Tas op tafel-ergernis

Inderdaad

"Volgens mij heeft iedereen (in zijn eigen huis) zijn eigen normen."
Klopt. En dat is op zich natuurlijk ook helemaal geen probleem. Maar als je merkt dat gedrag van een ander (tas op tafel) je gaat irriteren (zoals bij jou), dan is het belangrijk om jouw norm expliciet te maken. Dus ga je niet ergeren, maar spreek je verwachtingen helder uit, dat voorkomt veel gedoe.
Het doet mij denken aan een voorval met mijn buurvrouw. Op den duur kwam ze helemaal emotioneel bij ons aan de deur. Het bleek dat ze zich al een half jaar (!) vreselijk ergerde aan het feit dat wij soms 's avonds laat douchen. Dan lag ze in bed en ging liggen luisteren naar het geluid van onze douche. Iedere keer dat ze onze douche hoorde, werd haar irritatie groter, ze ging er echt op letten en het hield haar op den duur zelfs wakker.
Als ze een half jaar eerder naar ons toe was gekomen en had gezegd "ik vind het geluid van de douche vervelend, kunnen jullie proberen vroeger op de avond te douchen?", dan hadden we daar rekening mee gehouden. Kleine moeite, groot plezier.
Nu is een tas op een tafel wat anders dan het geluid van een nachtelijke douche, maar het gaat om het principe

Wat voel ik mij

weer een geluksvogel dat ons huis niet zo gehorig is dat wij de leefgeluiden van de buren horen. Alleen de deur wordt een beetje enthousiast dichtgegooid, maar wie weet klinkt onze deur ook zo.
Wakker liggen van de douche van de buren... hoe bont moet je het daarvoor maken?

Ijsvogeltje

Ik was al bang dat het meer een 'het hoort niet zo' regeltje van haar was, dan échte overlast. Ik zou niet blij zijn met die buurvrouw wat dit punt betreft.
Ik vermoed dat het een oudere dame is? Ik zou wel heel duidelijk aangeven dat je begrip hebt voor zo'n irritatie van haar (als zich weer zo'n gesprek voordoet), dat je hoopt dat zij er begrip voor heeft dat jullie soms een andere indeling van de dag hebben dan zij, maar dat je zo zachtjes mogelijk doet. Voor sommige mensen lijkt het bij het ouder worden steeds moeilijker te worden om flexibel te blijven denken en je kunt je niet aan elke gril van de buurvrouw aanpassen. Zo hoorde ik bij een bezoek van mijn schoonouders dat mijn schoonmoeder mijn schoonvader voorschreef hoe hij zich moet douchen. Mag hij dat even lekker zelf bepalen? En dat lijkt wel steeds gekker te worden met haar. Vandaar mijn advies

Ik zal wel dom zijn...

En iedereen heeft zijn eigen manieren. Maar tas op tafel een ergernis, dat is nog nooit bij me opgekomen.

Terwijl er best veel mensen zijn die bij mij hun tas op de eettafel zetten. Ik vind het allemaal prima, heb er nooit bij stilgestaan dat dat misschien elders not done is...

Ik merk dat ik er steeds aan moet denken (klinkt ernstig, maar valt wel mee gelukkig ). Ik ben niet zo tas-op-tafel-zetterig (zie mijn andere bericht) maar wie weet wat voor andere ergernis opwekkende blunders ik allemaal heb gedaan en nog ga doen in mijn onnozelheid...!

Waarmee ik het probleem niet wil belachelijk maken. Want blijkbaar is dit echt iets dat serieus speelt, ergernis om een tas op tafel. Dus neem ik het serieus.

Assertieve preek hoeft niet.

Is het niet gewoon zo dat die tas wordt een obsessie wordt omdat je geen goede manier weet om van die tas af te komen. Wat dacht je van:

"Vind je het erg om je tas even op de stoel naast je te zetten? Anders oogt het zo ongezellig."
"Zal ik je tas aan de kapstok hangen? Dan staat hij niet in de weg."