Doubleren in groep 4?

goed idee

Van wil.
Kun je er met haar over praten? Inhoudelijk, over hoe er minder druk op de ketel kan? Misschien voelt doubleren minder erg als ze er deels zelf achter staat en er meer uitleg over krijgt. (Erg veel benadrukken dat het niets zegt over intelligentie etc!)
Ben in z'n algemeenheid ook niet zo'n fan van zittenblijven. In jullie geval kan ik me heel goed voorstellen dat je het overweegt. Hoe dan ook moet je iets doen, ze is nu niet gelukkig. Eens iets anders proberen (zoals blijven zitten) zou wel eens lucht kunnen geven.
Liefst wel met een goed plan, dat er gekeken wordt waarom ze het zo moeilijk heeft.
Dochter heeft 2 goede vriendinnen in de klas, ook vd herfst, ook gedoubleerd. Ik weet niet alle ins en outs maar ze ogen prima in hun vel. Merk ook echt geen leeftijdsverschil met dochter, matchen prima. Schelen ook maar half jaar met dochter. Dat half jaar verschil is er toch wel, in welke groep ze ook zitten.

Nu al terug

De beslissing om je kind te laten zitten blijft altijd een gok. Maar in mijn ogen kan het weinig kwaad. Het is een beetje vloeken in de kerk hier op OO, maar ik denk zelf dat het voor sommige kinderen heel goed kan zijn, net als kleuterverlengen.

De problemen waar ik hier op OO over heb gelezen wb. het vo herken ik ook niet uit mijn omgeving. Alleen al hier in de straat ken ik 2 zittenblijvers waarvan 1 decemberkind wat extra heeft gekleutert én groep 4 heeft overgedaan die beide nu in 4 havo zitten.

Mocht je beslissen haar te laten doubleren, dan kan ze misschien nu ook al terug. Of half terug. Bij mijn dochter in de klas op de basisschool zat een jochie in groep 5 die de ochtenden bij dochter in groep 4 deed. Om de druk eraf te halen en om te wennen. Na de zomervakantie kwam hij volledig bij dochter in de klas.

Het is nu wel het moment om hierin een knoop te gaan doorhakken en erover in gesprek te gaan met school.

verder

Juist problemen met automatiseren wijzen op dyslexie en eventueel dyscalculie maar als ze alleen moeite met het automatiseren van sommetjes heeft is die kans weer wat kleiner. Mijn zoon heeft ook totaal geen dyscalculie maar door zijn dyslexie extreem veel moeite met automatiseren. Ook de dagen van de week, het alfabet, de seizoenen en de maanden van het jaar, alsmede klokkijken is een ramp.

Jongens en meisjes

@Barvaux. Er is een verschil tussen jongens en meisjes die te maken hebben met dyslexie. Meisjes hebben vaker een grotere motivatie om ondanks de dyslexie, gelijk te zijn aan de anderen en doen daar meer hun best voor.
Jongens laten sneller hun koppie hangen, op school maar ook met het maken van oefeningen, mis je gedrevenheid. Hier een moeder met de jarenlange ervaring van zowel een jongen als een meisje, die ook door kontakten met andere ouders van dyslecten, steeds opnieuw dat verschil in inzet kon waarnemen.

In post 15? Schrijf je dat het meisje mede op jouw advies niet doubleerde en nu op de vwo zit. Zo even schreef je dat je net wat meer ervaring hebt dan de anderen die aangeven dat zittenblijven ook gunstig kan zijn.
Ik denk niet dat je kan weten hoeveel ervaring een andere ouder heeft en ten tweede heb je ervaring met een jongen ipv een meisje.

Als een meisje met dyslexie nu al motivatie mist, speelt er snel meer dan alleen dyslexie. Dan zit een meisje bij voorbaat niet lekker in haar vel. De overstap naar groep 5 kan voor haar zodoende te vroeg zijn. In groep 5 leren ze namelijk nieuwe dingen en het meisje beheerst de materie van groep 4 nog niet eens. Als ze nu al niet lekker in haar vel zit, wordt dat welbevinden steeds kleiner.

@Barvaux, je hebt het gevoel dat je zoon een jaar heeft verloren maar je weet niet hoe hij het ervan afgebracht had, als hij wel door gegaan was naar groep 3. Jouw klacht betreft de begeleiding vanuit school.
Dit meisje kan veel baat hebben aan een jaartje rijpen, net als het kind van Zus, ook een meisje. TS dient wel op te letten hoe dochter zich inzet op het leren en werken, en niet iedere bs is hetzelfde.

Jouw ervaring qua begeleiding is belangrijk voor TS, een gewaarschuwd mens telt voor twee. Of haar dochter doubleert of niet, wat betreft dyslexie zal ze erboven op moeten zitten. Desnoods extern in samenwerking met die GZ-psycholoog.

Flanagan

Goed punt, ook al kunnen kinderen meer verschillen door hun karakter als alleen door het feit dat ze jongen of meisje zijn. Op dit moment hebben van de zes kleinkinderen van mijn vader er vier dyslexie en de vijfde weet het binnenkort. De zesde is mijn oudste met waarschijnlijk alleen een 'klap van de molen' die zich uit in heel langzaam lezen maar dat heeft de neef die nu in gymnasium 6 zit ook (en hij heeft dus ook dyslexie).

Van de zes zijn er twee meiden bij en ik herken het verschil niet zo wat jij schetst maar het kan er natuurlijk wel zijn.

Ik begrijp even niet waarom je mijn voorbeeld van dat meisje boven haalt op VWO. Die wilden ze houden op sociaal-emotionele basis.

Ik vind het blijven zitten op zich niet slecht maar dat moet je niet doen als je nog niet weet wat er aan de hand is. Als ze mijn zoon eerder naar groep 3 hadden laten gaan had hij een jaar meer leesles gehad en was hij verder gekomen. Als we dan in groep 5 of eerder er achter waren gekomen dat hij dyslexie had had hij in groep 5 kunnen blijven zitten tijdens de anderhalf jaar van de dyslexietraining. Hij had dan ook eerder geweten wat er aan de hand was en waarom hij het zo moeilijk had en dat had psychisch heel wat ellende kunnen besparen.

Zomaar laten zitten en er dan wellicht pas in groep 5 of later achter komen dat het dyslexie is omdat de leerkrachten het volgend jaar wel makkelijk vinden is wel het slechtste wat je kunt doen. Sowieso vind ik een dyslexietraining beter in groep 5/6 zodat je verder kunt komen met de training dus dan is blijven zitten in groep 5/6 ook beter dan nu in groep 4 zonder dyslexietraining (als dat nodig mocht zijn).

daarom zou ik ook

nu terugplaatsen als je aan doubleren denkt. Ze loopt nu op haar tenen, een half jaar is nog lang.

T@sje

kinderen zoals jouw dochter kunnen soms hardnekkig lang last blijven houden van meerdere factoren.
Mijn oudste zoon heeft in zijn jonge jaren geen basisveiligheid gekend. Dat uitte zich met 3 door sociaal emotioneel achter te lopen. Lang was niet geheel duidelijk wat het probleem precies was. Uiteindelijk zijn we toen hij ruim 9 was bij de juiste hulpverlener gekomen.
Die heeft de basis gelegd voor een veilig thuis waar we afgelopen jaar (man bijna overleden) weer op terug konden vallen.
Al die tijd bleef hij ook maar problemen op het gebied van lezen en spelling houden. Pas in groep 7 is hij getest en omdat we de hechtingsproblemen stil konden laten liggen kon hij een dyslexietraject volgen (anders wordt dat niet vergoedt).

Kortom leg jullie nu op het leggen van een goede basis, maar hou wel in het achterhoofd dat er meer kan spelen. Krijgen jullie ook videotraining?

Niet laten zitten, maar vooruit helpen.

T@sje: “De andere kant is echter dat we zeker weten dat ze t zelf verschrikkelijk vindt om te blijven zitten, juist ook omdat ze zich altijd zo vergelijkt met andere kinderen. En het wennen aan een nieuwe klas zal ook spannend zijn natuurlijk.”

Dit zou ik in haar geval HEEL ZWAAR laten wegen. De kans dat ze zittenblijven als straf (van jullie) zal ervaren, is reëel. De kans dat ze het zal ervaren als: weggehaald worden uit een veilige omgeving is ook reëel. Als je een kind een gevoel van basisveiligheid wil meegeven is het juist zo belangrijk dat je haar laat ervaren dat ze invloed heeft op wat er in haar leven gebeurt. Over haar hoofd beslissen dat ze blijft zitten, zal averechts werken.

Daarbij zal blijven zitten de wereld niet mooier en makkelijker maken. Ook als je het voor een tweede keer doet, wil niet zeggen dat je het dan opeens fluitend doet. Het wordt pas makkelijker als je erin ondersteund wordt. En met de juiste ondersteuning (als je weet wat er aan de hand is), kun je evt. achterstanden zelfs heel snel wegwerken. Zo heeft mijn zoon net met heel veel hulp en hard werken in een half jaar tijd 14 maanden rekenstof ingehaald.

T@sje: “Toen ik laatst zei dat school er echt bijhoort, dat ik ook elke dag naar mn werk ga, ook als ik geen zin heb, zei ze: Maar jij hoeft op je werk toch niet de hele dag dingen te doen die te moeilijk voor je zijn? Waarom moet ík dat op school dan wel?'. Vond ik zo ontzettend schrijnend....”

Oh ja, dat is zo pijnlijk. Maar school moet er voor zorgen dat zij werk krijgt op haar niveau en dat kan gewoon, ook straks in groep 5.
Blijven zitten verandert haar ‘mindset’ niet ten goede. Alles wat ze volgend jaar goed doet kan ze uitleggen als: “ja logisch, ik ben ook blijven zitten”. Alles wat volgend jaar nog steeds moeizaam gaat kan ze uitleggen als: “zie je wel, ik ben echt dom”.

Ik heb zelf in november met dit vraagstuk geworsteld (lees over mijn zoon met DCD). Het is natuurlijk een andere situatie, maar ik zie zeker overeenkomsten. Ook ik zag hoe zwaar het onderwijs op hem drukte. Hoe hij voortdurend op zijn tenen liep. Hoe snel hij in tranen was. Ook ik wilde die druk voor hem verminderen en bij alleen al het zeggen van: “een jaartje langer over de middenbouw doen” voelde ik gewoon de opluchting. En hij ook, hij wilde het echt zelf.

Inmiddels zijn de hulptroepen op gang. Hij werkt nog steeds erg hard, maar hij voelt zich nu niet alleen begrepen, maar ook gesteund. Hij weet wat hij goed kan en hij weet waar hij mee achterloopt en hij weet dat niemand dat raar vindt of hem iets kwalijk neemt (want zo dacht hij eerder wel) en hij ervaart nu dat hij met de juiste hulp en aanpak, vooruit komt.

Ik zorg ervoor dat er thuis alle ruimte is om te niksen en vooral alles te doen wat makkelijk en ontspannend is voor hem. Dus geen gitaarles en acrogym meer (allebei “leer-dingen” voor hem), maar: thuis schilderen, zingen in een koor en in het weekend wandelen in de duinen. Ook dat heeft meegewerkt.

Dus ik zou echt proberen om met school te kijken naar een meer ontspannen aanpak van je dochter. Kan die aardige leerkracht ervoor zorgen dat zij werk kan doen waarmee ze succes boekt? En kan dat snel (NU!) gebeuren? Niet nu “laten zitten”, maar wel NU ai… daar is die term… passend onderwijs bieden.

Mijn zoon kreeg bijvoorbeeld een tekenopdracht, waarbij de juf tegen alle kinderen zei: “het moet vandaag af” en tegen hem: “het mag vandaag niet af zijn. En morgen ook nog niet. Laat me over een week maar zien hoe mooi het is geworden.” Het is een prachtige tekening geworden waar hij enorm trots op kon zijn. Voor het eerst.

Succes! Maw.

adoptie

Het gevaar is bij adoptie dat dat als reden gezien wordt voor de onveiligheid zonder daarbij naar andere zaken als leerstoornissen of psychische problematiek van andere aard te kijken.
Misschien is de school op zich onveilig voor een kind met een leerstoornis of andere problematiek. Of in combinatie met de adoptieproblemen.

T@sje

fijn dat de school zo betrokken lijkt te zijn. Hou er rekening mee dat dat per leerkracht zal verschillen. Wij hebben in groep 4 bij de oudste een leerkracht getroffen die beweerde dat er niets met hem aan de hand was. Het jaar ervoor was hij te veel gepamperd ed. (Hij kreeg toen plekje vooraan in de klas, time out tijd ed). Het heeft een paar maanden geduurd voordat ze hem weer op de rails hadden. Zoals de andere schrijvers ook aangeven is het heel belangrijk om haar vooral zichzelf te laten zijn. Dus vooral op school veilige omgeving. Is de klas meelevend? Hoe ligt ze in de groep? Dat is soms nog vele malen belangrijker dan hoe gaat ze op school volgens de cito's.

Onze zoon heeft vanaf groep 4 geen vriendjes meer gehad. Hij had genoeg aan zijn broertje en de rust die er thuis was. Precies zoals emmawee aangaf. Hij heeft het geluk gehad dat hij vanuit een combiklas in een warm en meevoelende klas te komen. Dat heeft hem er jarenlang doorheen getrokken.
Zijn cito's bleven ondanks verbetering in de hechtingsproblemen achter. Er werden meer kinderen getest en zoals ik al verwachtte bleek hij ernstig dyslectisch te zijn.

doubleren groep 4

Tijdens het zoeken naar een mogelijk antwoord op een vraag omtrent onze zoon en zijn leerprestaties, kwam ik op je vraag terecht.
Wij hebben onze dochter, nu 9 en door ons geadopteerd op haar 4e, groep 4 laten overdoen omdat ze matig/slecht presteerde en vaak meer dan de gegeven tijd nodig had om werk af te krijgen. Volgens de leerkrachten zou ze sowieso groep 5 moeten overdoen als ze zou doorgaan (wat vlgs de leerkracht enige voorkeur had). Wij vonden haar in sociaal-emotioneel opzicht te jong om door te gaan naar 5. Zij had, en heeft nog steeds, een (logische/verklaarbare) achterstand in taal en begreep op dat moment nog niet alles.
Op ons aandringen en ook omdat ze zelf aangaf het wel makkelijker te willen kunnen, doet zij nu voor de 2e keer groep 4 en we kunnen alleen maar zeggen dat we geen betere keuze hadden kunnen maken. In een half jaar tijd is ze gegroeid naar de 9 jaar die ze telt, doet ze het geweldig op school en krijgt ze zelfs plustaken omdat ze al haar werk ruim binnen de tijd af heeft.
Succes met het nemen van een besluit, dit wilde ik graag delen!

Oei

Ik schrik echt hoeveel waarde je aan een IQ test geeft. Heel begrijpelijk dat wel maar ze is pas 7!!! Heeft misschien niet laten zien wat ze kan. 2 van mijn kinderen hadden een grote intelligentie kloof en gemiddelde intelligentie ( getest in groep 4 en 5). De jongste hebben we bijna groep 5 over laten doen. De enige reden dat we het niet hebben gedaan omdat we thuis juist zo'n pienter kind zagen. Op school kwam dit er niet uit. Bij een volgende test in groep 8 bleek er helemaal geen kloof meer te zijn bij allebei de kids. Wel bleek er sprake te zijn van hoogbegaafdheid en dyslexie (alleen de spelling). Laat je kind volgende keer testen door iemand die gewend is te werken met kinderen die onderpresteren. Mijn kids zijn allebei naar het VWO gegaan . De jongste zij later over zijn schooltijd dat hij bang was om te laten zien wat hij kon dan zou hij misschien wel gepest worden. En wij maar denken dat het aan die verschrikkelijke kloof lag die heel veel problemen zou geven de rest van zijn leven volgens de psycholoog. Verder zou ik ook niet te veel je dochter als sociaal minder sterk zien. Ze kan nog helemaal opbloeien en een heel ander kind worden. Mijn zonen gingen van niet goed in de groep liggen en klownesk gedrag tot heel goed met onderen om kunnen gaan en veel vrienden. Ik heb wel mijn kinderen een kanjertraining laten doen zodat ze zagen dat ze zelf invloed hebben op hoe het gaat. Leren nee zeggen en durven vragen of je mee mag doen. Zien dat andere ook onzeker kunnen Zijn. Hoop dat je er wat aan hebt!