Moe van herdenken
Ik word zo moe van dat herdenken van het ongeluk met die MH17. En ik weet dat dat eigenlijk niet mag, maar ik vraag me af of dit nou zoveel erger is dan een geliefde op een andere manier verliezen. Door een auto-ongeluk, ziekte of een zomaardood op te jonge leeftijd. Gelukkig waren wij vorig jaar niet in Nederland toen het gebeurde, dus ik heb maar zijdelings die massahysterie van toen meegekregen. Klappend langs de snelweg staan als er lichaamsresten in auto's langskomen. Wie verzint er zoiets?
Een collega van mij kan er al een jaar lang niet over ophouden. De buurman van zijn neef (en beste vriend dus hij kende die buurman ook redelijk goed) zat in het vliegtuig. Mijn collega gedraagt zich al een jaar alsof zijn moeder de dag ervoor is overleden. Gek word ik ervan, maar ik kan dat helaas niet tegen hem zeggen, natuurlijk.
En ik vind het ook een beetje hypocriet dat er steeds gezegd wordt: we moeten dit nooit vergeten, we gaan het elk jaar herdenken. Hoe gaat het met de Bijlmerramp, het ongeluk in Faro, het grootste ongeluk uit de vlieggeschiedenis op Tenerife? Inmiddels zijn dat ook dingen waarvan je dan bij jezelf denkt " o ja, dat was toen, zielig voor ddie mensen" maar grote nationale herdenkingen met massale aandacht in de media blijven uit.
oh lieve help
Ik gaf dat voorbeeld om te laten zien dat er verdriet bestond bij mensen die er verder buiten stonden en niet de directe slachtoffers alleen. Niet bij MIJ, maar bij degene die iemand kende, eerder mee samengewerkt heeft en het eerst geidentificeerde slachtoffer was.
Het bestaat, mensen die meeleven en niet alleen in hun eigen cirkeltje denken. Ik verduidelijkte dat nota bene nog in posting 14. Hoezo redeneer ik drama naar mezelf toe, kun je me dat uitleggen?
Moe
Ik denk dat volgend jaar we er veel minder van zullen merken. Ik vind het logisch dat er dit jaar veel aandacht aan wordt besteed.
Verder heb ik ook niet de behoefte om het steeds op tv te zien. Maar ik vind het tegenwoordig ook knap irritant dat rond 4 en 5 mei je op tv ook alleen maar documentaires en films over de oorlog ziet.
Maar gelukkig zit er een knop op de tv.
Dendy
Als kind van ouders die de oorlog heel erg bewust meegemaakt hebben, zou ik de periode voor 4 en 5 mei moeten omarmen misschien. Maar ook hierbij merk ik dat ik wat herdenkingsmoe wordt. Hou mij te goede hoor, de herdenking op 4 mei vind ik waardevol en ik ben ook van mening dat je als inwoner van dit land die 2 minuten stilte maar moet respecteren als je je in het openbaar begeeft. Maar ieder jaar dezelfde films, ieder jaar weer de beelden van de oorlog, terwijl we genoeg beeldmateriaal hebben van drama's in het heden.
Maar terwijl ik dit schrijf ben ik mij er ook van bewust dat er steeds weer generaties zijn die nog niet helemaal weten wat er in de oorlog gebeurd is en voor die generaties is het leerzaam, misschien. Ik merk echter ook aan mijn dochters dat het inmiddels té ver van hun bed is. Door Anne Frank heeft mijn oudste dochter nog het meest meegekregen en dat is mooi. Aan informatie ontbreekt het ze niet in ons huis. Mijn man heeft ontzettend veel boeken over WO II. Maar ik lees het niet en de kinderen ook niet.
Naar de tv toerennen Kaaskopje?
Hebben jullie geen afstandbediening dan?
En is het nu zo'n ramp (pun intended) dat het voor 1 hele week ook wat verweven zit in de gewone programma's? Dat is vaak het eerste jaar na een grote ramp en wordt vanzelf weer minder.
Behalve voor de direct betrokkenen natuurlijk. Voor hen gaat dit nooit meer over. Dat lijkt me nou echt iets om eens een draadje over te beginnen.
Toerennen
Bij wijze van spreken natuurlijk 
. Echt heel erg is het niet. Maar ik herken wel wat in de herdenkingsmoeheid van TS.
Ik hoef niet verder te kijken dan naar mijzelf om te weten en begrijpen dat persoonlijk leed altijd in je rugzakje zal blijven. Hoe het verder gaat hangt ook af van het karakter en de veerkracht van ieder persoon.
Mja
Ik vond het ook wel veel, eerlijk gezegd, en ik vraag me ook af of de nabestaanden dat fijn vinden, al die aandacht in vele programma's. Het is lastig om da afleiding te zoeken...ik moet dan altijd denken aan mijn oma, die niet blij was met alle tvprogramma's over de tweede wereldoorlog. Het rakelde zoveel op bij haar....
Dat
Dat zal verschillen per persoon, maar gezien de grote belangstelling van onder andere de tweede en derde generatie naast overlevenden, lijkt het me nog niet het doel voorbij schieten.
Degenen die ik ken in familie en omgeving hebben ook veel meegemaakt, in jappenkampen gezeten. Hele persoonlijke dingen vertellen ze soms liever niet, maar het herdenken is voor hen nog steeds belangrijk.
Pol
Wat betreft mijn oma is niet het herdenken wat haar dwarszat, dat vond ze uiteraard logisch. Het ging om de hausse aan televisie aandacht. Het was lastig om een beetje verstrooiing te zoeken en afleiding op die manier, juist op deze dagen.
Gisteravond
Weer het hele circus, inclusief de emotionele toespraak van Timmermans, op TV. Ditmaal omdat Rusland misschien (!) tegen een tribunaal zal stemmen.
Pfff.
Als je niet wilt
dan hoeft het niet.
Ik heb daar bijvoorbeeld helemaal niets van meegekregen (yeti)omdat ik een film heb gekeken en daarna ben overgeschakeld naar een zender waar niets van dat alles voorbij kwam. De televisie kan uit, de krant ongelezen in dat soort tijden.
Er is voor iedereen een manier van ontsnappen toch?
Anderzijds is dat momenteel hoe tv werkt blijkbaar, het zal wel bezuinigen zijn? Al die misdaadseries net dubbele afleveringen, herhalingen en dat met 3 a vier soorten per avond, de week van Angelina Jolie, we feliciteren deze week Sylvester Stallone, police acadamie 1 tot met 10 en daarna de tvserie. Het is behalve zomertijd gewoon erg saai op tv. En dus vullen ze met weinig heel veel zendtijd.
Daarom zoek ik het in films die ik wil bekijken, 1 keer per dag hooguit het nieuws en dan vermaak ik me wel weer met andere dingen.
Yeti
Hoeveel zenders heb jij op je toestel?
En op élke zender was, wat jij noemt, dat circus?
Afhankelijk van de televisie
Wat zijn we voor ons vermaak eigenlijk afhankelijk van die tv, he...
Al die herhalingen en police academies zijn langs me heen gegaan. Ik heb nog zoveel andere leuke dingen te doen...! 
Maar goed, ik ben dan ook zo'n gekkie die één keer de Mol en Expeditie Robinson heeft gezien en dacht: "Nee, dat is niks voor mij."
Boer zoekt Vrouw heb ik dan weer wél gevolgd en de Tour de France die serie met die vakantievierende senioren in Griekenland ook! Daar ga ik speciaal voor zitten! En voor de rest ben ik selektief tv-kijker. Ik mis waarschijnlijk een boel, kan niet overal over meepraten. Maar ik hoef me ook niet te ergeren als er blijkbaar opeens overal weer hetzelfde op al die zenders komt Mijn welzijn is niet afhankelijk van wat de televisiemakers te bieden hebben.
Onzin
Het was tijdens het journaal.
ik kijk zelden naar het journaal
en dat geeft zoveel rust.
Nu en dan check ik teletekst of nos.nl/nu.nl. Bij selectief TV-kijken kun je prima om het journaal heen.
Yeti
Wat was er dan circusachtig aan? En als het alleen bij het journaal was, dat ik dus niet heb gezien (kan ook), dan het was toch niet avondvullend?
Ik kijk tegenwoordig weinig tv, meer films en via internet kom ik ook nog wel wat nieuws tegen en heb ik daar geen zin in dan sla ik het over.
Vermaak?
De een roept dat we voor ons vermaak te afhankelijk zijn van det v, de ander roept dat je alles behalve het journaal zou moeten (mogen?) kijken.
Ik kijk het journaal niet voor 'vermaak'. En pol, ik heb niet gezegd dat het avondvullend was. Maar ik erger me wel aan de zoveelste uitzending van een snotterende Timmermans, iets waar trouwens zelfs de nabestaanden aanstoot aan namen indertijd.
Staat genoteerd
Yeti ergert zich aan Timmermans....
Ja dat lijkt me dan een groot drama. Dat moeten wel 2-3 verschrikkelijke minuten geweest zijn. Misschien moet je de NOS een brief schrijven en vragen of ze dit nooit meer willen doen?
Vind je nou zelf ook niet dat je een klein beetje overdrijft? Ik zie ook weleens items langskomen in het journaal die ik minder interessant vind. Uitstekend moment om even koffie te zetten, een plaspauze te houden, etc.
Nieuwswaarde
De TV werkt heel simpel: heeft het nieuwswaarde dan komt het bij het journaal, verwachten ze veel kijkers dan krijgt het een eigen blokje of zelfs een programma, speelt het in op de emoties dan is het iets voor de commerciëlen (zoals de huilende Timmermans). Zonder kijkers dus geen TV. De herdenkprogramma's sluiten blijkbaar aan bij een behoefte en dus worden ze gemaakt. En nee, dat hoeft niet dezelfde behoefte als die van de nabestaanden te zijn.
Dat Rusland wellicht tegen een tribunaal zal stemmen (veto) is van grote nieuwswaarde. De snotterende Timmermans hoeft daar wellicht niet nog een keer in, maar jeetje.. het hele item was 5 minuten, het stukje van Timmermans 'n paar seconden. Dat is voor mij echt te kort om me eraan te ergeren.
Wij hebben trouwens helemaal geen TV. Ik kijk dus achteraf en alleen dat wat ik wil zien. Geen reclame meer en de stukken die ik niet leuk vind zap ik gewoon door. Van die herdenkingen (die van mij ook niet per se hoeven) heb ik dus vrijwel niks meegekregen. Ik kan het iedereen aanraden!