Lang vaststaande afspraak verzetten

Verschil

Ik vind het wel verschil uitmaken tussen een afspraak 1 op 1 of een afspraak met een aantal hulpverleners die hun agenda ook moeten omgooien. Ik zou dan zelf niet zo snel in m'n hoofd halen om de afspraak te cancelen om 'm vervolgens opnieuw te maken. Dat kan ontzettend lastig zijn, vooral in hulpverlenersland.

Leidinggevende

De medewerker in kwestie wordt wel heel zwart neergezet hoor. Ja, afspraken kunnen vervallen en worden verzet, welkom in onze maarschappij. Heel vervelend als dat de andere partij slecht uitkomt maar het is niet anders. Ook een madoprinsesje (pubermoeder jij bent uiteraard een veel beter lid van de maatschappij met je fullltime baan) kan, mag, nee moet af en toe vakantie opnemen. En langer tevoren geplande afspraken worden dan verzet.
IJsvogeltje bij ons is het zo dat de leidinggevende degene is die zorgt voor de meeste verzette afspraken. Door ineens een scholing te plannen. Of een vergadering. En als we dan mopperen dat we wegens al gemaakte werkafspraken niet kunnen op die datum dan is het: is verplicht, zet die afspraken maar om. Of door te vinden dat je teveel vakantie aan het opsparen bent die toch echt binnenkort een keer weg moeten zijn.

Beetje soepel handelen

Pubermoeder, ik vind je toon ook vrij hard hoor. De wens dat het na schooltijd zou zijn is neem ik aan in het belang van je eigen kind. Dat is dus iets waar de hulpverleners rekening mee willen houden. Daarom was het ook in eerste instantie in de vakantie gepland.

De evaluatie lijkt me in eerste instantie in het belang van je kind. Het feit dat zowel jij als je kind zijn uitgenodigd, geeft mogelijkheden om jouw visie in te brengen. Als je geen vertrouwen hebt in het gesprek op deze manier, en vreest dat je inbreng beperkt of zelfs nihil is, neem dan zelf het initiatief voor een alternatief. Als je vindt dat de evaluatie vooral interessant is voor de hulpverleners zelf en je het gevoel hebt te 'moeten' opdraven, zeg dan af en neem genoegen met een schriftelijk verslag.

Ik kan me eerlijk gezegd niet goed voorstellen dat ik zo zou omgaan met de hulpverleners van mijn kind. Misschien is onze situatie anders, maar af en toe moet er rond mijn kind een zogeheten medisch disciplinair overleg worden gepland.

Ik ben altijd heel blij met deze mogelijkheid om met z'n allen rond de tafel te zitten en de behandeling te bespreken en probeer daarbij ook soepel met mijn eigen agenda om te gaan. Natuurlijk heb ik de afspraken het liefst op mijn vrije dag of anders aan het begin of eind van de dag. Maar dat gaat nu eenmaal niet altijd. En het gaat wel over mijn kind.

Als ik mijn agenda bepalend zou laten zijn in de afspraken die gemaakt moeten worden, kwam er nooit een overleg denk ik.

ijsvogeltje

Ik ben pubermoeder niet en weet niet met welke instantie(s) zij te maken heeft, maar bij de instantie waar ik meee te maken heb gehad, waren leidinggevenden die jou te woord wilden staan ver te zoeken. En aangezien kind verder wel afhankelijk was van de hulp die die instantie moest bieden, leek het me ook niet heel verstandig om enorm hoog van de toren te blazen. Waarschijnlijk had ik ook liever hier heel politiek incorrect stoom af willen blazen. (haha, en excuus dat de betreffende mevrouw dan niet zou kunnen wintersporten zou mij nog minder inlevend maken)

maar

ik denk ook niet dat de mensen hier niet begrijpen dat het heel vervelend is als je eindelijk een afspraak gemaakt hebt die dan vervolgens wordt afgezegd. Zeker niet omdat dat met meerdere personen is en dus niet even zo weer opnieuw gemaakt is.
Want dat dat vervelend is staat wat mij betreft buiten kijf. Logisch, ik zou er ook niet blij mee zijn.
Waar ik over val zijn de opmerkingen die er daarna worden geplaatst.

Astrid

'ik denk ook niet dat de mensen hier niet begrijpen dat het heel vervelend is als je eindelijk een afspraak gemaakt hebt die dan vervolgens wordt afgezegd'

Maar er is helemaal niet 'eindelijk' een afspraak gemaakt. Er is maanden geleden al een afspraak gemaakt. Juist bij afspraken die zo ver van tevoren gemaakt zijn, is de kans dat er iets tussen komt, heel groot.

Bovendien

Er was een afspraak waarin de schoolgang van kind en het werk van ouder ontzien kon worden en nu wordt het weer de agenda van de hulpverlening die leidend is. Tenzij je zelf een voorstel kunt doen op je vrije dag waarbij kind ook vrij is. En de rest kan ook.

Nouja, belangrijk

Iedereen vindt zichzelf het belangrijkst, dat is nu eenmaal zo.
En als een zorgenkind hebt, dan is dat het belangrijkst. Dat is logisch.

Die afspraak is niets voor niets zo ver gemaakt dat had die mevrouw zich ook wel kunnen bedenken bij het maken van die afspraak. Het is geen kappersafspraak, zeg. Het lijkt mij logisch dat ze een goede nieuwe afspraak maakt, die voor alle partijen acceptabel is. En anders.. tja, ik moest vroeger ook wel eens niet weg omdat het niet uitkwam. Dat mag Pubermoeder niet opperen, maar collega's en manager wel.

Belangrijk

Ik denk zomaar dat de hulpverlening er is voor de patient, maar in de praktijk wil dat nog weleens anders overkomen.
Idem met de scholen. Je zou denken dat de scholen er voor de kinderen zijn. Maar daar is toch niet iedereen van te overtuigen.
Ik heb hier alles al voorbij zien komen. Had ik eindelijk geregeld dat kind op een vaste vrijdag naar diverse hulpverlening ging, ging school toch dwarsliggen vanwege de leerplicht.
Hadden we net alles goed op de rails op vrijdag ging de hulpverleenster haar werkdag veranderen en werd het weer een toestand om het goed te krijgen.
En natuurlijk, als het om de gezondheid van je kind gaat dan laat je school en werk per direct vallen voor die afspraken? Nou echt niet. Voor kind was schoolgang belangrijk maar ook regelmaat. Dan ga je niet te hooi en te gras overal naartoe maar je bouwt voorspelbaarheid en rust in.
Gelukkig had ik een prima werkgever maar als je een afspraak kort tevoren probeert af te dwingen terwijl ik net spreekuur heb met een nieuwe hoogleraar dan gaat het niet door.
Kortom, de hulpverlening en de scholen zijn er voor het kind en niet andersom. Meegeven naar elkaar prima, anders krijg je de puzzel niet rond, maar dat is wel het idee.

ach anneJ

'Er was een afspraak waarin de schoolgang van kind en het werk van ouder ontzien kon worden en nu wordt het weer de agenda van de hulpverlening die leidend is.'

Ach, als ik zie hoe vaak wij hier iets moeten regelen voor de tandarts, de orthodontist en andere 'medische' bezoeken onder schooltijd, dan kan een evaluatie er heus ook nog wel bij.

Flexibel Imogen

Fijn dat het zo flexibel kan Imogen. Hier was school beslist niet flexibel met afspraken onder schooltijd. Zeker niet als het te maken heeft met psychische zaken.
Ook al had school zelf meegewerkt aan een Tomtraining die dochter op maandagmiddag volgde dan nog iedere keer mekkeren dat het zo jammer was dat ze niet mee kon naar een geplande serie museabezoek.
Had ik haar op paardrijden op de gehandicaptenmanege vanwege haar emotionele ontwikkeling verzon juf het om steeds op die dag dochter na te laten blijven voor werkjes in de klas zodat ik weer uit mijn werk moest komen om dochter op weg te kunnen helpen om op tijd op paardrijden te zijn.
Bovendien heb je met een zorgenkind meer afspraken dan je lief is naast dreigende schooluitval en stress op school. Fulltime baan.
Zeer dankbaar dat ze geen beugels nodig bleken te hebben.

vervanger?

Wat AnneJ zegt, met een zorgenkind wil je zoveel mogelijk de continuïteit vasthouden en dat is vaak school. Zeker als er sprake is geweest van veel schooluitval (en de hulpverleners erkennen dat dit belangrijk is).

Is het echt heel belangrijk dat deze dame er bij is? Ik zou haar dat in zo'n situatie vragen. Stel dat het niet nodig is op het moment zelf en dat zij een gespreksverslag krijgt en het is genoeg, kan de afspraak gewoon doorgaan. Of een collega neemt het over? Of is er veel voorkennis nodig voor de juiste indicatie?

Verder was hiervoor gesproken over grenzen trekken en dat puber dat moest doen, IJsvogeltje geloof ik. Dat is erg lastig als je afhankelijk bent van anderen (en dat ben je al snel met een zorgenkind). En hulpverleners horen dat te weten en daarin hun client te beschermen. Grenzen stellen naar anderen gaat naar mijn mening goed als alle partijen daar belang bij hebben. In dit geval het de ma-do dame daar en geen belang bij en is er sprake van een afhankelijkheid. Bovendien, gaat grenzen trekken op een aardige manier goed met zaken waar je niet al te veel in geïnvesteerd hebt (emotioneel, financieel, tijd) en als jezelf in een evenwichtig periode zit. Een zorgenkind in een traject, of er wat uitkomt of niet, er is altijd sprake van verdriet of zelfs een kort rouwproces dus dat heeft de schijn tegen. Bovendien komt ellende doorgaans niet graag alleen. En zelfs al kan je je grenzen leggen, wil dat niet zeggen dat er gebeurt wat (in jouw ogen) nodig is.
Even je grenzen trekken is snel gezegd maar niet perse praktisch.