Hoe help je een puber die niet geholpen wil worden...

dooddoener

Ik vind het ook altijd zo'n dooddoener van Jaina als ze zegt dat je kind een zo'n hoog mogelijke opleiding moet doen omdat het daarna dan veel meer keus heeft. Ik heb daar moeite mee. Alsof Jaina het echt zou goedkeuren nadat ze jarenlang een kind door het VWO heeft gesleept met huiswerkbegeleiding, afpakken van apparaten en internaten... Mam, ik word bakker! Geloof ik echt niets van, sterker nog: kind durft dat niet te zeggen en gaat fijn doen wat mamma wil dat het doet. Als je je kind lang blijft begeleiden komt je kind onvoldoende los van jou en kiest het wat jij wil in plaats van wat het kind wil of denkt het daar niet eens over na. Een kind voelt haarfijn aan wat de ouders willen, zeker als je er zoveel moeite, tijd en geld in stopt.

Ook wordt niet elk kind blij van de universiteit of HBO en kan een kind gewoon even het MBO willen doen en daarna nog HBO en eventueel een master. Dat zeg ik nu ook tegen mijn eigen zoon. Je hoeft niet naar het VWO: eerst HBO en dan alsnog een master is ook prima of na 1 jaar universiteit. Kies lekker zelf!

Tweedeling

Ik denk niet dat onze zoon nu in 6 vwo had gezeten als wij zelf minder opleiding hadden gehad. In de eerste 3 jaar heb ik veel wiskunde met hem gedaan. Ook bij Duits heb ik veel moeten begeleiden. In de 4e heeft hij bijles gekregen voor wiskunde B. En in de 3e zijn we zelfs naar een Open Dag van het Luzac geweest, omdat hij toen echt dreigde te stranden. We waren ervan overtuigd dat het met een intensieve begeleiding en lange schooldagen, waar het huiswerk onder begeleiding op school wordt gedaan wel zou redden. We hoopten overigens dat het niet nodig zou zijn, want een hoop geld is het wel, maar het had gekund.
Uiteindelijk bleek die open dag een paardenmiddel voor de motivatie, want hij vond het verschrikkelijk daar. Gymles met de hele school tegelijk, anders kun je geen team vormen. niet eens een fatsoenlijk scheikunde-lab (daar is de school te klein voor), dus daar wilde hij helemaal niet naartoe. Terwijl wij dus vantevoren dachten dat zo'n Luzac een soort walhalla was en dat iedereen dat wel zou willen als hij dat kon betalen.
Dus TO, ook al kun je het niet betalen, een open dag van Luzac bezoeken, wil ook nog wel eens helpen .

Ja ouders

Het ligt ook weleens aan de match maar soms kan een leerkracht gewoon niet zo goed uitleggen of snapt de vraag niet. Soms is het gewoon handiger als een kind zelfstandig het boek volgt en zich verder niet teveel laat afleiden.
Voor Frans en Duits hebben beide kinderen toch op een rommelige manier met veel uitval, waarnemers en opvolgers, te weinig les gehad.
Maar zoon zei afgelopen week nog dat hij het soms wel jammer vond dat ik na 3HAVO, Natuurkunde niet meer uit kon leggen. De leerkracht gaf aan dat het handig zou zijn als ik zelf het boek zou doorwerken omdat ik na al die jaren niet meer spontaan wist hoe het zat, maar dat ging me toch te ver.
Ik heb wel tijdig dochter bijles Natuurkunde aangeboden maar dat heeft ze laten vallen.

oja

Voor sommige kinderen is het gewoon slim om ze zo snel mogelijk door het voortgezet te krijgen zodat ze van die berg algemene vakken af zijn. Vakken waarbij er veel tussen zitten waar ze totaal geen moeite voor willen doen. In dat geval is het dus beter om niet de methode Jaina te hanteren maar zo snel mogelijk naar het MBO en daarna HBO te gaan. Je kunt blijkbaar wel een diploma kopen maar nog steeds geen intrinsieke motivatie. Iets wat iemand wel kan krijgen door alleen vakken te doen die hem of haar interesseert en ok dan komt het wellicht aanwaaien maar dan kan het ook even rustig de puberteit doorlopen. Jaina denkt dat je alleen normaal de puberteit doorkomt als je de allerhoogst genoten opleiding mogelijk tussendoor ook even meepikt.

Ik geloof niet dat dat altijd zo werkt.

Hiaten opsporen

Als hij er voor open staat is het een idee om met de mentor of de betrokken docent rond de tafel te zitten en de hiaten op te sporen. Met een paar uur per dag kan hij die in de herfstvakantie wegwerken. Middelste zoon is vorig jaar nog met zijn wiskundeboek uit v4 aan de slag gegaan. Dat zou bij oudste zoon niet gewerkt hebben, dat was typisch een geval van je kunt een paard wel naar de beek sleuren, maar je kan hem niet dwingen te drinken.

Maar probeer vooral - en ik weet dat het lastig is- het probleem neer te leggen bij wie het hoort: bij je zoon. Het is voor hem vervelend dat hij lage cijfers haalt, en ms de weg naar de TU afsluit. Niet voor jou. Het diploma van je kind zegt niets over jouw kwaliteit als ouder. Jij biedt af en toe je hulp aan, meer kun je niet doen. Dreigen werkt gewoon niet meer op deze leeftijd.

Jamie

Als een 12 jarige graag kapper wil worden dan is dat prima maar het zou voor mij geen enkele rol spelen in de keuze voor de vervolgopleiding. Met VWO kan je ook kapper worden. En mocht ze zich bedenken kan ze alsnog leraar worden of architect of arts of accountant of wat ze maar wil. Met VWO kan je alle kanten op. Als ze op haar 18de alsnog besluit kapper te willen worden dan kan dat. Je kan dan ook nog naar het MBO gaan als je wilt. Dat is nooit een probleem. Daarnaast vind ik algemene ontwikkeling en kennis ook belangrijk evenals abstract leren denken. Beiden zaken die veel meer op het VWO aan bod komen dan op het VMBO.

Zou ik staan te juichen als mijn dochter nu zegt dat ze kapper gaat worden? Nee, niet echt. Ik zou haar wijzen op de beperkte doorgroeimogelijkheden in dat beroep. Ik zou haar aanraden om een kappersopleiding te combineren met een andere opleiding als ze echt kapper wil worden. Ik zou proberen de beste kappersopleiding te vinden als ze echt niet van haar plan af te brengen is. Maar aan het eind van de dag is ze volwassen en mag ze doen wat ze wil of ik er nu wel of niet achtersta. Ik adviseer mijn volwassen kinderen regelmatig maar ik verwacht niet dat ze mijn adviezen opvolgen. ik hoop dat ze het in overweging nemen maar meer kan ik niet verwachten.

Maar voor de middelbare school is er geen keuze: hoogste niveau wat ze aan kunnen en geen gezeur over geen zin, te veel werk en dergelijke. Gewoon aan het werk. Ik vind het ook helemaal geen goed plan om een makkelijker opleiding te volgen dan je aan kan. Ik vind het uitstekend als mijn kinderen er echt aan moeten werken. Hard werken is goed voor het karakter. Je hebt natuurlijk niet altijd die mogelijkheid. Als een kind VWO met gemak haalt dan kan je natuurlijk niet veel meer. Maar het simpele feit dat er hard gewerkt moet worden vind ik alleen maar een pluspunt. In de praktijk blijkt trouwens dat er vaak helemaal niet zo hard gewerkt moet worden. Er moet vooral regelmatig gewerkt worden en je moet je aan de deadlines van de school houden. Werk gemaakt en op tijd inleveren helpt al enorm.

* ik heb het hier natuurlijk niet over kinderen die het niveau niet aan kunnen maar die er met de pet naar gooien.

oja

En jouw argument dat ze de hoogst mogelijke opleiding moeten doen ómdat ze dan de meeste keus hebben in het beroep omdat ze ook omlaag kunnen kiezen is gewoon onzin, dat meen je helemaal niet zo.

Jamie

Ik bepaal inderdaad samen met de school welk niveau ze aankunnen. Ik hou dat immers in de gaten. Ik vind niet dat je een 12 jarige of een 14 jarige zelf die verantwoordelijkheid moet geven. Op die leeftijd is het te makkelijk en aantrekkelijk om voor de makkelijke weg te kiezen. Zeker als je geen duidelijk toekomstbeeld hebt of een beroep wilt uitoefenen waarvoor je een lagere opleiding nodig hebt. Klopt dat je inderdaad sommige vakken op een ander niveau beheerst. Mijn jongste dochter bijvoorbeeld is goed in een aantal vakken maar ze heeft er ook twee vakken bij zitten waar ze aanmerkelijk slechter scoort. Ik kan er nu voor kiezen om haar in te laten stromen bij een lager type onderwijs of ik kan er voor kiezen om bijles te regelen om te kijken of we haar toch op het juiste niveau kunnen krijgen. Ik heb dus voor die laatste optie gekozen.

Het is geen mening maar een feit dat je met een hogere opleiding ook voor een lagere vervolg opleiding kan kiezen mocht je die behoefte hebben. De universiteit kom je wel op met een VWO diploma maar niet met een VMBO opleiding. Hoogstens via een lange omweg. Met dat VWO diploma kan je wel een MBO opleiding volgen. Ik ken echt mensen die dat om allerlei verschillende redenen gedaan hebben. Andersom is lastiger.

Dat ik persoonlijk niet zou staan te juichen klopt. Een en ander wel afhankelijk van de gekozen opleiding. Ik zou inderdaad liever hebben dat ze geneeskunde gaan studeren dan een opleiding doktersassistent volgen als dat de keuze is. Waarom? Omdat je met geneeskunde veel meer richtingen op kan dan met een opleiding doktersassistent, omdat je meer autonomie hebt in je werk, omdat er veel betere doorgroei mogelijkheden zijn en je salaris ook een stuk beter is. Dat is mijn hele persoonlijke mening. Ik ga echter geen 18 jarige tegenhouden die wel perse doktersassistent wil worden. Ik zou mijn argumenten geven waarom het niet mijn keuze zou zijn maar dat is uiteindelijk hun keuze. Ik wil echter wel dat ze de mogelijkheid om ook iets anders te kiezen en niet dat ze door hun eigen luiheid, gebrek aan motivatie of een enkel zwak vak lager uitkomen waardoor de keuzes verder beperkt worden.

probleem

Je hebt meer autonomie en bent vrijer maar sommige mensen kunnen dat helemaal niet aan. Er zijn zat mensen die nooit eigen baas kunnen worden omdat dat niet bij ze past, die dus ook met hun vmbo diploma geen eigen dakdekkersbedrijf kunnen beginnen maar in loondienst gaan. Zo heb je die mensen ook met een VWO diploma, die kunnen al die autonomie niet aan en vinden dat niet prettig.

een paar vragen

Jaina, ik heb een paar vragen. Allereerst, hoe oud zijn je kinderen? Zijn jouw kinderen al aan het puberen? Ten tweede, als nou een van je kinderen besluit doktersassistente te worden (om in jouw voorbeeld te blijven) want het ziet een academische studie niet zitten want het wil praktischer bezig zijn, heeft geen zin in een hele lange studie te doen inclusief specialisatie en het heeft geen zin in de lange dagen bij co-schappen, wil later gewoon een baan van 9 tot 5 hebben ipv 24/7, accepteer jij dat?
Ik weet wel dat mijn kinderen zo'n regime als dat van jou niet zouden accepteren. Ze zouden het als een aanval op hun persoonlijke vrijheid vinden. En nee, wij laten ze niet maar doen wat ze willen, we helpen ze ook waar nodig maar dwang en dreigen met playstations afpakken, dan gooien die van mij de kont tegen de krib en gaan alleen maar dwarser worden. 2 zitten er op het VWO, een is blijven zitten, de ander niet en de derde zit op de havo en die zit daar prima, kan het gemakkelijk aan. Dat is geen type voor een academische studie, die kan niet zolang onderzoek doen of lang zich in boeken verdiepen. Dus voor hem en ons zou het een straf zijn als we hem dwongen VWO te doen.

Bianka

Je moet natuurlijk onderscheid maken tussen een 12 jarige en een 18 jarige. Een 18 jarige die om de door jouw genoemde redenen doktersassistent wil worden moet natuurlijk zelf die keuze kunnen maken. Uiteraard kan ik dan wel mijn mening geven waarom ik zelf een andere keuze beter zou vinden maar de uiteindelijk beslissing ligt uiteraard bij de jong volwassene. Het is daarom ook niet echt de vraag of ik het zou accepteren of niet. Die beslissing ligt gewoon niet meer bij mij. Ik kan uiteraard mijn vraagtekens zetten bij het plan of aangeven dat ik zelf een andere keuze zou maken maar met wel of niet accepteren heeft het weinig te maken. Een 12 jarige die doktersassistent wil worden en op basis daarvan zijn vervolgopleiding wil kiezen dan is een ander verhaal. Dat zou ik inderdaad niet accepteren. Eerst de middelbare school maar eens afmaken en dan beslis je maar. Ik wil tieners niet alvast in hokjes duwen en hun vervolgopleiding voorspellen. Mijn simpele criterium is dus dat het niveau wat ze volgen het hoogste niveau moet zijn wat ze kunnen doen.

Mijn kinderen zijn deels volwassen en zitten deels op de middelbare school. Een paar hebben hun school zonder problemen afgemaakt en deden alles zelf. Anderen hebben (veel) hulp nodig (gehad). Van alles wat dus. Ik kan me goed voorstellen dat kinderen een wat strengere aanpak niet zouden accepteren als dat zomaar uit het niets komt. Het verschil is natuurlijk dat ik altijd die aanpak heb gehad waardoor het niet aan zal voelen als aantasting van persoonlijke vrijheid omdat dit is zoals het altijd is gegaan hier. Ik denk dat het heel moeilijk is om als je kinderen 14 of ouder zijn een radicaal andere aanpak te gaan hanteren. Dus als je heel makkelijk bent opeens heel autoritair te worden. Dan krijg je inderdaad (terecht) verzet. Je kan de verhoudingen niet opeens veranderen. Die liggen dan al redelijk vast.

Wat verwachten al die ouders......

......die zeggen dat het 'intrinsieke motivatie' moet zijn van t kind zelf eigenlijk van de docenten op het vo? Moeten die wel straf uitdelen bij niet gemaakt huiswerk? Of geen aandacht erbij tijdens de les? Of moeten ze ook maar accepteren 'dat dat de leeftijd is' en dat het later misschien vanzelf wel goed komt?

Ik ben VO docent, en bij ons op school ( net zoals op vele scholen denk ik) is het motto toch 'uithalen wat erin zit' en ' optimale intellectuele en maatschappelijke ontplooiing'. Maar hoe moet dat dan volgens jullie?? Hoeveel moeite moet een school daarvoor doen?

Ingrid

Ik ben t trouwens best wel heel erg met Jaina eens

Het is prima om het onderste uit de kan te willen halen qua vo niveau. Dan houd je alle opties open. En van een beetje hard werken leer je. Niet alleen de stof zelf, maar ook een beetje doorbijten, of eens iets doen wat je niet perse 'leuk' vindt. ik vind dat eigenlijk normaal. En gek genoeg heb ik 3 kinderen die er hetzelfde over denken. Misschien de genen. Misschien de opvoeding. Ik weet het niet. Feit is dat ze alledrie zonder erg veel aandrang van mijn kant 'gewoon ' hun best doen. Heb eigenlijk nog nooit een plYstation achter slot en grendel hoeven zetten. Maar ik zou get indien nodig gewoon doen. Zonder enige twijfel.

Ook hier een jongste die wat hulp nodig heeft. Ze wilde dolgraag naar het gymnasium, kan dat qua talen ook meer dan prima aan, maa heeft absoluut geen beta talent. Dus ik help haar bovengemiddeld veel met haar wiskunde. Als ik dat niet zou doen denk ik dat het havo zou worden. Ze is erg blij met mijn hulp, en nu geniet ze voorlopig enorm van t latijn en Grieks. Wat de toekomst verder gaat brengen merken we vanzelf.

Ingrid

mijn ouders

Stonden er ook zo in, jaina. Ik heb het allemaal gedwee gevolgd. Ik kon vwo, dus deed het maar. In de loop der jaren op het vwo ben ik mijn eigen dromen en idealen kwijtgeraakt, en volgde die van mijn ouders. Je kunt wel zeggen dat je kind later best de eigen vervolgopleiding mag kiezen, en dus ook mbo, maar dat werkt dan niet meer. Als kind heb je dan al zo vaak gehoord hoe belangrijk de hoogst mogelijke opleiding is, en wat voor geweldge mogelijkheden het biedt, dat je iets lager niet meer durft te kiezen. Je wilt uiteindelijk niet je ouders teleurstellen, nietwaar?

IngridT

Ik kan natuurlijk niet voor andere ouders spreken, maar wat mijn zoon betreft: laat hem als leerkracht in vredesnaam met rust. Hij zit met tegenzin op school. Hij zit daar omdat het moet. Hij vindt het verschrikkelijk bij jou in de klas (bij wijze van spreke dan, volgens mij werk jij niet in onze gemeente). Wat jij als lerares interessant vindt, vindt hij verschrikkelijk saai (in het beste geval) of erg irritant. Soms is er een onderwerpje wat hem wel prikkelt, interesseert, maar dat is verwaarloosbaar in vergelijking tot de grauwe, saaie rest. Echt het weegt er in geen honderd jaar tegenop.

En jullie zijn nooit interessanter dan internet en reddit. Kansloos.

Áls jij het hebt over een 'beetje hard werken', dan snap je niet hoe verlammend het voor mijn zoon is om op school te zitten.

Ken je 'the Matrix'. Daar zitten ze in een soort van zwevend voertuig, om te ontkomen aan de robots. Op een gegeven moment zetten ze dan alle stroom uit. Je hoort een brom en alles valt dood. Zo voelt mijn kind zich op school. Hij implodeert.

Ga hem niet straffen of motiverende gesprekjes houden. Hij komt daar depressief van thuis. Laat hem zijn gang maar gaan en op zijn eigen blaren zitten. Hij is 16, niet achterlijk, weet wat hij doet.
En als het niet lukt, lukt het niet. Hij wil wel, maar hij kan het niet opbrengen.

Ik heb geen idee of het later ineens allemaal goed gaat komen. Ik heb geen idee of het door de leeftijd komt. Het helpt niet mee denk ik. Ik heb ook geen idee wat ik bij 'goed' moet voorstellen. Een leuke baan? Een gezin? Kinderen? Hoe moet ik nu weten of hij dat allemaal wel wil?

Misschien wil wel vrijwilliger worden bij de kringkoop. Of gaat hij een bedrijf beginnen. Of wordt hij een couch potato.

Hij moet het zelf weten. Van ons krijgt hij steun, liefde, waardering en mogelijkheden. En hij is degene die bepaalt wat hij ermee doet.

Dus hoeveel moeite moet school doen? Nou, laten ze aardig zijn tegen mijn zoon. Niet veroordelend, geen moralistische praatjes. Positief, kalm, georganiseerd en volhardend die lesstof aanbieden. Ik denk dat dat het enige is wat ik van hen verwacht.

Oh ja, en maak alle onzin dingen als excursies, ckv, sportdagen, maatschappelijke stages en dergelijke alsjeblieft vrijwillig. Want hij vindt die dingen nog erger dan in de les zitten.

Weet je, ik had ook liever gehad dat hij het wel prettig vond, leren. Maar ik kan het niet veranderen. Het is werkelijk al vanaf de peuterspeelzaal zo, dat hij het vervelend vindt om naar school te gaan. Kun je nagaan. Wat een lijdensweg.

net op facebook

Lees ik net op facebook:

'When I was 5 years old, my mother always told me that hapiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down 'happy'. They told me I didn't understand the assignment, and I told them they didn't understand life.'

John Lennon

Maar ja, misschien ben ik wel een overjarige hippie.

karmijn

Mooi gesproken!! Het is jammer dat het nog zo verwacht wordt dat je school leuk vindt.
Ik denk dat mijn zoon net iets meer motivatie heeft, maar ook hij vindt school saai en iets wat moet. Al die extraatjes, die je geacht wordt leuk te vinden, vindt hij nog erger. Het enige wat hij leuk vindt is gym (hehe eindelijk beweging). Ik denk dat het deels de puberleeftijd is.

Was je toevallig op het balans symposium afgelopen vrijdag? Ging over het puberbrein. Er was een docente VO, en die had geinventariseerd onder pubers wat de 3 meest onzinnige dingen waren voor ouders om tegen de puber te zeggen:
Met stip op 1: Veel plezier op school.
Een goede 2e plaats: Was het leuk op school vandaag?
En nummer 3: Doe voorzichtig.

Toen ik thuis kwam heb ik aan zoon gevraagd wat zijn top 3 was. Hij noemde ze zo op, in juiste volgorde!! LOL

Mari39

Nee, ik was niet op het balanssymposium. Het ging over pubers en ik heb de laatste weken net even een puberoverflow. Ik zag het even niet zitten om een hele dag weer in de puberonderwerpen te verkeren.

Dus ik heb gespijbeld. (hihi)

Karmijn en anderen

Mijn zoon zit in 3 VWO. Het gaat niet goed met een aantal vakken.
Hij wil heel graag dat zijn docenten zich bemoeien met hem t.a.v. hun vak en hij wil graag extra uitleg en tips.
Straf helpt hem ook niet. Motiverende gesprekjes helpen hem wel, vooral als de docent in staat is om op zijn leefwereld in te gaan.
Hij is de puber die wel geholpen wil worden. Het lijkt mij dat hij die hulp moet krijgen. Zowel van zijn ouders (wat wij ook doen) als van de leraren.
Ik snap dat er ook pubers zijn die geen hulp willen. Pubers waarbij dat tegendraads werkt. De kunst voor de leraar in combinatie met de ouders en natuurlijk het kind zelf, is om uit te vinden wat in dit geval helpt.
Ik hoop dat jullie niet bedoelen dat leraren helemaal niet meer moeten helpen/motiveren/straffen of wat dan ook kan helpen, omdat er kinderen zijn waarbij dat niet werkt.

Vrijdag

Haha Mari39. Ik was daar ook
Feest van herkenning: mijzelf, mijn ouders, mijn dochter, mijn broer, neefje. Ze kwamen er allemaal in voor. Kinderen (pubers) (mensen) hebben namelijk ook nog een karakter naast alles wat "leuk" is en wat ze voorgeschoteld krijgen.

Moni

Ik zeg in mijn post heel duidelijk dat ik voor mijn kind spreek.

Hij heeft die motivatie niet zoals jou kind. En daar gaat dit draadje ook over, over kinderen die niet geholpen willen worden.

En verder ben ik wel tegen straffen. Ik heb nog nooit gemerkt dat dat hielp bij mijn kinderen. Maar ook daarbij, ik kan alleen voor mijn kinderen spreken. Ik ben geen orthopedagoog.

Moni

Er zijn wel degelijk manieren om pubers te motiveren voor iets. Met ze in gesprek gaan bijvoorbeeld, zoals jij beschrijft. En dat is echt iets anders dan het afpakken van een playstation. En dan nog: voor sommige pubers is ook dat te doorzichtig en helpt het niets....

Moni

Ik verwacht echt niet dat mijn kinderen school leuk vinden. Ik vond op die leeftijd school alleen leuk voor de sociale contacten en de geintjes in de klas. Ik juichte altijd als er uren uitvielen en ik heb heel wat gespijbeld (dat kon toen nog zonder vergaande consequenties met leerplicht ambtenaren). Ik begrijp dus best dat kinderen school niet leuk vinden. Ze hoeven het ook niet leuk te vinden. Maar het is wel de sleutel tot hun toekomst.

Oh en Ingrid T

Ik hoop dat je post 78 niet te persoonlijk oppakt. Ik denk dat je dat wel snapt, want je komt op mij altijd slim over.

Mijn post is fel, maar dat komt omdat ik je wat duidelijk wil maken.
En omdat het nogal frustrerend is, mijn zoon opvoeden, al 12 jaar ben ik hem met tegenzin naar school aan het stimuleren en motiveren. De vermoeidheid is jaren geleden al toe geslagen.

Ik snap wel dat de meeste leerkrachten het niet snappen. Zij vinden school leuk, anders hadden ze wel een andere baan gekozen. Maar hierdoor is het soms moeilijk om begrip te vinden voor het probleem van onze zoon.

En het is zo'n geweldig lief joch. Hij is gewoon niet geschikt voor school.

Geluk

Gelukkig zijn is zoiets ongrijpbaars. Ik hoop dat mijn kinderen gelukkig zijn en worden maar wat geluk precies is kan je eigenlijk niet vatten. Een goede opleiding kan wel aan geluk bijdragen al zal je niet enkel door die opleiding gelukkig worden. Ik ken wel mensen die door de omstandigheden geen goede opleiding hebben kunnen doen en vaak werken die toch in banen die ze zelf minder leuk vinden en waar ze ook nog minder meer verdienen. Ik ken mensen die heel hard werken in productie banen waar ze zelf niks aan vinden en die ook nog eens minimum loon verdienen. Daar wordt je niet gelukkig van. Je kan daarbuiten wel een prettig leven hebben natuurlijk en deze mensen zijn ook niet per definitie ongelukkig. Juist in hogere banen verdien je niet alleen meer maar heb je ook veel meer autonomie en vrijheid. In zekere zin hoef je minder hard te werken. Niemand die controleert hoe laat ik op mijn werk kom en wegga en hoe mijn werk er precies uitziet. Mijn vriendin die in een callcentre werkt moet elke minuut van haar dag verantwoorden. Zelfs de tijd die ze naar de wc gaat wordt gelogd. En haar salaris is ook nog vele malen lager. In dat opzicht kan een goede opleiding toch wel bijdragen aan geluk.

Natuurlijk heb je de radicale types die hun leven helemaal omgooien en en eenvoudig leven als schaapherder gaan leiden en daar heel blij van worden. Die ken ik ook. De advocaat die nu een gite beheert in de bergen, de accountant die berggids is geworden. Die zijn er ook zeker. Hoewel je voor dat soort beroepen ook een opleiding moet volgen dus helemaal zonder opleiding kun je vaak niet.

En ja, ik ken een paar succesvolle zakenmannen zonder enige opleiding die het helemaal gemaakt hebben. Maar dat zijn de uitzonderingen. Door de bank genomen is er een duidelijke correlatie tussen loopbaan en opleiding. En de meeste mensen worden er gelukkiger van als er wat te kiezen is op werkgebied en ze ook nog een redelijk salaris binnenhalen.

Want geld maakt niet gelukkig maar gebrek aan geld kan wel degelijk ongelukkig maken en veel stress en zorgen veroorzaken.

Anoniem

Volwassen worden is ook je eigen keuzes maken en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Soms zal het ook betekenen een beslissing nemen waar je ouders het niet mee eens zijn. Dat mag want je bent volwassen. Het zal zelfs soms moeten. Als je na je middelbare school perse een lagere opleiding wil volgen dan is dat een keuze die je kan maken. Ik heb bij mijn kinderen althans niet het idee dat ze geen keuzes durven te maken die tegen mijn wensen ingaan. Ik weet het zelfs zeker want ze hebben soms keuzes gemaakt waar ik niet achterstond. En als ze wel een opleiding gaan doen op een bepaald niveau alleen omdat ik het wil dan zullen ze uiteindelijk wel of daar hun weg in vinden of er van terugkomen en iets heel anders gaan doen.

Interessant.

Ik ben niet zo'n straffer hoor, in de klas. Probeer liever of het op een of andere manier toch lukt de interesse te wekken. Best vaak wel eigenlijk.

Maar. Nog even over die PlayStation achter slot en grendel zetten....ik vind dat eigenlijk niet echt straf. Maar meer het creëren van randvoorwaarden om iets voor elkaar te krijgen. Net zoals sommige mensen alleen voor bezoek een pak koekjes in huis halen omdat ze er anders niet af kunnen blijven en het zelf naar binnen werken, zo kan het ook slim zijn om bv de berldschermverleiding bv doordeweeks of in toetsweken even te elimineren. Soort van zelfbescherming.

Maar nogmasls, ik heb dat eigenlijk nooit hoeven doen thuis..

Overigens is het luxe hoor, om je zo heerlijk doelloos niet op te winden over de toekomst. Ik heb aardig wat asielzoekerskinderen in mijn klassen zitten en ben altijd zwaar onder de indruk van hun drang om wel het ondersteunt de kan te halen. Om hun eigen toekomst zo goed mogelijk voor te bereiden. Een Afghaans meisje vsn 16 uit vwo 4 heeft me wel eens uitgelegd hoe lastig zij het vond om te begrijpen over wat voor kleinigheden haar Nederlandse klasgenoten zich opwonden. En hoe snelste tevreden waren met hun cijfers. En ik snapte haar verbazing en onbegrip eigenlijk best goed.

Ingrid

Goh Jaina

Het lijkt nu wel of jij heel veel waarde hecht aan geld en een goed inkomen. Is het de status die hierbij hoort die je belangrijk vindt? Ik vind het nl altijd bijzonder dat geld een motivator kan zijn.

"Juist in hogere banen verdien je niet alleen meer maar heb je ook veel meer autonomie en vrijheid."

Dat kan en geldt dan vooral in kantoorbanen. Maar er zijn ook mensen, ook in hogere banen, die daar helemaal niet gelukkig in worden. Die echt vrijheid willen, want ook in hogere banen moet je veel verantwoording afleggen. Mensen die voor zichzelf willen beginnen, iets op het gebied van muziek/toneel willen doen, mensen met een passie.

Het lijkt er heel erg op dat jij jouw versie van de waarheid op je kinderen wil drukken en er weinig ruimte is voor vrijheid. Ja als ze afgestudeerd zijn, maar dan zijn de belangrijkste keuzes al gemaakt. Denk je echt in hun belang of in jouw eigen belang?