Veranderen van mening: doe je dat wel eens?

Ja...

nog niet zo lang geleden....de supervisor op mijn werk, de 1e dag dat ik er kwam....tjee, wat een draak, dacht ik nog.....dat kan nog gezellig worden....

Het duurde niet zo lang, toen kwam ik er achter dat ze helemaal geen draak was, enorm veel humor had en supergezellig. Maar wel streng.....en rechtvaardig....die mening heb ik dus moeten bijstellen....

Door OO.....

ben ik heel anders gaan denken over meehelpen op de basisschool, schoolartsen, dossiervorming en privacy, wel of niet vrijwillige ouderbijdrages en vooral over kleuterverlengen....
Pippin

Goh, goede vraag

Als ik er zo over nadenk weet ik eigenlijk ook niet zo heel precies het antwoord. Ik denk dat ik niet zozeer echt mijn mening verander, maar door discussies IRL of op het forum kan ik wel genuanceerder gaan denken en krijg ik soms ook meer begrip voor de visie van anderen.

Over miriam

Zojuist nog, in het draadje hierboven. Ze heeft een grote roze handtas. Mijn wereld staat op z'n kop.

Tirza

Van mening veranderen

vind ik niet zo moeilijk, maar ik zie in de loop der jaren wel een bepaalde "lijn" in dingen. Ik ben veel principieler dan ik ooit van mezelf heb gedacht en gewild. Mijn vader was zo en ik heb hem er om verwénst. Ik kan zo strak en rechtlijnig zijn dat de tegenpartij de armen schreiend ten hemel heft. Ik heb dan het principiele gelijk zeg maar, maar in de dagelijkse praktijk is dat niet altijd even handig want het past niet in ...... het model, systeem, organisatie, ding of whatever. Ik verbaas mezelf soms over mijn vasthoudendheid daarin. Ik heb een privacy gevalletje lopen bij een organisatie, al bijna een jaar. En ik ben nog geen centimeter opgeschoven. Daar kan ik me dan gewoon over verbazen, over het feit dat ik zelf niet opgeef maar óók over het feit dat organisaties dit zo kunnen laten slepen.
Ik héb sowieso een mening. Over van alles en nog wat. En vaak gewoon een hele goeie, mooie, die andere mensen gerust even mogen gebruiken

Tirza

ik heb geleerd dat

het zelfs vaak beter is om eerst maar eens even helemaal geen mening te vormen, totdat je over het onderwerp info hebt verkregen.

Zoals hier op OOL vind ik het vaak zelfs fijn om nog geen mening te hoeven hebben totdat ik beide kanten heb gelezen. Vroeger merkte ik aan mezelf dat ik dat niet echt kon tegenhouden; mijn eigen mening vormde zich vaak direct al, maar het gaat me steeds beter af om het even uit te stellen en dat voelt zooo relaxed! Daardoor hoef je (eventueel) vaak ook je mening niet meer bij te stellen, eenvoudigweg omdat je hem nog niet gevormd had ;- )

Mijn motto is sinds een 10-tal jaar: uitstellen als het kan. En dat gaat heel vaak op, vooral ook met moeilijke beslissingen nemen. Als je die uitstelt dan hoef je vaak al niet meer te beslissen omdat de situatie vaak al zodanig is aangepast dat de beslissing al niet meer aan de orde is.
Zo kan dat ook met meningen vormen; stel het even uit en daarna vormt zich vaak een iets meer gefundeerde mening, za'k maar zeggen ;- )

groetjes, Sophie.

Niet veranderen

ik verander niet zo gauw van mening,wel heb ik in de loop der jaren geleerd mijn mening niet zo snel te vormen en te uiten,maar me eerst goed in het onderwerp te verdiepen voordat ik een mening vorm.ik zeg ook weleens tegen mensen,mag ik daar eerst even rustig over nadenken voordat ik mijn mening geef?

Als ik goed nadenk

Ik ben wel eens van mening veranderd, maar daar gaat wel een tijd overheen. Wel ben ik milder geworden, kan me beter inleven in andere standpunten en ben steeds meer gaan relativeren. Zal de leeftijd wel wezen

Jawel

Ik stel mijn mening wel eens bij. Niet helemaal omslaan naar de andere kant, maar wel veranderen. Eén van de duidelijkste voorbeelden op dat gebied is mijn mening over homeopathie en andere alternatievigheden. Was ik in mijn puberteit nog van mening dat je de klassieke homeopathie best een kans kon geven (onder het welbekende motto baat het niet...), het mag bekend verondersteld worden dat ik sinds een aantal jaren geen cent geen voor de werking van klassieke homeopathie. En dat komt doordat ik hier een aantal discussie gevolgd heb, links gelezen, nu dus beter geïnformeerd ben en op grond daarvan mijn mening heb bijgesteld.

Ja natuurlijk

ik ben van mening veranderd over:

kinderen: ze zijn leuk, daar kwam ik achter in de praktijk, sterker nog je wordt verliefd op je eigen kind !

Ik ben ouder geworden en wijzer, ja dat ervaar ik wel zo, ik ben geen 27 jarige 'zomaar opeens' zwangere ex-student meer. Ik vind andere mensen minder belangrijk dan vroeger, mijn eigen gezin is mijn prioriteit en daarom ben ik nu gelukkiger, het heeft richting en doel gegeven aan mijn leven. Ik denk dat ik daardoor over tal van dingen anders ben gaan denken.

ik ben zowel een heel erg gevoelsmens als heel erg analytisch. Het is dus sowieso vaak tweestrijd in me, dus ik ben gewend aan verschillende meningen

Als ik een discussie aanga, dan sta ik open voor wat een ander zegt, anders heeft het geen zin om te discussieren.

Soms

Ik ben nogal genuanceerd tot in het oneindige, heb erg moeite met mijn mening geven tot ik het idee heb dat ik gelijk heb. Verbaas me dan ook echt enorm over mensen die met grote stelligheid a beweren en dan binnen 5 minuten omzwaaien naar b. Die eerste stelligheid, daar kan ik echt helemaal niets mee.

Maar ouder worden geeft wel eens andere inzichten, en natuurlijk nieuwe informatie.

Rosa

Uiteraard!

Natuurlijk ben ik weleens van mening veranderd! Je hebt toch gewoon niet altijd gelijk? Je kunt ook niet alles weten, soms brengen mensen je tot nieuwe inzichten, soms komen ze spontaan aangewaaid omdat je als mens verandert.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand nooit van mening verandert, en mocht dat wel zo zijn, vind ik dat nogal star. In mijn omgeving zijn het voornamelijk pubers die, tegen alles in, vasthouden aan hun (niet altijd even gefundeerde of genuanceerde) mening .

Nuances

Daarmee ben ik niet bepaald opgevoed Met name mijn vader was overal heel stellig in. Dat leverde natuurlijk zeker in de puberteit behoorlijke discussies op, die uiteraard niemand won. Om eerlijk te zijn, mijn vader is nu 77 en heeft zo ongveer een aura van mildheid en relativiteit om hem heen hangen. Dus leeftijd en ervaringen binnen je leven spelen zeker een rol.
Groot gebracht met 'wat ik vind is juist' heb ik heel wat keren mijn mening moeten bijstellen. Met name van mijn man heb ik veel geleerd. Hij is iemand die heel erg dingen van verschillende kanten kan bekijken, ook zich kan inleven in een ander en dan pas een mening vormt. Maar die is dan ook heel stellig!
Ik doe het nog steeds vaak andersom. Ik heb mijn mening klaar en dan kijk ik eens verder dan mijn neus lang is.
Geven jullie trouwens ook toe dat je er falikant naast zat?

Jazeker

Ik had vanuit mijn jeugd normen en waarden opgebouwd, tenminste dat vond ik. Ideeën over liefde en relaties, kinderen en over hoe je moest zijn.
Binnen 10 jaar viel alles in duigen, letterlijk. Ik had alles gedaan waarvan ik zo hard riep dat ik dat nooit zou doen. Mijn hele beeld kwa normen en waarden waren in 1 keer weg, boem.
Ik heb dus geleerd om ook verder te kijken. En dat er meer dan 1 waarheid is.
Nu ben ik getrouwd met een man die op vele punten mijn tegenpool is, en dat heeft mij ook flink op de grond terug gezet. Want nu moeten we onderhandelen en water bij de wijn doen enz. Bevalt mij trouwens erg goed hoor
Nu heb ik een vriendin en haar vriend is dus ongeveer net zo als ik was, hij heeft strakke ideeën en meningen en heeft zijn hele leven uitgestippeld en weet precies hoe hij op iedere situatie zal reageren....ik herken mijzelf er zo in, zoals ik toen was, hopelijk valt hij minder hard dan dat ik deed, als dat ooit zo ver zou komen.

Ohja ik ben ook nog eens "huisvrouw" geworden, en ik riep altijd dat nooit te worden, want je bent meer, er is meer, bla bla ik vind het nu erg leuk om te zien hoe ik terug ben gekomen op vele dingen, ik geef het dan ook ruimschoots toe hoe ik verander van mening.

Verschil

Als ik er zo over nadenk, valt mij op dat ik wel eens verander van mening over 'kleinere' zaken, meestal door nieuwe informatie, maar dat er in de basis eigenlijk weinig veranderd. Mijn mening over goed en fout is eigenlijk al heel lang het zelfde, eigenlijk zolang ik me kan herinderen.

Wikken en wegen eerst

Eerst wikken en wegen, daarna begin ik te overleggen, wanneer we er niet uitkomen tja, dan kan er soms weleens discussie ontstaan, ik ben ook een gevoelsmens dus tracht ook te voelen waar de ander mee zit, maar wanneer ik bv. toch vind dat ik recht in mijn schoenen sta, blijf ik ook bij mijn standpunt. Wanneer ik mis ben, geef ik het ook wel toe.

Steeds meer

Een paar jaar geleden zou ik de vraag met 'nee' hebben beantwoord, want ik vond (en vind vaak ) dat mijn mening de enige juiste is. Toegeven voelt dan als een soort zwakte. Nu probeer ik juist meer naar de mening van anderen te luisteren en te kijken of een andere mening/manier ook goed is. Ik denk dat ik daar wel een leuker mens van word. Maar het kost me best wel moeite!

Ik kan slecht tegen mensen die nooit van mening veranderen

Ik vind mensen die nooit van mening veranderen zeer moeilijk om mee om te gaan. Die filteren zich ook vanzelf uit mijn vriendenkring, want dat beklijft niet.

Ik kan slecht tegen mensen die halsstarrig bij hun standpunt blijven omdat dat nu eenmaal hun principe is. (Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik Het Bureau zit te lezen, voor de insiders: type Bart

Je hebt soms religieuze mensen met principes waar ik dus nauwelijks een gesprek mee kan voeren. Dat is niet omdat ik ze hun principes misgun, maar omdat ik niet weet om te gaan met het uitgangspunt dat iets nu eenmaal zus of zo is. Verstokte vegetariers zijn net zo erg (ik ben er zelf ooit zo een geweest). Of autohaters. Of managers.

Niets voor mij. Ik troost me met de gedachte dat de nuance voorbehouden is aan intelligente mensen. Als je de nuance niet ziet is het veel makkelijker om principieel te zijn. Zie je 'm wel, dan kun je iets altijd wel van de andere kant bekijken en zul je ook nooit zwart-wit kunnen zeggen wat je vindt.

Daarom zijn topmanagers ook nooit té intelligent, een IQ van 120 is ideaal heb ik eens van iemand begrepen

Margje

Ah, margje

Dank, volgens jou ben ik dus superintelligent, want zoals ik hierboven schreef ben ik 'genuanceerd tot in het oneindige'.
LOL

Rosa

Zo zie je maar

Tirza:"Zojuist nog, in het draadje hierboven. Ze heeft een grote roze handtas. Mijn wereld staat op z\'n kop."
Zelfs over 'roze' en handtas kun je van mening veranderen.
Groet,
Miriam Lavell (heeft ook een roze bril

Margje

Ik troost me met de gedachte dat de nuance voorbehouden is aan intelligente mensen

Mwoh, ik denk niet domheid en halsstarrigheid per definitie hand in hand gaan. Niet willen toegeven of niet om het hoekje van je eigen leven willen kijken, heeft volgens mij meer te maken met angst.
Angst om:
toe te geven
een ander gelijk te geven
uitgelachen te worden
voor paal te staan
niet serieus genomen te worden
controle te verliezen over jezelf of een ander
Waarmee de laatste reden de rest van de lading wel dekt volgens mij.Overigens stond er vandaag op nu.nl een artikel over een onderzoek dat bewees dat zeer religieuze mensen een hogere pijngrens hebben. Hup, met z'n allen naar geloof&levensbeschouwing? Kunnen we Tonny nog wat filmtitels in de maag splitsen

Welnee

Cobi:"Wordt het na zo\'n blamage niet tijd voor een nieuwe nick? Suggestie: Tinky Winky"
Welnee, dat is nou juist zo leuk van een mening, zelfs over roze of een handtas. Je verandert van mening, maar blijft immer jezelf
Groet,
Miriam Lavell

Ja hoor: voortschrijdend inzicht

Ik verander door de jaren heen geregeld van mening. Waarom? Hoofdzakelijk door opgedane levenservaring. Je ziet meer, je vergelijkt meer en komt dan op basis van voortschrijdend inzicht tot andere conclusies.

Als je me 2 jaar geleden had gezegd dat ik zou stoppen met werken en full time voor de (inmiddels 4) kids thuis zou zijn, dan zou ik je voor gek hebben verklaard. Maargoed...het bleek allemaal niet zo goed meer te combineren. Mijn oudste bleek geen BSO kind te zijn en dan heel langzaam kom je tot de conclusie dat het voorlopig in ons geval toch het beste is, als ik de carriere even in de ijskast zet.

Verder ben ik in de loop der tijd van mijn geloof afgevallen. De mens is altijd maar bezig met de vraag waar hij vandaan komt, hoe de aarde gestart is, etc. Velen vinden het antwoord in een geloof. Maarja...een geloof is ook maar een geloof. Weten doe je niks. De ene god zegt dat je geen varkensvlees mag, van de andere moet je zwemmen in een bourkini, etc...en zou zijn er vele geloven met vele subgroepen en doet iedereen het anders. En wie doet het goed? Ik probeer gewoon als een goed mens te leven, anderen niet te kwetsen, etc. Dus ook daarin ben ik veranderd.

Groetjes,

Ma

Lampje aan...

Miriam: "Je verandert van mening, maar blijft immer jezelf "
Tegeltje! Tegeltje!

Ja roze, ook totaal van mening veranderd

Ik heb altijd al een gruwelijke hekelijk gehad aan roze en geel en toen verwachtte ik mijn eerste baby: een meisje. Vol overtuiging had ik voor een zachtgroene kleur gekozen als hoofdkleur van haar babykamertje en outfit. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat een mix van italiaans en nederlands een huidskleur geeft die bij zachtgroen een grauwe huidskleur aanneemt. In alle geschonken setjes van roze zag ze er veel mooier uit en bloede de huidskeur helemaal op en dus ben ik van menin veranderd. Groen is nu out en roze in voor mijn meisjes (geel is wel nog steeds out).
Een hele omslag was mijn mening over kinderen krijgen. Van "nee, niks voor mij, ik vind baby's niet leuk, hopelijk blijk ik steriel te zijn" naar de overtuigde en tevreden keuze voor vier kinderen.
Andere meningsveranderigen zijn over samenslapen en het nut van babykamers, boxen en kinderbedjes.
Of in de hoek van laten huilen, flesvoeding en op schema voeden, gebruik speentje, hoelang voeden is normaal, tandemvoeden, donormelk, enz..
Mijn mening over roken, drugs en alcoholgebruik is steeds minder tolerant geworden sinds ik meer van de gevolgen weet.
Mijn mening over Nederland en het nederlandse schoolsysteem inclusief doorkleuteren is aardig veranderd sind ik geemigreerd ben.
De algenoemde verandering ten opzichte van de homeopathie van: "ja, natuurlijk is vast beter" tot "nu, ik er meer van weet, klopt er geen hout van, het is gewoon oplichterij". Over hoe diervriendelijk bepaalde biologische bedrijven nou precies zijn. En verder in het gezondheidshoekje over wat nou goed eten is. (melk moet helemaal niet, en light is ook niet alles. Over koken met pakjes (blijken toch niet onmisbaar te zijn). Mijn mening is veranderd over kinderen met handicaps en dan vooral Down en autisme, waar ik vroeger door gebrek aan informatie toch in een andere nuancering over dacht.
En nog een hele leuke, mijn mening over internet: "nee, das niks voor mij, dat is voor computernerts" en forums: "dat die mensen nou niks anders te doen hebben", ook totaal veranderd.
Een andere verandering van mening waar ik nog steeds heel gelukkig mee ben is die ten opzichte van mijn man. Toen ik hem leerde kennen dacht ik: "sympathieke vent, leuk als aanwinst in mijn vriendenkring, maar absoluut niet mijn type, hij heeft geen schijn van kans". En binnen 6 maanden stond ik voor het altaar met hem en beloofde ik mijn rest van mijn leven met hem te willen delen.
Ik ben geloof ik een verandelijk type als ik dit zo allemaal opschrijf en er is nog wel veel meer waarover ik van mening veranderd ben. Hoe ouder ik wordt hoe meer kennis en ervaring ik opdoe en dus wordt er wel eens een vroegere mening bijgesteld. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn mening nooit veranderd of zij moet een slecht geheugen hebben Ook verliefd worden op iemand en er na een tijd niet meer samen mee wilen zijn is een vorm van meningverandering, die haast iedereen wel eens overkomt.
Groetjes Jessica

Ja, silone

Daar zeg je wat, ik denk dat daar ook heel wat in zit. Misschien zijn wij-genuanceerden wel zo genuanceert uit helemaal niet zulke nobele motieven.

Dat geldt ook wel voor mij denk ik. Als er ergens een heftige discussie gevoerd wordt moet het raar lopen mocht ik echt een keihard standpunt innemen (nou goed, over borstvoeding dan). Ik denk dan dat dat is omdat ik me in iedereen zo goed kan inleven en dat noem ik dan genuanceerd.

Maar je kunt net zo goed volhouden dat je je dan op de vlakte houdt uit angst achteraf bij het verkeerde kamp ingedeeld te zijn geworden. Dan ben je minder met de inhoudelijke argumenten bezig en meer met de dingen er omheen.

Wel goed om het zo ook eens te bekijken.

Margje
PS Die van de hoge intelligentie was natuurlijk wel met een vette knipoog bedoeld, hopelijk neemt niemand dat al te letterlijk (behalve rosa dan, die mag

Ps tinky

Miriam, ik zou Cobi's suggestie serieus overwegen, ik vind Tinky Winky echt een schitterende nick voor je. Paars met een handtas, wat wil je nou nog meer!

Dat kan toch niet!

Paars, margje, Paars! je denkt toch niet dat ik ooit iets met paars....

Miriam Lavell