In hoever mee met ouders (kind met Asperger)
Beste allemaal
Ik zit met een klein probleem. In mijn mentorklas zit er een leerling(e) met Asperger. Morgen komen de ouders langs om de vooruitgang te bespreken. De zorgcoordinator en ik hadden graag gehad dat het kind de eerste 15 mn aanwezig zou zijn om ook even iets mee te pikken. De ouders weigeren. Ook toen ik voorstelde om het gesprek met alleen beide ouders, de leerling(e) en de zorgcoordinator zonder enkele andere volwassen erbij (ik zou er dan niet bij zijn). Maar dit weigeren ze, "onskind kan het niet aan" zeggen ze.
Tja en ik kan het natuurlijk niet 100% beoordelen. Zij zijn de kenners. Aan de andere kant zit hun kind op een gewoone middelbare school en dit soort beoordelingen horen erbij als een leerling(e) niet optimale resultaten haalt. De ouders van de leerling(e) vormen een soort ondoordringbare muur, de leerling(e) heeft een diagnose maar verder geen behandeling bij een gespecialiseerde psycholoog of instelling. Als school zitten we er met een gevoel van: "We moeten alles doen wat de ouders aandragen en wenselijk achten maar kunnen geen kritieke punt inbregen of überhaupt geen enkele eigen inbreng". En ik vind het ontzettend krom.
Maar goed. Graag de mening van ouders met een kind in de autistische spectrum want zelf kom ik er niet helemaal uit.
Anonieme mentor
en het mooie is
dat na jaren elke dag begeleiding zoon het nu zelf enigszins begint te overzien. Het probleem met scholen is dat iedereen op een bepaalde leeftijd in een bepaalde mal moet passen. Daar is het hele systeem op gebaseerd. Mensen met autisme ontwikkelen zich anders. Iemand kan misschien best het niveau aan, maar ontwikkelt zich langzamer wat betreft overzicht.
Ik ben een paar keer tegen scholen aan gelopen die vonden dat onze zoon naar het speciaal onderwijs moest, omdat ze niet wisten wat ze ermee aan moesten en kennelijk ook geen zin hadden om die kennis elders te halen. Nu zit hij in 4 VWO en haalt prachtige cijfers. Een leerling waar school straks bij de examens trots op kan zijn.
Achteraf denk ik: het zou allemaal zo makkelijk geweest zijn als school een paar dingetjes van ons had aangenomen. Maar het was helaas altijd vechten, want school wist het beter. Ik proef die houding ook bij Anonieme Mentor: die ouders zijn een muur, er valt niet met ze te praten. Toch is dat wat je moet doen als je dit kind echt wil helpen. Niet alleen praten maar vooral erg goed luisteren, en samen oplossingen vinden.
AnneJ
Echt? Zou dat moeten kunnen op regulier onderwijs? Dat had onze zoon echt heel erg geholpen, maar daar is nooit iemand mee gekomen. Wij deden het zelf, maar zijn daar geen experts in, en hebben er eigenlijk ook het geduld niet voor. Maar ja, niks doen was ook geen optie en huiswerkbegeleiding hebben we geprobeerd maar werkte ook niet. Niet bij een instituut (uiteraard, maar goed, je wilt alles proberen en ze beloofden individuele begeleiding) als 1-op-1 door een student. Maar goed, toen wisten we nog niet van de ASS, alleen wisten we wel dat het niet goed ging met zoon.
Ik denk eerlijk gezegd dat er maar weinig scholen/verbanden zijn die zoiets daadwerkelijk kunnen organiseren...
Bij ons ook
Kind heeft dan wel geen asperger mar een ander etiketje maar tegenwoordig gaan de meeste gesprekken zonder haar.
De redenen hiervoor zijn dat oudste blokkeert en er komt geen zinnig woord uit. Verder bespreken we meestal de problemen en het zelfvertrouwen is op dit moment zo wankel dat ze dat niet aankan. Als school en ouders voelen we ons dan weer geremd om alles te bespreken dus dat helpt ook niet. Dus wij spreken met school en sluiten daarna alles kort met oudste of tutor spreekt met dochter
hmm
Ik weet zeker dat mijn zoon een klasgenoot heel goed had kunnen begeleiden in de klas. Dus met huiswerk opschrijven, bel/appbaar bij vragen etc. Ik denk dat school hier een grote slag mee kan slaan door per klas 1 serieus werkende leerling uit te zoeken en die hiervoor aan te wijzen. Ik denk dat ouders van kinderen met moeite hiermee wellicht wel zouden willen betalen. Mijn zoon verdiende op de havo ook bij met bijles georganiseerd via school. Op dit moment (HBO) heeft hij ook een hele grote groep onder zijn hoede en verkoopt zelfs zijn samenvattingen.
Pennestreek
Er kan veel, maar scholen willen vaak niet. Die schieten direct in de modus van "ja maar, op dit niveau moet hij dat zelf kunnen", "dan moet hij naar speciaal onderwijs", "daar beginnen we niet aan, straks wil iedereen dat". De fantasie ontbreekt, en de wil. Je moet dan aftasten in hoeverre daar iets aan te doen valt, liefst voordat er schade is bij het kind. Anders moet je helaas zelf conclusies trekken (andere school of zelf aan de slag, zoals jullie doen).
scholen kunnen het geld, dat voor passend onderwijs voor jouw kind bestemd was, natuurlijk fijn in de zak houden. Ik voel me ook best gepiepeld. Al die jaren vechten en het werk van de school doen, zodat hij maar niet zou worden weggestuurd. Maar de school gaat straks met zijn mooie eindlijst prijken.
o ja
Sorry dat ik zo blijf doorzagen. Maar school had wel een dame in de aanbieding die steeds met zoon zou doornemen hoe hij het aan moest pakken. Zoon haatte haar en het hielp niet. Maar dat was wat er in de aanbieding was. Dus helemaal niet passend...
