Covey, management voor kleuters
In Trouw afgelopen zaterdag (letter en geest) een interessant artikel over managementgoeroe Covey: iedereen is een leider, en de zeven gewoontes die daartoe leiden. Deze gewoontes en de daarbij behorende filosofie worden nu ook in het onderwijs geïmplanteerd.
Het artikel van Frits de Lange is helaas niet vrij beschikbaar op de website van Trouw.
De website van Covey is: www.franklincovey.nl Op die website is ook verslag te vinden van een van de 26 onderwijsinstellingen die al met 'Covey'werken, OBS Atlantis.
Mijn vraag: willen ouders dat hun kind in het onderwijs getraind wordt tot leider? Het gaat om alle kinderen, vanaf de kleuterleeftijd. Is dat een taak voor het onderwijs?
Mijn opvatting als voorschot: een taak voor het onderwijs is om kinderen kennis bij te brengen, zodat de eventuele leiders hun leiderschap baseren op kennis. Deze wereld heeft genoeg geleden onder leiders zonder kennis, maar met voldoende leiderschapsvaardigheden die hen op een bepaalde positie brengen.
Tsjor
Iedereen een leider?
Wie moet je leiden dan, als er geen volgers meer zijn?
skik
Ahem
`iedereen is een leider, en de zeven gewoontes die daartoe leiden`
Daar heb ik meteen al twee problemen mee. 1: zie Skik 2) dingen die zich zogenaamd zo keurig in 3, 7 of 10 laten verdelen wantrouw ik altijd een beetje. Net iets te toevallig dat het zo mooi overeenkomt met de getallen die wij hier in dit deel van de wereld betekenisvol vinden.
Meer inhoudelijk: ik ben het met je eens, Tsjor. Kennis, graag, als belangrijkste lesstof. En dan ook - dat lijkt me dan wel weer handig - kennis over de verbanden tussen de verschillende soorten kennis, en over de manieren om verdere kennis te verwerven. Dat lijkt me allemaal al moeilijk genoeg.
Het managen *van* kleuters, daar kan ik misschien zelf wel wat les in gebruiken (meer over het managen van 1 bepaalde kleuter, overigens) maar daar ging dit dus niet over.
Groeten,
Temet
Covey
ik heb het artikel in Trouw niet gelezen.
Covey wel
Volgens mij heeft Covey het erover dat je de leiding over jezelf neemt. En daar lijkt mij niets mis mee (kon ik het maar!). Covey inspireert mij, ik lees geregeld in zijn werk.
Met onze dochter heb ik vroeger met plezier 'de 7 eigenschappen van happy kids' gelezen, van Sean Covey (de zoon van).
groetjes
Dihanne
Het doet zo ontzettend amerikaans aan
Ik vind het heel onnatuurlijk overkomen die website. Meer geld verdienen over de rug van mensen die graag meer carriere willen maken.
Wat betreft leiderschap, dat zit in sommige kinderen gewoon meer dan anderen. Mijn oudste heeft het duidelijk niet, mijn 2e duidelijk wel. (En 3e ook al). Ik duidelijk niet, dus ik ben meer op zoek naar hoe je leiderschapskwaliteiten in kinderen in familieverband het beste kunt onderdrukken, thank you very much. 
Het managen van jezelf
Het zou de moeite waard zijn Dihanne, om het artikel van Frits de Lange uit Trouw te lezen.
Een van de vraagstukken is o.a.: al iedereen een leider moet worden, waar zijn dan de volgers? Allemaal dirigenten levert geen orkest op, supergoede muzikanten zonder dirigent geeft meer kansen op muziek.
Een ander punt is de focus op dingen die je zelf kunt veranderen, terwijl heel veel in het leven niet onder je eigen invloedssfeer ligt, daar moet je de invloedssfeer van andere respecteren (mijn woorden, het artikel omschrijft het beter).
Nog een toevoeging mijnerzijds: als succes en leiderschap het gevolg is van het goed managen van je eigen leven, dan is het omgekeerde ook direct 'schuld'. De gevolgen van zo'n opvatting zien we dagelijks om ons heen: mensen die 'het' niet gemaakt hebben hebben dat aan zichzelf te danken, hadden ze hun leven maar beter moeten managen.
Wat betreft het onderwijs: ik vind dit echt op hersenspoeling gaan lijken, de kinderen worden getraind in een bepaald mensbeeld en een bepaalde mensvisie, waarvan ik me afvraag of ouders daar bewust voor gekozen hebben. Zelf loop ik nogal eens aan tegen jonge mensen, zeg maar stageleeftijd, met een supergoed ontwikkeld ego, zelfbewustzijn, carriéreplanning en kiezen-voor-jezelf-mentaliteit, terwijl je er in de praktijk nog niet eens de afwas mee kunt doen. Maar kritiek uit de praktijk hebben ze geleerd keurig om te werken tot leerpunten, waar ze nog aan moeten werken, en ondertussen laten ze jou nog steeds de afwas doen. Er is geen doorkomen aan, omdat ze hun eigen leven managen, en daar krijg je geen invloed op. Ze reflecteren over zichzelf, beoordelen zichzelf, stellen hun eigen leerdoelen op en evalueren zichzelf, plannen zichzelf en zijn getraind in het opbouwen en vasthouden van een goed zelfbeeld en een rotsvast zelfvertrouwen.
Echt, je kunt er de kippen nog niet mee voeren.
Tsjor
Hoi tsjor
ik heb het artikel gevonden, stond op de website van de meneer (ben nu even zijn naam kwijt).
Zelf vind ik Covey echt inspirerend, maar je moet er wel uit kunnen pikken wat voor jouzelf 'waar' en passend is.
Bijvoorbeeld een uitspraak als: 'wat ik vandaag ben, daar heb ik gisteren voor gekozen'.
Voor sommige aspecten van mijn leven vind ik dat opgaan (ik ben bv. te dik) maar voor andere aspecten van mijn leven klopt dat niet. Soms overkomen dingen je.
En ik zou ook nooit zo'n uitspraak tegen andere mensen gebruiken, dat zou een ongelooflijk gemene opmerking kunnen zijn. Inderdaad alsof mensen schuld hebben aan narigheid die hen overkomt
Het is dus van belang dat je kunt nadenken over wat Covey schrijft (zoals bij alle auteurs natuurlijk!). Ik heb dat kinderboek ook zo met mijn dochter gelezen, dat haar en mijn ideeën aan de orde kwamen.
Als het aan kinderen gebracht wordt als 'feiten', zonder mogelijkheid tot reflectie, zie ik zeker de bezwaren van jou en de meneer van het artikel. Dat blijft natuurlijk een probleem met kinderen, die kunnen nog minder beoordelen wat bij hen past of niet (voor volwassenen ook moeilijk, maar kinderen zijn op sommige punten weerloos).
Mijn broer en schoonzus voeden hun kinderen heel nadrukkelijk op met de bijbel, daar krijg ik ook geregeld hele kromme tenen van.
(ik zeg niets: het is hun keuze, het zijn hun kinderen, maar ik denk er het mijne van)
Deze week heb ik weer een stukje Covey gelezen, en voel ik me veel prettiger omdat het mij helpt om me proactiever op te stellen, en in mijn cirkel van invloed te blijven. Het is voor mij een waardevolle zienswijze.
groetjes
Dihanne
School
Een op een kun je met je kind zaken bespreken en nuanceren. Als trainingsmethode in de klas is het iets heel anders. Je zegt zelf: En ik zou ook nooit zo'n uitspraak tegen andere mensen gebruiken.... Dat is dus precies wat er in een kas gebeurt, in een situatie, waarin het ' de waarheid' is. Kinderen kunnen nog geen kritische reviews lezen.
Ik denk zelf dat de boodschap dat jij het product bent van je eigen keuzes een desastreuze boodschap is voor mensen die wat minder geluk hebben. Het desastreuze zit met name in de sociale component: alles is dan eigen schuld.
Het lezen van het boek Job zou al een veel genuanceerder en rijker beeld geven op het lijden van mensen.
Tsjor
Ja, school
Hoi Tsjor,
ik denk dat we het wel eens zijn
je moet wat Covey zegt kunnen nuanceren, en dat kunnen kinderen nog niet
hopelijk heb ik je niet beledigd met mijn opmerking over bijbelse schoonzus/broer, want je wekt de indruk ook nogal thuis te zijn in de bijbel
ik ken die man die het artikel geschreven heeft helemaal niet, dus weet niet of hij iets met onderwijs te maken heeft. Maar voor mij gelden de opmerkingen die hij plaatst bij Covey ook voor onderwijs op basis van een religie. Zeker als het onderwijs aan jonge kinderen is.
Ik zou het heerlijk vinden als we alleen nog openbaar onderwijs in dit land hadden, en dan kunnen mensen privé doen wat ze willen.
als basis voor de samenleving/onderwijs denk ik dat we het beste aan kunnen sluiten bij verklaringen over mensenrechten/kinderrechten
Dat vind ik een mooie universele basis
groetjes
Dihanne
Kleur
Scholen die de Bijbel als grondslag hebben vermelden dat in hun naam, in hun visie en doelstellingen. Als ouder kun je daarvoor kiezen of niet.
Als er 'covey-scholen' zouden zijn zou je daar ook voor kunnen kiezen. Nu is het meer het initiatief van een enthousiaste direkteur (vermoedelijk), een workshop voor alle leerkrachten en de nieuwe religie is geboren. Zonder dat ouders daarvoor kunnen kiezen. Ze zijn waarschijnlijk welingelicht uit enthousiasme, maar de overweging om je kind om een of andere hype over te plaatsen naar een andere school is zwaar. dan zou je al moeten weten wat je bezwaren zijn en daarvoor uit moeten komen. Dat zullen de meeste ouders niet doen. Bij scholen-met-de-bijbel of katholieke scholen is het vooraf duidelijk.
Ik deel wel met je dat Covey 'religie' of 'levensbeschouwing' is. Wat betreft het openbare onderwijs, het is niet zo dat die zonder levensbeschouwing zijn, maar de levensbeschouwelijke visie is niet expliciet en er kan dus geen keuze voor of tegen gemaakt worden.
Overigens, vanmorgen Dirk de Wachter, psychiater, in gesprek met Brands op Nederland 1, leuk om eens naar te luisteren. Eén van zijn observaties is, dat het ongebreidelde streven naar naar geluk (zelf maakbaar geluk) ongelukkig maakt en in onze samenleving gelijktijdig gepaard gaat met een veel groter percentage van depressiviteit. Zijn oplossing: 'Ik pleit voor een klein beetje ongelukkig zijn'.
Tsjor
De wachter
Overigens, hij noemt het grote aantal hechtingsproblemen bij kinderen. Een jongeren vertelt in Trouw dat zijn generatie zoekt naar grond onder hun voeten. De Wachter verbindt die hechtingsproblemen met scheiding, flauw en gemakkelijk. Dan zou je eerder moeten zeggen dat het door slechte huwelijken komt. Maar ik geloof daar niet in. Ik denk wel dat de beweging om zelf maakbaar te zijn voor het geluk dat je zelf kunt benoemen (wat wil je zijn, wie zi je zijn en als je dat weet dan kun je dat worden), dat een dergelijke beweging in zichzelf ook onthechting betekent. Want de omgeving is in feite niets, hooguit mogelijkheden of obstakels voor jouw ontplooiing.
Tsjor
