Klagende ouders over gedrag kind

Juf?

Misschien hebben de ouders al bij de juf geklaagd en vinden ze dat die het niet goed oppakt.

skik

Leerkracht

Ik zou waarschijnlijk in eerste instantie naar de leerkracht gaan, tenzij ik de ouders dermate goed ken dat ik het direct ter sprake kan brengen. Ik vind wel dat je eeg uitput in excuses verzinnen voor het pestgedrag van je kind. Ze moet dat gewoon niet doen. Aardig doen is net zo makkelijk.

Samen oppakken

@ Dendy Pearson: hoe hebben jullie dit gezamenlijk opgepakt dan? En was dat buiten school om of wist de leerkracht ervan?

Ik vraag me echt af in hoeverre het mogelijk is om je kind op afstand te sturen. Tuurlijk spreken wij thuis ook af dat bepaald gedrag niet meer mag voorkomen, maar als je er niet bij bent lukt het niet (of niet voldoende) om zich aan die afspraak te houden en het te laten. Tenminste, dat is zo bij mijn kind.

Lastig

Als je een impulsief kind hebt is het lastig om op afstand te sturen, ook al probeer je dat wel. Maar andere ouders begrijpen dat niet altijd. Ik vind dat het zowel op school als thuis opgepakt moet worden. Ik heb meerdere keren meegemaakt dat mijn oudste slachtoffer werd van vervelend gedrag. Ik liet de kinderen het eerst zelf oplossen (daar leren ze het meest van, vind ik). Lukte dat niet dan gingen we samen naar de juf om het uit te leggen. Ik vind het dan aan de juf om, als dat nodig is, de ouders in kennis te stellen.

strenger zijn tegen dochter

ik denk dat je met je dochter een plan de campagne moet maken om haar te helpen te stoppen. Laat haar maar weten dat andere ouders klagen, en ja het is ook waar dat zij vast niet altijd alleen is in pestgedrag.
Maar jij en zij moeten daar samen aan werken en de hulp van school inroepen. Dus gesprek aangaan met juf, met dochter en juf bespreken wat dochter graag anders zou willen doen maar wat ze moeilijk vindt etc. En als dat een beetje aanslaat en je dochter heeft het gevoel - en jij en juf ook - dat ze écht beter haar mond kan houden en bijv. in staat is om haar excuses aan te bieden, dan kun je tegen andere ouders ook zeggen dat jullie samen bezig zijn en dat je absoluut hun input zult gebruiken in het samen werken met je dochter dat ze zich minder onaardig gedraagt.
gr Angela

prioriteren

Je hoofdvraag is niet: wat kan ik doen om het pestgedrag van mijn dochter te stoppen? (want ik heb er geen zicht op / ben er niet bij, en ik weet dat zij daarnaast ook onzeker is).

Je hoofdvraag hier is: vinden jullie het niet raar van al die ouders dat ze niet naar de leerkracht gaan maar naar mij?
Ik had me zo kunnen voorstellen dat als de leerkracht naar je toe was gekomen met: er zijn in 3 weken al vier ouders naar me toegekomen, dat je daar misschien ook wel boos om was geweest. Waarom klagen ze bij de leerkracht en bespreken ze dit niet gewoon, durven ze het niet? Wat onpersoonlijk!
Ik vind het heel dapper en zou het zelf waarschijnlijk met de leerkracht bespreken, maar alleen omdat ik zélf bang zou zijn voor de ouders. Dingetje van vroeger.

Ik vind echt dat je je prioriteiten verkeerd legt. Het meelopen/plangen/pesten kan goed komen door onzekerheid of door wat dan ook. Maar pesten brengt heel veel schade aan. 'Meelachen' (of zelf beginnen te lachen om iemand), nu al! Ze is pas 8, of 9?
Vaak wordt er wat willekeurig gepest en bij degene waar het wat meer aankomt (de wat kwetsbaarder kinderen), daarbij is het kennelijk lekkerder om door te gaan.

Tenminste dat is mijn persoonlijke ervaring.

gedrag thuis en op school

Ik werk op een school en heb regelmatig gedrag gezien van kinderen, waar hun ouders hun kind echt niet in herkennen.

Bij problemen op school, moet school het aanspreekpunt zijn. De juf kan dan een afspraak maken met de ouders en met hun bespreken hoe ze erbij kunnen helpen. Een docente heeft hiervoor geleerd. Wat heel belangrijk is voor een jong kind is dat het op school dezelfde boodschap krijgt als thuis (maar niet dubbel straf). Dus als juf besluit je kind uit de situatie te halen en aan een tafeltje apart te zetten om te werken bijvoorbeeld, dat je dan als ouder niet tegen het kind zegt "wat belachelijk", zelfs niet als je dat denkt. Als je twijfels hebt over aanpak, laat dat nooit zien aan je kind, dat is namelijk niet goed voor haar.

Wat jij beschrijft als gedrag van een 5-jarige is vrij normaal. Op die leeftijd hebben ze de laag fatsoen er nog niet overheen gegoten, en dat zal ze nu moeten leren. Als ouder kun je daarbij helpen door te praten met je kind en vooral voorbeelden geven van wat WEL goed gedrag is. Een goede voor haar lijkt me "als je niets liefs weet te zeggen, zeg dan maar even niets". En dat zo'n 500 keer en dan blijft het hopelijk plakken.

Verder zou ik me er niet teveel in mengen als ouder. Dit soort punten moeten gelijk aangepakt worden, en niet 3 uur later, daar snapt je dochter niets van. Ik zou er wel even over gaan praten met school.

Het dochtertje is niet vijf, maar zit in groep 5.
Dan kun je een kind best een paar uur later op haar gedrag aanspreken.

Zo gemakkelijk stap ik niet op ouders af in zo'n geval

"...Ik vraag me af of het terecht is dat ik me verwonder over het gemak waarmee andere ouders mij (ons) aanspreken op het gedrag van ons kind.."

Dat lijkt me niet terecht. Ik kijk het meestal even aan om te zien of de kinderen er zelf uitkomen, zo niet dan via school en in het uiterste geval benader ik de ouders maar dat doe ik echt niet zomaar.

En wat hierboven ook al geschreven wordt, ik zou mijn prioriteiten nu echt bij mijn kind leggen om dit op te lossen.

wat ik zou doen

is naar de leerkracht gaan en het verhaal vertellen. Dus wat jouw dochter doet, je kunt de reden (al is dat geen excuus voor het meelachen ed van je dochter) erbij vertellen. En dan vragen hoe hier het best mee om te gaan op school en hoe jullie daar thuis mee verder kunnen.

Het kan natuurlijk wel dat je dochter onzekerder is dan ze overkomt maar dat is geen excuus voor haar gedrag. Ook al begint ze niet zelf, ze doet wel mee en dat is voor een kind dat geplaagd (of gepest) wordt net zo erg.

2 keer

In 10 jaar basisschool heb ik slechts 2 keer een voorval met de ouders besproken. Eén keer had mijn zoon trappen gehad toen hij voorbij een andere jongen liep, en de overblijfouder vond bij voorbaat al dat hij zelf ook schuld had dus deed niks. Die andere jongen was ongeveer het type "beer" dus ik heb de vader erop aangesproken. Die vond dat kinderen dit fijn zelf moesten uitzoeken, einde vriendschap met die vader.
De andere keer met jongere zoon was er een ruzie geweest tussen 2 jongens, waarin mijn zoon partij koos voor degene die belaagd werd. Was zodanig dat hij weigerde ooit nog af te spreken of te spelen met de aanvaller. Ik heb na enige tijd aan de moeder verteld dat dit de achtergrond van de breuk was, maar dat ik er natuurlijk niet bij was geweest. Gelukkig reageerde ze goed (haar zoon is sociaal niet zo sterk en daar is ze hard mee aan het werk).
Verder is er nog een jongen in zoons klas waar altijd problemen mee zijn. Omdat deze jongen eigenlijk op Cluster2 zat, is de moeder er heel open over (en werkt er ook hard aan) en accepteren de kinderen dit gedrag gemakkelijker ("oh, het is Pietje, die moeten we allemaal een beetje helpen").
Dus openheid vanuit de ouder naar de school en de andere ouders kan in mijn visie aanzienlijk helpen bij de acceptatie van het probleem (en dan nog wel op weg naar een oplossing natuurlijk). Dus ik zou het zelf bij de juf aankaarten en dit melden aan de andere ouders. Ook dat je het probleem serieus neemt en nog zoekt naar een oplossing.

Lizzie

Het hielp eigenlijk al dat de kinderen wisten dat de ouders hierover kontact hadden. En dan wij als ouders ook open naar elkaar toe waren. Ouders van jongetje waren zich ervan bewust dat jongetje een klier kon zijn en wij waren/zijn er ons van bewust dat zoon zich snel geplaagd/gepest voelt.

heftig

Ik vind het gedrag dat je noemt van dochter wel ernstig.
Gaat veel verder dan zomaar ruzie maken, is mi gewoon vervelend, onacceptabel gedrag.
Als ik klachten van ouders zou krijgen (heel graag!) zou ik echt boos zijn op dochter en het zelf wel als een sterke prikkel ervaren iets te doen aan het gedrag.
Als je er zelf niet genoeg uitkomt een goede sova training?

Ernstig

De rode draad van jullie reacties is dat het gedrag van mijn dochter onacceptabel is en te ver gaat. Dat klopt, vinden wij zelf ook. En daar werken we ook hard aan, samen met school. Het bewustzijn dat ze bepaalde dingen niet moet zeggen of doen is er wel, maar het lukt haar nog niet om zichzelf hierin voldoende te sturen als er geen/onvoldoende toezicht in de buurt is. En ze is een enorme meeloper, wil er koste wat kost bij horen en neemt dus zelf soms ook het voortouw omdat ze denkt dat dit gewaardeerd wordt door de kinderen met wie ze graag wil omgaan. Ze wordt zich hiervan in toenemende mate bewust maar kan zichzelf nog niet voldoende remmen. Daarom is de afspraak ook dat ze extra goed in de gaten gehouden wordt, om zo te voorkomen dat het mis gaat. Even zo makkelijk wordt ze geplaagd of gepest trouwens, dat is in het verleden ook verschillende keren gebeurt.

Ik begrijp dat andere ouders het heel vervelend of zelfs echt erg vinden als hun kind thuis klaagt over het gedrag van onze dochter. Zou ik ook vinden. Maar zowel de leerkracht als wij als zijzelf weten dat dit een aandachtspunt is en er wordt aan gewerkt. Daarom vind ik het zelf vervelend dat twee ouders hun klacht bij ons neerleggen en min of meer verwachten dat wij het oplossen. Als het met een stevig gesprek, of een boze preek op te lossen viel was dat natuurlijk al lang gebeurt....

Als onze dochter thuis klaagt over gedrag van andere kinderen, denken we met haar mee hoe ze hiermee om kan gaan (duidelijk grens aangeven, juf inschakelen) en ondersteunen we zo nodig door samen met haar naar de juf te gaan of een briefje voor de juf te schrijven dat zij kan geven. Ik vind dit de meest logische en normale manier van handelen, ook omdat ik als ouder niet weet wat er precies gebeurt en wat wiens aandeel is.

het ligt eraan

als ik bevriend zou zijn met de ouders, of als het gaat om een vriendje van mijn kind, zou ik zelf in eerste instantie de ouder aanspreken op het gedrag van hun kind. Niet aanvallend, maar meer van 'joh, weet je eigenlijk wel wat jou kind uitspookt op school'. Dat zou ik zelf denk ik liever op die manier horen, dan bij de juf of meester op het matje geroepen te worden vanwege het wangedrag van mijn kind. En dan kun je zelf ook beter aanvoelen of de ouders er zelf ook mee zitten, of er medewerking te verwachten is om het probleem op te lossen etc. Maar ik stap zelf makkelijk op mensen af en ik stel het ook op prijs als anderen eerlijk zijn.

Je dochter is blijkbaar een 'pester'. Dat lijkt me niet leuk om te horen, natuurlijk is het niet leuk als je boze ouders over je heen krijgt op het schoolplein of aan de deur! Maar als zij echt vervelende dingen uithaalt, vind ik het wel begrijpelijk dat ouders je rechtstreeks benaderen. Ik heb ook wel eens op

Misschien doet de school er naar hun gevoel te weinig aan. Misschien zou je eens met elk van die ouders, (evt. met de kinderen erbij) kunnen gaan praten. Je moet daarvoor misschien een drempel over, ja. Maar hopelijk brengt het jullie wat nader tot elkaar, jij/jullie tonen je goede wil en dat is in dit geval belangrijk. Het is eenmaal makkelijker sympathie op te brengen voor iemand die je wat beter kent. Kun je gelijk vertellen dat jouw dochter ook wel eens slachtoffer is van pesterijen.

ik denk eigenlijk

dat die ouders dat wel zien. Ik ga tenminste alleen praten met ouders waarvan ik denk die gaat daar iets mee doen. Maar dat je daar al druk mee bezig bent weten zij misschien niet, toch?

Ik zou vertellen dat je er in samenwerking met juf heel druk mee bezig bent en ze bedanken voor de extra info.

Mijk

antwoord aan ouders

Dat de ouders jou aanspreken is nu eenmaal zo, daar kun je weinig aan doen. Jij moet hiermee aan de slag en dat doe je ook. Daarbij zou ik ook zeker de onzekerheid van je dochter aanpakken, want daar komt pestgedrag vaak uit voort. Misschien inderdaad een SOVA training of zo.

Maar je vraag was wat we van die ouders vonden. Tja, ik zou het zelf ook eerder bij de juf hebben neergelegd. Jij bent er nu eenmaal niet bij en een groepsdynamiek werkt anders dan hoe jouw kind thuis is. Maar het staat die ouders vrij daar een andere keuze in te maken. Wat jij moet doen is een goed antwoord bedenken. Ik zou niet met die ouders gaan praten. Dat heeft volgens mij weinig zin en leidt alleen maar tot meer misverstanden. Zij waren er niet bij en jij ook niet. Ik zou het afdoen met: wij weten dat er een probleem is in de klas en wij werken er aan om dochter daar beter mee te laten omgaan.

Anders krijg je alleen maar meer schoolpleinroddels en kan het enorm uit de hand lopen.

Incident

Ik heb ook wel eens ouders aangesproken op een incident en andersom hebben ouders mij ook wel eens anagesproken op een incident met mijn kind. Wat ik dan deed was dat ik met mijn kind sprak over het specifieke incident en mocht mijn kind deels schuld hebben aan het incident (en dat was meestal wel het geval) dan liet ik mijn kind de volgende keer dat we het kind van de klagende ouders zagen excuses aanbieden.
Zo zou ik dat in jouw geval ook doen. Als iemand komt met een directe klacht over jouw dochter die pest dan zou ik haar excuses laat aanbieden aan het kind dat ze gepest heeft. En mocht er weer een incident zijn met een ander kind dan weer. En dan zou ik ook straf geven.
Ik zou haar sowieso aanspreken op incidenten waar jij over hoort.

Maar op zich vind ik het helemaal niet vreemd om ouders aan te spreken over het gedrag van hun kind, waar dat zich ook afspeelt. zeker als je de ouders kent.

prettig juist

Wees blij dat de ouders jou rechtsreeks aanspreken. Als kinderen thuis over jouw kind vertellen, dan vormen ouders daar een mening over. Dat is natuurlijk ook logisch. Het is fijn als je als ouder weet welke verhalen zij over jouw kind horen. Je kunt dan tenminste doorvragen en je kunt laten merken dat je het zelf ook vervelend vindt dat je kind zich zo gedraagt.

Ik heb zelf gemerkt dat dat helpt.

Mijn kind kond zich ook nog wel eens 'misdragen' op de basisschool. Natuurlijk is dat niet goed te praten, dat heb ik ook nooit gedaan. Maar ik kon wel duiden waar zijn gedrag vandaan kwam (onmacht, onzekerheid, frustratie, beperkte 'antenne') en laten merken dat we hier serieus mee bezig waren. Kinderen met 'storend gedrag' worden helaas snel gezien als zelfverzekerde kinderen die gewoon wat strakker gehouden moeten worden. Ik praat liever rechtsreeks met andere ouders over mijn kind, dan dat het via de juf moeten lopen.

juist

wat ijsvogeltje zegt vind ik dus ook. Direct contact levert toch ook wel wat op.

meelopen is pesten

en kan gewoon niet, mijn dochter is regelmatig slachtoffer van die meelopers, en ik zie ook wel dat dat eigenlijk ook heel onzekere meisjes zijn, maar dat praat dat gedrag nog niet goed.

Helaas zijn de ouders van deze kinderen nooit op school, maar ik zou ze ook graag eens aanspreken: weet je wel wat jouw dochter doet? En wat ze daarmee een ander aandoet?

Maar goed, dat gaat dus niet, en eerlijk gezegd verwacht ik er ook niet veel van bij deze ouders, en dus regel ik dit via de juf.
En dat helpt soms, een tijdje.

Maar wat ik wel eens mis: er wordt hier eigenlijk nooit 'sorry' gezegd. Misschien kan je je dochter dat leren? Als ze weer eens de fout in is gegaan, laat haar haar excuses aanbieden? En anders kan jij dat misschien in haar plaats doen bij de ouders die jou aanspreken?

Mijn dochter speelt trouwens ook gewoon weer met dezelfde kinderen als ze weer normaal doen (het is hier nogal bij vlagen), maar ik merk dat ze het vertrouwen in hen al lange tijd geleden kwijt is geraakt. Gelukkig heeft ze buiten school een heleboel leuke vriendinnen.

Eens met Raffie

En als ouder kan je wel vinden dat je kind ook maar onzeker is ondanks dat ze pest. Maar daar heb je als gepest kind geen boodschap aan. Je bent vaak gewoon bang voor de pester. Te minste dat was ik vroeger wel.

Veilig op school

http://www.posicom.nl/tips/39-tips-over-pesten/149-mieke-van-stigt-socioloog-a-pedagoog-over-pesten
Het kan ook niet de bedoeling zijn om een kind dat pest in de hoek van de boosdoeners te zetten.
Pesten is een groepsprobleem en het betekent dat ook dochter zich blijkbaar niet veilig voelt in de klas.
Fijn dat school en de leerkracht zich willen inzetten. Dat betekent natuurlijk ook het zelfvertrouwen van een pestend kind versterken.
Aan school kun je verder weinig doen en er het beste van hopen. Je kunt misschien wel werken aan het zelfvertrouwen van je kind en uitleggen hoe pesten werkt en dat het handiger is om je wel goed te gedragen en zonodig de juf om hulp te vragen als je je onveilig voelt of je aan situaties te onttrekken.
Soms kan het juist zin hebben om een pestend kind een sociale vaardigheden training te geven.
Op de school van dochter ging de juf mee de eerste keer en er waren opdrachten die ze ook samen met de juf op school uitvoerdde.
Mijn dochter had daar, als gepest kind, niet zoveel aan, behalve dan dat de juf haar beter ging begrijpen en daardoor beter met haar omging.
Bij zoon werd een incident uitgezocht en uitgelegd en het sociaal onhandige kind kreeg daardoor meer inzicht en kreeg ook een training.
Belangrijk is ook om goed na te vragen wat er dan bij een incident fout is gegaan zodat je samen met je kind de situatie kan gaan begrijpen en alternatief gedrag kunt bespreken en inoefenen.
Als zaken zich verharden kun je ook nog overwegen om van school te veranderen. Veiligheid in de klas is erg belangrijk.
En blijkbaar lukt dat hier niet zo erg.

Het ligt ietsje anders...

Gisteren met de leerkracht van dochter gesproken. Zij herkent het beeld dat onze dochter pest niet. Ze geeft aan dat er wel regelmatig dingetjes gebeuren tussen dochter en de kinderen wiens ouders bij ons klagen, maar dat het in haar ogen vooral wederzijds ergeren aan elkaar is en sociaal niet altijd even vaardig op elkaar reageren. Dochter net zo goed als die twee andere kinderen. De ouders van die twee kinderen zijn eergisteren ook gezamenlijk bij de juf geweest hierover, waarbij juf aan hen heeft gemeld wat ik hierboven schreef. En gevraagd heeft om voortaan bij klachten van hun kinderen over klasgenoten niet zelf de ouders te benaderen maar eerst het probleem op school neer te leggen. Vind ik erg fijn om te horen.

Blijft staan dat dochter soms wel over de grens gaat met haar gedrag (zien we thuis gebeuren en gebeurt op school natuurlijk ook) en moet leren wat een prettige manier van omgaan met andere kinderen is. Daar gaan we dus gewoon mee door....

Lizzie

Fijn om te horen lijkt me!

lizzie

klinkt als een juf die inderdaad goed de diverse rollen/kinderen ziet, dat is mooi, koester dat contact! Misschien dat jullie samen kunnen inzetten op 'sorry' zeggen en bespreken als er iets is voorgevallen - hoeft niet direct in de hele klas, maar dat ze even in de pauze of na school zo'n momentje organiseert om dingetje uit te praten. Op die manier leren de kinderen ook wat vaardigheden om het onderling te leren oplossen (assertief zijn zonder agresseif zijn, excuses aanbieden als je merkt dat je te ver bent gegaan, etc)
gr Angela

Mooi!

Een sterke juf, beter kan je kind het niet treffen!~Tja, een opvoeding duurt nu eenmaal 18 jaar. Je kan niet verwachten dat elk kind meteen ideaal gedrag vertoont. Ik zou alleen wel willen weten wat de juf er nu precies aan doet in de klas. Want ook een SOVA training bootst niet de situatie na zoals die in deze klas bestaat.

Vesper Lynd

" Ik vind wel dat je eeg uitput in excuses verzinnen voor het pestgedrag van je kind. Ze moet dat gewoon niet doen. Aardig doen is net zo makkelijk."

Ik moet het even kwijt: ik vind het nl nogal een botte reactie.

Ten eerste geeft Lizzie aan het gedrag ook niet goed te vinden, maar geeft ze de nuances aan, die er natuurlijk ook zijn.

Ten tweede "aardig doen is net zo makkelijk" (wat dus volgens jou geldt voor de dochter van Lizzie) vind ik ook nogal makkelijk gezegd.

Als het net zo makkelijk was, zou dochter van Lizzie wel altijd aardig doen. Kennelijk is dat in de interactie met de betreffende kinderen niet net zo makkelijk.

En als jouw stelling waar was, was er geen oorlog op de wereld (om het maar even helemaal door te trekken).

En je hebt hopelijk toch wel vaker gelezen op OO over impulsieve kinderen (ADHD en zo). Voor die kinderen is het misschien nog moeilijker aardig te doen als een ander onaardig tegen hen doet (bijv.). Graag een beetje begrip en mildheid. Maakt de wereld een stuk leuker.