Gedonder op school
Ik of mijn kinderen hebben er niet direct wat mee te maken, maar ik maak me toch een beetje zorgen over de school. In de bovenbouw zijn er de laatste weken wat voorvallen geweest tussen leerlingen en leerkrachten, vandaag ook weer. Wat ik ervan heb begrepen is dat er twee leerkrachten zijn die de klas niet in de hand hebben, en dat er een aantal kinderen zijn die het erg bont maken in de klas. Er is een juf die nu al twee weken niet op school komt na een voorval tussen haar en een leerling, die vervolgens is geschorst. Vervolgens schijnen er nog meer kinderen (uit hetzelfde gezin) geschorst te zijn, en er circuleren verhalen dat het helemaal niet zo botert tussen de directeur en het docententeam, en dat de sfeer algeheel slecht schijnt te zijn. Nu weet ik niet wat er allemaal van waar is, want het betreft natuurlijk voor een deel roddels bij het schoolhek, maar goed (waar rook is...enzovoort).
Wat doe je in zo'n geval als ouder? Mijn kinderen zitten niet in de klassen waar het dus blijkbaar aardig uit de hand loopt, maar het zit me niet lekker. Er zijn al ouders die een schoolwissel overwegen, en dat zijn net een aantal gezinnen waar wij het aardig mee kunnen vinden. Overigens hebben mijn kinderen (allebei in de onderbouw) het goed naar hun zin op school, dus een schoolwissel heeft niet zo m'n voorkeur.
Heeft iemand ervaring met dit soort voorvallen?
Probleemgezinnen
komt nog bij dat er voor mijn gevoel best veel probleemgezinnen bij ons op school zitten. (De kinderen die nu geschorst zijn komen bijvoorbeeld ook uit een gezin dat onder toezicht staat).
Wat je kunt doen
Ga naar de directeur en geef aan dat je je zorgen maakt omdat er allemaal verhalen de ronde doen op het schoolplein. En dat je denkt dat het beter is om alle ouders te informeren over wat er nou speelt en vooral wat er aan gedaan wordt, omdat er steeds meer onrust ontstaat.
Als je dit vooral als advies brengt, valt dat waarschijnlijk beter dan wanneer je een verklaring op komt eisen.... En dan even afwachten of de directeur er iets mee doet. Als het een goeie is wel.
Probleemgezinnen
Overal zijn probleemgezinnen, dus dat kun je niet ontlopen. Mijn kinderen zitten op verschillende scholen en de problemen zijn hooguit wat anders van aard (echtscheidingen versus financiële problemen). En een school is zo goed als de klas van je kind en degene die daar voor staat. Dus zolang er alleen in andere klassen geschorst en gevochten wordt, zou ik me er niet druk om maken als je kind het naar zijn zin heeft.
O ja, en de bovenbouw
is berucht. Zeker als ze in groep 8 hun advies al binnen hebben en met hun hoofd al bij de middelbare school zijn.
Tja, elke school heeft nadelen
... waarschijnlijk. Gisteren kwam een vriendin uithuilen omdat haar zoon flink gepest wordt op zijn school (ondanks dat het een zeer witte school met actief nageleefd pestprotocol is). Het gaat daar erg in het geniep, een soort hiërarchisch afpersingsnetwerk tijdens de schoolpauzes en overblijf.
Maar bedankt voor de reacties. Het was ook mijn gedachte dat zolang het niet in de klas van mijn kinderen gebeurt, ik me nu niet zoveel zorgen hoef te maken. Maarja, het zit me niet lekker natuurlijk, want hoe zit het over een paar jaar op deze school, als onze oudste in de bovenbouw zit? Ik heb een aantal keer geholpen in de klas en ik was best geschrokken van de brutaliteit van de kinderen (in groep 3 al). Met name de kinderen uit probleemgezinnen maakten het best bont en dat zijn de jongere broertjes en zusjes van de kinderen die geschorst zijn. Overigens zijn de problemen in die gezinnen heel heftig: van wat ik wéét bij de één een suïcidale alleenstaande moeder, ergens anders alcoholverslaafde ouders, en een ander gezin met teveel kinderen en een geweldadige vader. Dat weten onze kinderen natuurlijk niet, maar het is niet prettig dat die dingen zo in de omgeving plaatsvinden. Ik vind dan ook weer niet nodig dat mijn kinderen worden blootgesteld aan kinderen die de problemen van thuis op school afreageren, zeg maar. Aan de andere kant moeten die kinderen natuurlijk ook ergens naar school....
Praat met die 'probleemgezinnen'
Op de school waar mijn kind vroeger zat werden we ook bestempeld als een probleemgezin. Mijn ervaring bij een slecht functionerende school is dat ze met alle macht proberen hun goede naam hoog te houden. Zelfs al gaat dit ten koste van de kinderen uit een 'probleemgezin'.
Als er een slechte sfeer hangt op school dan kunnen bepaalde kinderen daar heel gevoelig op reageren. Dit soort kinderen uit datgene in de klas wat de leerkrachten verborgen houden.
Het probleem met Jeugdzorg is dat ze op de verkeerde plek hulp bieden. In plaats dat er verbeteringen komen op school wordt er een geforceerd traject ingezet in de thuissituatie.
Tevens komt er om de hoek kijken dat ouders zich afzijdig gaan houden van het 'probleemgezin'. De kinderen mogen niet meer met elkaar spelen omdat ze slecht gedrag zouden vertonen. Dit wordt nog eens aangedikt met allerlei roddels.
Op een gegeven moment ontstaat er een situatie dat die kinderen niet meer weten hoe ze met andere kinderen samen kunnen spelen. Ze krijgen niet de kans om dit leren. Uiteindelijk worden die kinderen hier de dupe van.
Om dit te doorbreken moet je die 'probleemgezinnen' accepteren. Laat die kinderen met elkaar spelen, en geef ze de kans om te leren van elkaars fouten.
Zelf heb ik mijn kind met veel moeite op een school weten te plaatsen waar een hele prettige sfeer hangt. We moeten er heel hard aan werken om de schade die mijn kind heeft opgelopen te herstellen. Maar gelukkig is de samenwerking met deze school zeer goed.
Probleemkinderen
Tsja, hier een jongetje in de klas die al een heel leven achter zich heeft. Hij heeft oudere halfbroertjes want zijn vader is gescheiden en daarna hertrouwd. Zijn eigen moeder is aan kanker overleden toen hij nog maar twee was. Zijn vader is toen hij 4 was zijn derde huwelijk aangegaan en die dame zorgde heel redelijk voor het jongetje totdat ze een eigen kind kreeg en hem het liefst weg wilde hebben. Vader is toen voor zijn kind opgekomen en gescheiden, half-zusje is er om het weekend. Vader werkt 5 dagen per week, jongetje zit 5 dagen per week in de BSO en loopt op zijn 7de zelfstandig naar school en huis. Het jongetje wil het liefst dood en bij zijn moeder zijn, want dan is hij van iedereen af. In de tussentijd kliert hij, pest hij, slaat hij en is hij vreselijk vervelend in de klas en op de BSO. Het is een dood-ongelukkig kind, maar voor mijn dochter de ergste kwelgeest die er in haar klas is.
Ik zit er ook mee, enerzijds heb ik medelijden met het jongetje, anderzijds kan ik hem wel schieten als mijn dochter weer met blauwe plekken thuiskomt en weer zo gepest is, voor haar is dit ook niet goed.
Richard en fransien
Ik zie ook het standpunt van de probleemkinderen ook wel, het zijn zelf slachtoffers en ze willen ook gewoon aandacht en een knuffel. Bij het helpen op school merk ik ook wel dat de lastpakken best te pruimen zijn als je even aandacht voor ze hebt en een leuk praatje maakt over hun interesses ofzo.
Wat ik vandaag heb gehoord is dat de problemen in de bovenbouw voornamelijk door de kinderen uit 1 gezin veroorzaakt worden (het grote gezin met geweldadige vader). Twee zussen uit het gezin zijn geschorst, na grove beledigingen richting leerkracht en het aan het huilen maken van een invalkracht en het uitlokken van de vaste juf (die vervolgens over de schreef ging). De moeder doet hard haar best voor de kinderen, maar ze houdt er andere opvoedmethoden op na dan de meeste mensen en is er een van het kwaaie soort (misschien geworden in de loop der jaren). Nu is de moeder handtekeningen aan het verzamelen onder ouders om misstanden op school aan te kaarten. Heel pijnlijk allemaal, want de kinderen zijn ECHT VERSCHRIKKELIJK en die moeder ziet het niet. Ze weet wel dat haar kinderen 'geen lieverdjes' zijn, maar voor haar gevoel zijn zij altijd het pispaaltje. Maar misschien heeft de moeder zelf ook wel een antisociale stoornis, want ze ligt met allerlei instanties overhoop (belastingdienst, jeugdzorg, uitkeringsinstantie, kinderopvang) en dat ligt allemaal niet aan haar. Haar communicatiestijl is wel om bang van te worden
Wat Fransien zegt over het klasgenootje, geldt ook voor een jongetje uit 'het gezin' dat vorig jaar bij mijn zoon in de klas zat. Een zwaar beschadigd kind (ook 7 jaar), en vreselijk in de klas. Hij doet andere kinderen pijn (als de leerkracht het niet ziet in de rug schoppen) maakt spullen van andere kinderen en van school stuk (ik kon laatst nog net verhinderen dat de bril van mijn zoon werd gesloopt, omdat ik toevallig net eraan kwam lopen) en bedreigt zijn klasgenoten. Het is een vicieuze cirkel, ik snap het wel: die kinderen krijgen alleen onaardige dingen te horen, maar ik kan het bijna niet opbrengen om positief te doen tegen zo'n kind. En eigenlijk wil ik mijn kind niet blootstellen aan zulke types.
Maar goed, ik begrijp dat de directie nu probeert het gezin van school te krijgen. Vraag is wel waar ze dan heen moeten, want dit was de 4e school die ze al hebben versleten.
Sterkte
Ik snap je dilemma, je snapt mijn dilemma ook, maar ik houd er niet van dat een zo'n kind mijn kind pest en het leven zuur maakt. Er zijn bij ons op school ook gesprekken geweest van moeders uit de hele klas met de leerkrachten, de vader van het jongetje is ook op school geroepen, er wordt vanalles uit de kast getrokken om het jongetje positief te blijven benaderen, maar zodra mijn kind weer met blauwe plekken thuiskomt ben ik kwaad en heb ik zo'n joch liever op een andere school dan bij mijn kind in de klas.
Hier overigens een vader die wel wil dat zijn zoon gewoon normaal en gelukkig is, en die ook probeert zijn steentje bij te dragen, maar zo'n joch is natuurlijk niet zomaar weer een gewoon gelukkig kind.
Nou ja zeg
Echt weer het bekende: wij zijn goed en hun zijn fout verhaal. Weinig intentie om gezamenlijk tot een constructieve oplossing te komen. Roddelen jullie maar lekker verder. Ik meng me verder niet in deze discussie.
Tsjonge, richard
volgens mij zeggen voorgaande schrijfsters dat zij en school juist graag aan een constructieve oplossing willen werken, maar dat dat maar in beperkte mate lukt. En dat het uiteindelijk gewoon heel naar is als jouw kind geschopt en gepest wordt, ook al heeft dat jongetje het moeilijk, kan hij er zelf ook niet zo veel aan doen en probeer je er begrip voor op te brengen. Als je kind met blauwe plekken thuis komt ben je gewoon boos en verdrietig.
skik
Nou ja zeg, inderdaad...
volgens mij kun je niet over roddelen spreken als je elkaar en de mensen die besproken worden niet kent, maar goed. Ik voel mij ongemakkelijk bij een aantal kinderen die op school behoorlijk wat onrust veroorzaken; mijn eigen kinderen hebben daar niet direct veel last van (op een paar incidentjes met een klasgenoot vorig jaar), maar de sfeer op school is momenteel wel minder. Feit is wel dat (om Richards termen te gebruiken) een aantal 'goede' gezinnen alweer denken over een andere school en dat vind ik niet tof. Niet eerlijk voor de school die hard zijn best doet en ik ben verder wel zeer tevreden met de kwaliteit van onderwijs en de meeste leerkrachten. Maar ik ben wel bang dat mijn kinderen eronder lijden als de 'foute' probleemkinderen de boventoon gaan voeren, zoals nu in de bovenbouw het geval is. Natuurlijk zijn die probleemkinderen niet alleen maar 'fout', maar je kunt het niet 'goed' noemen als er een kluitje kinderen zijn die leraren de klas uit pesten en andermans spullen en kinderen molesteren.
Misschien komt het doordat ik een vrouwtje ben dat ik graag die ervaring wil delen met andere mensen en wil weten hoe zij daar over denken. Snap je?
Ik heb een vriendin
die het probleemgezin accepteert, zoals jij dat graag ziet. Haar eigen kinderen voelen zich tegenwoordig niet prettig bij hun 'foute' klasgenootjes in de klas, sinds die een paar keer op bezoek zijn geweest. Speelgoed is stukgemaakt, de achterbank van de auto is niet meer in de oorspronkele staat terug te brengen sinds de kinderen daar zich met zakmessen en chocomel op hebben uitgeleefd; én de probleemkinderen zitten op school allemaal flauwe roddels te verspreiden over privézaken van bij vriendin thuis. Maar mijn vriendin praat dat allemaal goed en meent dat die kinderen daar niks aan kunnen doen en hun moeder erg hun best doet. Ik geloof best dat de probleemmoeder het oprecht goed met haar kinderen voor heeft, maar het is wel zij tegen de rest geworden op deze manier, helaas.
