Mijn dochter blijft maar aankomen

Vlinder ea

Moeder zegt van maat 38 naar 44. Hoe groot je dat ook vindt, het is geen plussize.

En waarom ik daar op een ontspannen manier op reageer? Omdat ik ervaring heb met mijzelf en 1 van mijn kinderen. Er is altijd op mijn gewicht gelet, toen ik 15 was ben ik in 1 jaar tijd 10 kg aangekomen. Mijn moeder was ernstig ziek. De opmerkingen van de omgeving waren niet van de lucht en ik mocht naar een dietiste die mij niet geholpen heeft, eerder van de wal in de sloot; erg vernederend. Het heeft mij jaren gekost om met hulp op een normale manier naar voedsel te kijken en nog heb ik er moeite mee. Ik kan niet meer van eten genieten en heb op dat gebied een slecht zelfbeeld overgehouden aan die periode.
Dat wil ik niet voor dit meisje, niet die kritische blik, niet het commentaar, niet het slechte zelfbeeld en als het even kan zonder hulp van buitenaf.

Een van mijn kinderen werd door omstandigheden ook zwaarder. Ik heb er nooit uit mijzelf over gepraat, tot de dag dat kind bij me kwam en zei gewicht te willen verliezen. Heb kind zelf ideeen laten aandragen en samen gekeken wat tot de mogelijkheden behoorde. Op eigen manier is kind 10 kg afgevallen, rustig en zonder dieet, zonder dreigende eetstoornis, zonder hulp die alleen maar bevestigt wat je zelf al weet.

gezond/ongezond

Ik zou het niet hebben over gewicht, te dik, kledingmaten enz. Maar puur en alleen over gezondheid. Als je veel vette en zoete troep eet voel je je slechter op de kortte termijn en het heeft nogal wat negatieve effecten op je gezondheid op de lange termijn. Daar zou ik me dan wel tegenaan bemoeien, met als doel om gezonder te gaan eten, niet om af te vallen.
Wat mij betreft hetzelfde als wanneer je kind (volwassen of niet) regelmatig teveel alcohol zou drinken, of drugs zou gebruiken enz. Of zeggen jullie dan ook niets?

hulp bieden

Ik snap best de angst om een meisje een eetstoornis aan te praten, maar zoals sommigen het hier stellen, vind ik het persoonlijk nogal overdreven. Tussen 'teveel aandacht geven' en 'negeren' zit nog een heleboel ruimte. Ik geloof ook niet dat ik zo 'ontspannen' zou blijven zoals sommigen hier doen. In korte tijd van maat 38 naar 44 vind ik nogal shocking. Het meisje heeft een verkeerd eetpatroon, dus zal voorlopig doorgaan met groeien. Dat is gewoon niet gezond. Als het mijn dochter was, zou ik zeker met haar naar een goede diëtist gaan. Of naar een arts. Er zal ergens een knop om moeten bij haar. Ze moet haar eetpatroon gaan aanpassen zodat ze niet verder gaat groeien.

Het meisje is 18, dus daar kun je een goed gesprek mee aanknopen. Je hoeft niet krampachtig te vermijden om over gewicht of over omvang te praten. Ze is toch niet gek? Ze kijkt zelf ook in de spiegel en moet geregeld nieuwe kleren kopen. Ik denk dat ze echt wel weet dat er wat aan de hand is.

Maar 'weten' is niet genoeg, zeker niet als het gaat om eten en gewicht. Heel veel mensen weten dat ze minder/anders/gezonder moeten eten. En toch.... die patat (of chocola of wat dan ook maar) is gewoon veel te lekker. Veel mensen die hun eetpatroon willen aanpassen, hebben daar hulp bij nodig. Van familie, van vrienden, van onbekenden op een forum, van een diëtist, een spottrainer of wie dan ook maar. Ik zou daar dus op insteken: 'hoe kan ik jou helpen? Ik ga je helpen om weer een gezonde flow te komen'.

en nu

Gisteravond kwam ze ineens naar me toe. Met dat warme weer voelde ze zich toch niet zo fijn in de kleren en lekker. En bovendien paste haar lievelingsshort niet meer. Of ik een manier wist waardoor ze gezonder gaat eten. Ik heb haar zelf dingen laten noemen. Ze kwam met een aantal aan waar we het samen al eerder over hebben gehad. Ze denkt zelf dat haalbaar is: door de week niet snoepen, ontbijt en lunch met boterhammen, warme maaltijd, bij de koffie s avonds een biskwietje en fruit tussendoor. Naar het werk wil ze evt een kliekje van de dag ervoor meenemen, zodat ze die kan opwarmen. En zo niet, een maaltijd die niet bestaat uit saucijzenbroodjes oid. In het weekend wil ze wat meer. Als ze dit kan volhouden, dan went ze zich in ieder geval een gezonder etenspatroon aan.

Vera

je had haar ook nog kunnen vragen wat je kunt doen behalve anders eten: meer bewegen dus. Fietsen, wandelen of sporten etc.

goed bezig!

Fijn dat ze het nu zelf ook in ziet, en dat ze zelf met ideeën kwam! Toch adviseer ik ook een bezoek aan de diëtist, omdat die net even de puntjes op de I kan zetten en met mogelijkheden komt waar je zelf niet snel aan denkt!

Mooi

Fijn dat ze het zelf oppakt. Maak er geen toestand van als ze een keer in de fout gaat. Je kunt ook zorgen voor gezondere alternatieven dat die altijd voorhanden zijn. Dat als ze trek krijgt ze eerst een gezonde keuze bijdehand heeft. Iets wat ze wel lekker vind. Inderdaad een restje warme maaltijd, of rauwe paprika oid of fruit.

jakkes

Ik word er naar van.
Zie mezelf als stevige 13-14 jarige. Mijn moeder plakte foto's van naakte dikke dames op de keukenkastjes en koektrommels. ik stond aan het begin van een eetprobleem.
Te pas en te onpas werden er ín het algemeen' opmerkingen gemaakt:

Zou je dat wel doen?
Beetje minder mag ook wel.
Je hebt net patat op.
Och zie die dikzak daar dan, eet ook nog een ijsje.
Ja ja ieder pondje gaat door je mondje.
Ach wat een een aardig meisje, jammer dat ze zo dik is.
Leuke jurk, ze heeft er niet het figuur voor.

Nu 30 jaar later heb ik een bmi van 28. 30 jaar gejojood. Lijnen en aankomen.Nog steeds krijgt ons hele gezin bij oma een koekje en slaat ze mij over.

Denk je echt dat ik niet wist, destijds, dat ik te zwaar was? Tuurlijk wel. Een puber kijkt en vergelijkt. Weet echt wel dat ze 3 maten gegroeid is.
Maar wat is de reden van haar gewichtstoename? Is het enkel onoplettendheid? Of verschuilt ze zich? Of is het een manier om stress af te reageren? Of heeft ze een laag zelfbeeld? Of ontwikkelt ze een verslaving? - ook niet goed voor je zelfbeeld.

En dan een moeder die er wat van zegt als ze pizza eet. Alsof ze dan ineens haar eetpatroon omgooit.

Een van onze kinderen moet ook opletten. Maar het is zijn keus. Ik vertel hem hoe ik mijn lijf kapot gelijnd heb- hoe eten een voldaan/tevreden gevoel kan geven. En dat dat maar van korte duur is.
En bovenal vertel ik hem dat hij voor mij niets anders wordt of hij nou dik of dun is; hij is goed zoals hij is.

Laat dat de boodschap zijn. Steun je kind in plaats van te ondermijnen.

ik heb het weekend over dit draadje nagedacht

en de laatste postings niet gelezen.

Mooi dat ze jouw raad vroeg. Hou het luchtig. Zet in op bewegen. En als t ff niet lukt- dan niet.
Ze is er niet minder om.

Fijn

Fijn dat ze er toch zelf mee kwam. Als ze zelf gemotiveerd is, zal ze succesvoller zijn om gewicht te verliezen. Als ze zelf ideetjes geeft, vul die dan aan met de kennis die jij hebt, idd het bewegen erbij, evt begeleiding (al kan die stok ook weer een te hoge druk zijn). Allemaal dingen die ze zelf kan verzinnen, jij kunt aanbieden en ZIJ een beslissing over neemt. Support haar, wees trots op haar, maar uit dat ook weer niet te overdreven dramatisch, anders kan ze weer ervaren dat ze daarvoor niet goed genoeg was.
Het klinkt misschien overdreven, maar ik weet hoe het brein van sommige meiden werken kan en daar wil je voorzichtig mee zijn.

Vera

"Naar het werk wil ze evt een kliekje van de dag ervoor meenemen, zodat ze die kan opwarmen."
Hier kan jij natuurlijk mee helpen. Probeer dingen te koken waarvan de restjes de volgende dag ook nog lekker zijn, en zorg dan dat er ook werkelijk restjes zijn (hou die desnoods al apart voordat het eten op tafel komt). Ze hoeft dan haar lunch alleen nog maar in haar tas te schuiven, de volgende ochtend. Waarschijnlijk is een warme hap tussen de middag voor haar ook veel bevredigender dan een meegebrachte boterham met kaas. Als ze de lunch alleen nog maar hoeft op te warmen is dat sneller en makkelijker dan kopen (en goedkoper ook, natuurlijk), en als ze niet naar de kantine of de bakker gaat hoeft ze ook geen keuze te maken tussen de verantwoorde bruine bol met kipfilet of dat veel lekkerder saucijzenbroodje (boodschappen doen als je honger hebt - we kennen de valkuilen) En tenslotte: dat bakje in de tas is ook een signaal: kijk, mijn familie steunt mij in mijn pogingen weerstand te bieden aan de saucijzenbroodjes.

Ze eet dan twee keer per dag warm, wat in Nederland ongebruikelijk is maar in de meeste andere landen heel gewoon, en als dat haar helpt om minder te snaaien krijgt ze hopelijk in totaal minder calorieën binnen en in elk geval minder troep.

Groeten,

Temet

over bewegen

Bewegen is voor veel dingen goed, maar afvallen doe je er amper van, tenzij je het extreem veel doet. Afvallen doe je door minder inname, niet door hoger verbruik. Zie bijvoorbeeld hier (wel in het Engels, en lang-maar kijk anders alleen de laatste 3 minuten voor de moraal van het verhaal):

Groeten,

Temet

klopt

Klopt Temet, ik sport me het apelazerus. En ben maar een paar kilo lichter geworden. Maar wel een stuk strakker en gespierder! Dus je vervangt er wel een hoop vetmassa mee door spiermassa.

Temet

Dat weet ik maar je moet ook rekenen dat je tijdens het sporten niet zo bezig bent met eten en je je gewoon prettiger kan voelen na afloop. Dat is ook heel wat waard. Zorg inderdaad wel dat je daarna niet gaat snaaien maar zorg dat je daarna kunt aanschuiven voor de gewone maaltijd.

bewegen

geeft uiteindelijk energie.
Als je beweegt eet je niet. Als je je fitter voelt krijg je wat meer zelfvertrouwen.
Als je je fitter gaat voelen is het makkelijker om goede keuzes te maken; bijv. water drinken ipv energy.

Natuurlijk moet je intake veranderen. Maar gewicht/vetweefsel verliezen gaat wel makkelijker als je erbij beweegt dan dat je in je luie stoel blijft zitten.

Dat zeggen jullie nu wel

Maar bij mij werkt dat niet zo. Ik krijg niet meer energie van sporten. Wel meer zin in snaaien.

Blijkbaar werkt dat endorfine verhaal toch niet voor iedereen.
Sporten om af te vallen is dan niet de goeie mindset. Sporten voor je gezondheid wel!

Helaas

Helaas is ze niet sportief en niet tot sporten aan te zetten. Ze fietst wel bijna dagelijks een flink stuk, heuvelachtig. Maar meer wordt het niet. Ook omdat ze niet zoveel tijd heeft. Maar ze is goed bezig. Ze is aan het werk en als warme hap heeft ze een bakje pasta met saus mee. Op het werk neemt ze er fruit bij en yoghurt. Dat is toch beter dan saucijzenbroodjes, kaascroissants etc.

Wat ik doe

Mijn kinderen zijn jonger en niet te dik, maar twee ervan hebben wel aanleg, dat is al jaren duidelijk. Ik heb het nooit, maar dan ook nooit over dik worden, té zwaar worden, aankomen of wat dan ook. Altijd alleen maar over gezond. Goed voedsel dat je lichaam en je brein nodig hebben. Wanneer ze weer neigen uit te dijen, grijp ik zoveel mogelijk stiekem in. Weer meer volkoren pasta in plaats van witte. Rijst idem. Roomboter koop ik dan ff niet. De ranja wordt nog dunner (ze drinken meestal water). Halfvolle yoghurt wordt mager. Et cetera. Een aantal dingen kun je niet doen, omdat jouw dochter haast volwassen is natuurlijk. Maar je kunt het gezonde eten in elk geval in je koken integreren. Altijd complexe koolhydraten (zeker als haar avondeten ook haar lunch wordt, wat me op zich een goed idee lijkt). Altijd volkoren broos. Pannenkoeken van volkoren meel ipv bloem et cetera et cetera. Als ontbijt evt. kwark met havermout en fruit.
Succes, en fijn dat je dochter er zelf mee aan de slag wil. dagelijks een flink stuk fietsen lijkt me trouwens prima beweging.

dat is mede het probleem

Ze eet niet iedere avond thuis. Ze eet op het werk en dat was tot voor kort snackachtige rommel omdat ze dat daar nou eenmaal verkopen. Of ze eet bij haar vriend die ook van smikkelen houdt. En dat is dan een roomsaus, taco's met room etc. Bij mij eet ze wel gezond want zo eten wij nou eenmaal. Maar buiten de deur, daar heb ik geen zicht op. Maar 2 x per week vette snacks bij het werk gaat vervangen worden door meegebracht eten. Morgen eten we rijst met prut, die kan ze dan donderdag weer meenemen. Maar het inzicht lijkt er nu wel.
Verder hebben verschillende mensen het erover dat ik zeg dat ze dik is of zo. Dat doe ik dus niet, de afgelopen 2 jaar is me misschien 4 x iets ontglipt. Wel heb ik het met haar gehad over gezond eten buiten de deur. En de laatste dagen wat meer omdat ze zelf tot inzicht is gekomen. Verder is het een jonge meid, daar gaat het over het algemeen wat makkelijker van af. Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt, als ze doorzet. En dat zeg ik ook steeds, dat ze goed bezig is en dat het dan wel goed komt. Ze lijkt vastberaden. Fris en sappen heeft ze bijvoorbeeld vervangen door the zonder suiker, koffie met melk maar zonder suiker, water en spa rood of spa rood met een smaakje maar zonder suiker of zoetstof. Ze vind bubbels nou eenmaal lekker en dit is een stuk beter dan cola of sprite of sappen.

Komt vast goed!

Klinkt hartstikke goed hoor, hoe ze nu bezig is.
En ik bedoelde idd niet dat jij iets gezegd had over dik worden, ik beschreef meer hoe ik het hier doe.
Ook toen ze nog peuters waren, heb ik nooit dingen gezegd als "niet zoveel snoepen, daar word je dik van". Altijd alleen maar de nadruk gelegd op gevaar voor tanden en gezondheid. Ws geholpen door van heel dichtbij zien hoe obesitas ontstaat en inwerkt op een leven.

Ginny

Dat heb ik nou ook! Ik heb al heel veel sporten geprobeerd, maar er is echt niets waar ik langere tijd blij van wordt. Ja, schaatsen, maar dat is maar een seizoen en maar een uurtje per week. Kan ik wel gaan skaten, maar die lessen zijn zaterdagochtend om 10.30 uur en dat kan ik ook vrij moeilijk opbrengen.
En van bewegen krijg je trek. Het schijnt zelfs zo te zijn dat de meeste mensen die net gaan sporten juist aankomen, omdat ze meer gaan eten dan ze met het sporten verbranden.

Juliette

Ik begrijp even niet waarom je niet altijd zo eet zoals je opnoemt wat je doet als er eentje 'neigt uit te dijen'.

Dat zou

Inderdaad nog beter zijn natuurlijk! Helaas is het vlees zwak en houden we allemaal erg van witte spaghetti en halfvolle yoghurt. De zilvervliesrijst is wel permanent doorgevoerd, en witbrood komt er hier ook niet in. Mocht het gewicht van mijn kinderen echt problematisch worden, word ik consequenter, maar dat is nog niet het geval geweest. Ze hebben aanleg, maar geen overgewicht.

toch

nu is het dus een soort straf: Pietje dijdt uit dus we moeten weer aan de magere yoghurt. Ik vind dat echt een slecht plan. Er wordt dan naar Pietje gekeken alszijnde de aanleiding.

Inzicht

Ik vrees dat ik teveel tijd heb momenteel, want ik ben achterstallig leeswerk aan het inhalen

Ik heb net alles in dit draadje gelezen. Ten eerste vind ik het echt al heel wat dat ze nu zelf door heeft dat ze niet zo door moest gaan. Ik ben benieuwd hoe haar dit gaat lukken.

Ik herken de foute gewoontes die je dochter had heel erg. Hier ook twee dochters die met snaaiwerk naar hun kamer gaan. Ik constateer dat je daar niet veel aan kunt doen. Ze verdienen hun eigen geld en verbieden helpt niet. Hoe wil je dat ook aanpakken? "Je komt het huis niet in met die zak chips!"? Ik vind niet dat je niets hoeft te zeggen, maar het is zeker wel de toon die de muziek maakt. Een rustig gesprek is prima. Af en toe een opmerking, tja je blijft mens... een kind mag best merken dat je snacken en snaaien in deze vorm geen goed idee vindt, maar dat constant erin hameren werkt echt niet. Een kind wat zijn/haar eigen geld verdient, kun je beter als volwassen persoon benaderen. Het is, in dit geval, haar eigen geld, haar eigen lijf, wat eraan komt gaat er moeilijk weer af. En hoe moeilijk ook, daar zul je het bij moeten laten.

Ik heb een zus die meer dan 40 jaar in het ziekenhuis werkt en die ziet natuurlijk wel eens wat. Ze is dan ook goed in toespraakjes over hoe slecht het een en ander wel niet is en wat je er allemaal van kunt krijgen. Heel goed bedoeld. Maar ze bereikt er wel mee dat ik me niet op mijn gemak voel bij haar. "Oh ze zal wel weer beginnen over....". Een zus met een eigen huis laat je weer achter na een bezoek. Een moeder die steeds preken afsteekt kun je niet na een bezoekje achter laten, maar je kunt wel plannen gaan maken om lekker op jezelf te gaan wonen, zodat je van het gezeur af bent. Ik weet alles van prekende, dwingende ouders. Of één ouder eigenlijk. En het resultaat van die preken is niet dat je braaf het advies opvolgt, maar je door frustratie juist de knop niet om kunt zetten. Het inzicht moet van binnenuit komen, zoals nu bij dochter van Vera Moda lijkt te zijn gebeurd.

Bewegen helpt wel, sporten niet

Even over het sporten dat niet zou helpen. Bewegen heeft mij wel degelijk geholpen met fors afvallen. Maar dat was bewegen, niet sporten.

Ik las het laatst ook ergens, het zoveelste onderzoek over sporten en bewegen en afvallen. Twee keer per week een uurtje intensief sporten doet niks voor je qua afvallen. Wat wel helpt is élke dag veel (minstens een uur) niet-intensief bewegen. Wandelen, fietsen, ramen lappen, tuinieren etc.
Dat heeft mij behoorlijk geholpen met afvallen. Alleen: het gaat langzaam en kost zó veel tijd. Je moet dan echt zin hebben om dat te doen.
Je moet niet zozeer gemotiveerd zijn om af te vallen, want als dat je motivatie moet zijn om maandenlang elke dag een uur of meer te wandelen hou je het moeilijk vol. Je moet zin hebben in het wandelen of fietsen zélf, omdat het je vrolijk maakt of energie geeft. Luisterboeken hebben me geholpen het leuk te maken. Mooi weer helpt ook.

Maar dat leuk vinden, dat kun je niet afdwingen bij je dochter. Alleen: als iemand toevallig wil afvallen door te gaan wandelen, laat je dan niet afschrikken door de opmerkingen dat het geen zin heeft. Het heeft wél zin, je moet het alleen lang doen, en élke dag.

Triva

Welnee joh, zo gaat dat hier helemaal niet. Sowieso wordt het totáál niet benoemd. De link met uitdijen (ik weet dat ik zelf het woord als eerste heb gebruikt, maar het is eigenlijk te zwaar - ze hebben nog nooit overgewicht gehad) heb ik nog helemaal nooit openlijk gelegd, alleen in mijn hoofd.
Verder wordt hier alleen gesproken over gezond of niet.

Bewegen helpt niet. Sporten ook niet.

Om eindelijk eens van mijn overgewicht af te komen ben ik in 2015 begonnen met meer bewegen. Ik beweeg 2 uur per dag. Dat betekent: fietsen, wandelen, zwemmen, cardio en krachttraining. In 2016 ben ik daarmee doorgegaan. Ik moet de conclusie trekken dat ik niet afgevallen ben. Dat heeft dus niet gewerkt. Wel ben ik van mijn hoge bloeddruk af en is mijn hartslag gedaald. Verder ben ik nooit meer ziek. Niet verkouden, geen griep enz. Als ik goed knijp in mijn vetlaag blijk ik ook wat gespierder te zijn. Ik voel me energieker, en ook geestelijk veerkrachtiger. Maar slanker? Nee. Ik vermoed een paar redenen: omdat ik veel beweeg, sta ik mezelf meer snoepen toe: 'je hebt zo hard gesport vandaag, je mag best chips' Verder is mijn hele familie kort en dik. Ik denk dat mijn genen me tegen zitten. Ook vermoed ik dat ik een stuk zuiniger met mijn calorieën omga dan andere mensen. Ik ga lekker door met veel bewegen. Ben er een beetje verslaafd aan geraakt. En ik blijf stiekem hopen dat ik ooit een beetje slanker zal worden.

Sport VS bewegen

"omdat ik veel beweeg, sta ik mezelf meer snoepen toe: 'je hebt zo hard gesport vandaag, je mag best chips' "

Dat (incl ik heb zo goed gesport nu mag ik de rest van de avond op de bank hangen") is de belangrijkste reden waarom sporten vaak weinig doet en mensen die gaan sporten soms uiteindelijk minder bewegen en meer eten.

Bewegen onderdeel maken van je gewone gedrag doet dan meer. En dan niet zozeer 2 uur verplicht gaan wandelen maar wel standaard de fiets ipv de auto nemen (of lift VS trap). Als het "gewoon" wordt heb je minder de neiging om jezelf er voor te gaan belonen.

(Maar voordat iets "gewoon" is ben je vaak een tijdje verder)