Kreng-juf

Ook zoiets

Wij hebben ook zoiets meegemaakt. Zoon had 2 jaar lang dezelfde juf, waarmee het absoluut niet klikte. De juf had echt een hekel aan onze zoon. Veel en veel te lang hebben we het op zijn beloop gelaten. Tot andere ouders er opmerkingen over gingen maken en ik zelf een aantal dingen zag in de klas (stond ik achterin de klas bij het wegbrengen en dan ging mijn zoon iets aan haar vragen en toen zag ik zelf hoe hij letterlijk afgebekt werd). We hebben de juf erop aangesproken, zonder enige effect (zij vond dat wij zoon veel te veel beschermden en dat hij moest leren om zelf zijn zaken te regelen, dat ging dus om een kind van 6/7 jaar). Toen naar de directie, die er ook weinig mee deed. En uiteindelijk na weer een volgend incident heb ik bij de directie aangegeven: nu moet er iets gebeuren en anders ga ik naar de inspectie en houd ik zoon thuis.
Toen is er een gesprek met juf en directie geweest. Moeizaam, maar uiteindelijk liet de juf zich wat dingen ontvallen over zoon waar de directeur duidelijk van schrok en toen is er eindelijk wat veranderd. Goed toen waren er nog maar een paar maanden te gaan. Juf deed die laatste periode poeslief en overdreven behulpzaam. Het was echt uitzitten en zo hebben we dat ook met onze zoon besproken. Gelukkig mocht zoon de laatste week alvast naar een andere klas. Toen de leerkracht van de klas bij zijn binnenkomst zei "welkom x, wat leuk dat je er bent!" sprongen de tranen in zijn ogen.
Achteraf heb ik vreselijk veel spijt dat we niet veel en veel eerder in actie zijn gekomen. Ik heb echt het gevoel dat ik als ouder heb gefaald, dat ik mijn zoon niet genoeg heb beschermd. Zoon is er door beschadigd geraakt. Zijn vertrouwen in volwassenen is grootdeels weg. Dit jaar heeft hij gelukkig een hele goeie juf, die zich echt voor hem inzet en bij wie hij zichzelf mag zijn. Dat helpt gelukkig wel wat.
Mijn advies: breng je kind -als je dat niet doet- wat vaker in de klas weg en let op hoe de interactie tussen leerkracht en kind is. Vraag aan andere ouders of ze iets zien en wacht niet te lang met actie ondernemen!

Gaat niet over geloven

Als je zegt dat jouw kind dit als zodanig ervaart, kan je in het midden laten in hoeverre juf ook zo is of kind onterecht opvat. Doe dus ook geen uitspraak in hoeverre juf of kind gelijk heeft. Ga uit van de situatie: kind ervaart dit zo, dat is niet wenselijk voor juf, kind, sfeer in de klas, dus hoe kunnen we dat veranderen (juf haar deel, thuis een deel).

Judith, juf gaat niet veranderen

Die vindt dat zij alles perfect doet. Ik moet dus wat met mijn kind. Maar wat?

Wegwezen

Als juf niet gaat veranderen, directie staat pal achter de juf en je kind gaat er aan onderdoor: wegwezen.
De dochter van stoepkrijt is geloof ik in groep 8 nog van school gewisseld vanwege pesten en die is daar nog steeds blij om.

Zodra

Zodra je het gesprek laat gaan over wie er gelijk heeft, moet er gekozen worden, voor jouw kind of tegen jouw kind (voor de juf of tegen de juf). Als je tijdens het gesprek in het midden laat wie gelijk heeft maar het hebt over een onwenselijke situatie, namelijk hoe dochter dit ervaart en dat je daar een oplossing voor zoekt omdat -ongeacht wie gelijk heeft- de uitwerking ervan niet prettig is. Niet prettig voor de juf, niet voor het kind en niet voor de sfeer in de klas. Dan zet je in op harmonie met juf/met kind/met klas als doel. Dan gaat het niet meer om 'wie heeft het grote gelijk' of 'wie is slachtoffer' (en met stilzwijgend als ondertoon dat er dan ook een dader is) of wiens schuld het is.
Het is te vergelijken als je hard aan iemand trekt of duwt: iemand zet zich schrap en verzet zich automatisch. Als je nu bij wijze van spreken je arm in iemands arm haakt en zegt, goh, er is iets aan de hand, wil je mee kijken, loopt zo iemand eerder mee.

Zet niet in om de juf te veranderen want juf wil dat niet, school wil dat niet. Dat krijg je niet voor elkaar. Zet in om de situatie te veranderen. Dat is ook uiteindelijk je doel, toch. Dat lukt als je niet op de persoon speelt. De kans is groter om en je dochters ervaring op tafel te krijgen en te bespreken en wat aan de situatie te doen (waarin juf en kind allebei een deel moeten doen) door het hebben over de situatie ipv de persoon.

Ja judith

dat snap ik, maar als ik bespreekbaar wil maken dat dingen niet lopen, dan wordt meteen aangekaart dat mijn kind dit dit en dat doet. De schuld van situaties wordt bij mijn kind gelegd, want die gaat niet goed om met situaties. Dus het valt niet mee om het niet persoonlijk te maken, aangezien de tegenpartij dat ook doet. En ja, tegenpartij is hoe het inmiddels voelt met deze leerkracht.

Het staat wel kribbig zo, sorry

dat is niet hoe ik het bedoel in ieder geval. Het punt is dat er volgens de school en juf geen probleem is, en dat maakt het lastig praten.

En over wegwezen

er zijn wat complicerende factoren waardoor dat niet kan, zonder uit te willen weiden ivm herkenbaarheid.

Actie

Wij hebben een gelijksoortige situatie meegemaakt en veel te lang gewacht met actie ondernemen. Mijn advies is dus: wegwezen.
Je hebt het besproken, vindt geen gehoor, geen empathie, geen plan van aanpak of verbetering. Dit is dus een school die niet functioneert voor jouw kind. Het jaar is nog jong. Dat gaat veel te lang duren.
Zijn er andere scholen in de buurt?
Onze ervaring is: een kind kan beter leren op een middelmatige school, met een goede sfeer, dan op een goede school, met een slechte of middelmatige sfeer.

Gekruist

Is weggaan echt geen optie? Dan wordt het lastig, want ik zou niet weten hoe je zo een situatie dragelijk kunt maken voor je kind. Wij hebben toen van alles geprobeerd, maar een kind zit weerloos gevangen op school. Kunnen zich niet verdedigen, kunnen geen kant op. Als de leerkracht hen dan beschadigd, heeft dat vergaande gevolgen voor hun zelfbeeld.
Onze zoon heeft daar nog jarenlang last van gehad.
Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.

Ik weet het karmijn

als het aan mij lag, liever vandaag dan morgen, maar zoals gezegd, er zijn wat complicerende factoren, ik kom niet (meer) op een andere school binnen met mijn kind.

Veranderen

Misschien heeft het zin om de hulp van de leerplichtambtenaar te vragen om je kind naar een andere school te kunnen brengen. Leerplichtambtenaren zijn er ook om schooluitval te voorkomen.
Ben je in Amsterdam dan kun je nog advies vragen aan onderwijsconsumenten. Gaat je kind naar speciaal onderwijs dan naar onderwijsconsulenten.
Maar mogelijk kun je er nog een gesprek aan wagen met als optie: veranderen van juf, dit is geen match.

Parallelklas?

Waarschijnlijk had je daar zelf ook wel aan gedacht, maar toch...

Ik kon met een kind niet naar een andere school, maar met de rest wel en heb dat dus gedaan.

En toch

"dat snap ik, maar als ik bespreekbaar wil maken dat dingen niet lopen, dan wordt meteen aangekaart dat mijn kind dit dit en dat doet. De schuld van situaties wordt bij mijn kind gelegd, want die gaat niet goed om met situaties."

Laat ik voorop stellen dat het ontzettend lastig is en dat sommige scholen een groot gebrek hebben aan inlevingsvermogen. Ik heb als ouder regelmatig het gevoel gehad dat ik een professionelere houding moest aannemen dan school liet zien om het gesprek te redden. Zeker toen we met slechts 1 teen nog op school zaten. Als je niet van school kan veranderen (om welke reden dan ook: de vraag is ook of 1 juf, deze juf, 1 jaar dat waard is.) zijn je opties nog altijd niets doen of iets doen, al dan niet met hulp. Je hebt denk ik geen andere optie dan in gesprek te proberen blijven, hoe ingewikkeld dat ook is.

Wat gebeurt er bijv als in het gesprek school de schuld ed bij jouw kind legt en jij zou zeggen "of de situatie nu perse die kant op moet of niet, de vraag is en blijft hoe we deze situatie kunnen veranderen'. Kan je dat nog in een gesprek naar voren brengen? Waarschijnlijk zal je het gesprek daar steeds weer naar terug moeten brengen op een zenmanier. Daarmee hou je het ook zakelijk.

"Dus het valt niet mee om het niet persoonlijk te maken, aangezien de tegenpartij dat ook doet. En ja, tegenpartij is hoe het inmiddels voelt met deze leerkracht."
Snap ik ook. Logisch, is geen ouder te verwijten! Maar het komt een gesprek niet ten goede. Waarmee je dus ook niets kan doen voor je dochter. Het klinkt ook alsof school vastzit in een (verwachtings)patroon naar jou. En misschien andersom ook wel. School lijkt niet bij machte om uit het patroon te stappen. De enige manier om daar uit te komen is elke keer weer het gesprek terug laten komen naar een oplossing van de situatie, begrip voor juf hier en daar (niet alles), begrip voor kind hier en daar.. "Ik hoor jullie zeggen dat dit een lastige situatie is, dat is het ook voor kind. Maar ik zit hier om te kijken wat we er aan kunnen doen zonder elkaar zwarte pieten toe te schuiven want dat lost dit niet op. Ja maar jouw kind is zo en zo.. En dan zeg jij, ik hoor dat jij mijn kind zus en zo VINDT. Dat is wat anders of het ook zo is. Hoe buigen we deze situatie om?".

Dat zullen ze niet na 1 keer horen en geloven. En toch probeer niet in die valkuil te komen. Je kan ook zeggen waar je het gesprek naar toe wilt hebben (oplossing voor de situatie) maar dat je de indruk krijgt dat je daar op dit moment alleen in staat. Dat dit best lastig is, temeer omdat het jou zo aan je hart gaat. Benoem ook gewoon dat het lastig voor jou is. En toch zit je er om in gesprek te blijven.

En misschien is er een neutraler iemand nodig die het gesprek vlot(ter) kan trekken. liefst aan jouw zijde, iemand die kijkt naar mogelijkheden en niet de verschillen aandikt. Soms hoort een school dan opeens wel wat jij al die tijd al probeerde te zeggen maar wat niet overkwam.

Als ik boos en woedend over mijn favoriete onderwerp praat, hoor je en reageer je niet op wat ik zeg. Maar je reageert alleen nog op de emotie waarmee ik het zeg. Die emotie kan overduidelijk zijn en kan ook meer onderhuids spelen, of jij dat nu laat zien of dat school nu denkt dat te zien. Dat maakt voor hun reactie niet uit.

En zo kan het ook zijn met de juf die op jouw dochter reageert *en* andersom.

Je kan OCO proberen, Onderwijsconsulenten, intern of extern vertrouwenspersoon.

Als je steeds verder in het conflict komt te zitten, staat je dochter dadelijk buiten al dan niet vrijwillig (het is hier niet uit te houden, ik hou haar maar thuis).

Het is ingewikkeld voor ouders. Als kinderen leerplichting zijn, zou elke ouder gebaat zijn met een cursus 'hoe praat je met school'. Het is een kunst an sich die je pas al doende leert als de situatie zo slecht is. Eigenlijk zouden scholen een communicatiecursus moeten hebben maar ja.. misschien volgende eeuw of zo. Jammer genoeg is de praktijk soms dat school niet professioneel genoeg is om goed met ouders te praten.

Overigens, ik kwam laatst zo'n cursus tegen! als je wil, duik ik zo in m'n papieren. Misschien weten ze er ook zo een in jouw regio (en mogelijk hebben ze als aanbod begeleiding? Niet geschoten is altijd mis).

Heel toevallig vanavond oudergesprek

en hebben het er over gehad. Het was echt dramatisch, we komen er echt niet doorheen, wat we ook zeggen, hoe we het ook zeggen, juf blijft maar volhouden dat ze het echt op de juiste manier met kind oppakt en dat het echt aan kind en ONZE houding ligt. Ik ben er klaar mee. Zoals ik al zei, de situatie is nu zo dat ik niet kan switchen, dat kan op korte termijn misschien wel wijzigen, maar voor nu moeten we maar even doorbijten. Zodra de situatie anders is gaat kind van school.

Evanlyn

er is geen parallelklas.

Judith

ik weet dat je het goed bedoelt, vind het ook top van je met de tips, maar we hebben echt alles al geprobeerd. Juf blijft maar hameren op mijn kind en ons, het ligt aan ons en aan haar. Vanmorgen nog die andere moeders gesproken en heel gek, dit jaar gaat het heel goed met hun kinderen! andere juf. En dan nog gaat er geen lampje branden, ook niet bij de directie!
En volgens juf gaan nu de ouders ook klagen en komen die binnenkort ook verhaal halen bij ons! Nou, laat ze maar komen dan!

Directie

De directie weet het waarschijnlijk best, maar is te beroerd om er iets aan te doen. Juf verandert toch niet, ontslaan geeft gedoe of is te duur. Mijn kind verliet vorig jaar de school vanwege een juf die net zo gestoord was als die van jullie. Achteraf kwamen veel ouders, die hun kind nog net niet van school hadden gehaald, met vergelijkbare verhalen. Weinig aan te doen, denk ik. Misschien helpt het om kind uit te leggen dat niet hij/zij gestoord is, maar juf. Maar ja, het kind moet er toch elke dag heen en een kwaadwillende juf heeft dan echt veel macht in zo'n klas. Misschien af en toe "ziek" thuishouden als het te erg wordt?

Nogmaals

Hier gebeurde dus pas wat toen wij hebben gezegd: we houden ons kind vanaf nu thuis en gaan een klacht indienen. Ik heb de directeur gevraagd: bij wie moet ik zijn om een officiele klacht in te dienen? Pas toen werden we serieus genomen.
Wij hebben in het gesprek ook gezegd: we begrijpen dat een leerkracht niet met alle kinderen even goed overweg kan, maar als het contact niet goed loopt, dan kan het toch niet zo zijn dat een kind daarvoor de verantwoordelijkheid krijgt? Het is te allen tijde de taak van de leerkracht om daar wat aan te doen. Wij hadden de 'mazzel' dat de leerkracht zich iets heel negatiefs over ons kind liet ontvallen bij het gesprek en toen kon de directie er ook niet meer omheen.

Hoe oud is kind?

Meatball hoe oud is je kind?
Dat maakt natuurlijk ook nog uit hoe je erop gaat reageren. Feit blijft dat het een enorm onveilige situatie is voor je kind. Kun je niet kort uitleggen wat de reden is waarom je daar niet weg kunt? Zonder in details te treden bedoel ik.
Ik begrijp dat je nog steeds probeert iedereen te overtuigen dat het echt de schuld van juf is hoe deze situatie is ontstaan maar dat gaat je toch niet lukken. Wees verstandig en richt je pijlen op iets anders. Zodra ik weet in welke groep je kind zit zal ik proberen mee te denken voor een oplossing. Succes joh!

Ware woorden

Jippox en Eefje zeggen het. Het is echt zinloos om te gaan proberen om gelijk te krijgen. Die directie gaat echt niet toegeven dat jij gelijk hebt, want dan hebben ze namelijk een groot probleem. Daar hebben ze geen enkel belang bij.

Van jou zijn ze zo meteen af. Misschien wel heel snel, als ze zo doorgaan. Maar met die leerkracht, moet de directie nog jaren verder. Daar ligt hun belang. Daar ligt het gelijk.

Je zoon moet deze maanden doorkomen, met zo min mogelijk beschadiging. Hier is dat niet gelukt, maar onze zoon is dan ook wel een geval apart. Misschien dat het bij jullie anders gaat. Ik hoop het voor jullie.

In dat geval

Als je ook niet in gesprek kan komen met de directeur kan je nog overwegen contact te zoeken met de extern vertrouwenspersoon waar je je verhaal kwijt kan en om advies vraagt hoe je hier mee om moet gaan. Dat brengt alles vaak in een stroomversnelling.. dat kan de ene kant op of de andere kant op. Ik raad je af om daar te zeggen dat je klaar met dr bent of dat het door haar komt dat je klaar met haar bent (dan ligt het bij jou dat er geen gesprek mogelijk is). Hou je bij een beschrijving van de feiten en de uitwerking ervan op je kind (en juf) en kom met mogelijke oplossingen die de situatie kan veranderen.

Hou vol, sta achter je kind

Hier ook zo'n situatie meegemaakt. Van meet af aan negatieve verhalen rondstrooien (kende juf al via een ander instituut) en uiteindelijk mijn kind maar thuisgehouden. Er wordt wat áfgeklooid in het onderwijs. Ga maar gauw op zoek naar een school die beter bij jou en je kind past. Er zijn zát leerkrachten met het hart op de goede plek, een volwassen instelling en vooral werkhouding, die een goede invloed kunnen hebben op het kind en het onderwijs aan de groep waar ze les aan geven. Je kind heeft gewoon pech gehad dat het deze juf getroffen heeft. Komt voor. Vertel het maar dat het heel sterk is en dat het deze nare ervaring absoluut snel achter zich zal laten. Sommige mensen hebben echter een karakter dat ze hun leven lang met zich mee zullen dragen

Evanlyn nee, de directie

weet het echt niet. Volgens kind is juf namelijk poeslief als locatiehoofd er is, maar verandert zodra die weg is.

"Als je toch eens ziet hoe juf met die kinderen begaan is en werkt!" Zo dus.

Eefy

kind is 9, zit in groep 6. Ik kan nu echt niet uitleggen hoe het zit zonder meteen mijn identiteit prijs te geven.

Thuis?

Is thuisonderwijs een optie?