Ik worstel, maar kom nog niet boven

Het is anders dan vroeger

Ik ben door het vwo heen gerold zonder noemenswaardige inspanning en met 0 begeleiding door mijn ouders. Mijn dochter, die intelligenter is dan ik, moet nu in 2 vwo een stuk meer doen dan ik destijds. Ze heeft elke week wel een of ander project of werkstukje wat ze in moet leveren, en ook het reguliere maakwerk is veel meer. De begeleiding die haar vader en ik geven maakt het verschil tussen netofnetniet voldoendes en ruime voldoendes, dus we gaan er voorlopig mee door. En gelukkig raakt ze er zelf ook steeds meer van overtuigd dat het loont om te werken

Tot en met het bachelor

Volgens de onderzoeken is dat puberbrein pas planningsvaardig rond het 23ste levensjaar, dus dat wil zeggen tot en met het MBO, HBO en bachelor.

Het is een mooie legitimatie om aan te geven dat de school het zelf niet aankan (zie dat puberbrein) en dat de verantwoordelijkheid volledig naar de ouders wordt geschoven. Die moeten dan maar het probleem van dat falende brein oplossen. School weet wel hóe de ouders dat moeten doen. Gelukkig hebben ze het je nu verteld, op de universiteit krijg je niet zo'n oudertraining.

Ik verbaas me er ook hartstochtelijk over. Er is wel een grote verandering ten opzichte van jouw tijd: een jaar blijven zitten omdat je niets hebt uitgevoerd zit er niet meer in. Dat heeft niets met dat puberbrein te maken, maar met de scores voor de school en de garantie van een ononderbroken leerlijn. Blijven zitten wordt nu afstromen naar een niveau lager, waardoor de grootste vrees van ouders zomaar waarheid kan worden: kind komt op het VMBO. Om die ramp te voorkomen doen sommige ouders heel veel. Zelfs de handvaardigheidsklusjes van de kinderen maken.

Tsjor

Tsjor

Mag ik dit even nuanceren? Doubleren kan nog steeds en betekent echt niet meteen afstromen!

Tsjor, mijn zoon is blijven zitten

In de tweede, maar is daarbij juist opgestroomd van havo naar vwo. Met zijn cijfers konden ze hem echt niet laten overgaan, maar iedereen had toch wel door dat hij erg slim was. Om hem te proberen te motiveren, ondanks het zittenblijven en zijn klacht dat school zo saaaaaai is, proberen we het in overleg op deze manier.
Het kan dus wel.

Verder, qua begeleiding:. Aan werkstukken en projecten doe ik niets, maar ik ben wel verbijsterd over de (tijds)investering die de planning alleen al vergt. laat staan hoe dat moet zijn voor een puber die moeilijk het overzicht krijgt.

mirjam op haar ipad

Tja

Ik denk dat mijn eigen schoolcarriere (gym1->havo2->havo3->havo3->mavo4->MBO->HBO) korter en succesvoller had gekund als mijn ouders wel enige begeleiding hadden gegeven.
En ook ik sta te kijken van de enorme hoeveelheid extra opdrachten naast het gewone huiswerk, die mijn zoon (gym1) nu krijgt. Ik begeleid hem dus wel, vooral met plannen en 'aanmoedigen' en soms ook wel wat bij opdrachten als het maken van posters enz. voor talen. Dit omdat dit vaak erg tijdrovende opdrachten zijn die in mijn ogen niet bijzonder veel 'winst' (in de zin dat je de taal er beter van leert) opleveren.

Veranderd aanbod

Ik denk dat (ook) de wijze waarop de leerstof wordt aangeboden is veranderd. Waarom? Vast omdat de eisen die gesteld worden veranderd zijn maar het is natuurlijk ook commercieel handig als scholen steeds een andere methode voor het lesprogramma 'moeten' aanschaffen.
Als ik kijk naar de geschiedenismethode van mijn zoon (nu in de tweede) heb ik zo mijn vraagtekens. Vorig jaar op proefwerken regelmatig vragen waarop het antwoord niet terug te vinden was in de stof, dat was 'in een verhaal' verteld in de klas en daarmee moet je vervolgens verbanden kunnen leggen. Uiteindelijk is dat natuurlijk wel de bedoeling maar of het nou zo nuttig is dat op die manier in de brugklas met al die net wel / net niet puberbrein te beginnen?
In de praktijk betekent het dat ik de stof las, zijn aantekeningen las. Hij het leerde en ik probeerde mogelijke vragen te verzinnen waarop hij dan met zijn kennis een antwoord moest beredeneren. Soms zocht ik zelfs wel eens iets op: Unie van Atrecht, Unie van Utrecht. Niet in de stof, alleen Utrecht genoemd in zijn aantekeningen, wel had hij onthouden dat er ook een Atrecht was en dat dat eerder was. Maar wat was het nou ook alweer?
Tja. Ik weet het niet. Ik voel er niet voor om mijn kind dat nog niet kan plannen, nog niet goed hoofd- en bijzaken kan scheiden voor aantekeningen, niet altijd zin heeft in huiswerk te laten afstromen. Niet omdat dan 'mijn grootste nachtmerrie bewaarheid wordt'. Maar omdat hij het dezelfde zaken op elk ander niveau ook nog niet kan.
Het lost het probleem, voorzover het een probleem is niet op.

Ik baal ervan

Ik baal ervan, zoon is vorig jaar blijven zitten en ik kreeg een burnout. Geen geld voor huiswerkbegeleiding.

Ah, de werkhouding

Ik had afgelopen week een gesprek op school over zoon (nu in groep 8). En ah, het lukt allemaal niet zo goed: slechte werkhouding, traag, let niet op, weet niet over wat het gaat, toont weinig interesse en euh, erg traag.

De psycholoog die met mij mee was vroeg hoe het dan wel met zijn punten was... de juf keek in zijn rapport en deelde ons mee 'dat dat eigenlijk best goed was'. Maar toch... ze vond dat 'de ouders' (ik dus) veel meer moesten meekijken over de schouder, meer opvragen, meer navragen, meer meehelpen want 'wat kon zij nog meer doen'. Ze vond het ook nogal problematisch dat zoon niet goed overweg kan met zijn maandplanning want volgend jaar in het middelbaar gaat dat wel een probleem zijn "voor kind en ouders".

Ondanks dat ik nu wel telkens hoor dat zoon 'zeker wel de capaciteiten heeft' ben ik benieuwd welke school ze straks adviseren 'want zo'n slechte werkhouding' -- niet enkel zoon maar ook de ouders die niet voldoende ondersteunen.

Vroeger bleef je zitten als je slechte punten had, nu kijken ze blijkbaar ook nogal veel naar je gedrag tijdens de les en de kwaliteit van thuis gemaakt huiswerk. Want ook dochter vertelde het nog vanochtend wat de juf gisteren vertelde: goede punten wil niet zeggen dat je geslaagd bent als je niet toont dat je net en hard kan werken (en met slechte punten en hard labeur houden ze je niet tegen). Ze willen die kinderen blijkbaar nogal de stuipen op het lijf jagen.

Ik begrijp het ook niet: naast mijn werk blijk ik er aan schoolwerk een halve job bij te hebben. Ik hou er overigens dezelfde mening op na als Yvonne: al de blijkbaar vereiste zaken zullen er bij zoon volgend jaar ook nog niet zijn, ongeacht het niveau waar hij gaat zitten, maar die capaciteiten heeft hij wel.

Ik zeg niet dat ouders nooit eens wat moeten doen of helpen of meekijken (alhoewel dat wel mijn realiteit was als tiener), maar school vraagt gewoon teveel. Als school nu eens zou doorhebben dat niet altijd alles om kwantiteit hoeft te gaan maar meer zou focussen op kwaliteit, dan moesten ze geen 1000 taken tegelijk doen.

Een schepje bovenop sasvangent

Ha, Sasvangent, jouw posting is voor mij aanleiding mijn stokpaardje weer eens van stal te halen: het grootste probleem is dat (verreweg de meeste) leerkrachten en docenten toen zij 4 jaar werden naar school zijn gegaan en er nooit meer vanaf zijn gekomen.
De beste medewerkers die je kunt krijgen voor verantwoordelijke banen (minimaal HBO opgeleid, zelfstandige functie, leiding gevend) zijn medewerkers die minimaal 2 of 3 keer een periode in heel verschillende bedrijven hebben gewerkt.

Hier

Mijn zoon is een IADH-kind, waardoor doodgewone zaken grote toestanden veroorzaken (denk aan: opstaan, douchen, aankleden, naar bed gaan etc. etc.). De sfeer in huis lijdt daar erg onder. Mijn zoon heeft hulp nodig bij plannen en huiswerk maken, maar maakt ook daar enorme toestanden van. Nu weet ik dat dit voor veel pubers geldt, maar als er al zoveel gedoe is in het gezin, wordt het echt heel vervelend. School heeft vorig jaar aangegeven dat wij dit niet meer hoeven te doen, omdat school dit overneemt (huiswerkbegeleiding, planning). Dit gaat goed en heeft ons veel rust gebracht. Zo kan het dus ook. Wij zorgen alleen nog dat zoon 's avonds voor het naar bed gaan zijn tas heeft ingepakt.

Nog wat anders

Mijn dochter (2e VO) raakt zeer geirriteerd als ik vraag naar huiswerk, wil helpen, planning met haar wil doornemen. Bonje. Werkt niet. Dat wil niet zeggen, dat ze altijd haar zaakjes op orde heeft (puberbrein). Dus tja, wat is wijsheid.
Gr. Bibi

Bibi

Dit is ook wat ik dacht....lang niet elk kind pikt die begeleiding. Ik heb zoon ook lang begeleid maar toen ik mij af ging vragen wie die opleiding eigenlijk deed...heb ik het een heel eind teruggeschroeft. Je kunt ze leren leren maar daarmee moet het ook klaar zijn.
Zelf volg ik een deeltijdopleiding, nou als ik zie hoe die pubers(18-24 jaar) daar met hun werk omgaan houd ik mijn hart vast hoe die straks hun werk gaan vervullen. Tjee wat onverantwoordelijk gedrag vertonen die en maar roepen dat de docenten beroerd zijn.

Inderdaad joost

Ik lees af en toe op haar twitterberichtjes dat ze klasgenoten vraagt waar ze een uitteksel van een Engels boek kan vinden (niet gelezen) of huiswerk mag overschrijven. Pffff, lastig.
Gr. Bibi

Zelf redzaam

De meeste kinderen lukt het best om zonder substantiele hulp van de ouders de school door te komen. Toch zijn er ook kinderen die wel die hulp nodig hebben. Zelf laten aanmodderen was vroeger eerder een optie dan nu. Blijven zitten kan formeel nog steeds maar er zijn veel scholen die daar echt moeilijk over doen; zeker als het vaker dan een keer is. In mijn jeugd was het vrij normaal dat er in de zesde klas ook wat slungels zaten van begin 20 die eindelijk die school eens af zouden maken. Dat kon toen nog. 2 of 3 x blijven zitten was niet onoverkomelijk. Nu wel. Daarnaast is doorstromen moeilijker geworden dus de optie eerst mavo en dan havo kan allemaal theoretisch wel maar je moet dat wel inplannen. Ik weet nog dat 10 jaar geleden een vriendin van mijn oudste dochter na haar eindexamen havo in september besloot om verder te gaan met het vwo. Zij dus weer naar school om zich in te schrijven en ja hoor geen enkel probleem. Tegenwoordig is dat gewoon lastiger, zeker van mavo naar havo.
Daarnaast heeft er zeker een diploma inflatie plaats gevonden. Vroeger kon je zonder diploma makkelijker een baan vinden dan nu. Je opwerken zonder diploma was moeilijk uiteraard maar wel makkelijker dan nu.
Kortom er hangt nu meer af van zowel dat diploma als zonder kleerscheuren de school door te komen.
Aanmodderen is dus minder aantrekkelijk dan vroeger.
Dus dan ga je als ouder maar aan de slag. Wat moet je anders? Ik zie het wel als mijn verantwoordelijkheid ze die school door te slepen.

School is niet moeilijker geworden. Wel is de manier van lesgeven veranderd. Ze moeten nu veel meer werkstukken maken en opdrachten inleveren en presentaties in elkaar zetten. Inhoudelijk valt het allemaal wel mee. Het geschiedenis boek van mijn dochter in de brugklas vond ik vrij oppervlakkig dus moeilijk was het niet maar ja wel elke keer die werkstukken. Daar gaat gewoon veel tijd inzetten en dat moet je plannen.

In mijn tijd was het duidelijker wat je moest doen, je werd minder afgerekend op vage dingen als teamwork en planning. De leraar stond gewoon voor de klas, gaf zijn lesje, je maakte je huiswerk (of niet) en dan had je af en toe een proefwerk waarvoor je gewoon je aantekeningen en het boek moest leren. Wat je moest doen was dus veel duidelijker. In vergelijking moesten wij veel meer leren, zeker dingen uit het hoofd leren maar uiteindelijk was de beoordeling veel duidelijker. Het ging puur om de kennis. Nu spelen vage begrippen als samenwerken, persoonlijke ontwikkelingen , presentatie stijl en dergelijke een veel grotere rol. Bovendien is de stijl van de opdrachten heel anders waardoor je beter moet plannen. Dat soort pedagogische vernieuwingen zijn in theorie allemaal heel leuk maar in de praktijk werkt het gewoon vaak niet.

Hiermee wil overigens niet zeggen dat alle werkstukken zinloos zijn. Ik heb hier door de jaren heen ook hele nuttige en interessante opdrachten voorbij zien komen maar er zitten er ook bij die duidelijk niet meer dan bezigheidstherapie zijn.

Maar goed er zijn nog genoeg kinderen die wel zonder hulp de school doorkomen. Het kan dus wel maar voor sommige kinderen is het wel lastig en die hebben echt hulp nodig met plannen en werkstukken maken/ontwerpen.

Marieke

Marieke, hetgeen je bij de workshop hebt geleerd heb ik zo'n beetje de eerste paar maanden toegepast bij mijn kinderen. Daarna langzaam losgelaten. Ik vind het op zich nuttig als je je kind leert te leren, dat gaat het beste met begeleiding. Ik gaf dan voorbeelden van hoe dingen beter en praktischer kunnen. Hier moesten ze bijv. van mij op vrijdag middag hun huiswerk voor maandag maken. En dat deden ze ook, omdat ik het vanaf dag 1 van ze eiste, niets uitstellen tot zondag. Natuurlijk iedere zondag even inwrijven hoe lekker het is om al klaar te zijn. Hoe leer je het beste je woordjes, wat past bij jou het beste? En eigenlijk hoef ik ze zelden nog te helpen, heel soms biedt ik wat praktische hulp bij werkstukken, meer om het er mooi uit te laten zien, maar niet met de inhoud. En verder interesse tonen, goede cijfers belonen, bij slechte cijfers vissen wat er mis kan zijn gegaan, en aanmoedigen voor de volgende keer.
Met mijn dochter ging dit makkelijker dan nu met zoon, maar ik heb geen klagen.
Vroeger thuis, was ik de steber, maar ben ook gewoon van mavo naar havo naar hbo gegaan. Dus ik vind het helemaal geen schande dat mijn kind op het VMBO nu zit, hij zit hier prima op zijn plek. Maar mijn broer bijv. is nooit echt achter zijn broek aan gezeten, dus dat ging van kwaad tot erger met zijn schoolresultaten, tot hij uiteindelijk met een verlaagd mavo diploma naar de lts mocht gaan, wat hij ook niet afmaakte, zonde hoor.

Ook luie ouder

Zoon zit nu in brugklas, dus ik heb het even aangekeken. In het begin heb ik inderdaad wel wat erop toegezien (tas inpakken, plannen, stof overhoren), maar na een paar weken heb ik het al redelijk losgelaten, ik ben ook een "luie" ouder. Waarbij die term niet overeenkomt met mijn beeld erbij: ik vind namelijk ook dat je je kind zelfstandig moet laten werken als dat kan, en daarin moet stimuleren. Het hangt absoluut van je kind af: die van mij wil al vanaf jongs afaan goed presteren (strebertje dus met een lelijk woord). Soms haalt hij een 8, soms een 5. Als hij een 5 haalt wil ik altijd wel dat hij het proefwerk of SO terugvraagt om te kijken wat er mis ging. Daar leert hij ook weer van.

Dus we zitten er niet bovenop, maar houden het wel met een schuin oog in de gaten. En ik vraag wel regelmatig of hij hulp nodig heeft, of dat ik hem moet overhoren; af en toe is dat zo (Frans, Latijn).

Ik vind wel dat de lesstof warrig gepresenteerd wordt tegenwoordig. Wij moesten gewoon voor bovenstaande talen rijtjes stampen, lekker simpel. Nu wordt hier een stukje uitgelegd, daar een stukje uitgelegd, en niet het hele verhaal verteld. En dat hoef ik ook niet bij zoon te doen, want dan wordt hij alleen maar onzeker en geïrriteerd, "zo heeft meneer X het niet verteld". Maar blijkbaar is het voor hem nog wel te behappen.

Presentaties en werkstukken maken doe ik uit principe niet. Ik ken ook moeders die op de basisschool al de sinterklaassurprises maakten en de powerpoints voor spreekbeurten. Ik vind echt dat ze dat zelf moeten doen. En als ze dat niet willen, moeten ze zelf voor de consequenties opdraaien. Als ze het niet kunnen, kun je helpen, maar zeker niet overnemen.

Marieke

Marieke, stop met worstelen. Volg je gevoel, en leef met de dag. Je hoeft je er helemaal niet mee bezig te houden of je over vier jaar nog steeds moet helpen met werkstukken, planningen en overhoren. Je leeft nu, en je kijkt wat jouw kind nu nodig heeft, en waar jij je goed bij voelt. De tijd zal wel leren hoe het gaat. Het ene kind is het andere niet.
(ter relativering: toen je kind net was geboren, hield je je ook nog niet bezig met zindelijkheidstraining, leren lopen, fietsen, wel/geen peuterspeelzaal en oh jé, welke basisschool moeten we straks kiezen)

Oudste

zit nu in 3e van het VO. Wij hebben ook al elk jaar die "donderpreek" van het VO gekregen. In het begin dacht ik ook, tjee....mijn ouders deden nooit wat, vroegen amper wat, en toch heb ik mijn diploma. Dus ben ik het steeds losser gaan laten, heb zoon wel gezegd dat ik altijd bereid ben te helpen, maar hij vraagt het amper. Het gaat al 3 jaar goed.....Hij doet VMBO-basis, wel met 2 vingers in zijn neus, maar goed...