Herkenning? Gedragsproblemen op school

Nee

Je zoon heeft moeite met zijn gedrag. Stel je voor dat hij in een klas komt te zitten waar alleen maar kinderen zitten die moeite hebben met hun gedrag. Dat wordt niet makkelijker.
De leerkrachten speciaal onderwijs of speciaal basisonderwijs zijn geen therapeuten of dokters. Ze kunnen niet iets repareren aan het gedrag van kinderen.
Misschien kun je wel ook thuis of buiten school wat veranderen of doen.
Oefen je well eens met hem in het onder woorden brengen van wat hij wil of voelt?
Ik deed dat wel met mijn zoon die dergelijk gedrag had vanaf de dag dat hij naar school ging (4 jaar). Dat heeft hem, dat heeft ons goed geholpen.
Wat ik toen deed lijkt het meeste op de oefeningen die tegenwoordig in mindfullness zitten. (De mijne waren iets minder zweverig, maar toch)
Zie https://www.unlp.nl/blog/mindfulness-voor-kinderen-14-leuke-oefeningen
Denk je dat je zoiets met hem zou kunnen proberen?

Hi,

Als ik jouw zo lees dan is SBO zeker wel een goed optie.
Maar dit moet uiteraard een daarvoor bestemd persoon beoordelen.
Je komt niet zomaar in aanmerking voor SBO, deze keuze maak je niet alleen en daar is o.a een TLV voor nodig en uiteraard een goede onderbouwing.

Uit een psychologisch onderzoek hoeft geen diagnose uit te komen, het hoeft niet altijd psychisch te zijn en dat blijkt wel in jouw situatie.
Er is naar mijn mening veel meer voor nodig om te kunnen vast stellen wat en waar het probleem is/ligt.
Zijn er bijv. observaties geweest in de klas? Is er een capaciteiten onderzoek gedaan? Is er een handelingsplan opgemaakt vanuit school?

Als ik je advies mag geven, maak een afspraak met de IB'er van school.
Bespreek eens wat de knelpunten zijn en probeer samen naar een oplossing te zoeken, vanuit school kan er een capaciteiten onderzoek aangevraagd worden bijv.
Of ga naar je huisarts en leg het voor bij hem, hij kan je verwijzen naar bepaalde instanties welke jullie verder kunnen helpen.

Zoals M Lavell het speciaal onderwijs beschrijft is hoe veel mensen denken over SBO, jammer genoeg!

De leraren die op SBO of SO les geven zijn inderdaad geen doktoren of therapeuten.
Het is een combinatie van factoren waarom een SBO zo goed werkt voor kids met welke diagnose dan ook.
Geloof mij elk kind is anders dus ze hebben niet allemaal precies dezelfde "problemen" als jouw zoon. (Ook weer zo'n vooroordeel)
Deze leraren hebben iets speciaals en hebben er voor gekozen om in dit onderwijs aan het werk te gaan.
Vaak hebben deze mensen een extra opleiding een cursus etc. gevolgd zodat ze meer kunnen bieden dan het reguliere onderwijs.
En daarbij zijn de klassen vele malen kleiner, je moet denken aan max 12 a 15 kinderen en soms nog minder!
Bij de meeste SBO's staat er een juf of meester en een onderwijsassistent voor de klas waardoor er nog meer individuele aandacht is voor het kind.
Dus zeker weten dat deze mensen jouw kind beter kunnen ondersteunen en de juiste handvatten kunnen geven zodat het kind het zelfvertrouwen krijgt om aan zich zelf te werken.
Repareren doen ze met auto's in een garage!

Veel succes en sterkte toegewenst!

Lieve groet,
Eve

M Lavell

Ik zeg nergens hierboven dat je als ouder een TLV kan aanvragen.

Een inschrijving bij een SBO-school bij ons in de buurt kan alleen na een positief advies bij een IHI bespreking op de school van de leerling.
Je kan dit vergelijken met een breed overleg waar diegene aanwezig zijn die bij het kind betrokken zijn.
De belangrijkste schakel hierin ben jij als ouder.
De bedoeling van zo’n overleg is dat alle partijen vanuit hun eigen deskundigheid kijken wat het kind nodig heeft en waar dat het beste gegeven kan worden.
Eén van de mogelijke heden is een SBO of SO.

Voordat er überhaupt sprake is van een aanvraag TLV is er vaak al een heel traject van besprekingen op de school achter de rug.

Mijn advies is dus zoals ik hierboven reeds beschrijf, contact opnemen met de IB van school.
Bespreek jouw zorgen en zoek samen naar een oplossing.
Eventueel is een arrangement ook een optie?!

En wanneer je denkt dat er meer is dan alleen de problemen op school (wat ik uit jouw verhaal haal), je dan de stap kan nemen om naar de huisarts te gaan en indien hij/zij het nodig acht jullie naar een instantie te verwijzen welke jullie verder kunnen helpen.
Denk dan aan observaties in de klas op school, spel observaties, gesprekken met het kind, gesprekken met de ouders, ontwikkeling van baby tot nu doornemen, capaciteit onderzoek etc.

Wat ik haal uit jouw verhaal bezorgde moeder is dat jouw gevoel je zegt dat er meer aan de hand is.
En je dit wilt uitzoeken, wat logisch is!
Als je weet waar de problemen liggen of weet dat je kind bijv. autisme, een hechtingstoornis of adhd heeft je gericht kan gaan werken.

Daarbij is jouw zoon 9 jaar dus het lijkt mij sterk dat dit gedrag ineens ophoudt.
Zeker aangezien er niet alleen problemen op school zijn.

Dat is niet waar

Eve, wat je beschrijft over plaatsing in jouw regio kan niet waar zijn.
Plaatsing op het SBO heeft helemaal niks met deskundigheid te maken, maar met de capaciteiten van de school.
Nogmaals: zie de link die ik gaf met het protocol van de PO/Raad (overkoepelend orgaan van al-het primair onderwijs).

Het is ondertussen best mogelijk dat jij die ervaring hebt. Dat is dan omdat je spreekt van een plaatsing voor de invoering van het passend onderwijs.
Of je hebt het proces zo ervaren omdat men jou/jullie als ouders het gevoel hebt gegeven dat jullie meetellen en dat deskundigheid de doorslag geeft.

Als dat laatste het geval is dan maak ik een diepe buiging naar jouw school.
Goed gedaan.

Maar in het algemeen werkt het zo niet.
Het is niet de leerling die de hulp nodig heeft, maar de school. De school vraagt de hulp aan bij het samenwerkingsverband. Dat begint met hulp bij de school. Het kan uiteindelijk ook plaatsing van een leerling op een andere school betekenen (s(b)o of een school waar de capaciteiten voor dat type leerling wel aanwezig zijn).

Van school, van het onderwijs, hoeven ouders geen therapie of gedragshelende kwaliteiten te verwachten. Ook niet van het speciaal onderwijs.

Voordat dit kind tot een onverbeterbare gedragsgestoorde wordt verklaard, is een beetje therapie of opvoedondersteuning wel handig.
Want reken maar dat het gedrag van 9 jarigen nog kan veranderen.
En als dat werkelijk na veel proberen niet zo is, dan wordt het tijd voor de specialist. Een dokter dus.

Oh jee eve

Ik zie het al. Je hebt bijna letterlijk de tekst gekopieerd van een school.
Kijk daarmee uit hoor. Daar word je herkenbaar van.

Ik zelf zou die tekst toch als geruststellend reclamepraatje interpreteren.
Dat is niet erg zolang er niks mis gaat en iedereen tevreden is.
Illusie is een geweldig ding.

Verschil

Ik zuig het niet uit mijn duim, dit is zoals het gaat en is gegaan in mijn regio en op school.

Plaatsing op het SBO of SO heeft wel degelijk te maken met deskundigen die jouw kind onder behandeling hebben. Dit zal niet altijd het geval zijn maar wanneer het kind onder behandeling is bij een Logopedist of een Fysiotherapeut, kunnen deze mensen aanschuiven en vanuit hun deskundigheid kunnen aangeven waar zij denken dat het kind op de beste plek is.
Bij zo een overleg dus een overleg om een TLV te krijgen om naar een SBO of SO te kunnen gaan, zijn hier aanwezig;
juf of meester, IB en-of AB, orthopedagoog, psycholoog, eventueel fysio, logo en de ouders.

Het zal per regio verschillen uiteraard.

Ik heb zeker het hele proces ervaren dat wij meetellen, omdat wij ook echt meetellen wij zijn de ouders en zonder ons akkoord wordt en kan er niks worden besloten.

Hoe kan je zeggen dat het niet de leerling die hulp nodig heeft maar de school?
Beide hebben hulp nodig, als een kind vast loopt door wat dan ook heeft hij hulp nodig en automatisch heeft de desbetreffende school ook hulp nodig.

Uiteraard kan je van een reguliere school geen therapie of iets dergelijks te verwachten.
Dit hebben ze bij een school die regulier onderwijs verzocht niet in huis.

Een SBO of SO heeft dit wel degelijk, vaak zijn er in deze scholen o.a. Logopedie, Fysio en een orthopedagoog in huis. En worden er speciale projecten opgezet.

Maar heel even hoor, jouw zin "voordat dit kind tot een onverbeterbare gedragsgestoorde wordt verklaard"
Hoe kom je hier nu bij? Er moet een verklaring zijn voor het gedrag wat deze jongen van 9 nu al jaren vertoond.
Of dat nu is autisme, ADHD, gedragsproblemen, slechte opvoeding of noem maar een dwarsstraat dan is dat zo.
Als jouw mening dan is dat een kind een onverbeterbare gedragsgestoorde is, vind ik dat erg jammer en heel vervelend voor je.

Het gedrag van een 9 jarige kan uiteraard veranderen, mede door hulp van buiten af.
Het is zo makkelijk om te roepen hier druk op deze link waar een aantal oefeningen beschreven staan en hoppa gedrag over. Wonderen bestaan niet.
Daarbij is het een verschil of een kind 4 of 9 jaar is, kijk alleen maar naar het verschil van de emotionele en sociale vaardigheden van een 4 jarige en een 9 jarige.
Als een kind van zijn bijv. 4e tot zijn 9e deze niet goed onder de knie heeft dan is het heel lastig om dit op eigen houtje op te lossen.

Soms lukt het je niet meer alleen en moet je voor je kind alle hulp met beide handen aanpakken en er samen keihard voor knokken!

Klopt

Dat klopt, omdat deze korte uitleg van de SBO school aangeeft dat er meer aan vooraf gaat. En precies aangeeft wat mijn ervaring hiermee is.
En vooral omdat ik dit al vaker heb moeten uitleggen, ik heb een goede ervaring met alles omtrent dit onderwerp.
Het is erg jammer dat er mensen zijn die slechte ervaringen hebben maar ga er niet vanuit dat het altijd zo is.
Heb jij nare ervaringen omtrent dit onderwerp? Zo kom je wel over..
.

Herkenbaarheid

Nog even terug komen op jouw opmerking over herkenbaarheid.
Daar ben ik niet mee bezig, ik heb niks te verbergen.

Ik wil enkel en alleen met papa's en mama's gezellig kletsen, discussiëren (zoals wij doen op dit moment) en als het kan en gewenst is adviseren.

verder onderzoeken

als je kind dusdanig afwijkend gedag in de klas vertoond maar geen diagnose heeft lijkt het me relevant om verder te onderzoeken wat de reden van zijn gedrag is voordat je al gaat kijken naar SBO en hoe je hem het beste kan ondersteunen, helpen.

Is hij altijd al dwars/gefrustreerd geweest, wanneer is dit begonnen, doet hij dit thuis ook of is hij daar zo mak als een lammetje, waar komt dat schelden vandaan, van wie leert hij die woorden? Ben je al bij de huisarts geweest voor een zorgvuldige screening bij een kinderpsychiater, heb je al speltherapie geprobeerd, iets van emotieregulering, en heb je als opvoedkundige ondersteuning of begeleiding gekregen?