Taaltopic

En de jongste gaat nu het dyslexietraject in. Wat we ook proberen, zijn problemen met schriftelijk taalgebruik gaan maar niet over. Luie ouders, slechte school en lui kind?

hun hebben

tot vervelens toe tegen de kinderen gezegd: hun kunnen niks, dus het moet zijn zij. Laatst verbeterde mijn oudste van 16 haar leraar. Hij zei 'hun doen' en in een reflex zei mijn dochter: hun kunnen niks, dus het moet zijn zij doen. Ze schrok er zelf van

Pirata

Dit is wel symptomatisch voor de huidige cultuur. Als er iemand hamert op het belang van goede spelling en goed taalonderwijs begint er gelijk iemand te miepen dat hij of zij zich tekort gedaan voelt.

Het is jammer dat je kind slecht in taal is, Pirata (de mijne zijn trouwens ook niet allemaal even goed), maar dat wil nog niet zeggen dat taal, taalopvoeding en taalonderwijs niet vreselijk belangrijk zijn.

Het kan toch niet zo zijn dat niemand meer beoordeeld mag worden op zijn of haar beroerde taalgebruik omdat sommige kinderen dyslectisch zijn?

hun

Pas echt erg: de lerares Nederlands van mijn dochter heeft ook uitgelegd in de klas dat je nóóit ME mag zeggen, altijd MIJN, en meer niet. Als je het doet, doe het dan goed. De grap hier nu is: ik schaam MIJN voor ME lerares Nederlands. Corrigeren heeft geen zin meer hier
Ad: het gaat natuurlijk niet over de interactie tussen jou persoonlijk en je kinderen

@sw4

Haha, herkenbaar, dat hebben mijn kinderen ook. Met 'hun hebben' inderdaad en nog veel sterker met 'groter als/dan mij/ik'.

en, algemeen

Hebben jullie nou ook dat je je eigen reactie nog een keer goed doorleest op spelfouten, voor je 'm plaatst?

Tine

"Hebben jullie nou ook dat je je eigen reactie nog een keer goed doorleest op spelfouten, voor je 'm plaatst?"

Zo hoort het toch eigenlijk? Ik probeer dat in ieder geval meestal wel te doen. (en nee, ik doe het niet *altijd* en zelfs dan glipt er nog wel eens een sjagrijnig door)

Tne

"Haha, herkenbaar, dat hebben mijn kinderen ook. Met 'hun hebben' inderdaad en nog veel sterker met 'groter als/dan mij/ik'."

Ik word zelfs wel eens gecorrigeerd door mijn eigen kinderen. De volgende keer ga ik ze vertellen dat dat slecht is voor mijn interactie

Correcties op mezelf

En wat mij stoort is niet zozeer een tikvautje, maar de eigen "redactionele" correcties die daar op volgen. Laat dat nou toch.===

Ja Pirata, wie de schoen past trekke hem aan. Ik dus ook . Ik sla soms hele woorden over, of het staat er zo dat ik bang ben voor misverstanden.

Ik erger me wel wezenloos aan de letterlijk zo aangekondigde 'redactionele correcties'. We zitten hier niet op een schrijversclub, of als volleerde journalisten, dus ook niet 'redactioneel'.

Wilt

Ik ben bang dat 'hij wilt/zij wilt over een poosje in de Van Dale staat als correct Nederlands. Als dat de normale vervoeging wordt, waarom zou het dan niet 'mogen'. Maar ik vind het zó lelijk klinken!

"Me" stoort me ook, maar in mindere mate. Je zou het (geschreven) spreektaal kunnen noemen. Wilt is gewoon nooit goed, gesproken noch geschreven.

Goede voorbeeld

Mijn kinderen worden bij vlagen knettergek van mijn correcties. Maar ik kan het niet laten hun woorden even correct te herhalen. "Hij wilt" en "beter dan mij", daar komen ze echt niet mee weg. Uiteindelijk zal de boodschap wel aankomen. Daarnaast probeer ik gewoon het goede voorbeeld te geven, zoals bij alles in het leven. Goed voorbeeld doet goed volgen.

motivatie

Onkunde is wat anders, maar er zijn echt veel mensen die wel snáppen dat iets fout is, maar gewoon niet gemotiveerd genoeg zijn om er hun best voor te doen. Die zijn gewoon niet zo geinteresseerd in correct taalgebruik. Jammer is dat.

Nee Ad, je mag in bepaalde situaties gerust naar het taalgebruik kijken. Natuurlijk. Zoals gezegd is het op websites, in zakelijke communicatie e.d. heel erg belangrijk. Maar niet iedereen zal het leren, welke inspanning er ook gepleegd wordt. En in een informele omgeving zou dat niet zo'n punt moeten zijn.
Overigens ben ik dus echt zo'n lastige ouder qua taal. Helaas beklijft het bij één kind alleen zolang het over mondeling taalgebruik gaat. Als hij iets opschrijft ben ik al blij als ik snap waar het over gaat.

En tegenwoordig

De kinderen gaan mij nu ook corrigeren... mijn eigen schuld. 😁

Pirata

Ja, mijn oudste dochter corrigeert ook graag. Hoewel ik haar taal- en grammaticakennis op prijs stel, denk ik ook wel eens 'ja ja... niet alles hoeft benoemd te worden'. We hebben een taal-tic in de families, aan beide kanten dus. De opa's waren beroepsmatig met taal bezig, hun kinderen, man en ik dus, kregen dat dan toch ook mee, hoewel man bepaald niet alles correct zegt. Leggen en liggen, kunnen en kennen, zijn lastig. Mijn jongste dochter lijkt niet erfelijk te zijn belast met de tic, gelukkig ook niet met leggen/liggen, kunnen/kennen .

"Zeetakje:
Yep, chagrijnig is het, maar dat had ik al toegegeven."

Sorry, Ad. Niet gezien. Goed lezen is natuurlijk ook een vak.

Correct

Ik corrigeer mijn kinderen wel eens maar het ligt ook aan de situatie. Als zij heel enthousiast een verhaal vertellen dan laat ik ze dat mooi op hun eigen manier doen. Mijn kinderen zijn erg gevoelig en worden heel onzeker als ik continu benoem als ze dingen niet goed zeggen. Wil niet zeggen dat we er geen aandacht aan besteden.

ik heb er zelf niet zo heel veel moeite met schrijffouten. Alleen bij bedrijven, scholen etc. Of het moet heel dramatisch zijn. Meestal prik ik er wel doorheen.

En zelf

maak ik ook wel fouten maar niet zo dat je er niks van kan maken. Soms is het ook de snelheid of dan denk ik dat ik het goed heb nagelezen en dan toch niet goed genoeg

Ooit (gecorrigeerde versie)

In het kader van redactionele werkzaamheden heb ik eens meegemaakt, dat een ingeleverde tekst was voorzien van het volgende bijschrift: "Correcties van jullie kant corrigeer ik graag!" In de veronderstelling dat de schrijver in kwestie – een nogal anti-autoritair en uiterst zelfverzekerd persoon – een grapje met ons uithaalde met zijn dubbelzinnige taalgebruik, moest ik er hartelijk om lachen. Dat werd me bepaald niet in dank afgenomen; hetgeen dermate op mijn – toch al geactiveerde – lachspieren werkte, dat ik kwam te huilen van het lachen.

Nog zie ik al die bloedserieuze gezichten vol onbegrip zó voor me. Amai! Hoe kon ik toch zo uit mijn rol vallen? Hoe dan ook; het is en blijft een fijne herinnering.

"Plotsklaps"

Plotseling was die ergerlijke uitdrukking er en eensklaps behoorde ze tot het repertorium van het journaille. Het ergert me!
Wat me ook vaak ergert: de overvloed aan "!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" in memo's op het werk en de volkomen overbodige herhalingen:

"deur sluiten!!!!!
Deze deur altijd toe!!!!!!!!!!!!
dicht doen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!".

Niet dat ik er qua taal zoveel van bak.

RK correctie op de eerste en gecorrigeerde versie

dat ik kwam te huilen van het lachen.===

is dat niet dat ik 'moest huilen van het lachen'?

corrigeer me maar als ik het niet bij het rechte eind heb.

In antwoord op uw schrijven

Laat ik deze kwestie – zoals ik nu eenmaal bijna altijd pleeg te doen – benaderen met een ingenieuze mengeling van volkse wijsheden/filosofie en historisch besef! Hierbij zij overigens op voorhand aangetekend, dat eventueel ongemak door toedoen van al te grove generalisaties niet dient te worden geschreven op mijn conto, maar – U raadt het reeds – op het uwe. Nog een waarschuwing vooraf: zet niet al te veel uitroeptekens achter deze notitie; u zou zich immers nog de toorn van forumgenoot Yvan op uw hals halen!

En dat lijkt me niet zonder gevaar. Voor zover u dat zelf nog niet had opgemerkt; het is nogal een baasje. Om precies te zijn: eentje die in principe nog harder kan blaffen dan alle honden die hij nog niet heeft omgelegd bij elkaar! – Zo spreekt althans uit sommige van zijn bijdrages aan dit forum. – Zekerheidshalve herhaal ik hier nog even de spreekwoordelijke slag om de arm: “in principe”.

Voor zover ik weet, heb ik de goede man namelijk nog nooit ontmoet. Geen idee dus of hij het volume zou kunnen evenaren – of zelfs overtroeven! – van singer-songwriter Von Smith; die – zonder overdrijving – wat betreft stembereik en vocale beheersing opmerkelijk veel wegheeft van de grote Elvis Presley. Als u die nog kent.

Juist! Een ieder die op de hoogte is van zijn levensgeschiedenis – niet die van uzelf, maar van Elvis! – is zich er ongetwijfeld terdege van bewust: in een mensenleven kan veel fout gaan. Wie geen of te weinig angst kent, houdt hier onvoldoende rekening mee. Nu zult u ongetwijfeld denken bij uzelf: “Dat mag voor zich spreken!” Maar staat u er evengoed bij stil, dat ook zonder roekeloos gedrag geheid van alles misloopt?

U mag – al dan niet collectief – een grondige hekel hebben aan bureaucratie; het is deze laatste wijze constatering die aan protocollen ten grondslag ligt! Met het vastleggen van handelingen in een bepaalde volgorde hoopt men de risico’s statistisch in te perken. Ik benadruk: statistisch! Want, om mijn waarde collega Maarten van Rossem te citeren: “Laten we wel wezen”; voorkomen is weliswaar beter dan genezen, maar (helaas) niet altijd doenlijk. Let bij dit citaat a.u.b. secuur op de door mij gebruikte interpunctie. En weet, dat ik hier de echte Maarten van Rossem bedoel en dus niet die nepperd van GeenStijl.

De Amerikaanse ruimtevaartingenieur Edward A. Murphy (1918–1990) formuleerde deze akelige wetmatigheid als volgt: "If there’s any way they can do it wrong, they will". In onze taal luidt deze zogeheten Wet van Murphy: “Als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen!” U leest het hopelijk goed: er staat ‘ze’. U – wie u ook bent – hoeft zich dus niet persoonlijk aangesproken te voelen. Dat scheelt dan weer wat ergernis in de wereld.

Beroepshalve was Murphy er medeverantwoordelijk voor, dat zoveel mogelijk astronauten hun reizen door het heelal konden navertellen. Hem was een bijzonder lot beschoren. Zelf allesbehalve een geinponem – naar verluidt – maakte hij het mee, dat zijn wet wereldwijd aanleiding gaf tot relativerende humor! Zo kwam hij hoogstpersoonlijk slachtoffer te zijn van de wetmatigheid die hij in zijn wet had vastgelegd. Ik wil maar zeggen: Ziet u wel? Tragiek kan de besten overkomen!

Hetzelfde geldt voor succes, uiteraard. Het trof bijvoorbeeld de historicus Jan Romein (Rotterdam, 30 oktober 1893 – Amsterdam, 16 juli 1962). Hij wist eveneens een heuse wet te lanceren: de economische ‘Wet van de remmende voorsprong’, waaruit later de ‘Wet van de stimulerende achterstand’ zou voortspruiten. Een wet waaraan ik – en wie met mij? – in mindere tijden de nodige bemoediging heb ontleend.

Schitterend academisch vuurwerk aan weerszijden van de Atlantische Oceaan; nota bene met internationale allure! Binnen het huidige tijdsgewricht, waarin de wereld meer en meer dorpse trekken begint te vertonen, was het stellig tot een ontmoeting gekomen tussen die twee wetenschappers. Toen zij nog leefden echter, vertoefden zij vermoedelijk elk te zeer in hun eigen ‘bubble’/bubbel. Bovendien geografisch dermate ver van elkaar verwijderd, dat ik zelfs betwijfel of zij wel weet hadden van elkaars wetten!

Wie zich naar aanleiding van deze roemruchte ‘success stories’ vertwijfeld afvraagt waarom hij zich niet tezamen met anderen bevindt in één of andere bubbel, maar in de ‘twilightzone’ ertussen, kan zich troosten met de gedachte zijn tijd wellicht (ver) vooruit te zijn. – Mochten ooit alle bubbels barsten. – En anders wel met het nummer ‘Sugar’ van Robin Schulz (

Resteert nog de vraag of Robin Schulz zich lid beschouwt van de Amerikaanse taalpolitie en ik mijzelf van de Nederlandse. Wat verwacht u?

Rode krullenbol

Andere insteek

Nog n iet alles gelezen maar volgens mij ging de commotie in het bewuste draadje niet zozeer om taalfouten maar om omgangsvormen; dat je iemand niet neersabelt die misschien wat minder verbaal/intellectueel toegerust is dan jezelf.

Het niveau hier ligt inhoudelijk en wb taalgebruik hoger dan op andere fora, we (nou ja ik ) houden van pittige discussies, maar om dan met veel vertoon van superioriteit los te gaan op de enkeling die hier af en toe opduikt en die kunst niet beheerst. Alsof je het slechtste jongetje van de klas gaat pesten met zijn beroerde rapport.Dat stoort me nog meer dan het beroerde schrijven zelf.

Al wil ik best bekennen dat ik postings zonder interpunctie of van ouders van wondertjes of kids,en berichten van forummers bij het woord beknopt in hun interne van Dale ontbreekt,die halve DSM IV op partners en schoonouders loslaten, of bij wie de antenne alleen op zenden staat afgesteld, meestal ongelezen laat. En wat ik ook niet snap is dat voor een aantal welbespraakte types hier het kofschip hogere wiskunde is. IInteresseerd het voltooit deelwoord jullie gewoon niet?

Teveel eer rode krullenbol

Even ernstig: Elvis????????? Murphy????????? Schulz????????? En dan nog een stuk of wat 'Ollanders, wereldberoemd in Nederland?

Wel goed geschreven. Een beetje gekunsteld, dat wel, maar wellicht was dat de bedoeling.

Knap hoor!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

d dt

Ik ging er vroeger nogal prat op dat ik geen taalfouten maakte. Dat deed ik wel overigens, maar dat zat 'm meer in woorden domweg overslaan omdat ik dan alweer met de rest van de zin bezig was. Dat doe ik nog steeds. Maar moet bekennen dat ik de laatste jaren ook slordiger geworden ben met d, t en dt. Jij ook zie ik, of is dat een instinker? "...voltooit deelwoord jullie gewoon niet"

Ik kreeg vorig jaar van een medeforummer te horen dat ik heel erg intelligent overkwam. Ten eerste natuurlijk heel fijn om zo'n compliment te krijgen, omdat ik ook wel eens het gevoel heb dat ik lang niet door iedereen zo beoordeeld word. De waarheid ligt in het midden. Havo was haalbaar geweest voor mij. Ik zoek gewoon veel op. Twijfel ik? Google is dan mijn vriend, of vandale.nl, of ik zet hele teksten in de vertaaltool. Maar regelmatig glipt er toch een fout doorheen, omdat ik eroverheen lees en het pas in verzonden versie zie. D, t, dt, dat soort zaken. Op Facebook kun je dat nog herstellen, jammer dat dat hier niet kan.

Oh, de eerste alinea

was op Kenfan gericht.

Kaaskopje

Een instinker?Wat dagd je zelf?

Ik ben de koningin van de kromme omarmingszinnen die nergens eindigen , maar om vervoeginsfout te maken moet ik echt goed mijn best doen. Ik ben van de generatie waarbij het er ingeramd is, net als jij. En het is me inderdaad opgevallen dat je meer worstelt met de d's en de t's dan voorheen. Ik vind het geen sympathiek trekje van mezelf maar ik zie zo'n fout meteen en ik moet erg mijn best doen er dan geen conclusie aan te verbinden. Dochter is nog een grotere taalnazi,die verbetert iedereen, en er is zelfs een vakantieliefde op gesneuveld.

Het grappige is dat ik Nederlands als tweede taal heb gegeven, en dat de cursisten daar er zelden fouten mee maakten. Dan heb ik het wel over mensen die in het land van herkomst al enige opleiding hebben gehad. En hier zie je mensen met werkwoorden als gebeuren en veranderen voortdurend de mist ingaan. En zo moeilijk hoeft het niet te zijn. Als het kofschip in je geheugen naar onbekende wateren is afgevaren, vervang dan gebeuren door smurfen. Dan hoor je vanzelf of het nog steeds gebeurt of dat het veranderd is.

Nu we hier toch "zitten" durf ik je eindelijk te vragen waarom je de laatste tijd te pas en te onpas overal aanhalingstekens "gebruikt". Of zit je als je praat ook altijd met je vingers te knippen als je twijfelt of iets "gepast" is?

En ook al ben ik het lang niet altijd met je eens, ik vind je wb stijl en woordgebruik (mn de variatie) bovengemiddeld goed schrijven.

"Ik ben...

... de koningin van de kromme omarmingszinnen die nergens eindigen".

Die zin op zich is al een hoge taalonderscheiding waart/d/dt. En ja, ik meen het.

Aankondiging

Aangezien ik ook wel prijs zou stellen op een hoge taalonderscheiding volgt op de bericht een (door mij zelf) gecorrigeerde versie van #55. Zonder nu de indruk te willen wekken met Kaaskopje, Kenfan en alle overige schrijvers een concurrentie aan te gaan. Het beste concurreer je met jezelf; vind ik.