huiswerk maken
Onze zoon van 13 zit in de tweede van atheneum. Huiswerk maken gaat zeer moeizaam. Hij heeft er geen zin in, is niet gemotiveerd.
Hij probeert zo weinig mogelijk te doen en dan nog net een voldoende halen, of net niet. Hij maakt bv geen samenvattingen, schrijft geen woorden op als hij een taal moet leren en zelfs voor wiskunde leren , leest hij het alleen maar over. Dat geldt voor alle vakken, hij leest alleen maar, schrijft nooit iets op.{ Dit geldt natuurlijk voor leer werk.}
Ik overhoor hem wel eens of we plannen iets als hij een toets krijgt maar zijn lamlendig zijn overvalt mij dan ook.
Ik denk dat hij dit geen 5 jaar vol houdt.
Is dit herkenbaar? Zo weinig mogelijk inzet, zo weinig mogelijk ergens iets voor doen. Niets opschrijven? [ Dat verbaast mij het nog meest].
Hoe dat lukt?
Nou bij oudste is het simpel, die vindt het minder werk om zijn huiswerk te doen dan om met zijn moeder in discussie te gaan. En echt echt eerlijk waar: zo moeilijk ben ik eigenlijk niet.
Waarom het bij dochter ook lukt snap ik zelf eigenlijk ook niet. Ik had me ook al ingesteld op een hoop strijd, maar ze laat zich toch best goed helpen.
Wat wel helpt is dat ik haar ook mats. Ik maak meestal de samenvattingen en hak de stof in kleinere behapbare stukjes. En ze ziet zelf ook: hulp van mij betekent een hoog cijfer en zelf doen leidt niet altijd tot een acceptabel resultaat.
Punt is denk ik toch dat wij uiteindelijk toch de touwtjes in handen hebben. Oudste is echt de moeilijkste niet, sterker nog: hij is erg makkelijk aangelegd. En dat is meten ook zijn valkuil. Geen innerlijke motivatie. Dochter wil op zich best wel. Ze raakt alleen verstrikt in het hoe. En dat levert paniek op. Een ferme hand van ons helpt haar daaruit. Echt een ander kind dus dan bijvoorbeeld de dochter van AnneJ.
Overigens doe ik niet aan belonen en straffen. Bij ons geldt: hoe ouder je wordt hoe meer vrijheden je krijgt. Die vrijheden komen echter wel samen met verantwoordelijkheden. Oudste heeft bijvoorbeeld een behoorlijke bijbaan. Dat mag hij zelf regelen. Als hij in het weekend en wil werken en wil sporten praten we daar wel over. Ik vraag hem dan wanneer hij zijn huiswerk gaat maken. En aan die afspraak houd ik hem. Wij gaan dus het gesprek aan met ze. Spreken de week door. Maken samen de planning. Maar uiteindelijk doen wij wel aan bemoeizorg.
Op mijn werk krijg ik ook geen straf.
En gelukkig wel een beloning.
Ook heb ik daar bepaalde vrijheden. Maar ook bepaald verantwoordelijkheden. Zo mag ik in ruime mate mijn eigen uren indelen, en thuiswerken. Daar staat dan wel tegenover dat ik binnen de gegeven omstandigheden mijn werk naar behoren hoor te doen. Als dat noet lukt, krijg ik geen straf. Maar zal mijn leidinggevende vast strakkere afspraken gaan maken met mij.
Regie
De regie ligt hier bij mij. De regel is hier dat ik sowieso het huiswerk controleer. Ik stop met controleren als iemand laat zien dat hij/zij zelfstandig genoeg is om het zelf te doen. Dan krijg je steeds meer vrijheid en steeds minder bemoeienis van mijn kant. Dan mag je het helemaal zelf regelen en dan zeur ik niet. Als ik weet dat normaal alles goed verloopt dan ga ik ook niet zeuren over een enkele onvoldoende. Zolang ik het vertrouwen heb dat het kind zichzelf wel zal redden en de verantwoordelijkheid neemt om dat cijfer op te halen dan teken ik zonder zelfs maar een vervelende opmerking het proefwerk af. Maar die vrijheid moet je verdienen. Wie niet zelfstandig kan en/of wil werken controleer en help ik. Wie daarover moeilijk gaat doen moet verplicht naar huiswerk klas.
Huiswerk klas vind ik ideaal. Het kost behoorlijk wat geld maar daar krijg je ook enorm veel voor terug. Geen gedoe en gezeur meer over huiswerk. Mijn kinderen echter vinden het niet zo leuk. Ze maken liever hun huiswerk onder mijn begeleiding dan de huiswerk klas want ik ben flexibeler en het kost ze dan minder tijd dan als ze 5 dagen per week na school daar nog een uur heen moeten.
En als ze niet heen zouden gaan of helemaal dwars zouden gaan liggen dan zouden ze ook andere privileges verliezen.
Ik denk dat een van de redenen dat het hier goed werkt is dat we het vanaf het begin van de brugklas zo doen. Dat is dus de gewone gang van zaken. Op die leeftijd accepteren ze gezag nog wel makkelijk meestal. Het lijkt me wel moeilijk om dit nog in te voeren als ze 16 zijn maar niets is onmogelijk.
Op dit moment heb ik samen met mijn jongste kinderen een vast tijdstip van huiswerk maken en controleren en dat werkt heel goed. De sfeer is meestal prettig. Mijn jongste dochter is een harde werker maar ze is erg onzeker en ze heeft een paar zwakke vakken waar ze bijles voor krijgt. Mijn jongste zoon is heel slim maar heeft het concentratie vermogen van een 12 weken oude puppy dus daar moet je echt bij zitten. Mijn nichtje is slim maar houdt niet van school. Alle drie dus hele verschillende uitdagingen.
In principe zou ik er helemaal niet zo'n probleem mee hebben om ze een jaartje zelf aan te laten rommelen en dan eventueel te blijven zitten maar in het huidige schoolklimaat waar blijven zitten vaak gelijk afstromen is vind ik dat niet echt geschikt. Vroeger was het makkelijker. Dan verloor je een jaar maar daarna kon je gewoon weer verder waar je gebleven was. Dan is een verloren jaar niet zo'n punt verder.
En het verschilt ook per kind. Bij sommige kinderen zou ook een keer blijven zitten helemaal geen invloed hebben want die hebben gewoon echt moeite om het zelf te doen.
routine
Omdat mijn kinderen mijn hulp voor school al vroeg nodig hadden, al in groep 3 van de basisschool is het routine geworden. Dan heb je al een goede werkrelatie denk ik. Wat betreft schoolwerk.
tja moedermop
Begin met een kind met dyslexie en je lacht over alle mensen die vinden dat op de basisschool thuis geen huiswerk gemaakt moet worden maar dat kinderen thuis moeten kunnen spelen 
Mijn oudste heeft geen dyslexie maar vanaf dag 1 in de brugklas zijn we samen begonnen met plannen en ik liet hem los bij vakken waar hij het zelf kon. Dus niet eerst je kind laten aanmodderen, slechte cijfers laten halen en dan pas beginnen want dan zien ze het als straf. Mijn zoon ziet het dus niet als een straf maar als een verlichting. Ik wijs hem op dingen, ik help hem met plannen, ik overhoor hem en hij is veel geconcentreerder bezig met mij dus sneller klaar. Met wiskunde heb ik hem nooit geholpen en met de herfstvakantie heb ik hem alleen nog overhoord. Nu zit hij in de vierde en biologie en aardrijkskunde doen we samen nadat hij het eerst zelf heeft doorgenomen, Engelse boeken lezen we samen, ik overhoor Engels meteen nadat hij wat geleerd heeft (hij vindt dat prettig) maar ik heb nog nooit een scheikunde, natuurkunde en wiskundeboek gezien. Hij weet waar zijn zwakke punten liggen en hij weet waar hij voordeel uit kan halen door het met mij te doen. De enige strijd die wij hier hebben is dat hij mij net nodig heeft op een moment dat het mij niet uitkomt. Dat is ook nieuw voor hem omdat zijn broer nu meer aandacht nodig heeft dit jaar maar nu weet hij ook dat hij mij wat eerder moet reserveren.
Zijn broer is dus nu net begonnen in de brugklas maar is al jaren gewend aan huiswerk maken met mij. Hij weet niet anders. Hij doet zijn huiswerk dus ook altijd beneden en hij is nu net een paar weken bezig met zelf plannen maar dat moet ik nog goed in de gaten houden. Nu heeft hij net zijn laptop met kurzweil en dat betekent heel veel oefenen zodat hij zo snel mogelijk alle handigheidjes daarvan leert want dat ding heeft hij niet alleen om voor te lezen. Ik heb daar ook rekening mee gehouden met mijn werk maar het is ook te duur om hem zoiets te geven en je vervolgens om te draaien en er niet meer naar te kijken (ik hoorde al van iemand wiens kind er vorig jaar mee is begonnen en er weinig mee deed.... tja twee bijna fulltime werkende ouders...).
Dus: mijn kinderen zien het niet als staf, nooit gezien ook en ik laat ze juist de voordelen zien: betere cijfers, sneller klaar door betere concentratie en ik help ze ook bij sommige dingen.
fulltime
Ook fulltime werkende alleenstaande ouders kunnen dat Barvaux.
Je groeit erin. En in mijn buurt kon ik geen betaalbare een op een hulp bij het huiswerk vinden, bovendien is het vanaf de brugklas een dagelijkse zaak en dat valt moeilijk uit te besteden.
Annej
Natuurlijk kan het maar niet bij iedereen. Ik zal ook niet ontkennen dat het zwaar is en als je weekenden ook vol zijn blijft er gewoon weinig tijd over en die persoon kan dat er dus niet bij hebben. Kwestie van prioriteiten stellen die jij blijkbaan anders legt dan die persoon. Ik denk gewoon dat teveel ouders van nu denken aan de tijd van toen (oh ik maakte ook altijd zelf mijn huiswerk) maar toen was er veel minder afleiding dan nu met al die apparaten in huis. Ik denk dat kinderen nu veel minder geconcentreerd bezig zijn met huiswerk en dan roepen dat ze AL een uur boven zaten, maar ja effectief was dat een kwartier.
Ja dat is het Barvaux
Deel van het probleem is dat kinderen amper meer de rust kunnen opbrengen om goed te kunnen gaan zitten voor hun huiswerk. Dat moeten ze echt leren.
Het kost me ook veel tijd, maar ik heb het er voor over. Maar ik krijg er wel stress van. Ik kan me zo voorstellen dat niet iedereen bereid is om die prijs te betalen. Dat staat een beetje los van wel werken of niet. Bij oudste heb ik altijd volgehouden dat ik dit geen 6 jaar ging volhouden, daar kom ik nu van terug....
Ze scoren namelijk zo zomaar 2-3 punten hoger als ik me er wel mee bemoei. Dat is te veel om het erbij te laten zitten. Voordeel is wel dat ik nu weer alles weet over het onvoltooide deelwoord en het inifitief. Die kennis was de aflopen 35 toch wel een beetje weggezakt
Ginny
Inderdaad, je leert er zelf ook weer heel wat van. Ik verbaas me ook echt over havo4 biologie hoor, je hebt geen idee hoe dat veranderd is in de loopt der tijd, niet te vergelijken. Ook de woordjes Engels hebben nu een niveau die ik nooit haalde toen en er zijn nu echt woordjes bij die ik gewoon ook niet ken. Eigenlijk zegt dat niets want mijn jongste moest vorig jaar 'cardigan' leren in groep 8, had ik nog nooit van gehoord en mijn oudste ook niet. Nu zag ik het staan op een verpakking in de Lidl haha
Ik vind het ook gewoon leuk om te doen en dat maakt natuurlijk wel heel wat uit maar ik denk dat veel ouders er in het verleden verkeerd zijn ingestapt en dan is het lastig recht trekken. Mijn kinderen zijn ook nooit van die 'zelluf doen' peuters geweest en dat maakt natuurlijk ook verschil maar het belangrijkst is nogmaals: ze zien het niet als straf of bemoeienis maar als hulp (en dat snapt oudste nu wel beter dan jongste hoor maar die ziet ook wel dat zijn cijfers beter zijn dan de kinderen die niet geholpen worden).
Verkeerd ingestapt?
Op de basisschool had zoon nooit huiswerk, dat maakte hij op school en dan verveelde hij zich nog. Een van de weinige keren dat ik me met zijn huiswerk, een werkstruk bemoeide, was toen ik zag dat hij het werkstuk bij elkaar gegoogled had en hem zei dat hij daar geen voldoende mee zou halen. Of ik hem helpen moest. Zoonlief lachte me hartelijk uit en zei dat de juf dat toch niet zou merken. Hij had een 10 en volgens mij had de juf het hele werkstuk niet ingekeken. Juf werd boos toen ik er bij het tienminutengesprek er een vraag over stelde.
Op het VO in de brugklas moest hij voor het eerst echt huiswerk maken en dat was vanaf dag 1 ruzie met mij of z'n vader want we deden het helemaal fout en konden niet uitleggen. Vanaf dat moment is hij naar huiswerkklas gegaan. Nu wil hij dat niet meer, sinds een verhuizing van de huiswerkklas zitten de leerlingen dichter op elkaar en kan hij zich daar niet concentreren. Maar thuis is inderdaad teveel afleiding. Maar ik word simpelweg zijn kamer uitgezet als ik vraag hoe het met de planning staat.
Ik wil proberen hem te overtuigen dat hulp geen schande is, en kijken of ik huiswerkhulp aan huis kan krijgen. Maar hulp van mij accepteert hij echt niet.
Een beetje laat
Het is weliswaar een beetje laat om te vragen aangezien mijn jongste al in de vijfde zit, maar ik ben wel heel benieuwd naar het antwoord.
Alle begeleiding die ik mijn kinderen heb gegeven is emotioneel. Het is voor beiden niet makkelijk geweest, dus bij vlagen is het belangrijk geweest dat ik ze thuis een veilige haven kon bieden.
Echter, op inhoudelijk gebied, zowel de stof als 'leren leren', hebben ze helemaal niets aan mij. Mijn man en ik zijn allebei afgestroomd tot het niveau waarop we absoluut niets meer hoefden te doen voor school. Ik kan prima adviseren over welke boeken op de lijst dun zijn, maar daar houd mijn kennis op.
Mijn jongste heeft flink moeite gehad met tot leren komen in de eerste twee jaar en moet er nog steeds flink aan trekken. Ik had dit graag makkelijker gemaakt voor hem. Vandaar mijn vraag, hoe doen andere ouders dat, die een lager opleidingsniveau hebben dan hun kinderen?
Eerlijk gezegd
heb ik ook pas op dit forum geleerd dat het normaal is om je kinderen zoveel te ondersteunen ... Ik ken maar een handjevol ouders in mijn omgeving die dat doen, verder doen de kinderen het vrijwel allemaal zelf.
Linda
Ik ga altijd uit van het principe dat een kind aan het begin van de brugklas minder weet dan zijn of haar ouders tenzij die ouders de taal niet machtig zijn. Leer je kind vooral plannen en je komt al een heel eind met overhoren en als je echt vastloopt zoek je bijleshulp maar bijles leert je niet plannen, het leert een bepaald vak.
oja
Mijn oudste zou allang alles zelf kunnen doen, het is hier geen kwestie van moeten meer en een beetje overhoren deed mijn moeder ook al met mij.
Het is allemaal niet zo moeilijk hoor...
Inhoudelijk doe ik weinig meer met de lesstof van oudste. Ik zou het wel kunnen, want ik heb ook vwo gedaan. Maar denk je nu echt dat ik nu nog weet hoe het met het werkwoordelijk deel van het gezegde zit? En als ik het wel wil weten lees ik gewoon mee. Bij de talen kan dat prima. En ook onderbouw geschiedenis en aardrijkskunde is nog prima te volgen. Ook als je geen vwo hebt gedaan.
Je brein ontwikkelt zich in de loop der jaren ook. Ik was vroeger echt geen kei in geschiedenis, maar nu vind ik het een eitje. Als ik nu vwo examen zou moeten doen zou ik denk ik heel goed scoren. Bij mijn dochter leer ik gewoon mee (brugklas) en bij oudste plan ik mee. Als hij een inhoudelijke vraag heeft, komt eigenlijk zelden voor, dan krap ik me eens achter de oren en zou ik in de boeken duiken. En als ik daar niet uit kom, dan stuur ik hem met een gerichte vraag terug naar school. Daar zijn die mensen immers voor.
meelezen
Ja, mijn talen zijn veel beter geworden in een paar maanden! En ook mijn topo en geschiedenis. Daar word ik alleen maar beter van, denk ik. Een gratis cursus algemene ontwikkeling, gegeven door kind en school.
Dan maar geen voorbeeldige moeder
Nou, dat zijn heel veel verstandige en verantwoordelijke adviezen, zeker weten, en ik prijs jullie stuk voor stuk voor de inzet waarmee jullie je kroost door de schooltijd heen slepen, maar persoonlijk ban ik het momenteel mééŕ dan zat. Dat mijn toon nu zo giftig is, heeft dan ook niets met jullie bijdragen te maken, want die is zeer opbouwend en praktisch informerend, maar wel alles met mijn lamlendige gevoelens van zinloosheid.
Ik had me voorgenomen vandaag éindelijk eens het laatste muurtje van de kamer van de jongste te gaan afwitten, want dat kamertje schiet maar niet op, omdat ik er nooit tijd voor heb. Met oudste had ik woensdag al een keurige planning uitgedacht, elke dag een stukje leren van beide toetsen, manieren om zichzelf te testen, en dan de laatste dag alleen nog de geleerde kennis opfrissen.
Met lede ogen zag ik aan, telkens als ik hem aanspoorde nu te beginnen, dat hij zich er maar niet toe zette om ook echt aan het werk te gaan, dat hij uitstelde, zich niet aan de door mij geadviseerde leermethoden hield enzomeer. En dan is het zondagmiddag en wil ik -naast een batterij huishoudelijke klusjes- eindelijk die muur gaan doen en daar komt zoon weer aan, met zijn hulpvraag, om alles nog eens met hem door te nemen. Wat we dan ook hebben gedaan, zomaar een paar uur met pauzes. Met als resultaat? Hij weet nog niets meer dan daarvóór.
En de muur is nog niet gewit, mijn klusjes moet ik nog aan beginnen en de ontspanning van vandaag bestaat welgeteld uit het tikken van dit stukje. Werkelijk, ik baal als een doorgebrande stekker 
Komende week heb ik een afspraak met zijn mentor en ik hoop dat die wat zinvolle adviezen heeft, hoe dit aan te pakken, want ik ben de wanhoop nabij. En ja, dames, ik zal eerlijk zijn: ik heb inderdaad geen zín om elke dag uren van mijn tijd te investeren in zijn school. Overhoren, prima, helpen een studieschema te maken, prima, maar dat ik achter alles moet aanzitten en er zonder mijn inzet weinig tot niets uit zijn handen komt: het zit me tot hier. En ik heb er niet het minste belang bij om mijn eigen middelbare-school-opleiding weer overnieuw te doen. Het mag dan allemaal heel boeiend zijn, maar ik heb nu als volwassene andere prioriteiten, en daar wil ik ruimte voor hebben in mijn leven. Die ga ik niet de komende 6 jaren laten opvreten door informele huiswerkbegeleiding.
Peenvogel
Als het niet gaat gaat het niet maar negen dagen geleden beschreef je nog dat je je zoon naar boven stuurt en na een uur eens gaat kijken en dát werkt dus niet bij jouw zoon. Doe dat dan ook niet. Laat hem ook niet aan de verleidingen gaan van digitale apparaten maar zet hem aan de keukentafel en doe je huishoudelijke klusjes in de buurt of zet hem in die kamer die gewit moet worden aan zijn werk.
Maar goed, nogmaals, je moet het wel willen en kunnen, je kunt ook begeleiding inhuren.
Ouders verantwoordelijk voor blijven zitten of afstromen
Vroeger was je als kind zelf verantwoordelijk dat je je huiswerk deed, nu zijn dus de ouders verantwoordelijk dat het huiswerk gedaan wordt. Dat naast een fulltime baan (beide ouders, anders ben je een verwend prins(es)je) en naast mantelzorg (want participatiesamenleving).
Dan is het inderdaad te hopen dat je geld genoeg hebt om begeleiding in te huren.
Moet ook de puber zelf nog meebetalen aan deze extra begeleiding, dan vooral in het geval dat de puber zichzelf niet tot het werk kan zetten? Dat een puber ervaart dat lamlendigheid geld kost?
zwaar
Peenvogel helemaal herkenbaar hoor. Ik ben ook moe. Met een kind op het VO, een kind in groep 8 en nog een jonger kind, vind ik het echt zwaar. Dan weer een spreekbeurt, dan weer een boekbespreking. Elke dag huiswerk, per week 4 toetsen. Ik word er echt helemaal gek van soms. En moe! Ik wil het wel loslaten maar dat lukt me niet. Die spreekbeurten in groep 8 bv. daar moet je als ouder echt bij helpen.
Hoeveel toetsen hebben jullie kinderen op het VO? Hier regelmatig 4 toetsen per week.
