Gymlessen

maar niet druk over maken

Voorzover ik weet bestaat gymles het overgrote deel uit balsporten, en al helemaal als het buiten is in de zomermaanden. Binnen doen ze meestal om en om: balsport of turnachtige dingen. Zo is het m.i. altijd geweest.
Niet leuk als je daar niet goed in bent (sowieso is gym niet leuk als je daar niet goed in bent), beter er je (en vooral je zoon) je er maar niet al te druk over maken. Frans of Wiskunde of tekenen is ook niet leuk als je er niet goed in bent.

Gewoon niet goed in.

Eens met bieb, het is niet anders, je kan niet overal goed in zijn. Persoonljk vind ik gym niet belachelijk en je zoon krijgt vast wel een 6je als hij aanwezig is en braaf meedoet. Daar zijn cijfers voor gym handig voor, ze zorgen dat leerlingen niet spijbelen en het wat serieus nemen.

Mijn zoon had dat met Frans, moest hij ook zijn tijd uitzitten. Jammer genoeg was dat niet genoeg voor een 6je.

uitzitten

In mijn beleving was gym ook vooral een kwestie van uitzitten en net het minimale doen om die voldoende te halen (je moest bij ons een voldoende halen, maar die haalde je ook door gewoon op te komen dagen en niet actief te saboteren). Maar als het aanbod erg eenzijdig is zou dat misschien nog wel een puntje zijn om met school te bespreken.

Tussen mij en volleybal, basketbal en softbal komt het nooit meer goed. Altijd in de winter rondjeslopen en volleybal of basketbal, in de zomer rondjeslopen en softbal. Tweemaal per week, elke week weer. Op een les turnen in de winter en een les atletiek in de zomer na. Vijf jaar lang. Waarom gymleerkrachten daarmee weg komen is mij een raadsel - dat doen ze toch bij wiskunde en Frans ook niet?

In de zesde klas kregen we een andere gymjuf, maar toen was ik voor de sport al geheel verloren.

Dus als je zoon op zo'n niveau les krijgt dan is dat misschien nog wel eens een gesprekje waard. Is je zoon gewoon slecht in gym, dan is het, nogmaals, uitzitten.

Ik las trouwens niet dat je zoon als laatste wordt gekozen. Want dat zou voor mij ook nog iets zijn om te bespreken, dat verfoeilijke teams laten kiezen door kinderen. Dat deed die totebel van een gymjuf van ons dan tenminste niet.

Groeten,

Temet

inzet inderdaad

Mijn dochter is heel slecht in gym. Ze heeft twee jaar op turnen gezeten, daardoor kan ze nog een beetje meekomen met dingen als ringen en handstand. Maar voor de sprint en de coopertest haalt ze vette onvoldoendes. Maar voor inzet krijgt ze minimaal een 7 en dan staat ze toch een voldoende gemiddeld.

Vorderingen

Bij mijn dochter wordt gekeken naar vorderingen. Dat is de basis voor een cijfer. Een kind dat geen bal vangt en totaal niet kan gooien en na 6 weken oefenen met basketbal wel kan vangen en overgooien in een partijtje krijgt een goeie voldoende. Zo kan degene die basketbal als sport doet en geen zin heeft in partijtje met klasgenoten die "het toch niet kunnen" en er dus met de pet naar gooit in een partijtje een onvoldoende scoren wegens teveel mislukte acties. Van hem of haar mocht meer verwacht worden.

nooit een onvoldoende op rapport

Mijn dochter heeft 2 jaar op turnen gezeten en kan nu een redelijke koprol maken (dit om aan te geven hoe het gesteld is voor haar motorische vaardigheden . De drieën en vieren vliegen haar om de oren voor de afzonderlijke onderdelen. Wij doen met z'n allen mee met het toneelstukje van school en doen ook net alsof we het EN belangrijk, EN objectief te beoordelen vinden. Een 3,9 voor balwerpen (wij zijn het er dan volledig mee eens dat het kan dat het NET geen vier was) en een 4,8 voor Bewegen En Muziek, Eigen Dans (met hoofdletters, dat maakt het allemaal NOG echter!). En op wonderbaarlijke wijze krijgt ze voor inzet altijd net dat punt, dat het gemiddelde op een 6 brengt. Nog best een gereken hoor, voor zo'n gymdocent. Het een telt namelijk 2 keer mee, het andere vier keer -een soort praktijkachtig gymproefwerk denk ik- en de inzet telt tien keer mee! Ik zou me er maar niet te druk om maken!

Echt Noor?

Een 3,9 voor balwerpen? Die gymdocent had wiskunde moeten gaan studeren,dat zijn toch geen cijfers voor motorische vaardigheden?
Dochter krijgt alleen hele en halve punten. Net iets beter dan voldoende is een 6,5. D as t dan gerelateerd aan de nulmeting. Afgelopen periode hebben ze hoogspringen gedaan. Zonder aangeleerde techniek kwam dochter bij de eerste meting over 80 cm heen. Aan het eind van de periode haalde ze 95 cm. Na veel oefenen. Leverde haar een 7,5 op. Vriendin van haar begon op 90 cm en had bij het eind van de periode ook 95 cm. Niet zo heel veel vordering dus masr een 6,5. Er zal ook wel naar sprongtechniek zijn gekeken vermoed ik maar ze krijgen per onderdeel 1 cijfer. Over de periode als geheel krijgen ze nog wel een cijfer voor inzet en spelinzicht (als er een spel zoals basketbal of zo gedaan is. Niet goed kunnen vangen maar wel op de juiste pla as ts staan tijdens het opzetten van een aanval levert ook punten op.

Frans en wiskunde

"Waarom gymleerkrachten daarmee weg komen is mij een raadsel - dat doen ze toch bij wiskunde en Frans ook niet?"

Er zijn genoeg leraren wiskunde en Frans die heel goed wegkomen met elke les hetzelfde riedeltje afdraaien, één en dezelfde toetsvorm gebruiken want uit de methode en dus makkelijk nakijken, en nog nooit hebben gehoord van verschillen tussen leerlingen
Maar dit terzijde
De cultus rond het lekker samen sporten, en dan vooral met een bal, heb ik ook nooit zo begrepen. Gewoon uitzitten, dat doen ze ook bij die leraren Frans en wiskunde. Verder heeft je zoon zijn hobbies, daar kan hij in uitblinken toch?
Ik zou het op school wel aankaarten als leerlingen zelf teams mogen kiezen en je zoon wordt steeds buitengesloten. Dat is schadelijk en er zijn echt leerkrachten die dat niet vanzelf snappen.
Laat je zoon weten dat het goed is zoals hij het doet bij gym en dat het er nou eenmaal bij hoort op school.

Halfatwin

'Zonder aangeleerde techniek kwam dochter bij de eerste meting over 80 cm heen. Aan het eind van de periode haalde ze 95 cm. Na veel oefenen. Leverde haar een 7,5 op. Vriendin van haar begon op 90 cm en had bij het eind van de periode ook 95 cm. Niet zo heel veel vordering dus masr een 6,5.'

Toch dénk jij dat dit allemaal eerlijk is en zo maar dat is het niet. Als je al hoger dan gemiddeld springt kun je er met wat lesjes heus niet 15 cm bij springen. Het is dus voor jouw dochter veel makkelijker om een hoger cijfer te halen dan voor die vriendin! Zo ook bij al die andere dingen die jij noemt met sport. Als je al beter bent dan gemiddeld kún je geen spectaculaire vorderingen maken.

Echt half a twin

Gelukkig hadden we oudste dochter ook al op deze school, dus we zijn geoefend in het relativeren van gymcijfers. Zij had namelijk in haar eerste trimester een 10 voor sprint en een 8,6 voor verspringen. De enige twee cijfers voor dat allereerste rapport. Voor inzet had ze een 6,8.Het was blijkbaar geen 7 waard maar ze was te goed voor een 6,5. Je kan jezelf maar serieus nemen...

Geen spectaculaire vorderingen als je al goed bent

Dat kan inderdaad niet maar van de basketballer in de klas mag verwacht worden dat hij op de juiste plaats staat bij een aanval, dat hij kan dribbelen en schieten als hij dat nalaat, omdat de andere leerlingen in zijn klas niet van zijn niveau zijn scoort hij dus geen dikke voldoende.
Misschien kijk ik er olk wel met een wat te roze bril naar. Ik was vroeger het kneusje bij de gymles, totaal niet balvaardig en door een afwijking aan mijn rug ook geen ster in turnen en atletiek. Haalde altijd een 5 of 6.
Dochter is behept met dezelfde bouw en motoriek en is wel in staat om goede voldoendes te scoren voor gym, door haar inzet maakt ze vorderingen die beloont worden. Mijn vorderingen hoe minimaal ook werden nooit beloond. Mijn mislukte radslag verbeterde wel iets maar bleef mislukt en dus beloond met een 5.

slecht in gym, loser-gevoel

Slecht in gym zijn, met name bij de balspellen, heeft grote nadelen heb ik gemerkt uit eigen ervaring. Helaas zie ik het nu dezelfde kant opmgaan bij mijn dochter van twaalf.

Het verschil tussen slecht in gym of slecht in bijv. een vreemde taal is dat kinderen die slecht in gym zijn als vanzelf lager op de 'sociale ladder' komen in een klas. Veel kinderen beoordelen elkaar op de prestaties bij gym. Let maar op, meest populaire kinderen zijn meestal ook goed bij gym. Kinderen die goed in gym zijn en een winmentaliteit hebben, ervaren kinderen die ballen niet vangen, te langzaam zijn etc. als stoorzender. Wat ik allemaal naar mijn hoofd gekregen heb als kind... Dit vond ik het allerergst, dat anderen zich zo aan mij ergerden, boze blikken, minachtende opmerkingen. Dat ik hun dwarszat, Terwijl ik dat niet wilde, ik mijn uiterste best deed maar het niet kon! Gymleraren houden ook van sport en houden van sportieve kinderen. Ze hebben niet zoveel met kinderen die niet mee kunnen komen. Daar kon je geen steun of hulp van verwachten. Ook van hun kreeg ik gezucht en meewarige blikken. Zo heb ik het steeds ervaren.. Als ik een gymzaal ruik, breekt het zweet me al uit

Mijn dochter heb ik veel gestimuleerd te bewegen en aan sport te doen. Dat heeft zeker geholpen. Maar nu in groep 8 en bijna naar de brugklas komt ze net als ik vroeger soms huilend thuis, vanwege gemopper van andere kinderen op haar.. Op sport wil ze niet meer, omdat ze 'dat niet kan', en daardoor sociaal niet goed liggen in een team. Heel jammer, want bewegen is zo belangrijk en ze had er vroeger zo'n plezier in.... Toen zij en andere kinderen het verschil nog niet zo zagen... Iedereen nog beginneling was. Het verschil is steeds groter geworden. Ik zou graag willen dat ze toch weer gaat sporten. Tips, welkom!

Ontzettend oneerlijk

vindt onze jongste de gymbeoordeling. Vooral als het gaat om ver- en hoogspringen. Nu in de tweede is hij nog niet aan een groeispurt begonnen. Bij hoogspringen wordt het cijfer bepaald door de hoogte die je haalt, waarbij de normen voor jongens anders (hoger) liggen dan bij meisjes. Nou, alle meisjes in de klas zijn een stuk groter dan mijn zoon! Hij doet braaf zijn ding, haalt ternauwernood een 6, wij 'mopperen' dat we vinden dat je als sportieve jongen toch minimaal een 7 hoort te hebben, hij lucht zijn hart en we halen vervolgens allemaal onze schouders op. Het lijkt mij reuzelastig om te bedenken wat wel een eerlijke beoordeling zou zijn en het gebruik van decimalen en het halen van een onvoldoende als je niet de les verstoort lijkt mij in elk geval geen juiste manier van beoordelen. Ik heb eigenlijk geen idee wat de leerdoelen zijn van het gymnastiekonderwijs op het VO?
In hogere klassen moeten de leerlingen zich in een sport verdiepen en daar ook les in geven. Dat vind ik dan wel weer passend, leerzaam en goed te beoordelen.

Wat ik bedoel...

Ik zou graag willen dat ze weer gaat sporten, ze in beweging blijft. Gewoon op haar eigen niveau leren hoe je dribbelt met een bal, ballen gooit en vangt etc, Zodat die kloof tussen haar en andere kinderen niet steeds groter wordt. Het zou alleen fijn zijn om dat 'veilig' te kunnen leren en oefenen ergens tussen kinderen die ongeveer hetzelfde niveau hebben.

Ze gaf ook aan het zo vervelend te vinden dat 'iiedereen' gym zo leuk vindt terwijl het voor haar iets heel naars geowrden is. Turnen heeft ze een aantal jaren gedaan, maar wil ze echt niet meer op. Was ze ook niet goed in trouwens, maar was wel fijn omdat het meer een individuele sport was.

Dochters

Wat vreselijk Marja. Ik ben fysiek altijd handig geweest, maar niet met een bal en dat was vroeger in de gymles al erg genoeg ik was ook altijd de laatste die gekozen werd.
In de brugklas hadden wij "meisjesgym" van een juffrouw met een trommel. Zij sloeg een ritme aan en alle meisjes moesten daarop rondjes lopen, armen zwaaien, sprongetjes maken één voor één in een schuine lijn. Dat was trouwens midden jaren '70, zo oud ben ik nog niet hoor Ik kon dat erg goed, maar voor de motorisch minder handige meisjes moet dat net zo'n drama zijn geweest als bij mij later met de balsporten.
Mijn dochter is handiger dan ik met de bal. ze heeft een blauwe maandag op voetbal gezeten want ze wilde graag vriendinnen en een groot netwerk en een hechte club. Maar ze kwam elke keer huilend thuis: ze schreeuwen tegen me, ze doen agressief en boos. Dat was snel klaar. Ze is gewoon erg gevoelig en dan zie ik mezelf wel terug. Als je je zo voelt ga je niet beter sporten. Veel gymleraren moeten dat nog leren. Ik heb niet zo gauw tips voor je. Is er iets fysieks dat ze wel goed kan? Mijn dochter heb ik van jongs af aan leren wandelen in de bergen, gewoon door gezellige alpenweitjes en af en toe in de sneeuw. Dat is ook met vallen en opstaan gegaan, maar nu loopt ze met het grootste gemak een steile puinhelling af. Dat is erg goed voor haar zelfvertrouwen.

Waar wordt naar gekeken?

Hoe wordt het cijfer bepaald? Dat je zoon niet goed is in gym wil niet automatisch zeggen dat zijn cijfer slecht is.

Ik was zelf altijd heel slecht in gym, maar wel een voldoende, omdat ik goed mee doe.

Dit zie ik bij mijn zoon nu ook (groep 3). Vanwege zijn hypemobiliteit heeft hij als kleuter twee jaar fysio gehad. Rennen is houterig, bal gooien en vangen moeizaam. En zo is er wel meer wat voor hem meer moeite kost dan zijn klasgenoten. Toch heeft hij ook voldoende voor gym. Reden enthousiast en doet goed mee.

Het goed meedoen is vaak het belangrijkste. Anders zou je eens kunnen kijken voor een gesprekje met de gymleraar om te kijken waar hij op let om het cijfer te bepalen.

afwisseling

Marja, ik heb ooit eens tegen mijn zoon gezegd (hij heeft mijn motoriek, dus ik voel met hem mee) 'de bal en jij zijn geen vriendjes geloof ik?' Wat hij beaamde. Misschien zijn andere sporten wel wat voor haar. Inline skaten ofzo? Lekker in je eigen tempo, geen teams.

Als het doel van gymlessen is dat kinderen meekrijgen dat bewegen en sporten leuk is - dat wordt wel eens geroepen, dus ik neem aan dat er leraren zijn die dat als doel zien - dan zou het helpen als ze eens flink zouden afwisselen. Dus niet alleen maar sporten met een bal. En niet dat eeuwige hardlopen. Toen ik als twintiger een sport zocht, omdat ik vreesde anders nauwelijks meer iets te doen, had ik drie criteria: het moest geen teamsport zijn, er moest geen bal in voorkomen en ik wilde niet hard hoeven lopen. Dus ben ik gaan schermen

Het moet toch mogelijk zijn om, desnoods met af en toe een instructeur van buiten, een afwisseling te hebben tussen teamsporten en niet-teamsporten, en tussen balsporten, atletiek, turnen, vechtsporten, (rol)schaatsen etc, zodat de verschillende soorten bewegingen aan bod komen en de kans wordt vergroot dat iedereen iets vindt waarin-ie goed of toch in elk geval niet enorm slecht is.

Zelf ben ik bijvoorbeeld motorisch een ramp, maar ik ben behoorlijk lenig. Leuk was altijd het moment in die ene turnles in het jaar dat ik zonder moeite mijn neus op mijn knieën legde terwijl de rest aan het steunen en kreunen was. Maar goed, op die kortstondige succeservaring moest ik dan weer een heel jaar teren, tussen het volleyballen door.

Overigens, wat betreft het afdraaien van lessen: ik geloof best dat er ook leraren Frans zijn die altijd hetzelfde lesje afdraaien. Maar dan nog draaien ze in de brugklas niet dezelfde les als in de vierde, en in oktober niet dezelfde les als in maart. Onze gymjuf zat daar totaal niet mee.

Groeten,

Temet

curriculum

Het curriculum is gesplitst naar leeftijd en onderwijs niveau (jawel)

Het algemene doel:
De algemene doelstelling van bewegingsonderwijs is leerlingen bekwaam te maken voor
zelfstandige, verantwoorde, perspectiefrijke en blijvende deelname aan de bewegingscultuur
(Stegeman, 2000). In de toekomstverkenning Human Movement and Sports 2028 (Brouwer et
al., 2011) is het voornaamste uitgangspunt voor het vak dat leerlingen op school, steeds vanuit
een pedagogisch perspectief, (meer) bekwaam raken voor deelname aan sport en
bewegingssituaties, als onderdeel van een gezonde en actieve leefstijl. Leerlingen ontwikkelen
gedurende hun schoolloopbaan een eigen beweeg- en sportidentiteit.

Nou, ja lees het rapport:
http://www.slo.nl/downloads/2015/bewegingsonderwijs-en-sport-vakspecifieke-trendanalyse-2015.pdf/

Hier staat ook het wettelijk kader etc in beschreven.
Ik ga het maar eens goed doorlezen, dit is de toekomst die dochter nu voor ogen heeft, ze wil gym-juf worden.

Aha

' zelfstandige, perspectiefrijke en blijvende deelname aan de bewegingscultuur'. Kijk, dat is mooi. Veelzijdig. Duurzaam. Dat lijkt helemaal niet op gym ----

stom gedoe die cijfers

Mijn dochter danst sinds haar vijftiende op semi professioneel niveau in verschillende stijlen. Ik heb volwassen mensen letterlijk van ontroering zien huilen als zij danst. Maar een bal vangen kan ze niet. Echt helemaal niet. Hardlopen kan ze ook niet, terwijl ze een ijzeren conditie heeft van 5 uur trainen in de week. Alles flappert en het ziet er ontzettend onhandig uit. Op school haalde ze bij gym magere zesjes, behalve bij onderdelen waar lenigheid vereist was. Ze strekt zo een been langs haar oor.
Volgens mij is gym er om kinderen te laten bewegen. Doe dan ook eens iets anders dan balsporten. Dochter baalde ervan dat haar fraaie cijferlijst steeds werd ontsierd door die zes voor gym. Uiteindelijk heb ik de gymleraar een filmpje gemaild van een stukje van een voorstelling van dochter en haar dansgroep, met de opmerking dat balsporten niet echt haar ding zijn maar dat ze verder best aardig beweegt. Niet eens antwoord op gehad. Dochter bleef zesjes halen. Gelukkig is ze nu geslaagd en hoeft ze nooit meer een gymles mee te maken.

Vijftiger

Mijn dochter heeft een paard, paardrijden kan ze als de beste. Maar dat doen ze nooit met gym. Ons vorige paard was een Arabier. Toen ze een arabier over de kast moest maken zei ze: "ik kan wel MET een Arabier over de kast". Maar dat telt dan weer niet mee .

Identiteit

"Leerlingen ontwikkelen
gedurende hun schoolloopbaan een eigen beweeg- en sportidentiteit."

Nou kijk, dat is dan weer prima gelukt, de gymlessen die ik heb gehad hebben er in hoge mate aan bijgedragen dat ik een identiteit heb ontwikkeld als zelfverklaarde niet-sporter

Deelname aan de bewegingscultuur vind ik trouwens ook een leuke. Ik had begrepen dat het probleem nu net was dat er in de tegenwoordige cultuur te weinig wordt bewogen? Daar kan men iha prima aan mee doen, aan die cultuur, maar dat wordt er dan geloof ik weer niet mee bedoeld.

Wat een vaagheid. Mij valt overigens op dat ontwikkelen/verbeteren van motorische vaardigheden niet als doel wordt genoemd, terwijl me dat nou best een aardig en ook haalbaar doel lijkt. Maar goed, misschien staat dat wel ergens anders in dat rapport.

O en Taruh, leg je je dochter ook nog even twee rode draadjes in deze draad voor:

1) gym is meer dan balsporten
2) het is een slecht idee om kinderen teams te laten kiezen.

groeten,

Temet

Temet

nr 1 is geen probleem, ze is zelf niet handig met ballen, alleen met shuttles.

en nr 2, dat heeft ze ook al wel mee gekregen met de badminton training. Ze is zelf nogal klein van stuk. (maar dat zal op de middelbare wel bij trekken)

vreemd

De dingen die ik hier lees herken ik echt niet. Mijn zoon heeft toch echt dansen gehad voor een cijfer en niet alleen maar balsporten. Dus echt een deel van een blok alleen maar een bepaalde sport oefenen en dan een cijfer halen. Hij is bovengemiddeld sportief maar blinkt nergens in uit en dat was voldoende voor altijd hele goede cijfers, ook voor dansen (hij heeft zich daar ook best serieus voor ingezet terwijl dat echt niet iets is wat hem ligt, muziek is al niks voor hem).

Het probleem met balsporten bij gym is dat de adrenaline en testosteron aan het werk gaat (ik ben jarenlang TSOkracht geweest en ik stond bij het voetballen....) en als je een beetje goed bent in balsporten én die hormonen werken een beetje mee dan schop je het ver. Die hormonen kun je dan niet opeens op dinsdagochtend uitzetten waar je ze dinsdagavond, donderdagavond en zaterdagochtend nodig hebt om te kunnen winnen en daar gaat het dus fout. Zo krijg je basketballers die de lol verliezen omdat de medespelers het niet kunnen en zo heb je voetballers die er niet tegen kunnen dat Pietje geen bal kan passen. Ik snap dat dat vervelend is als je Pietje bent maar dat is dan ook de reden dat gymleerkrachten geen sporten moeten gaan doen als voetbal.

Het probleem is dan weer dat heel veel kinderen, die goed zijn in voetbal, gewoon ook goed zijn in andere balsporten. Ik heb eens een voetbaltalentvriendje van mijn zoon meegenomen naar de handbal waar mijn jongste een paar jaar zat. Ik heb nog nooit zo genoten van een kind: hij kende de regels niet dus vooraf kwam hij al bij me om dat door te nemen en tijdens de wedstrijd kwam hij regelmatig naar mij toe voor verdere instructie. De teams werden gevormd door de handballers en de vriendjes in 1 team te zetten tegen een ander team gevormd uit handballers en vriendjes. Hij had binnen 1 wedstrijd door dat er een meisje in zijn team zat die goed kon scoren dus hij deed er alles aan om de bal bij haar te krijgen en klaar (bal lag in het net).

Met andere woorden, je kunt eigenlijk geen één balsport goed doen in een klas omdat het niveauverschil te groot is (daar mag de dochter van Taruh ook vast over nadenken) maar ja alleen individuele sporten en toestellen is ook saai natuurlijk (ik zelf was redelijk goed in alle balsporten maar toestellen waren saai en dan zat je toch fout op de middelbare waar ze twee klassen samenvoegde om 1 klas vol jongens en 1 klas vol meisjes te krijgen want die meiden wilden altijd toestellen...).

Temet

Het voordeel van teams kiezen is wel dat de teams automatisch gelijkwaardig worden Dat lukt met geen enkele andere methode tenzij de leerkracht precies weet wie wat goed kan.

Wat een gymleerkracht kan doen is dan dus de kinderen die nooit gekozen worden de teams laten kiezen!

op niveau

Ik snap nooit waarom gymles niet op niveau wordt gegeven. Gewoon, haal de prestatiedruk eraf, zet de kneusjes bij elkaar en laat die lekker bewegen op hun eigen manier.

Ik snap best dat het walgelijk is om mij of mijn dochters in je team te hebben. We zijn zo slecht met balsporten, dat het team het beste af is, als we op de bank zitten. Dat deed ik dus ook zoveel mogelijk. Iedere keer weer een ander voor laten gaan bij wissels en hopen dat de gymleraar dat niet door had.

En ik snap best dat gymleraren gym zo leuk vinden. Dat ze hun eigen vak belangrijk vinden.

Maar op de manier waarop het nu al tientallen jaren gaat, beschadig je mensen hun zelfbeeld. Dat kan toch de bedoeling niet zijn?

Bij mij is het zo erg, dat ik niet eens meer durf te bewegen, als ik weet dat iemand mij kan zien. Zo vaak uitgelachen. brrrrr

Ik vind het verbijsterend dat mijn dochters, 30 jaar later, tegen dezelfde problemen met gym aanlopen, als ik. Zou er nu niemand bedacht hebben dat ze fout bezig zijn?

Ik heb het een paar keer met 10 minuten gesprekken uit proberen te leggen aan gymleraren. Ze missen echt het inlevingsvermogen. (of ik leg het nog steeds niet goed uit?)

Triva

Het nadeel van gelijkwaardige teams, is dat de zwakkere kinderen opgeofferd worden om de goede kinderen zich beter te laten voelen. Dat is natuurlijk niet erg als je bij de goede kinderen hoort, maar voor de zwakke kinderen is dat echt niet zo goed. Ik zat vroeger veel liever in een team met alle kneusjes. Dan konden we ten minste lachen. En een kneusje wordt niet boos op een ander kneusje als die de bal voor open doel toch ernaast schiet.

Dus laat dat los, het maakt toch niet uit wie er wint?
Sport ging toch om meedoen?

Weet je, ik hoef nooit te winnen of te scoren. Ik heb nooit de behoefte om beter te zijn dan een ander. Dat vind ik zielig voor die ander. Die wil graag winnen, ik hoef niet zo nodig te winnen. Dus dan laat ik die ander toch lekker winnen? Hoeven we ook niet ingewikkeld te doen, worden we niet moe.
'Hier, heb je je medaille, ik hoef hem toch niet.' win-win

Ik zou gymles willen zonder wedstrijden. Gewoon, bewegen omdat dat best wel leuk kan zijn.

je zoon

Ik werd ook wel als laatste gekozen en daar hadden ze achteraf altijd wel spijt van, dan waren ze verbaasd dat ik ondanks mijn bouw best goed was in voetbal, volleybal, trefbal of wat dan ook.

Ik zou zeggen tegen je zoon zet je volledig in, het gaat niet om goed zijn maar om goed je best doen. En bedenk dat hoe jij reageert bij bijvoorbeeld Wiskunde als iemand voor de zoveelste keer uitleg vraagt over die stomme stelling van Pythagoras.