Ik ga autorijden steeds enger vinden
Suf he. In het dagelijks leven heb ik de auto zelden nodig, ik fiets altijd. Mijn wederhelft heeft de auto altijd mee. Als we samen ergens heen ga probeer ik moed te vatten en te rijden, en dan zit hij naast mij zich te ergeren. In zichzelf, maar ik voel het best en ik snap het ook, zijn routine is vele malen beter dan de mijne. Wat moet ik nou.
Morgen moet ik hem ergens ophalen en dan gaan we vervolgens samen verder. Ik zit er nu al tegenaan te hikken. Ik moet toch niet zon middelbare vrouw worden die niet meer durft. Bah.
hoe het gaat
afgelopen vrijdag heb ik door een schitterend bloeiende streek een puzzelrit voor één persoon gemaakt om mijn wederhelft ergens op te pikken. Binnendoor dus, om de pinksterfiles te omzeilen. Helaas was het opstappunt verkeerd in de tomtom gezet waardoor het een fraaie oefening in rijvaardigheid werd van zo'n anderhalf uur.
Vervolgens reed hij.
Vanaf de plaats van bestemming reed hij terug (omdat we moesten opschieten, en hij vindt dat ik dat niet kan) en daarna ik, waarbij ik probeerde op te schieten (wat ik vervelend vindt, maar affijn).
Vanaf waar we toen waren ben ik een dag later weer huiswaarts gereden op mijn eigen tempo, met alleen enkele vriendelijke aanwijzingen 
En vanavond keurig de een heen, en de ander terug.
Pff. Het is me wat.
Nee, ik ga geen autootje kopen, punt 1 omdat ik dat totaal niet nodig heb en punt 2 omdat ik er het geld niet voor heb.
Rijles nemen ga ik ook niet doen. Gewoon streven naar vaker rijden, zoals de meesten opperen. Komend weekend weer flink wat kansen vanwege een vergadering plus partnerprogramma aan de andere kant van het land en een bezoekje aan een van de uitgevlogen kinderen.
Rijden in de vakantie wordt het niet, we hebben dit jaar een luie vakantie waar geen auto aan te pas komt. Jammer he :p
