en bespreek dit met de leerkracht.
Het groepsidee bijstellen moet uiteindelijk in de klas gebeuren.
Wat ik heel leuk vond was toen er in de klas een complimentendoos kwam en er in de klas een aantal weken is gesproken over elkaar een complimentje geven. De sfeer is heel leuk in de klas.
Maar toch
als ik terugdenk aan mijn eigen schooltijd weet ik niet eens wie er beter of minder goed dan ikzelf was. Pas toen de splitsing wie naar welke VO-school ging kwam het besef dat bijv mijn beste vriendinnetje wat minder goed kon leren dan ikzelf.... dus kennelijk was het systeem toen nog niet zo duidelijk?
Ik ook niet
Maar volgens mij lag dat meer aan het feit dat die hele school mij niet interesseerde, behalve dan de bel die aangaf dat ik weer vrij was. Mijn dochter weet het precies en voelt zich geïntimideerd door kinderen die het beter doen. Maar mijn zoon heeft volgens mij niet eens door dat er gescoord wordt.
Ik wist het ook niet
Ik kan mij ook niet herinneren dat ik mij bezig hield met de vorderingen van mijn klasgenoten. Volgens mij waren mijn kinderen daar ook niet echt mee bezig. Sterker nog, mijn dochter dacht dat ze niet goed kon lezen omdat ze bij het samenlezen altijd op een andere bladzijde zat. Ze kon juist heel goed lezen.Voor de zekerheid even aan jongste gevraagd, hij wist alleen van zichzelf op welk (avi)niveau hij zat.
Ik vind een systeem met raketten enzo niet zo sympathiek overkomen. Ik geloof wel dat het een competitie gevoel in de hand speelt. Wat maakt het uit hoe andere kinderen het doen? Waarom moet de hele klas dat weten?
Helaas
weten mijn kinderen wel feilloos wie er wel of niet goed is in wat, lezen, rekenen, dat soort dingen. Sowieso omdat ze hier ook naar de klas gaan op welk nivo ze daarmee zitten. Bijv, zit je met rekenen nog op nivo groep 5 terwijl je al in groep 6 zit, dan ga je tijdens het rekenen dus naar groep 5 toe....Tja, of dat nou een goede oplossing is....
Ik wist het wel
Ik wist het vroeger zeker wel. Hoewel ik vooral wist wie er op mijn niveau bezig was.
Zodra je differentieert en op enige manier niveaugroepjes / RT groepjes/ Plus groepjes gaat maken zie je het als kind gewoon. En een school of methode die niet differentieert lijkt me voor geen enkel kind goed.
Maar ik geloof niet dat het voor mij een 'probleem' was. Je had kinderen die in groepje A zaten met lezen en kinderen die in groepje B zaten. (en dat heette bij ons dan RT en extra groep). Net zoals je kinderen met blauwe ogen en kinderen met bruine ogen had. Een waarde oordeel heb ik er geloof ik nooit aan gegeven.
Hopeloos
om op deze leeftijd ernaar te streven dat kinderen de concurrentie niet aangaan.
Mijn zoontje van zeven krijgt een klasgenootje op bezoek. In welk boekje van muziekles ben jij? Kan je een radslag (het was een meisje 
)? Waar gaan jullie heen op vakantie? Hoeveel boterhammen met chocopasta kan jij/mag jij eten?
enzovoorts...
gelukkig is het mijn tweede en weet ik dat het vanzelf weer wegebt. Rete-irritant.
En tuurlijk, het ene kind doet dit meer dan het andere, op de ene school is het meer dan op een andere etc. Het blijft typisch voor kinderen tussen 5 en 7.
Concurrentie
Het hele systeem in groep 3 is ingericht op die drie of vier groepen. Juf geeft aan op het keuzebord wat de zonnetjes, de maantjes en de sterretjes vandaag moeten doen, ze hebben een eigen boek of deel van het boek en nog veel meer.
Dat zorgt ervoor dat er meer tijd over blijft voor extra begeleiding. Om dat allemaal maar geheim te laten zijn zorgt er dus voor dat er klassikaal les gegeven wordt en als je daar naar terug wil weet je echt niet waar het om gaat op school.
Vergat ik nog
De reden dat de hele klas het weet is dus gewoon: logistiek veel sneller en de klas weet het toch door de verschillende boeken en werkboeken. Ik denk dat je er maar beter niet zo geheimzinnig over kan doen omdat er anders juist nog meer op elkaar gelet wordt (wat doet Pietje, is Pietje omlaag gegaan....).
Tis niet anders, helaas.
Bij dit soort dingen vraag ik me altijd af in hoeverre je dat moet veranderen. Misschien is het een keuze uit twee kwaden. Je moet er (je kind) mee leren omgaan. Zoals zoveel dingen in de wereld.
Ik heb er hier 1 die op bepaalde vlakken heel goed scoort en die moet ik dus leren dat het knap is om iets leuk te vinden en je best te doen voor iets waar je goed in bent maar dat je dat juist ook moet voor de dingen waar je minder goed in bent. En ik heb er hier een waar dat helemaal niet vanzelfsprekend voor is. En die moet ik iets anders leren: er wordt gemeten op school maar dat als iets lukt dat je nog moeilijk vindt, dat veel knapper is dan wanneer het je toch wel makkelijk afgaat. Laat je niet verleiden om je kind te leggen naast de cijfer-meetlat. In beide gevallen niet. Dat is wel makkelijk als een kind de sterren van de hemel plukt. Meet aan jezelf want je blindstaren en gefrustreerd raken, zorgt niet voor plezier krijgen in dingen die je lastig vindt. Geef je kind dat als optie mee. Kinderen vogelen dat tzt vanzelf uit. De lat ligt altijd ergens wel zo hoog, dat jij er niet aan voldoet maar een ander wel. Het is allemaal heel relatief. Het gaat erom hoe je beter in iets kan worden. Het gaat om het proces, staar je niet blind op een zogenaamd eindpunt. Zo hou je het leren hopelijk plezierig.
Ligt niet aan het systeem
Op de school van mijn zoon werken ze met kleuren. Je zit in het groene, blauwe of gele groepje. Vroeger bij mij op school waren er helemaal geen niveaugroepjes, iedereen kreeg hetzelfde werk. Desondanks weten kinderen precies wie makkelijk leert en hoog scoort en wie niet. Want die kinderen zijn vaak snel klaar, hebben weinig fouten en halen hoge cijfers.
Het is aan de leerkrachten om niet de nadruk te leggen op wie in welk groepje zit en het niet als keurmerk of ranglijst te presenteren, het is aan ouders om het sterrensysteem niet als beloning voor inzet of resultaat te zien maar simpelweg als indeling om er voor te zorgen dat elk kind werk op zijn eigen niveau krijgt zodat ze allemaal kunnen leren, en aan kinderen om niet te vergelijken of op te scheppen.
skik
Rodebeuk/ontopic
Rodebeuk: het zijn net volwassenen soms. Het leven is een wedstrijd, hoe hoger hoe beter, rete-irritant!
ontopic: vroeger ook al hoor, ik ben uit 1966 en voor de tafels kreeg je een sticker die op een groot vel op de deur werd geplakt.
Met lezen werd je naar niveau ingedeeld en je zag echt wel wie er dus sneller las en wie niet.
Snellezen: iedereen kwam trots of minder trots naar binnen na de test. Dat was ook zo met de inenting of de schooltandarts trouwens, het cijfer voor gymnastiek scheen belangrijker dan andere cijfers, dan was je blijkbaar speciaal.
Tussen sommigen werd het competitie, anderen trokken zich er aan op en weer anderen maakte het niet uit/hadden het niet in de gaten.
Wat is het verschil met andere benaming?
Hier ervaring met indeling op avi en op kleur. In beide gevallen weten de kinderen precies wat het beste is en wat minder goed is. Als je in avi 1 zit is dat veel minder goed als avi 5, een geel boekje mindwr goed als bruin etc. Ongeacht de benaming is dat voor kinderen sowieso wel duidelijk. Ze zullen moeten leren dat iedereen weer in andere dingen goed is en dat de 1 misschien beter is in lezen, de ander in rekenen, de volgende in sport of vul zelf maar iets in.
is het niet vooral een jongetjesding? Hier ook een zevenjarige die de slimste, de lenigste en de sterkste wil zijn. Dat is hij natuurlijk niet, want zijn vriendjes zijn een kop groter. Ze gingen hier vanmiddag ook veel stoeien en kijken wie er sneller en leniger was enz.
Ik herken dit niet van vroeger, dus vroeg me af of het meer een jongetjesding is. Ik wil zoon graag meegeven dat hij precies goed is zoals hij is, maar zelf denkt hij er anders over..
Helemaal niet rafelkap (en voor degenen die het vroeger niet doo
Nee want over het algemeen zijn meisjes beter in taal en die weten juist precies waar de rest zit.
Het komt dus gewoon bij jongens en meisjes voor en het ligt inderdaad vooral aan de klas en aan de leerkracht en hoe die er mee omgaat.
Overigens was het inderdaad vroeger veel lastiger om dit in de gaten te houden omdat iedereen uit 1 boek werkte, zeker voor wat betreft de opdrachten. Dan zie je niet zo snel verschil natuurlijk maar daar wil ik in ieder geval niet naar terug 
Stoelen
zoon (7) vraagt aan vriendje die op andere school zit wat voor een stoelen zij op school hebben. Vriendje is een beetje in paniek, zij leren alleen maar tafels, de tafel van 2 kent hij al...
Zoon gaat daar als een echte 7 jarige onmiddelijk op in welke tafels hij al kent.
Ja, dat opscheppen/uitwisselen gaat hier hele dag door, zowel met vriendjes als met vriendinnetjes.
Ik vertel ook vaak aan zoon dat iedereen wel ergens goed in is en dat hij kinderen die ergens minder goed in zijn niet mag plagen.
Lionne
Och
Bij jongste in de klas hangt een uitgebreid schema waar precies in staat wie in welk taal- en rekengroepje zit, wat het avi-niveau is en met wie waar wordt avi-gelezen. Er zijn wel kinderen die het zich aantrekken, vooral diegenen met de minste sterren, maar dat zou volgens mij niet minder zijn als er niet zo'n overzicht zou hangen.
Niet alleen ik, ook mijn kinderen hielden zich niet bezig met de prestaties van klasgenoten.
Terug naar een systeem voor iedereen lijkt mij ook geen goed idee. Maar om kinderen ten overstaan van de hele klas te "belonen" met een maan, ster, zon of raket, zoals Jopi zegt, dat is weer het andere uiterste. Waar is dat voor nodig? Net als een A4 met alle informatie over de hele klas ophangen zoals bij Vic's jongste, dat kan toch ook in een klapper voor de leerkrachten (of digitaal)?
Alleen de leerkrachten en het kind zelf hoeven te weten op welk niveau kind zit. Niet om geheimzinnig te doen, maar gewoon omdat dat voldoende is. Wat schiet je kind ermee op om te weten hoe een ander het doet? Lekker belangrijk.
Ik ben het wel met Jopi eens hoor. Natuurlijk zijn er altijd mensen en kinderen die graag overal een competitie van maken. Maar met deze methode wordt mogelijk ook bij degenen die dat niet doen een competitie gevoel aangewakkerd. Ik hou daar niet van.
Hoe wil je het geheim houden?
"Alleen de leerkrachten en het kind zelf hoeven te weten op welk niveau kind zit. Niet om geheimzinnig te doen, maar gewoon omdat dat voldoende is. Wat schiet je kind ermee op om te weten hoe een ander het doet? Lekker belangrijk. "
Op zich mee eens, maar ik denk dat je héééél veel moeite moet doen om dat 'geheim' te houden.
De niveausystemen zijn niet bedacht om elkaar te informeren, maar om goed en efficient te kunnen werken. Nu kan de leerkracht zeggen 'zonnetjes'gaan x doen, 'maantjes' y en 'sterretjes' z.
Als het iets is dat tussen juf en het kind moet blijven moet juf ieder kind persoonlijk gaan vertellen wat hij/zij moet doen. Je zal kind 30 zijn dat instructie krijgt! En dan moeten de kinderen ook nog op het hart gedrukt worden dat ze niet aan elkaar mogen vertellen wat zijn gedaan hebben.
Hoe lang zal zo iets tussen de leerkracht en het kind blijven?
Okee
Dat is ook zo, het is voor de uitleg wel praktisch. Een kind moet zelf weten op welk niveau hij/zij zit en bij welke uitleg hij/zij op moet letten. Natuurlijk hoeven kinderen het niet geheim te houden. Maar ik zou er gewoon niet zo de nadruk opleggen.
Wat bedoelt Jopi dan met het uitdelen van manen, zonnen en sterren aan kinderen ten overstaan van de hele klas? Ik krijg daar wel een bepaald beeld bij van een soort van beloning. Dat is toch niet nodig?
Dat zeg ik, fay
"Wat bedoelt Jopi dan met het uitdelen van manen, zonnen en sterren aan kinderen ten overstaan van de hele klas? Ik krijg daar wel een bepaald beeld bij van een soort van beloning. Dat is toch niet nodig?"
Ik denk dat het niet aan het systeem ligt, maar hoe er mee om gegaan wordt. Als de juf kinderen en plein publique prijst dat ze een zonnetje zijn, dan schiet het systeem zijn doel (werken op niveau) voorbij en wordt het een wedstrijd of keurmerk. En als de juf dat al doet, doen de kinderen het zeker.
skik
Lijstje in groep 3
Hier hing in groep 3, 4 en 5 een lijstje met de avi's en de indeling voor het duolezen. Dit was 2x per week.
Elk kind had een maatje met zelfde niveau.
Sommige kinderen lazen met een maatje uit een andere klas omdat in hun klas geen maatje was, dit kon uit een hogere of lagere klas zijn.
Daarnaast deden ze in groep 3 aan tutorlezen, ook 2x per week. Dat was met een kind uit groep 7 of 8. Groep 4/5 deed alleen aan tutorlezen voor de zwakkere lezers.
Dit is een hele organisatie (maar wel effectiever dan leesmoeders volgens onderzoeken).
En die indeling moet toch echt zichtbaar zijn voor iedereen die eraan meedoet. Anders is de juf smorgens alleen maar bezig met organiseren.
De indeling ster-zon-raket-maan is de indeling van de methode. Die namen en symbolen staan ook op de boekjes. Voor elk kind te zien dus.
Hier geen sterren
Manen, zonnen of raketten ook niet. Gewoon avi's. En ook dan hebben kinderen heel goed door of ze goed lezen of niet. Tangodochter vond altijd dat ze slecht las, terwijl ze prima op niveau zat, maar toevallig in een klas met veel goede lezers.
Tangozoon is behoorlijk zwak met lezen, zit in groep 4 en leest nog M3. Hij heeft er tot nu toe weinig last van, maar gaat nu met een groepje kinderen van groep 3 lezen. Ik houd wel in de gaten wat dat met hem doet. Met rekenen is hij wel goed op niveau, dus dat benoemen we ook naar hem.
In de klas wordt hier niet nadrukkelijk aandacht besteed aan op welk niveau een kind functioneert. Ze werken allemaal op hun eigen niveau (montessori) dus daar is iedereen aan gewend. Maar natuurlijk valt het wel op als een kind met rekenen al in het boek van groep 5 werkt. Zoon signaleert dat ook wel, maar heeft er dus geen last van. Gelukkig.
Raket, maan etc
Fayw, het is een boekjessysteem. Vergeef me, ik weet niet precies hoe het werkt (weet iemand hier meer van?) maar ik geloof dat iedereen elke keer opnieuw op Maan-niveau begint en dat moet dat eerst moet doorwerken. Als een kind dat sneller doet dan gangbaar, kan het iets extra's gaan doen met behulp van het raketboekje. Kinderen hebben prima door wie in de klas Maan uit heeft en mag beginnen met Raket: dat zie je aan de boekjes. Maan is het doorsnee, gangbare klasseniveau. Je begint altijd weer met Maanniveau rekenen, bijv, (werkboekje), waar je een aantal weken over mag doen. Daarna komt een nieuw Maanboekje met nieuwe opdrachten. Alleen wie in die weken sneller is, hoeft zich niet te vervelen maar mag extra aan het werk met raket etc.
Klopt niet mara
De standaard is inderdaad Maan. Maar afhankelijk van de resultaten, het behaalde leesniveau kan een kind Raket of Zon boekjes krijgen. Die gaan over dezelfde onderwerpen maar bieden wat meer uitdaging. Het is dus geen extra werk ná Maan maar iets ander werk in plaats van Maan.
Toen mijn kinderen in groep 3 zaten, kreeg je de Zonboekjes als je avi-1 kon lezen bij begin schooljaar.
Natuurlijk kun je ook tijdens het schooljaar Zon worden maar die normen ken ik niet.
Helaas voor de echt snelle lezers krijgen die ook Zonboekjes, al lezen ze al op avi8 of 9 niveau (is dat nu E6?).
Fay
Ik had ook al geprobeerd uit te leggen dat het een logistiek voordeel heeft, juf kan in 1x alle kinderen roepen.
Verder hebben en werken ze uit verschillende boekjes. Je kan het dus gewoon zien. Als de juf niet een lijst in de klas heeft en de kinderen het uit hun hoofd moeten doen om het zogenaamd geheim te houden loop je de kans dat Pietje in het verkeerde groepje zit en dat moet de juf of de duojuf of de inval juf maar net doorhebben natuurlijk. Ze gaat niet eerst de presentielijst doornemen per nivo.
Verder zien kinderen gewoon wie beter is en wie slechter, kinderen die er niet over praten weten dat ook gewoon, niet anders dan bij gym of moeten we daar voortaan ook maar geheim houden wie er goed is met balspelen en slecht met toestellen?
Nee p
Het hoeft niet geheim gehouden te worden. Ik begrijp dat het logistiek handig is zo'n verdeling, maar ik blijf van mening dat je niet extra de aandacht moet vestigen op de verschillende niveaus.
Heb het nog eens aan mijn kinderen gevraagd en zij wisten het echt niet op welk niveau hun klasgenoten zaten. Het bestaat echt hoor, kinderen die daar niet mee bezig zijn. Jammer als dat door het op een bepaalde manier van gebruik maken van een methode wel in de hand wordt gewerkt.
