Boekverslag vmbo Basis

OK rivala

Er staat inderdaad niet dat kind zelf om hulp vroeg, maar de discussie nam die wending en dan is het toch prima om het daar verder over te hebben? Of had ik een nieuw draadje moeten openen?

Het is trouwens niet zo dat iedere ouder wel helpt als een kind dat vraagt, helaas niet.

Iedere keer als ik dit draadje lees (o.t.)

Iedere keer als ik dit draadje zie word ik nerveus. Dochter moet namelijk nog twee boeken lezen en een verslag maken, en dat moet a.s. maandag ingeleverd worden. Bij de bieb hadden ze die boeken alleen als e book, maar toen ik een ebookaccount wilde aanmaken lukte dat niet. Bij navraag bleek dat er nog voor 6 euro aan boetes open stond ;-( Die is nu ingelost, dus ik kan alsnog aan de slag. Ware het niet dat dochter uit logeren is en ik heb lijstje kwijt ben met de boeken die ze wilde hebben. Godzijdank heeft ze al eens eerder bewezen dat ze het redt om op zaterdagmiddag een boek te downloaden en dan op maandag haar verslag in te leveren, maar oh wat erger ik me daaraan.

Boekverslagen

Welk nut heeft nog het maken van een eigen boekverslag! ? Op scholieren.com zijn gemiddeld van elk boek wel 5 verslagen in te lezen. Eigenlijk hoeft een boek niet eens gelezen te worden om een verslag in elkaar te draaien. In principe is het lezen van die verslagen en de belangrijke gebeurtenissen en aanvullende info over de schrijver plus info over thema, genoeg voor het opstellen van een verslag.

Juist de extra opdrachten zoals brief aan de ouders van een hoofdpersoon, is een ideale opdracht tot het bewust neerzetten van je gevoelens en gedachten en overwegingen bijnier thema in het boek. De opdracht om met de Nederlandse taal bezig te zijn.

Eigenlijk heeft een schrijver een boek niet geschreven om de lezer aan te zetten tot het schrijven van een samenvatting maar veel belangrijker, tot het nadenken over een maatschappijlijk en menselijk item in ons leven, als verrijking van onze beleving en visie over allerlei thema's.

Mijn kind las ook klassikaal een boek met een thema dat het kind volledig niet boeide. Na het maken van de opdrachten, kwam ook de vraag hoe het over dat thema dacht. Het antwoord was eerlijk maar niet wat de docent graag las.

Een volwassenen kan zelf kiezen welk onderwerp het interessant vindt, dat geeft ook meer leesplezier.
Mijn genoegen voor lezen is ook niet ontstaan in de VO-tijd, maar later in een tijd van vrijheid; zelf een boek uitkiezen dat je aanspreekt en geen verplichtingen zoals een samenvatting schrijven.

Kleine correctie

Bijnier in alinea 2 = bij het

Nut

"Welk nut heeft nog het maken van een eigen boekverslag!?"

Mijn studenten moeten vaak in een paar regels uitleggen wat hun project inhoudt, of waarom een bepaalde maatregel van belang is. Of ze moeten in één A4-tje samenvatten wat de voors en tegens van een bepaalde aanpak zijn.

En dan ontspint zich meestal de volgende conversatie:

Student: "Maar hoe doe je dat, iets in één bladzijde samenvatten? Ik weet nooit wat belangrijk is en wat niet, en je zegt altijd dat het een lopend verhaal moet zijn maar ik weet niet hoe je dat doet."

Ik: "Dat heb je als het goed is op de middelbare school geleerd. Toen moest je toch altijd samenvattingen en opstellen schrijven? Nou, dat was om te leren hoe je informatie bondig opschrijft en hoe je een leesbare tekst produceert".

Student: "Ja maar die kopieerde ik altijd van internet"

Ik: "Tja, dat is heel jammer, maar wat jij in de afgelopen jaren niet hebt geleerd, kan ik niet in 6 colleges alsnog inhalen met je".

VMBO

Overigens gaat mijn bovenstaande reactie over studenten HBO. De TO heeft het over VMBO. Da's wel andere koek, maar het blijft staan dat het schrijven van verslagen en dergelijke meer functies heeft dan alleen de voor de hand liggende.

Niet verstandig

Ik verbaas me echt dat ouders opdrachten als boekverslagen voor hun kind maken. Helpen, prima, maar absoluut niet uit handen nemen. Als het te moeilijk is kun je samen doornemen wat de bedoeling is en kun je eventueel stukjes tekst voorkauwen om te laten zien hoe het moet, maar het moet in de eigen stijl geschreven worden. Boekverslagen lijken nutteloze projecten, maar als ik terugkijk op wat mijn dochter allemaal heeft moeten doen voor school, dan is de kennis die ze opdoen bij het maken van een boekverslag nuttig. Informatie tot je nemen en onthouden, informatie opzoeken, samenvatten in eigen woorden waaruit blijkt dat de tekst begrepen is, een goed verslag maken en dat netjes uitvoeren. Zaken die elk jaar opnieuw terugkomen. Als zo'n opdracht te moeilijk is door dyslexie, dan lijkt het mij helemaal uit den boze om het over te nemen. Als het probleem niet voldoende bekend is bij de leerkracht, kan hij er ook geen hulp voor aanbieden.

Mijn moeder hielp mij vroeger trouwens ook. Als ik in tijdnood kwam bij een werkstuk, hielp zij me tot in de late/vroege uurtjes met knippen en plakken van plaatjes, handwerkjes heeft zij voor me afgemaakt en tekeningen wat mooier gemaakt dan ze waren. Als ik thuiskwam vroeg ze 'en welk cijfer hebben we?' Heel lief natuurlijk en dat soort hulp heb ik ook wel eens gegeven. Maar verslagen maken, dat deed ik niet.

Moeder

Ik geloof niet dat ik je direct over dyslexie heb zien schrijven. Die toevoeging maakt wel begrijpelijker dat hij 4 uur op zijn werk heeft zitten staren.

Ik vind dat je je vraag niet meteen duidelijk hebt gesteld in het begin en dat heeft voor verwarring gezorgd. De manier waarop je daar mee omgaat vind ik nogal kattig.

Ik was vroeger bepaald geen kei in vakken als wiskunde en heb mijn dochters daar niet mee kunnen helpen. Soms kun je als ouder niet helpen. Misschien dat een ander het wel kan. Ik blijf vinden dat je hem niet helpt door mee te doen met klagen dat het allemaal te veel is. Ook al is het teveel, het moet gebeuren en zoals anderen al adviseerden hoeft het allemaal niet op een dag en als een 7 haalbaar is, is dat ook mooi.

samen doen Kaaskopje

Sommige kinderen hebben echt hand in hand een op een begeleiding nodig bij het aanleren van bijvoorbeeld tekstverwerken. Dat bied school meestal niet of in geringe mate.
Om mee te kunnen komen hebben je kinderen dat wel nodig. Dan doe je toch wat er nodig is als ouder?
Ik zou het veel erger vinden als mijn kinderen wel het intellect hebben maar uitvallen omdat ze op onderdelen nog niet rijp zijn of duidelijker uitleg nodig hebben of meer oefening.
Van frustratie leren kinderen geen verantwoordelijkheid dragen. Wel als ze weten dat ze op jou terug kunnen vallen en dat je ze helpt. Zonodig zaken voor ze afrond. Mijn moeder hielp mij tot in de volwassenheid met kleding maken. Had ik de rechte stukken gebreid, zij de mouwen en op haar aanwijzingen naaide ik de stukken aan elkaar. Net wat er nodig is of er aan ontbreekt. Ze leren steeds meer zelf te doen.
Als je dat kunt en je kinderen accepteren dat, dan doe je dat.
Maar ik had ook best een gouvernante willen hebben.

Kaaskopje

Maar ik lees hier nergens dat er verslagen door ouders worden geschreven. Er wordt geholpen en ik vind dat wel logisch.
Ik geloof niet dat mijn dochter er wijzer van zou worden als ik haar zou laten aanmodderen. Daar leert ze niets van.
Haar de basis laten doen en dan vervolgens helpen de boel te verfraaien, dat is wat ik doe. En dan merk ik dat ze steeds meer zelf gaat doen.

Als Dendy

Ik was ook al begonnen met teruglezen. Ik heb ook nergens gezien dat er verslagen worden gemaakt door de ouders.

Hier eerst zelf beginnen en dan helpen, of zoals eerder gezegd even op weg helpen.

aanvulling

Als ik een zoon op basis zou hebben en die zou niet in staat zijn om zo'n verslag te maken, dan zou ik het voor hem doen. Want de kans dat hij het leert is klein en ik zou een diploma heel belangrijk vinden. En het goede cijfer wat ik dan voor hem haal kan hem helpen om andere lage cijfers waar ik niet mee kan helpen te compenseren.

Je kan het een stomme opdracht vinden voor een dyslect op basis, maar veranderen kan je het toch niet. In discussie erover gaan met school zal niet helpen. Dus help je je kind op deze manier.

Verslagen maken:

Ik heb "letterlijk" verslagen gemaakt voor mijn zoon met dyslexie.
Het was bij hem in de eerste en tweede klas van de mavo ook vooral het omzetten van de tekst/zinnen in zijn hoofd, naar tekst/zinnen op papier wat hem de meeste moeite kostte.

En dus was ik het "levende dicteer apparaat" en hij dicteerde de zinnen en ik schreef ze letterlijk op. Waarmee al een groot stuk frustratie weggenomen werd. Want hij wist wel wat hij wilde zeggen/schrijven, het was alleen zo'n ellende om dat op papier te krijgen

Tevens heb ik in het begin een goed sjabloon in Word gemaakt voor verslagen en dergelijke, zodat de opmaak ook keer op keer hetzelfde was. Ook dat scheelt.

Misschien is dit een optie voor TO?

ik help ook veel

Ik vind het ook heel normaal om daarmee te helpen. Mijn zoon heeft heel veel nodig om alle proefwerken en so te leren. Ik help hem daarom met die dingen die ik nu nog niet het allerbelangrijkste vind, dat komt wel in de komende jaren. Boekverslag, spreekbeurt, werkstuk maak ik alvast een begin met bv plaatjes in een map zetten, indeling maken. Daarna ga ik ernaast zitten voor de hulp die hij nodig heeft. Zelfs met huiswerk gaat het zo ook wel eens. Als hij bij wiskunde laat zien dat hij het snapt en hij heeft belangrijke proefwerken dan maak ik het wel eens. Scheelt zeker een uur die hij hard nodig heeft. Kaderklas. Diploma is haalbaar zonder al die verslagen en werkstukken. Anders ben ik bang dat hij het opgeeft.

hulp

Ik heb niet de hele discussie gelezen maar als het om een kind met dyslexie gaat dan is dit een lastige opdracht.
Heeft kind geen hulpmiddelen hiervoor? Er is tegenwoordig zoveel materiaal op de markt, dan gebruik je dat toch?
Dus: dyslexiesoftware aanschaffen. Boek laten voorlezen, bij verwerking spellinghulp gebruiken en bij het opstellen van de tekst de teksthulp. Voila! Het is beter kind hierin zelfstandig te maken dan alles voor hem te blijven doen.
School zou hierin moeten faciliteren, zij maken het kinderen zo moeilijker dan nodig.

Helpen

Ik kwam onder andere deze reactie tegen:

Flanagan: Vaak heeft een kind een heel verhaal in zijn hoofd, door hem dat te laten vertellen terwijl een ouder typt, komt een goed verhaal vanuit zijn gedachten op papier. Zo gaat het sneller en verlies de jongen niet de moed bij de te maken opdracht. Dus even typiste spelen.

Ik vind de hulp heel begrijpelijk, maar of kind er uiteindelijk mee geholpen is dat zijn teksten door een ánder worden getypt vraag ik me af. Het is een korte termijn oplossing, alles voor het goede cijfer en daarom ook begrijpelijk, maar dit lijkt me toch ook een aandachtspuntje voor school. Scholen zijn lijkt mij verplicht om een kind met leerproblemen zoveel mogelijk te helpen, dus daar moeten de ouders en het kind wel om durven vragen.

Moeder

Heb je al eens gehoord van een Daisy-speler?

Google er eens op, wie weet heeft je zoon daar iets aan.

kaaskopje

de truuk is dat het kind zelf snel moet leren typen want dan is dat probleem weg dat je een ander nodig hebt. Maar in het begin weet je dit soort dingen nog niet. Het punt is dat je niet alles tegelijk kunt leren als brugklasser, maar je moet wel goede cijfers halen anders krijg je helemaal geen kansen meer. Dus als ouder stippel je een pad uit met je kind of probeer je minimaal te bepalen waarvan je strategisch denkt dat je het beste even kan helpen om door een moeilijk punt te komen. Maar hé, je hebt nog jaren de tijd om dingen te leren dus echt het hoeft niet allemaal aan het eind vd brugklas helemaal zelfstandig te kunnen toch?
gr Angela

Kaaskopje: teksten door een ander Laten tikken.

Bij een kind met dyslexie gaat het erom dat je voor ogen houdt wat het doel is van de opdracht.
Bij een boekverslagen is dat het lezen en samenvatten van een boek, en daar een verslag van maken.
En of dat verslag nu door de leerling zelf wordt getypt of door een ouder, dat zal mij worst zijn.

Het gaat tenslotte om de inhoud van dat verslag, en niet om te laten zien hoe goed jij een tekst kunt typen.

Theekopje,

Tegenwoordig zijn er controleprogramma's die checken of een stuk tekst gekopieerd is van het internet. Bij het opstellen van een samenvatting, zal een leerling door de tekst moeten gaan om de zinnen te herschrijven. Zo leren ze ook, hoe een samenvatting is opgebouwd.
Een student die aangeeft dit niet te kunnen, zegt eigenlijk: 'ik heb daar geen zin in' en hoopt dat de opdracht vervalt.

Maar er zijn meer manieren om het maken van een samenvatting te trainen. Krantenartikelen van een halve pagina zijn prima onderzoeksmateriaal, of betogen schijven over een actueel thema tezamen met wat theoretisch vooronderzoek.

De samenvatting van een boek en het doel ervan.
Aan een samenvatting van een boek mag je niets eigens toevoegen. Puur de info in het boek. Als het even afwijkt, komt de rode pen die aangeeft dat de persoonlijke gedachte behoort tot eigen mening ipv samenvatting.
Zo jammer dat de persoonlijke beleving, herinneringen niet mogen samen komen in de samenvatting, terwijl dit wel bepalend is voor de beleving van het lezen zelf. Persoonlijke gedachten maken dat de schrijver van de samenvatting het boek als een film aan zich voorbij ziet gaan; regie over eigen herinnering aan het verhaal in het boek.

Kaaskopje

Grappig, een daisyspeler is echt een behoorlijk ouderwets ding bij kinderen met dyslexie. Je zet zo'n ding op, je kan op je bed gaan liggen en je doet je ogen dicht. Je leert dus alleen maar luisteren. Als je een computerprogramma hebt met Kurzweil wordt het voorgelezen terwijl je ook de tekst in beeld ziet en het te voorlezen woordje wordt opgelicht. Je ogen worden er naar toe getrokken en je leert meteen ook beter lezen. Daarnaast helpt zo'n programma je in het typen omdat het voorleest wat je op dat moment typt: wil je tafel typen en je typt taffel dan HOOR je ook taffel en geen tafel.

Flanagan

Ja, die software ken ik, ik maak er veel gebruik van

En ik adviseer studenten die het alsnog willen leren ook allerlei methodes, van het navertellen van een journaal-item tot het samenvatten van kranten of andere teksten. Maar mijn punt was: ze hebben er dus jarenlang onderuit kunnen komen met knip en plakwerk, en verwachten dat ik ze dan even een trucje vertel waarmee ze het ineens kunnen. En zo werkt het niet. Het vergt veel oefening en als je daar nog mee moet beginnen op het hbo ben je te laat.

Wat de eigen mening in de samenvatting betreft: als het doel van de samenvatting is om iets te doen met de inhoud van het boek, dan ben ik het met je eens. Maar als het doel is om te leren samenvatten, dan ben ik het niet met je eens.

Daisy speler

Door mijn werk ken ik de Daisyspeler van naam. De zorgverzekering vergoedt de kosten ervan. Je kunt aan mijn reacties zien dat ik een leek ben op het gebied van dyslexie. Ik kan heel interessant lopen doen, maar zo is het wel Ik leer dus veel van jullie. Maar waar het mij denk ik vooral om gaat is dat ik door hoe Moeder op de boekbespreking reageert het gevoel heb dat stimuleren tot zelf doen, hulp van buitenaf of van een apparaat altijd nog beter is dan samen de hele opdracht de kelder in te praten.

probleem

Ik zit in een redelijk zelfde situatie maar volgens mij zit het probleem hier niet in het lezen en een daisyspeler maar in het maken van zinnen en onder woorden brengen. Ik zie zelfs dat de samenvatting geen probleem was maar dat de opdracht te veel woorden moet bevatten. Het is in mijn ogen ook vreemd dat de samenvatting in een half aviertje moest en die keuzeopdracht in een heel aviertje of nog meer.

oja

Dat de daisyspeler vergoed wordt door de verzekering wil nog niet zeggen dat dat een geweldige oplossing is. Mijn zoon krijgt binnenkort dus een laptop met kurzweil daar leert hij veel meer van. Het gaat allemaal via school dus de boeken staan er dan ook gewoon op. Met die daisyspeler moet je dat allemaal zelf regelen. Het zou goed zijn als die zorgverzekeraars ook eens met de tijd mee gaan. Mijn kind leert veel beter lezen straks, met die daisyspeler leer je vooral luisteren en daar heb je toch wat minder aan in mijn ogen. Mijn zoon mag de toetsen ook doen op de laptop en zelfs het examen.

Zeer zeker een passende manier!

Ik heb niet alles gelezen want ik vond het zeer vermoeiend. Maar ik zal jullie allemaal even een beetje op weg helpen!

Ten eerste is jullie Nederlandse grammatica allemaal onder praktijk niveau, dus hebben jullie allemaal niet het recht om bijdehante opmerkingen te maken tegen elkaar.

En als jullie elkaar willen helpen, wissel informatie uit! laat niet tientallen ouders iets anders onder jou probleem zetten, daar schiet je namelijk niks mee op. Omdat er verschillende reacties komen zal je zelf ook een ander standpunt aannemen. Dus ga verder in op één persoon, niet op allemaal tegelijkertijd.

Als laatste wou ik even kwijt dat ik nog maar 15 jaar oud ben, en beter ABN beheers dan de meeste van jullie! SCHAAM JE!

Frenquette

De laatste zinnen doen vermoeden dat correct Nederlands heel belangrijk voor jou is. Er zijn genoeg mensen op het forum die dat ook vinden. Zij schrijven inderdaad correct. Jij helaas niet.

Ten eerste. Wou is geen correct Nederlands. De verleden tijd van het werkwoord willen is gewoon wilde en wilden.
Ten tweede. Als je meerdere mensen aan wil spreken op hun Nederlands zeg je niet schaam je, maar schaam jullie.

Nog meer, Frenquette

En nog meer:

" (...)allemaal onder praktijk niveau: => moet zijn: praktijkniveau (aan elkaar).

"Maar ik zal jullie allemaal even een beetje op weg helpen!" => niet echt fout zo'n uitroepteken, maar wel qua stijl. Roepen, waarom?

"onder jou probleem zetten" => jouw probleem. Je gebruikt een bezittelijk voornaamwoord (het probleem is van jou, dus jouw probleem). Doen wel meer mensen niet goed op dit forum, kan gebeuren.

Ja, dat krijg je als je een groep (die willekeurig ontstaan is: een paar forumdeelnemers) gaat aanspreken op taal. Dan wordt jouw taal ook bekeken natuurlijk.

Ik denk dat die behoefte om naar anderen te roepen dat ze zich moeten schamen en dat jij beter bent, voortkomt uit onzekerheid over iets anders. Of gebrek aan erkenning.

Dat vind ik verder niet stom, ik heb er ook last van. Zie deze bijdrage