dochter wil geen cito's oefenen

Gewoon oefenen

Als je merkt dat oefenen van Cito's helpt dan zou ik er gewoon op staan dat dit 2x per week of zo gedaan zou worden. Als ze zo zelfstandig is dan kan je haar er zelf verantwoordelijk voor maken wanneer en hoe maar ik zou dan gelijk duidelijk maken dat als ze het niet uit zichzelf doet jij vanaf nu 2x per week met haar gaat oefenen.

Of ze daar zelf wel of geen zin in zou hebben dat zou me niet zoveel uitmaken. Ze is 10 of 11 jaar en natuurlijk heeft ze helemaal geen zin om die stomme cito te oefenen. Het zijn ook saaie en stomme vragen over het algemeen. maar het is wel een trucje wat je door vaak te oefenen beter kan leren beheersen. En straks bij de keuze voor de middelbare school is een goede cito score ook belangrijk en niet alleen hoe ze scoort in de klas en het advies van de leraar.

Natuurlijk willen al die andere kinderen ook niet steeds oefenen en huiswerk maken. Er zitten er bij die het wel leuk vinden uiteraard maar genoeg voor wie school gewoon inderdaad iets is wat moet maar niet heel leuk of spannend is. En zeker cito's oefenen is gewoon niet zo leuk maar het kan echt invloed hebben op hoe de cito's gemaakt worden.

Dus ik ga gewoon oefenen met de kinderen als ik denk dat dit nodig is ongeacht of ze dat nou willen of niet. Hun eigen werkhouding is blijkbaar toch niet zo geweldig als ze dat niet uit zichzelf doen. Dus dan maar gewoon omdat het moet van mij.

tja

Ik zet altijd mijn vraagtekens bij de kinderen die niet willen oefenen: hoe zou je het doen als je een kind met dyslexie had en anderhalf jaar elke week, elke dag MOET? Tja, sorry, mijn kind wil niet. Gaat dat ook zo met tandenpoetsen en naar bed gaan en oversteken op gevaarlijke plekken?

Serieus: bedenk eerst of het nodig is en pas dan hoe je het gaat doen. Dat kun je gewoon aanbieden als tandenpoetsen of je hangt er een beloning aan vast. Ik vind wel dat je je kind niet thuis alleen moet laten oefenen, maar samen. Ik heb dat met mijn oudste met toetstrainer gedaan maar ook op de DS.

nodig

Nodig zou ik het vinden als ze inderdaad zeer slecht zou scoren. Dat doet ze niet. Het gaat puur om niveau waar ik haar wil hebben, en waar ze zelf ook wel naartoe wil. Ze vindt al het werken op school al vaak stom, ik wil niet dat ze een grotere hekel aan leren krijgt, ze moet nog heel wat jaartjes
Het is ook helemaal niet gezegd dat oefenen helpt natuurlijk, dat is meer mijn inschatting, ik heb het nog niet kunnen toetsen Vooralsnog heb ik er geen druk op gezet omdat ik denk dat het meer zin heeft als ze er zelf achterstaat. Dat ze er zelf niet aan begint vindt ik een beetje vreemde redenering, tot voor kort was oefenen toch echt not done? Dus zelf zal ze dit zeker niet doen. De vergelijking met tandenpoetsen vind ik krom. Dochter doet alles wat 'moet', maar vooralsnog heb ik oefenen dus nooit verplicht gesteld. De vraag is of ik dat moet doen, eigenlijk puur vanuit de toetsgekte. Vindt haar ergens nog zo jong daarvoor.

Wel nodig dus

Ze scoort op de cito lager dan in de klas. Dat heeft waarschijnlijk te maken met dat de vraagstelling bij de cito vaak anders is en voor sommige kinderen is die schakeling lastig. Dat kan je echter uitstekend oefenen. Dus ja ik zou het gewoon verplicht stellen.
En school stom vinden is heel normaal, dat gaat echt niet minder worden als ze vaker moet oefenen. Ja, dat gaat ze ook stom vinden. Pech gehad. Ze hoeft het niet leuk te vinden.

goede leeftijd voor

Ze heeft een goede leeftijd om te praten over wat ze wil bereiken. Toen mijn dochters prestaties achterbleven hebben we met haar gesproken over eventuele consequenties van haar prestaties. We hebben haar het systeem van de middelbare school uitgelegd en gevraagd wat haar eigen ambities waren. Toen bleek dat haar prestaties niet overeen kwamen met haar ambities was ze wel bereid extra te oefenen.
Misschien helpt dit bij jouw dochter ook?
We hebben wel externe hulp gezocht omdat de kwaliteit van haar eigen leerkracht erg tegenviel en dit een belangrijke oorzaak was van haar slechte prestaties.

relatie

Waarom ik het over onze relatie heb: dochter vindt het heel belangrijk zelfstandig te zijn en zelf onze hulp in te roepen waar nodig. Eigenlijk vind ik dat heel positief en juich ik het alleen maar toe. Zolang alles goed gaat, en ze doet het op alle fronten erg goed. Ze vraagt ook heel goed om hulp. Op ongevraagde hulp reageert ze echt heel allergisch. (en geregeld moeten we toch al in de clinch vanwege klusjes ed) Werk voor school thuis gaat heel goed, ze heeft volledig de regie en zet ons in waar nodig. Zo lang dat goed gaat wil ik dat graag zo houden, eigenlijk is het ideaal als schoolwerk haar verantwoording is, er komt vast wel een tijd dat we achter haar aan moeten gaan zitten.
En ik twijfel dus over haar uitleggen waarom ik met haar wil oefenen. Als ze straks dat niveau dan toch niet haalt, voelt ze zich misschien falend, en daar is ze toch al gevoelig voor. Ik ben ook bang haar intrinsieke motivatie te verminderen, ook al houdt ze niet van schools werk, ze is eigenlijk op dit moment heel leergierig.

Sawo

Was me zelf ook aan het bedenken dat ik misschien een goed moment moet uitkiezen om het met haar hierover te hebben. Nu heeft ze al vaak veel aan haar hoofd (werkstuk, presentatie) waardoor ik ook echt niet aan moet komen met dit soort dingen.
Ik denk dat ik het toch luchtig houd, omdat ze soms wel scoort conform haar niveau, dus de vraag blijft hoe nodig. Misschien ben ik ook gewoon huiverig dat ik juist de factoren die maken dat ze soms minder presteert bevestig. Ze scoort volgens mij in de klas net zo wisselend als op cito.

Ik begrijp je eerlijk gezegd niet

Wat wil je nu zelf? Je komt nu over alsof je ons probeert te overtuigen dat het niet nodig is. Prima dan toch? Voor mij hoeft het niet hoor
Ook begrijp ik je houding naar je dochter niet zo maar dat kan komen door hoe je het opschrijft. Het komt op mij over alsof je op je tenen loopt en de balans erg precair is. Dat begrijp ik niet, je bent toch haar ouder? Jij hebt het totaalplaatje en kunt haar helpen door haar daarin mee te nemen. Niks gevaarlijks aan, gewoon opgroeien, de wereld wordt steeds groter, er komt steeds wat bij. Dat is groter groeien. Toch heerlijk om je kind daarin te begeleiden en uit te dagen? Nu lijk je alvast te beslissen omdat je bang bent voor hoe het valt, lijkt mij geen reden om het niet te doen.
Nogmaals als jij denkt dat ze met de huidige Cito scores tot haar recht komt, haar plaats zal vinden, prima toch? We hoeven niet allemaal naar het gymnasium ofzo.
Maar als jij denkt dat met het trucje van Cito snappen ze zichzelf er net ff beter voor kan zetten en daar wat positiefs uit kan halen, wat let je? Je kunt beter spijt hebben van iets wat je wel hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan, maar dat is mijn motto.

moet zeggen

dat jullie reacties me nogal verbazen, en me ook wel aan het denken zetten, misschien ben ik wel te makkelijk. Ik wil zeker met haar oefenen, maar het verbaast me wel dat jullie gelijkgezind aangeven dat zeker ook te doen tegen haar zin in.
Misschien ben ik wel onduidelijk, ik heb ook niet voor niets dit draadje geopend, hoop het voor mezelf zo wat duidelijker te krijgen. Ik vind gewoon andere dingen minstens zo belangrijk als presteren (leren leren leuk vinden, daar verantwoording in nemen, leren keuzes te maken, maar ook een stuk onbezorde jeugd enz enz) jullie niet dan? Ik kan de reacties hierop wel uittekenen, het werkt zo nu eenmaal niet, en dan moet ik ook genoegen nemen met lager niveau..maar kan die andere kant(en) niet helemaal loslaten.
Klopt dat ik wat defensief reageer, reageerde vooral op de vanzelfsprekendheid waarmee ik dochter aan het werk zou moeten zetten, voor mij is die vanzelsprekendheid er dus niet, vandaar mijn vragen.

Ook belangrijk

Wat je allemaal noemt vind ik ook belangrijk maar ik vind het ook belangrijk om mijn kind te helpen zijn/haar kansen goed te regelen, waar mogelijk. En bij middelbare schoolkeuze is dat zo goed als eenmalig, opstropen is geloof ik niet meer zo eenvoudig. Afstromen ook niet leuk. Het is mij dus wat waard dat mijn kinderen goed uitkomen op het VO. Vandaar.

De dingen die jij noemt zoals leren leren zijn meer continu dingen, die lopen op VO ook door. En een onbezorgde jeugd? Daar is twee keer uurtje (bv) Cito oefenen toch geen vijand van? Je kunt toch ook een onbezorgde jeugd hebben als je Cito's oefent?

Waar ben je nou bang voor?

Dit is nieuw voor me.

Heb nooit geoefend thuis voor de cito.
Ook het oefenen op school heb ik bij mijn kinderen niet meegemaakt.
Ze kregen gewoon een cito-toets voor hun neus in de week van de Cito.
Voor mijn gevoel schiet het totaal zijn doel voorbij.
Je kunt een bepaalde stof oefenen om hoog te scoren.
Maar dan loop je toch vast als je op een hoog niveau wordt ingedeeld, wat te hoog is voor je capaciteit?

jasam

cito's zijn nu vanaf lage groepen hetgeen waar de vo-scholen naar kijken, iig in grote steden.
advies basisschool maakt daar weinig bij uit.
gr Angela

Nee Jasam

Je oefent namelijk niet om hoger te scoren maar om, want het zijn maar voorbeeldoefeningen. Als je daarmee de 550 zou moeten halen, gaat het inderdaad niks worden. Cito oefenen doe je om bekend te worden met de vraagstellingen etc.

En vroeger? Ach tja, vroeger is dood....

en . . .

... de basisscholen vinden dit niet zo dus die zeggen dat cito's niet belangrijk zijn. en als de resultaten van de methodetoetsen en de cito's verschillen zullen basisscholen daar niet veel aan doen als dat niet nodig is volgens hen.
gr Angela

ik vind

dat ouders reëel moeten zijn in de capaciteiten van hun kind en waar het het best zou passen. Dat betekent uiteraard niet direct voor het hoogste gaan, want als een kind daar cognitief niet past wordt het daar uiteindelijk onzeker en ongelukkig van. Dus oefenen om met zelfvertrouwen de cito's in te gaan prima, maar niet omdat mama denkt dat dochter echt een VWO'er is. Terwijl uit werkhouding blijkt dat dat niet zo is. Uiteindelijk moet ze het op het VO ook zelf doen.

Overigens weet ik helemaal niet of dat bij jullie aan de orde is hoor, is meer mijn mening in het algemeen.

Gonnegans

Voor de goede orde: ik ben het volledig met je eens, ik lees echter dat dochter van ts slecht de vragen leest en bij het oefenen wel wat opstak van hoe zo'n Cito vraagstelling werkt. Dan lijkt het mij een waardevolle investering om te oefenen.

Eens met gonniegans, Mosje en gedeeltelijk Jasam

Inderdaad, een hoge citoscore eruit slepen en dan op het VO het niet waar kunnen maken lijkt mij niet de bedoeling.
Vertrouwd raken met vraagstelling kan wel nuttig zijn, maar daar hoef je toch niet zo vaak voor te oefenen? Bij mijn kinderen op school hebben ze 1 of 2 keer geoefend, vond ik prima. Kun je haar niet een paar keer laten oefenen met een (kleine) beloning in het vooruitzicht? En het misschien gewoon voor haar neerleggen en haar dan zelf, wel vóór een bepaalde tijd laten oefenen? Vond mijn dochter prettiger, met gewoon huiswerk dan.
In onze regio is citoscore trouwens niet meer bepalend, wel het leerlingvolgsysteem van groep 6, 7 en 8.

praat met je dochter

Ze klinkt als een heel verstandig kind dat niet altijd zin heeft om zich in te zetten.
Leg haar uit hoe naar scores op de basisschool wordt gekeken, welke kansen je krijgt bij welke scores, dat ze niet zelf mag bepalen (en ook de juf op de basisschool niet) naar welk niveau ze gaat. Vraag haar welke kinderen hetzelfde niveau hebben als zij (volgens haar). Naar welk onderwijsniveau gaan zij? Wat wil ze worden latern?
Ik vind het vooral opvallend in je verhaal dat ze zo wisselend scoort, zowel op cito als op methodetoetsen. Het kan ook dat ze onvoldoende uitgedaagd wordt en daarom niet voldoende alert is bij toetsen. Ze heeft alleen niet door wat de gevolgen kunnen zijn.
Als zij dit wel doorkrijgt, kunnen jullie samen een plan bedenken. Juist omdat ze het graag zelf doet, zou ik dat gebruiken. Ook al heb ik niets tegen gedwongen begeleiding als dat nodig is.

Even een voorbeeld van mijn jongste:
Hij haalde op de basisschool best aardige cijfers voor spelling bij de methodetoetsen. Niet hoog maar wel ruim voldoende. (andere cijfers waren uitstekend). De cito's werden steeds lager voor spelling, van A naar D in 3 jaar.
Na een serieus praatje bleek dat zoon het niet nodig vond om correct te spellen. Hij pikte tijdens de lessen voldoende op om de gewone toetsen te halen maar vergat daarna alles weer. Geen motivatie.
Ik heb hem gedwongen om de spelling te leren in groep 7. Hij moest gewoon net zolang oefenen totdat hij het kon. Binnen een half jaar zat hij op A-niveau. En daarna hield hij dat vast. Hij heeft er nu in de brugklas nog steeds profijt van.
Dit oefenen helpt vooral als de capaciteiten er wel zijn, maar de aandacht er niet bij is. Zorgvuldig werken kun je leren!

Annet

"Leg haar uit hoe naar scores op de basisschool wordt gekeken, welke kansen je krijgt bij welke scores, dat ze niet zelf mag bepalen (en ook de juf op de basisschool niet) naar welk niveau ze gaat. Vraag haar welke kinderen hetzelfde niveau hebben als zij (volgens haar). Naar welk onderwijsniveau gaan zij? Wat wil ze worden latern?"

Maar hebben kinderen op deze leeftijd daar al een goed beeld van dan? Er zijn zat slimme meiden die dolgraag kapster willen worden. Moet je dan zeggen, doe maar minder je best? Mijn kinderen hebben echt nog geen idee, bovendien zijn 'gestudeerde' beroepen vaak veel minder concreet.

Wel eens met de rest hoor, dat het zeker zinvol is om te oefenen om de vraagstelling beter te begrijpen.

Gonniegans

Dochter van topicstarter wil zelf naar een bepaald niveau (zelfde als moeder wil). Dat is al een goede reden.
Mijn verhaal gaat juist niet over de vraagstelling, die was al voldoende toegelicht. Soms moet je kinderen dwingen om iets te leren waarvan ze het nut niet inzien of dwingen om zorgvuldig te zijn om onnodige fouten te voorkomen. Dat geldt voor alle niveaus.

dank

voor jullie reacties.
Dochter is wat dubbel, want enerzijds is ze er de laatste maanden wel mee bezig. Zo wilde ze al naar open dagen, weet zelf blijkbaar goed op welk niveau ze zit, en ze weet dat ze er een beetje tussenin hangt, en zelf wil ze wel naar het hogere niveau. (maar ze wil ook graag met vriendinnen gaan, en die gaan wrs hoger, dus in hoeverre dat meespeelt..) Laatst benoemde ze ook een beroep waarvoor ze toch echt het hogere niveau moet doen. Ik zie haar daar ook, dus eigenlijk hoop ik dat ze daar ook komt, maar veel zal afhangen van hoe ze gaat scoren. Dus tsja...
Anderzijds is ze gewoon nog erg fladderig en wil vooral veel leuke dingen doen, heeft het eigenlijk ook altijd druk met vanalles en nog wat. Maar misschien duwt ze het ook wat weg, gevoelig voor faalangst, en ik vraag me dus af of ik die faalangst juist aanwakker of niet door het belang van die toetsen nog een extra te benadrukken, ik heb zo'n gevoel dat ze zelf al goed in de gaten heeft hoe belangrijk het is. Tot nu toe probeerde ik die dingen juist wat luchtig te houden. Het is ook best een gevoelig kind, dat soms ook doorslaat naar te verstandig.
In die zin bedoelde ik ook onbezorgde jeugd, uiteraard doel ik niet op wat oefenen, maar meer dat ik niet wil dat ze zich zorgen gaat maken oid. Misschien doet ze dat toch wel al. Tot nu toe was de boodschap van mij uit altijd dat ze het prima doet op school (doet ze ook) en ze is erg gevoelig voor de boodschap dat ze het minder goed zou doen. (zou ze eruit kunnen filteren)
Maar goed, ze had bij de entree in gr 6 op 1 onderdeel echt veel minder gescoord, dat heb ik ook open met haar besproken, ook dat ik denk dat dat beter kan. Toen afgesproken te gaan oefenen, maar ze houdt het af. Toch tijd voor een gesprekje denk ik.

Anoniem

"In onze regio is citoscore trouwens niet meer bepalend, wel het leerlingvolgsysteem van groep 6, 7 en 8."

Het leerlingvolgsysteem is meestal gewoon een CITO toets!

Ach, natuurlijk is bedoel de CITO eindtoets!

Dalarna, ik zat de hele tijd aan de eindtoets te denken...

Willie

Een gesprekje voeren met je dochter over schoolniveau kan geen kwaad lijkt me. Het is sowieso belangrijk dat ze weet dat hoe ze het nu doet op school invloed heeft op naar welke school ze kan gaan. Daarmee maak je haar jeugd echt niet minder onbezorgd.

Tegelijk zou dit voor mij niet het meest belangrijke zijn. Ik ben namelijk de ouder en ik ben verantwoordelijk. Ik verwacht niet van mijn 10 of 11 jarig kind dat ze zelf nu al de verantwoordelijkheid kunnen dragen voor hun schoolwerk of voor naar welke middelbare school ze gaan. Op die leeftijd weten ze nog niet goed wat de verschillende schooltypes inhouden. En inderdaad natuurlijk weten ze nog helemaal niet wat ze later willen gaan doen in de meeste gevallen.

Het is mijn taak als ouder om er voor te zorgen dat mijn kind de beste opleiding krijgt. En dat is dus de hoogst mogelijke opleiding voor dat kind. En als het kind intelligent genoeg is maar met bepaalde onderdelen moeite heeft dan oefenen we daarop net zolang tot ze het snappen.

Hierdoor wordt hun jeugd niet minder onbezorgd. Het is juist het tegenovergestelde. Ik ga niet een slechte werkhouding van een 10 jarige zo'n grote invloed geven op de verdere verloop van hun school carrière. Ik vind het zieliger om zulke jonge kinderen helemaal aan hun lot over te laten en ze het zelf maar te laten uitzoeken. Dan verwacht je juist een volwassenheid en inzicht van het kind wat ze op die leeftijd nog helemaal niet hebben meestal. En dan zorgt het feit dat ze nu liever voetballen dan schoolwerk maken ervoor dat ze naar een lager schooltype gaan dan ze anders aan hadden gekund en dat ze dus misschien over 10 jaar veel meer moeite hebben om de opleiding van keuze te gaan volgen.

Ik verwacht helemaal niet van een 10 jarige dat hij uit zichzelf gaat oefenen. Ik snap volkomen dat hij liever gaat spelen dan schoolwerk gaat doen. En daarom maak ik het makkelijk voor die 10 jarige en zeg gewoon dat hij nu zijn schoolwerk moet maken. Dat is niet zijn verantwoordelijkheid om daar aan te denken en daar mee aan de slag te gaan maar mijn verantwoordelijkheid.

Wanneer stop je daarmee?

Een kind dat op de basisschool met frisse tegenzin oefent gaat het natuurlijk op de middelbare school helemaal voor zijn kiezen krijgen. Mijn (bijna) 15-jarige heeft nu pas door dat regelmatig oefenen zijn vruchten afwerpt. Gelukkig heeft ze het tot nu toe gered op de lapzwansenmanier, maar anders had ik er een hard hoofd in gehad. Ik heb bewondering voor ouders die ondanks dagelijks gezeur hun kind dagelijks de dyslexie-oefeningen kunnen laten doen. Je moet er toch niet aan denken om je kind nog tot zijn 16e of later door school heen te slepen. Waar leg je de grens?

Grens

Ik hanteer niet echt een grens wat betreft het VO. Tot en met het eindexamen ben ik bereid om te helpen. Daarna wordt het een ander verhaal. Dan moeten ze het inderdaad zelf maar zien te redden. Hoewel ik echt niet te beroerd ben om een keer een essay te bekijken op structuur (aangezien ik met de inhoud niks kan natuurlijk als ze iets studeren waar ik weinig of helemaal geen verstand van heb) maar dan wel op eigen initiatief. Maar op het VO wil ik best helpen als ik dat nodig is en dat doe ik ook.

Mijn jongste zoon heeft veel hulp nodig met structuren en hij heeft grote concentratie problemen dus huiswerk gaat het best als er iemand fysiek naast zit en hem bij de les houdt. Misschien moeten we dat inderdaad wel volhouden tot en met het laatste jaar. Mijn jongste dochter kan geweldig plannen en organiseren maar zij is vrij onzeker en ze heeft een aantal zwakke vakken. Zij krijgt sinds een paar jaar bijles van een studente wat goed bevalt. De overige dagen van de week overhoor ik haar vaak. Zij is wel heel plichtsgetrouw in tegenstelling tot mijn jongste zoon.

ja maar

Zo ligt het toch niet? Dochter hier heeft een uitstekende werkhouding, stort zich op alles wat vd juf moet. Ik heb me vooralsnog nooit bemoeid met schoolwerk, is nog nooit nodig geweest, heeft ook wel weinig huiswerk. Maar als ze al iets heeft, toets leren, project oid, dan regelt ze dat volledig zelf, vraagt ons wel hulp maar dan zijn we ook echt het 'hulpje', dus ze plant en organiseert alles zelf heel adequaat. Soms wil ik me ermee bemoeien, onnodig dus, en dat vindt ze dus niet fijn, ze wil heel graag regie zelf. Dat vind ik alleen maar positief dus wil ik graag zo houden, zo lang als het goed gaat. Lijkt me ook een gezonde start voor vo.
En het gaat dus ook goed, alleen scoort ze dus niet stabiel. (nooit echt slecht)
Ik denk ook dat dochter de meeste kans van slagen heeft als ze juist de regie meer vast mag houden, zowel van vo straks als van ons. Op moment dat een ander het over gaat nemen is voor haar een stuk lol weg, dus wordt het lastiger voor haar gemotiveerd te blijven. Ik vind niet dat als ik hier rekening mee houd ik haar aan haar lot overlaat.

Nee maar

dan bljft de vraag nog steeds. Wat wil je nu precies?

Is het zo dat je bang bent dat de citoscore straks tegenvalt en dan spijt hebt dat je niet hebt geoefend? Meer kan ik er niet van maken eerlijk gezegd.