Lvs van zoon, naar aanleiding van de clusteraanvraag
Ok, bij het dikke dossier zat ook een uitdraai uit het LVS van school, daarin een verhaal, gezien door een juf, dat mijn man iets bij mijn zoon gedaan had! Ik had dat verhaal al eerder gezien, uitgehoord bij man en zoon, en het lag totaal anders dan de juf beschreef en zoals het in het LVS stond leek het wel alsof mijn man zoon mishandelde!!! Ik was toen al des duvels en eiste correctie. Dat zou gedaan zijn. Krijg ik dus die papieren, zit dat stuk er toch weer bij....Dus ik gisteren nog gemaild, je zou dat er uit halen en nu ligt het dus bij de instantie voor de rugzak, ik ben daar niet heel blij mee...
Vervolgens krijg ik een recentere versie toegestuurd per mail, dat akkefietje er uit, maar wel een andere opmerking, door de juf van zoon er in gezet, nou het stoom kwam me uit de oren!
Ik weet niet meer of ik het hier geplaatst had, dus even kort: Vorige week dinsdag, ik word gebeld, zoon wil zijn medicatie niet innemen, ik loop in de supermarkt, zeg, geef hem maar even, maar zoon drukt de telefoon uit. Nou had ik hem al vóór de school weer begon 's middags gezegd dat hij als hij woensdag bij een klasgenoot wilde spelen, ik geen klachten van school wilde over hem...Dus juf belt weer terug en ik zeg, geef hem die boodschap maar. Dat is gebeurd en hij heeft zijn medicatie ingenomen. Verder werd er niks tegen mij gezegd.
Woensdag stap ik de school in, 2 juffen op me af, dus ik voel me enorm overvallen, juf 1 is de juf van zoon, juf 2 is het plv locatiehoofd. Of ik even mee wil komen. Ik loop even mee en krijg vervolgens een hele riedel over dinsdag over me heen, dat hij juffen geschopt had enz. En dat ze hem die ochtend wederom apart wilden zetten (hij had dinsdag al apart gezeten voor zijn gedrag). Ik geef aan dat ik dat erg oneerlijk vind, dat hij dan dubbel gestraft wordt en dat hij dat niet gaat snappen: juf vindt dat zij een voorbeeld moet stellen voor de andere kinderen en wil hem toch apart zetten, want ja, hij had haar geschopt. Ik zeg: ja, hij schopt mij ook weleens. Verder geef ik aan dat ik het gesprek niet wil voortzetten zonder mijn man, en dat ik het niet eens ben met wederom straf. Zij vindt dat ze het toch moet doen. Ik wens haar succes maar zeg nog wel dat ze mij dan nu niet hoeven te bellen als het misgaat....
In het LVS lees ik vervolgens vandaag dat ik inderdaad gezegd had dat hij mij ook weleens schopt en dat ik het wel prima vond dat hij schopt!!!! PARDON???? Toen ik dat las plofte ik echt, zat op mijn werk, dus meteen een pissige mail naar IB-er en locatiehoofd, want dit LVS was inmiddels OOK al doorgestuurd zonder overleg met mij! Des duvels was ik!
Locatiehoofd voelde ook nattigheid en mailde me of ze me kon bellen. Ze bood haar excuus aan, dit kon natuurlijk niet. Ik zei, nee, ik heb inderdaad gezegd, zoon schopt mij ook weleens, maar niet om aan te geven dat ik het goed vond. Maar wel om aan te geven dat dit zijn uiting van frustratie is!!
Als ik ook zo kijk, de vergelijking van verslagen tussen vorig schooljaar en dit schooljaar, ja, dan snap ik wel waarom het zo fout gaat....En dat maakt me zo boos! 1 juf....1 juf die het niet wil begrijpen, niet wil veranderen, niks wil aanpassen, alles moet zoals zij het wil (ze lijkt wel autistisch 
en zoon gaat over de zeik. Je maakt mij niet wijs dat dit alleen aan zoon ligt, echt niet....
Oh anna
Wat een ongelooflijke flapdrol is die IB'er! Zulke dingen in het LVS schrijven en het dan nog zonder toestemming doorsturen, én een verkeerde diagnose vermelden én de benodigde stukken niet compleet hebben én overplaatsing naar het sbo i.p.v. so te vragen. En de juf niet kunnen begeleiden in hoe met je zoon om te gaan. Ik zou als ik jou was een klacht bij het overkoepelende bestuur neerleggen.
Ik hoop dat je met de onderwijsconsulent in de arm er gauw een passende plek voor je zoon komt. Wil je je dochter ook van deze school af halen? Ik kan me voorstellen dat je dat gebouw en de mensen erin inmiddels niet meer kan zien zonder een cortisolstoot.
skik
Als het ff kan wel skik 
Moet ook even met dochter bespreken wat zij wil, maar eerst wil ik zekerheid over zoon, voor ik haar al in de stress gooi, of juist niet, want misschien is ze wel erg blij ook
Ik volgende week ook nog wel even het gesprek met school aan over dit LVS, het is een aaneenschakeling van ellende beschrijving, waar bij vorig schooljaar eigenlijk niet heel veel bijzonders staat.
Schriftelijk
Anna, dit gaat wel heel erg ver. Let op, wat er in dossiers staat is net zoiets als wat er op internet staat, alleen dan geheim.
Ik hoop dat iemand je kan helpen om alles op schrift te stellen, zowel de problemen als de vragen om correcties, ook op schrift een reactie te verwachten op schrift en controleerbaar een correctie naar de instanties waar het naartoe gestuurd is.
In het gesprek zelf zou ik op een neutrale, formele toon informatie gaan vragen over: tot welke beroepsgroep mag de IB-er gerekend worden, hoe ziet de klachtenprocedure eruit, hoe ziet de klachtenprocedure eruit voor de school etc. Dus geen inhoudelijke gesprekken meer, maar zakelijk de ernst van de situatie op tafel leggen en met name duidelijk maken dat dit veel te ver is gegaan en dat je alle mogelijkheden onderzoekt om het recht te zetten, vooral de formele mogelijkheden.
Wellicht kan Mirjam je helpen, want dit gaat wel heel erg ver allemaal.
Tsjor
Oh ja
Zet vooraf even een tijdslijn op papier: wanneer is wat gedaan (of juist niet gedaan), wanneer merkte je dat er iets wel/niet gedaan is etc.
Een overzichtje met datum en acties. Voor jezelf, maar laat het zeker even ongemerkt zien en als ze er interesse in hebben, dan eventueel een kopietje voor hen.
Maak alleen controleerbare afspraken. Bespreek ook hoe die controle eruit zal zien. Dus uitspraken als 'ik zal het opnemen, of ik zal het bespreken....die moeten duidelijker: wanneer, hoe en hoe weten jullie of het besproken is en wat de uitkomst is. mondelinge zaken zijn onvoldoende, er moeten schriftelijke verslagen komen.
Tsjor
Wat een gedoe
Jeetje, wat een gedoe allemaal Anna. Wat ik ook erg raar vind is dat school dossiers en andere stukken doorstuurt zonder dat jij ze eerst ingezien hebt. Ik moest als ouder eerst altijd toestemming geven, handtekening zetten, dat ik een papier gelezen en goedgekeurd had.
Er waren bij ons best strenge regels i.v.m. de privacywet, ik vind het erg onzorgvuldig hoe school met jou kind omgaat.
Andersom geef ik ook geen toestemming dat instanties, psycholoog e.d. papieren direct naar school sturen zonder dat ik ze als eerste gelezen heb. Ik vraag me echt af of dit allemaal zo maar mag, of heb je een handtekening onder iets gezet zodat school de vrije hand heeft?
Sterker nog
bij onze aanvraag werden stukken die ik niet op alle blz. had geparafreerd teruggestuurd door de commissie. Dat was nodig zodat de cie wist, dat ik/wij ook alle stukken hadden gelezen.
Anna, het is echt een schandalig gedoe op school. Je snapt gewoon bijna niet dat ze dit nog recht kunnen praten. Ik kan me goed voorstellen dat je zo enorm baalt!!
Is al bekend wanneer de stukken nu wel gereed voor verzending zijn? En welke vergaderdatum haalbaar is?
Maar even voor de goede orde....
het is toch ook een rare opmerking als iemand tegen jou zegt dat je zoon haar geschopt heeft:'Ja, hij schopt mij ook wel eens'
Dat klinkt toch ook alsof dit niks bijzonders is? Dat snap ik dan wel...
Kern
Popie jopie, misschien is dat wel de kern van het hele communicatieprobleem van Anna met de school.
Anna haar zoon is een 'speciaal' kind, een zorgenkind, een kind met beperkingen. Dat realiseert Anna zich. Ze heeft voor haar kind dus beperkte verwachtingen. Voor een kind als dat van Anna, is het helemaal niet raar, om in gevallen van overprikkeling en overvraging, te reageren op een manier die je van een normaal kind, nooit zou verwachten. Door te schoppen bijvoorbeeld. Dus ik kan me voorstellen dat Anna daar wel van baalt (natuurlijk), maar dat ze daar niet van schrikt. Het gedrag past namelijk precies bij de beperking van haar kind. (niet bij alle kinderen met adhd/pdd-nos, maar wel bij Anna haar kind met adhd/ppd-nos).
De school kent deze jongen ook al langer dan vandaag. Hij zit er al jaren. Dus zou je kunnen denken, dat de school ook ziet dat ze hier met een beperkte jongen te maken hebben, waarbij je de verwachtingen aan moet passen, omdat je anders agressief gedrag veroorzaakt. Zoals ik het lees, ziet de school het anders. Die blijven van de zoon van Anna, steeds maar weer het gedrag verwachten wat ze van alle kinderen verwachten. Dat roept onvermijdelijk conflicten en problemen op. Hij kan het vast wel een tijd, dat 'normale' gedrag, maar dat houdt zo'n kind nooit vol. Het is alsof je van iemand die een knieblessure heeft, maar best wel een stukje kan lopen, steeds maar weer een marathon verwacht.
Zoals ik het zie, gaat het daar fout. Maar ik ken Anna en haar zoon alleen maar vanaf hier, dus misschien schiet ik wel mis hoor, dat kan.
Popie jopie
ja, ik kan me voorstellen dat het als je het zo leest het zo overkomt, maar let wel, ik zat daar in een totaal overvallen toestand, want ik wist helemaal niks van het verhaal, wat de vorige dag gespeeld had, ondanks dat ze mij wel gebeld hadden. Maar toen was er helemaal niks over het schoppen gezegd... Anders had ik me daar ook op kunnen voorbereiden, sterker nog, had ik zoon op de dinsdag zelf al ernstig toegesproken dat schoppen ontoelaatbaar is. Nee, ik vind het niet goed dat mijn zoon schopt, ik heb hem er zelf ook nog op aangesproken toen hij die woensdag uit school kwam. Maar niet meer bestraffend. Hij was al 2 maal door school gestraft. Dat vond ik wel even genoeg.... Hij was al compleet overstuur omdat hij het niet begreep waarom hij weer gestraft werd.
Karmijn
ik kan het zelf niet beter omschrijven.... Je slaat de spijker op de kop. En nee, schoppen vind ik niet goed. Motto hier is, boos worden mag, maar anderen mogen daar geen last van hebben (dus schelden, schoppen, slaan enz is niet toegestaan). Alleen, een kind met autisme / adhd, daarbij valt het kwartje niet altijd gelijk....En frustraties komen er vaak op andere manier uit... Oudste, nu 14, lostte het inderdaad ook vaak op met schoppen enzo. Nu hij ouder is en hij het beter met zijn mond kan oplossen gaat het een stuk beter.... Niet dat hij scheldt, hij kan nu een goed gesprek aangaan met iemand om het op te lossen.
Goh karmijn
Je beschrijft in een notendop dus even waar ik al een jaartje of 11 mee worstel. Wat mag je verwachten van een bijzonder kind. Wat is toe te schrijven aan de stoornis en wat heeft te maken met proberen een voordeeltje uit de situatie te slaan (al dan niet letterlijk). Mijn dochter scheert regelmatig langs dit randje en wij komen daar met zijn allen dus niet altijd uit. Doorgaans beperkt het zich bij dochter tot wat verbale agressiviteit en is de juf eigenlijk degene die hier het beste mee om kan gaan. Tot nog toe dan.
Anna
Ik heb hetzelfde meegemaakt.Negatieve verslagen van school over mijn kind,onze thuissituatie en mij,die doorgestuurd werden zonder dat wij ze gelezen hadden.Ik ben ook zo vreselijk boos geweest.Maar achteraf viel het allemaal mee.Onze zoon werd ook niet begrepen door een juf.En hij ging eraan onderdoor.Duidelijk was dat hij snel van school moest en een toelating voor een rec school of speciaal onderwijs wordt steeds moeilijker.Op dat moment was ik al meer dan een jaar aan het knokken voor m'n kind en werd ik zo boos over de leugens die ik achteraf in het raport las.Maar hij werd wel toegelaten op speciaal onderwijs.Erg snel.Tijdens het eerste gesprek met de begeleidster van mijn zoonwilde ik een aantal rechtzetten uit het verslag dat hun gelezen hadden.Maar zij wuifde dat weg,dat was niet nodig.Die verslagen namen ze altijd met een korreltje zout.Ze zag wel dat ik niet labiel was en geen thuishulp nodig had.ze zag ook wel dat mijn zoon een heel ander kind was dan in het verslag beschreven werd.Het klinkt misschien heel raar,maar op dat moment besefte ik dat door het overdrijven en de leugens van school,mijn zoon wel snel naar de andere school kon.
Lizelot
ja, daarom heb ik een aantal dingen die over zoon beschreven stonden ook verder gewoon laten staan. Omdat ik dat ook hoop. Maar dit vond ik zulke pertinente onzin, dat ik echt niet anders kon dan hierop een wijziging aanvragen. Als moeder van een zorgenkind lig je al veel vaker onder een vergrootglas, en ik weet dat op speciaal onderwijs geweld ook niet geaccepteerd wordt, en terecht!! Voor oudste zijn wij ook meerdere malen gebeld... Alleen, die kon ik door de telefoon nog wel tot rust manen. Zoon2 is wat dat betreft een verhaal apart, die weigert dat...
Maar je hebt gelijk, een goede school zal eea ook objectief zelf willen beoordelen....
Als het te ver gaat.
Daar heb je natuurlijk wel een punt,te grove onzin wil je niet laten staan voor je kind.Het is ook moeilijk in te schatten hoe zijn volgende school ermee omgaat.
Mijn man gaat 's morgens de deur uit om te werke nen is idere avond weer thuis.Hij heeft echter een beroep waarvoor veel mannen maanden van huis zijn.Ik las in het rapport dat ik ondersteuning nodig had thuis,omdat ik labiel was,de opvoeding van mijn kinderen niet aankon en mijn man was maanden van huis.Ik had de RT van de nieuwe school van zoon al een keer gesproken voor zij en ik het rapport gelzen hadden.bij het volgende gesprek vond ik het wel nodig om even te melden dat mijn man gewoon iedere avond thuis was.De rt had dit al begrepen en ze zei meteen dat ik absoluut niet labiel overkwam.De vraag of ik hulp nodig had thuis heb ik verder nooit gekregen.Ook heel vreemd gedrag van mijn zoon werd beschreven,waar ik me niets bij voor kon stellen.En de rt van de nieuwe school ook niet.Het rapport is gelezen en snel ver weggestopt en vergeten.Hopelijk gebeurt dit bij jullie ook zo.Op deze school is ook eens een rapport samengesteld over zoon voor een hulpvraag.Dat werd ook aangedikt.Maar wel in overleg met mij,ook omdat dit nodig was ,omdat zoon anders niet in aanmerking kwam.Dat is samen met mij gelezen en werd me op voorhand gezegd dat ik maar niet moest schrikken,dat het allemaal zo erg niet was.Dat voelt heel anders.Toen had ik er ook begrip voor.
