Gymlessen

Pimpelpaars

' Ik zat vroeger veel liever in een team met alle kneusjes. '

Nou als jij mocht kiezen had je dat kunnen kiezen. Het is alleen de vraag of de andere kneusjes dat ook zo vonden. Serieus: de leerkracht zal nooit een team maken met alleen kneusjes dus dat wat jij wil gebeurt niet.

Nogmaals: ik begrijp niet dat jouw kind er nog zo in staat. Ik herken dat niet en ja mijn jongste is geen uitblinker in gym maar hij klaagt alleen over het hardlopen.

nog een citaat

'Gymleraren houden ook van sport en houden van sportieve kinderen. Ze hebben niet zoveel met kinderen die niet mee kunnen komen. Daar kon je geen steun of hulp van verwachten. Ook van hun kreeg ik gezucht en meewarige blikken. Zo heb ik het steeds ervaren.'

Toch hebben veel leerkrachten dat, ze vinden leerlingen die goed zijn in hun vak, hun best doen voor het huiswerk etc volgens mij ook veel sneller leuk dan kinderen die er moeite mee hebben. Die krijgen ook gezucht te horen als ze om meer uitleg vragen.

Triva

Daar had onze juf dan weer een vrij elegante tussenoplossing voor. We begonnen met het teams kiezen door leerlingen, maar de laatste 6 ofzo kinderen werden door de juf over de twee teams verdeeld. Niemand werd dus altijd als laatste gekozen, je zat altijd met een man of zes in het kneuzenclubje. En mocht je je afvragen of dat minder erg is: ja, dat is minder erg. Want dat je tot de kneusjes behoort weet je zelf echt ook wel, maar iedere week twee keer de allerlaatste zijn is toch nog net een graadje of wat beroerder.

Ik vind trouwens dat van een gymleerkracht na enige tijd best verwacht kan worden dat hij/zij op eigen kracht gelijkwaardige teams kan samenstellen. Waarom de leerkracht het minder goed zou weten dan de leerlingen snap ik al helemaal niet. Maar goed, de tussenoplossing van onze verder waardeloze gymjuf heb ik zelf altijd best een goede gevonden.

Ik heb dat rapport dat Taruh aanhaalt even diagonaal doorgelezen en het geven van gymles op niveau wordt volgens mij wel degelijk ook geopperd. Lijkt mij ook een goede oplossing - alleen roostertechnisch aan de lastige kant.

Maar veel afwisseling in aangeboden activiteiten zou al veel schelen. Natuurlijk zijn er kinderen die in ongeveer alle sporten goed zijn, en kinderen die in ongeveer alle sporten slecht zijn, maar iha zijn kinderen in het een toch wel beter of slechter dan het ander. Maar hoe dan ook: zolang de focus op verbetering en prestaties ligt hoef je niet de illusie te koesteren dat gymles voor de kneusjes zal bijdragen aan lol in sport. Net zomin als kinderen die slecht zijn in Duits later voor hun lol de Frankfurter Algemeine zullen gaan lezen, lijkt me.

Groeten,

Temet

groeten,

Temet

o kijk

Marja komt met een vergelijkbare oplossing.

Zie je wel, zo moeilijk is het niet. En toch gaat deze praktijk vziw nog steeds door, dat is toch onbegrijpelijk?

Groeten,

Temet

Vergelijking met andere vakken

Die gaat alleen op, als je er vanuit gaat dat een kind uit vmbo-basis, in een wiskundeleraar gezet wordt met een kinderen van vwo. En dat dit kind dan zijn uitwerkingen op het bord moet doen. Waarbij de leraar zuchtend weer differentiëren gaat uitleggen. Waarbij de rest van de klas moet luisteren en niet verder mag werken op het eigen niveau. Voor wie is dat een goede situatie?

Mijn kinderen lopen nog tegen hetzelfde aan als ik. Als laatste gekozen, oneindig afgerekend worden op hun gebrek aan vaardigheden. De gymlessen zijn nauwelijks gevarieerder geworden. Vooral buitengemeen, het ergste van het ergste, is nog precies hetzelfde. Softbal, hockey, voetbal, hardlopen en af en toe speerwerpen. Het enige verschil dat ik zie, is dat ze nu zelf ook een les moeten geven en een persoonlijksportontwikkelings blablablabla verslag moeten schrijven. En dat ze nu cijfers krijgen.

Uitzondering blijkbaar

Maar ik ben juist heel blij met gym. Het enige vak waar mijn zwaar dyslectische zoon zonder moeite hoge cijfers voor haalt. Behalve voor dansen dan. Het enige vak waar hij met plezier naar toe gaat. Zelfs de sportmiddag vindt hij leuk.

Voor alle andere vakken moet hij heel hard leren. Hij doet overal langer over dan zijn klasgenoten en er wordt heel vaak helemaal geen rekening gehouden met zijn dyslexie.

En hij is ook nog eens niet creatief en kleurenblind. Dus die kleurencirkel zag er ook al niet uit.

Temet en Marja

Nou prima toch die oplossing, lijkt me ook goed maar jullie waren zo verschrikkelijk tegen kiezen dus ik dacht dat je dit ook geen oplossing vond.

Die zucht deelde ik altijd.

Ik ben nog van de tijd dat meisjes apart gymden van de jongens in het VO. Zoals mijn nick al doet vermoeden liep er op de MAVO nog een helft rond. Met de gymles werden de klassen bij elkaar geveegd en zaten half en other half bij elkaar. Het ene team kreeg mij Zuuuuuuucht. Maar zo leuk het andere team kreeg mijn zus. Zuuuuuuuucht. Wij waren altijd de laatste 2 die gekozen werden,dus de twee grootste kneuzen werden eerlijk verdeeld

Pimpelpaars

Jij ziet dus ook geen oplossing voor het verdelen van teams, het is altijd erg

'Die gaat alleen op, als je er vanuit gaat dat een kind uit vmbo-basis, in een wiskundeleraar gezet wordt met een kinderen van vwo.'

Niet mee eens. Er zitten in elke klas kinderen die meer moeite hebben dan anderen met een vak of er minder tijd in steken of wat dan ook. Er zijn genoeg leerkrachten die laten blijken dat ze dat niet leuk vinden. Er zijn ook genoeg gymleerkrachten die het WEL goed doen en die het ook de 'kneusjes' naar de zin maken.

min of meer grappig

Wat ik min of meer grappig vind is dat ik de opdracht die mijn zoons krijgen (verdiep je in een sport die je zelf niet beoefent, bereid een les voor en geef die - Doel: iedereen moet er iets over leren, op niveau) met gym helemaal niet terugzie in hetgeen hier wordt geschreven maar ook niet in hun eigen gymlessen. Althans, niet in de verhalen die zij daarover hebben.
Mijn zoons hockeyen allebei. Gewoon in de C1000 zeg maar. Vergeleken met niet-hockeyers ben je dan toch nog goed. Sterker nog, 'echt hockey' met onervaren spelers is gevaarlijk. Hockey wordt dus in de klas altijd aangepast (zachte bal, zachte sticks) waardoor ook de ervaren spelers een 'handicap' hebben. Vanwege het gevaar noodgedwongen, maar wel een aardige oplossing!

Triva

Nou, nog handiger zou natuurlijk zijn als de gymleerkracht de teams maakt. Want nogmaals, de gymleerkracht moet toch wel enig inzicht hebben in wie wat kan en wie minder kan, lijkt mij, waar is hij/zij anders leerkracht voor. Nee, niet in week 1, maar toch wel tegen de herfstvakantie lijkt mij.

Maar hé, wij kneusjes zijn al met weinig tevreden

Nee, maar zonder dollen. Je wordt tegenwoordig doodgegooid met geklets over sociale vaardigheden, pestprotocollen en wat niet al. Zodat je het idee krijgt dat in onderwijsland begrip bestaat voor de noodzaak het kwetsbare zelfbeeld van de zich ontwikkelende leerling niet nodeloos aan te tasten. Hieperdepiep. Maar kennelijk is het nog steeds geaccepteerde praktijk dat er structureel teams door leerlingen gekozen worden (inderdaad, altijd gekozen door de kinderen die het wel kunnen, dat ook nog eens), terwijl er toch wel andere manieren te bedenken zijn, en terwijl toch iedereen met enige ervaring of begrip moet snappen dat het tamelijk frustrerend is om altijd als laatste gekozen te worden. Zoals dit en vergelijkbare draadjes maar weer eens laten zien.

Hele lerarenopleiding doorlopen, onderwijscarriere gemaakt, nascholing, teamdagen, zelfreflectie, pedagogische dit en ontwikkelingspsychologische dat, en dan nog altijd zulk hemeltergend onbenul, daar kan ik nou werkelijk met mijn verstand niet bij.

Groeten,

Temet

Hear Hear temet

Helemaal met je eens. Met je laatste alinea ben ik het eenser dan eens.

Triva, in iedere klas zitten kinderen met meer en minder moeite, maar bij gym lopen de kwaliteiten zo enorm uiteen hoor. Echt verschil vmbo b tot vwo.
Waarom zou je de kinderen van het laagste niveau dan vernederen? Ik begrijp dat niet. Mijn meiden kunnen bovengemiddeld goed tekenen. Die gaan toch ook geen medeleerlingen uitlachen?

En het ergste is, dat de leraren gewoon meedoen met het gniffelen en lachen. Zij denken echt dat iedereen kan leren sporten. Na al die opleidingen die ze gevolgd hebben.

Ik zie mezelf nog staan met een bal, bij ons achter. 'Als je goed oefent, wordt je vanzelf beter' zeiden ze. (Hahaha) Uren gegooid met die bal tegen de muur. Ik kan nog steeds geen bal vangen.

eigenlijk vind ik

dat er voor gym helemaal geen cijfers gegeven moeten worden. Het is bewegingsonderwijs, meer niet. Je bent aanwezig, doet mee en daarmee klaar.

Bieb

Maar dan ook niet voor muziekles, tekenen en handvaardigheid.

Ook een kneus

Ik was vroeger ook een kneusje met gym. Turnen vond ik vreselijk eng, ik durfde al niet eens over een bok te springen, laat staan met een trampoline over een kast of op zo'n hoogliggende wat een koprol te doen. Brrr. Balsporten ging iets beter, vooral volleybal, maar daar was alles dan ook mee gezegd. Ik kan me niet herinneren dat ik er op de basisschool last van had. Daar ging alles wat meer spelenderwijs volgens mij. Maar op de middelbare heb ik echt gebaald van die gymlessen. Ook dat buiten gymen vond ik niets, moest je hockeyen met zo'n harde bal e.d. Ik had wel altijd net en zesje, onvoldoendes gaven ze alleen als je niets probeerde of heel vaak afwezig was volgens mij.
Mijn kinderen zijn gelukkig niet belast met mijn genen in dit opzicht. Dochter is niet bang, niet overal even goed in maar haalt altijd wel een ruime 6 of 7 voor gym. Ze kan bijvoorbeeld niet voetballen, maar wel goed hardlopen en is goed in volleybal. Turnen kan ze overigens ook niet. Bij dochter ben ik altijd wel verrast over de variatie die ze aanbrengen in de gymlessen. Veel gevarieerder dan wat ik vroeger kreeg in ieder geval. Het kan dus wel.
Bij zoon is gym echt zijn favoriete vak, hij zit nu nog op de basisschool maar bij hem verwacht ik ook geen problemen.

Temet

Even voor de duidelijkheid: ik ben niet vóór kiezen ofzo, ik zei alleen maar dat er ook een voordeel aan zit en als de leerkracht kiest is Pimpelpaars nog steeds niet tevreden dus er zal nooit een goede oplossing zijn denk ik

Onrecht

Wij hadden les in een grote sporthal. Daar kon je in de ene helft van de zaal basketballen, volleyballen, tafeltennissen, paaltjesvoetbal en dat soort dingen. In de andere helft stonden toestellen opgesteld. Balk, mat, brug enzo.

Mijn vriendin en ik waren niet zo van de toestellen, dus we gingen bijna altijd naar het andere gedeelte. Badmintonnen was onze favoriete bezigheid. De andere meisjes bleven meestal aan de toestelkant.

Toen kregen we ons tweede rapport en vriendin en ik hadden allebei een 5 voor gym, omdat we er bijna nooit waren volgens de gymleraar. Hoogst verontwaardigd waren we, want we waren er altijd, alleen niet waar de meeste meiden waren. Hele toestand geweest.

We waren zo beledigd dat we besloten helemaal maar niet meer te gaan gymmen. Als we dan weer een onvoldoende kregen, was het tenminste terecht. Zou ik nu nooit meer durven. Maar op ons volgende rapport kregen we wel een 6!

deels eens vlinder

Met muziekles geen cijfer voor muzikaliteit of instrument bespelen of zingen. Maar muziek bevat ook theorie, dat vind ik wat anders.

vlinder

Muziek, tekenen en handvaardigheid zijn examenvakken, net als economie en Frans. Beetje raar om daar geen cijfers voor te geven.

Toch wel

Ik heb toch wel eens met alle kneuzen in een team gezeten. Waarschijnlijk mochten we zelf teams vormen. Buitengym. Softbal, uiteraard. Als kneuzigste kneus der kneuzen stond ik helemaal achteraan. Nadat enkelen van ons team geweest waren waren er drie uit en sjokten we het veld in. Daar stond ik verre veld. Het duurde natuurlijk lang voor wij drie uit wisten te behalen en dan stond ik weer achteraan. We zijn ook wel eens als kneuzen naar een ander deel van het sportterrein gestuurd terwijl de lerares met de anderen iets ging doen. Stonden we vooral uitgebreid te overleggen. Goede gymlessen waren dat.

Eens met bieb

Muziekaal gevoel moet in je zitten. Zingen kunnen wij niet, ik een heel klein beetje en man helemaal niet. Kinderen het van beide kanten niet meegekregen zeg maar. Dochter heeft jasr vingers blauw geoefend (thuis met een keyboard app op haar tablet, op school op een keyboard) op Alle menschen werden Bruder. Resultaat een 6 min. De noten waren foutloos gespeeld maar elk muzikaal gevoel ontbrak. Nu speelt ze het voor de grap nog wel eens en ik kan het nu herkennen. Benieuwd wat het volgend jaar moet worden.
Noten herkennen en bemoemen dat kun je toetsen maar een stuk spelen voor een cijfer na een half jaar oefenen is leuk voor degenen die piano spelen niet voor iemand die er totaal geen gevoel voor heeft.

Marja

Even een wat late reactie. Maar mijn zoon is ook niet zo handig en sportief, maar die zit met heel veel plezier op atletiek. Eindigt meestal als laatste bij de wedstrijden, maar is daar allang niet meer bezig. Hij kan op alle onderdelen steeds proberen om z'n eigen persoonlijk record te verbeteren, en op die manier heeft hij steeds een doel, zonder dat hij last heeft van teamgenoten die zich aan hem storen of bijvoorbeeld tenniswedstrijden die hij steeds verliest. Hij is heel enthousiast, traint graag (zit ook in een soort selectie-groepje: niet gebaseerd op prestaties, maar op enthousiasme en aanwezigheid) en heeft veel plezier in de wedstrijden. En hij heeft inmiddels z'n sterke kanten gevonden, niet de technische onderdelen, want daar heeft hij motorisch moeite mee, maar de lange loopafstanden (de reguliere afstanden voor zijn leeftijd vindt hij eigenlijk nog veel te kort), liefst in de natuur. Ik zie hem over een jaar of 10, 15, wel ultratrails in de bergen lopen.

ontdekkingstocht

Die ontdekkingstocht die Tijgeroog beschrijft die moet je kinderen denk ik aanbieden. Heel veel verschillende dingen maar ook juist de niet voor de hand liggende dingen: ultratrail, snelwandelen, onderwaterhockey, frisbee, dansen, bootcamp, alles waar ze mee in beweging kunnen komen. Met een team, zonder een team, met een bal, met andere hulpmiddelen. En dan persoonlijke doelen stellen voor ze.

Voor een goede sporter kan juist het stuk training geven een uitdaging zijn. Voor de motorisch niet zo goede: scheidsrechter. Hoe coach je iemand.

En daar kun je prima een stuk theorie over toetsen: geschiedenis, ontwikkeling, spelregels, tactiek (laat ze maar YouTube films zoeken, hebben wij nu mee gekregen als zomertraining naast het fysieke deel)

En zo kun je alle kinderen een uitdaging op hun eigen niveau bieden.

Half a twin

Taal moet ook in je zitten, net als wiskunde. Sommige mensen moeten alle zeilen bijzetten om een vijf te halen. Muziek op school gast niet over kunnen zingen. Het gaat over leren hoe een orkest in elkaar zit, de verhalen achter liedjes, muziek Door de euuwen heen, een werkstuk maken over een artiest.

Muziek op school gaat niet over kunnen zingen?

Nou hier toch echt wel. De ene periode leren ze iets spelen en de volgende iets zingen. En vaak geen simpele liedjes. All of me van John Legend is voorbij gekomen om te zingen. Met kleine groepjes tegelijk (3 leerlingen) moeten ze dan zingen voor een cijfer. En spelen dus ook op een keyboard.
Dochter zingt en speelt meestal wel een 6 bij elkaar maar meer op inzet en motivatie dan op muzikaliteit. Dit is haar tweede jaar echt muziekles, vraagt heel veel van haar. Kinderen die al muziekles hebben kunnen al noten lezen bijvoorbeeld, die kunnen echt iets neerzetten als ze voor een cijfer moeten spelen.

ook altijd als laatste gekozen maar niet erg

Ik werd ook altijd als laatste gekozen met gym, want ik ben niet sterk, onhandig en klein. Maar daarentegen was ik wel redelijk "geliefd". Dus het maakte mij echt geen bal uit dat ik als laatste gekozen werd, ik wist zelf ook wel dat het om de prestaties ging en niet om mijn karakter. Misschien ligt de samenhang tussen sportprestaties en sociale ladder ook aan de school waar je op zit, en de chemie in de klas. Ik zat op een gymnasium, waar ook wel wat meer nerdy en weirde types rondhingen dan gemiddeld denk ik. Dus als je dan iets niet goed kan, of een beetje afwijkt van het gemiddelde, ben je niet echt een uitzondering zeg maar.
Voor de moeite en het braaf meedoen kreeg ik dan toch altijd wel een zes. Des te knapper dat ik dan toch eindelijk 5 jaar geleden een halve marathon heb gerend.....Teamsport heb ik nooit wat gevonden. Ik ben niet zo'n team-mens denk ik. Dat gezeik als je niet goed genoeg bent, dat zit er wel achter. Toch ervaar ik het niet als een trauma. Het is gewoon niet mijn ding.