Mijn moeder naar verzorgingshuis
Dag allemaal,
Mijn moeder (85 en zeer zwak de laatste weken) heeft eindelijk toegestemd met een verhuizing naar een verzorgingshuis. De hulp die elke dag door de gemeente gestuurd werd schrok van hoe ze loopt en hoe moe ze is, ze eet amper want ze is alleen en kan het niet opbrengen om te koken voor zichzelf, en zelfs de Franse variant van tafeltje dekje (maaltijden worden klaar maar koud opgeleverd, moeten opgewarmd worden in de magnetron) vindt ze te veel werk.
Ik ga vanuit Nederland elke maand naar haar toe, met liefde maar behalve boodschappen halen als ik er ben kan ik weinig doen. Ze heeft ook 7 katten, wat eigenlijk altijd de reden was om niet naar een verzorgingshuis te gaan: “wat gaat er gebeuren met mijn beesten”? Maar ze kan er niet meer goed voor zorgen en haar huis vervuilt door die katten.
Nu moeten we een goed huis vinden voor haar, voor de tijd dat ze over heeft (of het weken, maanden of nog een paar jaar weet ik niet). Dat is niet het probleem. Ik merk dat ik zelf veel moeite heb met haar laatste levensfase. Onze relatie is altijd erg moeilijk geweest, ze had altijd kritiek op wat ik deed, hoe ik mijn kinderen opvoedde. Pas de laatste jaren is ze mild geworden en kreeg ik complimenten van haar. Ik had denk ik graag langer willen “genieten” van deze situatie. En nu kom ik op een moment dat ik haar langzaam afscheid zie nemen van het leven. En het hoort erbij, zij 85 en ik 57, maar toch. Ik heb geen broer of zus, wel halfjes van mijn vaders kant maar zij en ik waren een eenheid (tegen wil en dank te close).
Kortom: ik worstel enorm. En weet niet zo goed hoe het aan te pakken. Is het voor iemand herkenbaar?
Sini
Begrijp ik goed dat ze in Frankrijk woont en jij in NL? Zou ze niet bij jou in de buurt naar een verzorgingshuis kunnen, zodat je haar wat vaker kunt zien? Zou je dat willen?
Of is het meer dat je nu opeens beseft dat ze echt aan haar laatste levensfase is begonnen en dus weg zal vallen. Eén van je ouders verliezen blijft een zwaar iets. Ook al was de relatie moeilijk. Dat verdriet kan je niet omzeilen, maar hoef je anderzijds ook nog niet te doorleven voor het zover is. Probeer wat meer in het hier en nu te leven, nu ze er nog wel is.
en wat gebeurt er met haar katten?
Marie24 schreef op 27-12-2022 om 19:47:
en wat gebeurt er met haar katten?
Ja dat vroeg ik me ook af.
Ik las het topic en je naam Sinilind, en direct kwam het beeld van jouw moeder boven. Jullie hadden inderdaad niet de makkelijkste relatie. Hoe fijn om te lezen dat ze milder geworden is. Ik heb helaas geen tips voor je, behalve nemen zoals het komt, en zo veel warme momenten onthouden.
Spreekt je moeder ook Nederlands, anders kan ze beter in een omgeving blijven waar ze de verzorgers kan verstaan en ze ook met andere medebewoners kan communiceren en verstaan waar die over praten.
Dat kan bijdragen aan het loslaten van haar huisdieren; vriendelijkheid en interesse door verzorgsters ipv katten.
Wat betreft de katten; indien sommige katten te oud zijn, kan de dierenarts je een oplossing bieden indien ze te moeilijk elders ‘t geplaatst kunnen worden. Misschien kan de dierenarts ook met je meedenken, denk aan plaatsing van een aantal bij een of meerdere boerderijen.
Of de dame van de gemeente?
" Begrijp ik goed dat ze in Frankrijk woont en jij in NL? Zou ze niet bij jou in de buurt naar een verzorgingshuis kunnen, zodat je haar wat vaker kunt zien? Zou je dat willen?"
Angie, Sini is zelf (oorspronkelijk) Francaise, dus ik neem aan dat haar moeder gewoon haar hele leven in Frankrijk heeft gewoond. Om iemand op haar 85e te verplanten naar een ander land, met een ander klimaat, ander eten en mensen om haar heen die ze niet kan verstaan lijkt me op zijn zachtst gezegd geen goed idee.
Sterkte Sini, het moet heel moeilijk zijn om te weten dat je moeder zo achteruit gaat en jij niet even af en toe langs kan. Wat die katten betreft: kan je niet gewoon zeggen dat ze naar het asiel gaan en dan op weg daarheen de afslag nemen naar de praktijk van de dierenarts? Als je moeder zelfs te weinig puf heeft om maaltijden in de magnetron te doen, dan denk ik niet dat ze nog bij haar katten op bezoek wil, of wel?
Wat betreft "hoe het aan te pakken" - wat je zou kunnen doen, behalve met je moeder op zoek gaan naar een goede plek voor de volgende fase - is om aan haar te vragen waar haar belangrijke papieren liggen, en die uit te zoeken. Om ook alvast te kijken welke spulletjes mee gaan bij een verhuizing. Om te vragen of ze een lijstje kan maken van mensen - met de adressen - die een bericht van haar verhuizing moeten hebben (dan heb je meteen ook de lijst van de mensen die t.z.t een overlijdensbericht moeten hebben). Om alvast een plan te maken voor hoe de huidige woning moet worden leeggehaald. Het snelste en het makkelijkste is om nu, samen met je moeder, eruit te vissen wat belangrijk is (dat wat zij mee wil nemen en dat wat jij en je familie willen behouden) zodat je t.z.t iemand kan laten komen die de boel helemaal leegtrekt en schoon oplevert. Je kan nu alvast gaan uitzoeken of die bedrijven er zijn, wat ze kosten, en hoe je ze inschakelt. Dan weet je wat je te doen staat op het moment dat er actie ondernomen moet worden.
Zelf zit ik momenteel in een - heel andere -situatie met de nodige zorgen en onzekerheid, en ikzelf vind het prettig om me met die regeldingen bezig te houden waar ik wel invloed op heb. Uiteindelijk moet het toch gebeuren, dus de tijd is nuttig besteed, en bovendien leidt het af.
Ik geloof dat het Kaatje was die in eenzelfde situatie zat, haar (nederlandse) ouders woonden in Spanje en wilden niet terug. Ik geloof dat de laatst overgebleven ouder erg zorgbehoeftig werd en daar uiteindelijk is overleden als ik het goed heb.
Bolmieke schreef op 28-12-2022 om 10:00:
Ik geloof dat het Kaatje was die in eenzelfde situatie zat, haar (nederlandse) ouders woonden in Spanje en wilden niet terug. Ik geloof dat de laatst overgebleven ouder erg zorgbehoeftig werd en daar uiteindelijk is overleden als ik het goed heb.
Dat was Kaaskopje. Ik dacht dat haar moeder uiteindelijk wel naar Nederland is gekomen. Maar dat speelde ten tijde van de omvorming van de beide forums. Ik heb gemist hoe het is afgelopen.
Sini, wat een lastige situatie voor je. Hier in Nederlands weet ik van een seniorenclub voor katten. Daar komen katten zoals die van je moeder terecht. Maar dat kost wel wat. En dan maal 7… dat loopt wel in de papieren! Ik ou contact opnemen met haar dierenarts en overleggen. Misschien is ze laten inslapen wel de meest humane oplossing.
Verder eens met Temet, probeer al zoveel mogelijk samen met haar te regelen en uit te zoeken. Stapsgewijs. Misschien kunnen je kinderen je helpen?
Vraag in het beoogde huis of je daar ook digitaal toegang hebt tot het dossier van je moeder, dat is zeker met zoveel afstand erg belangrijk. En kan ze beeldbellen? Ook heel fijn om in contact te blijven zonder dat je helemaal daarheen hoeft.
Ik hoop voor je dat ze weer wat opknapt als er goed voor haar gezorgd wordt. Regelmatig eten en drinken is daarvoor heel belangrijk, en dat zou moeten lukken in een verpleeg- of verzorgingshuis.
Sterkte!
Even advocaat voor de dieren: er is geen dierenarts ( en zoja dan mag wmb de vergunning afgenomen worden) die een ( redelijk) gezond dier in laat slapen. Die moeten herplaatst en daar zijn best oplossingen voor. Het zijn levende wezens, als ze niet doodziek zijn kunnen ze bij en ander krijgen wat ze verdienen.
Max88 schreef op 28-12-2022 om 11:35:
Even advocaat voor de dieren: er is geen dierenarts ( en zoja dan mag wmb de vergunning afgenomen worden) die een ( redelijk) gezond dier in laat slapen. Die moeten herplaatst en daar zijn best oplossingen voor. Het zijn levende wezens, als ze niet doodziek zijn kunnen ze bij en ander krijgen wat ze verdienen.
Alleen het gaat niet om Nederland. In sommige landen denken ze daar anders over. Zeker als ze weten dat dieren niet herplaatst kunnen worden. Geen idee overigens hoe dat gaat in Frankrijk.
Plantenbak schreef op 28-12-2022 om 11:38:
[..]
Alleen het gaat niet om Nederland. In sommige landen denken ze daar anders over. Zeker als ze weten dat dieren niet herplaatst kunnen worden. Geen idee overigens hoe dat gaat in Frankrijk.
Lijkt me dat herplaatsen echt geen probleem moet hoeven zijn, desnoods in België.
En dan nog hè, dat laten inslapen is ook bepaald niet gratis. Van dat geld kun je zo’n kat best nog wel flinke tijd in leven houden.
Ik zou even overleggen met het plaatselijke asiel. Misschien hebben zij wel een oplossing.
Wat de katten betreft: de dierenarts van mijn moeder heeft toegezegd ze een per een te onderzoeken en kijken welke gezond genoeg is om geadopteerd te worden. Een paar van de katten zijn echt bejaard en ziek, en zullen euthanasieerd worden. De kosten zijn voor mij.
We hebben misschien een kleine structuur gevonden (9 kamers van 28m2, op een mooie locatie vlakbij haar huidige woonplaats) met goede zorg. Ze hebben een plek. Het grootste probleem is dat de huisartsen staken deze week en dat de indicatie tot minimaal volgende week zal moeten wachten.
Haar verplaatsen naar Nederland lijkt me niet wenselijk, ze spreekt geen NL en het beetje Engels wat ze kon is ze vergeten. Het is moeilijk dat het nu tussen Kerst en Oud en Nieuw gebeurt, met de staking van de artsen terwijl het eigenlijk al te lang duurt waardoor haar situatie acuut is. Thuiszorg biedt uitkomst maar het moet niet meer dan 1 weekje duren.
Sini