geweld op school
Vorige week is mijn 8 jarige dochter door een jongen uit een andere klas op het schoolplein behoorlijk stevig te pakken genomen. Blijkbaar waren ze met een groepje aan het spelen, werd de jongen om onduidelijke reden opeens heel boos en heeft hij dit afgereageerd op degene die het dichtste bij stond: helaas was dat mijn dochter.
Hij heeft haar op de grond gegooid, met vuisten op haar rug geslagen en haar gezicht in het zand geduwd. 'Ze heeft daarbij zand binnen gekregen en s avonds zagen we dat er op haar rug diverse blauwe plekken. Dochter was er enorm van geschrokken allemaal.
Inmiddels is er een gesprek geweest tussen de jongen en mijn dochter (met de leerkrachten erbij) en heeft de jongen 'sorry' gezegd. Ook heeft de schoolleiding een gesprek met de moeder van de jongen gehad. Wij (ouders) hebben aangegeven dat wij ook nog een gesprek willen met de ouders van de jongen, op school, met de schoolleiding erbij. Dit om voor onszelf een beetje een beeld te krijgen hoe serieus het opgepikt wordt.
Met de jongen zijn ca. een jaar geleden ook wat incidenten geweest. Hij heeft onze dochter en andere kinderen toen meermaals in het gezicht gespuugd. De schoolleiding geeft aan dat het een 'echte' jongen is die vrij fysiek is maar niet bewust op zoek gaat naar gedoe. Dat hij nog moet leren hoe er mee om te gaan als hij boos wordt...
Mijn dochter heeft een vrij negatief zelfbeeld en denkt al snel dat ze 'het wel verdiend zal hebben', dat het aan haar ligt. Typerend is bijvoorbeeld dat toen ik tegen haar zei dat er een gesprekje zou komen met de jongen en er excuses gemaakt moesten worden ze vroeg: moet ik dan sorry zeggen? We vinden het dus wel belangrijk haar er goed van te doordringen dat dit niet normaal is. Dat niemand je zo pijn mag doen.
Pfoe het zit mij wel dwars allemaal. Ik denk wel dat we alles hebben gedaan wat we kunnen, en de school pakt het dus ook wel serieus op. Maar toch... Moeilijk om het weer een beetje los te laten. Herkenbaar voor iemand?
pfoe
Heftig hoor.
Ik denk dat jullie er goed mee omgaan. Maar in jouw geval zou ik me ook zorgen maken over wat dit met je dochter doet.
Onze dochter heeft in groep 5 iets mee gemaakt, wat er redelijk mee te vergelijken is. Ze is niet geslagen, maar door een klasgenoot betast en gezoend (absoluut veel verder gaand dan doktertje spelen en niet passend bij de leeftijd van de kinderen) . Terwijl ze dat niet wilde. Maar toen de jongen zei dat het moest, heeft ze het over zich heen laten komen. Bevroren zeg maar.
Ik vond dat ook zorgelijk. Die reactie van: ik zal het wel verdiend hebben (of zo)
Het was best moeilijk om er rustig op te reageren en niet te zeggen: 'waarom ben je niet weggegaan?' Want dan lijkt het net, of ik vond dat het aan haar lag.
Ik heb gezegd (wat ik al veel vaker had gezegd): als jij iets niet wil, dan mag het ook niet. Je kunt ook weggaan of hulp vragen.
Maar ook dat ik begreep dat dit niet altijd lukt.
Omdat ik haar reactie zo weinig weerbaar vond en omdat ze sowieso al faalangstig op sociaal gebied is, is zij naar een faalangst training geweest. Dat heeft haar wel erg geholpen. Ze geeft veel duidelijker grenzen aan en is een stuk kattiger geworden. Dat past beter bij haar, want ze heeft best een kritisch karakter. Dat komt er nu meer uit. Gelukkig.
Ik hoop dat ze nu weerbaarder zal reageren als er weer zoiets gebeurd. Maar dat weet je natuurlijk nooit.
reactie school
Wat een nare ervaring voor je dochter Jippox. Ik vind de reactie van school "De schoolleiding geeft aan dat het een 'echte' jongen is die vrij fysiek is maar niet bewust op zoek gaat naar gedoe." overigens een slechte reactie. Alsof het nu eenmaal hoort bij jongens dat ze meisjes op de grond gooien en met hun vuisten bewerken. Over beeldvorming gesproken.
Zelfverdediging
Les1 zelfverdedigingscursus: belaagt iemand je, ga schreeuwen om hulp zodat de ander niet profiteert van een 1:1 situatie. Dit geldt ook voor situaties op schoolpleinen. Zo komt het slachtoffer in actie ipv passief ondergaan.
Heel naar voor de dochter van Jippox die misschien wel heel hard haar best deed om om hulp te schreeuwen. Maar nu weet ze dat ze nog eerder om hulp moet schreeuwen.
Net als de dochter van Karmijn, die is ook 'actiever' geworden.
Gesprek op school
Ik zou het ook erg vinden en flink boos zijn. Ik denk dat school het wel goed heeft opgepakt (wel een beetje vreemde reactie, maar ze bedoelen misschien dat hij geen stoornis heeft?). Ik denk dat het geen toegevoegde waarde heeft om zelf nog een gesprek te hebben met de ouders, tenzij je het idee hebt dat het om structureel pesten gaat. Ik denk dat het belangrijker is dat school er bovenop zit en dat het niet nog een keer gebeurt.
Als ik moeder was van de jongen had ik zelf denk ik wel contact met jullie opgenomen, trouwens.
reactie school
Wat een nare ervaring! Heel goed dat je er op hamert dat ze er zelf geen enkele schuld aan heeft! Jemig, "moet ik dan sorry zeggen". Dat gaat je toch door merg en been... Ik zou ook echt van school verwachten dat zij daar heel erg de nadruk op leggen. Mijn kind zou het wel nodig hebben dat ik dat benadruk, maar ook denken "ja maar jij bent mijn moeder, natuurlijk kom jij voor mij op". Lijkt me echt belangrijk dat bijvoorbeeld de juf daar ook geen twijfel over laat bestaan en dat juf dat ook uitspreekt naar kind.
Ik zou ook niet blij worden met de reactie van de school. Alsof het wel erg zou zijn als hij bewust op zoek ging naar gedoe, maar het er nu gewoon bij hoort. Bij nog niet goed kunnen omgaan met boosheid denk ik meer aan jongens die ruzie hebben met een klasgenoot: kind 1 pakt de bal af van kind 2. Kind 2 is boos en geeft kind 1 een trap. Maar niet dat kind 2 dan vervolgens een willekeurig meisje mishandelt.
Op school focussen
Ik weet niet of ik echt nog een gesprek zou aanvragen met de andere ouders erbij. De school heeft hen (of in elk geval de moeder) aangesproken en je mag erop vertrouwen dat zij erop toezien dat dit niet verder ontspoort.
Wel zou ik focussen op een gesprek met school zelf, waarin je (nog eens) benadrukt hoe je dochter in elkaar steekt en welk effect een dergelijke actie op haar heeft. Geweld op school mag gewoon niet getolereerd worden. Spreek je zorgen uit, zorg dat je gehoord wordt. Het is niet makkelijk op te lossen (denk ik), maar je verdient het wel om jouw kant van het verhaal te mogen vertellen.
reden gesprek
E.e.a is afgelopen donderdag gebeurd. Ik heb toen dus niets van school gehoord, maar heb nadat we het verhaal duidelijk hadden van mijn dochter (en de blauwe plekken hadden gezien) de leerkracht en schoolleider gemaild.
De leerkracht heeft de volgende dag gezorgd dat er een gesprekje kwam met mijn dochter en de jongen. De schoolleider was vrijdag vrij, maar zou wel uitzoeken wat er gebeurd was. Ik heb meteen aangegeven dat wij de ouders wilden spreken, maar dat we dat graag met en via de school doen. En ze niet zelf op gaan zoeken op het plein, zeg maar.
Uiteindelijk hebben die ouders pas maandag wat gehoord en heeft de schoolleider toen met de moeder gesproken. Ik kreeg de indruk dat de schoolleider vervolgens een gesprek tussen ons en de ouders een beetje probeerde af te houden.
Ik wil dat dus wel om zèlf een beeld te kunnen vormen van hoe die ouders hier in staan. Nemen ze het serieus, of doen ze het af als 'ach kinderen...'. Voor mij maakt dat veel uit, ook voor het vervolg. In het laatste geval zie ik namelijk veel meer een rol voor de school, want ik wil toch echt dat mijn kind wel gewoon veilig buiten kan spelen in de pauze.
Schoolleider heeft gezegd dat ze het zal regelen, maar tot op heden heb ik nog niets gehoord...
Serieus of niet
Dat maakt voor je gevoel misschien wel uit. Maar die ouders zijn er niet bij op schoolt als zoon ontploft. Die kunnen dan niet ingrijpen. Of ze nu serieus zijn of niet. School wel.
Ik vind dat school niet heel actief hierop heeft gereageerd. Ik zou me eerder afvragen of het daar wel echt serieus opgepakt wordt en iedereen op het schoolplein de jongen in de gaten houdt.
Hmmm
Als ouder van een pestend kind zou ik bedanken voor een gesprek met de ouders van het gepeste kind als ik het gevoel zou krijgen dat ik langs de meetlat van die andere ouders wordt gelegd. Echt, ik zou niet op die manier ontboden willen worden om jou te laten zien dat ik het heus wel goed aanpak. Zo zou het voor mij voelen als het gaat zoals jij het ons hrijft.
Zelf zaten we overigens in de afgelopen periode een aantal keer op school omdat ons kind gepest. Daarbij werd ook geslagen en geschopt. We verwachten actie van school, maar geen haar op mijn hoofd die een gesprek met de ouders van het andere kind verwacht in deze fase.
Ik ben het trouwens eens met voorgaande schrijvers dat ik de school niet erg goed vind overkomen. Voor zoiets moeten de ouders van de pester meteen worden ingelicht. Kan geen schooldag en een weekeinde overheen gaan. Vind ik laakbaar.
Aagje
Ik snap je wel
Ik zou ook met die ouders willen spreken, idd met school erbij. Mijn dochter is als kleuter echt vreselijk gepest. Blauwe plekken stonden op haar bil en rug, plukken haar 's avonds uit haar vlechten.
School pakte het eerst niet op (wij zien het niet DUS is het niet zo). Nadat ik volledig uit mn figuurlijke panty gesprongen ben na de zoveelste sorry-tekening is er een gesprek geweest met mijn dochter en pestkop.
Pestkop gaf toe, dochter durfde eindelijk alles te zeggen en leerkracht heeft met die ouder gesproken. Ouder sprak mij aan, het was allemaal niet waar, ik maakte haar kind zwart, een keertje plagen was niet erg, wie dacht ik wel dat ik was. Mijn dochter spuugde toen inmiddels elke ochtend alles onder om maar niet naar school te hoeven.
Dochter zit inmiddels op een andere school waar ze zich veilig voelt, waar de juf haar ziet en gelooft.
Ik vond het vreselijk hoe die moeder hiermee omging, als zij gewoon gezegd had dat ze het heel erg vond wat er gebeurde dan was het voor mij zo anders geweest.
Ik zou het toch blijven proberen, lastig als school niet meewerkt, maar jouw dochter moet zich veilig voelen. De opmerking van school, 'het is een echte jongen' vind ik belachelijk, sire-spotje gezien zeker.
Die opmerking lijkt mij belangrijker dan hoe die ouders er wel of niet in staan. Er komen allerlei soorten kinderen naar school, dus agressie hou je toch. Het gaat erom hoe school ermee omgaat. Als een meisje blauwe plekken maar moet accepteren omdat een kind "een echte jongen" is, dan is school heel fout bezig. De verantwoordelijkheid ligt bij school. Excuses zijn leuk, maar het gaat erom dat het niet meer gebeurt.
ouders
Natuurlijk kunnen die ouders een gesprek weigeren. Maar als ik ze zo 'de maat had willen nemen', dan had ik ze natuurlijk allang op het schoolplein aangesproken, met alle andere ouders erbij.
Dat doe ik dus juist niet, want dat vind ik nou ook weer niet nodig. Net zoals ik ook niet zelf die jongen aan ga spreken (mijn oudste zoon van 16 wilde dat meteen gaan doen, lief bedoeld maar slecht idee). Dat lijkt mij veel te intimiderend voor zo'n kind en ik vind dat niet onze rol, maar die van de school èn van zijn ouders.
Ik wil ze alleen maar een keer ontmoeten. Zij hebben vast ook een verhaal, dat hoor ik graag. Gewoon om een gevoel te krijgen bij wie het zijn en hoe ze erin staan. Niet om ze 'eens even op te voeden', maar om beter in te kunnen schatten welke acties ik verder het beste kan ondernemen om mijn kind te beschermen.
Daarvoor ben ik met de school ook nog niet helemaal klaar...
En och wat vreselijk om te lezen wat ook andere kinderen is overkomen 
overigens
Pakt de leerkracht het wel goed op, maar die is net nieuw en nog wat zoekende naar hoe deze school met dit soort zaken omgaat. Als het aan haar lag was het meteen al anders gelopen zeg maar.
Van de schoolleider heb ik geen hoge pet op. Die is op vele vlakken zéér incapabel, helaas... Als dat anders was geweest had ik er wellicht ook op vertrouwd dat een gesprek van de schoolleider met de ouders voldoende zou zijn.
Jippox
Jij kunt het niet bedoelen als dat je die andere ouder de maat wilt nemen, maar ik zou het waarschijnlijk wel zo opvatten als ik het bericht kreeg dat de ouders me willen spreken. Zegt wat over mij natuurlijk, dat ik het zo zou voelen. Maar zelfs zoals je het hier formuleert, dat het voor jou belangrijk is om te weten hoe serieus het wordt opgepikt, duidt toch op iets van een meetlat. En wat als de houding van de andere ouders niet voldoet aan jouw verlangen mbt serieus omgaan met de situatie?
Wij hebben dus met één van onze kinderen in dezelfde situatie gezeten, dus ik vat echt de urgentie van het gebeuren. Maar wij vinden dat school dat primair moet regelen met de andere ouders. Als dat op termijn niet zou werken, dan zou een gesprek tussen ouders wat ons betreft aan de orde zijn.
Aagje
School
Ik zou met name van de school verwachten dat ze dit serieus oppakken. Wat voor straf heeft deze jongen gekregen? Ik zou verwachten dat hij voor zo'n vergrijp een flinke straf heeft gehad. Is er contact geweest tussen de school en zijn ouders?
Wat gaat de school doen om te voorkomen dat dit weer gebeurd?
En als het nog een keer zou gebeuren dan zou ik inderdaad je 16 jarige er op af sturen (natuurlijk zonder fysiek te worden) want dan zal hij er inderdaad wel voor zorgen dat deze jongen dusdanig bang wordt dat hij dit niet nog een keer flikt.
Ik zou trouwens vooral heel boos worden over de opmerking van de school dat het een echte jongen is. Ben je een echte jongen als je andere kinderen in elkaar slaat? Ik weet niet wat voor een beeld deze school van echte jongens heeft maar dat is niet het soort beeld wat ik mijn kinderen bij wil brengen.
Ik zou bozer zijn over de reactie van de school dan over de actie van deze jongen.
ik heb zo'n kind dat kan ontploffen
Ik heb zo'n kind dat (op die leeftijd) kon ontploffen. En ook wel eens een ander kind pijn heeft gedaan. Vreselijk is dat, om te merken dat je kind dat doet. En ja, ik ben ook een keer aangesproken door een andere moeder. Ik begreep het volledig. Maar het hakte er enorm in bij ons.
De klasgenoot van het kind van Jippox had mijn kind kunnen zijn. Nee, er zijn geen excuses. Maar wel soms wel verklaringen. Niet ieder kind van 8 is namelijk in staat om zijn eigen gedrag te reguleren, hoe graag je dat als ouder ook wilt. Ik kan dan ook helemaal niets met een reactie als die van Kyana. Ze wil gaan beoordelen of de school het kind wel hard genoeg heeft gestraft. En wil anders een grote puber het kind in kwestie wel even 'dusdanig bang maken dat het nooit meer gebeurt'.
Realiseer je je wel dat ieder verhaal altijd meerdere kanten heeft? Dat kinderen niet altijd maakbaar zijn? Dat de harde aanpak (straffen!) vaak helemaal geen oplossing biedt? En waarom word jij 'heel boos' als een leerkracht even noemt dat dit een 'echte jongen' is? Heb je liever dat de juf helemaal niets zegt? Of vind je dat de juf direct alle persoonlijke ins en outs over dit kind aan jou moet gaan vertellen? (wat ze natuurlijk helemaal niet hoort te doen)
aagje
Als die ouders in mijn ogen te laconiek omgaan hiermee, dan ga ik er bij school nog veel meer bovenop zitten en zal ik mijn dochter adviseren om vooral uit de buurt van die jongen te blijven. That's it.
En passievrucht: ik ben me er van bewust dat die ouders ook een verhaal hebben. Dat schreef ik ook al. Het lijkt me ook heel lastig om aan 'de andere kant' te staan. Ik was niet van plan die ouders de les te lezen, maar ik zou het wel fijn vinden elkaar even te ontmoeten, op school.
Jippox
De suggestie wekte je ook niet hoor, ik vond jouw bericht heel genuanceerd. Ik reageer vooral op Kyana.
Als het kind in deze situatie mijn kind was, zou ik overigens veel liever even op het schoolplein door jou worden aangesproken dan een uitnodiging via de leerkracht krijgen. Dat zou het namelijk wel heel zwaar en groot maken. ("ben ik zo onbenaderbaar dat ze mij zelf niet durft aan te spreken?")
Wow
Wat zijn jullie streng. Gesprek met ouders. Exact willen weten hoe de jongen gestraft is.
Vorig jaar is mijn zoon door een meisje te grazen genomen. Hij is door haar op de grond gesmeten en tegen zijn hoofd geschopt. Blauwe plekken waren daarna goed te zien. School heeft het voorval later met ons besproken. Van zoon hoorde ik dat betreffende meisje zich direct kon melden bij de directrice en dat was voor ons voldoende. Ik hoef verder niet te weten of ze gestraft is. Of de ouders op school moesten komen. Of ze geschorst is. Of ze voor straf niet meer na schooltijd mag spelen.
Ik heb mij er verder niet mee bemoeit. Zoon wordt niet gepest op school. Het was een incident. Eentje die echt niet kon maar dat lost de school verder op. Zoon vond meisje toch al niet leuk en nu helemaal niet meer.
Jippox
"Als die ouders in mijn ogen te laconiek omgaan hiermee, dan ga ik er bij school nog veel meer bovenop zitten en zal ik mijn dochter adviseren om vooral uit de buurt van die jongen te blijven. That's it."
Ik denk het sowieso een goed idee is om je dochter dat alvast te adviseren. Daar hoef je geen gesprekken met school of ouders voor te voeren.
Nee dat van die puber sturen
vind ik ook een slechte oplossing. Een oudere zus hier die toevallig in de buurt was, is wel eens handig gebleken toen pestende buurtkinderen jongste van haar eigen step afgezet hadden en ermee rond stepten en jongste te toekijken had. Maar een puber afsturen op de klasgenoten vind ik echt not done.
Aagje
hier
ben ik wel eens samen met de moeder van een agressief kind naar de juf gegaan om te bespreken hoe we konden zorgen dat het niet meer zou gebeuren. Die moeder vond het ook vreselijk. Maar dat gebeurde spontaan.
Juf werd niet blij van ons trouwens, die voelde zich op haar vingers gekeken en begon van "ja maar ik kan niet overal tegelijk zijn".
Maar Jippox
dat is toch echt een meetlat: als die ouders er in mijn ogen te laconiek mee omgaan...etc.
Het is prima dat je school aanspreekt op hun manier van omgaan met het pesten van jouw kind. Dat is jouw taak als ouder zelfs. Het is de taak van school om het met het kind en de ouders om te gaan en de manier te vinden om het gedrag in goede banen te leiden en het tij te keren.
Persoonlijk zou ik een gesprek met de andere ouders pas als mogelijkheid zien wanneer langere tijd niets helpt.
Als ik als ouder zo'n bericht over mijn kind zou binnen krijgen en daarbij het tweede bericht dat de andere ouders me willen spreken, zou ik zo'n gesprek niet aangaan. Maar dat zou helemaal niets zeggen over hoe serieus ik pestgedrag zou omgaan. Terwijl jij daar waarschijnlijk conclusies aan zou verbinden....
Aagje
Pffff sorry
Aantal incomplete zinnen...te veel om te corrigeren. Sorry.
zin
Ik denk niet dat het zin heeft om met de ouders van deze jongen te praten. Kind corrigeren op school lukt namelijk niet vanuit huis. Op het kdc van mijn zoon wordt hij ook pijn gedaan door andere kinderen. Hij deelt zelf ook wel eens een trap uit overigens, het ligt er maar wie er bij hem in de buurt staat. Nou kunnen die kinderen daar er overduidelijk niks aan doen. Het is wel aan de begeleiding om te zorgen dat mijn zoon niet wordt toegetakeld en dat hij zelf ook niemand pijn doet.
M.i. is alleen de school is verantwoordelijk en ik ben wel benieuwd hoe die ervoor zorgen dat je dochter zich weer wat veiliger kan voelen. Is er bv wel genoeg toezicht? Als het gesprek met school onbevredigend is zou ik weer in gesprek gaan. En dochter zal vast uit zichzelf wel deze jongen willen mijden.
duidelijk
Ieder heeft zo zijn manier dus. En ik doe het op deze wijze. Als de ouders geen gesprek wensen, zal ik ze alsnog op het schoolplein aanspreken.
ps. mijntje: ik zag je daar al weerloze kindertjes in elkaar trappen... 
jippox
Bedenk wel dat het erg genant is voor de ouders en ze vanuit dat gevoel reageren op jou. Zij kunnen ook moeilijk zeggen: Pietje, ik wil niet meer dat je andere kindjes pijn doet - dat is (vaak) helemaal niet de intentie geweest van Pietje. Het is vaak een impuls, vanuit onmacht of frustratie. Hij zou met deze gevoelens begeleid moeten worden. Dat moet vnl op school gebeuren, hij moet meer toezicht en begeleiding.
Maar ze moeten ook met jouw dochter praten en haar angst serieus nemen.
Nu neem ik het de andere ouders niet kwalijk, we maken er zelfs grapjes over, dat ik zeg dat ik de haren van mijn zoon maar weer kort heb laten knippen, dat maakt het voor X lastiger om het als handvat te gebruiken
Dat betekent
dat je dus geen gesprek vraagt, maar het eist. En je vindt dat je er recht op hebt. Want gaan die mensen niet in op jouw verzoek, dan eis je het op op het schoolplein.
Ik snap trouwens heel goed jouw boosheid over wat je kind wordt aangedaan. Echt. Mijn kind werd ook gewelddadig gepest. En inderdaad heb je gelijk als je zegt dat ieder het op z'n eigen manier doet, maar je komt nogal dwingend over zo. En de vraag is of je daarmee bereikt wat je beoogt, namelijk dat het pesten van je kind stopt en dat die ouders daarin jouw bondgenoot zullen zijn.
Maar goed, je weet het al met al niet, mss reageren die ouders wel heel erg goed in de zin dat ze hun pestende kind goed helpen uit dit gedrag te komen.
Aagje
is echt wat anders
"Mijn kind werd ook gewelddadig gepest."
Geweldig pesten vind ik van een compleet andere orde dan een kind dat een keer is ontploft. Je kunt die situaties absoluut niet met elkaar vergelijken, laat staan er een zelfde aanpak op los laten.
te snel getypt
Te snel getypt. 'geweldig' moet natuurlijk 'gewelddadig' zijn.
