Bemoei je je hiermee als ouder van een kind op MBO?

Vreemd

Ik vind het een vreemde vraag om te stellen. Ik kan me niet voorstellen om zo'n vraag onder aan een tentamen te zetten. Bovenal kan ik me niet voorstellen om dit vervolgens als een excuus te gebruiken om bepaalde zaken niet na te kijken en gewoon een onvoldoende te geven zonder dat dit dus gaat over in de inhoud van tentamen/werkstuk. Als ik dat wel zou doen dan zou de organisatie waar ik werk daar uiteraard ook nooit mee akkoord gaan.
Ik vind dus zeker dat je kind actie moet ondernemen, het liefst samen met zijn klasgenoten. Niet alleen richting de coach maar ook de mentor of een ander hoger geplaatst persoon.
Zelf zou ik als ouder liever geen actie ondernemen, ten eerste omdat het gaat om een bijna volwassen kind en dat dit een goede leerervaring kan zijn voor hem om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor deze situatie en ten tweede, omdat hij dat zelf dus helemaal niet wil. En bij een 12 jarige zou ik zeggen, ik doe het toch maar bij een 17 jarige zou ik dat niet meer doen. Ik zou zijn wens respecteren en geen directe actie ondernemen.
Wel zou ik hem aanmoedigen om zelf te protesteren tegen deze gang van zaken, naar de coach en naar de schoolleiding/mentor/decaan toe (ik ken de organisatie structuur op het MBO niet)

Jaina

De coach is dus de mentor (zo heet dat op het MBO). En jawel: kind en klasgenoten hebben geprotesteerd, maar coach wimpelt dat af (dus er gebeurt niks, ze halen bakzeil). T'is een apart type. Vergeet van alles, raakt dingen (toetsen) kwijt enz. En nog meer.
Maar goed, wat is nu wijsheid?

Klacht

Is er niet een examencommissie, een toetscommissie oid? Vreemd dat een docent dit in zijn eentje bepaalt. Ik geef les in het hbo en mijn studenten klagen bij mijn baas over alles wat ik doe en alles wordt met mij besproken, of de klacht nou terecht is of niet. Met zo'n toets hoef ik echt niet aan te komen trouwens.
Maar ouders erbij is echt not done, ook niet in het mbo.

docent

Ja, eens met jou. En dat vermoeden had ik al, dat ouders 'not done' zijn, dus ben ook niet direct in de pen (mail) gekropen.

Ik zal met kind praten over mogelijk 'hogerop'zoeken met klasgenoten.

inmiddels

begrepen van kind dat er niet echt een plan is om als klas het 'hogerop' te zoeken. Ik heb nog wel aangegeven dat dit echt raar en niet toelaatbaar gedrag van de coach is (wat wordt bevestigd door kind) en dat deze coach het hele traject hun coach is (zover ik heb begrepen) en dat deze idiote onvoldoende (volgens zeggen van kind) aankomende 2 jaar opgehaald moet worden, dusss.... ze als klas c.q. individuele leerling toch wel voor zichzelf moeten opkomen enz. Maar ik begrijp een beetje uit de reactie van kind dat ze e.e.a. niet aandurven, bang dat coach nog moeilijker gaat doen. Ze schijnt ook duidelijk deze klas niet leuk genoeg te vinden, niet omdat het lastige of niet welwillende leerlingen zijn, maar omdat ze eerder te 'braaf' zijn, serieuzer dan de andere klas, minder puberende feestvierders, waarvan zij ook coach is. Uit verhalen van kind blijkt dat ook heel duidelijk. Ik realiseer me dat ik er uiteraard niet zelf bij ben, maar kind kennende en de verhalen aanhorende, twijfel ik hier niet echt aan.

Nou ja, ik realiseer me ook dat ik er niet echt iets mee kan. Maar het frustreert mij enorm, vooral de onrechtvaardigheid hierin en het demotiverend aspect. En weet niet wat het voor consequenties heeft voor het examengebeuren aangezien dit voor een groot deel bestaat uit beoordelingen over projecten waaruit het examen bestaat, dus ook deels een subjectieve beoordeling.

Pfff, waardeloos dit. Herkenning?

vertrouwenspersoon?

Mijn dochter heeft op school (VO) een keer een akkefietje gehad waarbij ook de afdelingsleider betrokken was. Ze durfde ook niets te zeggen, bang dat hij haar het leven zuur zou maken. Ik heb ook al eens met de man te maken gehad en ik gaf dochter gelijk dat dat een mogelijkheid zou zijn.
Buiten dochters medeweten heb ik toen gebeld met de vertrouwenspersoon en het geval uitgelegd. Hij heeft het goed opgepakt en het is opgelost zonder dat de afdelingscoördinator wist dat ik had gebeld. Pas toen alles weer rustig was heb ik dochter verteld wat ik had gedaan.

Ehm...

'daar gaat het nu niet speciaal over, het gaat over die en die zaken'.

Dan zeggen ze toch niet dat je dat ene onderwerp helemaal kan overslaan? Alleen dat het voornamelijk over dat ene onderdeel gaat en niet speciáál over dat andere.

skik

helaas wel

Welkom op het MBO. Helaas zijn al veel ouders jou voorgegaan met soortgelijke vraag. Wat je dochter overkomen is is helaas niet uniek: willekeur, vreemde beoordelingen, niet duidelijk wat daarvan afhangt veranderingen op het laatste moment, niet duidelijk wat de stof is die getoetst moet worden etc.
in tegenstelling tot wat docent zegt zijn er veel ouders die wel degelijk erachteraan gaan. ik heb het enkele weken geleden nog moeten doen voor mijn dochter van 18. Soortgelijk akkefietje, maar wel met grote gevolgen voor haar cijfers. Die interventie van mij heeft ervoor gezorgd dat het goed is gekomen met dochter.
Ook al zijn ze 17, 18, 19 of zelfs 25, er gebeuren dingen op school, die onverteerbaar zijn en de leerlingen zijn machteloos, ook omdat ze niet weten dat het echt niet kan en ongehoord is. Interventie van ouders is dan wel degelijk gewenst, je moet je kind steunen als je kind in zo'n situatie terecht komt.
Natuurlijk: eerst aanmoedigen om het zelf aan te pakken, met de klas, een stapje hoger, nou ja, alle stappen die je al hebt gezet. Maar het systeem is zo wereldvreemd, dat het echt nodig is als ouder om je kind te beschermen. Dat zij het zelf niet voor elkaar krijgen ligt niet aan hen. Juist dit soort ervaringen maakt dat de uitval op het MBO zo groot is.
De kinderen durven zelf niet een stapje hoger. Ik zou het dan als ouder doen en zorgen dat ik inzicht heb in de school: wie heeft welke taakuren en waarvoor en wie kan ik dus hierop aanspreken. Rustig beginnen met het vragen om informatie: je bent nieuw, dus dat is makkelijk. Je hebt gehoord dat, kan dat kloppen, zijn er regels voor, is er een examenreglement, waar kunnen de leerlingen naartoe als ze vragen hebben etc. Je hoeft je mening nog niet te geven, als je maar zorgt dat het bekend wordt binnen de school wat er gebeurt.

Tsjor

raar

Ik vind het een hele rare situatie. Maar ik hoorde onlangs toch ook een verhaal van soortgelijke strekking: in ieder geval dat de SLB docente heel apart voor en afkeurs gedrag willekeurig laat zien en daarmee leerlingen benadeelt. Mensen er zo maar uit sturen en zo. Maar ja, ik vind het wel lastig wantll die vervelend gedrag vertonen vinden vaak dat het aan de docent ligt natuurlijk als ze een reactie krijgen.

Maar ik zou je kind toch echt adviseren om het als klas hogerop te zoeken: en dan bij voorkeur met de hele klas. Ze moeten naar de leidinggevende van de docent gaan en vertellen dat zij er met de docent niet uitkomen. De vertrouwenspersoon is ook een mogelijkheid.
Volgens mij is het voor iedere organisatie groter dan... verplicht om een vertrouwenspersoon aan te wijzen.

Melding

Klinkt als een niet al te zorgvuldig docententeam. Er moet een vertrouwenspersoon oid zijn. Daar zou je kind klachten kunnen bespreken. Ga niet in je eentje over een docent klagen tegen de leidinggevende, doe dat alleen als klas. Ik heb zelf meegemaakt dat je dan in het openbaar volledig voor schut wordt gezet. Mijn dochter heeft dat als leerljng in het vo ook meegemaakt. En er verandert toch niks op die manier. Ik ben in dit soort situaties wel wijzer geworden. Slikken en je cijfer ophalen. Het lijkt me dat jouw kind dat wel kan. Soms is dat een gedwongen keuze en een wijze les. Het leven is niet altijd eerlijk

Skik

Nee, er is wel degelijk gezegd dat ze dat betreffende onderdeel niet moesten meenemen in het werkstuk.

Lastig

Ik maak uit kind op dat klas ofwel het niet durft hogerop te zoeken ofwel denkt dat het toch geen zin heeft. En kind wil zelf niet dat ik contact opneem ivm bang voor consequenties/represailles of whatever. En uiteraard wil ik zelf kost wat kost voorkomen dat een eventuele inmenging van mij negatieve consequenties heeft voor haar in welke vorm dan ook. Op de bs kon je evt nog 'sparren' met andere ouders, maar op het MBO ken ik / spreek ik die natuurlijk niet.

Wat docent zegt, zie ik ook wel een beetje zo. Maar toch...

Wat Tjor zegt is wellicht een optie: eerst eens bij de vertrouwenspersoon (ik heb gezien dat die er is, maar geen idee of het een buitenstaander is, of een docent) polsen hoe om te gaan met een dergelijke situatie (als anonieme ouder en zonder naam en toenaam van de betreffende coach). Ga ik even over prakkiedenken.

dank forumbeheer

was mijn tijdelijke nick bij een na laatste bericht vergeten te wijzigen

nu even anoniem

Gisteren ook al maar dat zag ik zojuist pas.

Met vriendelijke groet,

Forumbeheer Ouders Online

Tsjor

Mijn uitgangspunt is, dat angst nooit de regie mag overnemen. dus bang zijn om zoiets aan te kaarten, omdat er eventuele repercussies zouden kunnen volgen, dat zweeft wel dor mijn gedachten, maar heeft mijn handelen nooit bepaald. Ik heb mijn kinderen ook duidelijk gemaakt, dat als zij er genoeg aan gedaan hebben, dat er dan nog bepaalde situaties zijn die echt niet acceptabel zijn en dat ik dan ingrijp. En dat angst dan biet de beste raadgever is.

Tsjor

mmmm

Vreemde titel bij vorige bericht. Tsjor

op zich eens tjor

Maar het gaat nu om het feit dat IK als ouder een initiatief/actie overweeg. M.i. op zich een terecht initiatief, maar ik kan de consequenties niet volledig overzien. Als de betreffende coach kind wil benadelen (n.a.v. mijn klacht), dan kan ze dat in grote lijnen, heel subtiel. En dát is wat mij tegenhoudt.

Ik heb inmiddels wel (volledig anoniem) een mail gestuurd naar de vertrouwenspersoon. Voor eerst met de vraag hoe e.e.a. werkt. Of ik haar de kwestie kan voorleggen en uitgebreid bespreken en e.e.a. pas 'openbaar' wordt als ik c.q. kind daar toestemming voor geeft.
Dus wacht eerst even op haar eerste reactie.

Wordt vervolgd...

Helemaal eens met tsjor!

Ik heb zelf een inmiddels hele mondige bonusdochter die zich de kaas niet meer van het brood laat eten, maar dat was niet altijd zo. En via haar (ze heeft inmiddels 2 MBO-opleidingen) heb ik veel vreemde verhalen gehoord.
Ik zie het precies zo als tsjor: stimuleer je kind eerst zelf alles te ondernemen wat mogelijk is, en ga er dan toch zelf achteraan. Inderdaad zou je denken, ga met de hele klas hier achteraan, maar mijn ervaring is dat dat bar weinig gebeurt.

Dezelfde tips geef ik ook aan mijn zoon van 17 op de havo. Ik merk echter dat ingrijpen van ouders af en toe zeer nuttig en nodig is.

Nu even anoniem: als jij een kwestie aan de vertrouwenspersoon voorlegt, blijft dit sowieso anoniem. Hij/zij kan prima een docent aanspreken zonder dat daarbij een naam genoemd hoeft te worden. Je kunt inderdaad toestemming geven om namen te noemen, maar het hoeft niet.

Met tsjor eens

Er gaat echt heel veel mis op mbo. Heb nu 4 jaar ervaring en kan wel 10 boeken schrijven.
En de mbo leerlingen zelf komen er heel moeilijk door bij de leraren. Ze zijn wat minder goed in argumenteren en uitleggen wat er mis is. Worden gauw als lastig aan de kant geschoven. Regels voor leraren zijn volstrekt niet om je aan te houden. Ze doen maar wat lijkt het vaak. En de leerlingen krijgen wel op hun kop als ze een keer niet de regeltjes volgen.
Ik merk dat er naar mijn vwo kind veel Beter geluisterd wordt. Maar eigenlijk is er op het vwo zelden iets mis.
Naar mijn mbo kind luisteren ze veel minder en daar is heeeeel veeeeel mis. Helpen dus

Maar

Het kind van anoniem zelf geeft aan dat hij niet wil dat zijn moeder zich er mee bemoeit. Ik vind het ook nogal wat om bij een bijna 18 jarige dan alsnog (achter zijn rug om of tegen zijn wensen in naar de school toe te gaan). Als het kind zelf zou willen dat de ouders zich er mee bemoeien is het nog een iets ander verhaal. Hij is tenslotte inderdaad nog geen 18. Maar als hij zelf aangeeft dat niet te willen dan zou ik het niet alsnog wel doen. Bij een 12 jarige wel maar niet bij een bijna 18 jarige. Ik zou hem van achter de schermen wel aanmoedigen en hem nog een paar keer uitdrukkelijk vragen of hij echt niet wil dat ik x of y doe. Maar als hij het dan echt niet wil dan zou ik me er niet tegen zijn wens in alsnog mee gaan bemoeien. Ik vind dat je dat tegenover een bijna 18 jarige eigenlijk niet kan maken.

Als hij boven de 18 is wordt het sowieso veel lastiger want ik weet niet of de school de ouders dan nog als gesprekspartner wil hebben. Op de universiteit waar ik werk communiceren we in principe niet met iemand anders dan de student zelf. Als ouders op zouden bellen dan zou ik zelf niet eens bevestigen dat x hier student is. Privacy en zo. Maar misschien is dat op een MBO anders.

Nieuwsgierig

Heeft de docent ook aangegeven hoe ze nog weer wel een voldoende kunnen halen, of is dat een geval van "pech, volgend jaar nog een keer"?

Jaina

Het hangt ervan af hoeveel er van dit cijfer afhangt.
Mijn eerste beleid was altijd: los het zelf maar op. Maar op het mbo zijn de leerlingen vogelvrij.
Daar ben ik in die jaren wel achter gekomen door schade en schande.
Voor jet het weet is er onherstelbare ellende.
Op een goed georganiseerde universiteit kan je je denk ik niet voorstellen hoeveel onduidelijkheid en chaos er heerst op het mbo. En hoe ontzettend slecht er wordt geluisterd naar terechte kritiek. Iedereen doet maar wat:
Het is echt een prestatie om ondanks school een mbo4 diploma te halen

Jaina

Precies wat MBOmama zegt. en je kunt ook heel eerlijk naar je kind toe communiceren dat jij wel in gaat grijpen, waarom je dat doet en wat je gaat doen. Verwachten dat een 17/18 jarige aan zijn/haar moeder vraagt om de school te bellen, dat vind ik een wereldvreemde gedachte. Natuurlijk willen ze het niet, ze willen geen conflicten, ze willen niet weten dat het ernstig mis is op hun school, ze willen niet afgaan voor hun leeftijdsgenootjes, er zijn honderden redenen waarom ze niet willen dat je iets doet. Maar de enige goede reden ontbreekt en dat is dat ze het zelf wel op kúnnen lossen.
Overigens heb ik zelfs op het HBO wel eens moeten ingrijpen.
Ik heb er nooit spijt van gehad. Als ik naga welke kritieke situaties er waren, dan heeft het ingrijpen bijna altijd geleid tot een aanmerkelijke verbetering waar alle leerlingen profijt van hebben. Het gaat ook niet alleen om het belang van jouw kindje, maar ook om de andere kinderen, om de docenten zelf, om de opleidingen en de school.

Tsjor

inmiddels

Contact opgenomen met de vertrouwenspersoon (volledig anoniem en zonder al teveel details maar in ruime zin). Vertrouwenspersoon gaf aan dat zij er in principe is voor pestgevallen, seksuele intimidatie en dat soort zaken. Mocht dat aan de orde zijn, dan is een gesprek altijd met kind erbij. Verder gaf zij aan dat voor lesgebonden zaken (geen goede begeleiding, niet houden aan afspraken enz. enz.) contact opgenomen kon worden met de onderwijsmanager van de school (met emailadres). Ook was er nog een externe psycholoog met wie je kan 'sparren' over hoe en wat en stappen (met geheimhoudingsplicht). Ik weet i.i.g. nu wie ik kan benaderen, dat is al fijn.

Verder: inmiddels de 2e stageperiode vandaag gestart (en daarna zomervakantie). Bevalt erg goed bij het betreffende bedrijf, leuke mensen, lief, leuk, gezellig, doortastend, veel ruimte voor initiatief. EN zij gaven aan (uit zich zelf!) n.a.v. een opmerking van kind over de coach: "Oh, die kennen we, we doen al járen veel stages voor jullie school, maar dat is echt een vréselijk mens.... hebben we al de nodige discussies en vagen dingen mee gehad".
Niet helemaal comme il faut, maar duidelijk! EN vooral een bevestiging dat het niet aan kind ligt.

Verder vertelde kind (ik trots! kind heeft hier dus van geleerd en groiet): "wat ik volgend jaar ga doen is aan docent X vragen (die naast z'n lesvak zich interesseert voor de leerlingen en meer doet dan alleen z'n lesvak), aan hem vragen of hij mij wil helpen met de begeleiding van m'n studie, omdat het met coach niet zo goed loopt......" Hulde voor kind!

Kortom: ik wacht aankomend schooljaar even af. Kijken hoe het verder gaat, wat kind voor initiatieven neemt enz. Verder weet ik bij wie ik zijn moet als er problemen ontstaan. En nu blijkt dat kind groeit in assertiviteit en zelfvertrouwen. Blij dat ik nog even op de achtergrond ben gebleven.

Dank voor jullie input!

Tsjor

Ik vind het echt nogal wat om tegen de zin van een bijna volwassen of al volwassen kind contact op te nemen met de opleiding. Bij een 12 jarige doe je dat. Bij een 17 jarige vind ik dat al vrij wankel. Misschien als die nog op de middelbare school zit of als het echt een zwaarwegende kwestie is. Niet vanwege maar een cijfer. Bij een 18plusser sowieso niet. Ook al zou ik het enorm graag willen omdat ik weet dat ik meer gedaan zou krijgen, dan zou ik het niet respectvol vinden tegenover mijn kind om zoeiets wel Mijn kinderen zouden dat ook heel erg niet op prijs stellen en ik kan me voorstellen dat ze er woedend over zouden zijn. En dat zou ik ook terecht vinden. Met 18 wil ik ze toch echt als gelijkwaardige volwassenen behandelen. Ik verwacht ook van ze dat ze zich op die leeftijd volwassen gedragen dus andersom moet ik ook het respect opbrengen om ze dan ook zo te behandelen. Ook als ze dingen anders oplossen dan ik het zelf zou doen.

Overigens vind ik het van HBO instellingen ook heel verwonderlijk dat ze ouders van 18+ studenten te woord zouden staan. Ik zou zelf echt nooit een ouder ter woord staan zonder dat de student er zelf bij is. Dat mag ook helemaal niet van de instelling.

Jaina

In de ideale wereld heb heb natuurlijk helemaal gelijk. En ik heb ook nooit zonder toestemming van mijn mbo-kind contact gezocht met school. En ook alleen maar als kind er niet uit kwam na eigen actie.
Maar het mbo luistert niet naar de argumenten van de leerlingen. Ze houden zich niet aan hun eigen regels. Ze doen werkelijk maar wat. Dan kan je telkens zeggen dat er een officiele klacht moet worden ingediend ( want dat zeggen ze tegen de leerlingen) maar dat is zo tijdrovend en het gaat om zoveel kleine fouten dat een telefoontje van een ouder richting school effectiever en sneller is.
Ik betaal overigens ook de studie van mijn kind en als er door allerlei fouten verlenging van de mbo-studie dreigt die niet aan mijn kind ligt bemoei ik mij ermee.
Ik kom zelf uit de universitaire wereld en inderdaad, daar wil ik de ouders pas zien of spreken bij de bul uitreiking.
Maar het is op de universiteit ook een stuk beter geregeld als op het mbo. Helaas.

Jaina

En gister weer een goede illustratie van de chaos. Kind kwam op school om een gepland examen te doen.
Lag niet klaar. Groepje van 6 leerlingen moest morgen maar teugkomen. En het ging niet om een tussen toets of zo. Nee om HET EXAMEN dat gehaald moet worden voor het mbo4 diploma.
Nog 2 weken en dan is mijn mijn kind van de mbo-ellende af. Hopelijk is her op het hbo beter geregeld.

chaos

ik houd nu al mijn hart vast na zulke verhalen. Kind gaat volgend jaar naar mbo. Op het vmbo heb ik me vaak moeten melden om wat gedaan te krijgen of recht te zetten. Maar dat is op het mbo dus hetzelfde.

Ik wil wel even als kanttekening vermelden dat mijn oudste hetzelfde zegt over de universiteit, ook een chaos.