Andere mening dan school
Weet niet zo goed in welke rubriek het best past. In elk geval zet ik het maar even hier, wie weet lucht het op.
Het gaat om mijn zoontje, amper 7 jaar. Zit op SBO vanaf dat hij 4 werd. Veel rechtszaken met de vader, al bijna 6 jaar. Op school is er ruim jaar geleden om onderzoek gevraagd, met enig oponthoud is daar medio vorig jaar een disharmonisch profiel uitgekomen, wel lijkt het sterk op ADHD. Duidelijk is dat gedrag in de weg zit om tot leren te komen. Vanuit de onderzoeksinstantie werd samenvattend de conflicten tussen ouders genoemd als dat er nu niet aan een individuele therapie voor hem kan worden begonnen. Wel was een kindercoach geindiceerd.
Vanaf begin november is het bergafwaarts gegaan. Hij is wel blijven zitten en doubleert dus dit jaar en lijkt niet voldoende uitgedaagd. Wel zegt de school, wanneer we wel meer aanbieden pakt hij het niet (zoals waarom het onderzoek door school was gevraagd). Zijn gedrag zorgde er nu voor dat ik hem wekelijks 3 maal wel op moest halen, waarna hij dan ook vaak de dag erna niet welkom was. Zo ging dat even door. Vanaf de zomer is medicatie ter sprake gekomen, enkel ik bleek voor.
Twee weken voor de kerst is besloten helemaal niet meer naar school te gaan. De week ervoor was net besloten halve dagen, dat heeft een dag geduurd. School kon de veiligheid niet garanderen. Na de kerstvakantie was er weer nieuwe kans met elke week opbouw.
Intussen is de zaak naar de rechtbank gegaan vanwege de medicatie en die zitting is geweest, kan elk moment wel een uitspraak komen.
Vanaf januari is nu wekelijks elke dag 1,5uur school, met nog begeleiding ernaast en er zijn dan nu twee overleggen geweest. Totaal vier weken is het zo gebleven. Nu zou er deze week een dag tot 12 uur zijn de rest hetzelfde.
Wat ik de school hoor zeggen is zolang die medicatie er niet is of verandering in de situatie komt dan breiden wij wekelijks niet meer uit dan een dag tot 12 uur. Zij zeggen dat de leerplicht er ook achter staat.
Orienteren op andere school is ook al geadviseerd.
Het komt op mij een beetje over als dat er in elk geval nog iets aan opbouw wordt gedaan.
Ik merk zelf dat mijn kind zelf heel erg graag meer naar school wil. Ik zie dat het voor hem een lijdensweg wordt en ik heb dus ook voor mezelf wel de keus dat dit het niet beter maakt. Ook heb ik voor december al met die medicatie willen beginnen, andere partijen die het er ook mee eens waren/zijn kwamen niet verder. De onmacht hierin en dat school het als verandering ziet is op dit moment nog niet afdwingbaar.
Zo doorgaan lijkt mij ook een slecht idee.
Ervaringen tips etc.?
En wat als ik mijn kind vanaf nu helemaal thuis hou?
Rechtbank?
Geen nuttige tips maar wel een vraag: wat voor zaak was het nu precies die onlangs bij de rechtbank is geweest? Wie tegen wie en waarover ging het precies?
Groeten,
Temet
Medicatie
Ik, het onderzoeksinstituut, de school en jeugdbescherming waren allemaal voor proberen medicatie. De jeugdbeschermer heeft vervangende toestemming aan de rechter gevraagd. Dit omdat de andere ouder geen toestemming geeft.
Lastig
Eppis, wat lastig!
Is er geen enkele mogelijkheid on de conflicten met vader te stoppen?
Sammie
Er is inderdaad veel advies de conflictsituatie tot rust te brengen. Helaas zelfs tijdens de zitting na de redenen van de tegenpartij echt fel tegen te zijn, merkte de rechter op dat ieder zijn eigen aandeel in de strijd aanvaart en dat het vooral aan die kant moeilijk lijkt. Daarop kwam vader met nieuwe beschuldigingen. Het lijkt in die zin onbegonnen werk.
Ik probeer daarom eerst me te beperken tot het schoolprobleem. Desondanks is de rest ook duidelijk samenhangend dat een kind daartussen zit speelt een rol
Snap die vader dan,
Snapt de vader dat door de weigering van medicatie zijn kind straks naar een SO wordt doorgeschoven? Niets mis met SO; gezien een rumer budget voor SO mogelijk zelfs nog beter. Maar staat zijn vader daar dan wel open voor?
Groot punt is nu de groeiende achterstand op onderwijskundig vlak. Je geeft aan dat de SBO hem te weinig uitdaagt. Mogelijk door te weinig budget voor passende begeleiding.
Ik lees hier sprake van onderschatting; een school kan een ouder betichten van kinderverwaarlozing als een ouder zo star blijft. Heeft de jeugdbeschermer hem al eens gewezen op intrekking voogdijschap door de rechter?
Nu lezen we één kant van verhaal. Maar ik snap je ex echt niet. Jullie kunnen toch starten met medicatie om te zien wat het effect is. Het idee weer van school te moeten, zoveel onrust. Dat doet een kind geen goed.
Sterkte.
qua medicatie snap ik de vader wel geloof ik
Ik heb ook geen idee wat ze willen geven, maar blijkbaar is er (nog?) geen diagnose gesteld. Willen ze van dat kind gewoon een proefkonijn maken en kijken van welke medicatie hij rustig wordt? Terwijl andere therapie geblokkeerd wordt vanwege de ruzie van de ouders? Juist daarom lijkt me individuele therapie goed. Dan kan een psycholoog ook wat langer bezig zijn met zo'n kind, en dan een goede indruk krijgen waarom het nu eigenlijk mis gaat.
Ook SO i.p.v SBO lijkt me een goed idee (al kan het goed zijn dat hij daar al opzit), naar mijn ervaring maakt lang niet iedereen daar het juiste onderscheid tussen.
SO SBO
Ik heb ook nog maar net ontdekt wat het verschil is. Die 4 school dat heet hier anders dus ik noem het maar cluster 4. Ik heb vandaag lijntje uit gegooid dat hoor ik dan nog wel.
En ik was ook niet voor. Klein jaar geleden heeft die onderzoeksinstantie ook medicatie geopperd. Twee jaar terug bij de kleuters werd het door 1 juf gezegd, of medicatie niet zou helpen. Ik dacht ook; echt niet!
Nu het vanaf dit onderzoek startte en ging wel als enige om te proberen is herhaald als optie. Vanaf begin dit schooljaar/einde zomervakantie is die instantie contact met de andere ouder gaan opnemen hoe hij er tegen over stond. Dat lukte niet (contact leggen) of antwoord was nee.
Toen werd het dus eind oktober dat het deze kant op ging. Nog voordat de school hem schorste wilde ik dat de jeugdbeschermer die medicatie regelde.
Het loopt heel anders dan je kan bijhouden.
Er is geen duidelijke diagnose maar zijn gedrag zit hem zeker in de weg. Je moet op een gegeven moment iets. Die therapie geven ze nu niet, is dweilen met de kraan open. Ik heb mezelf voor iets anders aangemeld maar dat was alleen als ik zelf iets wilde en omdat ik erom vroeg. Die wachtlijst is ook heel lang. En die kindercoach daar zou hij al zomer op de wachtlijst worden gezet. Maar dat heeft de jeugdbescherming pas november gedaan. Die coach is dus om hem een vrije plaats te geven als soort psych
Maar ik heb de uitspraak vandaag ook ontvangen
De uitspraak
Nou flanagan het staat hier zwart gedrukt wat de vader vindt. Om herkenning te voorkomen formuleer ik het zo; een school met een op een begeleiding in elk geval alternatieven ipv medicatie. Vader herkent het allemaal niet. In de paar uur per twee weken contact dat er is zegt hij:kind is niets mis mee. Slecht jong kind dit te geven en zegt dat de oorzaak opvoeding moeder is.
Wat de rechter zegt;
School zegt wat de jeugdbeschermer heeft onderbouwd Moeder herkent het wel omdat ze op school met de neus op is gezet, hulpverlener herkent het. Verslag kinderpsychiater zegt kind kan zich niet reguleren. Onderzoek zegt aanwijzingen adhd
Wat er allemaal niet heeft gewerkt tot positieve verandering dus gevaar gezondheid mbt gedragsontwikkeling. Er is geen concreet plan voor school met die begeleiding die voorkeur boven medicatie behandeling heeft. Andere school andere omgeving dat forse impact heeft
Rechter volgt dus vader niet
De opmerkingen over medicatie leeftijd en oorzaak opvoeding moeder is onvoldoende motivatie tegen voorstel medicatie
Nou wat er is gevraagd voor op de schooldagen is dus geregeld
Die jeugdbeschermer komt met waar hij wettelijk recht op heeft en rond de kerst was het ja ik heb de deur weer op een kier.
Nu weet zij ook dat ie uiteindelijk dicht zit en op slot.
Rechter zegt dus ook, voorstel was een proefperiode, dat is akkoord op school. Die pil is geen wondermiddel maar een hulpje en we zullen zien.
Terug naar deze school, ondertussen dus gestopt en kind niet naar school laten gaan. Morgen contact met de leerplicht omdat ik wil weten waarom er niet meer kan worden uitgebreid.
En nu met een uitspraak in de achterzak.
Of beide doen? Andere school en medicatie. Een nieuwe start zou ook kunnen
Echt niemand met ervaring?
