Bijlessen (en zelfvertrouwen enzo)
Mijn dochter (13, 2 vwo) is geselecteerd om voor een bepaald vak bijlessen te mogen volgen. Die worden gratis aangeboden door school, en vinden plaats na schooltijd. Ze staat voor het betreffende vak een 5,8 gemiddeld, dus niet dramatisch, maar ik denk dat ze de komende jaren profijt gaat hebben van 10 extra steunlessen. Dochter is het daar echter niet mee eens, en baalt ervan dat ze nu na schooltijd lessen moet gaan volgen. Bovendien voelt ze zich mislukt omdat school vindt dat ze het goed kan gebruiken. Dit nieuws kwam in dezelfde week dat haar drie vriendinnen werden uitgenodigd om deel te nemen aan de plusklas. Daar mag je aan meedoen als je gemiddeld voor alle vakken een 8 staat, dus dat is voor dochter niet im frage.
Maar ja, hoe maak je zo'n meisje wijs dat deze zaken los van elkaar staan en dat het helemaal niet zegt dat ze dommer is dan haar vriendinnen (als dat al relevant zou zijn)? Ze gaat best lekker op school en er zijn maar twee vakken waarvoor ze gemiddeld tussen de 5,5 en 5,8 staat. De rest is allemaal (ruim) voldoende.
Harde cijfers
Die matige cijfers staan er, net onder de zes. Haar vriendinnen hebben daar ruime achten staan. Dat is helemaal niet erg, niet iedereen kan op alles hetzelfde presteren. Bijlessen kunnen juist goed voor het zelfvertrouwen zijn, de leerstof wordt beter begrepen, de cijfers gaan omhoog. Wat wil je nog meer?
Herken het wel
Mijn dochter zou ook in de tweede baat gehad hebben bij bijles, maar ze wilde er niet aan. Ze kon het best zelf en vond het een blamage. Ze heeft wel vriendinnen die betere cijfers hebben, maar ook die het ongeveer net als zij doen, maar zij heeft weer een zus die het aan komt waaien en dat vond ze moeilijk. Geen bijles gehad dus, want ze vertikte het. In de vierde ging het mis en had ze zoveel onvoldoendes dat het zittenblijven was of bijles. Toen is ze gezwicht en haalde ze bijna alle onvoldoendes op. Nu in de vijfde heeft ze nog steeds bijles en dat bevalt inmiddels prima. Nu is het ook in de rest van de klas niet meer zo uitzonderlijk, want nu komt het eindexamen in zicht en iedereen wil dat halen.
Verschillen met anderen: tja, dat is er altijd. Cijfers, kleding, zakgeld, vakanties, sportprestaties, noem maar op. Het is niet anders.
Zeker herkenbaar
Het vergelijken met anderen is heel belangrijk voor pubers. Daar leren ze van, dat is hun maatstaf. Het hoort ook echt bij deze leeftijdsfase.
Ook hier kinderen die helaas voor alles op school heel veel meer moeite moeten doen. Met vrienden bij wie het komt aanwaaien. Natuurlijk zijn zij ook wel eens boos, of nog erger, verdrietig.
Als er bijles wordt aangeboden door school, dan moeten mijn kinderen daarheen. Daarover ga ik geen discussie met ze aan. Er is zoveel extra hulp nodig dat elk beetje extra hulp van school meer dan welkom is voor deze moeder/dyslexieobegeleider/huiswerkbegeleider 
Maar nu naar jouw punt over zelfvertrouwen: Het vergelijken met anderen is heel belangrijk voor pubers. Daar leren ze van, dat is hun maatstaf. Het hoort ook echt bij deze leeftijdsfase.
Je dochter moet nog leren dat niet iedereen hetzelfde is. Soms is dat heel vervelend, maar dat moet je toch leren accepteren. Probeer haar te wijzen op haar eigen sterke punten, misschien helpt dat?
Bijvoorbeeld (maar dat is natuurlijk heel erg persoonsafhankelijk): Soms heb je voor bepaalde dingen wat extra hulp nodig. Dat maakt haar niet minder dan haar vriendinnen. Zij moet er harder aan trekken, maar ze komt er wel. Dus ze presteert eigenlijk meer. 
Heel blij mee
Ik ben zelf ook heel blij met het aanbod van school. De afgelopen maanden heb ik zelf geprobeerd wat bijstand te geven bij het betreffende vak (net als haar stiefmoeder en oma) maar het lukte ons niet om de kwartjes te laten vallen. Haar frustratie begrijp ik ook wel, zeker omdat er vriendinnen zijn die alles aangewaaid krijgen. Dat heeft ze zelf natuurlijk ook meegemaakt op de basisschool, maar de middelbare is wat dat betreft een heel ander verhaal.
