Helpen brugger

One size

Ik vind het een one-size-fits-alladvies. Hoe kun je dat nou zeggen over álle leerlingen?
Kinderen die het eigenlijk wel zo'n beetje zelf kunnen, of van wie je verwacht dat ze het binnen afzienbare tijd zullen leren, kun je best een beetje laten aanmodderen. Het is niet erg wanneer ze eens een boek vergeten en hun neus stoten. Of een opgave niet begrijpen. Dan vragen ze hulp aan een klasgenoot, of de docent, en klaar.
Maar er zijn ook kinderen voor wie de brugklas een bijzonder grote overgang is, die zoveel van hen vergt dat ze best wat steun kunnen gebruiken.Ik zou werkelijk niet weten waarom je ze dat dan zou willen of moeten onthouden.
Ik heb mijn oudste erg veel geholpen het eerste jaar. Hij is slim, heeft op de basisschool nooit iets uitgevoerd en schrok zich wild op het VO. Ook bleek hier pas dat hij een extreme chaoot is. Als ik die had laten zwemmen, was hij allang afgestroomd. Nu gaat hij, inmiddels op eigen kracht, over naar 3vwo+. Ik heb hem ook wel eens zijn neus laten stoten hoor. Maar gedoseerd, en aangepast op wat ik inschat dat-ie aankan.

absoluut niet eens

maar dat ligt natuurlijk wel aan je brugger en soms ook aan het niveau. Als school zich eens gaat bemoeien met school en niet met wat er thuis gebeurt. Het komt echt wel goed, ik dacht drie jaar geleden ook dat ik vier jaar lang mijn kind zou moeten begeleiden. Nou tot mijn verbazing gaat het steeds beter, opeens hoefde ik niet meer mee te helpen met de tas in te pakken en sinds vorig jaar heb ik hem alleen maar hoeven helpen met hoe laat hij op moet en weg moet als hij de eerste vier of vijf uur vrij had (voor de duidelijkheid: hij kan geen analoog klok kijken) maar samen verzinnen we een oplossing voor wat hij niet zelf kan.

Dus samen tas inpakken zodat hij het leert en niet op zijn bek gaat voor de klas en meteen ruzie krijgt, moet nablijven en weet ik veel wat ze daar verzinnen. Zo ook samen een planning maken, samen magister in de gaten houden (zodat hij niet op zijn bek gaat in de klas, moet nablijven en weet ik veel wat ze daar verzinnen, ja ik val in herhaling maar ja magister invullen is soms een beetje moeilijk en lastig voor een docent maar die krijgt de schuld niet).

Echt ik heb rare dingen gezien: in de eerste week bijv moesten ze op pinterest het account van de leerkracht opzoeken en daar wat uitkiezen. Mijn zoon had fonetisch de naam van dat account opgeschreven en hij was de enige die het gezien had door een ingeving van mij (zelfs pinterest had hij fonetisch opgeschreven). Wat zegt de leerkracht: niemand heeft op mijn account gekeken. Mijn zoon dus wel maar ja dat zag ze niet want het was via mijn account gegaan. Echt je kunt wel door blijven gaan met rare verhalen maar ik houd mijn kind liever onder de radar zodat als er echt wat aan de hand is hij wat krediet heeft opgebouwd ipv dat meteen te verspelen in de eerste maand door je kind lekker op zijn bek te laten gaan

Echt wel

De school van mijn huidige brugger lijkt meer aan begeleiding te doen dan de school van oudste. Ze heeft zelfs een heel lesuur studievaardigheden waar ze samen plannen, agenda's vullen etc. Desondanks heb ik me voorgenomen om er de eerste tijd bovenop te zitten. Dus we pakken samen de tas in en ik check het huiswerk. Gelukkig accepteert ze dat ook

raar

Wat een raar advies. Voor mijn kind waren de veranderingen in het begin echt te groot. Zonder hulp was hij in week 1 al verzopen. Dus ja, ik hielp hem met z'n huiswerk, ik pak z'n tas in, maak een planning, etc.

Nu in week 2 gaat het al stukken beter en maakt hij zijn huiswerk grotendeels zelf. Maar omdat hij dat nog erg slordig doet, kijk ik het wel na en bespreek ik zijn fouten. Ik heb nl nog geen idee in hoeverre dit in de klas besproken wordt.

Ik hoop dat ik het ergens dit jaar kan loslaten, maar het zou me ook niet verbazen als ik 'm in klas 3 nog moet helpen.

Ouderavond brugger

Het zou nog wel een goed advies zijn als kinderen dan wel ongehinderd terecht zouden kunnen bij school, maar dat is een soort illusie. School veroorzaakt vaak zelf verwarring doordat de organisatie voor een aantal kinderen te onoverzichtelijk, chaotisch en veranderlijk en onvoorspelbaar en niet op te rekenen is. En als je een vraag stelt wordt je vaak snel geacht het toch maar zelf op te lossen en men ziet er niet op toe of het dan wel lukt en strafpunten worden evengoed uitgedeeld.
Het lijkt mij juist handig om als ouder op een voorlichtingsavond elkaars tips te horen over hoe je kunt afstemmen met je brugger en hoe je die kunt steunen om wel een goede start te maken en een goede werkhouding te ontwikkelen.

Heel slecht advies

Wel helpen natuurlijk. Of oogje in t zeil houden op zijn minst. Beetje afgestemd op kind, en met het doel om ergens ook weer los te laten.

Mijn jongste ( nu v4) schreef bv in de eerste week in de brugklas al t huiswerk op bij het uur waar ze was. En niet bij de volgende les. Wel fijn als je dat meteen even kunt rechtzetten toch? En georganiseerd inpakken is ook een kunstje dat niet ieder kind zomaar foutloos beheerst. Goede routines qua inpakken, huiswerk noteren, plannen, maken etc schelen zo'n hoop gedoe later.,,,

Ingrid

Dank

Voor de snelle reacties! Precies mijn idee: stem het af op je kind. Hier een gestructureerd meisje die keurig haar tas in kan pakken, maar ook één die direct 'dat snap ik niet' denkt. Soms helpt met haar de vraag hardop lezen al! Dus school zegt maar wat ze willen, maar ik blijf voorlopig beschikbaar als vraagbaak.

Raar

Advies hier in de brugklas was juist wel helpen en niet laten spartelen. Om een kind ook gemotiveerd te houden.
School helpt ook, waarom ook niet.

Niet zo prettig als een school er zo instaat. Uiteindelijk gaat het gewoon om jonge kinderen.

brugger wel helpen

Bruggers (sommigen in ieder geval) hebben wel wat hulp nodig. Ik heb ook wel eens om kwart voor 8 voor de deur van lokale Primera gestaan omdat kind zijn passer nergens kon vinden en wel eerste uur nodig had voor een proefwerk. Ook heb ik nog eens een middag besteed aan het verzamelen van 10 verschillende bloemen voor zijn biologieproject.
Dus advies lijkt mij wat vreemd.
Aan de andere kant sta ik soms verbaasd hoeveel tijd ouders besteden aan huiswerk van oudere kinderen. Met als hoogtepunt een voormalige OO-er die complete werkstukken schreef voor haar middelbare schoolkinderen. Op enig moment moeten ze het toch zelf kunnen. Ook ik kan mijn ADHD-er niet de rest van zijn school/studie carriere bij de hand houden.
Maar misschien is mijn perspectief wat gekleurd omdat mijn kinderen mij al zuchtend aankijken als ik vraag of ik ergens mee kan helpen.

Raar hoor

Ik vind het ook van het kind afhangen hoeveel je helpt maar helemaal niet helpen lijkt me heel bijzonder.
Zoon moet ik meer helpen dan dochter destijds. Die deed dingen als tas in pakken al heel snel zelf. Huiswerk opschrijven daarentegen deed ze op de bladzijde waar je het lesrooster kon schrijven, tja dan kan je niet lang vooruit natuurlijk Met huiswerk en plannen moest ik ook wel wat helpen.
Zoon schrijft het huiswerk eigenlijk al meteen goed op maar heeft juist weer hulp nodig met tas inpakken en het maken van huiswerk. Als hij zegt dat hij iets niet snapt van het huiswerk ga ik echt niet zeggen dat hij het zelf maar moet uitzoeken hoor.
Ben wel benieuwd hoe ze er bij zoon op school in staan.

bij ons

oudste heeft ADD, is behoorlijk chaotisch. wel heel slim. zit nu met net 13 in drie gym. maar de planning krijgt ze gewoon niet gehandeld. het lukte gewoon niet. school weet dat wij een groot deel van de planning overnemen en vind dat ook prima. ze hebben liever dat dochter haar energie besteed op school en leren dan haar planning fatsoenlijk bijhouden.
ga vooral door zeiden ze vorig jaar. het komt wel een keer.

gewoon helpen

De eerste tijd in de brugklas heb ik mijn oudste dochter geholpen met plannen, samen met haar een planning gemaakt, laten zien hoe je rekening houdt met buitenschoolse activiteiten, etc. Ik heb haar overhoord, heb met haar gekeken hoe je een werkstuk aanpakt, en zo nog veel meer.
De eerste periode ging zo goed dat ze dacht dat ze het zelf wel kon. Ze stond erg goed dus ik heb haar gewoon gelaten. Tot het moment dat ze duidelijk in paniek raakte omdat ze het overzicht kwijt was, toen heb ik weer hulp aangeboden. Ze had er nog niet aan gedacht om het te vragen.
Dus orde scheppen in de planningschaos en haar weer op de rit helpen.

We zijn de hele eerste klas bezig gebleven met weekplanningen, dat werkte goed voor haar. Vooral tegen het eind had ze me hard nodig om haar achter de vodden te zitten (bijna zomer) en om te zorgen dat ze de laatste weken niet gigantisch hard moest werken.

De tweede klas heeft ze veel zelfstandiger gekund, al had ze mijn steun op het laatst nog hard nodig, die stomme laatste loodjes.
De derde klas gaat ze nu in met de afspraak dat ik zo nu en dan over haar schouder mee kijk.

Ik heb haar in haar tweede periode in de brugklas gedoseerd op haar bek laten gaan. Ik heb haar laten ervaren dat het belangrijk is dat je plant en dat je weet wat je nog moet en wat je al af hebt.
Bij haar tas inpakken heb ik haar ook eerst geholpen, maar toen dat op weerstand stuitte heb ik haar daar zelf laten ervaren dat het wel handig is om dat met je agenda voor je neus te doen, de avond van te voren.
Op het moment dat het een leermoment is en de consequenties van falen zijn klein/korte termijn, kun je een kind op zijn/haar bek laten gaan.
Op het moment dat het geen leermoment is maar onmacht is het alleen maar funest voor het zelfvertrouwen, en op het moment dat de consequenties te groot zijn (afstromen of zware onvoldoendes) zul je er ook alleen een faalervaring aan overhouden.
Kortom, gewoon helpen indien nodig!

Terug in de tijd

Even een stapje terug naar vroeger toen ik brugger was...Ik stond al vanaf groep 5 zelf op tijd op dus in de brugklas was dat al nooit een probleem geweest. Tas inpakken kon ik aan de hand van het schoolrooster makkelijk doen. Brood smeren was al vanaf groep 5 dus kon ik in de brugklas ook al....Tja ik snap het advies dus wel.

Dees

Heel fijn dat jij vroeger zelf al zo zelfstandig was. Zijn je voorstellingsvermogen en empathische vermogens ook zo goed ontwikkeld?

Kun je je voorstellen dat er kinderen zijn die om welke reden dan ook _niet_ in groep 5 al zo zelfstandig waren als jij blijkbaar indertijd? En kun je je voorstellen dat een dergelijk advies dus zinnig is bij kinderen die dat aankunnen, maar minder verstandig bij kinderen wier zelfstandigheid nog moet rijpen?

Let wel: ik pleit er dus niet voor om álle bruggers te pamperen. Ik pleit voor een benadering op maat.

Dees

Ik geloof niet dat je helemaal beeld hebt bij wat andere ouders bedoelen met helpen. Dat gaat nergens over opstaan en brood smeren, lees maar eens.

Heb je al een kind op het VO? Je zult nog opkijken hoe het veranderd is.

Bovendien is elk kind anders. Dus eenheidsworst-advies is eigenlijk per definitie onzinnig.

Wil niemand bang maken...

Maar ik ken een moeder die zelfs voor de universitaire studies van haar kinderen scripties schreef.

extremen heb je altijd. Dat geldt beide kanten op, zoals je ook zo mooi in dit draadje dan meteen alweer ziet. Gelukkig hebben de meeste ouders best wel een redelijk gezond verstand èn een juiste visie op wat hun eigen kind wel of nog niet zelf kan.

Zelf zie ik het altijd als een beetje trial and error. Je laat wat los, je helpt wat... Je kind leert èn jij als ouder leert. En zo komt het allemaal best goed. Doe vooral wat je vanuit jezelf voelt wat goed is, denk ik, en niet wat een ander vindt dat je zou moeten doen (of laten).

Loslaten zodra het kan

Tuurlijk help je de eerste dagen met de tas inpakken. Nee, niet voor de broodtrommel en het drinken, maar kinderen weten op de eerste dag echt niet dat ze voor elk vak een schrift mee moeten nemen en dat de atlas en de woordenboeken niet mee hoeven.
Ik vind het huiswerk nu nog vrij beperkt maar als dat meer wordt en er toetsen komen zal ik de eerste keren helpen met plannen. Zodra ik zie dat het kan laat ik los. Tas inpakken kon jongste zoon na twee dagen zelf, huiswerk gebeurt zelfstandig, maar er is wel iemand in de buurt voor vragen. Dat zijn er weinig tot nu toe. Ik ga geen huiswerk controleren, die verantwoordelijkheid neem ik niet over. Past ook echt niet bij mijn autonome kind.

trots op mijn guppy

Tot nog toe maakt hij alle 'beginners'-missers die je maar kunt verzinnen: Kan huiswerkopdracht niet meer terugvinden in magister (stond niet bij studiewijzer maar bij bronnen), vergeet zijn gymspullen, raakt zijn mobiel kwijt op school, regent de grond in en blijkt dan twee uur te vroeg op school (want blokuur viel uit en hij had niet nog even magister en/of de klassen-app gecheckt), enz. enz. En toch is hij opgewekt en vol goede moed.
Dus ja, ik help hem zo af en toe wel een beetje op weg. Een beetje, zonder het 'over te nemen'. En verder zijn we vooral heel lief voor hem hier allemaal thuis. Gelukkig is het al mijn 3e op het VO, dus ik lig er niet meer wakker van. Ik weet dat het best goed gaat komen.

Het leven van een verse brugger is echt niet altijd makkelijk. Dus een beetje hulp en wat extra aandacht mag best. Ze kunnen tenslotte nog lang genoeg bewijzen dat ze het prima zonder jou kunnen

TLC

Precies! Een beetje extra TLC en het gevoel geven dat ze het prima doen. Dat doet al wonderen

vergelijking met vroeger

Je kunt Dees weinig empathisch vinden, maar haar observatie dat wij vroeger toch echt meer zelf moesten uitzoeken deel ik. Je kunt dat goed of fout vinden maar in dat opzicht zijn de tijden echt veranderd.
Wat zeker veranderd is, is dat de meeste scholen er nu wel van uit gaan dat kinderen buiten school begeleid worden. Of dat nu is door hun ouders of door huiswerkbegeleiding, een kind hoeft het niet zonder hulp te doen. Dat hele concept van huiswerkbegeleiding was er in mijn tijd (jaren 70) niet.
Kortom in dat licht is het advies van school van TS zeker vreemd. Maar misschien constateert deze school dat de slinger wat te veel naar de andere kant door gaat slaan.

Mijn moeder

heeft in mijn zesjarige middelbare schooltijd geen één keer mijn tas ingepakt en ook nog nooit met huiswerk geholpen. Die vroeg hooguit soms "heb je je huiswerk wel af?" en dan riep ik "ja ja tuurlijk" en dat was het wel. Niet dat dat normaal was maar ik vraag me af waarom dat nu zo anders is. Misschien klopt het wel dat school er van uit gaat dat alle kinderen hulp krijgen van buitenaf? Als ze de lesstof en de hoeveelheid huiswerk daarop baseren vind ik het eigenlijk niet eerlijk tegenover kinderen met minder hulpvaardige ouders (om wat voor reden dan ook). Mijn moeder is niet Nederlands en heeft ook niet gestudeerd en had nog een hoop andere kinderen om voor te zorgen dus dan had ik het misschien wel extra zwaar gehad.

Ik zou willen weten

waarom school dit zegt.
Is het overbemoeizuchtigheid (want wat gaat het ze aan wat je thuis doet) en *zomaar* een pedagogische insteek of is er een speciaal beleid goed ingevoerd op school.
Ik heb zelf na lang beraad wel gekozen voor de insteek *zo weinig mogelijk bemoeienis* maar dat was/is uiteraard ook afgestemd op karakters ed vd kinderen.
Maar ik heb daarbij wel partner ook goed betrokken, want consequent zijn is hierbij wel van belang. Eenmaal de boel overnemen en mijn kinderen leunen achterover.

Dat wil trouwens niet zeggen dat mijn kinderen geen hulp krijgen, zo veel als ze willen eigenlijk. Maar het is aan hen, zo moeten dit zelf beoordelen, zelf vragen. De regie ligt dus bij hen.

maar dit kan school

naar mijn idee alleen vragen van ouders als er een goed, degelijk en veilig beleid is. Vooral een cultuur waarbij fouten gemaakt mogen worden, of zelfs gestimuleerd worden.

Beetje raar...

Het hangt van het kind af, en zo'n advies zou zelf rampzalig kunnen uitpakken. Ik vind het bizar. Natuurlijk wil je dat de bruggers zo snel mogelijk autonoom worden, maar sommige kinderen verdrinken als je ze gelijk in het diep laat zwemmen.
Sini

vroeger

Vroeger vielen er ook veel meer kinderen uit dan nu. Vroegtijdig schoolverlaten is echt enorm verminderd.

Schoolverlaters

Als aantal schoolverlaters sterk gedaald is helpende ouders en (dure) huiswerkbegeleiding dan mag het voortgezet onderwijs nog wel eens heel goed kijken hoe zij lesgeven.

Valt wel mee

Ik denk dat de meeste ouders niet veel meer doen dan de eerste dagen op weg helpen en daarna alleen nog overhoren. Dat gebeurde vroeger natuurlijk ook. En bijles was er ook. Het grote verschil zit hem in de hoeveelheid projecten. Lastig te overzien voor veel kinderen. Wij hadden dat vroeger niet.