Waarom zijn mensen zo hard tegen elkaar?!

psychiatertje

Ik ga echt geen psychiatertje spelen voor een ander om te bedenken waarom ze doen wat ze doen. Het lijkt me zinvoller te kijken waarom het je zo raakt wat er wordt gezegd.

natuurlijk raakt het me

Maar naast dat; het valt me gewoon erg op.

Ik heb het idee dat het een tendens aan het worden is.
Ik kan het mis hebben hoor, maar naar mijn gevoel staat iedereen de laatste jaren ineens met een harde mening klaar.
Mijn vader was nooit zo anti buitenlander als nu.
En hij heeft volgens mij nooit directe problemen gehad met die mensen. Woont zelfs in een erg witte buurt.

En als ik op een gemiddelde nieuwspagina de reacties bekijk, vind ik die over het algemeen ronduit kort door de bocht.

Dat bedoel ik eigenlijk.

Blijf trouw aan jezelf

Het oordelen begint daar, waar de mens zijn verantwoordelijkheid is vergeten. Op het moment dat men inziet dat iedereen verantwoordelijk is voor het welzijn van de gehele mensheid en de aarde, zal daar pas verandering in komen. En die verantwoordelijkheid is individueel. Die kan je niet afschuiven op de politiek, of de fabrieken, of de buitenlanders, of...
Veranderen van de wereld, begint bij jezelf.
Geef jezelf vrijaf van de verleiding om te gaan oordelen over hen die oordelen.

OT
(En als ik dan zo'n ziel zie staan met zijn accordeon voor een supermarkt in wind en regen, denk ik altijd, zou ik voor zo'n leven kiezen, zou ik willen ruilen met hem, is dit nu het ultieme geluk?)

Tja, ik weet niet of het meer is, of dat het je meer opvalt

Begin jaren tachtig (toen Dallas en Dynasty) op de tv waren, liep mijn vader zich altijd wezenloos te ergeren aan het commentaar dat we op de spelers gaven. En ik weet haast wel zeker dat de volwassenen ook heel kort door de bocht waren in hun commentaar en kritiek op de mensen om hun heen.

Ik denk dus, dat het je meer opvalt, maar die "dommigheid" van de commentaargevers was er altijd al.

wat in mijn ogen ook meespeelt, is dat jij een "afschrikwekkend voorbeeld" bent voor hoe weinig of er nodig is om in de puree te raken. (en van daaruit in de financiele shit). Ziekte is genoeg het beeld van "ze leefden nog lang en gelukkig" helemaal onderuit te schoffelen.

En als het jou kan overkomen, dan kan het hen ook overkomen.... En dus worden er redenen gezocht waarom het hen niet zal overkomen, waarom zij wel werk zouden vinden, en waarom zij niet ziek zouden worden. Het makkelijkst is dan om jou tot profiteur en opvreter te bombarderen (want dat zijn zij niet). Tel daarbij het feit op dat de economie tegen zit, dat de uitkeringen minder worden, en dat het domweg moeilijker is om rond te komen dan is een tegenstelling snel geschapen.

Al schrijvend realiseer ik me trouwens wel dat ik het wel met je eens ben dat het harder "voelt" . Zo benoemen wij niet meer dat mijn man al op 51 1/2 jarige leeftijd kon stoppen met werken, en is hij voor de mensen om ons heen "freelance ontwikkelaar" . Juist omdat wij gemerkt hebben dat hij dan als opvreter gezien wordt.

Dank je wel voor deze vraag trouwens. Het heeft me weer even leuk aan het denken gezet.

Bedreigend

Hoewel ik denk dat het (ver)oordelen niet meer of minder is geworden, ervaar ik het pas sinds ik kinderen heb soms als bedreigend. We leven, ondanks de welvaart en vrijheid, toch nog gewoon in een harde wereld. Ik denk dat een gebrek aan zelfreflectie en relativering in combinatie met onzekerheid het harde oordelen in de hand werken. Nu ik erover nadenk (ver)oordeel ik het heftigst als ik me aangevallen voel.

minder terughoudend

Mijn idee is dat men gewoon minder terughoudend is geworden. Voorheen hielden mensen gewoon meer hun mond, maar "zeggen wat je denkt" is nu niet alleen geoorloofd, het wordt door velen ook gezien als een soort uiting van oprechtheid. Althans in Nederland, er zijn veel landen waar men er heel anders over denkt. Voeg daarbij dat iedereen alles maar op internet kan smijten zodat je nog meer voor je kiezen krijgt dan twintig jaar geleden mogelijk zou zijn, en het drama is compleet.

En misschien speelt er nog iets anders mee. Mensen voelen zich onzeker (crisis, onbehagen over van alles en nog wat) en als je anderen met meer pech dan jezelf kan wegzetten als sneue onbenullen kan je jezelf wijsmaken dat zoiets jou niet kan overkomen (tot het je toch overkomt natuurlijk, maar dat is dan de schuld van een ander... )

Groeten,

Temet

reactie....

Ik denk dat veel mensen niet happy zijn met zichzelf en hun leven en daardoor wellicht zo reageren.

Jaloezie naar anderen toe ? Een verkapt beeld van hard moeten werken voor een klein loontje, terwijl een ander een uitkering krijgt zonder er iets voor hoeft te doen ?

Gezond kritisch zijn vind ik prima, maar zulke domme opmerkingen, ben er zelf ook helemaal allergisch voor.

Het is mij ook opgevallen, verdraagzaamheid is ver te zoeken, begint al op scholen waar kinderen onderling ook keihard kunnen zijn als iemand "anders" is.....

Geen idee, maar ik mijd deze botterikken altijd een beetje...

Hoop zelf nooit zo'n zuurpruim te worden !

Aanvulling

Omdat ik veel met ouderen werk merk ik hoezeer het leven veranderd is. In Den haag waar ik werk is er veel veranderd en hele wijken zijn zodanig bewoond, dat men zich in het buitenland kan wanen. Dan komen de sentimenten bij de ouderen wel eens los. Dan komen er opmerkingen over de verloedering van woonomgeving en maatschappij. Zij hebben die al veel eerder gezien en meegemaakt, al zijn ze het er allen over eens dat het de laatste jaren wel erg hard is gegaan. Ik merk dat vooral de ouderen minder verdraagzaam lijken. Misschien omdat wij, hun kinderen dit al ons hele leven meemaken.

zou het ook

met de opkomst van de PVV te maken hebben dat mensen dit soort dingen meer durven te roepen?

Polletje

Of is het juist andersom? Dat de PVV opkomt omdat ze aanhaken op de behoeften van juist die mensen die maar van alles roepen.
Ik denk trouwens dat sociale media ook een grote spelen: zo kun je anoniem lekker al je onderbuik gevoelens eruit gooien. En als je daar een beetje aan gewend bent, kun je dat ook IRL steeds makkelijker.

Samenspraak met buurvrouw

Je maakt wat mee op dit gebied.

Had een gesprekje met mijn buurvrouw om de hoek.
Zij woont in een koopwoning, mijn tuin en huurhuis grenst zijdelings aan haar tuin.
Ze heeft een vrij harde stem, en ze zegt, dat moeten ze maar nemen van mij hoor, ik heb grof geld betaald voor mijn huis, en ik doe en zeg alles wat ik wil op mijn eigen terrein, maakt me niet uit wie me hoord. En dan hebben ze nog het lef om pal naast mijn dure huis een paar huurhuizen te zetten.
Komen daar van die ASO's in wonen.....

Huh?

Dus in haar ogen zijn huurders aso's? Oh, dan ben ik een aso. Jasam, stond je niet met héél erg kromme tenen?
Ik bedenk me nu dat jouw buurvrouw zelf behoorlijk asociaal bezig was. Dit luidkeels verkondigen getuigt niet van goede zeden.

Ach...

Ik haal m'n schouders erbij op, en loop rustig verder.
Domme mensen zeggen domme dingen, knappe mensen doen ze.
Doe of zeg je geen domme dingen meer dan ben je dood.

Ja inderdaad dat soort dingen

Mijn vader roept ook steeds "ik mag toch zeker zeggen wat ik wil". Vaak nog met een dikke vloek erachter. Gerust waar mijn kinderen bij zijn. Vreselijk.
Ik kan me uit mijn jeugd niet heugen dat hij dat deed.

En dat mijn neef zo grof kan zijn (over die wijven die zonnodig moeten werken) en dan staat zijn vrouw er gewoon bij!
En hij kreeg alleen maar bijval (behalve van mij en zijn vrouw dan).
Ook dit soort gedrag kan ik me uit het verleden niet heugen.

En sinds ik ziek ben heb ik denk ik wel meer tijd om erover te piekeren.
Maarja het is ook niet leuk als je achter je rug om hoort dat mensen je een aansteller vinden. Die weten niet eens wat ik heb; maar je ziet niks dus heb ik niks.
En dat je wel met je kinderen in de stad bent gesignaleerd; maar ik ben dus wel te beroerd om te werken.
Dat ik van zo'n middag een week brak ben dat weten ze niet.
Dus moet ik maar thuisblijven?

Hmmm tja

Ik denk dat de manier waarop je het je aantrekt wordt beïnvloed door hoe en of je erdoor wordt aangesproken. Misschien voel je je ergens wel schuldig of 'iets anders' omdat je niet zoveel werkt als je zou willen. Ik doe mijn best, en probeer goede beslissingen te nemen, en ik maak ook zat fouten, maar het boeit me verder weinig wat de wereld daarvan vindt. Soms ga ik er wel tegenin als ik iemand hoor afgeven op klaplopers, buitenlanders, of andere minderheden. Vraag of diegene ook concrete voorbeelden heeft en even wil onderbouwen waarom hij zus en zo denkt. Komt zelden een goed geformuleerd antwoord op.
En sommige dingen zijn ook wel waar, er zijn immers zat cijfers bekend over de afkomst van zakkenrollers of drugscriminelen, en om werknemers in de kassen te krijgen moeten eerst bijstandsuitkeringen geschorst worden.

Afkomst drugscriminelen (ot)

Nu duidelijk geworden is dat mensen met een "afwijkende kleur" zoveel vaker aangehouden worden dan anderen, zeggen die statistieken over criminaliteit mij een stuk minder... De enige zekerheid is nog dat de pakkans onder allochtone jongeren groter is, niet de incidentie. Weer een oordeel minder. Of toch niet, want over het functioneren van agenten heb ik er weer een oordeel bij.

Schuldig voelen

Als ik naar mijn ouders en anderen die ik ken van hun generatie luister doe ik ook echt àlles fout.
Ik heb mijn baby's op de opvang gedumpt. Van hun belastingcenten.
En later naar de BSO gestuurd. Ook van hun centen.
Nu ben ik ziek en dokters zijn duur! Vind je het gek dat de kosten zo oplopen!

Ik ben zzp-er. Dat schijnen de grootste profiteurs te zijn die er bestaan. Waarom dan denk ik!?
Hoewel dat geluid wat minder wordt nu duidelijk is dat zzp-ers het nu vaak zwaar hebben.

Het lijkt wel of men elkaar niks meer gunt.

Dat ik me dit soort dingen teveel aantrek realiseer ik me al te goed.

Tja en dat je met een kleurtje (of uiterlijk) door agenten vaker wordt aangehouden; dat vind ik ook zo erg.

oordelen is van alle tijden

Bianca, wat jij beschrijft is niet nieuw. Elkaar veroordelen is van alle tijden. Kijk eens naar de geschiedenis, naar alle conflicten en oorlogen. Maar ook dichterbij huis: ook in onze jeugd werd gepest op school (pesten is ook het veroordelen van een ander).
Pas op dat je jouw persoonlijk ervaring (je merkt het nu pas) niet te veel ver-algemeniseert. Het feit dat jouw vader vroeger (in jouw beleving) niet oordeelde over anderen, betekent niet dat 'vroeger alles goed was'. En het feit dat jij nu wel dingen signaleert, betekent ook niet dat 'tegenwoordig alles slecht is'. Was het maar zo simpel.

Bianca

"Dat ik me dit soort dingen teveel aantrek realiseer ik me al te goed".

Nu oordeel je negatief over jezelf, omdat je afkeuring en onverschilligheid van jouw vader, ook nog eens tegen jou gericht, niet zomaar van je af kunt laten glijden. Ik ken niemand die dat kan hoor, en daar komt voor jou ook nog eens een ziek lijf bij. Mijn advies? Lekker zwelgen, geen verantwoording afleggen en je niet tegen de gevoelens van (terecht!) zelfmedelijden verzetten. Heel veel sterkte!

Het valt mij ook op

Waar ik mij vooral aan erger is de houding van 'ja hoor, het is weer zo ver. Ik betaal me scheel en die ..... krijgen alles!' Laatst ving ik ook zo'n gesprek op: "Wij moeten 9 jaar op de wachtlijst voor een huis, maar die .... krijgen er zo een toegewezen." en "wij maar betalen!"

Het kan best zijn dat dit soort dingen al langer gedacht werden of in familiekring werden uitgesproken, maar ik heb zeker wel het gevoel dat openlijker uiting wordt gegeven aan ontevredenheid, afgunst en ongenoegen. Maar ook dat het normaal gevonden wordt om je mening overal ongezouten te ventileren. Niet alleen via de sociale media, maar ook op straat, op het werk, e.d..

oh, met dank aan de buuv van Jasam

Ik heb afgelopen zomer mijn huurhuis gekocht. Ben ik toch ineens van ASO gepromoveerd naar Nette Nederlander! Jippie!

Maarre, ik merk wel dat websites als Geen Stijl en Dumpert de meningen in negatieve zin bepalen. Ik heb wat mensen om me heen die dergelijke websites standaard gebruiken, op de manier waarop anderen dagelijks nu.nl lezen, en daar worden de uitlatingen niet bepaald genuanceerder van. Dus in die zin herken ik de hartekreet van Bianca wel. Ik ga er dan tegenin, als ik zin heb tenminste. En meestal blijkt dan dat die mensen zich ook wel realiseren dat het in werkelijkheid allemaal niet zo zwart-wit is als ze roepen.

kuddegedrag

Ik hoor ook wel eens van deze opmerkingen om me heen. Gelukkig niet al te vaak, zit waarschijnlijk in een net ander kringetje mensen. Natuurlijk voelt het zuur als je jaren op een woning zit te wachten en iemand anders gaat voor. Ik zou dan wel aangeven dat daar waarschijnlijk een heel goede reden voor is, en wie weet hoe lang die andere personen al wachten, dat wéét je toch niet? Zò makkelijk om de schuld op een ander af te schuiven. Maar goed, jij zit er maar mee, met dat soort personen en ik zou er ook kromme tenen van krijgen en boos worden. (wij hadden een zo'n persoon in onze familie, maar (dankzij) een scheiding is die persoon er niet meer, wat een rust geeft dat zeg.... geen gezeik meer op verjaardagen, want zo'n persoon kon met zijn uitspraken een hele kamer vol verjaardagsvisite op zijn kop zetten met nare, scherpe uitspraken.
Maar als ik tegenwoordig zo iemand tegenkom ga ik er meestal niet eens op in, gewoon over iets anders beginnen, want je wint het nooit bij zulke kortzichtige mensen, die snappen je niet eens.

Hmmm dan is denk ik mijn hele familie kortzichtig

Als ik tenminste denk aan dat afgelopen familiefeestje.
Ik vond het echt een partij nare zure mensen. Zo jammer...

Gelukkig zie ik de meesten niet zo vaak.
Alleen van mijn vader baal ik wel behoorlijk. Ik vind het ook sneu voor mijn moeder. Die zit er altijd zo passief bij. Ik weet eigenlijk niet eens wat zij echt vindt, want ze gaat mijn vader echt niet tegenspreken.
Ook wel erg eigenlijk....

En inderdaad die Geenstijl website vind ik ook erg. Vooral dat mensen dat serieus nemen.
Maar ik vind het ook op nujij er niet zachtzinnig aan toegaan hoor...

Harde noot

Door omstandigheden ben ik dak- en thuisloos geraakt. Ik heb me súf gereageerd op woningen. In die tijd vond ik het wel wrang om te zien dat asielzoekers die een verblijfsvergunning kregen al heel snel een huis kregen. Gemeenten zijn dacht ik verplicht om zoveel procent van sociale huurwoningen hiervoor te bestemmen. Ik stond er maar niet teveel bij stil dat deze mensen vaak al járen ergens op de die verblijfsvergunning en dat huis zaten te wachten. Het deed oneerlijk aan omdat ik wél belasting heb betaald in de jaren dat ik een salaris verdiende. Ik vond dat toen een harde noot om te kraken.Zo praat iedereen vanuit zijn eigen straatje. Nu ik alweer ruim 2 jaar een huisje heb, sta ik weer boven dat soort sentimenten.

Tigress dat kan ik me dus heel goed voorstellen

Dat je dat met lede ogen aanziet.
Stond je echt op straat dan? Wat vreselijk lijkt me dat!
Maar dat is dan toch niet de schuld van die mensen? Maar van het beleid dat niet eerlijk is.
Maar dan kan ik me wel voorstellen dat je kwaad wordt op die mensen.

Beleid klopt vaak van geen kant met de realiteit, en dat zorgt terecht voor veel geklaag.

Mijn vader is ook laaiend omdat hij minder pensioen krijgt. Mijn ouders hebben het heel goed, hoeven niks te laten, maar het idee daar wordt hij dus kwaad om.

kan het niet laten

Ik begrijp je frustratie, Tigress, en wil ook niets daartegen inbrengen. Maar ik kan toch niet nalaten op te merken dat het gros van die asielzoekers vermoedelijk maar wat graag belasting zou hebben betaald, aangezien dat zou betekenen dat ze gewoon hadden mogen werken. Maar dat mag een asielzoeker niet zolang hij nog in procedure zit.

Groeten,

Temet

Maar dan kan ik me wel voorstellen dat je kwaad wordt...

... op die mensen, aldus Nianca.

Ik niet Bianca. Ik kan me voorstellen dat je kwaad wordt op het systeem, maar die mensen gaan gewoon mee in wat ze aangeboden wordt en zeg nou zelf: zou jij een eigen huis weigeren als je in een asielzoekercentrum zit?

Ik leef me in Kaaskopje

Ik zou zelf niet boos worden op die mensen, maar ik kan me die emotie voorstellen.
Dat is het groene monster dat afgunst heet.

Ik ben ook een keer boos geworden op een collega, omdat hij weer met een leuk project ervandoor ging, en ik er weer naast greep. Ik heb dit overigens niet aan collega laten merken, maar het gevoel van boosheid was er weldegelijk. Ook naar hem toe.

Heel oneerlijk! Omdat de verdeling van de projecten steeds werd gedaan op de dag dat ik er niet was. Mijn vaste thuisblijf dag.
Dus eigenlijk op kleine schaal de schuld van het systeem. De dag verplaatsen was voor mijn baas geen optie. En voor mij ook niet omdat ik aan de opvang dag van het kinderdagverblijf vast zat en toen was van dag wisselen nog niet snel gedaan.

Maar mijn collega had daar dus geen schuld aan.
Ja hij had kunnen zeggen "dit is echt iets voor Bianca!" Maar dat heeft hij, begrijpelijk, niet gedaan.

Ik heb het hem vergeven hoor, gewoon door eerlijk te zeggen hoe leuk mij dat project had geleken. En ja hoor, bij de volgende verdeling heeft diezelfde collega mij voorgesteld om het te doen.

Op grote schaal, zoals bij Tigress' situatie kun je er ook weinig aan doen. Dat lijkt me dubbel frustrerend.
En hoewel je dan boos bent op de verkeerde, kan ik het me dus weldegelijk voorstellen.