Woningtekort weer toegenomen

Flat

Niet iedereen zal het even leuk vinden om in een flat te wonen maar uiteraard is een flat een prima woonruimte. Natuurlijk zijn er voordelen aan het wonen in eengezinswoning maar dat is geen reden om flats af te schrijven.
Ik woon nu in een vrijstaand huis. Dat is heel fijn. Ik heb ook jaren in flats gewoond. Dat was ook prima.
Mijn eigen getrouwde kinderen wonen met hun gezinnen ook in flats. Hier in de buurt is woonruimte duur dus mijn zoon is heel blij met zijn flat. Het is ook een leuke flat. Niks mis mee. Mijn dochter woont met haar man en kinderen in een grotere stad waar woonruimte ook duur is dus zij wonen ook in een flat.
Omdat in onze omgeving woonruimte heel duur is wonen hier veel mensen in flats, ook met gezinnen. Veel mensen wonen hier redelijk klein.
Maar dat is ook deels een keuze. Er is hier een groot en woest achterland waar grond nauwelijks wat kost en je makkelijk vrijstaand kan wonen. Maar dat is vaak met werk dan weer lastig want te ver weg.
Mijn andere zoon heeft dat probleem. Hij heeft een huis met redelijk wat grond maar ver weg. Dat is lastig te combineren met zijn werk. Hij moet ver rijden elke dag. Dat zijn keuzes die je maakt.
Je kan er ook voor kiezen om in een andere goedkopere regio te gaan wonen en daar werk vinden.

Maar als je ergens wil wonen waar woonruimte schaars is dan zul je genoegen moeten nemen met een kleiner oppervlak. Flats zijn wat dat betreft ideaal want in flats kan je soms heel wat vierkante meters krijgen voor je geld. Soms is de flat een stuk ruimer en met ruimere kamers dan het rijtjeshuis.
En op een kleiner oppervlak kan je ook prima wonen. We zijn inderdaad verwend met veel persoonlijke ruimte. Dat is ook niet slecht want persoonlijke ruimte is fijn.
Maar wederom daarom zijn flats best een ideale oplossing. Je kan op een kleiner grondoppervlakte meer woningen kwijt en die woningen kunnen ook best ruim zijn.
Dat is efficienter grondgebruik dan allemaal kleine rijtjeshuizen neerzetten waar de kamers klein zijn omdat er veel woningen gebouwd moeten worden.

Precies wat Wil40 zegt

"Als je nu in een bescheiden huisje woont wordt dit gezien als té klein. Je moet minstens 3 slaapkamers hebben én een ruime zolder, dan hoor je bij gemiddeld."

Klopt.

Waar ik woon heb je een oudere (jaren zestig) kern en een jongere (jaren negentig en jonger) kern. Liefst schrijft men zich in voor de jongere kern, al moet je dan wel enkele jaren wachten (de wachttijden zijn hier dan nog gemiddeld kort) en betaal je meer.

Ik woon in de oude kern. Geen plint ligt recht, je muur behangen met een behangetje met patroon is een uitdaging die bijna wiskundige kennis vereist, de vloer is niet egaal (wat weer een uitdaging is als je bijv. laminaat legt), het is gehorig en ondanks een vrij recente (en goede) renovatie is het gewoon een jaren zestig huis uit de wederopbouwtijd van "en we stampen nog wat huizenblokjes uit de grond".
Ik heb wel drie slaapkamers maar een lage zolder (kan alleen in het midden rechtop staan) met vliezotrap.

De huren liggen net onder de grens van pakweg 580 (de grens voor de allerlaagste inkomens tegenwoordig) en de woningbouwvereniging probeert dat ook zo te houden. Wie meer kan betalen gaat immers toch liever naar de jongere wijk.

Het is geen aso-ghetto of ingedut bejaardenoord hier. Ik heb een heel aardige tuin, ja, het kan hier nog.
Maar de gemiddelde huurder, ook die met minder geld, gaat toch liever naar de nieuwbouwwijk. "Ik ga daar toch echt niet wonen!" hoor ik regelmatig. Ook van alleenstaanden en echtparen zonder kinderen in alle leeftijden. Want mijn wijk is oud (zelfs na renovatie), te klein (oh ja?), voldoet niet meer aan de standaard van tegenwoordig. Zegt men. Vindt men. Mind you, de gaskachel is allang vervangen door een ketel, er is dubbele beglazing, dus dat is het niet. Maar men vindt het te oud en wacht liever wat langer op een nieuwer en duurder huis. Wie daar te weinig voor verdient gaat mopperend in dit huis wonen.

En toch ben ik hier hondsgelukkig. Mij krijg je hier niet meer weg, ook niet nu ik alleenstaand ben, en dat hoeft ook niet, gelukkig.
Ben ik nou zo'n uitzondering dat ik zo ontzettend blij, dankbaar en gelukkig ben met "zo'n oude woning"? Dat ik me de koning te rijk prijs? Ben ik een ouderwetse muts die niet met haar tijd is meegegaan of zijn de mensen die hun neus ophalen voor mijn huis verwend?

Liefst zou men zien dat mensen met een laag inkomen hun dagen uitzitten in een te kleine flat, maar echt, voor dit soort huizen haalt men ook al de neus op.

Alicia

Een flat kan een heel geschikte woning zijn voor iedereen die zich daar gelukkig bij voelt. En zeker ook om in te beginnen. Niet iedereen moet meteen persé een eengezinswoning. Bij mij is het ook opgebouwd van gehuurde kamers, naar Van Dam-eenheid, naar (stout...) ondergehuurde flat naar eengezinshuis. Ik zie een toekomst in een flat ook niet meer zo somber in als 26 jaar geleden. Nu vind ik eventuele gehorigheid nog een obstakel. Niet van anderen, maar anderen van ons. Met twee honden die blaffen als ze iets raars horen, kunnen we overlast veroorzaken. Ik zie het ook bij de stichting waar wij een van de honden vandaan hebben. Iemand daarvan heeft een hondje wat niet alleen kan zijn en ze heeft al klachten gekregen via de woningverhuurder. Ze heeft het hondje nog niet zo lang.Onze buren hebben geen last van onze honden, vanwege ontzettend goede isolatie en wie weet ook tolerantie. Feit is dat we van hun ook heel weinig horen.

wat moet dat moet

Je woont/leeft naar de inhoud van je portemonnee. Als je dus alleen een flat kunt betalen, kan je moeilijk zeggen dat dat niet goed genoeg is. Het is niet anders. Althans, in de randstad. Anders moet je verhuizen naar een goedkopere regio. Maar ja, daar is geen werk.

Hortensia

We hebben 5 jaar lang in een flat gewoond, waar al eerder mensen in gewoond hebben en ik heb ook kamers gehad in oude huizen, maar verder heb ik alleen nog maar in splinternieuwe huizen gewoond. Het is zo gelopen. En al die kamers en huizen zijn 'gewoon' op mijn pad gekomen. Toen ik nog op kamers woonde (waar ik ook niet naar heb hoeven zoeken), belde mijn moeder. Er waren flatjes in 'de aanbieding'. Ik heb me ingeschreven en ik viel in de prijzen. Daarna, toen we gingen samenwonen, konden we in een flat van iemand anders. Die was al wat ouder, jaren '70-huis. Ik denk dat wij de derde bewoner(s) waren. Of eigenlijk... we gingen samenwonen, omdat we dit niet wilden laten lopen. Kort en goed werd ik een beetje depressief van dat huis en net toen ik wilde beslissingen wilde nemen, zag ik een advertentie in de krant voor het huis waarin we al 26 jaar zitten. Eerst waren we uitgeloot, maar omdat de eerst-geïnteresseerde de verhuizing te duur vond, kwamen wij aan de beurt. Echt op dit vlak hangt het bij ons aan elkaar van de mazzel. Ik heb nog nooit op een wachtlijst gestaan, terwijl ik ook daadwerkelijk aan het wachten was. Ik gun mezelf die mazzel ook van harte om eerlijk te zijn. Ik ben ook blij voor jou dat je nu zo op je plek zit .

gehorigheid

'Nu vind ik eventuele gehorigheid nog een obstakel.'

Ja, dat snap ik. Ik heb niks tegen flats en kleine eengezinswoningen. Maar ik moet wel heel krap zitten wil ik ook ooit nog in een huis met houten vloeren gaan wonen.
Gelukkig zijn de meeste flats hier van na 1960, met heerlijke betonnen vloeren

Betonnen vloeren

Voor zover ik weet is het huis, waarin we nu wonen, mijn eerste woning met houten vloeren. Oplevering was in 1990. Binnenshuis is het daardoor wel gehoriger dan met betonnen vloeren (de fundering en benedenvloer is wel van beton). Omdat we de betonnen vloer wel delen met de buren, horen we daar af en toe wel wat burengeluid van, maar zo minimaal dat het totaal niet storend is. Van hun houten vloeren hebben wij geen last en omgekeerd ook niet als het goed is. De hele binnenkant van het huis bestaat uit een houten casco, de buitenmuur is van steen en het dak heeft dakpannen. Volgens buren hadden ze nog nooit zo snel een huis zien bouwen. Binnen één dag stond het houten binnenwerk overeind.

Hier

ik woon in een straatje van Heemstede met ontzettende schattige arbeidershuisjes uit 1920 zoveel. Mijn buren wonen er al 30 jaar en betalen 550 euro's per maand voor. Zodra er iemand uitgaat renoveert de woningcorporatie (ik heb het niet over luxe hier maar de natte cel uitbreiden met 0,75 m2 en het badkamer gaan noemen) en verhuurt het verder voor 970 euro's.
De huizen zijn heus niet groter of luxer geworden. Alleen duurder.

Ik geloof dat er een tekort is aan huurwoningen in alle sectoren behalve de duurdere. Als je 1800 euro's per maand kan betalen dan woon je riant, ook in Heemstede. Maar het is toevallig wat ik per maand verdien.... Maar dat ik 970 euro's betaal (de helft van mijn inkomen) is niet abnormaal, het lijkt eerder standaard te zijn geworden. En als de extra's (alimentatie van mijn ex) wegvallen zal ik moeten verkassen en hopen dat ik tegen die tijd weer genoeg woonduur opgebouwd heb om sociaal te mogen huren. En ervoor zorgen dat ik niet boven een bepaalde salaris uitkom. Het is toch wel heel erg gek.....
Sini

Nou daar heb je het

Huis uit de sociale verhuur en daarmee onbereikbaae gemaakt voor minima- en middellage inkomens. Je kunt mij niet vertellen dat zo'n renovatie zoveel kost dat daar 400 euro extra voor gevraagd móet worden. Ze horen naar mijn gevoel vanuit reserves geld vrij te kunnen maken voor dat soort oudere huisjes, waardoor ze de kosten over een langere termijn weer kunnen terug verdienen. 100 euro verhoging voor een betere kwaliteit vind ik acceptabel.

locatie!

Je betaalt natuurlijk ook voor de plek waar het huis staat. Heemstede is een dure en geliefde gemeente. Je zou vast iets goedkopers in een omliggende gemeente kunnen kopen, maar dat wil je vast niet. Begrijpelijk ook hoor, maar dat zijn ook zaken die meespelen.

Een huis in Klazienaveen zal nou eenmaal een stuk goedkoper zijn, of een stuk groter voor hetzelfde geld. In Amsterdam krijg je ook niet veel waar voor je geld.

precies Anna

Ze hoeft nog geen 15 km te rijden voor een groter en veel nieuwer vrije sector huurhuis.

Nou...

Heemstede is niet alleen maar een rijkeluisgemeente. Er wonen ook mensen met een normaal of laag inkomen. Gewoon in rijtjeshuizen. Een huis wat eerst 550 kostte, hoeft geen 970 euro te worden, tenzij ze daar van de lagere inkomens af willen. Je zou het haast denken...

Los daarvan heeft Sinilind het over sociale huur en niet over koop of vrije sector. En ook niet over de maat van het huis. Ze heeft het over de situatie waarin ze een lager inkomen heeft en (nog) (net) niet in aanmerking komt voor sociale huurwoningen. Als ze daar net boven zit (later dus) is bijna 1000 euro gigantisch.

Tot slot: waarom moet iedereen maar naar een andere woonplaats willen verhuizen? Al zou ik alle verhuis- en inrichtingskosten cadeau krijgen, zou ik niet 15 km verderop willen wonen.

kaaskopje

Je hoeft ook niet te verhuizen. Maar dan kan het wel zijn dat je meer moet betalen voor de woonruimte. Of verder moet reizen voor de bioscoop. Die keuze maak je zelf.

Alicia

Je hoeft ook niet te verhuizen. Maar dan kan het wel zijn dat je meer moet betalen voor de woonruimte. Of verder moet reizen voor de bioscoop. Die keuze maak je zelf.===

Alicia, als je ergens naar tevredenheid woont, denk je dat de afstand naar de bioscoop dan opeens een probleem vormt?

Mijn zus woonde in een verouderde flat, ze moest eruit, heeft een jaar in een vervangende woning gewoond en is weer teruggegaan naar haar 'eigen' straat. Ik weet niet meer hoeveel haar huur was gestegen, maar hij was wel gestegen. Er woonden mensen om haar heen die daar al jáááren woonden. Die net als wij in ons huis daar lekker oud aan het worden waren. Stel dat die huizen ook opeens van 550 naar 970 euro waren gegaan en die mensen noodgedwongen blijvend naar een andere omgeving hadden moeten verhuizen, is dat wenselijk? Je hebt families die lekker bij elkaar in de buurt willen wonen. Handig voor mantelzorg ook! Die mensen hebben vrienden in de wijk, hun cluppie... En dan heb ik het nog over de stad, waarin de stadsbus ieder kwartier of half uur rondrijdt, maar toch ook zeer honkvaste bewoners heeft. Ik vind dat over dit fenomeen véél te luchtig wordt gedaan. Er is zelfs een spreekwoord: Oude bomen moet men niet verplanten. Spreekwoorden zijn vaak waarheden als een koe. Die zijn niet voor niets ontstaan. Ook als we het over werkloze mensen hebben. Oh je verhuist maar naar de andere kant van Nederland als het moet!. Binnen mijn huwelijk zou dit crisis betekenen. Maar los daarvan, zit ik gewoon niet te wachten op een noodgedwongen verhuizing door iets waar ik niets aan kan doen. En bij een huurverhoging van zo'n 180 procent is er niet bepaald sprake van vrijwillige keuzes.

niets is verplicht

Verhuizen hoeft niet, is niet verplicht dat maak jij ervan. Blijf lekker zitten waar je zit, helemaal prima. Niemand dwingt jou om te verhuizen

Je hebt ook helemaal niet te maken met een huurverhoging van 180%, Sini ook niet. Dit was een voorbeeld dat helemaal uit z'n verband wordt getrokken. Een ouder echtpaar dat ergens al 30 jaar of langer woonde en zoveel minder betaalde als hun nieuwe buren. Zo ken ik er nog wel een paar: ons vorige huis kochten wij voor 275K Euro's terwijl onze buren het als premie A woning voor 100K in GULDENS kochten. Tja, that's life. Dat weet ik, dat accepteer ik en ga ik toch ook niet over zeuren?

Als je zo'n discussie voert moet je wel in het hier en nu blijven en geen appels met peren vergelijken.

Anna G

De huurverhoging van de huizen rond Sinilind is nogal extreem, maar het is niet uniek dat huren flink worden opgetrokken na renovatie of herbouw.

Je vergelijking over een huurwoning en een koopwoning gaan niet op, vind ik. De huur van woningen is bij oude huizen niet meer gebaseerd op de werkelijke hypotheeklasten, maar (voor zover ik er verstand van heb) waarschijnlijk op de marktwaarde en het belang van een buffer voor de corporatie in het algemeen. Zolang een huis niet daadwerkelijk verkocht en weer aangekocht is, heeft een verhuurder er niet letterlijk het dubbele voor betaald. Als jij dertig jaar in een koophuis woont, is je hypotheek toch ook afgelost en betaal je toch ook niet opeens veel meer omdat je huis in waarde is gestegen? Dat jij geheel vrijwillig dik tweehonderdduizend euro wil betalen voor een koophuis, omdat dat de prijs is die de gek er voor wil geven, kun je niet vergelijken met een huurstijging voor een huis wat tot voor kort nog onder de sociale verhuur viel. Ons huis mág 880 euro aan huur opleveren, maar omdat het onder sociale verhuur valt, gebeurt dat niet. Daar is het huis voor neergezet en zo moet het blijven, vind ik. Dat soort huizen moeten niet onderhevig zijn aan 'wat de gek ervoor wil geven'. Juist door dit soort akkefietjes is er een woningtekort voor sociale huurders ontstaan. Huizen verdwijnen uit de sociale verhuur en worden niet of nauwelijks aangevuld door nieuwe.

Ik denk overigens dat ook onze woningcorporatie nu genoeg heeft van de verhuur van ons huis en het dus niet meer binnen de sociale huursector zal houden. Ik vermoed dat ons huis niet meer de verhuur in gaat als wij het verlaten. We hebben een paar jaar geleden een aanbod om het te kopen gekregen. Wij kunnen niet kopen, maar dat is wel een teken dat ze niet meer willen verhuren. Feit is dat onze buren tot vorig jaar (nu weet ik het niet) net zoveel betaalden als wij, terwijl de buren de vierde in rij zijn in dat huis. Onze verhuurder heeft dus niet bewust geprofiteerd van nieuwe huurders. Toch is onze huur ook verdrievoudigd als je in guldens zou rekenen. Van 425 gulden naar 640 euro. Huizen zijn duurder geworden, huren zijn hoger geworden. Inkomens zijn ook gestegen, alles is meer geworden in dat opzicht. Ik weet nog dat mijn vader 660 gulden in de maand verdiende in de jaren '60. Daar waren de prijzen in die tijd ook naar. Mijn ouders hebben hun huis, een royaal eengezinshuis, in 1970 voor 55.000 gulden gekocht en voor het viervoudige na 27 jaar verkocht. Ik heb nu even op Funda gekeken waarvoor die huizen nu weggaan en dat is in euro's hetzelfde als 19 jaar geleden. Waren mijn ouders niet weggegaan, dan was hun hypotheek allang afgelost geweest en hadden ze niks te maken gehad met de marktwaarde van hun huis. Wat de prijs van het huis zelf betreft dan. Over 4 jaar is ons huis waarschijnlijk ook afgelost, maar betalen wij tegen die tijd waarschijnlijk nog steeds ergens in de 600 euro aan huur.

Het kan zijn dat ik in bovenstaande in herhaling val, maar ik heb even geen zin om alles te herschrjiven

Aanvulling

De huurverhoging van de huizen rond Sinilind is nogal extreem, maar het is niet uniek dat huren flink worden opgetrokken na renovatie of herbouw.

Dus ook als het om de 'oude' bewoners gaat en niet om nieuwe. Dat kan voor die bewoners dus een flinke aanslag op hun financiële armslag betekenen.

kaaskopje

De mensen die blijven zitten in hun oude huis, krijgen die huurverhoging niet. Dus waarom je ineens begint over verhuizen als je naar je zin woont, is me een raadsel. In het geval van Sini is er een kans dat haar inkomen ineens flink omlaag gaat. Als je dan in hetzelfde (dure) huis wilt blijven wonen, zul je op iets anders moeten bezuinigen. Daar kan de verhuurder toch niets aan doen? Dat is nou eenmaal de consequentie van de keuze die je zelf maakt om in (bijvoorbeeld ) Heemstede te blijven wonen.

Verhuizen

Huidige huurders krijgen niet te maken met een enorme stijgingen van de huur. Wel kan je inkomen dalen en kun je dus moeten verhuizen. Dat zou echter ook gebeuren als je een koopwoning hebt. Dan zul je misschien ook moeten verkopen als je te maken krijgt met een flinke daling in inkomsten.
Dat nieuwe huurders meer moeten betalen en soms veel meer is ook begrijpelijk want de markt is in bepaalde gedeeltes van het land heel krap.Dus mensen willen het er voor betalen. Overigens zal elke woningbouwstichting ook goedkopere woningen in het bestand hebben maar uiteraard is het in gewilde gemeentes lastiger daar aan te komen.

Wil je in een gewilde gemeente wonen dan zul je meer moeten betalen voor minder huis. Wil je groter wonen dan zul je moeten verhuizen naar een minder gewilde gemeente of naar een minder gewilde buurt.

En overigens zie ik echt niet in waarom het problematisch zou zijn om te moeten verhuizen vanwege werk. Als ik in plaats A woon en daar is geen of weinig werk en ik kan vervolgens wel een baan krijgen in plaats B dan ga ik uiteraard verhuizen. Ook al is plaats A echt waar ik wil wonen. Dan heb je gewoon niet die luxe. En wie weet kan ik dan over 5 of 10 jaar alsnog een baan in plaats A verhuizen en kan ik terug.

En ik kan het wel heel leuk vinden om in de gewilde plaats B te wonen waar mijn nieuwe baan is maar als ik daar alleen een zeer kleine woning in een mindere buurt kan betalen of zelfs helemaal geen woning dan zal ik toch moeten verhuizen naar de nabij gelegen plaats C die minder gewild is en misschien ook veel minder leuk.

renoveren en investeren

Corporaties zijn verplicht te renoveren en te investeren, anders verpauperen hele wijken. Daarbij moeten zij hun vastgoed waardevast houden. Dat kan jij misschien niet nodig vinden, maar dat doet er eindelijk niet toe.

Het is jammer dat veel coporaties zich de laatste jaren met randzaken hebben bezig gehouden waardoor je in sommige wijken met sociale woningen die verpaupering allang ziet en er veel te laat is begonnen met renoveren.

Mijn opa en oma woonden in een sjieke Haagse wijk (Benoordenhout), in een herenhuis naast allemaal expatgezinnen en ambassadepersoneel. Hun huis was hopeloos verouderd (keuken, badkamer, wc, kozijnen, beglazing, electra, verwarming etc.) maar voor hun voldeed het prima. Zij wisten niet beter. Toen zij naar een gelijkvloerse woning moesten en dus gingen verhuizen, heeft de verhuurder het huis van top tot teen gestript en gerenoveerd. De nieuwe huurders betaalden een forse huurverhoging, gingen ca het drievoudige betalen, maar kregen er wel een ruim herenhuis voor terug dat aan alle eisen voldoet. Jij kan dat oneerlijk vinden, maar de boel de boel laten en huizen laten verpauperen is geen optie. Mijn opa en oma werden niet gedwongen om te verhuizen en hebben zelf nooit die hoge huurstijging voor hun kiezen gehad. Van de situatie zoals jij die schetst, is geen sprake. Dat mag helemaal niet.

Ik ben het met je eens dat er altijd goede en betaalbare woningen moeten zijn voor mensen met een minimuminkomen, maar ik vraag me af hoeveel mensen met een modaal inkomen niet deze huizen bezet houden. Dat is een reeel probleem. Hoe stimuleer je dat huizen weer in handen komen van de mensen voor wie ze zijn bedoeld? Dat is een lastige kwestie en kan (vrees ik) alleen met een financiele prikkel worden opgelost.

Anna

'Ik ben het met je eens dat er altijd goede en betaalbare woningen moeten zijn voor mensen met een minimuminkomen, maar ik vraag me af hoeveel mensen met een modaal inkomen niet deze huizen bezet houden. '

Waarom wil jij dat mensen met een netto-inkomen van 1750 euro in de vrije sector moeten gaan huren? Dat zeg jij namelijk.

Triva

Nee dan heb ik me niet goed verwoord. Ik bedoel de goedkoopste huizen met de laagste huren. Zo betalen mijn schoonouders 300 euro in de maand voor een 4 kamerwoning (benedenwoning met tuin) terwijl zij iets meer dan modaal verdienen. Maar ja.. wonen er al >30 jaar en zijn nooit weggegaan. Dit is gewoon in een gemeente regio Haaglanden, dus niet in Groningen of zo.

Als zij een soort van financiële prikkel krijgen waardoor hun huur stijgt op het niveau van andere sociale, maar duurdere huurwoningen, zouden zij wellicht om zich heen kijken en wel de stap nemen om te verhuizen en plek te maken voor een gezin waarvoor dit huis is bedoeld.

Dat is wat ik bedoel.

Anna

Dat heeft geen enkele zin want dat huis gaat dan meteen voor een hogere huur de markt op.

en schets nu eens:

naar wat voor huis met welke huur zouden zij willen verhuizen denk je? Met hun inkomen zou ik ook niet in de vrije sector willen zitten. Geef ze eens ongelijk. Mijn vader, die hadden ze moeten helpen. Betaalde 650 euro voor een groot eengezinshuis uit eind jaren zestig. Hij wilde best wel naar een appartement maar niet voor 100 euro in de maand minder. De verhuiskosten krijg je er niet snel uit dan en hij ging er te weinig op vooruit met de huur om uit de financiële problemen te komen. Hij kreeg aan AOW en pensioen echt nét te veel om huurtoeslag te krijgen (en dat betekent dat als hij bijv 1000 euro minder inkomen had hij wellicht 2000 euro huurtoeslag zou krijgen). Hij zou plaats kunnen maken voor een gezin maar ja dan moet er wel een alternatief zijn. Niet voor ruim 500 euro in een tweekamerflatje.

jaina: verhuizen

Ik snap werkelijk niet dat jij verhuizen, bijv. voor werk, zo vanzelfsprekend vindt. Is het niet zo dat de meeste huishoudens 2 verdieners zijn (én dat men en overheid dat ook wil)? Dus jij vindt een baan 100 km verderop in plaats B, dus hop je verhuist naar plaats B. En je partner dan? Met een baan in plaats A? En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen.
We kunnen natuurlijk ook allemaal naar het achterland verhuizen, lekker goedkoop en vrijstaand. Maar dan wél met de auto elke dag naar je werk (hoezo files?). Ik herinner me nog Zoetermeer in de jaren 80. Een groeigemeente. Goedkopere (spuuglelijke, maar dat terzijde) huizen dan in Den Haag en randgemeente. Dus velen dachten: hop we verhuizen naar Zoetermeer. En vervolgens elke dag in de megafile naar Den Haag. En nee, de trein is ook geen optie, want daar wordt je ingeperst en vaak een paar aan je voorbij laten gaan, want zelfs mét persen kon je er niet in.
En vergeet ook je oudjes niet. De overheid zorgt niet meer voor ze, dus dat zal jij moeten doen. Lukt niet echt als je niet in de buurt woont.

Triva

Het punt is dat jouw vader zijn huur van 650 euro als maatstaf neemt en daarmee alles gaat vergelijken. Vanuit zijn standpunt logisch, maar niet helemaal eerlijk. Was zijn huur in de loop der jaren met hem 'meegrgroeid' en dan had hij wellicht dat appartement van 500 euro wel overwogen. Dan is de prijs/kwaliteitverhouding reëler.

De huizen waar mijn schoonouders nu gelukkig in zijn, blijven laaggeprijsd. Misschien is het 400 euro voor een nieuw gezin. Ze zijn gedateerd, vele nog met gaskachel, en er komen alleen uitkeringsgerechtigen en asielzoekers in. Maar ook daar zijn huizen voor nodig en zo'n plek houden zij dus bezet. Zij zijn maar met z'n tweeën en er zou een gezin in gehuisvest kunnen worden.

Zij zouden best 600 euro kunnen betalen, alleen vinden ze het zo wel prima omdat ze meer geld overhouden voor andere zaken. Begrijpelijk, maar is dat dan wel sociaal/solidair?

Wel bij verbouwing e.d.

De mensen die blijven zitten in hun oude huis, krijgen die huurverhoging niet. ===

Nee, inderdaad niet als mensen kabbeldekabbel zonder enige grote renovatie of herbouw kunnen blijven wonen. Wel als hun huis volledig gerenoveerd of gesloopt wordt en zij na gedane arbeid weer teruggaan. Mijn zus twijfelde daarom of ze wel terug kon naar de plek waar ze woonde. Maar ze woonde er zo plezierig dat ze de extra huur toch maar voor lief nam, terwijl dat wel betekende dat ze krapper kwam te zitten. Ze is vast niet uniek. De wijk waarin ze woont is en wordt gesloopt en herbouwd, in fases. Mooier, moderner uiteraard, koop en huur door elkaar. Het komt de buurt ten goede, dat zeker. Maar als je bij de echte minima hoort, kan zo'n nieuwe situatie te duur worden. Mag je wel terug als de huur net boven de grens voor laagste inkomens uitvalt? Ik neem aan van niet. Maar hier mogen ze niet over zeuren blijkbaar.

Anna G

Zoals je in de tekst van Triva kunt lezen, schrijft ze in de verleden tijd als ze het over haar vader heeft.

Over het soort huizen waar jouw schoonouders in wonen, heeft Sinilind het, maar dan met een hogere huur. In de oude situatie 'maar' 550 en in de nieuwe situatie 970. Dus kan het zomaar zijn dat de prijsstijging van het huis van je schoonouders niet maar 100 euro zal worden, maar veel meer omdat de gaskachel mogelijk vervangen gaat worden door centrale verwarming e.d.. En dan moet je maar afwachten of de nieuwe huurprijs nog onder de grens voor minima, waaronder vluchtelingen, uit zal vallen.