Bemoeienis ouders (lang)
Mijn zoon (nu 7) hield als kleutertje heel erg van knuffelen en hij knuffelde ook wel eens met kindjes uit zijn klas. Onder andere met vriendje C (nu 8). Op een dag haalde ik een in-en-in verdrietige ventje op ('ik mag nooit meer knuffelen, mamma'. En dat wilde hij ook een tijd lang niet met zijn vader en mij). Ik begreep niet waar dit vandaan kwam tot hij mij op een dag een rond, met rode rand, geplastificeerde tekening van mijn zoon met daaronder 'je mag elkaar niet aanraken'. Nagevraagd bij de juf en ik kreeg toen als mededeling dat er een moeder (van C.) was die het vervelend vond dat mijn zoon en haar zoon met elkaar knuffelde. Ook nog even geprobeerd te praten met de moeder van C. die me naar de juf verwees want ze begreep niet waar dit over ging en had nergens een probleem mee.
Nu begreep dus wel waar het verdriet van mijn zoon vandaan kwam en ik heb nog in een gesprek met de juf naar voren gebracht of de regel (zoals in andere kleutergroepen) veranderd kon worden naar als je zin hebt om te knuffelen, vraag of de ander daar ook zin in heeft en dan is het goed. Maar er was geen gesprek over mogelijk. Dat is ook alles wat juf naar ons richting het knuffelen van onze zoon wilde bespreken. We hebben nooit het volledige verhaal gehoord want dat weigerde de juf resoluut. Juf weigerde ook iets uit te praten met onze verdrietige zoon. [Houding juf heeft overigens nog wel een staartje gekregen binnen school met maar valt buiten dit verhaal verder].
Natuurlijk, knuffelen is alleen leuk als het wederkerig is en kleuters vergeten dat wel eens. De keren dat ik het had gezien, had ik niet de indruk dat dit het geval was. Later heb ik wel een gedacht dat mogelijk andere normen en waarden van een andere cultuur er mee te maken kan hebben gehad.
Uiteindelijk ging het vriendje extra kleuteren en bleef zitten, mijn zoon ging naar een andere klas. Dit jaar zit C. bij mijn andere zoon in de klas.
C. is een zachtaardige, lieve jongen en heeft welgeteld 1 vriendje in de klas en is daarnaast vriendjes met mijn zoon (waar ik geen probleem mee heb). Alleen, het is een stiekeme vriendschap. Blijkt.
In het begin van het Jaar vertelde C. dat hij niet met onze zoon mag spelen in de klas. In eerste instantie was ik verbaasd (waarom moet je je als ouder bemoeien met wat er in de klas gebeurt, daarna ach, aap uit mouw en vervolgens zuchtend, begint het weer?!). Dat hebben we toen aangekaart (in de hoop op een gesprek) en de moeder ontkende dit. Het lag allemaal aan de fantasie van C.
Ik vind het moeilijk te geloven dat zoiets uit het brein van een kind spruit. Zomaar, zonder enige aanleiding. Naar mijn idee is C daar ook te zachtaardig voor.
Maar van de week zei zoon dat C. vertelde dat hij ook niet met mijn zoon mag praten anders mag C van zijn ouders nooit meer gamen. Hun vriendschap is stiekem. Jammer dat het zo moet maar het bloed stroomt waar etc ...
Ik heb geen problemen dat de kinderen buiten schooltijd niet met elkaar mogen spelen. Daar is op een natuurlijk manier een draai aan te geven.
Overigens denk ik niet dat de huidige invalsleerkracht op de hoogte is van de wensen of problemen van de ouders omdat de tafeltjes van de jongens naast elkaar staan.
Ondertussen merk ik dat het me wat doet. Ik vind niet dat kinderen van deze leeftijd geheimen van volwassenen horen te bewaren. Of opgezadeld met het omgaan van allerlei onvermogens van volwassenen. Het bewaren van zo'n geheim kan zwaar voor kinderen zijn. Als je zelf een geheimpje wilt en vertelt, prima. Een geheim mag, maar hoeft niet. Zo voed ik mijn kinderen op. Maar, mijn zoon en ik zijn nu ook deelgenoot van dit geheim geworden. Hij wil ook vriendjes zijn met C.
Niet alleen clasht het met onze opvoeding maar aangezien deze ouders ook heel actief zijn in school, in allerlei overleg zitten etc, is het lastig dit allemaal te negeren. Zoiets komt op een dag misschien wel uit: wat ook weer schadelijke gevolgen met zich meebrengt.
Laten gaan of toch bespreken met school? Wat is wijsheid? Hoe ga ik hier een beetje charmant mee om zonder dat het ten nadele gaat van iets of iemand?
Wat naar niempje
Het is jammer dat je het verhaal er achter niet kent. En vervelend dat het juist om ouders gaat die verder ook nogal actief zijn in de school, dat kan in je nadeel werken.
Eerst zou ik met je zoon bespreken dat het verdrietig is voor dit jongetje dat het zo gaat. Omdat school geen thuis is zou ik je kind adviseren om maar lief te zijn en gewoon op school samen te spelen maar eventueel contact van deze ouders te mijden. Dan ga je naar de juf zonodig. En leg je kind uit dat het iets kan zijn dat de ervaring is van deze ouders en dat ze hun kinderen willen beschermen en dat ze denken dat dat zo goed is.
Sommige ouders zijn gealarmeerd door misbruikverhalen, misschien is dat een overweging? En dan krijg je daar extreme reacties op. Als je een gesprek hebt met de juf kun je dat misschien als extra melden, bijvoorbeeld tijdens een rapportgesprek of zo, maar ik zou er denk ik zelf geen actie op ondernemen. Dan trek je ook nog onnodig het verhaal van die ouders naar je toe.
Nou ja!
Er zijn op school echt wel ouders die ik niet mag en kinderen waar ik niet zo op gesteld ben, maar een kind verbieden om met iemand te spelen, thuis, laat sttan op school zou in geen 100 jaar bij mij opkomen.
Ik zou het niet aankaarten bij school. Misschien wel bij de juf als de verhoudingen goed liggen. "C zegt.... Ik weet niet of dat waar is, maar van mij mogen ze spelen." Verder kan ik ook niks bedenken.
Wat naar zeg.
Loes
Niempje
Wat en nare ervaring voor jullie! Ik vind het ook moeilijk om te begrijpen waarom ouders zo reageren, maar misschien heeft Annej gelijk en hebben ouders bepaalde redenen. Ik vind het al heel dapper dat je dit al met ouders zelf hebt besproken, blijkbaar willen ze het gesprek hier niet over aan. Misschien kun je het nogmaals met de juf bespreken? Succes ermee! Ik zou naar je kind toe duidelijk maken dat er niets mis is met knuffelen, alleen dat de ander het ook prettig moet vinden. Ik heb ook zo'n knuffelzoontje. Hij is nu 9, maar die heeft heel wat kinderen geknuffelt. Ik vind daar niets mis mee zolang de ander het ook prettig vindt! Heerlijk joch!
gr Passiebloem
