30 jaar leraar en geen enkel inzicht

Vraag

Realiseer bij me het teruglezen dat ik hier geen vraag gesteld heb. Maar ik moest het even kwijt. Reacties wel welkom natuurlijk!

Stenna, zucht! en ....wees vooral heel blij!

Hoi Stenna,
Je hoeft niet altijd een vraag te hebben, even uitzuchten kan ook hier. Het gevoel is maar wat herkenbaar, soms moet je het gewoon even kwijt.
Maar vooral: Wat zul jij trots zijn op jouw zoon! Vier dit! Ondanks alle onbegrip toch zo succesvol. Wat een kanjer!
En weer door: Laat je niet uit het veld slaan. Wie weet kom je nog op een hele constructieve tip voor deze leraar. Dan kun je die nog zakelijk op de mail zetten. Vooral positief constructief blijven meedenken

Kloof

Stenna,
Ik herken het wel. Onze zoon zit in de tweede van het vo en het gaat met hem ook goed op school, nu.
Er is een kloof ontstaan. Zoon heeft een kleine groep mensen om hem heen, die hem helpen om goed te functioneren. Hij doet zelf het meeste eraan. Daarna komen wij, zijn ouders. En dan is er nog een klein groepje, wat hem ook helpt. Een klasgenoot, zijn mentor, een begripvolle lerares. Die weten het zelf niet eens misschien, maar dat zijn voor hem bakens, waaraan hij zijn structuur ophangt. Hierdoor doet hij het goed. Hij ligt niet meer krijsend op de grond. Hij zit niet meer uren op het toilet. Hij verscheurt geen boeken meer, scheldt geen leerkrachten meer uit, steekt zijn middelvinger niet meer op, maakt zijn toetsen (meestal). Prima dus.
Maar dan lijkt het voor sommigen mensen, die het niet begrepen hebben, net alsof er niets aan de hand is. Onze zoon heeft flinke beperkingen. Kan veel dingen niet. Moet heel erg oppassen om (psychisch) gezond te blijven. Maar dat zie je niet meer. Dus die ene wiskunde leraar, vindt het allemaal maar onzin. Was woedend op de jaarcoordinator, toen zoon zijn toets mocht herkansen, omdat hij zijn blaadje had verscheurd. Tja, die man begrijpt het niet. Daar ga ik geen energie in steken. Zij die oordelen, begrijpen niet. Zij die begrijpen, oordelen niet.
Wat ik me afvroeg: gebruikt jouw zoon misschien ritalin voor zijn concentratie? Zo ja, dan zou je in overleg met zijn arts kunnen proberen om voor zo'n pta een half tablet extra te slikken.
Onze zoon zit met zijn concerta op een lage dosering en gebruikt daarnaast kortdurend methylfenidaat, om de moeilijke momenten (leren voor een saaie toets bijv.) op te vangen. Die flexibiliteit is super. We zien een heel duidelijke verbetering in zijn cijfers, sindsdien.

Fossielen

Ik wil wel opkomen voor de 'fossielen'. Onze zoon heeft onder de leerkrachten die het wel begrijpen, een paar mensen die echt al jaren in het onderwijs zitten. Die jaarcoordinator, daar heb ikzelf vroeger nog les van gehad.
En tussen die mensen die het niet begrijpen, zitten echt ook mensen die pas een paar jaar voor de klas staan. Ik denk dat het niet zozeer met leeftijd, opleiding of ervaring te maken heeft. Maar meer met de open blik waarmee sommige mensen wel of niet in het leven kunnen staan.
Ook zullen persoonlijke ervaringen meespelen. Mijn zus is onderwijzeres en ik ben ervan overtuigd, dat zij, sinds zij onze zoon kent, veel milder en begripvoller richting zorgenkinderen is geworden dan vroeger. Vroeger was zij ook zo'n juf, die altijd op de ouders zat af te geven. Ik hoor haar nog zeggen: 'Ja, geen wonder dat die jongen zo doet, die moeder is ook altijd zo...' Dat soort oliedomme opmerkingen maakt ze nu niet meer.

Kans

Er is een dikke kans dat leraar in het spectrum zit .

Karmijn

Helemaal gelijk karmijn, dat t gaat om een open geest en die is an sich leeftijdsonafhankelijk.
Maar t is wel zo dat er steeds meer bekend wordt over allerlei 'etiketjes' , en dat ouderen
Docenten die kennis vaak niet in hun opleiding kregen. En bij bijscholingen zie ik vaak een gesloten houding: 'ik weet heus zelf wel hoe ik lesgeef'. Bij een groot coachingsproject op mijn school wilde de helft van de collega's boven de 45 niet gecoached worden.

Mensenkennis

Het zijn inderdaad niet alleen fossielen, zeker niet. Ik werd er zo moe van omdat ik deze strijd al vijf jaar volg. Net zoals Karmijn schetst, is er een klein groepje dat hem geweldig ondersteunt op school (ambulant begeleider, persoonlijk begeleider, zorgcoordinator en mentor, en ook wel individuele leraren die een klik met hem hadden). Maar ieder jaar weer waren er enkele leraren, een of twee per jaar, die het maar onzin vinden. Die staan klaar met een oordeel over ons en weten precies te vertellen hoe die zogenaamde stoornis wel even opgelost kan worden. Ergerlijk. Meestal loste ik het op door een gesprek met zo'n leraar met de ambulant begeleider erbij of de zorgcoordinator. Soms hielp het, soms ook niet. Dan vertelde ik zoon dat hij die les dat jaar maar uit moest zitten, niks aan te doen. En dat waren zeker niet allemaal oude leraren, maar wel net iets meer toch. En dit keer verbaasde me dat gewoon, deze man staat al zo lang voor de klas, hoe kun je dat in al die tijd gewoon GEEN mensenkennis op doen. Dan moet je je daar wel bijna bewust voor afsluiten ofzo. Goed, hij geeft natuurkunde....de hypothese dat hij zelf misschien wel in het spectrum zit is interessant.

Trots

O, en Marjolein: dank je, ik ben inderdaad zo ontzettend trots op hem!!

Medicatie

Hij krijgt geen ritalin. Is in de loop der jaren wel vaak over gesproken maar we hebben het nooit gedaan. Reden 1: hij heeft het type pdd-nos dat gevoelig is voor tics, en dat kan met Ritalin verergeren. Reden 2: hij deed het eigenlijk best goed zonder. Zijn concentratietekort werd altijd gecompenseerd door zijn slimheid in bepaalde vakken, en er werd tot nog toe goed rekening mee gehouden.
Hij is overigens (zeker) niet hyperactief.

Medicatie

o, als hij niet hyperactief en zo, dan kan ik heel goed begrijpen dat hij geen medicatie gebruikt. Volgens gebruiken redelijk veel pdd-nossers wel ritalin, maar dat zijn dan volgens mij de mensen die in het spectrum richting adhd zitten.
Daar valt je zoon dus niet onder.
Ik weet eigenlijk ook niet zo goed verder hoe je hem zou kunnen helpen met concentreren. Heeft hij het wel altijd af? Als hij nog tijd over heeft dan zou hij zichzelf aan kunnen leren om nog even alles na te lopen.
En misschien heeft het zin om iets van dextro of zo te gebruiken tijdens de toets. Mag dat eigenlijk? Bij onze dochter mag je niets eten bij een pta, maar misschien kun je daar wel wat over afspreken met de jaarleiding. Of dat hij vlak voor de toets nog iets energievols neemt. Liga, sultana, kaas of zo?

Nou ja, wat ik me verder nog afvraag, heeft hij onvoldoendes, of blijft het cijfer toch wel voldoende?

Tjonge....

er wordt wel gigantisch geoordeeld op EEN opmerking die een leraar maakt zeg!

'algemene' opinie

Ik hoop niet dat ik je heel erg teleurstel, maar ik denk dat die leraar een opmerking heeft gemaakt die heel veel mensen zouden kunnen maken (of denken). Ik heb er verder geen verstand van, maar ik denk dat ook kinderen met een stoornis dingen kunnen leren, dus dat je van een 17-jarige meer concentratie mag verwachten dan van een 8-jarige.

Is wel een verschil

tja, natuurlijk kan ook zo'n kind dingen leren. Maar een concentratiestoornis kun je niet "wegoefenen". Net zo min als je doofheid of blindheid kunt wegoefenen maar wel dingen kunt leren om er beter mee om te gaan. Dus ik kwam om specifiek te bespreken hoe hij/zij (de leraren) met zijn stoornis beter om kunnen gaan in de SET ruimte. Niet voor .
En de overreactie van mijn kant heeft natuurlijk te maken met vermoeidheid door de jarenlange strijd tegen steeds weer dit soort algemene onnozelheden. Daarbij vind ik de algemene opinie van mensen die het niet dagelijks tegenkomen toch anders dan wat ik verwacht van een zeer ervaren leraar die kind (en ons) al drie jaar kent.

Overigens

gaan wij vaak naar concerten. Soms met zoon. Heeft totaal niets te maken met concentratiestoornis en er ook geen invloed op.

Nog meer overigens: dit is dezelfde school als waar ik een tijdje geleden over berichtte dat ze in de maatschappijleer SET kennisvragen stelde over X-factor, Sterren springen, en Boulevard. Heeft er verder ook niets mee te maken, maar toch leuk om te melden (vanwege dat ietwat elitaire concert advies)

Verwachting tav leraar

Kijk, wat ik dus eigenlijk van een leraar verwacht is toch enige kennis van stoornissen en ontwikkelingsproblemen op je vakgebied (=leren). Een voorbeeld: zoon heeft nog een heel scala aan specifieke problemen, naast die concentratie (De p van pdd-nos staat niet voor niks voor pervasief). Bij hem erg opvallend bijvoorbeeld ook: de motoriek. Door 5 jaar lang intensieve fysio en ergotherapie heeft hij wel het een en ander bijgeleerd en verbeterd (inderdaad, Vic, het is beter dan vroeger) maar normaal wordt het echt niet. Toch heb ik nog nooit, zelfs niet een keer in zijn middelbare schooltijd, een gymleraar horen zeggen dat hij maar eens wat meer moest oefenen en sporten om die houterigheid kwijt te raken, wat een “algemene opinie” uitspraak zonder kennis waarschijnlijk wel zou zijn. Iedere vakleerkracht LO ziet onmiddellijk dat dit van een andere orde is dan een wat gebrek aan beweging en herkent de stoornis. Uit zichzelf passen ze het programma voor hem aan en helpen/steunen hem waar nodig. Ook de oudere leerkrachten. Blijkbaar leren ze op de leraaropleiding sport wel iets over ontwikkeling en mogelijke problemen daarin op hun vakgebied. Waarom andere vakleerkrachten dan niet? Waarom weten die soms niks (of willen niks weten) over wat van invloed kan zijn op prestaties van leerlingen op hun gebied (concentratie, leerproblemen, etc.), en vinden enkelen dat zelfs maar allemaal onzin? Je mag toch best verwachten dat ze daar wel iets van af weten?