Uitstelgedrag bij volwassenen

zoek een stok

Kun je een stok vinden voor achter de deur?
Iemand met wie je elke week afspreekt de voortgang te laten zien?

Ik ken het hoor, ik stel ook alles uit. Al jaren. Op de middelbare school leverde ik dan maar de werkstukken van mijn zus in met een nieuw voorblad. Het lukte me niet om aan een eigen werkstuk te beginnen. Inmiddels ben ik iets minder erg dan toen, maar in de kern.... poeh

Studie

Ik herken het. Ik heb mijn master kunnen halen door kleine en duidelijke omlijnde doelen te stellen (zaterdag om 15:00 is dit en dat af) en mezelf dan rijkelijk te belonen en een dag vrijaf te nemen. Heeft me kapitalen gekost aan schoenen, lingerie, kapper, oorbellen, maar het staat me allemaal goed en de master is binnen

Ha Sini, herkenbaar hoor

Een tijdje terug liep hier een draadje van iemand onder de naam 'Ouwe ADD-er'. Dat was jij toch niet, stiekem??
Ik herken het dus ook heel erg. Op allerlei fronten. Wat je eraan moet doen? Helaas geen idee. Ik probeer zoon te motiveren, die is nog veel erger dan ik. Maar ook daarvan weet ik eigenlijk niet hoe ik dat moet doen. Wel confronteert het me heel erg met mijn eigen onvermogen. Dat is pijnlijk. Het helpt me soms wel om mezelf weer eens ergens toe te zetten. Omdat ik tegen zoon zeg dat hij best af en toe eens streng tegen zichzelf mag zijn, ben ik dat ook weer voor mezelf. Maar dat is dan weer in conflict met mijn eigen leerproces, dat ik vooral liever en milder voor mezelf moet zijn . Want ik ben door die 'handicap' en een veeleisende moeder vroeger erg streng voor mezelf geworden.

Kan je vriend hierin geen steun zijn trouwens? Jou helpen door een fijne werkplek te maken, kopje thee erbij (geen chocola!), voor je koken op je studeerdag? En ik zou een afspraak met mezelf maken: of studeren of afvallen. Tegelijk kan denk ik niet. Of moet je niet willen. Wie weet werkt dat?

Pennestreek

Nee hoor, dat is Sinilind niet. Maar oh, wat herken ik het. Blij dat ik de sinterklaassurprise op tijd klaar had.

streng en mild

Kan je niet streng zijn over echt belangrijke dingen en mild over de rest? Dat vind ik nou moeilijk: het onderscheid maken tussen die twee. Maar als het wel lukt, dan ben ik èn relaxt, èn efficient.

Ik herken het ook

Pas als het móet, kan ik de concentratie opbrengen. Heb ik dat gevoel van moeten niet dan zie ik elk afleidinkje voorbij vliegen, ga ik andere dingen doen, kom ik gewoon niet tot goede ideeën. Het schijnt inderdaad add/adhd-gedrag te zijn, maar goed geen idee of ik dat heb.

Het is dus belangrijk dat jij het moet-gevoel ergens door krijgt. Je zou iemand kunnen vragen je op bepaalde dagen te bellen. Iemand die streng kan klinken en niet blij met je is als je je niet aan de afspraak hebt weten te houden. Je wilt diegene gewoon niet teleurstellen.

Li, dat hoort er ook bij

bij ADD: geen hoofd- en bijzaken kunnen onderscheiden en dus slecht zijn in prioriteren. Ik heb helemaal het verkeerde vak trouwens: secretaresse. Ik doe niet anders dan prioriteren en 100 ballen in de lucht houden, allemaal kleine klusjes, waardoor ik heel regelmatig echt door de bomen het bos niet meer zie. Pfff...

Idd Kaaskopje, de 'drive' om toch tot iets te komen ligt vaak buiten jezelf. Bij mij tenminste. Daarom is het vaak makkelijker iets te doen voor een ander, want die wil je niet teleurstellen. Voor jezelf (die studie) is veel lastiger. Vind ik.

Herkenning

Ik ben een enorme deadline werker. Ik doe dingen altijd pas wanneer ze gedaan moeten worden. Ook weer volkomen verkeerde beroep gekozen daarvoor.
Wat ik doe is deels accepteren. ik probeer zoveel mogelijk echte deadlines te hebben want dan wordt het gedaan. Maar die druk moet er dus wel zijn. ik probeer dus die druk te creeren door vaak dingen te beloven aan anderen want dan moet ik wel.
Maar het blijft lastig. Het hoort bij mij en ik zal het er ook nooit uitkrijgen.

Bij dingen die niet moeten zoals een cursus begin ik vaak heel enthousiast en doe heel veel maar na een week of 2 haak ik af en dan doe ik veel te weinig of ga niet meer waardoor ik uiteindelijk met een ontevreden gevoel achterblijf.

daarom een stok

Een stok achter de deur is met de bedoeling dat je een derde persoon moeilijker kunt teleurstellen dan jezelf. Hoewel het eigenlijk best naar is om jezelf steeds teleur te stellen.
Er is vast wel iemand die je dit toevertrouwt. Die gewoon af en toe checkt of je je aan je planning houdt. Je partner wil dit vast wel voor je doen. En als het niet klaar is brengt hij je warme choco voor tijdens het afmaken.

Sinilind

Fijn dat het je nu even lukt. En mooi dat je wel ziet wat belangrijk is.

Waar ik erg mee worstel is, is dat ik heel erg kan blijven hangen in dingen die in mijn ogen heel belangrijk zijn en daardoor verlies ik de echt belangrijke dingen uit het oog. Tenminste dat zegt de psych.
De dingen waar ik in blijf hangen zijn voor mij natuurlijk wel ontzettend belangrijk, anders beet ik me er niet zo in vast.
Gevolg is dat ik met heel veel dingen tegelijk bezig moet zijn, omdat ik alles als even belangrijk ervaar en daardoor volledig het overzicht kwijtraak en constant op mijn tenen loop.

Het eerste medicatie-experiment is mislukt, dus nu even "rust" en dan gaan we iets ander proberen.

Ik hoop,dat je de flow vast kunt houden nu je eenmaal begonnen bent. Succes.

Perspectief

Verander eens van perspectief: wat zou je een leerling adviseren die tegen het maken van een werkstuk o.i.d. aanhikt?

Op mijn afdeling is het een zooitje. Niks ligt vast, iedereen doet maar wat. Werkt hard, maar verzuipt. Wij werken nu met Leerkracht. Daarop zetten wij eerst doelen die veel te groot waren. Die hebben wij verkleind. Was nog niet haalbaar. Nu heb ik vandaag net zo lang doorgehakt dat we allemaal één haalbaar doel hebben dat de volgende sessie af kan zijn waardoor we een resultaat kunnen ervaren en er in elk geval een beginnetje is van nog veel meer. Zoiets zou jij ook kunnen doen. Je gaat niet je portfolio maken, maar één onderdeeltje van je portfolio. Al is het maar het uploaden van één document, of het invullen van een paar gegevens. Okee, dan ben je er nog lang niet, maar wat je wel gedaan hebt gaat niet meer weg, dus da's alvast meegenomen. En misschien rol je er zo in en gaat de rest makkelijker.

skik

Oh ja, zo herkenbaar

Dingen waar je tegenop ziet uitstellen. Zo moet ik een mail sturen aan de directrice van zoon zijn school, maar ik stel dat ook steeds maar uit omdat ik niet zo goed weet hoe het te formuleren.
En op mijn werk speelt het ook. Ik ben geregistreerd en dat moet je natuurlijk bijhouden. Dat doe ik ook, maar die punten die je dan verdient met trainingen, intervisies etc. moet je ergens invoeren en daar kan ik me maar niet toe zetten. Ook moet ik een coach gaan bellen en dat ga ik dus nu eindelijk eens doen....

leesvoer

http://waitbutwhy.com/2013/10/why-procrastinators-procrastinate.html
http://waitbutwhy.com/2013/11/how-to-beat-procrastination.html
http://waitbutwhy.com/2015/03/procrastination-matrix.html

Deze drie links vind ik echt fantastisch leesvoer; nog nooit had ik zo goed beschreven gezien hou uitstelgedrag werkt en hoe je je daarbij voelt. De termen die Tim Urban gebruikt om dingen te beschrijven, vind ik ook erg handig om mijn eigen gedrag te benoemen en me te realiseren waarmee ik bezig ben. Dat helpt me vervolgens ook om er weer een beetje uit te komen.

herkenbaar

Ik heb het vooral met het maken van werkstukken, waardoor er nu nog een xx aantal afgewerkt/ begonnen moeten worden om dan eindelijk verder te kunnen (en in die tijd toch al denken aan waarover ik een bachelor en masterscriptie wil schrijven, maar eerst die losse vak/ deelvak dingen af). De colleges volgen en het huiswerk daarvoor doen is nauwelijks een probleem. Maar een beginpagina opstellen, een voorwoord schrijven... een eerste zin van een nieuw hoofdstuk..

op de gekste tijden werken

Ik heb het ook

Ik krijg dingen voor elkaar door de momenten te pakken dat ik wel flow heb. Bij mij gaat het nl. meestal zo dat als ik ergens een dag voor heb ik eerst eens rustig met koffie de krant ga lezen, dan bedenk dat ik eens zou moeten beginnen, etc, etc, totdat ik (lang verhaal kort) tegen 4 uur 's middags de geest krijg. Maar dan moet ik alweer... (koken, kinderen dit of dat, vul maar in). Dus dan stop ik maar weer (mezelf verwijtend waarom niet eerder begonnen want het werd net leuk) en ga ik met een onbevredigd gevoel aan de dingen beginnen die echt moeten.

Maar ik heb inmiddels door dat dat juist de momenten zijn die ik moet uitbuiten. Dus als ik eindelijk die flow voel komen probeer ik hem eerder te lokken (om 3 uur al!), en ik ga meteen ervoor zitten als het moment daar is. En mijn dagen worden steeds meer van mezelf met oudere kinderen (net als bij jou) dus ik hoef niet meer voor 18 uur op het kdv te staan. Ik ga dus op zo'n dag tot 7 uur door, en daarna in 1 ruk door koken. Heb ik toch van 3 tot 7 gewerkt en die uren waren heel productief.

Het lukt natuurlijk niet altijd, maar het is wel de manier voor mij. Tegelijkertijd weet ik ook dat ik mezelf om 9 uur 's ochtends niet hoef op te jagen, dat is zinloos, dat wakkert alleen maar nog meer stress aan. Dus doe gewoon klusjes 's ochtends, lanterfant maar wat, verwijt jezelf dat ook niet. Maar als je het dan voelt komen, grijp het moment en laat het niet meer los.

De grootste eye-opener was voor mij dus: niet stoppen als het om half 5 eindelijk lekker gaat. Op dat moment kan je ook twee keer zo hard werken als normaal (of als een ander die om 8 uur begint) (althans dat verbeeld ik me) en ik heb om 7 uur echt het werk van een dag gedaan.

Helaas is het bij mij ook vaak dat ik 's avonds die flow krijg (ben een echt avondmens). Dan ga ik helemaal lekker en werk ik halve nachten door als de nood hoog is. Ik wil je dat niet aanraden uiteraard maar in mijn geval is dat ook een moment dat ik weet: nu kan ik knallen.

Niet stoppen als het komt. Dan JUIST doorgaan en niet loslaten. Het geeft ook erg veel bevrediging als er een keer dingen uit je handen komen.

Succes, Margje

omgekeerd

Ik heb last van mijn instelling dat ik alles meteen moet doen.
Meteen berichten beantwoorden, meteen mail beantwoorden, telefoon nooit laten gaan, registratie zo snel mogelijk afronden (zie tango) en invoeren, steeds controleren of dat ook is gebeurd, meteen een opdracht starten en afmaken en zo ben ik de hele dag bezig met "moeten" en "doen" en is mijn hoofd net zo'n puinhoop en voel ik me vreselijk neurotisch. Ik maak altijd lijstjes die vervolgens ook nog in mijn hoofd blijven zitten, ik ze zo snel mogelijk moet afvinken, want stel stel er bestaat een kans dat ik iemand tekort doe of dat iemand me zomaar gewoon niet aaaaaardig vindt!
Tja, je leest het en ziet direct de belachelijkheid ervan, maar zo werkt het dus voor mij.
Zeg dat ik iets moet organiseren en ik ga gelijk aan de slag, heel stipt, systematisch, effectiever dan effectief, en ik zorg dat het in orde komt. Maarja, wat het me kost aan energie, stress en zenuwen dat ziet dan weer niemand

Ja, ook herkenbaar

En het gekke is als ik eenmaal iets aan het uitstellen ben, dan stopt het niet en dat kan weken doorgaan. Mijn motto is om alles zo snel mogelijk op te pakken, lukt helaas niet altijd. Grootste ellende was schooltijd; altijd stress op zondagavond en tijdens studie haalde ik vaak nachten door om toch nog op tijd klaar te zijn.

Het gaat een stuk beter de laatste tijd

Ik maak plannen voor iedere week een weekplan waar op staat wat er moet gebeuren. die combineer ik met een to do per dag. truc die het meeste helpt is de dingen echt per handeling opschrijven. Deze week moet ik bellen voor interview, interview afnemen en interview uitwerken. Vroeger schreef ik op Piet interviewen en dan wist ik niet waar ik moest beginnen...

Mijk

Sinilind

Ik heb officieel de diagnose ADHD en ik ben nu een cursus aan het doen bij de GGZ. Vaardigheidstraining heet dat. Bij mij heeft het tot nu toe niet echt effect maar als je wil scan ik hem en stuur ik je hem. Wie weet heb jij er iets aan.

Ik heb het even gegoogeld, maakt het misschien iets duidelijker.
https://www.psyq.nl/therapie/groepstherapie/beschrijving/-/groepstherapie-bij-adhd-en-add Ik heb eerst die Introductiegroep gedaan en nu dus de ADHD-vaardigheidstraining

Margje

Wat enorm herkenbaar!

Ik baal ook als ik moet stoppen als ik de geest heb gekregen. Maar ja, ik moet wel. Ik kan niet tegen man zeggen dat hij alles moet doen als ik ook thuis ben, of pas om 4 uur mijn bed in als ik er 8 uur weer iit moet. Aan mijn zus zie ik wat er gebeurt als er geen noodzaak is om te stoppen. Ze draaide dag en nacht om en vervreemde daardoor een beetje van de dag. Ze probeert daarom iets normaler met de dagindeling om te gaan.

Eenvoudige app om te focussen

Kijk eens hier

http://www.addskills.nl/pomodoro-techniek-timemanagement-add/

Hele eenvoudige gratis app, en werkt als een tierelier om grip op tijd te houden. Je wordt min of meer verplicht om de 20/25 5 minuten ins blaue Hinein te staren, en daardoor lijkt het of je extra opgeladen weer aan de slag gaat.

Het kan natuurlijk ook zijn dat je 0,0 procent intrinsieke motivatie voor deze cursus hebt.Dan gaat het een hele zware dobber worden. Is het iets dat je echt wilt, of iets dat je van jezelf moet, of vindt van jezelf dat je het zou moeten willen? Misschien is het gewoon zaak om dat eerst helder te krijgen voor jezelf.

Wat goed Sini!

Ik ga ook maar eens kijken, samen met zoon, want die kan zoiets dus ook wel gebruiken.

Met dochter ben ik vorige week begonnen haar kamer op te ruimen/schoon te maken. Ik heb veel te lang achterover geleund (nou ja, ik had ook wel andere dingen aan mijn hoofd natuurlijk) maar ik realiseerde me nav dit draadje dat ik misschien gewoon teveel van haar vraag met het verzoek 'ruim je kamer op'. Dat is teveel en te onoverzichtelijk. Dat ik haar moet leren het in kleine stukjes te hakken en stap voor stap te doen.

Vanmiddag gaat zoon weer naar de psycholoog, benieuwd met wat voor tips en acties hij terugkomt en wat ik daarvan eventueel kan gebruiken.

Had overigens vorige week een gesprek met bedrijfsmaatschappelijk werk ivm de scheiding, preventief, ter voorkoming van uitval. Nou ja, ik doe het goed, was de conclusie, behalve dat ik chronisch te weinig slaap, en daar kan maatschappelijk werk natuurlijk niets aan doen. Wel zei deze dame tegen me dat ze sterk de indruk heeft 'dat ik meer in mijn mars heb'. Terwijl dat dus totaal niet de insteek van het gesprek was. Heeft me wel weer even aan het denken gezet. Want het klopt wel ja. Maar hoe doe ik dat, zeker op mijn leeftijd, eruit halen wat erin zit? Iemand daar ideeën over?

Leerzaam draadje dit!

ga 'm ook proberen

Ik ga 'm ook proberen.

Mijn ervaring is dat alles wel even werkt maar dat na verloop van tijd de 'prikkel' niet meer voldoende is en dat je dan een andere 'prikkel'moet zoeken.
Dit heb ik ook al besproken met mijn coach en die herkende het van andere ad(h)d clienten van haar.

ik ben juist

onder de indruk van post van Margje.
Geeft me zoveel herkenning en een stuk opluchting, en vooral (behoorlijk) stof tot nadenken, ben er nog niet uit.
Ik worstel hier eigenlijk nogal mee, ik denk al heel lang.
Vind eigenlijk van mezelf dat ik alles meteen, regelmatig en gestructureerd moet doen.
En iid een beetje de brokjes theorie.
Moet natuurlijk vaak ook, leven wordt geregeerd door structuren, tijdsafspraken etc etc.
Hier in huis ook nog wel met pubers, ik hamer steeds maar op structuur enz.
Maar ik loop daarin niet alleen tegen mezelf aan maar ook tegen de andere gezinsleden.

Concreet voorbeeld tav jouw post Pennestreek: kamer dochte, 13, is vaak enorme puinhoop. Nu bemoei ik me daar niet al teveel mee want er is al genoeg waar ik me mee moet bemoeien
Ik mompel dus wel vaker iets van 'wordt het geen tijd' en that's it.
Gister kwam ik thuis van werk en had ze haar kaner, zoals wel vaker, spontaan gedaan.
Het leek alweer alsof ze een totaal andere kamer had. Een kamer uit een tijdschrift wel te verstaan.
Een wereld van verschil met de kamer dige ze de dag ervoor had. Moet ze uren mee bezig zijn geweest.

Ik heb wel vaker gemerkt dat als ik de kinderen kleine dingen vraag, dat ze dat moeilijk vinden.
Het ligt er ook aan, en werkt ook vaker andersom, maar ze lijken soms juist enorm veel beter te presteren als ze zelf kiezen om juist een groter geheel te doen.
Dochter krijg ik bijv bijna niet meer gemotiveerd te helpen met koken. Terwijl ze vorig jaar met partner een ingewikkeld menu op tafel heeft gezet met grootste plezier en gemak. Speelt dan wel meer mee natuurlijk maar soms zijn kleine stapjes juist lastiger.(enorm gezucht en gekreun bijv)

Ik heb mezelf wel geleerd in huishouden kleine stapjes te nemen, vóór de kinderen deed ik altijd alles in één keer, werkte hard door en dan weer lange tijd niets. Met kinderen gaat dat natuurlijk niet.
Nog steeds heb ik veel moeite ermee te stoppen, vind er niets aan een stukje van keuken te doen en de rest dan vies te laten.

Mmhh, ben hier nog niet mee klaar
Maar dank Margje, je schrijft op zo'n positieve wijze over iets waar ik zelf geloof ik nogal negatief to stond en steeds tegen vecht.

Oh wat een herkenning

heel fijn, want ik heb dit dus ook, en ik word er helemaal moedeloos van.
Ga meteen die pomodoro proberen.

Heb ook al headspace gedownload, en rennen met Evie (of zoiets), dus wilde plannen. Maar dus uitstelgedrag, ook hier mee. Heel erg. Ook een beroep dat vasthangt van de deadlines, dus eigenlijk niet handig. Aan de andere kant, juist als ik een straffe deadline heb raak ik echt in een flow, en kan ik ontzettend goed werken, dus dat werkt wel weer voor mij. En ja, dan werk ik soms ook hele nachten door, word ik ook niet gestoord en kan ik me uiterst goed concentreren. Het is ook creatief werk, en dat kan ik slecht naar willekeur oppakken en weer laten liggen. Dus ik kan het wel, hard werken en doorwerken, maar mijn ritme past niet in de huidige maatschappij volgens mij.

Maar het is wel zo dat ik enorm tegen werk kan zitten aanhikken, daardoor niet geniet van de momenten dat ik eigenlijk wat anders doe (maar ondertussen dus zit te hikken) en ook oplopende stress krijg doordat ik die deadline heus wel zie aankomen...

Erg is ook dat ik het ook heb met de belasting en aanverwante verplichtingen. Sommige dingen vind ik zo erg, dat ik er buikpijn van krijg. Daar moet ik vanaf, want het is niet zo dat ik het niet kan. En als ik het eindelijk wel af heb ben ik altijd blij en viel het enorm mee. Wat helpt is idd dingen zoveel mogelijk meteen doen. Ik heb ook mijn werkplek in de keuken gecreëerd, omdat ik daar het meest centraal zit als ik thuis werk.

Sini, ik kan me nog een draadje herinneren van jou waarin het gesprek terecht kwam op tijdsbeleving (had te maken met je partner)... Voor mij heeft dat er zijdelings wel mee te maken. Ik moet mezelf voor sommige dingen in een tijdsbubbel kunnen voelen om helemaal op te gaan in het werk (niet hetzelfde als een portfolio hoor!) en dat lukt vaak niet met alle verplichtingen, kids, enz. enz. Mijn partner heeft er momenteel ook zeer weinig begrip voor, dus het leidt ook nog best vaak tot ruzie, waardoor ik eerlijk gezegd nog minder productief word...

Momenteel heb ik het ook: ik moet, MOET echt iets belangrijks inleveren ergens, en ben dus maar uit arren moede heeeeel erg gaan opruimen thuis. Op zich lekker, maar toch uitstelgedrag. Nu moet ik echt aan de bak hiermee.

Dank voor dit topic, ik voel me wel emotioneel gesteund.

Daar