mensen niet goed herkennen

Zoon

Mijn zoon (15) heeft dat. Heel extreem ook. Hij kent mensen niet van gezicht en vaak ook niet van naam. Als kleuter liep hij al achter vreemde mensen aan denkend dat het opa en oma waren Nichtjes (die we 5-6 keer per jaar zien) weet hij pas heel kort van naam. Kinderen uit z'n klas kent hij misschien de helft van, de andere helft zou hij niet herkennen als hij ze buiten de klas tegenkwam.

Ik vind het irritant (ik heb het zelf helemaal niet, ik heb juist een heel goed geheugen voor dit soort dingen) maar heb me erbij neergelegd. En tegenwoordig waarschuw ik mensen ook: als je met 'm afspreekt loop dan naar hem toe, want hij komt niet naar jou...

Meestal wel gezichten...

Ik herken meestal wel de gezichten maar weet geen naam en soms kan ik ze, net zoals jij, niet meer plaatsen. Mensen waar ik 4 jaar bij in de klas heb gezeten komen me nu nog "wat bekend voor". Lastig moment als ze blij roepen"Heee, Marietje hoe is het met jou? Wat leuk je weer te zien!"

Misschien onthoud je slecht gezichten omdat je ze niet goed bekijkt? Te oppervlakkig? Een fotogeheugen trainen?

Gezichtsblindheid

De één is goed in gezichten herkennen, de ander minder goed. Je kan zelfs gezichtsblind zijn, er zijn mensen die hun eigen familie en zelfs hun eigen gezicht niet herkennen. Zelf herken ik vage bekenden al van achteren.

skik

ja hoor

ik heb dat ook behoorlijk. Herken mijn eigen kinderen wel, toen jongste nog een blond babymeisje was was dat lastiger want daar waren er meer van op het KDV.
Het duurt een tijd voordat ik een gezicht goed herken, ik heb me ook wel eens opnieuw voorgesteld aan een collega die ik niet veel zag.
Ik heb ook moeite met de namen te onthouden hoewel ik verder een prima geheugen heb.

Herkenbaar

Ik voel me er wel eens schuldig over. Lekker geïnteresseerd dat ik iemand niet herken. Maar ik doe het niet expres. Bovendien heb ik een excuus. Ik zie het gewoon niet goed. Ik waarschuw mensen dan ook dat ze het mij niet kwalijk moeten nemen als ik ze niet gelijk zie of herken.

hm. gelukkig ben niet de enige

voel me inderdaad af en toe zo sullig.. misschien handig om van te voren te melden aan mensen...

nee, je bent niet de enige

Groot was mijn opluchting toen ik een artikel las over dit fenomeen, kennelijk is het gewoon inderdaad zo dat sommige mensen gezichten minder goed herkennen. Nou, daar ben ik er dus eentje van. En het is inderdaad extra lastig als je iemand buiten de oorspronkelijke context ziet, maar ook als ik wel iemand in de normale omgeving zie dan ben ik er slecht in. Heel vervelend, maar sinds ik dat stuk gelezen heb (weet dus niet meer waarin en wanneer, dus dat helpt niet echt) voel ik me er in elk geval niet meer schuldig over. Maar lastig blijft het toch.

En inderdaad is het soms net of ik twee mensen in hetzelfde hokje schuif en dan kan ik ze niet uit elkaar houden, hoewel ze soms helemaal niet op elkaar lijken. Maar dan vallen ze bijvoorbeeld allebei in het hokje 'magere vrouw met gebleekt haar van rond de 50' ofzo, ik noem maar een dwarsstraat.

Groeten,

Temet

Ja hoor

Ook ik ben zo'n onhandigerd in mensen herkennen in een andere context. Zie meestal wel een vaag bekend iets, maar waar ken ik die persoon ook al weer van? Heel irritant als die andere persoon dan een heel verhaal tegen je begint waaruit nog niet direct duidelijk wordt waarvan je hem/haar kent. En dan maar wat algemeenheden zeggen in de hoop dat het nog wel duidelijk wordt...
Volgens mij ben ik niet geinteresseerd genoeg in mijn medemens. Namen onthouden vind ik ook lastig. Ook zo leuk bij een vergadering notuleren, waarbij ervan uit wordt gegaan dat je iedereen van naam kent1

hulpmiddel

Ik gebruik weleens een hulpmiddel. Gewoon opschrijven wat je observeert aan details in de gezichten en de verschijning van mensen. Met name inderdaad bij vergaderingen waar je notuleert en iedere keer weer er achter moet zien te komen wie je voor je hebt en wie wat zegt.
De eerste vergadering goed namen inprenten en dan goed observeren en opschrijven. En bij de volgende vergadering goed op tijd komen en bij iedereen die binnenkomt even je 'boekje' raadplegen en de naam nog even goed inprenten.
Daar ben ik mee begonnen tijdens mijn onderzoek voor de universiteit. Daarbij mocht je dan ook niet direct van alles opschrijven maar je moest goed opletten en dan achteraf van alles direct noteren. Omdat de relatie meespeelde in het onderzoek en de vertrouwensband vroeg ik veel en schreef ik achteraf veel op. Ook de 'sociale' verhalen van mensen.
Heeft een hond die erg ziek geweest is, man werkt op hetzelfde bedrijf. Houdt van haren verven.
Door die verhalen kon ik de mensen ook wat beter inprenten en onthouden.

Ook ik

Ben er verschrikkelijk slecht in. En omdat ik werk als trainer bij bedrijven en soms bv acht weken in rij daar elke week 1 dag kom is het zakelijk zeer onhandig. Ik heb ooit voor een instituut gewerkt waar gebruik van naambordjes uit den boze was (straalde desinteresse uit) dus ik moest het uit mijn hoofd leren. Sinds ik bewust erop let gaat het beter maar in andere situaties gaat het niet beter. Vaak herken ik een stem eerder dan een gezicht en een manier van bewegen enzo. Maar ik vind het vreselijk soms, kan me er erg onzeker bij voelen.

Het schijnt dat Oliver Sachs het ook heeft, in combinatie met nergens de weg weten. Is een term voor las ik ooit maar die ben ik even kwijt. In het stuk dat ik las stond dat bij afspraken buiten de deur zijn secretaresse een uitgebreide instructie schrijft; beschrijving van persoon te ontmoeten en locatie. Luxe

Maar bij mij zit het venijn in het onverwachte element, ik denk dat sommige mensen mij ook vaak maar raar vinden, vorige keer was ik aardig en enthousiast en nu groet ik amper....

Is een 'afwijking' met een naam: prosopagnosie

Google er maar eens op. Of inderdaad op het Nederlandse woord gezichtsblindheid. Er is een tijdje terug ook een programma over geweest, ik denk bij National Geografic.
Als je weet hoe het heet is het misschien makkelijker om ermee om te gaan? Kun je het in ieder geval uitleggen, als iemand beledigd is. Lijkt me verdomd vervelend. Ik ben heel goed in het onthouden van gezichten, maar minder goed in het onthouden van de bijbehorende naam. Dat is ook wel eens onhandig, maar toch minder lastig dan mensen niet herkennen!

namen en gezichten

Herkenbaarheid alom . Ik ben ook vreselijk slecht in namen en gezichten. Vooral wanneer ze inderdaad ineens in een heel andere omgeving rondlopen, zonder hun uniform bijvoorbeeld. Een verpleegkundige die ineens niet in het wit is? Hopeloos, die loop ik straal voorbij

Soms kom ik iemand tegen die dan begint te praten, zo van 'oooh hoe is het toch met jou etc. bladiebla', dan mompel ik meestal ook maar wat algemeenheden en hoop er in de loop van het gesprek achter te komen hoe hij/zij heet. Of ik zeg meteen aan het begin: Goh wat leuk, en nu probeer ik toch op je naam te komen maar ik ben het ff helemaal kwijt!
Heb er ook wel eens een fikse blunder mee gemaakt omdat ik dácht te weten wie het was en hem dus aan het eind van het gesprekje de groeten liet doen aan X, en een hele rare blik terug kreeg omdat de persoon in kwestie totaal geen idee had wie X dan wel was. Oeps, viel ik even fraai door de mand

Dat artikel waar Temet het over heeft heb ik ook gelezen, volgens mij stond het in Psychologie Magazine.

Wel frappant dat ik hier lees dat het samen kan gaan met gebrek aan richtingsgevoel, ik kan namelijk ook heel erg goed verdwalen en heb het richtingsgevoel van een dooie postduif.

In nummers ben ik dan weer wel heel goed, ik herken kentekens van auto's en weet dan wie daar rijdt, en telefoonnummers zitten meestal ook in mijn geheugen geramd. Dat is soms heel handig. Moet zeggen dat het wel minder wordt sinds de mobiele telefoon, aangezien die alles al voor mij onthoudt.

Mijn dochter

Is juist extreem goed met gezichten. Echt op het idiote af. Ziet ze iemand in een flits op de tv dan herkent ze hem een jaar later in de bus bv. Of ze hetkent iemand die ze eenmaal gezien heeft op 7 jarige leeftijd 10 jaar later nog.
Maar bij haar gaat het samen met een extreem slecht richtings en orientatievermogen. Ze verdwaalt standaard op de camping op weg naar de wc zelfs na 14 dagen verblijf. Hoe dit in de hersenen werkt, geen idee

Gisteren

Zag ik er een film over, a face in the crowd. Maar dat is dan wel een serieuze(re) vorm dan er onhandig in zijn.

Zelf heb ik er een beetje last van, maar meer last, ander onderwerp dus eigenlijk, van het zoeken van de weg, het snappen van het wegensysteem/borden; richtingsgevoel is een zwart gat bij mij.

O Tink ik ook

Getallen gaan prima, ik ken bv mijn patiënt nummer van het ziekenhuis uit mijn hoofd en een trits telefoonnummers. Fascinerend hoe dat werkt. Ik had het wel liever andersom gehad haha.

testje

Als je gezichtsblind of juist superherkenner blijkt te zijn kom je misschien wel in het onderzoek van mijn collega terecht. Zijn test staat hier:
http://tests.psychologiemagazine.nl/Persoonlijkheid/Test%20gezichten%20herkennen

Bekende Nederlanders

Ik heb het ook. Heel lastig als er nieuwe mensen op kantoor zijn, want ik weet later nooit wie ik al een hand heb gegeven en wie niet. Bekende Nederlanders zal ik nooit herkennen, al struikel ik over ze. En het heeft lang geduurd voor ik doorhad dat bepaalde acteurs in heel veel films voorkomen. Maar laatst ontdekte ik Jack Frost opeens in een Britse serie over een kruidenierswinkel. Alleen had ik die aan zijn stem herkend, niet aan zijn uiterlijk. Mijn richtingsgevoel kon beter, maar getallen, gedichten en schoolse rijtjes gaan ook bij mij prima.

ja BN-ers

die herken ik ook nooit.
Getallen draai ik vaak om maar ik heb geen moeite met pincodes en zo te leren. Man wel, die heeft een ingewikkeld systeem om het te onthouden, iets met de eerste 2 en de laatste 2 getallen optellen of zo. Gedichten, liedjes en rijtjes ken ik ook zo, en die gaan ook niet mer uit mijn hoofd, ik zing nog zonder problemen alle klassiekers van de top 2000 mee. Nou ja de tekst zonder problemen dan, zingen is niet mijn grootste talent. Oh en na een paar keer doorspelen(ik speel hoorn in een orkest, amateur) ken ik ook het grootste deel van de bladmuziek uit mijn hoofd. Maar personen herkennen, echt niet...

Aan de andere kant

Aan de andere kant zie ik wel weer veel meer beroemdheden dan andere mensen. Zo zie ik de koningin van Engeland regelmatig bij ons door de straat lopen. "Mam! Ze LIJKT er niet eens op!". Nou, voor mij dus wel.
Wat ik niet zo mooi van mezelf vind, is dat ik een dag tegenover iemand kan zitten en achteraf geen idee hebben wat hij of zij aan had. Dat helpt ook al niet bij de herkenning.

Nadeel goed gezichten herkennen

Ik herken iedereen. De tandartsassistente in de Bijenkorf, de cassiere op de kinderboerderij, iedereen die op het feestje was, alle ouders die op de ouderavond waren. Maar de meeste mensen zijn er minder goed in dan ik, dus ik word veel minder vaak herkend. Ik voel me soms een beetje miskend. ;0(

skik

psycholoog

Wat leuk, ik heb de test gedaan, ik scoor het hoogste punt van gemiddeld goed gezichten herkennen (12). Daarna komen de superherkenners.

Er zaten een paar lastige dingen bij die het erg moeilijk maakten om te herkennen. Heeft te maken met lachen en make up.

Men herkent mij sneller dan ik hen

Ik ben niet heel goed in het herkennen van gezichten. Met angst en beven heb ik toch die test gedaan.. en de uitslag is 10 punten! Ik val dus in de groep "gemiddeld goed in gezichten herkennen". Dat was voor mij een verrassing.

Vaak is het zo dat op straat mensen mij eerder herkennen dan ik hen. En dan hoop ik dat ze aan de hand van hun praatje dan weet wie hij of zij is... en als ik er nog niet achter kom wie hij of zij is, dan zeg ik dat ik zijn of haar naam ben vergeten, ik kan er niet meer op komen. Als ze hun naam zeggen dan weet ik het weer.. ware het niet dat ik beter ben in het onthouden van namen dan gezichten. Vaak schaam ik mij dat ik niet zo'n ster ben in het onthouden van gezichten. Het staat zo sullig!
Het gaat vooral om mensen die ik niet zo vaak zie, zoals de tandartsassistente (voorbeeld hierboven) of die ik op een feestje of andere gelegenheid heb ontmoet. En dan komen ze mij tegen en weet ik echt niet wie ze zijn... of mensen die ik wel in een bepaald verband ontmoet (de vrouw van de drogist), maar als ik ze ergens anders ontmoet dan weet ik het niet. Of als ze een heel andere kapsel dragen Vaak herkennen ze mij wel! Vervelend is het als die mensen niet naar mij toe komen dan denken dat ik ze niet WIL kennen!

Maar als ik die persoon heel vaak heb ontmoet, zoals collega's, vrienden en familieleden, dan is het wat anders. Dan herken ik ze wel, blijkbaar doordat ik de tijd heb gehad om die gezichten in mijn geheugen te plaatsen.

Nog een probleempje: ik heb moeite met films met verschillende rollen. Ik raak dan in de war, ik weet niet meer wie wie is. Het verband raak ik dan kwijt. Herkent iemand dit?

Namen kan ik redelijk snel onthouden en telefoonnummers die ik vaak moet gebruiken (dus geen nummers op mijn mobiel of vaste telefoon die ik in een keer kan kiezen). Mijn BSN- en IBAN-bankrekeningnummer kan ik zo opnoemen en het nummerbord van mijn auto ken ik uit mijn hoofd. Dat zit wel goed. Richtinggevoel is bij mij redelijk goed ontwikkeld, ik verdwaal niet snel in een vreemde stad.

Laatst nog, werd ik herkend door een man met wie ik op de lagere school heb gezeten. Ik heb hem daarna nooit meer gezien. Maar hij herkende mij wel en kon precies vertellen wie ik was. Ik moest hem zijn naam vragen en toen wist ik het weer.. hij was de grootste pestkop van de klas..

En ik werd een keer benaderd door een man op wie ik als 17-jarige verliefd was. Ik dacht, wat moet die vent van mij? Totdat hij zijn naam zei... toen wist ik het weer! Hij was niet meer die knappe vent van toen, was kaal geworden en dikker.. maar dat hij mij herkende na al die jaren? Dat is toch zo'n 35 jaar geleden!

Beter in herkennen dan ik dacht

Niet met een test, maar in de werkelijkheid. Maar wel geheel binnen context. Ik had een activiteit die ik precies een jaar geleden ook had gedaan met gedeeltelijk dezelfde mensen, en ik wist nog diverse verhalen bij verschillende gezichten te plakken. En dat viel me reuze mee van mezelf! Hun namen was ik (uiteraard) wel geheel vergeten, maar als ik ze "in het wild" was tegengekomen, had ik hooguit gedacht: dat gezicht komt me enigzins bekend voor, waar zou ik die toch van kennen?

Maar die test

was wat negatiever, 6 punten...

Ook test gedaan

En zoals ik zelf al dacht scoor ik beter dan gemiddeld. Maar ik vond het wel heel lastig met alleen gezichten. Ik herken mensen ook vaak aan hun manier van lopen, hoe ze hun hoofd houden en gebaren. Dus inderdaad ook vaak al van achteren. Dus met een compleet 'mensbeeld' zou ik nog beter scoren denk ik. Nu nog de namen en bijbehorende verhalen onthouden, en op tijd een verjaardagskaartje sturen, dan kom ik ineens heel geïnteresseerd en attent over .

gemiddeld!

Tot mijn stomme verbazing scoor ik gemiddeld, 9 punten. Ik vermoed dat ik er een paar goed gegokt heb, want vaak had ik werkelijk geen flauw idee.

Groeten,

Temet

Idem hier

ik ben heel beroerd in gezichten herkennen, , en heb in die test echt 90 % gegokt. Toch scoorde ik gemiddeld. Raar.

Ingrid

maar

Wat er hier in de test gevraagd wordt is dat wel waar men hier problemen mee heeft? Wat heeft dat te maken met gezichten niet vergeten of slecht zijn in het thuisbrengen van gezichten of een naam bij een gezicht weten?

Barveaux

Barveaux:
"Wat heeft dat te maken met gezichten niet vergeten of slecht zijn in het thuisbrengen van gezichten of een naam bij een gezicht weten?"

Die test heeft te maken met het herkennen van gezichten. Je ziet eerst het gezicht van een kind en na 5 seconden een paar gezichten van mensen waarvan één een paar trekken heeft van dat kindergezicht. En dan is het aan jou om die trekken van dat kindergezicht dat je in jouw geheugen hebt te herinneren/herkennen van die volwassene.

En met het koppelen van een naam aan dat gezicht heeft die test niets te maken, maar in de praktijk zou je wel die koppeling moeten maken.

Het is niet altijd zo dat een kind hetzelfde gezicht behoudt als het volwassen is. Mijn zoon zag er als kind totaal anders uit dan nu. De foto's bewijzen dit. Maar mijn gezicht is daarentegen bijna niet veranderd, ik heb nog hetzelfde gezicht als toen ik nog een klein meisje was. Daarom zijn er veel mensen die mij nog herkennen van vroeger.