Discussie klas over of iemand in coma dood moet

Ja, heftig

Ja heftig
Je kunt best bij juf aangeven dat je dit wel een wat al te heftig onderwerp vind voor de leeftijd van je kinderen.
Maar vooral zou ik de discussie nog eens op een ander niveau aangaan. Wie gaat er eigenlijk over de beslissing of mensen in een lange coma dood moeten? Hebben die geen ouders, broers en zussen, familie, vrienden, die er iets van vinden?
Als de situatie daar is hangen mensen aan het leven, zelfs als er eigenlijk geen sprankje hoop meer is. En moet een ander dan beslissen, of moet het dan maar vanzelfsprekend zijn dat iemand dood moet?
Hoe zal een moeder dat vinden als anderen beslissen dat je kind in coma dood moet? of een ouder in coma, hoe zouden de kinderen dat vinden?
En hoe lang is lang? Soms hebben mensen gewoon veel tijd nodig om aan het idee te wennen.
Van Friso denk ik ook weleens dat die mogelijk een handje geholpen is, maar dat was na meer dan een jaar in coma en alles geprobeerd en afgewacht.
Dat is ook wel een beetje mijn ervaring, ik heb met mensen in coma gewerkt. Na ongeveer een jaar ontstaat de vraag vanzelf binnen de familie of dit zo door moet gaan. En soms hebben mensen daar ook gesprekken voor nodig met een geestelijk verzorger omdat het nogal wat is om een mens actief het leven te ontnemen. Dat is een heftige en voor veel mensen een onmogelijke beslissing. Zelfs een beslissing waar de rechter over gaat om te beoordelen of dat wel mag. Of er geen andere belangen, zoals geld of een plekje in een ziekenhuis voor een ander, meespelen. Want die argumenten mogen geen rol spelen. En het is ongepast om kinderen daar zonder kanttekening mee weg te laten komen.
Zeer kortzichtige juf dus.
Maar jij bent degene die net als alle discussies in de samenleving jou kind daar doorheen leidt.

Geen moeite mee.

De kinderen vormen een eigen mening en in hun kinderlijke onschuld hebben ze geen idee waar ze het over hebben. Er komt geen gevoel bij, het gaat over onbekende mensen.
Als de discussie zou zijn:" Vinden jullie dat het zusje van Pietje dood moet?" terwijl Pietje en zijn zus bekenden zijn wordt het persoonlijk en not done.

Dit is maar een stelling. Gelukkig hebben de kleine rechtertjes niets te zeggen en mee te beslissen irl. En 10/11 jaar is voor mij niet te jong om over levensvragen na te denken. Thuis waren dit soort gesprekken er al op jongere leeftijd.

Wezenlijk

Ik vind het een hele wezenlijke vraag. Kinderen horen daarover, denken erover na en het is goed om er in de klas over te praten. Misschien was er een aanleiding, dat zou je aan de leerkracht kunnen vragen.
Ik zie niet zo waarom dit niet zou kunnen vlak voor de kerstvakantie. Moet een discussie altijd leuk zijn? Deze is niet "leuk" nee, maar de leerlingen houdt het bezig blijkbaar en ze leren naar elkaar te luisteren en na te denken over wezenlijke dingen. Ik zou het zo opvatten.

probleem

Je noemt en passant nogal wat verschillen zaken in je bericht. Maar wat is nu precies je probleem?
1) je vindt dat kinderen niet over levensvragen mogen praten
2) je vindt discussiëren an sich niks voor kinderen
3) je vindt dat de juf discussies niet goed begeleid
4) je vindt dat kinderen in de week voor kerst alleen over leuke dingen mogen praten
5) ….

hier ook

Maar gerelateerd aan nieuws. Dus kind bereidt een nieuwsgesprek voor. Vertelt over de achtergrond en moet een stelling maken waarover gediscussieerd wordt. Een stelling moet wel een beetje polariseren om er echt over te kunnen discussieren. Een goede stelling maken in nog een kunst. Hoe weet je dat juf de boel aan het sturen was? Dat gebeurt hier niet maar kinderen zijn het uiteindelijk altijd wel lekker eens met elkaar. Dat vinden ze gewoon fijn......Maar wel leerzaam en wat nog leerzamer is is als je er thuis op een goede manier over door kunt praten. Dus ik ben benieuwd welk gesprek er thuis dan nog over dit onderwerp is geweest. Ik vind het heerlijk dat school aanleidingen biedt om thuis over door te filosoferen.
Ik lok het thuis regelmatig uit. Dan gooi ik er weer es even wat in.....gewoon om een gesprek te hebben en ze te leren na te denken over hun argumenten

moet?

Het enige probleem heb ik met het woord "moet". Een discussie over coma en euthanasie vind ik prima. Maar iemand moet dood klinkt als moord. Daar zou ik de juf op aanspreken.

maatschappelijk onderwerp

Ik paste vroeger op een meisje van 9, die kreeg van haar (Joodse) meester iets te enthousiaste verhalen over de holocaust, waarna ze een hele tijd nachtmerries had. Dat vind ik dus wel een onderwerp om voorzichtig aan te pakken bij kinderen, uitkijken met welke illustraties ze onder ogen krijgen enz.

Ik denk alleen dat mijn zoon zou moeten huilen omdat hij bij het woord dood aan zijn opa denkt. Maar op zich denk ik dat je prima hierover kan praten met kinderen van deze leeftijd. De spreekbeurt hier in groep 7 moet over een maatschappelijk onderwerp gaan, dus er komt nog van alles voorbij.

Mijntje

Ja, de holocaust is wel heel erg voor jonge kinderen. Vaak gaat dat gepaard met beelden en films en persoonlijke verhalen die een enorme impact hebben. Daar kan ik zelf nu ook nog nachtmerries van krijgen.
In een klassengesprek over bijvoorbeeld comapatiënten zal er meer afstand zijn.

Tja

Ik kan me wel een gezelliger onderwerp voorstellen net voor de kerst,dus daar zou je een opmeeking tegen de juf over kunnen maken,maar ik vind het wel goed dat er over ook minder leuke dingen wordt gepraat met elkaar. Dat ze leren door te vragen,juist met dit soort onderwerpen. En je mening durven geven. Nee ik vind dat het best kan.

Misschien was er wel een kind dat het onderwerp doorgaf aan de juf die er mee te maken heeft gehad. Heb je daar ook naar gevraagd? Juist dan helemaal goed om zoiets te bespreken als het kind er zelf mee komt natuurlijk.

dat 'moet' hoort er natuurlijk niet in

hopelijk heeft de juf deze ethische kant van de zaak voor het voetlicht gebracht.

Verder is zo'n gesprek niet vreemd, maar geintroduceerd los van een situatie bij een van de kinderen in de familie/vriendenkring wel erg theoretisch. 'Zomaar' iemand in coma is heel wat anders dan een lieve buurvrouw, opa, zus, juf of een andere naaste.

De ouder

Daar sommige onderwerpen beduidend minder geschikt zijn om dicussies te trainen, vind ik dat een ouder zijn/haar kind hierop moet wijzen voordat het in de groep wordt gegooit.
Nu is het onderwerp euthanasie of abortus met name voor gelovige kinderen een 'ongeschikt' onderwerp, helemaal als het aantal gelovige kindeen zwaar in de minderheid zijn vb 3 op 30.
Zo zijn er meerdere onderwerpen waarbij de gevoelens van een minderheid onder druk komt te staan. Dat beïnvloedt het proces van vragen stellen en mening durven geven.
De scheefheid beïnvloedt de beleving van discussiëren voor de desbetreffende minderheid. En is dit wat je wilt bereiken?

TS geeft aan dat de leerlingen zelf een onderwerp mogen kiezen. Ze zullen dat waarschijnlijk thuis moeten voorbereiden. Daarom vind ik dat ouders een rol kunnen spelen in de keuze van een discussie-onderwerp. Ik verwacht namelijk niet dat de leerkracht van te voren gaat controlleren of een onderwerp wel door de ballatagecommissie kan. Toch zou ze dit wel moeten doen om, het gevoel van onveiligheid onder de minderheid te voorkomen.
Zo was er eens een voorval. Een boekbespreking betrof het verhaal van een dikke jongen wiens moeder ernstige hartfalen had. De jongen werd gepest en durfde dit niet te vertellen uit angst voor haar hart. Nu was er in de klaseen dikke jongen die daar moeite mee had en er wel eens mee geplaagd werd.
Het meisjje riep pontifikaal dat zij niet wist wat pesten was omdat ze nooit gepest was. Meerdere kinderen die dat genoegen niet hadden, vroegen zich af waarom ze dat boek wenstte te bespreken.

Naast de leerkracht heeft ook een ouder een bepaalde taak in de keuze van een leerling. Een kind staat niet altijd stil bij het feit dat sommige onderwerpen gevoelig liggen.

Flanagan

"Nu is het onderwerp euthanasie of abortus met name voor gelovige kinderen een 'ongeschikt' onderwerp"

Waarom? Omdat hun kerk hier iets van vindt? Mag er daarom in de klas niet meer over gesproken worden? Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Het is gewoon een maatschappelijk thema, en daar kunnen mensen op een verschillende manier naar kijken. En daar ligt de toegevoegde waarde van zo'n discussie in de klas: dat kinderen leren dat er niet 1 waarheid is (namelijk de waarheid van hun ouders), maar dat er ook andere meningen, ideeën, gezichtspunten en opvattingen over zijn.

zo kun je niks bespreken

Flanagan, doet me een beetje denken aan mijn zoektocht naar boeken voor mijn zeer gevoelige zoon toen hij klein was.
Zeker toen hij zonder vriendjes zat.

Want bijna elk boek voor kleine kinderen gaat over vriendschap, of er komen iig goede vrienden in voor.

Ik wilde het onderwerp niet uit de weg gaan. Maar wilde ook dat mijn verdrietig klein jochie een mooi, fijn, ontspannen moment had met lezen/ voorlezen.

Dus het boek waarin op blz 1 al stond dat moeder eend overleden was, legde ik weer weg. (Hij was al steeds zo bang dat ik dood zou gaan...)

En zo was er altijd wel wat...te spannend, of te saai...

Kortom, een boek uitzoeken was op een bepaald moment niet leuk meer

Ik denk dat ieder onderwerp op iedere leeftijd bespreekbaar is. De manier waarop is wel heel belangrijk.

Mening van de minderheid.

Daar leren de kinderen toch juist van? En dik, dun, zwart, wit,gelovig, niet gelovig, zo is er altijd wel een reden om een onderwerp te schrappen.
Gelukkig leven we in een vrij land.

Opvatting

@ ijsvogeltje; ik merk dat tussen gelovigen ook heel wat verschil is in interpretatie van een leefregel of boodschap. Het gaat niet om wat een kerk ervan vindt, het gaat om de hiërarchie binnen de klas. Niet elke klas kent een hiërarchie, die open staat voor een respectvolle discussie. Onderschat de kracht van vriendengroepjes niet.
Onderwerpen die best dichtbij komen, maken een kind kwetsbaar.

Verder vraag ik mij af of een ouder met de beste intenties qua opvoeden blij is met de onrust in een tienjarig kind, als het gaat twijfelen over aspecten in de opvoeding die het van zijn ouders heeft gekregen. Ik denk dat het kind daar zelf ook onzeker van wordt. Stel je moeder heeft abortus laten uitvoeren om wat voor reden dan ook. En de klas is tegen abortus. In een discussie kunnen harde uitspraken valllen. Zware uitspraken in de termen van moordenaars of niet waardig voor een kind te mogen zorgen. Wat doe je een kind dan aan, die weet dat zijn moeder onlangs haar zwangerschap heeft beëindigd. Ik vind dat je er best licht over denkt.

@jota, er is genoeg materiaal bruikbaar voor de training in discussies of boekbesprekingen. Juist bij moeilijke onderwerpen gaat het om de manier waarop.
Je geeft het zelf al aan; je slaat een boek dicht wanneer je van mening bent dat het boek niet geschikt is. Tijdens een boekbespreking in de klas bestaat die keuze er niet. Als een klasgenoot het bewuste boek met die moedereend had gebruikt voor een boekbespreking, moet hij er wel luisteren. Hij kan niet weg lopen.

@wil40; je mening als minderheid in een vrij land. Dat zou mooi zijn. En hoe gaan we om met een minderheid in een draadje op een forum. Ook in een klas is er sprake van gehakttaal. Juist groep 6 en 7 staan bekend om de toenemende meidenvenijn en machogedrag.
Eens kreeg mijn kind in groep 6 een opdracht. Maak een zwarte piet met het gezicht van een duivel. Het vroeg aan de andere gelovige in de klas wat die ervan vond. Hun bezwaren werden opzij geschoven. Braaf hebben ze deopdracht alsnog gemaakt. Ze hebben in de klas geen discussie gestart over de nut van de opdracht, wetende dat ze zwaar in de minderheid waren en de meerderheid hen zou uitlachen.
Eenmaal thuis werd mij verzocht die frustratie over te brengen, daar de werkjes ook nog zouden worden opgehangen terwijl het kind dit direkt had willen weggooien. Het leven in een vrij land kent zeker wel zijn grenzen, als het om een mening gaat.

Men leert van andere opvattingen maar heeft men ook respect voor jouw opvatting. Dat is dan de vraag.

Nee

Er is niks mis met een discussie in de klas maar ik zou zulke gevoelige onderwerpen vermijden. Er zijn talloze onderwerpen die beter aansluiten bij hun belevingswereld en minder controversieel zijn. Kinderen van die leeftijd hebben nog niet de kennis en het inzicht om hierover echt een onderbouwde mening te kunnen vormen. Daarnaast kan zo'n discussie heel emotioneel zijn (er hoeft maar net een klasgenoot te zijn die ervaring heeft met een oma in coma) en je moet als juf/meester een hele sterke debatleider zijn om dit op de juiste manier te begeleiden zonder je eigen mening te geven en met voldoende ruimte om de meningen van de minderheden te beschermen.
In elk geval zou ik zelf in zo'n positie nooit een debat over een dergelijk onderwerp beginnen met kinderen van die leeftijd. Die hebben gewoon nog niet de kennis voor een inhoudelijke discussie.
Als je kinderen wil leren debatteren (goede vaardigheid) dan zijn er talloze onderwerpen waar je uit kan kiezen die minder controversieel zijn en waarbij je minder risico hebt dat er grote emoties mee gaan spelen.

Insteek

Het nut van een discussie over euthanasie en abortus op basisschoolleeftijd zie ik niet zo in. Ik denk wel dat je dit soort onderwerpen, als ze aan de orde komen, bespreken kunt. De juf of meester mag wat mij betreft ook best duidelijk maken dat ze achter fundamentele grondrechten staat en dat het recht op abortus en de mogelijkheid voor euthanasie daar uit voort vloeien. Als homoseksualiteit ter sprake komt, ga je daar als juf of meester toch ook op in, zonder bang te zijn de gevoelens van homofobe ouders te kwetsen en hun kinderen in de war te brengen?

Flanagan

Mijn boodschap kwam niet over geloof ik.

Ik wilde juist aangeven dat ik doorsloeg in mijn zoektocht naar het goede boek voor mijn zoontje.
Hij was zó gevoelig, bijna elk onderwerp riep vanalles bij hem op.

Ik ben toen in de valkuil getrapt al die onderwerpen dan maar proberen te vermijden.

Je komt dan al heel snel in een impasse.

Zo zie ik onze huidige maatschappij ook wel.(een beetje zoals mijn zoontje)
Er zijn zoveel gevoeligheden. Zoveel gekwetste emoties. Zoveel bodems tot krenking, verdriet.

En de sleutel zie ik liggen bij die kinderen. Juist zij kunnen zaken open breken. Er met hun onschuld over leren praten, delen. Ongelofelijk kostbaar en waardevol.

Siebje

Ik vind helemaal niet dat een basisschool leerkracht haar privé mening mag geven aan de klas over abortus en euthanasie. Want ik zit er ook niet op te wachten dat een christelijke juf of meester dat doet en de klas vertelt dat de beslissing over leven en dood exclusief bij god ligt.

Voorleven

Natuurlijk mag een meester of juf dat wel.
"Want ik zit er ook niet op te wachten dat een christelijke juf of meester dat doet en de klas vertelt dat de beslissing over leven en dood exclusief bij god ligt."
Als je kind op een niet fanatieke school zit, dan zal kind niet zo'n meester treffen. Het is beslist en zeker aan juf om kenbaar te maken dat die opvatting wel bestaat.

Eigen mening geven mag ook.
Kern van dit soort gesprekken is omgaan met verschillende meningen zonder ruzie maken. Zonder gedwongen te worden. Vrije meningsuiting.
Juf of meester mag niet dwingen.

Flanagan

"het gaat om de hiërarchie binnen de klas. Niet elke klas kent een hiërarchie, die open staat voor een respectvolle discussie"

Je bedoelt dat de sfeer in de klas mogelijk niet veilig genoeg is om te discussiëren? Dan zou ik mij als ouder dáár druk om maken. Dan is er werk aan de winkel voor de school. Het zou natuurlijk te gek voor woorden zijn als iedere discussie in de kiem gesmoord moet worden omdat er wellicht kinderen zijn die zich laten beïnvloeden door een ander. Dat zou een heel verkeerd signaal zijn.

Maatschappijleer.

Discussiēren inderdaad als een maatschappijles. Meningen respecteren, andere culturen, geloven, achtergronden.
Zolang een mening niet gebracht wordt als "de waarheid", dat telt voor de kinderen, leerkracht maar ook thuis.
En ook ik blijf erbij dat dit ook mag gaan over euthanasie, abortus, scheidingen, oorlogen en geloof. Normale zaken voor mij die je kan tegenkomen in je leven.
Het leven is niet alleen maar leuk.
Gevoelig, jazeker, maar ook dat hoort bij het leven.

eens ijvogeltje

Dochter in groep 6 deed met een vriendinnetje een korte spreekbeurt over kindermishandeling in de week tegen kindermishandeling. Dat mocht van de juf. Het kwam spontaan op bij de 2 dames en was geen opdracht verder. Het was vrij kort en niet heel diepgravend maar ik heb als ouder wel gevraagd aan dochter: misschien zit er wel iemand in de klas die mishandelt wordt? Nou dat vond ze maar raar. Nee joh mam, echt niet hoor. Dat zou je toch zien?
Nou nee dus ik heb daar uitgebreid met haar over gesproken en ook over wat het los zou kunnen maken. Ik heb dochter geadviseerd wel bv een telefoonnummer van de kindertelefoon of iets te noemen. Dochter vond het maar overdreven.
Door de spreekbeurt kwam er vanalles los in de klas. Veel kinderen die nav het onderwerp wilden vertellen over ruzies thuis bijvoorbeeld. Ze snapten echt wel dat dat geen kindermishandeling was maar er ontstond een heel gesprek over oa scheiden. En er waren ook een stuk of 3 kinderen daarover in tranen.
De juf had gezegd dat ze het zo bijzonder vond dat de kinderen zich blijkbaar zo veilig voelden in de groep dat toch te willen vertellen en dat er iets moois ontstond nav het onderwerp.
Die veiligheid in de klas, DAAR gaat het om. DAAR moet je aan werken. Dan is werkelijk geen enkel onderwerp te dol voor de kinderzieltjes. En laat ze lekker ongenuanceerd zijn. Daar zijn het kinderen voor. Volwassenen kunnen vaak ook geen fatsoenlijk beargumenteerde onderbouwing geven voor hun mening. Laat ze het alsjeblieft leren in een veilige, educatieve omgeving met leeftijdgenoten en een goede juf/meester. Waar moeten ze het anders leren?

hier

dochter was vorig jaar 10 toen haar lievelingstante na een half jaar aan kanker overleed, middels euthanasie. het zien aftakelen en de dag er voor het afscheid nemen, het heeft diepe indruk op haar gemaakt. Haar spreekbeurt een paar maanden er na ging over kanker. wel even in overleg met de juf. Het kan prima mits de sfeer in de klas veilig is: zij kon zelf haar verhaal kwijt over wat ze had mee gemaakt, hoe erg de ziekte is, en waarom iemand kiest voor euthanasie. De kinderen reageren op hun eigen, kinderlijke manier. hun eigen zienswijze die als het goed is (wat de juf moet sturen) gerespecteerd wordt.

ik vind het goed dat kinderen op deze leeftijd over deze dingen praten, op hun eigen niveau. het zijn onderwerpen die zij zelf ook mee kunnen maken. In een klas van 30 kinderen is de kans groot dat er een of meerdere kinderen ervaring mee hebben. Dochter vond het fijn dat ze met elkaar het er over konden hebben, hoe gevoelig het onderwerp op dat moment ook voor haar was.

maar alles hangt of staat bij de juf: zij moet het gesprek in goede banen leiden, zij moet zien welke gevoelens het onderwerp losmaakt bij de kinderen en tot hoever ze kan gaan.

flanagan

Wat is de kans dat een kind van 10 een moeder heeft die net abortus heeft gepleegd en dat dat kind het ook weet en dan toevallig mee doet aan een discussie over abortus en dan bovenal niet haar mening kwijt kan en tegenover de klas komt te staan?

Je vindt serieus dat die kans meegewogen moet worden?

flanagan

"Eens kreeg mijn kind in groep 6 een opdracht. Maak een zwarte piet met het gezicht van een duivel. Het vroeg aan de andere gelovige in de klas wat die ervan vond. Hun bezwaren werden opzij geschoven. Braaf hebben ze de opdracht alsnog gemaakt. Ze hebben in de klas geen discussie gestart over de nut van de opdracht, wetende dat ze zwaar in de minderheid waren en de meerderheid hen zou uitlachen."

Sorry?
zou voor mij reden zijn voor een gesprek met de juf. Wat zijn dit voor debiele opdrachten?
Sowieso houd ik niet van zulke gestuurde opdrachten en dat kinderen dat dan MOETEN maken, maar goed daarom zitten mijn kinderen niet op zo'ń school waar dat soort opdrachten worden gegeven. Daarmee wordt een hoop creativiteit ontnomen is dan mijn bescheiden mening.
En inderdaad is het nog erger dat de klas zo onveilig is dat je daar niks over kunt zeggen. Wat geef je een kind dan eigenlijk mee als school? bek houden en duiken, want je weet maar nooit?
Lijkt me ook een "goede manier" om een beargumenteerde mening aan te leren.

Geen prive-mening

Het uitdragen van het belang van grondrechten heeft niets te maken met een privé-opvatting. Tegen de integriteit van een lichaam zijn, voor de doodstraf zijn, tegen homo's zijn, enz. doe je als juf en meester inderdaad maar in je eigen tijd. Maar kindertjes aanleren dat er zoiets bestaat als fundamentele rechten en het belang hiervan hoort gewoon thuis in het curriculum. Terecht in mijn ogen. Onderwerpen die hier genoemd worden vindt ik meer op een middelbare school thuishoren, maar als een dergelijk onderwerp aan toch op een basisschool aan de orde komt, moet dat wel bespreekbaar zijn.