Heeft onderzoek zin, vermoeden adhd (groep 3)
Dochter van 6 is van december en zit in groep 3. We hebben er toen voor gekozen dat ze naar groep 3 mocht ondanks dat ze de 1 oktober grens hanteren. Dit omdat dochter volgens school slim is en het aan kan. Dochter heeft al zolang ik me kan herinneren een erg korte consentratieboog. De gewone opvoedadviezen werken niet bij dochter. Dochter bepaald zo ons en haar leven, want het is aanpassen en veel meer opletten voor haar veiligheid. Nu zie ik dat het allemaal toch anders loopt. Ze haalt geen goede cito resultaten. Slaat vragen over maakt het niet af. Doet ineens iets wat helemaal niet de bedoeling is. Begrijpt de vragen niet of let niet op bij de uitleg. Haar juf denkt dat ze adhd heeft. Dit omdat wat erinzit er niet uitkomt en natuurlijk haar opvallend korte consentratieboog. Op school ging het mis in groep 2 omdat dochter en haar juf geen goede combi waren. Op school kwam er iemand observeren en ook een IQ test doen. Daaruit kwam dat ze een hoog IQ 140 heeft. Dit zegt natuurlijk niet dat ze heel slim is ze was toen pas 5. Het zegt wel dat ze in ieder geval makkelijk groep 3 aan zou moeten kunnnen. Dochter is toen in een andere groep 2 gezet en daar ging het beter met de juf. Dochter is een kind dat je voor je moet winnen, ga je de machtstrijd aan dan verlies je en dochter dus ook. Wel bleef de zorg van het zich moeilijk kunnen consentreren en impulsief zijn. Nu dus in groep 3 gaat het niet zo goed. Ze zal wel over gaan, maar net op het nippertje volgens haar juf. Verder zijn haar resultaten heel wisslend. Achteraf vraag ik mij af of ze niet beter af was geweest in groep 2, dan zou het misschien beter zijn gegaan in groep 3. Volgens haar juf hou ik dan geen rekening met dat ze slim is. Nu mijn vraag. Hoe gaat dat met andere kinderen met adhd. Krijgen die de cito anders aangeboden? wordt er rekening gehouden met de slechte consentratie bv niet klassikaal toetsen? Het is echt geen onwil van dochter, ze kan gewoon niet anders. School adviseerd om dochter te laten onderzoeken. Sinds de peuterspeelzaal gaat het al anders dan anders bij dochter en ook daar was er bezorgdheid om haar consentratie. Het komt steeds terug.... Eerst dacht ik wat heeft ze eraan te weten dat ze adhd heeft. Het probleem blijft hetzelfde. Of heeft het wel zin qua begeleiding op school? ??? Graag hoor ik jullie ervaringen. Hoe kan ik mijn dochter helpen?
Ervaring
ik denk dat onze dochter een beetje vergelijkbaar is met de jouwe, ze is alleen wat ouder, nu bijna 9.
HB getest met net 6, altijd concentratie problemen, resultaten zeer wisselend, aandacht zeer wisselend.
Dochter heeft groep 3 overgeslagen en kon van een A+ naar een C gaan en dan weer terug naar een A.
Vanaf groep 5 maakt ze de cito's digitaal. Ze mocht dit doen omdat ze de concentratie voor de papieren versie niet kon opbrengen. Ze sloeg vragen over, vergat er, was halverwege helemaal de draad kwijt. Ze had ze eens voor de papierenversie van begrijpend lezen een E en mocht ze hem de dag erna op de pc over doen haalde een A+. School hield dus al vrij vroeg rekening hiermee, ook zonder ADHD etiketje.
Op een bepaald ogenblik kwam er echter toch wat irritatie, school vond dat dochter lui was en ongemotiveerd. Terwijl dochter altijd maar bleef beweren dat ze wel wilde maar gewoon niet kon.
Toen zijn we terug gegaan naar de psychologe, dat was afgelopen winter. Nog niet eens zozeer om te kijken of ze ADHD heeft maar gewoon omdat ze ongelukkig was.
Na een tijdje is ze toch onderzocht op ADHD, de psychologe had nog nooit zo'n lage scores bij de concentratietesten gezien bij een kind met haar intelligentie. Dat was dus duidelijk. Ze krijgt nu Ritalin en dat doet echt heel veel, haar punten worden hoger en gelijkmatiger, ze is rustiger in de klas en haar concentratie is veel beter. Hadden we dit maar eerder gedaan. Ik wilde haar echter niet opzadelen met een etiketje.
Wat denk ik heel belangrijk is of het een kind in de weg zit, druk is niet erg maar ze moeten er niet ongelukkig van worden.
Ja ik zou haar laten onderzoeken, geef je dochter de kans om het goed te doen en begrip te krijgen
Je kunt ook voor jezelf een werkhypothese maken van die adhd. De voorbeelden die je noemt, lijken in ieder geval kenmerken van adhd. En die kenmerken kun je met een adhd-vriendelijke aanpak gaan benaderen. Gewoon thuis. En dan kun je kijken wat er gebeurd.
In dit soort gevallen spreken wij altijd met elkaar af, dat we de situatie na twee maanden (bijvoorbeeld) weer evalueren. Dat schrijf ik dan in mijn agenda. En op dat moment kijken wij, of we op de goede weg zijn, of dat we toch professionele hulp moeten gaan zoeken.
Bij onze zoon (adhd en ook slim) hebben veel en veel te lang doorgemodderd. En dat heeft hem beschadigd. Hij heeft er een zeer negatief zelfbeeld door gekregen. Dat wil je echt niet.
Een adhd-vriendelijke aanpak is in mijn ogen gebaseerd op vier pijlers: 1 Kalm blijven (niet boos worden, niet geirriteerd raken, niet te enthousiast, dan kan een adhd-er niet meer nadenken), 2 Positief blijven (kinderen doen het goed als ze dat kunnen, doet het kind het niet goed, dan betekent dit, dat het kind het niet kan) 3 Georganiseerd blijven (voorspelbaarheid, duidelijkheid, opgeruimd huis, dagritme, drie gezonde maaltijden, nachtrust, helpen met het organiseren, helderheid. NIET streng, NIET straffen), 4 Doorgaan hiermee (als iets helpt, hou het vol. Als iets niet helpt, verzin dan wat anders, blijf niet op een knopje drukken dat toch geen reactie geeft.)
Lisbeth, karmijn
Karmijn, ik heb het boek "Slim maar" gelezen en daar veel tips uitgehaald. Inderdaad straffen werkt hier niet, wel duidelijke regels en grenzen aangeven. Wel op de gang zetten om even af te koelen of na te denken over haar gedrag. Ik vind het fijn om tips te krijgen maar ik merk wel dat ik het moeilijk vind om dit vol te houden en dus goed toe te passen. Volgens dit boek heb ikzelf ook zwakke executieve functies. Hierdoor begrijp ik dochter natuurlijk wel beter en zal mij minder storen aan dochter. Huis opgeruimd en dus minder prikkels en meer rust is ons streven maar lukt niet altijd. Dingen als vaste tijden eten en naar bed doe ik. Desondanks slaapt dochter om 22.00 vaak nog niet of ze wordt om 3 uur wakker. Daarna haalt ze het wel weer in door de volgende dag om 20.00 uur al te slapen. Voor dochter is dit vroeg.
Lisbeth, als ik mezelf afvraag of dochter last heeft van haar concentratie problemen. Het antwoord is helaas "ja". Ze weet op school vaak niet wat de bedoeling is omdat ze wegdroomt. Ook maakt ze veel fouten. Het resultaat is dat ze heel laag scoort op haar cito toetsen. Met een C zou ik al blij zijn maar sinds ze in groep 3 zit niet hoger dan een E. Volgens de juf komt dit door haar concentratie probleem misschien in combi met dyslexie. Dus ja ik denk wel dat ze er last van heeft. Ze is op school erg stil en teruggetrokken. Gaat haar eigen gang. Meer dromerig en afwezig dan storend voor anderen. Een voorbeeld van hoe het mis gaat bij rekenen. Ze weet het verschil tussen + en - . Er zijn eerst een paar plussommen dit gaat goed of ze slaat er zomaar een paar over, vervolgens komen de min sommen. Ze merkt het niet op dat het inmiddels min sommen zijn en rekent dus plus uit. Daarna kan het zomaar zijn dat er een bladzijde overgeslagen is. Niet gezien? Vervolgens wordt de rekensom ineens heel anders gedaan. Vraag niet goed gelezen? Je kan zien dat ze het verkeerd begrepen heeft en dus de som wel zou kunnen als ze het maar goed gelezen had of goed gegrepen had of niet wegdroomde tijdens de uitleg. Zo gaat het ongeveer. De film Brammetje Baas was voor ons erg herkenbaar. Het friemelen en af laten leiden door spulletjes of door eigen gedachten. De fase van zelf proberen op te lossen zijn we geloof ik al voorbij. Aan de andere kant krijg ik van familie te horen dat ze niets zien aan dochter. Ik probeer dan uit te leggen dat je concentratie problemen niet altijd aan de buitenkant kan zien. Dat adhd niet perse storend hoeft te zijn voor anderen. Het impulsieve zien ze wel. Daarna komt het verhaal over al die misdiagnoses en wat doe je je kind aan. Dit zorgt er wel voor dat ik ga twijfelen, heeft ze er wel wat aan. Ik geloof dat ik nu niet meer kan doen alsof het wel over zal gaan, want dat is helaas niet zo. Bedankt voor de tips
Laten testen!
Als je dochter op die IQtest 140 scoorde, moet er heel wat gebeuren om haar op evengoede manier binnenboord te houden. Het klinkt mij als zwaar onderpresteren, ik zou haar goed laten onderzoeken en vooral niet een klas over laten doen!
Oei
Als ik je laatste post lees, dan schreeuwt het mij toe: laten testen. Volgens mij wordt je kind geremd in haar ontwikkeling, door die concentratieproblemen.
Stel nu dat dit komt door ad(h)d, dan kun je haar behandeling daar verder op afstemmen. Je doet thuis ook al best veel, maar het heeft niet het gewenste effect. Dan zou ik echt voor testen gaan.
Dat overslaan van bladzijden, sommen en door gaan met optellen, terwijl het allang om aftrekken gaat, is heel herkenbaar en typerend volgens mij.
Misschien kan volgend artikel je het belang van testen duidelijk maken?
http://www.balansdigitaal.nl/data/nieuws/2012/oktober/adhd-en-autisme-bij-meisjes-vaker-over-het-hoofd-gezien/
Je schrijft dat je moeite hebt, met de onwetende vooroordelen van je omgeving. Echt, laat dat los. De gemiddelde mens heeft werkelijk geen idee, wat de gevolgen van adhd zijn in het leven van een mens. Ze denken aan een kind met actief 'jongens'gedrag. Maar adhd is meer dan gedrag alleen. In dit boek staat een hele heldere uitleg over de 'adhd-ijsberg'. http://tinyurl.com/q5dqrr4
Ik raad je echt aan om het te lezen.
Weet je, het is natuurlijk zo, dat je niet zo maar je kind laat onderzoeken. Maar het is ook niet zo maar. Ik lees in jouw posts over een meisje dat keihard werkt ontzettend haar best doet, maar waarbij de resultaten er niet naar zijn. En dat is zo slecht voor een kind. Dan gaat een kind op een gegeven moment het hoofd laten hangen.
Je schrijft: 'Dit zorgt er wel voor dat ik ga twijfelen, heeft ze er wel wat aan.' Ja, natuurlijk heeft ze er wat aan. Al is het alleen maar dat zo meteen dan de twijfel weg is. Dat er erkenning is voor haar problemen. Als dat alles is wat een onderzoek je oplevert, is dat al wat. Maar waarschijnlijk krijg je door een diagnose ook de toegang tot behandeling. Psycho-educatie, lotgenotencontact (vooral voor ouders), misschien medicatie.
Herkenbaar
Klinkt als m'n zoon. Die heeft nu een diagnose add en gebruikt tegenwoordig ritalin. Het effect is enorm, dus ik zit vol spanning te wachten op de resultaten van de cito's en z'n rapport om te kijken of het daar ook aan te merken is.
Dus voor ons heeft testen zin gehad.
Ook herkenbaar
Je verhaal komt me zo bekend voor! Hier een zoon met hoog IQ en oa add. In groep 3 ging het bij hem ongeveer zoals bij jouw dochter.
Allereerst zou ik je adviseren te achterhalen wat het nivo van rekenen en taal is bij je dochter. Als dat eigenlijk hoger is dan waar ze nu mee bezig is in de klas, kan het zijn dat ze zich verveeld en daardoor slordig is. Je zou de juf kunnen vragen om het werk voor je dochter te compacten (minder herhaling geven). Niet elke school is daar even happig op, maar aangezien je aangeeft dat school al bewust is dat ze een hoog iq heeft, zullen ze daar in jouw geval wel open voor staan.
Als je haar iq weet, dan is ze dus al eens getest. Hoe heeft ze toen gescoord, qua performaal en verbaal? En hoe waren de factorscores. Waren ze gelijkmatig, of waren er uitschieters? Het gaat nl niet alleen om het eindgetal (iq), maar elk testonderdeel zegt ook weer wat en daaruit kan je ook al veel afleiden. Ik zou trouwens zeker verder testen. Door niet te testen los je de problemen ook niet op en met een event. diagnose (of juist een bevestiging van geen diagnose!) kun je ook weer verder.
Hier ook
Zonder Ritalin scoorde hij D, met Ritalin alleen nog A. Met het bijbehorende gegroeide zelfvertrouwen. Need I say more...
Ook hier herkenning
Voor zoon was het heel belangrijk te weten dat hij er niks aan kon doen. Hij heeft lang het gevoel gehad dat hij niet genoeg zijn best deed. En met het 'etiketje' AD(H)D krijgt je dochter hopelijk ook meer begrip van de omgeving. Bij mijn zoon helpt medicatie helaas niet (geen enkele), toch doet hij nu het gymnasium. Niet zonder slag of stoot, hij moet er heel hard voor werken (letterlijk, het maakwerk kost hem heel veel tijd, het leren gaat hem makkelijk af, toetsen zijn dan wel weer wisselend qua resultaat door de wisselende concentratie) en wij en school stoppen er veel energie in, maar het ziet er nu toch wel naar uit dat hij die brugklas gewoon gaat halen. Dus ik zou haar zeker laten testen.
Engeltje
