Add er naar brugklas - welke hulp van school verwachten?
Oudste zoon - add diagnozpse - is net een paar weken op het gymnasium. En het valt hem zeer zwaar. Veel husiserk, veel nepieuw en o.nduidelijk. Het kost hem moeite om zijn jas niet te evrbeten, de weg te vinden, zij. Husiwerk leesbaar op te schrijven en dan is de energei wel zo'n beetje op. Moet hij ook nog gaan plannen en organiseren? Eesrte reeks so's gehad met bar slechte esultaten, omdat gumnasium toch anders is dan basisschool, waar weinig inzet nodig was om hoge confers te halen.
Typisch geval "slim maar...", de executieve functiea dus. Hij komt langzaam op dreef, maar heeft een inhoudelijke achterstand inmiddels en krijgt elke dag minder zin in schools werk en zelfvertrouwen...
Wat kunnen wij vooR hulp van school verwachten in deze? Tijdig bishtruen, liefst met hulp van buitenaf is denk ik nodig,
vroeger..
Elisa, dat vroeg ik me ook af. Is het nu echt allemaal zo anders, nu? Meer werk, zwaardere tassen, strengere controles?
Ik kan me uit mijn tijd, heel lang geleden, niet herinneren dat ik veel tijd aan huiswerk of aan plannen kwijt was. Ik had ook geen hulp (nodig), ook niet in de brugklas, deed alles zes jaar lang just-in-time en dat werkte altijd prima. Pas op de universiteit kwam ik erachter dat je soms wat eerder moet beginnen met leren...
Vroeger
Het onderwijs en het lesmateriaal is compleet anders. Ik vind het er niet beslist niet makkelijker en duidelijker op geworden. Leraren staan onder veel meer druk en klassen zijn groter. En ik had totaal geen moeite met school; integendeel. Maar ik heb dan ook geen AD(H)D, en kon en kan makkelijk leren en goed plannen.
Zeker wel moeilijker
Ik heb zelf vroeger nagenoeg geen huiswerk gemaakt, alleen het verplichte maakwerk dat gecontroleerd werd en evt. werkstukken. Dat ging dan maximaal om 2 spreekbeurten en 1 werkstuk per jaar. Tegenwoordig krijgen ze die hoeveelheid zo ongeveer per vak. Mijn dochter is soms een uur per dag bezig met alleen het maakwerk, wat ook allemaal gecontroleerd wordt door de leerkracht. Dit jaar heeft ze weer een belabberde wiskundeleraar dus ze is ook nog veel tijd kwijt met uitvinden wat hij niet heeft kunnen uitleggen. Dat is wel enorm jammer, vorig jaar ging het zo goed (8 gemiddeld) en nu gaat het weer zo moeizaam. Dat scheelt ook veel met vroeger, ik kon wiskunde gewoon laten vallen na de 4e. Plus dat wij maar 7 vakken hadden en nu 8.
Ik denk dat dochter er wel profijt van gaat hebben dat ze soms echt moet werken. Ik kan dat nog niet en heb nog nooit iets afgemaakt wat ik niet direct snapte (ik zie er de lol ook niet van in om heel moeilijke dingen te doen).
Volop herkennign
Hoi Annika,
Heeft het overleg met school je inmiddels wat opgeleverd?
Ik ben benieuwd, want het openingsbericht had ik zelf over mijn dochter kunnen schrijven. Ze heeft geen officiële ADD diagnose, maar duidelijk de problematiek, oudere broer heeft ADHD en dyslexie, (zij officieel al wel dyslexieverklaring) maar we hanteren een beetje de stelregel 'als je er zelf niet ongelukkig van wordt gaan we niet de molen in'. Op de basisschool had ze haar verstrooidheid nog redelijk in de hand. Bovendien hoopten we bij haar dat ze, omdat ze minder hyper is en meer eergevoel heeft dan broerlief, het misschien gewoon goed zou doen in de brugklas. Helaas is dat niet het geval. Twee maanden bezig nu in gymnasium brugklas en ze krijgt er geen vat op.
Ze kan niet (zelfstandig) werken met het systeem met een ELO, Magister en nog losse weekplanningen. Wijzelf hebben ook GEEN idee wanneer SO's gegeven worden want dat zetten ze dan weer in geen van deze systemen, dat moet je in de les noteren. En daar gaat het bij haar dus mis (naast het verdwalen in de gangen, het verliezen van fietssleutel/jas/mobiel etc). De dyslexie begeleider heeft haar ook nog op het hart gedrukt dat ze zelf moet zorgen bij iedere leraar dat ze krijgt waar ze recht op heeft (extra tijd en grootschrift bij toetsen), dat lukt haar dus al helemaal niet.
Resultaat: een gesloten, gespannen kind dat zich niet door ons wil laten helpen en woede/paniek aanvallen krijgt als wij voorzichtig doorvragen. Wij snappen er immers niets van en ze wil het ZELF doen. Maar in de magister cijferlijst prijken inmiddels al een 3 en een 5 als gemiddelden voor de talen.
Executieve functies zijn inderdaad prut, en door stress is ze in een soort vicieuze cirkel geraakt. Maar kan een school daar in helpen? Aangezien zij geen officiele ADD diagnose heeft neem ik aan dat onze mogelijkheden beperkt zijn. Maar ik heb volgende week een gesprek met haar mentor, vandaar dat ik eens aan het googelen was geslagen en op jouw draadje stuitte. 
Ben benieuwd hoe het nu met jouw zoon gaat.
