11-jarige wil niet naar gekozen middelbare, en nu?
Mijn 11-jarige is de afgelopen jaren met regelmaat gepest door een groepje en had zich daarom voorgenomen naar een andere middelbare te gaan dan deze pesters.
We zijn vanaf groep 7 naar verschillende open dagen geweest en hij heeft een aantal minilessen gevolgd. Eigenlijk bijna bij toeval gingen we op een middelbare kijken die verder weg ligt en hij gaf aan dat deze school hem wel leuk lijkt.
Hij dacht dat tweetalig dat daar ook wordt aangeboden dan ook wel leuk zou zijn. We hebben hem geprobeerd overal zo goed mogelijk op voor te bereiden en te bekijken met hem.
Nu heeft hij de kennismaking gehad en nu het echt is geworden blijkt hij echt de verkeerde keuze te hebben gemaakt.
Tranen met tuiten, zo'n verdriet...
Ik heb de scholen benaderd die hij ook erg leuk vond en waar wel bekenden heen gaan, maar helaas zit alles door het lotingssysteem in onze regio vol.
Ik zit eerlijk gezegd met mijn handen in het haar; ik snap dat het voor ieder kind wennen is en dat is ook een reactie die ik veelal krijg uit onze omgeving. Er zijn gelukkig ook mensen die begrijpen dat het niet alleen het wennen is en dat alles in mij voelt dat het het beste is om een passende school te vinden, zeker omdat hij hooggevoelig is en het extra belangrijk voor hem is als hij zich dan in ieder geval een beetje prettig voelt bij zijn school en klas.
Het is ook nogal een beslissende keuze die een elfjarige maakt, en ik hoop dat er nog opties zijn voor een kind dat de verkeerde keuze blijkt te hebben gemaakt.
Alle tips zijn welkom!
Alvast bedankt 🤗
Bedenk dat je nooit kunt voorspellen hoe een school is en hoe zaken gaan verlopen. Iedereen maakt een nieuwe start op de school. Dus ook pesters beginnen weer op nul. Zolang die niet in dezelfde klas zitten hoeft dat geen probleem te zijn. Maar zelfs als ze op een andere school zitten kunnen op de huidige school vervelende kinderen zitten. Of geen aansluiting bij docenten etc. Leer je kind dat de wereld niet maakbaar is. Op de middelbare moeten kinderen zichzelf redden. Daar heb je als ouders minimaal invloed op. Uiteindelijk moet hij leren zichzelf te redden. Vrienden te maken en weerbaar te worden.
Wat maakt nu opeens dat dit een verkeerde school is na 1 korte kennismaking??
Hij zal toch naar school moeten en na één korte kennismaking kun je dat niet al meteen concluderen. En welke school dan wel? Is het daar dan wel leuk? Dat weet hij niet.
Het is allemaal spannend en even wennen, maar dat is het voor iedereen.
Niet meteen alles afschrijven op één kort moment.
Er zijn redenen dat hij een paar maanden geleden nog bewust en weloverwogen voor deze school heeft gekozen en niet voor andere scholen.
Ik zou niet te veel meegaan in het drama. Hij heeft hiervoor gekozen en moet eerst de school en zijn nieuwe klasgenoten maar eens een eerlijke kans geven.
Zonder meer toelichten kunnen we geen advies geven...
En waarom vond hij het niet leuk?
Mijn 11-jarige gaat ook nu naar de middelbare en heeft vorige week een kennismakingsmiddag gehad. Zo enthousiast als ze was over school, valt de realiteit wat anders uit. De klas bestaat uit een heel ander gezelschap dan haar huidige klas en de samenstelling valt haar tegen. Ook zij doet tweetalig en mede daardoor zit er een flinke aantal expatkinderen in de klas, waarmee ze -nu nog- lastig kan communiceren. Soms is het ook het bijstellen van verwachtingen en daarin kun je je kind wel helpen. Bovendien, als er geen plek is op een andere school heb je weinig keus.
Ik zou mijn kind sowieso laten starten op de school. De indruk die over deklas is gedaan tijdens de kennismakingsmiddag kan heel erg veranderen (weet ik uit eigen ervaring). Mocht het aan het eind van het kalenderjaar alsnog tegen vallen (en het ligt aan de school) dan kun je begin 2025 eventueel weer opendagen gaan bezoeken en na 1 schooljaar de overstap maken.
Mijn oudste dochter startte destijds ook in de brugklas en vanaf dag 1 voelde het al niet goed vertelde ze. Ze ging er wel heen met een vriendin van de basisschool. De kinderen waren anders en gewoon niet echt haar types. Verder gewoon aardige kinderen maar iets te alternatief voor onze dochter. Je zoekt toch aansluiting en als je dat al op meerdere vlakken mist dan wordt het lastig. In beginsel ging het direct al niet al te best en was ze regelmatig in tranen, zo verdrietig en het paste ook helemaal niet bij haar, omdat het juist een type is die zich doorgaans goed kan aanpassen. Ze kon ook nooit goed aangeven hoe het kwam maar ze werd onrustig op die school. Natuurlijk stimuleerden we haar om door te zetten en dat het beter zou worden maar goed lang verhaal, na 4 weken zat ze al op een andere school die veel meer haar voorkeur had. Ze heeft daar 6 fantastische jaren gehad, vriendschappen opgebouwd die ze op die andere school nooit gehad zou hebben. Achteraf voelde ik me ook wel schuldig erover omdat wij als ouders juist hadden lopen pushen om naar die ene school te gaan terwijl ze veel liever naar die andere was gegaan maar dat durfde ze niet goed aan te geven. Mijn ouders zeggen het dus het zal wel zo zijn dacht ze als 12 jarige.
Probeer eens na te gaan waar het gevoel bij je zoon vandaan komt?
Kan hij het omschrijven?
Ik ben ieder geval dat wij het destijds ook serieus hebben aangepakt en hier was geen wachtlijst en de beide scholen hebben gewoon geweldig meegeholpen bij het maken van dit besluit.
Het welzijn van dochter stond toen voorop en is hier 100% goed uitgepakt.
Ik hoop dat jullie nog iets voor elkaar kunnen krijgen.
Succes!!
