Ervaringen met dyslexie op school

Mijn ervaring aan de andere kant: Elk jaar een nieuwe docent, die ook elk jaar 200+ nieuwe leerlingen heeft. Gewoon van te voren aangeven werkt voor beide partijen echt het makkelijkst. Daar hoef je geen ellenlange gesprekken of mails over te voeren trouwens. Je zou het liefst natuurlijk helemaal niks willen aangeven, maar helaas, nieuwe docenten hebben ook niet alle nieuwe informatie vast en flexibel in hun hoofd zitten. Ik geef mijn leerlingen ook aan om het even boven op hun toets te zetten, want ik vergeet nog weleens wat en dit scheelt frustratie aan beide kanten.

Ik vraag me wel af: Wat vind je nou het vervelendst? Dat je het elk jaar opnieuw aan nieuwe docenten moet vertellen? Of dat je beperkt wordt on je mogelijkheden? Dat je oneerlijk beoordeeld wordt?

@TO: Voor een dyslect, vind ik dat je buitengewoon goed schrijft! 

Onze zwaar dyslectische zoon gaat volgend jaar naar het VO; ik ben benieuwd wat we gaan meemaken. 

Los van het uiten van frustraties hier, want dat is zeker heel fijn,  hoop ik ook dat er good practice voorbeelden komen, waar anderen iets aan kunnen hebben. 

Mijn man werkt op een middelbare school. Leerlingen kunnen een dyslexiebewijs op school inleveren en dan wordt er gewoon in het systeem gezet dat de betreffende leerling dyslectisch is en recht heeft op bepaalde hulpmiddelen. Die rechten zijn voor alle dyslectici hetzelfde. Er wordt ook gevraagd om op het proefwerk te zetten dat je dyslexie hebt, want het is erg lastig voor docenten om dat van alle leerlingen te onthouden. 
Kan jouw school niet een verklaring maken met welke rechten jij hebt vanwege je dyslexie en dat je dan een mail stuurt naar al je docenten waarin je dat uitlegt?

Als ouder van een dyslekt, herken ik je frustratie.
Elk jaar kon lln bij zorgcoördinator langs omdat een nieuwe docent niet schriftelijk op de hoogte was van de extra tijd bij toetsen. Of hoe deze soms gepland waren dat er geen extra tijd mogelijk was. En altijd die grote D in de rechter hoek van toetsblad schrijven zodat docenten het niet over het hoofd zagen.
Na de middelbare, heeft dyslekt een jaar vavo gedaan. Dat is een opleiding voor ‘volwassenen’ om zo de deelcertificaten te behalen waardoor iemand alsnog een diploma behaalt. Ook daar kopie van dyslexie verklaring overhandigd. Tijden examen kreeg dyslekt geen tijd verlenging want nu was het examen bureau door vavo niet op de hoogte gebracht. Dat hadden de lln zelf moeten doen, was het verweer. Idd gebed zonder eind. Maar het traint je wel in volhouden en in scherp blijven, Twee belangrijke eigenschappen die je vormen.
Dus geen tips, maar scherp blijven en je belangen zelf behartigen.

De dyslekt  studeert nu aan universiteit. Daar wordt meer in groepsverband aan onderzoeken gewerkt. De tijd van toetsen maken met D op je blad, is passé.
Laat die frustratie tijdens de middelbare school je niet weerhouden verder te gaan met studeren. 

Ik zou het dyslexieprotocol van school eens bekijken. Wat staat daar in. Staat daar ook in, hoe  dyslectici duidelijk moeten maken , dat ze dyslectisch zijn bij een toets (dmv pas, sticker plakken of d op toets schrijven). Als die maatregelingen er niet staan, zou je een suggestie kunnen doen.
En sowieso een gesprek met de mentor maar ook brief/mail schrijven naar zorgcoördinator/afdelingshoofd dat je elk jaar weer tegenaanloopt dat docenten zich niet aan het protocol houden. Als school een protocol heeft, is het zaak vd directie dat docenten zich er aanhouden.
Als je straks een vervolgopleiding kiest, zou ik ook zeker kijken na het dyslexie protocol van die scholen, want daar kan een groot verschil tussen zitten.