Cognitief toe aan groep 3, maar sociaal emotioneel nog niet.

Hier een oktoberkind een eentje uit maart. De situatie was in die zin anders dat beide kinderen wel meegingen in het gewenste schoolse gedrag. Oudste (het oktoberkind) liep cognitief zodanig voor op de groep dat nog een jaar kleuteren overduidelijk flauwekul was. Na groep 3 heeft hij vervolgens groep 4 overgeslagen. Nooit een centje last gehad, hij is nu 15 en zit in 5 VWO. 

Dochter stroomde in maart toen ze 4 werd in in groep 1, begon na de zomer opnieuw in groep 1 en ook zij liep voor op de andere kinderen in groep 1. Nu was het een combigroep 1-2, we hebben toen met de juf besproken dat haar na de kerstvakantie werkjes uit groep 2 aangeboden zouden worden en dat zou worden bekeken of ze dat zou oppakken en of ze dat aankon (ja en ja, bleek al snel). Vanaf Pasen is ze toen vervolgens geruisloos naar groep 2 gegaan, het was immers een combiklas dus ze hoefde niet van klas te wisselen, ze kreeg gewoon andere werkjes. 

We voorzagen dat ze anders bijna 2,5 jaar zou kleuteren (stukje groep 1, jaar groep 1, jaar groep 2) en dan misschien later net als haar broer een klas over zou slaan. Dat vonden we het paard achter de wagen spannen. Zij heeft vervolgens geen klassen meer overgeslagen maar bleef wel altijd voorlopen op de klas. Naast dat ze altijd de jongste was, is ze ook nog eens vrij klein, dus ze was echt de uk van de klas, maar daar zat ze niet mee. Inmiddels zit ze in de vwo-brugklas (en is niet meer de jongste, want er zijn kinderen die hele klassen over hebben geslagen).

Voor mijn beide kinderen gold dat ze altijd probleemloos omgingen met iets oudere kinderen. Dat is misschien iets om bij jouw kind naar te kijken: gaat hij om met leeftijdsgenoten of trekt hij erg naar de jongere kleuters.

Ik zou in principe voor doorstromen gaan tenzij het echt duidelijk is dat hij het niet trekt. Maar dat hij spelen leuker vindt dan schoolse werkjes lijkt me niet onlogisch. Ik lees niet dat hij nooit naar de juf luistert of helemaal geen instructies kan opvolgen. En zou het ook niet zo kunnen zijn dat als hem meer uitdagend werk wordt aangeboden hij daar misschien ook meer lol in heeft? Zo spannend zijn die werkjes in groep 2 nu ook weer niet. 

Groeten, 

Temet

Zijn er nog steeds zo veel scholen die groep 2 naar groep 3 zo'n enorme sprong vinden? Een knik naar 'nu wordt het menens en hij moet nog sprongen maken voordat dat kan'? Het zou toch mooi zijn als na 35 jaar de doorlopende leerlijn echt overal normale praktijk werd. Zo lang bestaat 'groep 1 t/m 8' namelijk al, en werd het afgeschaft dat je eerst naar de kleuterschool ging en dan voor het serieuze werk naar de 1e klas. Denk je dat jullie en de leerkrachten net zo zouden twijfelen als hij in groep 3 zat en wel of niet naar 4 moest (of van bijv. 5 naar 6) en moest je zoon dan ook aan diverse voorwaarden voldoen en voorbereid worden op de 'enorme' overgang naar de volgende klas?

Maar misschien is dat bij jullie school nog altijd zo hoor, dat kan. Dat hij nu vooral speelt en volgend jaar constant op een stoeltje moet zitten en klassikaal naar een leerkracht moet luisteren. Het zou niet een school zijn die ik voor mijn kinderen had gekozen, maar goed.

Ik denk dat als je zoon 6 is (eind groep 3, of als hij blijft zitten nogmaals eind groep 2), dat hij het nog altijd niet super leuk vindt om iets te moeten. En dat het misschien wel in zijn karakter zit om zijn eigen gang te gaan. Wel zou ik mij het volgende afvragen: wat doet het met je kind als hij (sociaal en slim) niet met een flinke groep mee mag om in de volgende groep te mogen, maar stil moet blijven staan? Terwijl hij cognitief voorloopt op het gemiddelde? 

Dat lijkt mij vreselijk vervelend voor een kind. 

Tot slot: wat denk je dat hij zelf zou kiezen, mocht hij de keus hebben?

Exact dezelfde situatie hier 11 jaar geleden.  Jongste (een februari kind) op 5 jarige leeftijd zijn klasgenoten van 6 cognitief de baas maar sociaal emotioneel nog "te jong". De juf, de ib-er, de directeur iedereen was overtuigd dat hij echt groep 2 nog moest doen behalve zijn vader en ik.  

Zoon wilde al niet naar de kleuterklas toen hij 4 werd.  Vanaf zijn 3e  jaar draaide hij al 2 ochtenden mee bij de kleuterklas als ik op school vrijwilligerswerk deed. De juf had geen werk aan hem hij deed alles zoals de andere kinderen dat ook deden. Zo'n wilde op zijn 4e  naar groep 3 waar zijn zus zat.  Dan ging hij lezen en rekenen en dat wilde hij. 

Bij de kleuters speelde hij het liefst,  werkjes wilde hij niet doen,  dat was voor kleuters!😉 Zou dat bij jouw zoon ook het geval kunnen zijn? 

Toen mijn zoon 3 weken in groep 2 zat heb ik op school een gesprek aangevraagd dat wij dit als gezin niet gingen trekken.  Iedere ochtend strijd om hem op school te krijgen.  Alsnog naar groep 3 kon echt niet, hij kreeg een aangepast programma.

Als ik er nu mee te maken had zou ik meer op mijn strepen zijn gaan staan of desnoods een andere school gezocht hebben.

Mijn advies: door naar groep 3.

Beide kinderen hier konden met 4/5 al lezen en heel goed rekenen. De ene werd na een paar maanden in groep drie 7, en de andere werd na twee weken groep drie 6.

De jongste heeft het minder naar zijn zin gehad bij de kleuters (vooral omdat hij op een ander niveau zat dan de andere kinderen en er niks mee kon), maar in groep 3 hebben ze zich allebei gek genoeg helemaal niet verveeld. Daar waren zoveel nieuwe dingen.

Het zou fijn zijn als de school wat flexibel kan meebewegen en meedenken. Dus niet te zwart/wit of alleen groep 2 of alleen groep 3. 

Een neefje (decemberkind) had hetzelfde, liep cognitief echt flink voor, maar sociaal emotioneel nog moeizaam (extreem verlegen, stil, teruggetrokken). Hij zat op een Jenaplanschool. Daar heeft hij groep twee over gedaan, maar ondertussen werd hij met regelmaat door oudere kinderen uit de klas gehaald om samen werkjes uit groep 3/4/5 te doen. Hij stond toen ie naar groep drie ging echt steviger in zijn schoenen, kende de grote kinderen uit de groep al en nam inmiddels een schare vriendjes mee. Hij ging met veel plezier naar school en liep cognitief voor op de rest. Maar dat werd door de schakelklassen en slimme kinderen activiteiten heel goed opgevangen. Zijn ouders zijn blij dat ze het zo hebben gedaan.

Zijn sociaal emotioneel punt was wel anders dan bij jullie. Ook zie ik op de Jenaplanschool waar wij naar toe gaan dat er in groep drie nog afgeslankte versies van bouwhoeken etc zijn om tussen de werkjes door ook even te kunnen spelen. Daar heb je natuurlijk niks aan, maar het zou ook kunnen dat hij in groep 3 meedraait en nog tussendoor even mag spelen. Omgekeerde versie dus. 

Hoi,

Hier ook een (30) december kind van nu 17 jaar. Heeft anderhalf jaar gekleuterd want erg slim en cognitief toe aan meer uitdaging toen we de keuze kregen om van de kleuters (waar hij ook maar 1,5 jaar heeft gezeten) naar groep 3 te gaan. Maar zoon was nog ontzettend speels, impulsief, eigen wereldje, heel wiebelig, sociaal/emotioneel erg jong, noem maar op. Wat dat betreft nog een enorme kleuter. We hebben er toch voor gekozen om hem naar groep 3 door te laten gaan, vanwege de mogelijk positieve uitwerking van de uitdagende lesstof.

Nu, 12 jaar later, hadden we er toch beter aan gedaan om hem langer te hebben laten kleuteren. Van de basisschool naar de middelbare school voelde de stap namelijk nog véél groter dan van groep 2 naar 3. Met zijn 11 jaar ging hij naar de middelbare, naar een havo/vwo brugklas. Pittig! In de 2e ging hij naar VWO, dat was te hoog gegrepen en ging in de 3e klas naar de havo (ook príma natuurlijk!). Daarmee geen jaar "verloren". Dit jaar is hij op z'n 16e aan een hbo studie begonnen, maar helaas niet afgemaakt, vanwege toch niet de goede studie keuze en een moordend tempo (en corona online les 😑). Nu heeft ie dus een tussenjaar met een baantje en op zoek naar een nieuwe studie. Zelf wil hij persée op hbo niveau, want havo diploma, maar eígenlijk denken wij: joh doe toch lekker eerst een MBO studie, dan kun je altijd nog door naar HBO. Hij heeft ook behoorlijk wat aandacht tekort, altijd al gehad. 

Wat ik eigenlijk hiermee wil zeggen is dat je ook kunt kijken naar het sociaal emotionele aspect van het kind in plaats van naar de cognitieve prestatie. Dit hadden wij achteraf beter kunnen doen. Nu hebben we het idee dat hij altijd een beetje op zijn tenen heeft gelopen. Hij is slim genoeg, maar de úitvoering van dat slimme, is soms nog niet eens zo vanzelfsprekend bij een kind. Dit is ons verhaal, een illustratie en niet persée heilig voor iedereen. Misschien helpt het bij jullie keuze.

Succes, groetjes 💁‍♀️

Aanvulling 2:

Het is niet alleen lastig voor de juffen of de meesters natuurlijk, dat is nog het minste. Het lastigste is het voor het kind zelf. Hij zou sterker in zijn schoenen hebben gestaan bij langer doorkleuteren en uitdagendere stof uitgereikt te hebben gekregen...denk ik achteraf. Maarja, je weet het niet. Volg je hart en je kindje.

maggiemac schreef op 24-03-2021 om 22:36:

Aanvulling 2:

Het is niet alleen lastig voor de juffen of de meesters natuurlijk, dat is nog het minste. Het lastigste is het voor het kind zelf. Hij zou sterker in zijn schoenen hebben gestaan bij langer doorkleuteren en uitdagendere stof uitgereikt te hebben gekregen...denk ik achteraf. Maarja, je weet het niet. Volg je hart en je kindje.

Ik denk dat het schoolbeleid hier (niet door uit december) achteraf heel goed heeft uitgepakt. Mijn zoon ging nu met 12 naar de brugklas en was verantwoordelijker en mondiger dan een jaar eerder. Nu durfde hij de docenten zelf te mailen en vragen te stellen bijvoorbeeld.

In zijn gymnasiumklas is minstens een kwart uit okt/nov/dec van zijn geboortejaar.

maggiemac schreef op 24-03-2021 om 22:15:

Aanvulling:

Het is natuurlijk mogelijk als hij langer blijft kleuteren om hem in de volgende groepen uitdagendere lesstof te geven dan zijn klasgenootjes, als de situatie daarom vraagt (doormiddel van een plusklas, oid). Wat lástiger is voor de juffen of meesters (als hij een hele vroege leerling blijft) is het "in het gareel houden" van zo'n jong kind en hem bij de les te houden. Daar liepen wij steeds tegen aan, helaas...

Van een eigen lesprogramma komt ook niet zoveel wegens lastig voor de juffen. Dat in het gareel houden kan niet zo’n probleem zijn dat het rechtvaardigt om de leerling de normale onderwijskundige voortgang  te onthouden. 

Even een ander geluid: je weet niet hoe je kind is over 6 jaar.

Wij hebben kind 1 groep 2 laten overslaan. Was er cognitief en soc. emotioneel echt aan toe dachten wij. Wel bleek in de jaren die volgden dat hij qua gedrag en interesses jonger was dan zijn klasgenoten. Is met 11 naar het VO gegaan, is nu 15 en heeft het best moeilijk. Is verlegen, zet zich niet op de voorgrond en durft weinig vragen te stellen. Zijn interesses zijn nog heel kinderlijk en is nog best bang voor veel dingen. Maar gaat wel over elk jaar. Ik denk nu - achteraf - dat hij beter op zijn plek zou zitten tussen leeftijdsgenoten. Daar voetbalt hij bijv. ook mee.

Kind 2 mocht groep 3 overslaan. Omdat hij lekker in zijn vel zat, het mannetje van de klas was én wij al ervaring hadden met oudere broer (scheelt 3 jaar) hebben wij ervoor gekozen het niet te doen. Kind 2 heeft veel vriendjes, gaat 1 dag per week naar een externe plusklas, doet allerlei bluswerk op school maar het belangrijkste is: hij heeft het naar zijn zin in de klas. Volgend jaar naar het VO.

Mijn kinderen verschillen dag en nacht qua karakter. Ik wil alleen maar zeggen dat het echt maatwerk is en je goed moet kijken wat bij je kind past. De ervaring van een ander hoeft niet voor jou te gelden. En welke keuze je ook maakt, het kan altijd dat je er later spijt van krijgt. Je doet wat NU goed voelt.

Nog steeds spijt hier.  Zoon is na 7 moeilijke jaren op de basisschool uiteindelijk vervroegd naar vo gegaan, omdat we hem zelf hadden laten testen.  Qua ontwikkeling zat hij met 11 jaar al op 13 jaar en 10 maanden, nog een jaar basisschool was niet haalbaar. Op vo vorige hij helemaal op een heeft hij 3 fijne jaren gehad waar hij echt op zijn plek was een eindelijk echte vrienden maakte. 

Met indelingen op leeftijd voelt hij zich altijd buiten de groep. Lange tijd hadden ze bij de kleine club (geen voetbal) maar 2 leden in zijn leeftijdscategorie die het spelletje ook nog goed beheersten zodat ze mee mochten doen met een hoger team.  Nu was hij echt nog te jong om mee te mogen naar de volwassenen met zijn 15 jaar dus nu is hij toegevoegd aan en jonger team en dat past niet.

Hoe het was gelopen als hij wil met 5 jaar naar groep 3 had gemogen weten we niet.  Hadden we misschien ook spijt gehad?  Weer weten het niet. 

Om met de pubers hier te spreken: Spijt is verstand dat te laat komt.  Ik denk dat vervroegd naar groep 3 gaan beter was geweest maar zeker weten doen we het niet,  omdat we dat andere pad niet bewandeld hebben.

Hier een kind dat vreselijk moeite heeft gehad om aan school te wennen. In februari in groep 1 gestart maar dat eerste halve jaar vooral veel thuis geweest. Na de zomer in groep 2 ook nog vaak halve dagen. Hij deed nergens aan mee, zat stil in een hoekje, sprak niet, maakte geen contact. 

Omdat hij wel al kon lezen en 2 oudere broers had die beide HB getest waren en kort hebben gekleuterd toch besloten hem naar groep 3 te laten gaan. Daar ging het langzamerhand wat beter. In groep 4 overgestapt naar een school met een aparte klas voor hoogbegaafden. Toen ging het weer een beetje beter, maar echt leuk werd het nooit, dat schoolleven.

Uiteindelijk groep 7 en 8 in 1 jaar gedaan en met 10 naar de brugklas. En daar, op het gymnasium kreeg hij voor het eerst echte vrienden. Hij bloeide helemaal op. In de 2e bleken de klassieke talen niet zo zijn ding en besloot hij om na de 2e over te stappen naar het atheneum (dus weer een schoolwissel). Inmiddels is hij 14, doet hij het uitstekend in Atheneum 4 en heeft hij een grote, actieve vriendengroep die bestaat uit leerlingen van zijn oude school en van zijn nieuwe. Kortgeleden hebben ze allemaal surprises met gedicht en cadeau voor elkaar gemaakt, bij elkaar afgeleverd en vervolgens online uitgepakt. Ja dan krijgt hij wel een kabouter (hij is ook nog eens heel klein voor zijn leeftijd) maar daar lacht hij zelf het hardst om. Hij zit goed in zijn vel en prima op zijn plek.

Hier zeker geen spijt dus.

De andere 3 kinderen zijn ook allemaal sneller doorgestroomd, maar bij hen was het heel vroeg al veel duidelijker dat ze ook sociaal-emotioneel beter bij oudere kinderen pasten. Dat maakt de keuze wel makkelijker.

Ook hier spijt. Dochter is van januari en na 1,5 jaar doorgegaan naar groep 3. Cognitief kon zij dit prima aan en ze was ook serieus dus het leek destijds een goede keuze maar de jaren daarna ging het mis. Dochter was/is heel erg perfectionistisch en legde de lat heel hoog voor zichzelf. Hierdoor is ze erg onzeker en faalangst geworden. Zelfs in die mate dat ze vrijwel niet meer tot leren kwam. Het feit dat zij de jongste uit de klas was heeft haar zeker geen goed gedaan denk. Haar onzekerheid op zowel cognitief als sociaal vlak hebben de basisschoolperiode lastig gemaakt voor haar.

Je weet niet of ze hier geen last van gehad zou hebben als ze een jaar later naar groep 3 was gegaan maar ik denk dat het dan anders zou zijn geweest.