2 havo en pdd-nos

Wie is het dode paard?

Mijn vragen zijn: wat verwacht je van het rugzakje? Hoe hebben zijn matige cijfers te maken met zijn ASS? Wie is het dode paard waar je aan moet trekken: de school of je zoon? En verwacht je dat afstromen zorgvuldiger huiswerk maken betekent?
Mijn ervaring is dat het begeleiden van het huiswerk gewoon altijd moet gebeuren. Altijd er bovenop zitten, agenda controleren, schriften bekijken, overhoren, samen de boel plannen, etc. Voor de meeste pubers is er heel veel interessanter dan het huiswerk. Maar dat heeft niks met ASS te maken. En daarvoor heeft een rugzakje ook geen zin.

En dus

Nooit boven huiswerk laten maken. Aan de eettafel, jij erbij. Jongere brusjes moeten dan maar boven spelen of tv kijken.

Sentinella

Ik ben het met je eens dat je niet alles kunt overnemen. Ik kan me niet heugen dat mijn ouders ooit met mij bezig waren en onze hele vriendenkring kent dat niet! Maarrrrrrrrrrr.....ik merk wel dat alle huidige ouders bezig zijn met het huiswerk van hun kind, wat ik overigens belachelijk vind. Maar goed, dat gezegd hebbende weet ik ook dat als ik het niet begeleid hij inderdaad afstroomt en daar met dezelfde louzy instelling aan de gang gaat en het daar dus ook maar half doet. Ik weet alleen niet hoe ik hem aan de praat moet krijgen Het dode paard is duidelijk onze zoon. School trouwens ook, maar dat is van een andere orde. De bal ligt bij onze zoon en hij zal moeten aanpakken. Etiketten ben ik ook niet van, maar onze gezonde zoon heeft helemaal geen begeleiding nodig, weet precies wat hij wil en pakt aan!

Yvonne

Dit is exact mijn gedachte, maar ik ben het eerlijk gezegd nu al helemaal beu. Ook dat voorbeeld met Duits en nu weer met biologie, ik word er helemaal gek van. Heb je alles geramt en gestampt= Ja mam, maar bij het overhoren heeft hij die rijtjes helemaal nog niet geleerd en morgen is de toets!! Dat wordt weer een onvoldoende!

Heksenvet

Ik heb nog geen idee wat een rugzakje voor hem kan betekenen. Ik weet wel dat hij geen vragen durft te stellen in de klas en het liefst onzichtbaar is. Hij krijgt hiervoor begeleiding van een psych. Het dode paard is onze zoon. En nee, ik verwacht juist niet dat afstromen zorgvuldiger werk gaat laten zien. Dat is nu juist het probleem. Als je weet dat je kind het gewoon niet red, maar wel een goede instelling heeft, is afstromen geen probleem, maar als je kind het, volgens school, op het juiste niveau zit alleen niet goed leert, heb je een probleem.

Hmz

Het is hier al vaker op het forum gezegd, vergelijken met vroeger heeft niet zoveel zin. Het onderwijs is behoorlijk veranderd, de eisen zijn veel ingewikkelder geworden.
Ik merk bij mijn zoon dat nu halverwege atheneum 3 er steeds meer zelfstandig gaat, hulp is steeds minder nodig.
Bij kinderen met ASS duurt het nou eenmaal langer voordat goede gewoontes ingeslepen zijn.
Ik zeg nergens dat ouders vijf jaar lang het huiswerk moeten maken, ik zeg alleen: als het niet goed gaat: er bovenop zitten. Net zolang tot je het weer wat kan loslaten. Dat zal per leerling verschillen.

Na vo

Je mag hopen dat ze als ze een havo of vwo diploma hebben geen pubers meer zijn; dat scheelt ook al. Tot die tijd begeleiden en ondersteunen. Mijn neef van 29 is door mijn zus ook zo de havo doorgesleept. Op het Hbo heeft ze hem losgelaten. Dat ging in eerste instantie mis; toen viel het kwartje en heeft hij keurig in vier jaar een hbo diploma gehaald. Dus dat het zo moet op het VO wil niet zeggen dat het dan nooit meer goed komt. Ik ben het met Kaatje eens, aan de keukentafel en blijven ondersteunen. Een zak geld zou privé wel kunnen helpen zodat je iemand hief voor in kunt huren. Voor school hoeft het weinig uit te maken. Ipv rugzak een pgb aanvragen?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Uitleggen

Hier ook heel intensief huiswerk begeleidt, met name in de onderbouw. Dat begint al op zondag om de weekplanning door te nemen en af te spreken welk huiswerk wanneer gedaan moet worden.
Dan samen de tas inpakken, en 's avonds weer uitpakken. Ik gaf per boek aan waar zoon het boek op de plank moest leggen bij de naam van het betreffende vak.
Ook kun je uitleggen dat het handiger is om eerst goed te lezen wat je moet doen, dan weet je beter een antwoord te maken en krijg je een hoger cijfer.
Het moet toch vaak veel gedetailleerder en concreter dan bij een gemiddeld kind.
En ja, ik zie mijn kinderen weleens als een soort vogeltjes in de mijn. Zij zijn de eersten die last hebben van de organisatorische overdosis gedoe op scholen. Inmiddels zie ik veel ouders om mij heen die hun kinderen helpen met plannen en huiswerk maken op een dagelijkse basis.
Overigens begonnen wij hier op vaste tijden, na het eten, aan de grote tafel. En zoon had een kastje naast de tafel met zijn schoolspullen en boeken. Dat gaf rust en toezicht.
Inmiddels doet zoon het grotendeels zelf, tas in- en uitpakken, planning maken en opvolgen. Zondags check ik wel even of hij daar een overzicht van heeft voor de rest van de week en s'avonds vraag ik of hij nog huiswerk heeft en of ik nog moet helpen met overhoren oid. En dat doen we nog weleens samen.
Het kan een tijd duren voor het kwartje valt. Ik heb weleens gelezen dat het voor sommige kinderen nog heel lang nodig is om hun tas samen in te pakken, zelfs als ze 19 jaar oud zijn, maar dat is gelukkig erg meegevallen.

Rugzak

Ik heb zelf ook intensief gezocht naar huiswerk begeleiding omdat het me nogal boven mijn hoofd groeide. Dat valt echter niet mee. Wat ik dagelijks kan doen, dat valt niet over te nemen door een huiswerkklas of een paar keer in de week instructie op school oid. Je mag inderdaad al blij zijn leerkrachten opletten of het huiswerk wel goed in de agenda's terecht komen.
En soms kun je zorgen dat er huiswerk gemaakt wordt in een tussenuur of een keuzeuur, met de mentor bijvoorbeeld. Dat moet je aan zien komen dat kind dan een tussenuur heeft en dan zet je in de agenda wat voor huiswerk kind dan kan doen. Het liefste iets waar kind al goed in is en zelfstandig kan doen. Dan kan de rest s'avonds.

Misschien

Moet je beginnen met je zoon anders benaderen? Geen idee of je je hebt verdiept in pdd-nos, maar anders communiceren helpt heel veel.

De koppies van onze (ja, hier ook een kind met ASS) zitten nou eenmaal anders in elkaar. En dat betekent een andere aanpak.

En wachten op een intrinsieke motivatie zou ik niet doen, die is er waarschijnlijk niet en komt er ook niet. Tot ze een opleiding of vak uitoefenen waar ze achter staan (hoop ik )

Structuur bieden, plannen

is voor elke puber heel fijn. Het VO is onoverzichtelijk, zeker als je kind nog een extra gebruiksaanwijzing heeft. Ik merk zeker een toename in zelfstandigheid, maar hulp blijft nu nog nodig.
Naar de gewone huiswerkklas op het VO helpt alleen als het kind niet speciale hulp nodig heeft. Er zit meestal een klas vol onder toezicht van twee ouders te werken.
Maar als je kind snel is afgeleid of veel hulp nodig heeft, ben je zelf de meest aangewezen persoon.
Uiteindelijk hebben wij nu een goed klein particulier instituur gevonden, waar hij 1 x per week in een heel klein groepje huiswerk kan maken en veel vragen kan stellen. En af en toe een aanvullende bijles bij een vakdocent voor iets moeilijks. Hij is er erg blij mee.
Ze snappen het echt, omdat ze echt weten wat ze doen. Dus hij hoeft niet uit te leggen waarom hij moeite heeft met bepaalde dingen (die voor een ander gewoon zijn) en vooral ook niet te verdedigen waarom hij bepaalde vragen stelt. (zoals op school maar al te vaak gebeurt helaas.)
Het heeft lang geduurd voor ik echt een goed adres had gevonden. En ja, het kost meer dan op school, maar dit helpt echt.
Heidi, zou dat iets voor jou zijn? Ik ken mensen die zo'n speciale huiswerk begeleiding uit het rugzakje voor ADHD betalen onder de noemer coaching. Dit is met toestemming van school, omdat school de juiste begeleiding niet kan bieden.
Hier geen rugzakje, wij betalen het dus zelf. Ik help nog steeds met de structuur en de planning en af en toe overhoor ik op verzoek. Dat is voor ons beiden prettig en zo spaar ik kosten uit.

En hoe we het hier doen....

Onze zoon is ook een slordige nonchalante tweede klasser (met adhd en stemmingsproblemen). Kijk in zijn tas en je krijgt acuut hoofdpijn, van de chaos. Lees zijn werkboeken en schriften en de moed zakt je in de schoenen.
Toch lukt het wel om hem te helpen bij zijn huiswerk.
We werken al jaren met de methode van Ross Greene, uit het explosieve kind. Ken je dat boek? Het idee is, om alle grote problemen, uit te splitsen tot kleine specifieke deelproblemen. Dus niet: Het gaat niet goed met je huiswerk. (veel te groot), maar: je hebt maandag een toets voor Frans, hoe gaan we dat doen? Hier werkt dat goed.
Verder is het denk ik heel belangrijk, dat onze zoon zelf ervoor kiest om deze school en dit niveau te doen. Hij weet dat er alternatieven zijn. Hij zou een lager niveau kunnen doen, hij zou naar het speciaal voortgezet onderwijs kunnen gaan. (nu niet meer denk ik, want het gaat te goed, maar in groep 8 was dat echt wel een optie). Hij weet dat. En hij weet ook waarom hij dit niveau wil doen. Hij wil later een baan hebben, met zoveel mogelijk autonomie (een toverwoord bij hem) en zo min mogelijk herhaling (dat is ook een toverwoord, maar dan in negatieve zin). Hoe hoger de opleiding, hoe makkelijker om deze twee dingen te verwezenlijken. Daar haalt hij zijn motivatie vandaan.
Nu even specifiek over het huiswerk. Huiswerk maken vraagt veel van een kind. Planning, beginnen, doorgaan, afronden en stoppen. Dat zijn vijf verschillende vaardigheden, waar pubers niet in uitblinken en pubers met een stoornis helemaal vaak moeite mee hebben. Onze zoon heeft vooral moeite met het beginnen en het doorgaan. Als hij eenmaal bezig is, maakt hij het ook wel af. Itt tot onze dochter, die stopt altijd met werken, als de haven in zicht is. Die kan niet afronden.
Nu, met het beginnen krijgt hij dus hulp van ons. Hij zegt van tevoren, wanneer hij aan zijn huiswerk wil gaan. En dan herinneren wij hem op dat moment. Dat vindt hij nooit leuk, maar hij weet dat het zo afgesproken is, kiest daar zelf ook voor. Dus hij reageert dan ook fatsoenlijk. (tenminste, negen van de tien keer)
Daarnaast heeft hij veel moeite met doorgaan. Vooral bij het leren van herhalingen, bij het stampwerk. Daar helpen wij hem bij. Woordjes leren gaat alleen nog maar, als wij hem overhoren. Hij kan dat echt niet alleen, dan haakt hij na twee woordjes af. Zijn hersenen willen dat gewoon niet. Hij heeft de gezelligheid en de aanwezigheid van ons nodig, om hem bij de les te houden.
En zo gaat het nu, het gaat goed. Het kost veel tijd en energie, maar het idee is, dat hij na de puberteit iets kan gaan doen, wat hij wel leuk vindt. En dan zal het wel weer beter gaan. Maar hij blijft iemand met een stoornis, hij zal altijd hulpmiddelen moeten bedenken, hulp moeten vragen, om de dingen te regelen voor hemzelf.
Mijn man heeft ook waarschijnlijk adhd. Hij heeft een hele fijne baan en functioneert prima. Maar wel met hulpmiddelen. Met een uitstekende electronische agenda bijvoorbeeld. En met mensen om hem heen, die hem op een positieve manier aan dingen herinneren.

Marjolein

Ik weet dat bij het aanvragen van een rugzak door school, de school moet kunnen aantonen dat zij een half jaar met hem zijn bezig geweest. Ik merk alleen dat je hem heel intensief moet begeleiden en ALLES moet controleren. Zo heeft hij dan sinds kort eindelijk onder de knie dat hij zijn huiswerk (als hij dat al gemaakt had) moet nakijken. Nu kijk ik na wat hij heeft nagekeken en blijkt dat de antwoorden vaak niet kloppen, of dat de helft er maar staat. Voor hem is het direct een krul waard. Dat is zo vermoeiend voor mij! Hij denkt, mama wil dat ik nakijk, dus ik doe dat, maar dan wel snel snel en heel veel krullen. Hoe krijg ik hem nu aan zijn verstand dan hij dat niet voor mij moet doen maar voor zichzelf?

Zelfde

Zo heeft hij dan sinds kort eindelijk onder de knie dat hij zijn huiswerk (als hij dat al gemaakt had) moet nakijken.

Ja, dat gaat hier ook zo. Dan staat er een krul door de grootste onzin. Als hij gaat leren, vooral van Nederlands, dan moeten wij altijd eerst de onzin eruit filteren. Zeer ergerlijk!

Toch een 7,1 gehaald voor bio

Ik ben natuurlijk gisteren met hem gaan zitten vanaf 15.30 uur tot 19.45 uur, maar het resultaat is natuurlijk fantastisch!
Voor mij blijft dan de vraag achter of hij nu begrepen heeft dat deze extra inspanning tot dit resultaat heeft geleid. Ja, dat snapt hij wel hoor, helaas moet ik het volgende hoofdstuk weer opnieuw beginnen.
Ik vraag me toch af of je nu MIN OF MEER, kunt stellen dat praktisch alle pubers begeleiding nodig hebben? Uit jullie verhalen maak ik toch op dat 'gewone' kinderen ook intensieve begeleiding nodig hebben.
Zijn jullie dat met me eens?

Beetje extra

Ik denk dat het heus varieert per kind maar dat de meeste kinderen bij de overgang naar de middelbare school meer of minder dagelijkse sturing, uitleg en begeleiding nodig hebben. Maar bij kinderen met autisme is het dan weer net een maatje groter, concreter, instructiever, langduriger, gedetailleerder. En geen gedoe over straffen of zuchten want dan heb je het op voorhand verloren. Consequenties zet ik er dan ook niet op. Het goed doen van je werk en daarmee resultaat behalen is in het belang van kind zelf. En niet bedoeld om punten mee te scoren bij je moeder. En ik denk dat ook meespeelt of kind op een geschikte school zit en of kind wel aangelegd is voor veel saaie theorie. Mijn zoon heeft een tijdje niet zo blinkend gepresteerd. Dus bood ik hem aan om na 3HAVO naar een meer praktische MBO-opleiding te gaan. Van mij hoeft hij niet te hangen op de HAVO. Maar kind koos er toch voor om door te zetten. Ik merk wel dat ik ook dat soort dingen veel eerder in de gaten heb dan school. Vlak voor de zomervakantie vroeg school of zoon niet liever naar een meer praktische MBO-opleiding zou kunnen, waar ik dat voor de kerstvakantie al met zoon besproken had
Wat me wel opvalt bij ouders van gemiddelde zeg maar kinderen is dat die veel meer geneigd zijn tot irritaties, straffen en belonen en de hulp snel weer terugtrekken. En inderdaad, menen dat het wel goed komt als kind een keer goed op zijn snufferd gaat. Maar dat werkt hier helaas niet zo. Het is meestal onvermogen, geen onwil hoewel er natuurlijk altijd de nodige afleiding is. Maar als het wel lukt met het bijhouden van het werk dan is die afleiding ook weer niet zo dominant dat het leren in de weg zit.

Heidi

Ik denk dat veel jongeren( tegenwoordig?) begeleiding nodig hebben. De huiswerkbegeleiding heeft in onze omgeving een topomzet. Mijn zoon zit ook in de tweede en heeft wel sturing van ons nodig, anders gebeurt er niet veel en vertoont hij vluchtgedrag als hij zijn boeken ziet.
Zonder wetenschappelijke onderbouwing heb ik ook het idee dat het vooral jongens zijn die we lang achter de broek aan moeten zitten. Meisjes lijken wat meer gestructureerd?