Achteraf vragen
Vanmorgen vertelde de juf mij dat mijn zoon wordt geobserveerd door iemand die wat meer weet over ASS, opdat zij aanwijzingen kon krijgen over hoe om te gaan met mijn zoon. Vervolgens vroeg ze of ik dat goed vond. Ik vroeg of ik er nog een keuze in had, aangezien ze het al had geregeld..
Is dat niet een beetje de omgekeerde wereld?
Het is al een langer lopend iets met school, waarbij de juf ons al een paar keer heeft gevraagd of we al met zoon naar de huisarts of kinderarts zijn geweest, om een diagnose te krijgen. Ik weiger. Al bijna uit principe, omdat zij zo duwt. Ja, ik zie heus wel dat ik in de weerstand zit, ik wil natuurlijk niet dat zoon een stempel krijgt. Ik denk namelijk niet dat hij die verdient!
Zoon is wat anders, dat is waar, maar hij heeft géén ASS. Als ik 'Geef me de vijf' lees van Colette de Bruin, herken ik een paar puntjes maar lang niet alles. Als ik posts lees of verhalen hoor, herken ik meestal niets. Hij neemt niet alles letterlijk, hij is enorm leergierig, het enige waar het hem aan schort is het sociale aspect. Hij plaagt, pest soms, wordt daardoor buitengesloten. Thuis in een 1-op-1 situatie is hij ontzettend lief, in een groep kinderen is hij altijd de clown. Hij is verslingerd aan computerspelletjes, maar ik zie niet anders om me heen. Hij speelt niet met vriendjes buiten maar gaat wel naar sporten, 3x per week. Thuis is prettig voor hem, veilig. Die indruk heb ik, dat hij dat zo ervaart.
Ik heb er zó veel moeite mee dat kinderen, als die even niet in het keurslijf passen, een stempel moeten krijgen. En dan, wat als je die stempel hebt gekregen, wat dan? Dan krijgt school een zak met geld, en zoon wordt voor de rest van zijn leven anders behandeld. Hij is wie hij is en er zijn véél mensen die 'iets' hebben en het ook heel goed doen in deze maatschappij. Waarom moet iedereen voldoen aan het perfecte plaatje? Niet alleen uiterlijk, want dun, slank, mooi, maar ook al qua gedrag? De hele discussie over alleen juffen op school, de feminine aanpak. De hele discussie over stempels, en consequenties voor later. Of over de positieve punten van autisten, hoe gedetailleerd die kunnen werken. Mensen die géén ASS hebben, kunnen dat ook hoor. Mensen die niet mooi zijn, zijn ook goede mensen hoor. Mensen die géén ASS hebben, hebben ook wel eens pech in het leven. Tsjee, waarom moet er overal een hokje omheen. Waarom niet gewoon leven en laten leven.. Vrijheid, blijheid, creativiteit. Laat gáán! En laat mijn zoon met rust !!!!
Wat is het probleem
Wat is het probleem op school? Waar loopt de juf tegenaan?
Ik vind het vreemd dat de school jullie zoon laat observeren zonder dat jullie daar van weten maar zijn jullie in gesprek met de school?. Blijkbaar zijn er problemen in de klas. Dan kan je natuurlijk wel weerstand hebben en zeggen dat je kind thuis zo'n leuke jonge jongen is maar dat lost het probleem niet op.
Ik zou daarom willen weten wat het probleem precies is. Wat ziet de juf. Waarom pest en plaagt jullie zoon? Wat kunnen jullie doen. Hebben jullie tips voor de school. Heeft de juf zelf ideeen.
toestemming
Normaal gesproken moet jij als ouders eerst toestemming geven. Je kind mag niet zomaar door een externe geobserveerd worden.
Maar goed, het is kennelijk al gebeurd en blijkbaar zijn er problemen op school. Ik snap jouw mening hoor, maar ik zou me meer focussen op welk gedrag jouw zoon vertoont dat je juf als storend of anders ervaart en in hoeverre dit hem belemmert bij het leren. Dus eens met vlinder72.
Waarom niet meewerken?
Dat de juf het achteraf pas vraagt vind ik niet in de haak, als ze je kind in verband met afwijkend gedrag willen observeren horen ze eerst toestemming te vragen.
In principe ben ik ook tegen die overdreven diagnose zucht die op sommige scholen heerst, bij een officiële diagnose krijgt de school extra geld en kan meer begeleiding geven als dat nodig is.
Topic starter stelt dat haar kind in de klas ongewenst gedrag vertoont, dat ze in een boek over autisme wel puntjes herkent maar niet alles, dat kan betekenen dat het kind niet autistisch is maar een garantie is het niet.
Nu bekijk ik het even vanuit de kant van het kind:
Thuis voelt hij zich prettig, sport veel maar speelt niet met vriendje buiten, is verslingerd aan computerspelletjes. In de groep op school loopt het sociaal niet zo lekker. Heeft hij daar hinder van? Misschien wel misschien niet, feit is wel dat hij pest/plaagt en wordt buitengesloten. Er is dus binnen de groep iets met hem aan de hand.
Als mijn kind zou worden buitengesloten en zou pesten/plagen en de juf zou komen met een vermoeden van ASS zou ik hem laten testen. Het kind kan met die zak geld die de school of de ouders dan krijgen enorm geholpen worden. Leren begrijpen hoe de wereld in elkaar zit en leren wat er in bepaalde situaties verwacht wordt. Anders zijn is op zich prima maar als het een kind gaat hinderen in zijn latere leven op volgende scholen en op de arbeidsmarkt zou ik toch zorgen voor begeleiding en hulp.
Ik ken een gezin waar voor de autistische kinderen hulp is en dat werkt heel goed, de oudste draait goed mee op school en hoort erbij in de groep wordt niet gepest en pest zelf ook niet.
Ik ken ook een ouder iemand (70+) waar met de kennis van nu een stikker ASS opgeplakt zou worden, zelfs voor een bijna leek als ik zijn de ASS kenmerken duidelijk zichtbaar. Deze persoon vertoont al jaren moeilijk/obsessief/sociaal onaangepast gedrag als deze persoon vroeger de hulp en begeleiding had kunnen krijgen die nu mogelijk is was het voor de omgeving niet zo moeilijk geweest om met deze persoon in contact te blijven. Alles moet namelijk gedaan worden zoals deze persoon wenst, stelt zichzelf in het midden en iedereen moet zich aanpassen. Deze persoon heeft geen begrip dat niet iedereen altijd aan al deze wensen en eisen kan voldoen.
Zelf heb ik mijn zoon na leerproblemen en moeilijk gedrag (ontevreden over zichzelf, boos dat dingen niet lukten, slordig en onvolledig gemaakte taken) bij de oogarts na laten kijken, er was een vermoeden dat hij niet goed zag. Bovendien werd er vaak om mijn zoon gelachen, hij gaf regelmatig verkeerde of onvolledige antwoorden.
Het bleek dat hij zo ernstig kleurenblind is dat hij in de huidige lesmethodes moeite heeft om alles goed te zien. In de methode taaljournaal het blauwe balkje over een belangrijk woord is voor hem onleesbaar. Nu hij alle boeken in zwart wit heeft, een vaste plaats in de klas ten opzichte van het digi-bord en het uitbannen van de groene white board stift gaat het weer prima met hem op school.
Moraal van dit verhaal, een diagnose is niet alleen maar negatief, het kan ook positieve effecten hebben.
Protocol
Volgens de protocol van privacy, mag een leraar met derden over jou kind praten, pas nadat ze dit heeft voorgelegd aan de ouder. Je kan het weigeren maar dan vindt men wel een andere manier om je kind te observeren. Voorbeeld video-opname tijdens een rekenles te verbetering van de juf.. Ook trouwens zonder toestemming. Of een ander kind wordt geobserveerd en jouw kind wordt meteen meegenomen, ook zo fijn.
Gisteren vernam ik nog hoe de opvoedpoli zich ergerde aan de grote toeloop van een bepaalde basisschool voor een sociale vaardigheidstraining.
Je zoon zit op sport, is dat een individuele sport? Voelt hij zich op zijn gemak in grotere groepen?
Mijn kind vond de gebeurtenissen beschreven in de boeken van de Broederband herkenbaar en kon hier iets mee.
In ieder geval dat elk kind zijn sterke kanten heeft en wat pesten met een kind doet. Maar ook belangrijk respect voor elkaar. Ons kind is gepest.
Ons kind paste ook niet helemaal in een keurslijf werd ons verteld, waarom, dat ontdekte ik toen ik op de website van opdc--zoDrente meer las over hsp. Ah, vandaar de overgevoeligheid voor wasmiddelen. Ik heb ons kind hierdoor wel beter leren begrijpen.
Het is goed dat juf hulp vraagt
Uiteraard had ze eerst met jou moeten overleggen.
Maar ik zou er wel mee instemmen. Juf vraagt hulp om goed met jouw zoon om te kunnen gaan. Blijkbaar vindt ze dat nu moeilijk.
Als zij kenmerken van ASS ziet, kan ik me wel voorstellen dat zij het handig vindt als diegene daar wat vanaf weet. Tenslotte wordt er niet geobserveerd om ASS vast te stellen.
Wat zou juf anders moeten doen om met jouw zoon te leren omgaan (behalve jouw advies vragen)? Dat het thuis goed gaat, helpt de juf niet.
Flanagan
Da's niet waar hoor, dat de school de klas mag filmen zonder toestemming van de ouders. Ook niet als het is met de insteek om de juf te observeren tijdens de rekenles. En al helemaal niet als dekmantel gebruiken om iets heel anders met de filmbeelden te gaan doen.
skik
skik
Volgens mij bedoelt Flanagan de leerkracht filmen tijdens de uitleg. Verder geloof ik ook niet dat een school toestemming vraagt aan alle ouders in een klas als één kind gefilmd wordt (waar aan die ouders toestemming is gevraagd want het gaat om dit kind).
Al veel langer aan de gang
[Quote:Het is al een langer lopend iets met school, waarbij de juf ons al een paar keer heeft gevraagd of we al met zoon naar de huisarts of kinderarts zijn geweest, om een diagnose te krijgen. Ik weiger.]
Wat ik hieruit op maak is dat juf al vaker aan de bel getrokken heeft, zonder dat daar enige actie van jou kant van kwam.
Het is uiteraard niet goed van juf dat zij je voor een voldongen feit zet.
Daar had ze eerst overleg over moeten plegen.
Maar wel begrijpelijk dat ze zelf tot actie overgaat.
Zij ziet daadwerkelijk een probleem, wat jij, om de één of andere reden aan de kant schuift.
Een stempel en problemen
Weerstand, ik merk ik jouw verhaal een enorme aversie tegen een stempel ("hij verdient geen stempel!"). Dat snap ik heel goed hoor, maar ik denk dat dit schrikbeeld ook je meedenken over oplossing wat verduisteren kan.
Het gedrag van jouw zoon is thuis blijkbaar anders dan op school. Op school pest en plaagt hij, hangt de clown uit en/of wordt buitengesloten. En juf wil onderzoeken hoe dat komt en hoe zij ermee om kan gaan. Het woord ASS hoeft helemaal niet te vallen, het gaat om het concrete gedrag.
Misschien helpt het als je het zo zou kunnen zien?
Skik en Dalarna
Zonder toestemming of kennisgeving is opnames gemaakt tijdens de rekenles, waarbij kind meerdere malen merkte door het zwarte oog van de camera te zijn vastgelegd.
Bij navraag werd gezegd dat het alleen was om de uitleg van de juf achteraf te analyseren. Het had niets om het lijf vandaar dat de ouders ook niet waren ingelicht.
Dus ook niet een voorval waarbij een ander kind wordt gefilmd met toestemming van die ouders.
Een paar jaar eerder heeft een extern persoon een ander kind in de klas geobserveerd (zonder camera). Ze vond het nodig een opmerking te maken over de werkhouding van mijn kind zonder te weten dat het kind dyslectisch was. Ik kreeg dit te horen van de ouder van dat andere kind.
Eens schreef de moeder van de twee dyslectische zeiljongens op hun website over een gesprek met een juf. De juf gaf aan dat bij haar op school kinderen zonder toestemming door zorginstanties tijdens school ondervraagd werden. Die mensen beweerden toestemming te hebben van de ouders maar die juf geloofde dit niet. Het waren geen kinderen uit haar klas dus kon ze niets doen.
Moraal: het is niet te geloven maar het gebeurd wel.
En toch mag het niet
Ik vind 'het mag niet maar het gebeurt wel' altijd een erg slecht excuus. Ook al gaat het filmen alleen om het functioneren van de juf, zodra daarbij leerlingen op beeld vastgelegd worden moet daar vooraf toestemming van de ouders van die leerlingen voor zijn. 'Het had niet veel om het lijf', dat kan de school wel zeggen, maar daar hoef je geen genoegen mee te nemen.
skik
toestemming?
Wij krijgen van de basisschool ieder jaar een formuliertje mee dat er soms foto's/films gemaakt worden op school (theatervoorstellingen, lesdoeleinden, leerkrachtobservaties enzovoorts) De school gaat er van uit dat ouders dat goed vinden, wie bezwaar heeft dat zijn kind wordt vastgelegd (voor welk doel dan ook) kan het formulier invullen en inleveren. Vind ik op zich ook wel een handig systeem, ouders die bezwaar hebben kunnen precies aangeven waar ze bezwaar tegen hebben.
Wel de schoolfoto's geen foto's die op de website worden gezet.
Wel de film om de klas te observeren, niet de film van het theater die openbaar gemaakt wordt.
Het loopt al langer
..maar niet zonder acties van mijn kant. We staan wel degelijk open voor gesprek met de juf, maar zij stuurt steeds weer aan op de gang naar de kinderarts voor een diagnose. En dat staat me tegen. Daarom schrijf ik ook dat ik 'al bijna uit principe' nu weiger.
Ik snap mijn weerstand, ik snap het proces. Dat ik in dit proces tegenwerk. Maar ergens vind ik dus dat mijn zoon dat stempel niet verdient.Ik kan er alleen nog niet de vinger op leggen.
Filmen op school gebeurt niet zonder toestemming. Observeren dus wel.. Het is nog niet gebeurd, hoor, maar de manier waarop het nu is gevraagd "het is al geregeld, vind je het goed?" klopt gewoon niet. En dat helpt niet mee bij de weerstand die ik al heb..
Mijn post van 10.45
WeerStand
Je snapt dat je het proces tegenwerkt, je vindt dat je zoon dat stempel niet verdient, dat kan ik snappen. Horen dat je kind anders is is voor zowel kind als ouders niet leuk. Heb je mijn posting gelezen van 10.45 uur? Waarin ik betoog dat een stempel een kind ook kan helpen?
Ik heb mijn zoon wel laten onderzoeken op een vermoeden van de juf en er kwam een diagnose die zijn kinderlijke toekomstdroom volledig in de war stuurde (Hij wilde piloot worden en mag dat nu niet meer)
Hij is nu anders in de klas met andere boeken, de groepjes veranderen regelmatig maar mijn zoon blijft op hetzelfde plekje zitten, bij zijn eigen kast met grote A4 mappen met zwart wit boeken.
Anders zijn helpt hem vooruit, hij heeft nu dezelfde kansen op een goede basisopleiding als alle andere kinderen. Zonder diagnose waren we nu nog aan het tobben geweest.
als je nou met de juf afspreekt. . .
dat zij hem behandelt alsof hij de diagnose heeft. En stel dat het helpt. dan is haar probleem toch opgelost? zij is toch niet op aarde om voor hem een diagnose te willen? ze wil als het goede is beide belangen dienen, dat van het algemeen (klas, juf, school) en dat van hem (dat hij beter tot z'n recht komt). waar is haar inzet in deze, kun je daar niet meer op inzetten?
gr Angela
reacties
@Angela67 : Dat is een goede suggestie - nu weet ik ook hoe ik dat moet verwoorden, dank je wel. Ze geeft aan 'alles' al geprobeerd te hebben en niets meer weet te bedenken. We hebben elke 2 maanden overleg, waarbij wij steeds weer de suggesties aandroegen voor haar, o.a. uit het boek van Colette de Bruin. Zelf bedacht ze weinig tot niets en, is gebleken, niet even consequent in het blijvend aanbieden van de verschillende suggesties en oplossingen. Nu ook weer, laat ze het afhangen van de observatie van een ander. Haar beleving van 'alles' is beduidend anders dan de mijne. Er is nog veel meer mogelijk vóórdat we een stap zouden nemen naar een kinderarts.
@LiesK : dat weet ik, dat diagnoses ook kunnen helpen maar ik ben er echt niet van overtuigd dat hij zo'n "erg geval" is, dat hij een diagnose behoort te hebben. Hij is een kind dat niet past in het steeds strakker wordende keurslijf en daar mogen er steeds minder van zijn. Zo ervaar ik dat. Hij zit nu naast mij, gezellig te spelen met auto's, tekening en zijn broer. Samen aan het klieren, helemaal niks geks aan.. We gaan zo lekker fietsen, heerlijk, daar kijken ze naar uit.
Heb ook net mijn bestelling ontvangen van het boek van Ivo Mijland "Ik ben toch té gek!" , een positieve kijk op passend onderwijs. Ben heel benieuwd. Denk er aan de juf er ook een kado te doen.
Thuis vs school
Wat ik heel confronterend vond bij oudste is om erachter te komen dat kind thuis zich significant anders kon gedragen dan ergens anders, bv school. Er hing dan ook een heel andere energie om hem heen.
Wat ik bij jou lijk te lezen is dat je dat een soort niet gelooft. Dat je kind zich thuis heel anders gedraagt dan op school. Hij doet het thuis goed , leuk klieren, zich verheugen op fietsen, maar blijkbaar is het op school anders. Dat is niet juf haar schuld. Dat is niet je zoon zijn schuld. Maar het ís blijkbaar wel zo.
En het is toch zonde om niet daarnaar te handelen met alle mogelijkheden?
Kun je het niet openbreken met juf door bv af te spreken dat de observatie wel plaatsvindt, met concrete handvatten voor juf maar zonder evt diagnose? Dan komen jullie verder. Dit klinkt als een patstelling waar je zoon de dupe van is.
observatie
de kinderpsychologe waar onze zoon tussen half groep 4 en half groep 7 speltherapie had, heeft een stagiaire van haar gevraagd om hem te observeren in de klas in groep 5. Mijn zoon kende haar (nog) niet dus dat was heel handig.
Ik schrok echt enorm van het rapport. Ik kon me geen voorstelling maken van zijn houding in de klas en opeens werd me veel duidelijk.
gr Angela
goed advies
Vind ik een goed advies Angela: behandel kind (met vermoeden) alsof het zo is.
Als dat niet helpt, kan een diagnosetraject altijd nog, misschien speelt er meer. Enkele autistiforme kenmerken is trouwens nog geen autisme. Een diagnose krijg je ook niet met een enkele observatie, een diagnose kan alleen een kinderpsychiater doen en dat is een heel traject.
En het is heel normaal dat je je niet herkent in 'geef me de vijf' want je kind gedraagt zich vaak op school heel anders dan thuis.
Daarbij kan je als ouder ook in een ontkenningsfase zitten, maar als er problemen zijn op school kan je dat niet blijven ontkennen, dat is niet in het belang van je kind. Dan kan je beter je naast/met de juf meekijken om te zien wat je kind nodig heeft.
Mijn zoontje, ook 'autistiforme kenmerken' wordt op het kinderdagverblijf ook benaderd alsof hij het heeft, alhoewel hij heel wisselend is in contact. Maar eigenlijk hebben alle kinderen daar behoefte aan structuur en duidelijkheid. Ik vind het best, ik hoef geen diagnose, daar zijn wij niet mee geholpen.
achteraf vragen
Achteraf vragen vind ik niet netjes en niet gepast.
Maar ik kan me ook voorstellen dat als een docent niet weet wat hij/zij met het kind aanmoet en je via de ouders ook niet aan een diagnose/gebruiksaanwijzing komt je toch iets moet.
Ik weet niet waarom je zo'n weerstand hebt. Juf heeft blijkbaar behoefte aan handvatten om met je kind om te gaan. Zij denkt dat de huisarts/kinderarts die kan geven. Als je dat niet wilt, ga dan om tafel om te kijken waar zij behoefte aan heeft. Hoe kan ze die handvatten krijgen.
En ook ik weet uit ervaring dat thuis de situatie heel anders kan zijn. Ik had ook een kind waar thuis 'niets' mee aan de hand was maar waar de docenten op school met de handen in het haar zaten.
Uiteindelijk bleek er wel iets aan de hand en heeft het kind zelfs een dubbel etiket gekregen. Thuis hadden we de situatie alleen intuitief zo aangepast dat het daar prima ging. School kan de situatie niet aan één kind aanpassen.
Nadeel van het label heb ik ook nog niet ervaren. Maar zowel school als wij hebben (extra) handvatten gekregen die het ons makkelijker maken. En kind is er heel erg van opgeknapt. Want dat het op school niet lekker ging bleek toch zijn weerslag te hebben.
(voor zover ik weet krijgt school overigens niet automatisch een zak met geld zodra een kind een labeltje heeft).
overigens
heeft oudste hier geen etiket, label etc. Maar: aspergertrekken wel, weet ik na zoveel jaar. Maar heel divers.
De juf in groep 5 had een training gevolgd om met autistische kinderen om te gaan en zij trof (samen met haar duo) een goede toon bij hem.
ik heb overigens in groep 6 wel gevraagd of ik het registratiesysteem van school mocht doorlezen, van alle jaren. En ik heb enkele suggesties met de naam autisme en asperger aangetroffen en heb gevraagd of die verwijderd konden worden en dat heeft de ib'er meteen gedaan terwijl ik er naast zat. De reden was - en dat snapten ze ook - is dat er veel doorgestuurd wordt naar middelbare scholen in de stad waar wij wonen en ik wilde geen enkel risico lopen. Ook wist ik nog niet welke leerkrachten er in groep 7 en 8 zouden komen. Dus better be safe .. .
Overigens heb ik deze houding ontwikkeld dankzij OO, door al die jaren te lezen en langzaam te puzzelen.
gr Angela
risico
@Angela67 Je hebt het over 'geen enkel risico lopen' - welke risico's heb je het dan over? Dat er iets blijft plakken aan je oudste van die termen autisme en asperger?
Kan je na gaan, dat zelfs zonder diagnose je dus dat risico zou kunnen blijven lopen..
Ik weet dat een kind thuis zich heel anders gedraagt dan op school. De juf heeft mij er nog niet van kunnen overtuigen dat zijn gedrag op school dermate 'erg' is dat daar een diagnose ASS voor nodig is. Dat zij met haar handen in het haar zit, geeft bij mij eerder het idee dat ze het snel opgeeft. Omdat wij regelmatig om tafel zitten, dus ja, overleg hebben over onze zoon, dragen wij regelmatig suggesties aan hoe het dit keer te proberen. Proberen duurt dan twee weken en als dat niet werkt, zit ze al met haar handen in het haar. Volgens mij heeft het toch iets meer tijd nodig om echt resultaat te kunnen zien. Maar omdat we het belangrijk vinden om in overleg te blijven, blijven we mee denken. Alleen lijkt het nu wat eenzijdig, omdat zij zelf nog amper met suggesties is gekomen. En dus naar onze mening vrij snel roept 'ik weet het niet meer!'
Handvaten worden genoeg aangereikt en naar mijn idee zijn we nog lang niet uitbedacht - als ze zelf ook eens mee zou denken. Wij kennen ons kind, weet waar hij goed op reageert en dat past ze op school ook toe. Alleen werkt het niet op school, of vergeet ze het, of is de klas er te groot voor, of ze houdt het niet consequent vol, of wat dan ook, steeds is er iets waardoor ze het weer niet kan. En stuurt ze weer aan op de kinderarts. Naar mijn idee zijn we nog niet zo ver, en zijn er nog veel meer tussenstappen te doen voordat we daar heen gaan. Daarom heb ik weerstand. We zítten met haar aan tafel, we réiken handvaten aan en ze doet ... niet niks, niet genoeg, niet consequent... er is of anders komt wederzijdse ergernis en dat is jammer. Daar is mijn kind niet mee geholpen. Ik kan niet formuleren waar het aan ligt, maar niet alleen aan mijn weerstand.
Het advies van Angela67 ga ik volgen. Net doen alsof..
en de ib'er?
waar is de ib'er in dit verhaal? of ken je een leerkracht van eerdere jaren waar je goede ervaringen mee hebt? en anders zou je toch een voorzichtig balletje kunnen opgooien bij directie. dat je serieus handelingsplan met afspraken wilt zien omdat . . .etc.
gr Angela
ps ja risico op ongefundeerde, uit z'n verband gerukte zaken. En ondertussen ging het toch mis in groep 7 helaas.
Misschien
Kun je de juf uitleggen dat een diagnose een ding is en handvaten voor de omgang met kind een heel ander ding. De kinderarts of psychiater stelt een diagnose en daarna is het aan jou, zonodig met deskundige begeleiders als ambulant begeleiders, soms in dienst van de scholengroep, om daar handvaten bij te maken. Wel individuele handvaten want ook elk kind met autisme heeft zo de eigen dingetjes die heel nauw kunnen luisteren. Als je toch al aan autisme kun je de gang naar artsen voor een diagnose gemoedelijk overslaan. Je probeert wat werkt, zonodig na advisering door begeleidingsdeskundigen. Of door zelf te puzzelen nadat je allerlei verhalen en adviezen en boekjes als geef me de vijf gelezen hebt.
Een arts geef alleen maar een diagnose en dan ben je nog nergens dus. Die zin zou je misschien bij haar over het voetlicht kunnen krijgen.
Tenzij
Tenzij ze natuurlijk nu al geld willen zien. Daar kun je haar ook naar vragen.
Diagnose geeft geen handvaten
Dank, AnneJ, is ook een goede zin die ik mee zal nemen. Dat idee had ik ook. Fijn, dat jullie mij helpen met het in woorden omzetten van mijn gevoelens en gedachten. Dank je wel.
2 weken uitproberen idd te kort
Klinkt als een onzekere juf en zij zoekt nu meer begeleiding, wat op zich prima is. Ik zou wel blijven benadrukken dat 2 weken iets uitproberen te kort is om conclusies te trekken. Soms heeft iets meer tijd nodig.
Via google (of archief hier) kan je vast ook meer tips vinden, wat zou kunnen werken op school, wat je de juf zou kunnen aanreiken. Het zoeken is nu wat voor jouw kind werkt.
Psycholoog
Volgens mij heb je voor een onderzoek door een vrijgemaakte psycholoog geen verwijsbrief nodig. Het rapport blijft tussen jullie. Verschil psycholoog en arts is dat een arts een medicatie mag uitschrijven zodat een kind rustiger wordt in het hoofd en mogelijk betere? resultaten behaald en in de klas niet zo de "clown" uit hangt. Voor zowel kind als juf heel prettig omdat ze dan de rest ook beter les kan geven.
Stel; er hebben ouders achter je rug om geklaagd over het " pestgedrag" van je kind terwijl ze ook klagen over de verminderde resultaten van hun eigen kinderen.
Stel dat de juf net een artikel heeft gelezen over de goede resultaten van medicatie. Dat maakt het lesgeven een stuk gemakkelijker.
Niet alleen geld (rugzak) kan een rol spelen, ook werkdruk en ontevreden medeouders.
Zoek snel een vrijgemaakte psycholoog voordat je naar de gemeente moet voor verwijzing als gevolg van de transitie. Hou zelf de touwtjes in handen.
Psycholoog
Volgens mij heb je voor een onderzoek door een vrijgemaakte psycholoog geen verwijsbrief nodig. Het rapport blijft tussen jullie. Verschil psycholoog en arts is dat een arts een medicatie mag uitschrijven zodat een kind rustiger wordt in het hoofd en mogelijk betere? resultaten behaald en in de klas niet zo de "clown" uit hangt. Voor zowel kind als juf heel prettig omdat ze dan de rest ook beter les kan geven.
Stel; er hebben ouders achter je rug om geklaagd over het " pestgedrag" van je kind terwijl ze ook klagen over de verminderde resultaten van hun eigen kinderen.
Stel dat de juf net een artikel heeft gelezen over de goede resultaten van medicatie. Dat maakt het lesgeven een stuk gemakkelijker.
Niet alleen geld (rugzak) kan een rol spelen, ook werkdruk en ontevreden medeouders.
Zoek snel een vrijgemaakte psycholoog voordat je naar de gemeente moet voor verwijzing als gevolg van de transitie. Hou zelf de touwtjes in handen.
flanagan
alleen een psychiater mag medicijnen voorschrijven, een psycholoog niet.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Psycholoog
Lijkt mij niet goed als een juf vindt dat een kind aan de medicatie moet. Deze juf lijkt onervaren met ass problematiek, lijkt me dat er eerst met een ib-er etc. moet worden gekeken en wat dingen wat langer worden geprobeerd dan naar de pillen te grijpen of langdurige onderzoekstrajecten moeten worden bewandeld.
